Sophoclis Philocteta [microform]

21쪽

omnino n0 esse in est Dind. et Blayd. , sed e0d. A deb0ri crediderim. Ne pater quidem M. Seyssertius, etsi mihi quidem in hac re plus vidisse videtur, n0n interdum calide magis quam caute egisse putandus est. Ut l. c. p. X qu0d eripturae quaedam vehementer mirabiles 1332, 1390 odici cum a c0mmunes sunt, per se ipSum ad instingendam diversiarchetypi pini0nem satis valere' existimat. t ut haec

exempla c0dissum a et I ex c0mmunis alicujus archetypitanquam ultim lante fluxisse declarent, minime, illum pr0ximum utriu8que archetypum fuisse, nedum ex ipso a 'transcriptum esse evincere p088unt. Quis enim n0 videt serip08Se, ut, cum X 0dem archetypo u transcripta exempla sierint, alterum et ipsum integrum permaneat et deinceper integra 8que exempla pr0pagetur, alterum autem ipsum vel ejus exempla ita transcribantur, ut et ex ali0rum codicum geh0li0rumve c0ssati0ne multa laris assumantur et vel librari0rum mendis vel c0njecturis grammatic0rum multa mutentur, id qu0d dera laetum esse supra videmur stendisse pQuas cum ita sint, si quid ad hanc rem expediendam ad-jumenti allaturi sumus, aciendum videtur, ut ea, quibus c0dex Γ ceteris vel similis vel dissimilis est, ad certa quaedam

genera reV0cemus et quaeramus, utrum ea talia sint, quae c0mmunem, an quae diverSam 0rum riginem declarare videantur. Et qu0niam Supra vidimus, c0dices L et Α 0ntam ipso lante et undament scripturae, quam e0rum, qui scripserunt, pere et c0n8ili disserre, hic qu0que n0 80lum lectionum diversitatem per se ipsam pectabimus, Sed ex ea, qu0m0d ii, per qu08 0d. Γ r0pagatu e8t, in pere u0 versati videantur, inve8tigare studebimu8. Atque ut primum ea videamus, in quibus ita inter se codices disserant, ut, utra lecti vera sit, utra viti0sa, dubitari nequsat, plurimis et gravissimis cujusvis generis vitiis scatere manifestum est. Nam et in e multa verba necessaria omissa sunt, ut τονδε 23, 654 999 παν), et alia viti080 ad

Protegomena. XXV

νίον 181, κευθος 1081 rere 684 deinde alibi perperam syllaba aut in unum verbum c0njunctae aut, quae c0 ungi

I mult0rui verb0rum vel Stirpe c0rruptas habet ita, ut aut ex sententia aut ex ipsis elementis iterarum deprehendatur

in Senariis versantur, qu0rum plus et0ginta aut demptis syllabis aut additis aut mutatis e0rrupti sunt. Mam Si quaeritur, quaenam rati inter I et ceter0s 0dices intorcedat, in pr0mptu videtur esse resp0ndere, hunc librum Laurentiani univer80 genere Similem esse, qu0d nulla in ut in A)grammaticae artis et diligentia significati sit, singulis autem l0eis dissimilem qu0 I et alia et muli plura vitia habeat. Quanquam h00, qu0 dixi, pluribus vitiis I assectum esse ad senari0s, illud autem, Sua quaedam et alia dii vitia esse, ad ea pertinet, quae Senari0rum rati0nem n0 attingunt. Nam cum quinque et elogi ut Phil0ctetae senari0 I 0rrupt0s habeat, ex his vitiis quinque et triginta ei cum La 0mmunia sunt, du08 0rrupt08 habet a qui in I integri sunt, quinqua-

CD l. 476 Λίκα omittit Γ 443 sotiria d. Vir γερα εαδε. Nequo ita a ejusmodi vitia desunt, ut nρoc cogethahora spr. m. Pro προσωνεχ aD Pliit. 1406; non pauca ex Antigona collegit M. Seyssi ad Ant. 742. Neque multa non omissa sunt a librario Laurentiani, quibus num vera substituta sint a cetoris, interdum juro tibitatur, ut reotia 772 δ et 762, et rursus vitiose inserta, ut usui hc, An 628, quod ex glossa vocabuli ra Moriatio in ipsum contextum irrepsit cis M. SeyTindices ad Ant. M. Phil. sula ditiographia'.

