Flaminii Nobilii ... De hominis felicitate libri tres. Ad Pium quartum pontificem maximum. De vera, & falsa voluptate libri duo. De honore liber unus. ..

11쪽

Quatenus liceat Deum thliac vita hognoscere,& in ipsius contemplatione, id est . in sapientia consisterealterum i genus l

ullam aliam rem mentis nostrid naturam n cipiere praeter Deum posse a quare hanc felicitatem vel Dei cogestionem esse, - Deum actu cogntrum. V ui cap. H. Simus neb felicioresaa ratione, qua Duum amamus', an qua intelligimus. cap.xit... o modo felicitas a voluptate distinguatur,& expetatur ne Vita es, voluptatem, an voluptas ob Vitam. cap. h lii.

Absolutissima huius felicitati si definiti S,& hocvere perfectum, quodque homi

ni satis esse debeat,bonum esse. cap.xitu Posita ne sithri felicitas ArvDei cognitio PQ ne, an potius in huiusicognitionis ani-

- ' maduersione.. . . cap. XV.

Quo pacto ad hanc felicitatum bona corpo- ris,&fortuna pertinuanti: cat: cap xvi. Expetat ne hic felix per se hominum beneuolentiam,& egrat amicis. cap. xvii.

Quae sit huic selicjtati opposita miseria.

cap. xviii. . lBreuit omnium causarum, aequibus' felicitas

12쪽

stas pendet,explicatio. cap.Xix. Quae sint illa, quae nos ad felicitatem consequendam praeparent, praecolantque

cap. XX.

De bona fortuna, ac possint ne corporis bona fortunae bona appellari. cap.xxi Multiplicem esse boni diuidendi ratione, de ad quod boni genus felicitas referatur. cap.rai i. Ciuili felicitati illam,quae in contemplatione sita est,praestare. cap.xxiii. Argumentorum, quae ab illis, qui contrariam opinionem tuentur, afferri pos. sunt, reprehensi, cap.xxiiii. Averrois de mentis nostrae natura,& felici

tate sententia. cap.XXV.

Themistii sententia. cap.XXVi. Alia Averrois,& Themistii sententiae explicatio. cap. xxvii. Simplicii opinio. cap.xxviii. Plotini, & aliorum Platonicorum opinio, & obiter multa de Ideis, ac de diuersis virtutum generibus. cap.xxviiii. Pythagorae opinio. cap.XXX. Alexandri opinio. cap. xi.

13쪽

pace egemus. Nam in bestti quidem metus ipse ea

magicter ostic'. e si cum timore Pacui in ocio degimus, secundoque Primu ortunae statu acile peti lantes, contumeliosi, superbi reddimur,msi emem distriae morum Philosophia accesserit , quae nos in

tra cancelgos moderii. e contineat, moneatque continenter non seuperbia, , factu sed humanitate, obitate, Pirtute, magna aliqua, pnectante disci naexcellere pulchrum esse. Acsan e,si quisitur, t Yoeω singunt,in fortunatorum insulis omnium bonorii copia abundantes, js potissimum necessariam esse erisimile est iustitiam, temperitam,philosophiam.

Nec Pera I ludia literarum pel ipsi refugioni non maximo sint,m advimeso, , ornamento. Declara runt i an flumi homines Rassius, Tufimus, Egeronymus,Thomas qui cum Deo, I, ita dixerim pleni elent, omnibus tamen disiciplinis, ac philos phiae presertim operam sibi esse dandam putauerunt

mi ad rerum diuinarum cognitionem procederent comitatiores. Plerique etiam eorum in oratione ornanda, atque excolenda summam dat gentiam

adhibuerunt; quod intellerent neque Theoti giam, neque Philosephiam sine dicendi co ia, ae facultate Iatis commode munus tueri suum, satisque reseres fluctus ferre posse. Iure igitur tu,

14쪽

miorum spe praeclara ingenia ad&has artes coinci das asticis. Apotius impegs. Ego aute, qui in huius modi artibus nihil sium sed tame,'et nonihile Fem, diu, multumque laboraui,in publica hac ex principam tuo exorta letitia cum hos libros, quoriι primum tibi adhuc fari latum gerenti dono dederam, summa alacritate tinam pari etiam prosteritato ab oluissem, eos nunc tanquam mei e a te perpetui cultus monumentum ad te deferre placuit in tuo nomine, quod Sanctitatis, et Beatitudinis plenissimum e hemittere. uod etiam mihi idcirco erius idebatur; Ῥt is, cui haec de felicitate traditatio dicaretur elicitatis quasi diuum quoddam exemplar esset,in quod homines intue res,ea quae nos oratione persequimur, re ipsa agnoscerent, indeque omnium istutum,ac bonorum, de quibus agimus, sumere exempla possent. Tibi autem Pontifex non minus Optime quamMaxime pro 'gulari illa Pitae comitate , benignitateque tua, quae cum alijs maximis Urtutibus coniuncta te Deo simissimum reddidit, dignumque effecit,qui illius maiestatem, atquep te latem in terris referres, labores meos non ingratos sere consido, fauturumque te si minus ingenio quod esse perexiguum sentio, at certe industriae, ac diligenti quam in optanis, sty rQbssimis Philosophiae Iludi' non mediocrem per omne meum mi Murius posui, sust locaui.

