장음표시 사용
21쪽
s Θεσσαλία cia Βοιωτίω IIerodot. I. 1 1. V. 66. Stephan. BFg Ααρια. Runke Cratini fragm. p. l. elcher I rilog. Aeschyl. p. 36. not. I90. Corporis autem deformitas saepissime veteribus irridendi materiam praebebat, cuius moris causam bene ergkius ignificavit . l. p. 348.
cs. Cicer de Orat. I. 59 β 239. Capitis abnormitas pariter in Socrate notabatur, quem Σειλ, νόν appellavit Alcibiades p. Platon Conviv. XXXII. Alia vide p. turgium praes. I. I sq. et de Romanis Spanhem. I. I. u. 60 qui Capitones, Chilones, quod a Graecis repetitum est,
Sed, ut redeam unde progressus sum, consimili qua Pericles ratione, Aspasia a Cratino est dicta teste Plutarcho c. XXIV:
Πραν τε οι Ἀσπασίαν τικτει Καταπυγοσυνη
in quibus recepi praeclaram emendationem, in quam simul Emperius Iatin Annal. 183 . XX. . p. 45 et Berghius, felicissimus coniector Meineli praes ad heocr. IV.)l. I. p. 23 inciderunt. debatur καταπυγοσυνζν, quod Sintenisium servasse, quum quod melius est repertum sit,
q. . Aditum nobis paravimus et propius accessimus ad rem ipsam, de qua sumus acturi. Etenim qua copulatione duorum nominum, dei et hominis, per iocum Cratinus usus est, ea post serio coepit usurpari, ii ut exempli gratia quae Achure non Mus v. Melneh. Menandr. p. 45 nuneupata est cognomine Acyoοδίτνη, tamquam nova dea Achoodirn ώμια templo honorata sit. Paulo tamen altius est ordiendum. Norunt vel pueri,
Alexalidrum Magnum Iove Ammone natum se e88 samam
ZOOU TO GεMνου νεκα. Idem rex auctore Ephippo non solum in convivio sacris indutus erat vestibus γας ερας ἐσθῆτας ἐτυρει V. Argum orat in Aristogiton. Corp. Ingcr. n. 155. s. 3T. 42) sed etiam i τε μεν τὴν του in sit νος π067υρίδα καὶ περιπιδεῖς καὶ κερατα καθ άπερ ὁ θεῖς, υτ δε καὶ τῆς Morsu ιδος ήν καὶ ἐπὶ του
ibid. F πολλακι δε και λεοντν ν καὶ 9όπαλον οἴσπερ ιρακλής. Alexandri autem exemplum et sua sponte ipsi secuti sunt eius successores et longius progregsa est inlim exornandis turpissima hominum Graecorum indulatio. Ita iam Demetrius Poliorcetes, quum ad urbem appulisset, tamquam Ἀωνος θεὸς celato ινός - ἐκ Ποσειδωνος καὶ Achροδίτη ab Atheniensibus salutatum est Athen.