22쪽

φυγοιτε 789, t. 1008, 1148, 1325, 1415 590 βλαστά ντας plura autem alia La, alia ' habet, ut El. 57, 1055 unus 'recte habet φερωφιεν, τυγχανεις, at alii multi l0ei c0ntra, ut 'bdm 773. 797, 1226. 1440, 1469. aicet etiam videre,

alia viti0rum oenera utriusque c0dici c0mmunia S8e, ut uterque adi ρ λ Simplice pr geminati Scribenda pr0clive sunt,

' Vitiosos Laurentiani senarios supra collegimus vitiis Lauren

1357, 1386 1391 1427, 1435 Neque non in anapaesticis et dactylicis multa vitia codicis propria sunt, ut 192 εἴπερ τι καγά , 199 ἐξίκοιτο pro B κοψ, 1410, 456, 1471, 839, 10; nam de ceteris versibus loqui nihil attinet. 7 Hos senarios vel anapaestos lectra vitiosos habet F 61 396, 99, 10, 20 121, 139, 146, 169, 189, 237, 268, 272, 279 306'325, 351, 357, 17 422 429, 33, 443, 455, 461, 473, 554, 88 614'632 663 7M, 766 803 808, 15, 18 866 889 890 977 979 87' 1000, 1001 1021. 1025, 1037, 1038, 1048, 1100 1119, 1128 11771191, 1221, 1256, 1313, 1335, 1366 1372, 1426, 1443 1447 1459'1462, 1467, 473, 1478, 1492, 1496, 1499, 1505, 1507: κ quihu XVI

ei cum a communia vitia sunt.

Ant. 485 Cujus vitii rarissima in F exempla invenias El. 54). Iam in a saepe tenuis v0calis ante Spiritum Sperum in inspiratam c0mmittati praetermittitur Phil. 14); at in Saepi 8Sime pro asper spiritu p0nitur lenis ut EL 287 Phit 89).Η0c 'u0que licet videre, multa serm0nis vitia, quae sunt in I ex iis lecti0nibus, quae sunt in a, 0rrupta illa quidem

23쪽

XXVIII Prolesromelia.

προυτροινες. 0 qu0que Drsitan qui8piam vel vetustatis vel veritatis indicium putaverit, qu0d 0nnunquam, cum ceteri codices in verb0 versuve aliqu0 diScrepent, ' id 0cabulum, qu0 facit c0ntr0versiam, plane mittit, ut ceteri quidem c0dice vulnus archetypi suo quisque m0d Sarcire et Sanare c0nati 880, hic autem lecti0nem qualem in archetyp Su0 invenerit, talem simpliciter et religi0s reddidisse videatur.

At enim h0 ipso l0e haeret res et illa, quam dixi, Sententia teneri 40 p0test Neque enim, qu0d 0dici st0r. lecti0ne plurima habent, qua a graeci serm0ni et a nume-r0rum elegantia abh0rreant, idcire ejus librarii ess viderip088unt, qui antiquum exemplar imperit ille quidem et sci

24쪽

XXX Protegomena.

et numer0rum levis aliqua sed perverSa cura cernitur; ut

c0rrecti0ne ab e un0, qui hoc exemplum I scripsit, inventae sint, sed h0 maxime intelligendum put0, mult0rum ann0tati0nibus, mult0rum c0njecturis, mult0rum emendati0nibus, mullarum etiam err0ribus Scribendique mendi hunc contextum,

