Apologia cardinalis Bellarmini pro iure principum. Aduersùs suas ipsius rationes pro auctoritate papali principes seculares in ordine ad bonum spirituale deponendi. Authore Rogero Widdringtono catholico Anglo. ..

발행: 1611년

분량: 432페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

391쪽

iv RE PRINCIPUM. 3rs

fatisctum id est,Impertu translatuniversuum Papa μ νώ acclamore is famente de non tantum collaudante, ut voluit Bellvminus cuim subiicere, cui sine alterius praeiudicio. Ideo hoc fuit factum ex cause Hecessaria prosui defensione contra imfideles Paganos, ubiper abium non via banturposse defendi , quod de iure poteram: nam pulvi facit 'Pem, se exercituι - -

ratorem. v v C . .

Ioannes. Auentinus lib. q. Annalium Boiorum Potifex imist, Senatu6populusque Romanus Imperium uossenemre suom Germanos, Carolumque tacito Soatusicensia. iripi scitoque decernit. . L :. 418 Theodorlaus deNiemin lib. de Inuestitutis. Erisci tuum, non longe a principio, Populus, inquit,Romanus Legem condebas mare seoluo, seddi cis erat pro μnoquoque negotio ιotier in unum congregario desinuntiam, ius, o potinate Impersimperatori concesserum uemadmodum MDrusi Populus itaque Romanuου concessis Carato, o in eum transsulis omm - suum , ετ ρει

. Blimius lib.,.Decado. Rneas Sylvius qui postea Pontifex Maximus,se Rushm

. . ius

392쪽

ius nominis secundus dictus est 3 in abbreuiatione Blondi, de Platina in vita Leonis

Vs - Et idem a in inlibaee ortu, &auctoritate Imperij Romani, c. s. De umvero, Inopait, negligentibus Romam Graecis, eam punc Barbarorrum,nunc aliorum P mni relinquentibus opulus iis Roma/-ὸqui sumetuine tantum pararat Imperium, qui seu virtutibus in narchiam fundaueratoriabis, venientem in. auxilium eius Graiam Magnum Frocorum Regem , Aiatis,ui Gem

393쪽

aliter a ciebant , Solium Imperii velut a mim issesum quasi numine merente,Regi

Franco dandum, summu in religionem mortiis id deditum; eam iactonarum gradibus ad id culmen conscendisse, it Summus Regum Summum rerum hamanarum tirutam obti-

neat. Miem quoque ocum, annom, celebritatem mortalium tapostulare. Octingentesimus salutis avnus agebatur,'rem Hainam Natali Domini ac Dei nostri Leo in aede Petris ciens Menti assensu Pνκerum, qui undique in Urbem' admiratio' caroli , Franc rumi conuenerant, Carolum Ariouum ap- starum infulis , ac caeteris Imperi, insignitas

.Nauclerus geryerat. 26. in anno 8 . to inquit , Natiuitatis Domini,praehabita matura deliberatione eo Pontifex Romanus Uderam Imperatores Con tintinopolitanos agre id nomen tutra' stoc de tale Im

perium quas pro a re licto habit.m --ρα

puli Romani consensu rolum Imeratorem Romanorum declarat 're diademate coronat ter acclamaote pquis Romano, Carolo Aetuu

394쪽

Andreas Alciatus nobilis Iurisconsultus quemNauatrus in cap.Nouit.de Iudicijs, Noti.3. nu. 3. Agedum tria que Ium,sed

latura

Fauet etiam Cardinalis Cesanus, lib. 3. de Concordantia Catholica, cap. 4. circa initium,ini ita in do concedendum electores a Romano Pontifra

constentirer, non haberent μι AveLet,ab Vsis DBreposset. -, rogo, dedit populo Romano potestatemeligend Imperesto ε, nisi ipsum ius diuisitonaturalivor viam enim voluntri

395쪽

Praetitiones concordantiales recte or san ncoiniturasunt in omni dominandis ecie. 423 Verum Michael Coccinius in opusculo de translatione Imperij,huius translationis causam, & modum accuratius de clarasse videtur: Cum populus, inquit, Romanus , or uniuersi pene Italiae populi temporis secressu multarii gentium incursionibus, ac direptionibus expositi essent, ut Gothors, Viasigotheru, Hunnoru, ac Longobardor nec

ipsi pro isesese viribus defensare possent, noque Graeci eos defendere curarent, quin potius mala malis accumulantes V et Italos opprimere, ac stoliare nitebantur, nimia auarit1a,

est dominaisdi tibidi F in eos exercentes: Romani itaque,' reliqui ualia populi Graecorsi pressistentes auaritia. imul eri auia, ac ereeione Germanorum fortitudine , industria,' ct iustitiam, Imperium de Giacis transtulo runt in Germanos in Caroli Magni personam. Et talem Imperi, tranflatione, Romanorum, caeterorumi Italia populorum consen', ct a

ctoritate factitata, suam vim, δ' e Mariam 'habuisspe haud dubitandum ess . Nee obstat qaid scribi, Innocentius tertius .d Bertoldum Zaringia DacE , Sedem Apostolicam Romi in

396쪽

ai4 APOLOGI A PRO num Imperium in persionam magnifici Carosi de Graeco tranaubstin Germanos. Nam SMdem Apostolicam non in alio pense Imperiumetranstulissei concedimus , quam Imperium transferentibu3 consensiisse , aut trans stren,

dum declaressi, sied talis translatio vim, o efficaciam suam habuit a consensu populi. 34r Denique Radeuicus in Appem dice ad Othonem Frisingensem de .gestis