VI 253. Mox complures Aegypti v. C. I. n. 26I5. I. n. 2616. I. n. 26I8 2 Syriaeque reges, ut Antiochus IV Epiphanes Echhel, III. 22 θ εου, θεου σωτῆρος cognomen sibi arrogaverunt, V. Spanhem. I. 26. Echhel. IV. 46 l. a. Neque In regibus indulatores se continuerunt: est θεὸς etiam υκουργος in titulo Spartano, qui Ieglη- Iator videtur intelligendus esse; sed nec is antiquae divinitatis suerit. Tum transiit mos ille ad Romanos, riui Imperatores
22쪽
sato lanetos Echhel. VI 270 Boeckh. C. I. V. I. p. 567. b. p. 589. a. p. 6 3. b numillibus solebant adscribere et deos appellare. Multi quae hanc Sollemnitatem illustrant composuerunt laudo praeter Schoepstini qui ad manus ut tractatum historicum de apotheos sive consecratione Imperatorum Romanorum, Argentorati III CCXXX in . p. 114 Spantiem. II. 489. cxhel. II. c. XIII. p. 56, Boettigerum Ideen ur unsimytholo: II. 44 sqq. tque Elii ritus et apud scriptores et in lapidibus, quos dicunt, Iitteratis et in numis tot supersunt documenta, ut singula hic conferre nihil opus sit. q. . Neque tamen reges et imperatores satis habuerim deorum nomine in universum se insignivisse. Sed, quod iam in Alexandro vidimus, certorum quorundam numinum singuli et similitudinem et nomina assectabant, nec id una ratione. Fuerunt qui iuniores illos deos νεους)se credi vellent, qualem designationem prius Cratinus quodammodo instituit, qui spasiam apud Plutarcti Periclo XXIV ubi v. intenis. p. 80 ' Di νεαν κῶ Iiser ν&ore dixit. Nec dissimile quod vitarum scriptor Chaeronensis retulit Solon. c. XII. διο καὶ παid νι μ IVς OPost Γαλτης καὶ Αου Dirce νεων DrO rit ενιδνὶν οἱ τοτ ανδ ρ 0ποι πρ0ςi γόοευον, et quod Lucianus astra psit Alex. XLIII. π γέει ot 73ὶ ω δεσποτα H.υπιυν, τίς εἶ ' ί0, ηδ Oς, ' σκλ, πιυς νεος. Ἀλλος rao ἐκεῖνον τον ποοτεοον γ πως λέγεις υλο ει ιις ἀκουσαι σε τουτ γε Ita igitur Mithridate Magnus Athenis ab aries e , iis scenicis, quod hominum genus iam antiquitus non sine causa male audiebat v. Grysar de Graecorum tragoedia qualis fuit circum tempora Demosthenis, Coloniae
I DCCCXXX p. 33 sq. L. Gelbke de causis infamiae qua scenicos Romani notabant, Lips 1835 νεος Λιονυσος nominatus est, . Athenaeum V 212. . atque idem Λιονυσος vocatur in tit. n. 22 T. b. 1 ad quem es Boeckti.
v. II p. 23 I. . p. 232. b. et vol. L . I . b. uius autem imitationis Dionysii vel antea Antigonus Herodian. I. s. et Antiochus Epiphanes V Spantiem. I. 433 auctores exstiterant. Ita Cleopatra Plutarch. Anton. LIV)ἐξιουσα rota ν τε αν ε αν Ισιδος 2 ce' 'ανε καὶ νεαἹσις uoris ατιζεν, Antonius autem Plutarcii. c. LX)
ρευόs ενος. Vide Hadr. Iunium Animadv. V. 1. elcher. Nachtra gur aeschFl. ril. p. 96. Frequentissime postea Imperatores Romani nori Iovis, Martis, Liberi appellationibus honorati eorumque deο-rum in habitu statuis repraesentati sunt; uxores autem novae Iunonis, Cereris, Veneris, Dianae, Vestae V Cuper. Apoth. Homeri p. 285. Rutili en ad Veli Paterc. II. 2. Boettiger. Ιdeen ur unstmythol. II. IS9. II. 319. C. I. n. 3I1. 2. Iothoi Καίσαο νεον Ἀον n. 435. I. 6. τῆς νε 0τε ore θεου Sabinae Iadriani p. 458. b. n. I 0 3. I. p. 566. b. n. 28 15; νεα ν ε 3 ri in dicta est etiam Iulia
Domna C. L L p. 458 et Faustina ib. . 3 9 6. habes
Ἀντωνεῖνον εἰ agro Li σεβῆ νεον διονυσον b, n. 1316 3. θεοῖς 'ολυ ιπίοις νεοις Ἱιοσκουρ0ις p. 645. b. q. T. filii divinitatis simulatores eo maluerunt modo appellari, quo Aspasiam a Cratino dictam esse supra g. 5.
CommemoraFi, estque etiam haec superbia imperatorum aetate, qua grassari coepit, antiquior. Notae sunt 'A fos-dirx Acestice, 'Acφροδίτη Γευστίχη, θίλα Ἀφροδίτη, de quibus inchelmannus disseruit ad Plutarchi Amator. c. IX.