' βραχυ, quae varia lectio est in I pro hoc so Phil. 106, inepta conjectura esse videtur alicujus, cui adjectivi θοασὴ passiva vis clacomm . insolita, ut est sane, et dura visa sit et qui οὐδὲ βραχυ ita intollexerit ne breve paulum quidem' appropinquare licet. . Proteg0mena. XXXI

qualis est in I , effectum esse videri. Nam maj0rem partem e0rum Verb0rum, quibus Vel mutatis vel interp0latis a Laurentian differt, sine dubi librarius vel p0tius librarii - eos dic0, per qu0rum deinceps manu ab antiqu0 et integri0re archetyp descendit - ex Seh0lii gl0SSiSque SumpSerunt, qu0rum partim in aliis libris legerunt partim in v quisque exemplari aut in margine aut supra linea Scripta invenerunt. Qua cum vel varia lecti0ne haberent vel Verba pri8ca, n0va, translata magis vulgaribus et pr0priis explicarent vel, si quid in c0 uncti0n aut ordine verb0rum insolens m0lestum, inelegans b8curum videbatur, ad inc0rruptam dicendi c0nsuetudinem rev0carent, librarii aut etiam grammatici minus periti aut utraque, Varius die lecti0nes et gl088a Simul cum iis, ad quae explicanda pertinebant, in pSum c0ntextum reserebant, aut gl088a tantum pr0 libri scriptura substituebant. Ut νέυιι 140, cum per Se ip8a varia lecti e8Set pro γνώ ιος, inventa ab aliqu0, cui n0minativus genetiv apti0 videbatur,m0 simul cum γνώ/ta in c0ntextum I et B invasit. Cujus vitii ne in Laurentian quidem vestigia desunt ut Phil. 705ἐωνεί, σι est Dind0rs. Sine dubi ex vera lecti0n ἐννει et supra scripta c0njectura λησι εξανίλησι et ἐξανεί σι, ut ιεθείi si scriptum fuit in L pr. m. 818 err0re librarii c0n- statum est et Ant. 496 θελείη ex θέλει et supra scripta emendati0ne , θέλη p08 οιαν), et M. 223 αἰ noνος ex

' Quanquam illud sane fieri potest, ut vera lectio τὸ μήν, δραν glossa sit, quae in Laurentiani contextum pro μὴ irrepserit cis Ant. 443, M. 96 orach. 226 nisi qui sorte utroque improbat μὴ o requirit, claraeγfs ad Phil. 349, layd. ad Trach. 226.

25쪽

qua simul cum his ipsis in c0ntextum irrepserint, quis est quin videat 3 Pr verbis archetypi substituta sunt gl0ssae 884 συι βολα), 326 γενωμυν, de qu0 0cabulo nimis dubitanter laydesius 'perhaps a gl088 3, 1386 προδου 'a pro ἐκ dot νali 147 1; nam de εγγυς pro os ου 1218 luto minus dubitari p0test qu0 eadem gl088 in a Superscripta est et in B n0 idem, sed simile interpretamentum invasit. Maxime

vera lecti unius c0dici I scriptura nititur. Multaque adeo sunt ejusm0di, quae ipse ille, qui ann0tavit, interpretari et qu0rsus spectarent Videre n0n 0tuerit; ut 554 cs supra et El. 965, ubi in Scriptu a c0diei σι εοσίν vix p0test

tantum addendum videtur, n0n debuisse ad 655 de veritate loetionis ' os rue λr σθ' 0 eam causam dubitari,

ciλλ' declararet; nam et multa ejus generis delicta sunt in eodd. El. 1190 9 o L PhiL 30, 34 ἄγονθ ουνεκ, apr. m. et fieri p0tuit, ut, cum ad eripturam c0dici Laurentiani ἀλλ' so, is inter se, et a ἀλλ' adderetur, scriptura verbi εσθ' 110n, ut debuit ante . mutaretur. Ium in 1017Fl0rentini lecti; 4rροίβαλον Artasse digna fuit, cujus rati0 haberetur; neque enim media Arma cur adhibeatur quidquam causae apparet; is 600 1028, 1034, quibus l0cis de Philocteta ridet, activa Arma adhibetur quanquam Sane aliquand0 80ph0eles media in80lentius utitur est 130, 852;citas εσθαι M. 65, 111 29 et rursus activa Arma bdm 403.