15쪽

FELICITATE. et 7Cap.I Tribus autem libris tota haec qi uis, quemadmodum nobis proposueramus, satis commode idetur

esse explicata Primo enim bbro quibusidam nonsa pientum hominum sententiis explosis,ex iis, 'e ab e grinotote, 6, Platone scripta sunt,complicatam

quodammodo Felicitatis notioncm euoluimus, j- 'usq. duo genera notauinius, alterum quod in actio nibus honectis,atque mirtuti consentauri alterum, quod in contemplatione, verique pes cienna consiliit. Has autem ladia fundamentu in secundo libro, Ut retiis, fes natura diris ue generis bene peraciperetur, multa de Pirtutibus, tum illu ρι- ά Phialosophis sunt inuenta, tum Theologicis, multa item descientiis, ac presertim es ientia, quae in contemplatione Dei potissmum mersatur, persequuti =mus. Qu enim, aut agendo,aut contemplando beatam te mitam consequuturius eras,nisi quibus actionibus,aut cui contemplationi operam dare oporteat, intelligas ' Fostremἶ, cum muri ex iis, quae iam dicta erant, exilierent non contemne e s litones,

iis profligandis,atque Utriusique felicitatu perfidia definitioni constitiιente tertius ect dictus liberi stas de Humanae mentis natur de Meu Platonicis multa diserenda fuerunt, marMque clarorum 'Nil purum, ac Theologorum de i ius mentis conditio nom felicitate opiniones explicandae, atque exci

16쪽

DE ΗΟM1NIstiendae. e G quab res tracilandas enus orationis non omnino sordidi m acti re conati sumus. Iam diu enim eri, cum praeclari Limi invisi inueteratam illam barbariem ex liberalibus artibus, ν ipsa philosophia deleuerunt quorum vigiis insistere,m Epossimus,habemus certe in animo. INec tamen mihi interdictum melim, ne quibusdam necessariis nomInibus, quamuis illa ita . Tullio fes illius aureae aetatis hominibus non admodum probata sint, αμιpossim. Res enim mea quidem sententia ita se hibet. ut madmodum ilia no Irorum hominum no γοι sed mon Ira,atque portenta ferri nullo padis queunt, Ut iuusitatum aliquod ocabulum mitemus,indignum est inani Afer mitione praeclara si dam non posse scribi, d, rebus ipsis, q explicati

nem postulant, tenetras o fundi. Excusationem ero illam, qua sepius in libris de moribus misture ristoteles, non relis e necessariab argumenti conclusiones esse requirendas, praeclares agi, sisubieritae Materiae sit accommodata oratio, omnibus in rebus

meritatem inproundo esse demersam sed in moralip ertim philosiophia multa esse incerta propter

marias hominum opiniones,cum tamen ab ipsisum in titutis, legibus tota pendere mitiatur, eo magis a nobis accipere testores debebunt, quo ab illius veni, diuinitate, docili inaeqne excellentia longius

17쪽

absiumus. Idem autem aliam assert excusationem, qtiae nobis in proentinecessaria non e l. Ioteles

enim,cum singulab quasque 'Thil phiae partes separatim expicandu sum isset, merito se in Ethiscis aliquando excusauit,msiomnia a ferret,qice de Febritate tradipssent. 4 Vulta enim ad recondistiorem Philosophiam pertinere assismabat. Nos hoc tempore rei tam aliquam Philosophiae partem non prostitemur; sed quaecunque ad hunc locum illu- Irandum facere midebuntur,ea omnia aut a P Hlui aut ab ea silentia, quae de diuinis mentibus tractat umentes eremus. Sed iam nimis multa prinati sumus. uocirca ad rem propositam aliquando deueniamus. CV Principio ponatur istud, quod et Academicis, et Peripateticisseummopere d/ideo placuise, omnia quae ique in hac iuersitate continentur, mirisico quodi boni desiderio esse asseriti,aut acquirendi, aut certe conseruandi, ad ipsium bonum,tanqtiam sinem, et extremum referri. Atqui in singusis quibusique rebus e ciendis, lacet multe caim concurrant, summIta tamen, primus opifex suam ἄν ipse V kientiam adhibeat neces est; caeteroqui nihil in lucem

prodire, nihil ne paulum quidem moueri queat; sic in iisdem rebus ad sese alliciendis, atque rapiendis: multa quidem bona,multi sines exi lunt sed omnes

