Sophoclis Philocteta [microform]

11쪽

θ0rum νζν pro ab λην, 1219, 20 αληθεις ex D θι ς), 15 π ύ/ιατος ex ποματος), 952 982, 1382 quanquam interdum n0n semet ip8um, sed archetypum c0rrexi88 videri p0terat, nam ejusm0di hunc vitiis abundasse certi88imum est; est ea, quae de secundis manibus infra dicentur. At m 0rem partem correcti0num dubitari n0n 0test quin librarius aut ex aliis c0dicibus e0ssatis sumpserit aut, id qu0 magis cred0. ex gl08sis sertass0 in ps archetyp ascriptis id qu0d nimirum maxime de iis valet, quae n0 in l0cum pri0ris scripturae tanquam Viti08ae relata, sed uperscripta iant, ut 421 o supra δὶ, 56, 23, 28, 27, 999, 1266 1392 δεῖν, supra Scr. δειν nam ἐγγυς, qu0 8upra os os Scriptum est 1218, quin is, qui primus ann0tavit, interpretamentum, B0n 0rrecti0nem v0luerit esse, nulla dubitati est. Atque etiam in ceteris sabulis prima manu seripta multa exstant, quae n0nex ejusdem codicis repetita lecti0ne 0rrecta, Sed, quocunquem0d orta inventave sunt, varietatem aut ipsius archetypi aut ali0rum habere videantur. Ut qu0dorach. 165 in ipsa linea aetοι, at in margin ἀπείλη criptum e8t, fieri vix p0test, ut principi librarius hanc lecti0nem c0rruperit, deinde semetipsum c0rrexerit, sed sine dubi ipsius archetypi varietatem reli 080 expressit; nam ceteri c0dices alii απείη Β, Κ),

pr. m. Scripta Sunt et ' ceteri autem c0dices aut ιαθεῖν aut gra9ειν habent M. 215 supra πάθος m. r. ' ρ

qu licet 0ncludere, hanc varietatem etiam aliunde c0gnitam fuisse est ibdm 449 po 'ας suprascripti ceto id est os ας,

his, quae Supra eripsit, nihil sani0ra sunt quam ea, quae

in ipsis lineis scripserat es 4213, vel qu0d ea, quae ut a

prima manu 0rrigorentur vel maxime ex8pectares, verb0rum dico aut iurarum missi0nes, ea Ver n0n pSe, Sed demum

diorthota ill quem dixit ind0ritus, emendavit. Hujus enim di0rth0tae, qui idem ch0lia r0mana in margine addidit quem ejusdem seculi 0minem mult0que librari0 ipso culati0rem periti0remque suisse ind0rsius statuit, hujus

igitur duplex p0ra fuit. Primum verum Se 0rrect0rem praebuit idemqu0 ser praestitit, quod n0s in typ0graph0rum perec0rrigend 80lemus, ut syllabas, verba, ver8us denique incuria librarii vel missa addoret, vel prave c0ll0cata Scriptave retractaret, ut 6 ibo ex υτο, 151- ρουρειν ex φρορεῖν, 246ου γὰρ γ ex oti di γὰρ 30 ci ante ἀνθρω πων mi88um

caneum duximus est 66 572, 1231, 1237, 1238, 1391 1422 D. Sed eadem manus vel supra lineas vel in margine vel inter sch0lia qua de re est M. 0ysserti praes ad Ant et hil0ct. multa scripsit, quibus n0n 0ssit librarii scripturam 80d ipsius archetypi 0rrigere videri ut 282 P ι Τύλλοιτο m συλλήβοιτο,

mutavit est 59. Quarum lecti0num n0nnullis Ista ascripsit Dind0rs praes ad edit. V:am Aeschyli p. ΙΙΙ.), plerisque autem usitatam grammatici Sigiam ρ. καὶ i. e. ut 0net Dind0rsus, γράφειαι καί, 0 γραγιτεον καί praescrip8it, idqu0 satis d0cument est, has quidem neque ex archetyp0c0rrecta neque ab ips0 0njectura inventas, sed aliunde l. e. aut ex aliis c0dicibus aut ex seli 0liis aut grammatic0rum li-

In ceteris quoque sabulis S ejusmodi vitia correxit, ut El. 436κρυφο in κρυ pomi Ant. 91 μο add. S; bd 471 γενη/ὐ in γεννηέ.