Sed haec omnia cum ita se habeant, ut diximu8 ut 0- diei es multa eum Laurentiano vitia, multa etiam cum Aemendati0nes 40mmunes sint, ut imiano ejus discrepantes lecti0nes n0 ex uno aliqu0 antiqu0 0dice proveni880, Sed ex magna vel c0dicum vel gl088arum et c0njecturarum varietate c0llectae esse videantur, cum denique in ch0ricis, difficili0r0

26쪽

sabularum parte, cum a sere c0li Sentia neque ullius m 0ris gravi0risque vulneris, qualia in quavi 80ph0elis sabula multa sunt, ex e c0lice medicina petita it aut peti 0ss videatur, n0 vide0, quidnam bStare p0SSit, qu minu hunc c0didem, praesertim cum Vergente demum BJZantin0rum aetate c0nscriptus tradatur, per l0ngam ap0graph0rum seriem aut ex Laaut hujus rarchetypes ita Hescendisse arbitremur, ut sertasse inter mult08 0dice S. ex Ru0rum decli0nibus c0ntextus Fl0rentini c0nflatus videatur, aetiam pr0pius aliqu0d arisini archetypum fuerit. Est haec sententia Dind0: si et M. Seyssertii rati0ni maxime e0nsentanea, mi8i qu0i hi meris grammatic0rum 0njecturi mimi multa tribuere videntur quae n08sch0liis tribui 0p0rtere censemus Sed ut mediam quandam

in hac quaesti0ne iam equamur, ceter0rum recenti0rum codicum rati et similitudo suadere videtur Nam et c0dicem Lb '), qui quin a n0n I0ximum sed ultimum quendam archetypum habeat, n0 dubium est, inchius Jalin. - Michael VII tradit, lecti0nes m0d cum Laurentiani prima manu m0d0 cum secundi manibus c0n8entientes habere, 0nnullas etiam pariter a L. I ' atque in alienas. quae in 00. libr08 qui inter a et ab intercesserunt, aut casu ut 0nsilio illata sint. Atque h0 etiam ex Michaelis ann0tati0ne critica Satim apparet, ex qua multa exempla c0lligere uelle erat, ea res ad Phil0ctetam pertineret Neque 40dicis Parisini in 'L 0n apparet varium it ex multis partibus e0llectum cesttextum isse incertaeque c0gnati0nis, ut aepiu8 quidem cum Parisin Α, sed tamen haud raro ab h0 discrepans cum Fl0rentini c0dicibus e0nsentiat, velut si cum

'Laurentianus pliat. XXXI. 10 vulgo b , bombycinus, saeculo XIV diligenter exaratus ab uno librario, qui, quae vel correcta Vel adscripta sunt P), omnia ipse addidisse videtur contulit Hinckius'; sis Dindors. Annotationes 1836. Parisinus 278 sabulas quattuor continet Oedipum Tyrannum, Trachinias, Philoctetam, Oedipum Coloneum Dind. Annot. 1836); multum e codice usus est Brutich. 'Optimae olao' utim. ad Philoctetam et Trachinias nuper contulit Blaydesius.

XXXV

conjecturam n0 absurdam 1094); et rursu ac saepius quidem

ris c0dicibus, χθας et hoc 3ν, sed ex c0mmuni sente χθανδε θον 0rtum videtur. Nu minus miremur, si , qui t0tl0dis metri vitia eum a c0mmunia habeat, idem cum A l. 456 4jrωι ν γ, reete habet est G2l. 9483, interdum ver0,ssi rarissim0 simul cum Verres ut 1198, et rursus aliquand0xoritatis palmam unus tmnibus aeripit. ut El. 16 στρεφὴ

primus ad hane sabulam Blaydesius perpetu et, ut 0 licet dubitare diligentissim c0ntulit. Is igitur aepi88ime e unuso in ovissimis robus eum Laurentian consentit, ut 2 κ

Pupi,i 'o oo xcerpta quasdam ad Oedipum CDl0'noum x gui illa Diometiit, didit uelisius Sylloge p. 9)', Dind. In i Oxim. o Blayd. praelationes ad Philoctet P. IIII ad Trach. p. XIII.