23쪽
q. S. Iam vero quaeritur, num quod regum et imperatorum fastus sibi sumpsit, idem privati homine arrο-gantia quadam inflati vel studio ducti propius ad divinitatem accedendi sibi permiserint et ita quidem, ut insan- tulis ipsorum deorum nomina imponerent. Ego ut in hanc rem inquirerem, annus sere est ex quo titulis quibusdam in Boecktii Corp. Inscr. Gr. commotus sum, quo locos infra recensebo. lium quemquam in eodem argumento explicando ante me Versatum e8se ignorabam, praeter quod per amicum vir quidam doctissimus ex me quaeSierat, num quis Λιονυσος, si recte memini, homo in Graecis inscriptionibus reperiretur. Aunc ipsum, quum haec scribebam, ex panti emit per I. 35. intellexi, iam olim homines eruditos eidem quaestioni solvendae operam impendisse. Ut miliam panhemii sunt verba
postquam LIAN III N et alia eiusdem generis attulit frequentia in lapidibus veterum etita a Dii Deabusque inereurii. Saturni. Phoebi. Dianae. Palladis,
aliaque id genus nomina aut 'priae cuiuSdam Reginae, quam seu Latonam dictam commemorat Lucianus
pro Imaginibus XXVII fiet δε υνλ τις γενετο του
At a Picων ασιλέως, καὶ Most ου ηγανακτὶ σεν η γεύς, δυναs Erit δον urna o σπεο την δε ιό 'ii απεor σα- σθαι . Unde equidem liquet, incautius alicubi adseruissent agnum Salmasium, apud Graeco pauca, immo nullationi ina CXtare, quae sola solidaque dei aut deae appellatione censerentur nullos enim dicio Apollines, mones, Veneros, Iochen seu Fortimam, sed immutatis nominibus
Apollodoros, Herodoros, Aphrodisias, Aphrodisios , Euty
chios etc. Quae certe cum Ioc supra indicato sui saeculi eruditissimus leniens tum copiosa monumentorum Veterum
suppellex nimium refellunt. - Immo sicut hominibus deorum ita diis quoque ac deabus indita virorum et mulierum cognomina, ut Iot is Agamemnonis Spartae de quo v. Cuper Apoth. Ilom. p. IT. Boechti C. I. I. p. 658. b. Bachmanu ad Jcoplir AleX. V. 335. p. 824. Clementis autem Protrept. p. 6 19. 3lburg haec est disputatior
24쪽
Nihilominus perae in hac re positae nae non poenitet; Ilam, niSi salior, ea, quae ipse collegi ex inseriptionibus potissimum, iusto ordine plene proposita, materiem clarius poterunt illustrare et certius confirmare, quam quae in universum, nullo hominum et nominum observato discrimine, breviter pantientius disputavit. q. . Antiquitus, id est quum Graeci sui adhuc essent iuris nec praepotentes Macedonum reges eorum rebus se immiseerent, vix a quoquam sanae mentis homine deorum nomina assectata esse puto. Potius quemadmodum Vetu-
siissimi quique poetae deos propria uti lingua fingebant,
cuius linguae vocabula Servata habemus nonnulla v. Hein- dors Plato n. v. I. 268. Lobeck. Aglaopham. p. 85, Guultling. ad Iesiodi Theogon. V. 3I. Idem in Berlin. Jahrbuecli fit Missens ch. Eriti I 830. p. 304. Hermann. Opusc. I. 18 ), ut vel hac ratione coelicolae a mortalibus seiuncti crederentur ii nec iis hominibus, qui divinitatem erant adepti, priStina nomina permanserunt, Sed nova iis sunt tributa more constanti, v. . Iunium Animadv. I. b. p. 48. Cuper Apoth. Πom. p. IT, eSSeling. ad Diod. Sicul. I. 2 l. 99. Ol. IV. 35 . Postea autem, ubi exanilato bello Peloponnesiaco philosophorum