12쪽

bellis sumptas esse. Sed quantum antiquis libris, quantum grammatic0rum et ipsius di0rth0ta c0njecturis deberi, ipse d0nique di0rth0ta qualis h0m fuisse videretur, lim inter in-d0rsum et Nauchium contenti fuit, cum Dind0rfius has

lecti0Π68, quae quidem n0 essent levi0rum viti0rum c0rrectiones certissimae, inutilibus et inc0nsideratis recenti0rum grammatic0rum c0njecturis deberi auehius autem ea ex

antiquis libris et maxime quidem ex 00dem, unde di0rth0ta sch0lia descripsit, fluxisse arbitraretur. Qu0d quidem Nauchiush0 maxime argument c0nfirmabat, qu0d ex lecti0nibus di0rth0tae aliae ejusm0di essent, quas ut referret et in aliqu0 numer haberet, ne ab infim quidem critico exspectari p08Set ut 423 in vi et D O. . 134 θεσθ' επιστροφην ρ.

laurentiani lecti0n sin ali0rum libr0rum subsidiis eruere summa cujusdam d0ctrina ingeniique sui8set ut 954 aiaxoi sicχι pro αὐθανου fiat 1401ὶ aliae denique, quae quid sibi vellent, ipse qui ann0tavit, judicare et interpretari n0n 0tuisset, ut 426 δυ Lτευ i. e. δευ ro δ' Quibus auehi rati0nibus Dind0rfius cessisse videtur, cum l. c. p. VIII dicat di0rth0- tam textum Laurentiani vel cum archetyp0, ex qu descriptus est, vel cum ali libro simillim c0mparavisse' cs Nauch. l. e. p. 72), sed de singuli in medi relinqui p0rtere, utrum quidque ex libr antiqui0r duxerit an sit ingeni inven0rit'. Sed illud quoque Nauchi a8sentiri p0rtet, ipsum di0rth0tam n0 grammatici emendat0ri munere functum 8Se,

sed librarii, qui quidquid ubique inveni8set, ann0taret neque, quale aut cujus pretii quidque e88et, delectum haberet Nam

ann0tati0num, si ip8ae per se spectantur, mult min0rem partem in antiqua c0dicum varietate c0nsistere, pleraSque grammaticis deberi satis apparet et ita deberi, ut 0 sintc0njectura ad 0ntextum emendandum pr0p08itae, Sed gl088ae sive interpretamenta, librarium autem imperitum mnes, tanquam variae lectiones essent, ub eadem sere sigia in c0dicem retulisse. Ut κακα quidem Phil. 538, θλον 1132, 1401γοοις, serta880 etiam λέγειν pr φρονεῖν M. 594 varia lecti0- ne esse aeque ex ch0lii plerumque 1132 p0tita videntur est El. 111 tot νι' Ἀρα pr ποτνι A i 204 591); at manisest ad explicandum, n0 ad 0rrigendum inventa sunt l. 110 ἱστορεῖ, ρ. ιαστευέ0, bd.1450 δίδασκε lιε, ρ. ιν ι νέ/ιοι Ant. 83 ποτ/ιον, γρ. βίον O. C. 1060 πελc0σι, ρ. πελαζουσι est echi. Ars 80ph. m. ); M. 564 os ραν, ρ. φρουρρον; 40 ποῖ τις φυγΓ, ρ. τραπy 582orrisια ι, ρ. Terei stoτι est Seyss.). M. 650 ver cum grammaticus aliquis ad verba τί δειν κaρτερουν in aspera illa durabam ex V. 212 π 7πειλλὶ επη 8cripsisset, ii τα δείν minas ibi c0mmem0rata signiscari m0neret, haec qu0que librarius tanquam variam lecti0nem per sigiam illam ρ. annotavit. Sunt etiam, quae utrum a grammatic aliqu0 inventa an ex antiquo

aliqu0 0dice pr0pagata sint merit dubitari p0ssit, ut δὲ τα

tura edit0res nihil ann0taverint est Dind. Blayd.). Praeter primam manum et hujus, quem diximus, di0rth0tae aliae c0mplures manus see. m. Ly ad illius scripturam vel c0rrigendam multum vel gl0ssis instru0ndam n0nnihil attulerunt alumenti. Quas manus Duebner hactenus distinguere et sua cuique partes tribuere ausus est, ut aliae c0rreeti0nes Secundae cujusdam manus, aliae antiquae, aliae recentioris esse dicerentur cetera infinita silva cujusnam manus 0880t, in inceri reliquit Michaelis vero l. c. 27 praeter

primam manum L, ' et di0rth0tas L ' ullas certo judicio inter se dign08ci 0880' negat mnesque una significati0n0 Ly a sirtis illis distinguit est Dind. praes ad Aesch. p. IX).