27쪽

τες. Quin etiam aliquand Κ eam ipsam lecti0nem servavit, ex qua ceterae aut Arte aut 0rrigendo ria videntur, ut 903 1προσι Porci 134 V ενδι λέγων est supra deo ), etiam, ut plerisque videtur, 11ST. 0dem p0rtinet 1322 ευνδε aνq' λεγ 0ν, si quidem dubitari vix p0test, quin ex hac Scriptura,

tiani irrepserit, qu0 8 verum est, in Mantiqui0r, undecunque venit, lecti quam in L habetur. Neque absurda illa lecti0

c0dicis ς περσειεν nasci 0tuit est 546). Qu0circa qui e0diei diversam ex La riginem tribuunt, videant, quid de ceteris c0dicibus fieri velint; nam hi qu0que, ut sui rati habeatur, videntur jure u0408tulare, quippe qui, et8i ille numer pr0priarum lecti0num excellit, tamen ips genere similes sint M) Ἀ0bis quidem p0tius animadvertendum videtur,

' Haec omnia, quae de Laurentiano ceterorum codicum archetypo diximus, una res maXime elevare Videtur quae quanquam ad Philoctetam non pertinet neque nos de ea quidquam melius certiusve

RMrre poterimus, tamen qualis sit quibusque prematur difficultatibus, hic saltem significandum videtur Constat igitur, cum in contextu Laurentiani conscribendo complures versus praetermissi essent sive ii in ejus archetypo non fuerant , eorum alios ab ipso librario pr. . ,

ut Philoct. 807, 1263 ceterum cis Nauchium Jahrbiich. 1862, 161), alios a diorthota in margine additos essu El. 1007, 993 O. T. 1104;Tr. 445, 36: O. T. 579 utrum ex propria manu sit an e diOrthota,

Protegomelia. XXXVII

incertum est), quattuor versus El. 1485, 1486, . . m. in C. 1256,

cum sint in ceteris sere codicibus, in a demum recentioribus manibus' in margine inscriptos exstare Dind. ed. III, Michael. Sed illis Electra, versibus minus tribuerunt critici, se quod in litura scripti essent duorum versuum, qui haud dubie iidem versus fuerunt sive a prima manu sive scripti, sed ortasse literis exilioribus, ut alii versus plures in margine suppleti Dindorsi Mechi. Ars et cet. p. 3), vel quod per se ipsi communem sententiam haberent, quae facile extrinsecus irrepere et addi potuerit. accedit, quod et verba ipsa obscura et contorta sunt neque atros Electrae animo conveniunt. Neque O 1256 nimium ponderis habet; nam quod dicit indoinus versum serius in marginae additum isse', in incerto relinquitur, utrum antiquior sit quam et , quorum uterque minimis diicentis annis Laurentiano recentior est scis Michael et Dind. Plurimum dim- cultatis habet O. T. 800, si modo verum est, quod tradit secundum Duebnerum, credo Lipsius in libello de Sophoclis emendandi praesidiis', ap. Dind. III voL VIII. p. XI et echlein L , hunc versum

manu recentissima sacculo quarto vel quinto decim adscriptum esse. Nam cum in Parisino A et Florentino , quorum uterque saeculo XIII scriptus ist, hic versus non in margine, sed in ipso ordine Versuum legatur, certe fieri non potest, ut ex Laurentiano in hos codices Venerit. Quod autoni indorfius et Nauchius . . 800 a grammatico quOdam post conscriptum Laur inventum et interpolatum statuunt, Id si suisset ii Laurentiano, memini in mentem venturum Sse quis Onaudeat affirmaro 3 Nauchium enim dicentem, prima se verba hujus sententiao καὶ σοι, γυναι, ἀληθες ξερω, romati 800 π ν κελευθου τῆσδ' domoρων πελα et cet. 801 absurda 'verheliri' esse, quod Oedipus in prioribus non minus, quam in his vero dixerit', commode post Lipsium resellit echlemius, cum dicit ea verba ad adsectum Oedipi aegre ab animo impetrantis, ut rem satalem eloquatur, aptissima esse. Neque illud quisquam integer intelligensque existimator negare poterit, inter versus 788-799