et Ophistarum atque etiam poetarum studiis prisca illa deorum religio et des simplex apud multos aut incredulitati aut novis Superstitionibus cesserat, moresque in peius quotidie ruebant, cum diis ipsis eorum nomina videntur minus Sancta habita esse Lege tamen nec prius Vetitum fuisse, quominus ea usurparentur, nimirum quod nemini in mentem veniebat hoc fieri posse, ex silentio, ut aiunt, scriptorum potest colligi. Contra obscura est apud infimae aetatis scriptorem memoria, in heroibus aliter habuisse. Qua de causa priusquam ad deos progrediamur, de illi videamus. eroum nomina homines sibi tribuisse Plurima exempla demonstrant. Ita unus ex Periclis filiis
Πάραλος fuit dictus Plutarch. it. XXXVI), cognominis heroi de quo egit eursius Leci. Att. II. z. Alius est apud Platonem Apolog. g. 22 Demodoci l. s. Engelhardi p. 205. Quod si Suidas . Ιερικλης v. II. 2. p. 211. a. Is
Bernti annotavit: ν Πειραλον παρα τα πάτρια νο-s Gσεν, io99Oς ἐπιδεις νομα, υκ ἐξόν nescio quam vere hoc dictum sit, quamquam ita olim fuisse sancitum,
25쪽
in tanta multitudine criminum, quibus quis religionem violasse putabatur ab Atheniensibus v. De altische roces voti eier uti Schoemann p. 30 sqq.), non est improbabile. Adde Athenaei locum argumenti non dissimilis XIII. ST. σπερ γ ς δε μεcιδος ροξιον occυsια ιν πιυς περιεido ν Ἀθηναῖοι Ουro προς&γορευOs erit τὴν πυρνην
ρουσαι ἀλλα καὶ ταις U.αις δουλαις, ως chris IIολί- μων ἐν τοῖς περι ικοοπόλεως et Gellium . . IX. . ,,Maiores mei Athenienses, Herodes inquit Atticus nomina iuvenum sortissimorum armodii et Aristogitonis, qui libertatis reciperandae gratia Ilippiam irrannum inter
scere adorsi erant, ne unquam servis induere liceret, decreto publico sanxerunt: quoniam nefas ducerent, nomina
libertati patriae devota servili contagio pollui. Verum homines Attici certe non admodum religiose illa, si qua fuit unquam, lege se teneri passi sunt; namque iidem aliorum quoque heroum a se ultorum nomina
sibi imponebant. Ita est δκc di istoς, de quo ero Vid. Wactismuth IIellen. Alterili. II. 2. 144, in tit. n. 15. III. S. IIcia Dio a n. 2S . III. c. 32. Arri Oχος n. 190. I. T. n. 193. I. 25. n. I9 . II. 1 T. 23. n. I96. b. II. l. 22. n. 200. . l. Nec paucos Ahκος heros Meurs. Leci. Att. III. 9. cognomines habebat, es. n. 9 I. 2. n. 300. II. I 0. n. 303. II. 15. n. 364. a. I 2, I hrasγbuli patrem, alios
multos. Ita Loυτν heros auctor colebatur gentis teο-butadarum, sed eius etiam sacerdos Boi rii dictus videtur v. Boeckti . . . p. 466 ad . 468. quod idem in Buzyge observatum est, s. oeckti ad n 49I. p. 4 3. b. I Obeck. Aglaoph. p. 982. Boetiiger. Ideen ur Funstmγib. II. 265. Omnino tantum abest, ut haec heroum nomina Graeci vitaverint, ut in deliciis habuisse videantur. Ex multis pauca addam. Inaeshi praeter puerum tirpsi, restiae lexandri et Barsines silium Diodor Sicul. XX. 28. Lycophr. lex. 80 l. rein8hem ad Curi. . . l. saepius etiam ignobilis aliquis appellatus est. s. Ptolem. Hephaest. p. hot bibl. c. I90 p. 148. b. 8 eLk. ως
