장음표시 사용
421쪽
iv RU PRINCIPVin 3ra Summi Pontifices, aliquid, quod Papali ipsorum poti stati derogath in lucem proferatur, proculdubio non tam communis hodie fuisset illa opinio pro potestate Pontificis Principes deponendi.Et nihil minus nunquam dcfuerunt, nec iam lsunt plurimi tum 4 heologi, tum Iuristati-sulii, ut ex supradictis constat, qui potestatem hanc Pontificis temtaresem palam
Supera demum, ut ad ea Re po deamus, qtrae Card. Bellarminus superius attulit ad legitimam Imperij translatio hNu.3yo.&nem pe, Pontificem factam confirmari dam, in quantum, posteriori nostrae id lis e exempla Responsioni aduersari possimi. Concedi igitur praedictam Imperii Romani a Graecis ad Germanos translati- .Pronem legitim E factam fuisse, negamus men Romanum Pontificem secluis populo plenam habuisse illud transferendi auctoritatem. Et quamuis non fuisset ascliptoribus vlla populi assentientis facta expreΩsa mentio scuius tamen contrarium iam supra i ostendimus nihilόminus non Πqiniterea huius translationis veritati yllo mo- seq.
do quis detraheret, qui selum Pontificem absq;
422쪽
absque consensu populi plenam Imperioum transserendi potestatem habuisse denes. garet. Nam licet Pontifex bona fide credens talem sibi competere potestatem,quae tamen reuera illi non conuenis, suffragia
populi ad dictam translationem non requi-sjuet, attamen translationem illam tbla Pontilicis auctoritate expresse factam, ex eo saltem fuisse legitimam constat, quod in tali publico negotio populus tacens, neCcontradicens, & consequenter tacitε consentiens siuxta regulam Iuris qui tacet aD- sensum suum praebuisset. χod nunc a sortiori dicendum est, cum apud omnes historicos compertum sit sui ipse etiam Card. Bellarminus m fatetur populum
Romanum non solum non tacuisse, verum
etiam acclamasse, & cum ingenti applausu transsationem illam collaudasse.. 46a Quinimo si Card. Bellarminus istamImperij transtationem asela Pontificis auctoritate totum suum robur habuisse velit, illius veritatem. valde suspectam reddit,ue quodammodo in controuersiam vocare videtur: quod nequaquam faciunt illi, qui eam non tantum a Pontificis, sed a reliquat etiam multitudicis consensu pende-
423쪽
re volunt, cum plurimi sint, iique tum d ωna , tum religione conspicui, qui dubitant; an ' num iure diuino talem litperia transferendi potestateri habeat , at ne unus quidem, necipse Card. Bellarminus . . tu in doctrinani in superissin traditam; ζ' u inficiari potest eius diau raso praedi o Jquamio nimirum 'Imperator i dos n4mine retriat, ipsumque Impe rium pro demi haber, in tota multu
. Atque ita ium istioniblis. texemplis , quae a Catae Bellatinitio ad po lastarem spiritualem omtis semporalis M'
nstrauimus, n esse adhue ab eo susi . 'caevier etiam iόκtas his stratsi ut Scripti Mum festimonio ut mpostblorum traduis , aut Eccleti definitione, aut Sanetorum Patrum au ritate, aut ipsis ratiombuςτhologicis. SumtPontificem ullam ' prorsus ex ChristianaLturi me habere a ritatem siuedirectilax indirecte, siue absolutὸ siue respectine
ad brutum spirituale , principes Supremos suis dominijs temporalibus dispoliandi. A a 46
424쪽
quam finditi imponamus huic pro potistate Principum pologiae, in qua quid uritiique potestati tam spirituali quam temporali iure diuino debeatur, contemplari li ct, ut breuiter quoque ostendamus um modo inter has opinionum varietates fidelis quisque subditus quoad praxim seser re debeat.Circa quam hoc potissimumdo cumentum obseruare sussiciet, quod iuxta regulam Iuris approbatam, In causa dubia stue inceria melior sit conditispossidentis Si igitur contingati Summum : Pontificem Principem quemcunque Christianum Mui bona fide in Principatus sui posscssione manet, ob aliquod crimen per sententiam depriuationis e Principatu eij re , cum de eiusmodi Papali auctoritate Principes Primcipatu priuandi non adhuc satis constet, sed apud Catholicos sit. controuersium non licet absque crimine imminutae maiestatis Principem legitimum, non obstante tali depriuationis sententia, e Dominatus sui possessione exturbare,donec, quod tale Pontifex harurat auctoritatem Principe,
deponendi, per Ecclesiae definitionem sue
425쪽
' - 46s . Neque obstat primo, qubdin dubijs parendum sit Superiori. . Nam sicut Summus Pontifex est Superior in spiritualibus, ita in temporalibus Princeps Seculiris est omnium Supremus . . io
Neque secundo, quod in dubiis tutior
parsiit eligenda, multo autem tutius vid
tur esse obtemperare Principi spirituali Aut Saluatoris nostri Iesu Christi Vicarius est in terris, praecipienti subditis, ne Principi suo temporali pareant, quam iussum sequi Principis praesertim haeretici, populo ubi subiecto imperantis, ut ipsi obediant.Non enim securius, sed multo periculosus est in tali casu Ptincipi spirituali obedire,si non
constat eum talem habere auetoritatem
Principes haereticos deponendi,& subditos ab eorum obedientia absoluendi, & conse quenter praecipiendi, ne Principi haeretico in riuus licitis obtemperent, quam parere Principi iusta imperanti, qui absque ulla controuersia Principatum suum legitim possidet. Qui enim Principem Secularem prorsus renitentem e Principatus sui pos sessione extrudere conatur,in supremo sei, me iniustitiae gradu: quae omium scelerii contra virtutα morales, est grauissimum,
426쪽
absque ulla controuersia delinquit, qui aiutem Pontifici praecipienti, ne subditi suo
Principi, quantumuis haeretico, in rebus honestis obediant, parere neglexerit, qua diu apud catholicos tum pios,tum eruditas incertum est, an ipse talem praecipiendi au- ctoritatem habeat, nulli omnino,nec leuibsimo quidem crimini obnoxius esse potest.. isso i, Neque quemquam perteirere debet, quod Summus Pontifex sit Christi Vicarius, cum Princeps quoque tempora. . lis Dei ministersi ut ait. S. Paulus ad Rona. 13atque etiam ipsius Dei,qui est Rex R gum,& Dominus Dominantium, Vicarius in terris,' ut Anastasius Papa in epistola ad Anastasium Augustu indisertis verbis assio. mat Pectu inquit, Clementia vestra sacra num in publuaesiuitatis,ut per praestanti.