13쪽

Quem 40s hactenus equimur, ut has omne manus, quae ad primam et di0rth0tae accesserunt, secundas Ly appellemu8. Sunt autem hae manus mnes rati0n inter se simili, ab illisl0nge diversa in opere su versatae. Namque id aut unum aut maxime agunt, ut certa quaedam genera iti0rum, quae in v0rbis scribendis versantur, qu0rum pleraque ad declinati0nem aut ad rem metricam pertinent, neque tam ejus, qui c0d ac scripsit, incuria tria. sed in ips archetypo 0nga temp0rum serie pr0pagata ex8titisse ipsa frequentia et ceterorum 40dicum similitud0 declarare videtur corrigant expurgentque Qu0rum viti0rum praecipua auga ex mutata vocalium et diphth0ng0rum appellati0ne repetenda St, qua ex re lactum est, ut quae in qu0tidian serm0ne jam n0 distinguerentur, ea a librariis confunderentur et inter se permutarentur qualia sunt vel in stirpibus ipsis, qua V0cant,

861, 242, 78, vel maxime in terminati0nibus, ut 144 τοπον

Multa hujusmodi vitia a ceterorum codicum librariis admissa sunt, ut El. 271 τελευτμιν pro ελευτα αν, Γ cla bd 705 et M. 21 ;- ῆκομεν pro I 0μεν IU Phil. 903 El. 18 προσηκοτα l. Προσηκοντέη Α pro προσεικorce multa etiam in a ab antiquis correctoribus praetermissa vel in ceteris aut uno aliquo libro, ut γε εἴs 23, χρεῶν, El. 273, 446 ἐξιαμαειν Phil. 1079 772 υεθει, , vel a recentioribus emendat sunt vel potius in dies emendantur, ut i5 Dει ex εἴκει CorruΡ- tum cla comm. cs 465.

Hujus generis vitia in varietato codicum latissime patent ut Phil. 24 unus B κλυος, ceteri omnes codd. κλυιις absens 992 υθει o; El. 10b unus ille, cujus plurima et gravissima vitia sunt 508 οιμύ-

., οι 1057), Γ recte εἰ - τυγχcti εις, ceteri τυγχcis 1ς Phil. 789 multi codd. ii ιυγοιτε dic, La 1410. Atquo de optativo quidem et conjunctivo saepe errasse etiam eruditiores tanto minus mirum est, quod jam apud posteriores graecos scriptores latius patuit illius modi usus, quam apud veteres, cis Lucianum Herodotus vel Aet O. .

Prologomena. M

14쪽

x Protegomena.

τε in Aj. 16 κcti Misi ερ ἀλΓ olea τὰν νίσαντα τε ejus est, qui vitium quidem subesse intellexerit, quid sententia p0stularet κροὶ scio ιερ αμ ιιοῖρα -), n0 Viderit. Praeterea n0nnulla uirum primis manibus an secundis debeantur, incertum est in qu mirum est, qu0d illud δε ιν 444 0n ant0sec. XIII aut XIV in 01: 0rrectum dicunt credere enim hoc a di0rthota praetermitti n0D 0tui880. Hactenus de ea scripturae varietate diximus, qua est in ipso Laurentiano La); equitur, ut de ceteri libris dicamus, de quibus n0 exiguam e0nstat inter critie08 0ntr0versiam et dubitati0nsem esse, cum Gu Dind0rfium unius 80 0dicis La', ut qui ceter0rum mnium lans sit, 'fide uti' β profit0ntom alii neque debere hac lege uti/' neque re Vera Sum

k Praes editionis quartae Lips. 1866 et tert Oxon. 1860 Vol. VIII.

p. VI praes edit quintae p. XIII 'codices poetarum scenicorum nulli supersunt seculo undecim ineunte superiores et Aeschyli quidem ac Sophoclis unus tantum Florentinus Laurentianus, ex quo Cliquilibri manuscripti omnes sunt derivati ' - Idem tamen in tertiae editionis praes. p. VII praeter Triclinianos codices duo genera apographorum distinguit 'alia antiquiora sunt et propius ad codicem aurentianum accedunt, alia recentiora, scripturam exhibent multo laequentius interpolatam Prioris generis tria potissimum sunt, Parisinus

'' Postquam jam Nauchius i. c. 3 num a ceterorum omnium codicum sons esset se dubitare et amplius quaerendum dixit p. 160,

esse ' c0ntendant. Ac sane cum videas ot ind0rhum et illum, qui c0dici a unus innium plurimum tribuat, M. S0ystertium praef. in Philoct. p. IX tamen multis l0cis ' 'ap0graph 0rum' qua v009t, lecti0ne archetyp praeferre, qu id jur fiat, quaerere et dubitare necesse St. Itaque ut ill0rum c0ntr0versiam dijudicar et rem c0nlicere n0n 088imus, tamen quid qui8que c0dex ad hanc, in qua VerSamur, sabulam emendandam c0ntulerit et quom0do, Singuli exemplis in genera quaedam digestis ostendere e0nabimur. Ac primus in medium pr0cedat Parisinus 2712 A, Dind. Blayd.; p, Michael.), quem Secut XIII in membranis eriptum' ')et raro ab ips scriba, rarius ab alia manu 0rrectum Si

dem Blayde si et Michaeli habere iesit Aldinae editi0nis

exemplar fuisse satis apparet q), deinde XVIII in secul0Brunckius, nostra Ver aetate t0tum Fr. Dubner in usum G.