ολλυσθαι λεγεις et 80 o ἰ κελευθo eti σς δοι Πορῶν πιλας, ipsius Sermonis graeci consuetudinem cis Nauch. l. c. particulam aliquam postulare, qua partes narrationis inter se connectantur. Quod sentiens concedensque indorfius in Laurentiano versum praetermissum statuit, grammaticum autem, cum recte videret versum desiderari', lacunae

explendae causa ista σοί, γυναι, acιληθὲς ἐξερῶ, ρWivi interpolavisse,

28쪽

0bseurun esse, nisi ad Laurentiani lantem causasque rev0-

quod supplementum non tam exquisitum est, quin a quovis grammatico

excogitari potuerit'. rat. dixerit quispiam, versus Sophocle ipso indignus non est Immo vero, inquit indortius, Sophoclos haud dubio

Sententiam posuerat, quain versum integrum explebat, ita ut Oedipi narratio non ab sexto pede trimetri, sed versu integro inciperet, omisso τριΠλος, quo non opus erat, quum via illa satis significata esset verbis κελευθοv ῆσδε. Ad quae recte responderit quispiam, ne Phil. 60 qui

dem narrationem ab initio senarii incipere - αν κλύε ξ o. μαντις ἰνεις πενής , hoc autem . . loco ριΠλῆς non supervacaneum esse, ut eam iam, quae ProXime commemorata sit, non viam aliquam locorum

spatiis propinquam dici intelligatur Sed rem dispulatione mon egere satis apparere credo remota enim hac de codicibus dubitation nihil est in his versibus, quod cuiquam dubium mut vitiosum videri possit. De qua quis Mindortio rassentitur et simul de aetate manus illius quae v. 800 in margine Laurentiani ascripsith non dubitat quin octo

traditum sit, sacere non poterit, quin hunc versum et ab interpolatore inventum et commode inventum statuat, nisi eum, ut Antig 116 scisSeyss.), in scholio aut apud grammaticum servatum et erutum credere mavult. Ceterum He illarum annotationum aetate, ut in re obscura ac difficili, multa ambigua esse, nonnunquam erratum Scimus ut El.

1498, 1499 indorsius ab alia manu antiqua', Michaelis autem 'prima manu scriptos esse dicit quorum autem versuum in litura scripti sunt, hos ille eosdem suisse dicit, hic rationibus allatis negat. Nequo illud, quod hic versus in omnibus apographis si non declarare videtur versum codicis archetypi aut scholi auctoritatae commendatum

causam, esse et 0riginem eandem appareat, ut El. 192 qu0d

bulis scribendis ceter0rum c0dicum certae re pr0priae Sunt,

ter0rum c0dicum similitudinem Sequi, quidnam cau8a 8t, cur illius causam ab h0rum sejungamus 3 - Quam cum ita essent, in vini hac tabula recensenda ita Laurentiani auct0ritatem secuti sumus, ut tamen, ubi dia lecti0ne aut a sermonis 40nsuetudine aut a Sententia abh0rrere viderentur liberam n0bis c0neessam putaremu8 0te8tatem, ut inter ceter0rum libr0rum eripturas pli0nem saceremus. 'tque h0 tant0 fidentius fecimus, qu0d et illum ipsum . qui Laurentianum seripsit, ii aliqua lecti0num varietate VerSatum 8Se, neque 0mnia, quae in ap0graphis a di8crepant, ex c0njecturis grammatic0rum ria, sed in sch0lii ex integri 0ribus exemplis servata et pr0pagata existimamus. Hidem et n0nnullas recenti0rum critic0rum c0njecturas in c0ntextum recepimus et paucasn0stras C aut fori signatas dedimus, qu0 quibus rati0nibus secerimus, in c0mmentari rati0nem reddimus Sed magna pars 00rum . quae ipsi 40 ecimus. Hu8m0di est, n0n ut ipsam p0eta, Scripturam praestare m0bis videamur, Jed ut quid sententia p0stulare videatur, iudicare velimu8 quanquam n0ntam ver00r, ne de c0njiciendi temeritate accuSer, quam ne