fidere iusis in terris, Euavelicis, Apostoliciseque praeceptis non dura seu rara esistat , sed pre obediemiam, quasiunt salutifera, comple i, 468 Neque obstat tertio, quod se, iditus sorsan eam opinionem probabiliore esse mustimet, quae asserit penes Pontifice
427쪽
Regnis abdicandi. Et Propterea, si Pontifici Principem suum in hoc casu deponenti
non pareret, videretur contra propriam consciuntiana, aut saltem contra dubiam operari, quorum utrumque tum iure diutuno, tum naturali est omnino illicitum. E. tenimia virecte docent Theolosti o es potest o G M. Vatiquis tuta conscientia sequi opinionem,qua 19 ar.6.diis videt doceri a viris doetis,&peritis in ea ar- put.6 .captis te contra propriam, eamq ; magis communem, minusque tutam. & consequenlcet ni ibidz,ae docent quod agere contra propriam opini. 'nem,& agere contra propriam consciuntiam sint tes valde distinctae. ue R gia lib. I 46o In hoc igitur casu, sicut in muti λ με. tis alijs,non obstante propria opinione,Aua quis speculatiuε per principia intrinseca a bitratur , te obligatum isse ita operari, ut sua opinio dictat, potest nihilominus,& t netur rectum conscientiae dictamen sibi sermare, quo practice hic, & nunc absque ullo dubio existimet se contra propriam o inpinionem debere operari. Et hoc die lamen praeticum elicere potest partim ex princi-jjs extrinsecis nempe auctoritate virorum 'pudentiu ac in Theologia,Iurili)ε pruden- .
428쪽
APowGI A QR rum opinionem iuxta recte rationis,ac prudentiae normam in moralibus tuto tequi
potest:partim ex prs dicta regula Iuris quod possetar bonae fidei non est e possessione
sua excludendus,quamdiu ius aduersae par- tis est incertum, & apud Theologos, ac Iurisconsultos pios, ac eruditos cotrouersum r Ad quod etiam dictamen eliciendum comy ducit alia regula Iuris, Cum υνι partium ιιι--- ra obscura, tauendam es reo potius quam Maon. Quamuis en im per propria & intri seca principia quς scilicet ducuntur ex ca sis iei,vel effet,ibus, aut incommodis, quaerem consequuntur, eam opinionem am-
' plecteretur,quae asserit Papam talem habere auctoritatem haereticos Principatu pellendi I Cum hoc tamen simul ignorare non potest nisi de industria vel cpcutir vel protervire velit,tum,quod contraria opinio fit etiam nunc apud Theologos, & Iuriscomsultos controuersa,& adhuc sub Iudice Iis existat , , tum potissimum, quod possetarbonae fidei non sit e possessione deturbandus, aut tanquam male possidens condem, nandus, quamdiu ius alterius partis est o 67 scurum. Et propterea, siue Papa, siue Prim
P, siue alius quicunque extraneus Prim
429쪽
cipem haereticum E Regni sui possessione
cijcere contenderet, lite hac de Principum depositione sub Iudice existente, apertissimam contra iustitiae regulas iniuriam illi ira rogaret. Atque a fortiori non potest a manilista perduellione excusari subditu quacunque opinionem circa potestatem Pontificis temporalem speculative tueatur, qui practic8Jub praetextu forsan deuotionis emga Sedem Apostolicam ' non aequὰ etiam perpendens debitum suae seruitutis erga Maiestatem Regiam pbsequium, Principestium legitimum,non obstante quacunque Exc5municatione aut depriuatione papali ε regni sui possessione expellere niteretur. - 47 a Venerandi igitur sunt Pontifices,ut Pastores nostri spirituales Reges etiam limnorificandi Vt Domihi nostri temporales. non est deprimenda illorum auctoritas, ut horum potestas nimihm efferatur ne eistotuin Maiestati quidquam est di trahendum ut Pontificum Iurisdictioni plus's quo deferatur, sed memores semper Dominici praecepti, suum cuique tribuamus: Caesera