166, 1683, Aut Seysteri. Mauriti filius, in disseriatione, quae inscribitur quaestiones critica de codicibus Sophoclis recte aestimandis' Halis 18633, ita Laurentiatio principatum tribuit, ut tamen' Pari- sinum ii 2 et V Florentinum 2725 e diversa origine ortos et utrumque, qui in contextu Sophoclis consuleretur, non minus dignum sintueret. - Michaelis ver praes u VI: 'putei', inquit, recte a quibusdam viris doctis duplex librorum Sophocluorum genus statui; ab aliora barte stare praestantissimos L ii. e. a et b), ab altera pIrte i. o. Parisinum Tl2. Parisinum 2886, qui Philoctetam

non continet, et codicis a secundas manus , medium quondam inter utrosque tenere locum Florentinum ''

' Nauckius i c. indorsium quingentis omnino abutiarum So-Ρhoclearum locis a scriptura codicis a discessisse docet cla M. Seyiseri in praef. Antigonae et Philoctetae.

3' Soyssertius quidem hujus sabulae prope triginta locis apographa

secutus St.

3' Michael. l. p. 27; membranae vetustissimae', BrunCh. ' CD v. 67, 126 ot perpetuum Blaydusii annotationem; Ind. Praef. d. III. Ol. III. praes pag. I. Omnino Dind. in ea praelatione, qualis indoles Parisinio osso qualisque ui cum a ratio intercederet, allata ex Antigona lectionis varietate ostendit. Quae ego hoc demum opere profligato cognovi ac sentio indorfium plane alia via tetendisse.

15쪽

desius ad Electram in usum editi0nis secundae Jahnianas Michael. Pringius c0ntulit '). 0 quo codice h0 primum animadvertendum est, multa a c0dice a discrepantias, quae a critieis et maxime quidem a Maur et A. Seyssertiis omnibus aut plerisque ap0graphis' i. e. libris praeter a mnibus tribuuntur aut unius c0dicis A pr0prias aut huic cum recentissim aliqu0 0dice, quales certe uni aridanus et Triclinii c0mmunes 880, ut eas ex A tanquam ex lant fluxisse n0 temere e0njicias est 61, 220, 285 559, 1235, 1310, 1322, 112 ceti. - Deinde qu0 A. 80yssertius pr0bare tuduit huic e0dici cum scriptura di0rth0tae S L pr0pinquamc0gnati0nem Sse c0 ecitque 00dem c0die exscriptum esse, ex qu di0rthota Vel emendati0nes suas vel gl0ssas Sumpserit, singulis quidem pauci l0ciso et S inter se c0nveniunt, ut 0mnin n0n 88 du08 0dices 0ph0ele0s putaverim, qui n0 aliqu0 0c inter se ita similes sint ut a ceteris mnibus discrepent; at univers genere Α, id qu0djam Michasilis L c. significavit, n0 di0rth0tae, sed secundis manibus Laurentiani c0gnatus similisque est. Sed singulisl0cis quam multa c0dicio cum illi manibus c0mmunia sint,n0 tam ubique ex layd08li 0dati0ne apparet, qu0d hic Scripturas c0dicis n0n ubique anu0tavit, ubi a Dind0rfii 0ntextu 0 disserrent est infra de s ), Dind0rsus autem ipse plurimis l0eis vulgatas seti0nes, id est Parisini A per Aldinam et Brunckianam editi0nes pr0pagatas, c0ntra auct0ritatem Laurentiani retinuit. Itaque ad qu0dque genus Xempl0rum ex illa, quam supra dixi, Electrae c0llati0ne exempla subjiciam. Si igitur Parisinum et Laurentiani secunda manus cuni prima hujus c0diei manu c0nseras, facile, quae in a aut a

legibus sermonis aut ab elegantia numer0rum abh0rreant, e0rum pauca mniti in Secundi manibus c0rrecta, plurima ac

variations iven', layd. Phil. p. VIII. Trach. p. XIII. N Michael. l. c.

prope omnia inra aut integra exstare aut, i 0 Vere emendata, at certe a c0rrect0re temptata invenias. Ex quibus primum ea, quae in numer08 Ver8uum n0n pertinent, asseram:

frequentissimum vitium est in codicibus, ut or. I. terminationes circumflectantur, ut βλασrοῖ, θῆ, Πυθῆ Pro βλαστοι, da, uti, tr

16쪽

XIVProles omena.