Friderici ib. I .cap.Io.narrat, quomodo Fry dericus, cateri Principes Germania quirunc aderant, magna commotione indignati eran3, eo quod Adrianus Papa ad eum scripserat, Imperatorem dignitatis honoris plenitudinem sibi a Pontifice contum,ct infigne Imperialis coronae de manu e Mepisse. AN

e, ut ait Radeuicus, ad horum verborum fictum expositionem, ac praefatae interpretalionis fidem auditores induxerat quod a nomnullis Romanorum temere a 'mari nouerant, Imperium urbis, o Regnum Italicum donatione Pontificum Reges nostro hacteη-

possedi se, idque non olum dintis, sed scriptis, atque picturis reprasintare, se ad postero

transimittere. Vnde de Imperatore Lothario in

Palatio Lateranen seuper huiuscemodipiatura si scriptum est. . et '

397쪽

Rex venis ante fores iuras prius urbu honores, Passiamo sis Papae,sumit quo dante coronam. si De .uibuspicturu ut refert Radeui..em,cap. Io. conque ου est idem Frideriso ramLegatis Pontifu; a pictura,inquiens caepiri ad Scripturumputura processit: Scriptura in auctoritatem prodire conatur. Non patiemur, non Austinebimus, coronam anteponemus , quam Imperis coronam una nob/f. cum sic aeponi consentiamus . A L. iuriatur, Scriptura retractentur,ut inter Regnum ct sacerdotium alterna inimicitiarum mon

menta non remaneant. '

Atque ut resertur in eodem capite, Presules Alemanniae , ad quos scripserat Papa Adrianus rogans eos,ut Imperatoris indignationem mitigare studerent, ita Pontilici respondent: Nessalua gratia vestrasanctis a Paternitatis, ea verba,quam literis πι-.sris continebantur, tueri propter sinistra ambiguitatis interpretatione,vel consensis aliquo Vprobare non audemus necpossumus, eo quo insolita se inauditaserunt usique ad.haec tepora. Ecce quid senserint Prssules Alemanniae de auctoritate Pontificis Imperatorem

instituendi. . . t ' . . I

398쪽

r6 Quinetiam ipse Adrianus Papa

ut scribit Radeuicus cap.ra. in alia epiri stola ad Fridericum, per illa verba,Contub-mus tibi insigne Imrerialis coronae, qua quin

ut ait Adrianus) a siensius Usisunt alia

retorquere,declarat, se nihil aliud intellexis se, nisi quod contulimus tibi flee. id est, Imis rialis dignita sis insigne tuo capiti imposuimus: quae tamen verba ipse Fredericus, cae,

teri lue Germaniς Principes in eo sensis intellexerunt,quasi Imperium Vrbis,&Reg, num Italicum donatione Pontificum Imperatores Germanis hactenus possederant, quae quidem est expressa sententia Cardin Bellar.loco superius scitato. r 7 Ex quibus omnibus constat,Caesrolum Magnum fuisse Imperatorem cre tum, non ista auctoritate Summi Pontili cis, sed etiam consensu, consulto,scho,sus fragijs, atque auctoritate Senatus, populique Romani. Quapropter non satis mirari possum, cur doctissimo Bellumino g in mentem venerit, ad rem tanti ponderis, qualis est noua Imperatoru institutio,comprobandam, tam ingentem auctoritatum multitudinem incassum congerere,eum ne

una uuidem ea illis omnibus commonstret, μηδ'

399쪽

Summum Pontificem sila sua auctoritate in quo tota difficultas consistit Imperium a Graecis ad Germanos transtulisse, sed ad summum ostendant, transsationem illam auctoritate quidem Pontificis quod nemo

negare potest is non seu ipsius factam

fuisse. Attamen quamplurimi ut iam diximus) disertis verbis affirmant, ad hanc quoque Imperij transsationem, Senatus, populique Romani consensum , scitum, consultum, sumagia, atque. udoritatem

concurrisse. -

et 8 Praestenti itaque eontrahersia dirimendae multum conducit doctrina, quam Cardinalis Bellarminus superius h tradide- h Lib. . dorat, nempe argumςntum ab aucturi'te negative nullam vim babere. Ita nim ipse licita diu: Raestondeo prim nihil concludi exar- sumentu ab auctmυte negat se Non eηim ,, sequitur, Lucas, P lus, ct Seneca 'on dicum,, Petrum fuisse Mame, igitur νon fuit Petrus,, Romae. Non enim isti tres o-nia dicerei de- Abuerunt; ct plus creditur tribus testibus af Afr-ntibas, quam miste nihil: dicentibus,modat πω negent, quod ubi affirmant. .

Cum igitur nullus omnino ela illis triginta duobus au ibus.quos ipse transsationis

400쪽

fmperij per Pontifices testes adhibuisit, inficietur, translationem illam auctoriatate Senatus, populique Romani factam fuisse, atque non tres tantum, sed mulio etiam plures, quos supra retulimus, apertis sime dicant tum Romam ontificu au ritatem, tum etiam consensium, scitum, consultum, siuistagia, atque auctoritatem populi Romani interuenisse, non satis firmiter ex illis testimonijs probat Cardinalis Bellarminus , etiam . iuxta sutipsus suincipia , transsationem Imperi j a Graeeis ad

Germanost in Summunia, Pontificem tan-- quam in viacum illius Auctorem referen.

dam esse. Nam alioquin, quod fam quam primus saltem ciuis,&Romanae E clesiae supremus Pastor suo' consilio, auxi ei lio, & consensu praecipuus illius transsati nis Auctor fuerit, quique ideo Imperium .: Romanum transtulisse a nonnullis Scripto.

. ribus asseratur, a nemine in controuersiam. ocari potest.

as Quare iuxta doctrinam Cardi- . . natis Bellarmini iam traditam non li et ita

argumentari Zonarus,ci renus, Paulus DL

SEARCH

MENU NAVIGATION