29쪽

quibusdam ea, quae n08trae aetatis viri d0cti aut ut corrupta mutaverunt aut ut interp0lata damnaverunt, Vel pervicacius retinuisse vel infirmius defendisse videar. g Ver quemad-m0dum, ut ceter0s mittam, et Nauchii acumen ac severitatem et Seystertii 0ctrinam et Blaydesii c0piam magn0pere admir0rmeque, Si quid pr0ficere p0tuerim, qu0 Senti quam sit exiguum, his maxime debere libenter grateque sate0r, Sic, iquid aut 0r08ius reprehensum aut argutius explicatum qualia M. Seyssertii, V. l. haud pauca esse quivis c0ncedit aut levius c0njectum videbatur, n0n 0tui sacere quin me judici0 uterer. Sed ne serte haec dissensi libr ipsi fraudi esset, inc0mmentari0, quantum tempus patiumque patiebatur, d0ct0rum vir0rum sententii exp08itis, ut penes lect0res ipso judicium

esset, curaVi.

Omnis haec fabula in eo versatur, ut 0rum, qui in cenam inducuntur, sermonibus et acti0ne declaretur, qu0m0d0

tastro amictum vulnere 7 313 485 1031 sqq. Ulixes jussu principum in deserto e0mm. v. 1 Lemni lit0re exp0suisset 5, 26 sqq. 1031, 1390), ad exercitum, qui esset ad Tr am,

k Patris ipsius Neoptolemo notitiam nullam fuisse ex hoc Versu apparet. ' Quanquam hoc nisi in illo Neoptolemi mendaciis mixto sermone nusquam est in sabula clarachneidew. Philol. IV. 647, qua ex Proclo reserat in tamen, quin id verum esse poeta voluerit, dubitari vix potest. Omnino recte statuas et in Neoptolemi et in mercatoris illius, qui fingitur, oratione 542-690 ita vera cum salsis misceri, ut vera sint omnia, nisi quae ad ipsum Philoctetam capiendum et sallendum pertineant. - Sed illud de armis Achillis judicium Maci mortis causam suisse fingi vix probat,ile est cla comment ad 1364.

adduxerint, p08tquam Helenia vates cecinisset in Philocteta ips0 y telisque, quae gerebat, Herculi Trdam capi 0n

suscepisset, ei adjut0 atque minister Wιλ ρετης ξυνεργατ ὶς 52 53 93 4 925 Ne0pt0lemus datus est, ad0lescens Achillis GDoidamia filius, quem jam ante Ulixes et Ph0enix Scyro Trdam adduxerant '), qu0d erat in satis e0ptolemum simul

' Liesit in hac tabula Ulixes non uno loco ita loquatur, tanquam ad Trojam capiendam Herculis arcus et sagittae sufficiant, ipso Philoctota non opus sit 68 78 1l3, 105 sqq. , tamen ne illum quidem ita sentire cum summa sabulae ratio tum maxime versus 129 declarat cla quae Helenus cecinisse et Ulixes juravisse dicuntur 12, 17: comment ad 1054 Quod autem dicit Schneidewinus Philol. 650 , Ulixen ita loqui, quo Neoptolemus sibi plus tribui putet, ipse quidem Neoptolemus non sperat, se sine ipso Philocteta victoriam adepturum osso 840 sqq. . x quo fit, ut, ubicunque in telis ipsis res omnis sita dicatur, aut simul cogitetur dominus telorum aut ut 1055 ad

Philoctotam terrendum adhibeatur ratio. Ipsum fundamentum sabulae jam apud Homerum positum cernitur Il. II. 721:

Do narratione escha Lesbii in carmine, quod 'Inας μικ inscriptum orat, clarachnoidewin. Philol. IV. 1 et inteit gum Philolitetes. ' Apud Lescho Diomedes Philoctetam arcessit, Aeschylus 'Philocteta' subula id munus Ulixi tribuit, uripides Ulixen simul et Diomedon, ut fingit 'mercator' illa apud Soph. Phil. 59l, ad Philoctetam retrahendum proficiscentes facit 'Schon dari lieg ein grossor Vorgu de Sophokles, das der alipterhebe de Leide de Philolitetes, de αλιος 'Dδυσσευς, und de edi Soli des deiste derAchaeer, gwei esentlic verschieden Charistere, de Austra aus-siliren', Schnoidew., inteit p. 10 Blaydes p. not. 3.ν' CD 343. Jam apud Homerum Od. Ι. 508 Ulixes chillis se filium Neoptolemum Scyro asportasse dicit et de ejus virtutibus multa o praeclara narrat, quibus auditis Pater magnosere laetatur