1319 Α), 322, 332, 1381, 1390. Bara ivit exempla, ubi vitium aut senarii 0dieis a teneat, ut 1275, 1294, 304;Εl. 991, 1198, aut pr0pri viti versum c0rruperit, ut 56, 1348, 1394 est l. 1174 cos ii pr0 1rοι . Sed in his qu0danapaest0 tulit in mediis versibus 14, 288, id n0 imprudentia, sed prava rati0ne ductus fecisse vid0tur est Phil.

s Dni λογερος l. 1218. Neque in 116 artis metrica ign0rati0 cernitur, Sed prava interpretati0ne 'D ρατεα ad ροι a retulit grammaticu8, qui ignis pr080dicis supra h0 verbum p0sitis utramque t 0ngam sibi videri stendit ses Brutich. q). In anapae8ticis et ch0ricis castigandis n0n ead0m diligentia cernitur tamen 1169 in ceteris libris viti0sus est, in cinteger, eademque sere rati est glyc0ne 121, in qu La th, Α Β mari δε, ricL 1 δ' at habent. Neque n0 χρι ναι in anapaestico pro Laurentiani et ceter0rum χρὴ vel χρι ν ex Α 88 credam, licet ab A. 0ysserti uni codici 'tribuatur. Qu0 autem A in 689 habet sit bur, nescio an ille, qui scripsit, nec numer08 impr0baverit es 178, 1133 sqq. et passivam verbi vim e0dem m0d defendere sibi visus sit, qu0 scholiasta, cujus auct0ritas etiam ipsum utimantium m0Vit):

Butim. 0mm. p. 122 233. Denique qu0d, ut in ceteris libris, sic in Α νὴ saepius legitur, cum Versu ανι ρ 0Stulet,

quid in ch0ricis liceret, quid in diverbiis, delectum habere

Sod eum t0 Laurentiani vitiis c0dicem A carere videamus, quae sit hujus disserentiae causa, quaeramus p0rtet. Unum igitur si du0bu nece88e 8t, ut integrae illae lecti0nes aut

ex mendat aliqu0 0dice hau8tae in aut grammatici curae sit diligentiae debeantur. Ex quibus utrum verius sit dubium ess vix p0test. Nam licet multae c0dicis A a Laurentian0 discrepantiae de lacile et nece8Sariae cuivis videri debeant ut detae ipsius, n0n tantum grammatici 88 Satis appareat,

ut 3T 288, 582 907, 26, 1028, 1310, haud paucis locis particularum γε, dis ceti. quae inis ad lecti0nem odicis Laaccedunt, ea ratio St, ut, cum men8Hram Senari0rum expleant,

ad sententiam inutile vel ineptae int, ut 3 559 656 nequon0n υκ 1390 ver8u8 0rrigendi causa injuria de tum est; eodemque m0d de v0cabuli o in o mutati0ne, quae est 421, judicandum est. Atque etiam in ii8, quae ad mensuram senariorum n0 pertinent, lecti c0dicis A interdum a 0rrect0rec0rrupta. 0 emendata putanda Si cujus vel certissimum exemplum est, qu0 715, inductu8, cred0, Varia lecti0n δεκέτη pro δεκέι ει quam permutati0nem frequenti8simam esse supra ostendimus), pr δεκετει χρον , ScripSit δεκέτη χρονον est comment. 0Strum . Rusdem generis 8 197 ροίαν pro θοίρ ἈQuae cum ita sint, ex his, quae adhuc attulimus, regie concludere videmur, ex c0dice a hunc, quem Α dicimus, exscriptum esse, sed a grammatio neque imperit neque negligenti, qui ea, quae prava 880 intelligeret putaretVe, corrigere studeret et ad 0 eeturas faciendas pr0clivi0 esset. Atque haec

sententia e n0 medi0criter e0mmendatur, qu0d in certis rebus, sermonis die elegantiam et Senari0rum menSuram, haec, quae

' Non pauca in ceteris sabulis exempla inVenias ubi eum, qui scripsit, vitii fuga in vitium duxerit: cujus generis est quod Trach.

163 pro νεμοι scripsit ε νειν quasi id ex χρει, suspensum esse deberet 165 vero propter praecedens vis ἄν μιν ejecit Dawesius απις pro ream Vel misi, quorum utrumque est in La 570 πιθη pro πίθη ex πυθῆ corr. ut saepe cir 23 577 ut ira uri rιν εχ ν συρξω pro Irέρξει oblitus, ut cum μοτι aegre rερξει, sic cum infinitivum illo loco conjungi non posse scis layd.); eadem sero ratio est 699, 700 εἰκασro Aor πριονος ἐκβρωυα α βλες ιας pro βλες ειας recte,

17쪽

XVI Protegomena.