18쪽

DE HOMINI s

quasi derivantur, ires accipiunt asupremo tiqui rea e cum primo opifice idem edi uuapropter princeps ille Deus cum causis omnibus consitientis bus simul e cit, cum reliquis finibus simul alliacit, mouet; idcircoque non modo apud Philos phos, sed etiam apud Theologos nocti os et latum illud e 'nihil esse in rerum natura quod non Deum

expetat. Communis igitur omnium rerum sinis, commxne extremum Deus, et bonum est. verum

quemadmodum cuit quespecieipropria, sigraua natura ens a caeteris di lincta, ac dissertita,ita etiam proprius exii fit sinis, Πωi tantum naturae accommodatus uod, si singula inspiciamus, clarum, persticuumque erit. Terreoa, f, aqueas uopte nutu deorsum feruntur, reliquae duae primorum corporum . partes, va ignea,altera spirabilis, stes bilis superiora magis appetunt, quod horum in superiore loco, illorum in inferiore, forma, perferibo optime construatur. CPlant.e Iero radices in terram defigunt, Pt ab ea siubsententur, γ' alantum, truncos, ramori,

Soli exponunt, fructus ferre pos sim sobolem propagare. Iam animalia ipsa quantam curam assi hibent,υ comparent, quisbi ιnt ad Jutam necessaria, declinent autem ea,quae detrimentum altitura existimant' uuam diligenter sensis tuentur sivos uam nihil pretermittunt, Di Ingrediendi

19쪽

PELI CITA TE.

facultatem incolumem seruent f eisque, mi hanc rem aliquando concludamus, urae ige, stes simplices mentes,quae Planetarum ordibus praesunt, autorem,stu esses tirem suum a idue contemplantur, atque amant,isiique pro multasse similes reddunt in quos ipso omne bonum, ne iucundum,omnepulchrum situm, stes collocatum est. Nec mero quenquam mirari itam, quod res etiam inanimari stre cognit/onis expertes boni appetitione moueri dixerimus. Nam cum appetitionem dicimus, nihil aliud plane intel gi e lumus,quam insitam quanda , imnatam reipropensionem in id, quod aut ipsa si ibi bonum esse cognorat,aut numen Hud praestantis imae, in sapientifimae mentis, cuius praepotente rvi per . cunctas naturas sese undente, in uante muri dum hunc gubernari alis constat. Homini igitur, cum huius inerstatis non ivdo pars, sed etiam

nobilis ima pars existat, bonum ab quod pro finii, st

extremo propositum esse nullus, opinor, infitiabitur ἀ ad quod omnes uin cogitationes,omnia niuia, nefactiones reserat: cuius quidem cognitio non nus fortasse nobis ad distam praeclare instituendam proderi quam nautae ad tenendum portum quem concupiuit, Insurae,aut segittario ad coLmandum signi inspectio conducat. Non enim eodem modo nobismmiquo cum reliquis animantibus,git naim

20쪽

M DE HOMIN I sIra. Sed cum illis rationem mentem non coricessisse certum tamen,ac decentem,quem fere per consequerentur nem constituit. Nos tanto, tam , excellenti munere, id eri intesigentia ipsa donatos

eo adegit,primum mi in sine deligendo facile decipi posemus, deinde mi in mei 'proprioque assequendo plurimum laboris, lurimum distentia adhibere cogeremur, nisi a nocti a conitione recedere, atque in aliam,et quidem multo miliorem naturam couerti vellemus. uare merissime dixit Prodiciιs Chius tot,tautorumque bonorum, quae nobis sunt coliata, non aliam a nobis Deos immortales mercedem exigere,quam laborem,atque studium Et poeta Hamad virtutem ducentem,ger quam irtutem homines mere fiunt homines, d eram, saxisique, f pribus impeditam finxerunt. lnvestigemus igitur

quantum possemus, merum,atque proprium hominis sinem eiu ue bonum, oe naturae expletionem, quam solemus Felsicitatem, ses beatitudinem appel . lare: quanquam iisdem nominibus de Diis quoque mortabias loquentes timur. Ipsis enim mitam

felicisimam, est beatifimam attribuimus i de quorum tamen Febcitate, nisi rerum steries,atque connexio eo nos trahat,sermo nobis hoc tempore non sinstitutus. Eamus igitur de humana beatitudine, i que de ea eteres cademici, ἴ Perips