30쪽

XLII Proles omena.

h0mines, alter vir mnium callidi88imus et ad 0mmunem salutem vigilans 66 sqq. 1143-45), alter juvenis g0nere et viribus elatus 89, 90), 0nae existimati0nis studi0sus 906, 9 86 , a fraude aversissimus 88 , cum simul ad illud Lemni litus, in qu s0lus hil0cteta habitat 1 42) advenerunt, qu0 Ulixes ipse ad 0minem sibi infestum 110 aud0t accedere, Neopt0lem0, ad quam rem gerendam ducatur, adhuc ign0ranti negotium dat, ut, cum serm0ni hil0ctetae se b- tulerit 55 et 0mum se Achivis iratum pr0perare fingens fid0m illi secerit, arcum et sagittas ei aliqu0 0do surripiat TT-78). Qu0d eum prim Ne0pt0lemus ut 0ribus suis patrisque indignum, ne saceret, recu8averit, p08tquam ab Ulixe ed0ctus est, n0n 088 a Se ut Speret, r0jam capi, nisi simul cum illis telis v0usirit, tandem et gl0ria ductus et religi0no

aliqua, ne c0mmuni causae Graec0rum deesse videatur, operam

octo Schnoidewinus Philol. IV. 647 hoc quoque Helenum cecinisse idquo jam epicos poetas ita habuisse suspicatur. Atque etiam in hujus sabulas 565-66 mercator', ille Phoenicem et Thesei filios ad Neoptolemum retrahendum prosectos narrat eodem sere tempore, quo Ulixes o Diomedes ex eleni vaticinio ad Philoctetam arcessendum profecti sint. Sed tamen si ex ficta mercatoris narratione concludere licet, jam ante Helenum captum de hac re vates cecinere. Illud enim Heleni vaticinium non ante datum fingitur, quam Neoptolemus et ad exercitum venisset et iratus discessisset 603 ἐγώ σε Our, ἴσως γαρ υκακήκοας, πῆ εκδιδαξω); at jam illi, qui Neoptolemum Scyro allexerunt, hoc vaticinium attulerunt, sine Neoptolemo et Philocteta Trojam capi non posse 113 60, 61 . Quod si ita est, non satis recto Schneide-winus: Durch nichis', inquit, 'schein Neoptolemus Abholun von Shyros motiviri Auchisa hangi vo Holonos ab .

Prolegomena. XLIII

d0dignentur. Suppliciter 0rat 4219-31 Cum autem c0mperit Graec08 e88e, qui duce Ne0pt0lem Achillis fili domunex ar a navigent, neques iis se aut casu Su08 0t08 8Se 232-53), magn0 perfusus H0l0re regum in s injurias et m0rbum et s0litudinem suam et vitam miseram multis verbis narrat 254 313 dirasqu0 Atridis et Ulixi imprecatur 315 - 16 Iisdem se qu0que n0 minus iratum Ne0pt0lemus stendit 319 26) Cujus 40l0ris qua cau8 Sit, interr0gatu a Philocteta, narrat, cum ab Achivi arcessitus ad Trdam veni880t est argum init.), caelestia patris arma, ab Atridis Ulixi data, sibi jure rep08centi reddita n0n fili88e hanc causam 880, cur 40liet Graecorum exercitu Scyrum redeat 343-3 3. Atquo hae injuria ch0rus qu0que se d0lere declarat Stasimi

Utrum haec omnia, quaecunque narrat Neoptolemus, ficta esse an revera Achillis arma filio erepta putemus, poeta non declarat. Lesches quidem arma ab Ulixe justo heredi reddita fecit Schneidew. Philol V 64M. At apud Sophoclem dolor ille chori, mus etiam Matrem eorum testem vocat, si plane fictus et simulatus esset, non

modo crudelis et abjecti, sed etiam impii animi esset quo lit,