est inter a et A, disserentia maxime cernitur neque ad eli0rica, difficiliorem sabulae partem, magn0pere pertinet. Neque tamen mnia, quibus a tis inter se disserunt,

hujus generis sunt, Sed unt multa, qu0rum utrum verum Sit, ad metricam aut grammaticam elegantiam nihil intersit, neque alterum ex altero c0rruptum c0rrectumVe, sed per Se utrumque ex divers archetyp fluxisse videatur. Haec igitur qualia sint, deinceps con8ideremus. Prima omnium 8 0rdinem versuum sequimur, di8crepantia est . 29, ubi a retinoc habet, autem τυπος, qu0 librarius aut grammaticus n0n 0test conjectura invenisse videri, praesertim cum in aliis qu0que eodicibus sit aut ut varia lecti c0mmem0retur. Neque tamen hac re diversa c0dicis A a Laurentian 0rig probatur: non enim τυπος in e c0dice, ex qu0 exscriptus est, fuisso

utique nece88arium est, sed illud qu0que fieri p0test, ut ex scholi aliqu0 antiqu0 petitum sit. Nam et in his, quae etiam

habent; bdm 646, qu0 S ascripsit pr0 rονους Irεδας, ch0liastam legisse apparetJ, et multis l0cis, ubi La a ceteris codicibus discrepat, eum his laciunt sch0lia, ut Ant. 681 κεκ H 3ιεθ a La κεκλε/ιμεθ re, Sch0L; bd.406. Jam illa aetate, qua n0stri codices Scripti unt, plures Superfui8Se, quam nunc sch0li0nim c0dices, et per se ipsum verisimile est et exemplo Florentini I 40mpr0batur est Naueh. L . 165 et insta deab, Γ ad . 220, 554 . Ac videtur haec Varietas, κτυπος τυπος, ut in unius iterae accessi0ne aut decession p0sita, illustris quaedam et vulgo c0ntr0versa fuisse, in qua nemo n0n librarius

judicium experiri liberum o concessum arbitraretur ejusdem

ubi eas manu8, quae c0n8entire 80lent, discrepare, et c0ntra eas, quae S0lent diversa abire, 0nsentire videmus ei ibdin

120 τοῖς σοι et τοῖσι σοῖς - Altera discrepantia est 30, ubi, qu0d Parisini A et B κατακυθείς pro aτανυσθεὶς habent, manifesta al088a est grammatici, elegantius et magis lectum v0cabulum κατανυσθείς, id est, qua8 dicas in s. subieci recubans Vulgari καωκλιθεις Stratus explicantis quae gl0ssa ut in 0ntextum rediperetur, Arsitan etiam literarum et risimilitudo Deerit. - De ea varietate, quae St 47, λαβεῖν La), oi ολει ν Α sane judicare difficile est nisi certissimum videtur, gravi0rem Laurentiani scripturam languidae et pr0pe inepta ιιολεῖν praeferri p0rtere est c0mment Sed harum lecti0num neque altera ex altera c0rrumpi 0tui88e neque altera ad alteram explicandam apta Videtur, quae p0- steri0 rati est variarum lecti0num thil. 949 1ποιεῖν prost δραν, L 76 στήλαι γέ et τοτ νέμω et ibdm 1026χaκως Πρίσσειν et κακcυς πάσχειν; cfri 14603, Aj. G15ευρχηται et γεγένληται Neque tamen desunt varietates, quae

n0 minu quam haec, in qua versamur, bScurae int, ut

κακ ποίας πάτρας, in autem un0, quantum g invenire potui, at Titio πλώιν versus c0ncluditur. Quam discrepantiam

18쪽

XVIII Protegomena.

incessit, in κακ mutatum est. Idem igitur h0 loco deetio ,0cabuli sιον essedisse videtur qu0d 736, 3 aut in ἰω 0rruptum aut additus ad θεοῖς articulus τους effecit, ut unus versus in Hu0s divideretur Sed pr0grediamur ad cetera. Est igitur anter duo haec, quae 40Suimus genera tanquam medium et interjectum 554, ubi La ἀμφί, os νεκα, autem , up σου ,εκα habet, quae scriptura in dubio, ut 0nnullis hac aetato es Blaydes ad h. l.), sic illi grammatic0 qui scripsit, Melandi visa est paucis quibusdam graec0rum Icript0rum exemplis, in quibus ad praep0siti0nes cum genetiV juncta πλεοναστικcυς νεκα app0ni viderat ut Plat. J0gg. III. I01 l τινος χλη χάριν νεκα;) Ceterum corruptela hujus l0ci, quem ptime sanavit Auratus, ita ortaeS8 Videtur, ut, cum pr0 si pi σου νέα scriptum esse ψιφὶ

rtim eum jam schesiusta o νεωτερος lectionem ara noverit

buisso ex sch0liis eam, quam habet, lectionem v 818 et hactenus mutasse, ut accentum emendaret, videtur tingsrtas consonantis exemplum certissimum n0nnulli codices

M, Idem eodex sorvavit scholion ad veram lectionem Migi ρῖ

V Rus mutationis multa exempla supra attulimus

19쪽

nimirum eram lecti0nem πεισεν pr0 Iraισεν La Γ resti tuito, sed nescio an lecti c0dici La 0 casu 0rrupta existimanda, aut certe, si casu ria, c0nsulto servata sit est lexica). - auca restant eaque levia, ut mn hujus discrepantiae genus per8ecuti imus; γε - pr τε - τε 9070ptima, sed acilis emendati e8t, neque GaDTO pro GaDτον, qu0 950 in est, n0 ex lecti0ne recenti0rum script0ruma grammatic arreptum p0tius, quam antiquitus servatum videtur 1193 inter υτι I et K et oi οι La B dubius uit:

1299 νοσος pr0 oo n0 Laurentiani ign0rati0nem, sed habuisse librarium, inter quae pii0nem faceret, et deterius sumpsisse ostendit; ad denique pro τοδε ViX, qu0d 0mm0m0raretur, dignum erat.

Sed ex his, quae attulimus, Sati apparer cred0, eum, qui c0d A scripsit, ita pr fundament et praecipu0 Ante Laurentianum habuisse, ut tamen vel su ipsius judici d0etrinaque multa c0rrigeret vel ex ch0liis liber delectu sumsiretn0nnulla, quibus archetypi sui lecti0nes emendari putaret. Nam mnia quidem, quibus ceteri libri a La discrepant, taliae88e, quae a qu0Vi passi Sagaei0re recte p0tuerint inusiniri', 80ystertio ' n0 assenti0r. - Sed haec si ita sunt, n0n st iu Dind0rfius ine0nstantiae accu8andus, qu0d, cum ex Latanquam ex lante fluxisse dicat, idem n0nnunquam spreta archetypi auctoritate ap0gi aphum per mnes sabulas parit0r interp0latum secutus est; nam i 0 in c0dicum lecti0nibus eligendis n0str judici ut 80lemus atque etiam mnibus rejectis critic0rum c0njectura pr0bare, quid est, cur n0 antiquum grammaticum eadem rati0ne utentem sequamur Atinterdum nesci an ad Laurentiani lecti0nes relinquendas et ad ap0graph0rum recipienda nimis facilis fuerit ut 426, ubi

' Praes. Ajac. p. VIII. - id sere Dind. praef. d. Xon. 1860 VIII. VI 'into emendationes illas nihil reperitur, quod librariorum eorrectorumque, quales aliunde novimus, captum excedat.'

o A in lectionem ad sententiam inutilem recepit, et 1240, ubi pro Gκinoia probavit κήκοας Hermanni motus auct0r1tato 'πον ἀκῆ oας λογον usitata est sermula nihil sibi quod dieant reliquum fg significantium, . M. 480, Trach. 876'. At illis 6ei tota sententia his ipsis verbis recto κηκοας absolvitur, hic autem praecedunt εὐ νυν ἐπιστco, cum vibus vorbis aptius sane ea, quae equuntur grammatice c0m g tur quam συνθλως adjunguntur; cst etiam . 55, 1308, 100 pro εἴς, Dind. ' ) Sed ne M. 80yssertius quidem, severus ind0rsi eastigat0 praes ad Antig0nam, Macem, Philoctetam hac reprehensi0ne mmnino caret qui n0 80lum

kndenti: 'og n0n ex si 0rruptum videtur, sed illatum, postquam δὴ ante διὰ exeiderat'. quam sententiam jam . Seyss multis exempli e0nfirmare studuerat, neque hanc re- Θ0ntissimam c0rruptelarum causam exstitiss0 0gar licebit. At si in a aut in ejus archetyp exigua particula δὴ missa osssit vorisimil est hunc versum ut 0 alii in a mutilum mansurum susse quid est enim, cur h0 l000 quam illis, 1-brarium aeutius vidisse arbitremur' accedit, qu veris 1-ddatur c0njectura i , qu0d particula οἶν et νυν, νυν et facile inter se permutari videntur et revera permutata sunt; cst Trach 441, ubi haec scripturae varietas est ἄν - ν, Lapr. m. stis οἶν B, sia νυν, , Α T. 31 ών is, a,

Proximo aes deundum L et Α 0 dubium est, quin Florentinus 2725 nunc Laurentianus 125), qu0m ind0inus

' Etiam Ai. 1075 nescio an injuria cod. Laur. r. m. scriptura vota in te rori mutata sit. Nam licet literae non nimissi,niles sint, tamen in codicibus saepe pro ἔχειν ειν scribitur ut . 1226 ἔνοις, La ἄχοις, cla ibdm 1031 ι χθος pro χθος IV, Phil. 901 ἔπαισεν pro ἔπεισεν Εl. 1389 ἐμμέω), 1391 ανε ρων), n

20쪽

phoclis, qualis in libris impressi est, maximam vim habuerit. Sed ei quaenam rati cum illis intercedat quantumque tribui 0p0rteat, de singuli H0cis 40n ita multum, d r universa magn0pere dissentiunt. . Dind0rsus quidem in praefations scholi0rum diti0ni praemissa 1852): hic', inquit, lib0 m0m0rabilis est pr0pterea, quω40 ex Laurentiano transscriptus est, sed ex ali libro derivatus, de quo nullus est dubitationil0cus, cum V ch0lia n0nnulla vetera, quibus a caret, servaverit, alia integri0ra, quam La exhibeat'. Idem in indice manuscriptorum ann0tati0nibus Ox0niensibus pra0sx0 1836): 'magna hujus libri auctoritas est, qui et plima quaeque cum aliis c0dicibus communia habeat et aliqu0 locis veram scripturam servaverit aliis in libris n0ndum inventam δ') At in iis editi0nibus, qua 1860-67 0vis subsidiis instructus edidit, Dindorsus codic0m I in ap0graphis, licet in antiqui0r genere cis n0t. 15), 40ner n0 dubitat. Ant. autem Seyssertius in di8sertati0ne, quam supra diximus, plurimis exemplis c0llectis, quibus scriptura c0dicis i a Laurentiano discrepat, illum et diversas riginis nec minus, quam a cujus ratio habeatur, dignum esse ostendit Qu0d 0ntra M. SeyDr-

De Flor. , qui jacem, Electram, Philoctetam, Oedipum tyrannum continet, Michaelis i. c. haec tradit 'in membranis indiligenter scriptus anno 1282', ut in ipso libro annotatum est, 'δω χειρος υρε εος σovguνου' Praeter ipsum Augustinum, qui multa correxit g scholiorumque continuam seriem et varias lectiones addidit, alii scribae, quorum manus discerni non possunt, et ipsi correcturas, scholia, varia lectiones ascripserunt gy); denique recentiori tempore pauca mutata

sunt g librum a Dindorfio adhibitum denuo contulit Hinckius'. Hinchii ad lecti um collationem edidit Michaelis. Hariungius 1851 codicem omnium optimum judicavit mul

tisquo locis secutus si es annot. r.

' Cum ex similibus quibusdam vitiis et L et Γ ceteris codicibus antiquiores et minus correctos p. 19 esse docuit, tum ex iis, quibus hic plurimis et in utramque partem a Laur discrepat, concludit librarium codicis per se nullius aut alumento aut auctoritate textum archetypo sa Laurentiani diverso, p. 25 sqq) derivatum composuisse' pag.

lius in prasis ad hildet. p. XI 'hune librum statuit exemplum esse ap0graphi idque tale, in qu0, quantum temp0rum intervallo' sis sinim prope trecentis annis post a seriptus 'vel scribentium si grammatic0rum vitio a prim exemplodsssoeli 0ssit, omnium plenissime appareat'. i Midhaelis judicio se M. 16.

Nequ0 mirum est, tantam ess de h0 c0dice sententiarum divorsitaram, cum non solum multis variisqu0 vitiis e0rruptus sit, sed sitiam c0gnati0nem incertam habeat, quippe qui modo cum a m0d cum A et consentiat quod quantum valeat, n0 tam itens ic Dindorfii ilaydesiiquo libris quam exininckii ad Electram c0llatione perspici potest. Jfaquo in s libro judicando et aestimando nihil tam cavendum '' quam n singulis l0cis nimium tribuatur, quippe e quibus res ontrariae adsim probabilitat concludi possint. Qua

reprehen8i0n0 08, qui de eo separatim Scrip80runt, n0 carere

manisostum est Nam quibus discropantia exemplis A. Seyst probavisse sibi videbatur, codicis ab Laur diversam riginem esse, eorum partim levia sunt aut certe ea, quibus ab

altera parte 40n minus gravia opp0ni possint, ut hiu 441 est ipsum ad El. 29 p. 36, 1120 est insta), L 75, 18, 491 pravos accentus communes habent I et a cum saepe tum in ipsa voce ἐριπι ν L 276 , 518, partim c0diei cum ceteris lare omnibus libris praeter La 0mmunia, ut PHL 23, 2IL 1391 AEL 295; alia rursus quantum valere debeant, in incerto cujusquo judicio positum est, hil 11 736, 1007 El. 514 918 deniquo multa aliter se habere quam a dyssertis annotatum est, imprimis ex inchii 0ssatione c0gmvimus, ut EL 337 sit ' sit a noειν), 22 et a sit Γ O, 487, 2, 1421, 456 hi a st G κατω νί σηις , 1222 La non habet προσβλέψουσα); ne Phil. 200 quidem ut 414 χρῆναι sit αλλ' unius eddidis es auctoritate niti, imm vero χρῆ oti quidem

4M. - echlein in Arte eme . Soph.' p. 2 A. Se ertio plus quam patri in hac re tribuere Videtur.