nam nomen a dextra truncatum videtur Ex Latinis Herculem vide p. Gruter DCLXXXVL . LXV. 2. Plutarctius in consolatione ad uxorem vol. VIII. 40δ. Iteisli filioli mentionem secit, cui vulgo nomen datur Xc ρων, sed Xylander ibi restituit αίρωνος. Credo enim ' inquit Cliaeronensem a Chaerone urbis instaura-iore lio nomen dedisse. De hoc Chaerone Apollinis filio s. hitarch. De curiositate ab in VIII. T. R. Pausan. IX. 40 3. Iellanic. p. 3 turg. elcher ap. Schweneli Elym myth. Andeui. p. 309 adn. ubi in numeris erratum est. Nec dubito, quin vera sit Flandri emendatio, etsi teneo etiam ac ρωνας Boeoto suisse,
26쪽
v. Plutarcii Pelop. IX. X. l. Illii O. uelleriis quoque maluit Gescti. Itelleii Siamine . Sitidie I. 22. . . Plutarcii is eati Boeoter uti gati Cliaeroneer, I ersei uel eigii et Sol in acti dem Griinde de Stad Chaeron nichi Charon natante. Militi porro sit emini acer Dot et 2, Divo D ro v. . . n. 74 3 ibique oeckhium p. 112. a. bene contra Osannum, qui subtilius discrimen excogita crat, disputantem, . 260 20 n. ψS. I. ' κωνος nomine et pictor 'minsignem aliosque comphi res et heroem dictos suisse Mevrsius istendit Leci. ait. I. 12 Gκ D πιον satis illii in recentem, ex OlJmpiodoro noxiis p. Phot bibl. p. 5S. a. 30.
Πί ς diotin L λὶς Nemo autem hunc talem duplicem nominum propriorum usum mirabitur, qui reputat quam se-
radia in singendis pro libiti heroibus Graecorum ingenia suerint, esset ing. ad mlod Sicut Il9. 27. v. IV. 23. . in dors. g. 10. Qui primus, quod sciam, der hympii Span- hem. II. 99. Bottiger Ideen et Eunstmγlli. II. 252. Sturg.
IIellanic. p. 2 nomen sibi imposuit Menecrates medicus, cum aliis quibusdam eius furoris sociis notatus est et ab
aliis scriptoribus Plutarcii. Agesil. XXI. poplith Lacon. Agesil. Aelian. V. H. XII. I. Clem Alex protrept. p. 16h et ab Athenaeo III. 289. cap. 33 quem locunt
27쪽
c tria ποτε τις των do)ων Γοι, .cci creκεITO GT H0s νὴν καδ ιντον εχ 0ν, a s Ut εσs EPO DUPT L. P. Idem scriptor l. X. 445. A. retulit Antileam in diiunper totam vitam vestem gestasse Dionysiacam et Semper comite bacchantes secum duxisse. Adde quos Clemens Alex. q. S recenset praeter eos quos iam noximus, lexandrum Solis, icagoram Mercurii nomina et paries sibi
q. II. ides Graeculos ineptos nominibus divinis, deorum simul habitu externo adscito, impune splendorem auissimum captasse Verum non debet neglegi, omnes istos homunciones ita noti ab initio vitae dictos esse, Sed iam adultos et viros actos ipsos sibi ilia nomina tribuisse praeter ea quae die histrico v. iuret praes. IV. 5 acceperunt. Neque ioc est nullius in hac causa momenti, quod insana divinitatis assectatio Graecis risum et indignationem movebat quam autem lacile seri apud Graecos potuerit, ut tale. 49εc PDρ 0 τοι exsisterent, laucis indi-
cabo. Olim quidem quum ingenia artibus et litteris minus essent exculta, et imponi sibi, qui pius erat eorum stupor eiusmodi sigmentis acile patiebantur. Ita mulierem,
cui OL ii erat nomen, et Specie corporis et magnitudine insignem - debebat autem utrumque in consummata et absobita omnibus numeris pulchritudine coniunctum esse
v. Dorvili ad Charit. p. 39 Lips Boissonad adiunap. L 333. . r. Hermania ad Lucian. Quomodo hist conscrib. sit p. 275. Winckelmania ad Plat Euthγdem . . . . Aristot Eliu icom. IV. 3. 5. Xenoph. Anab. III. 2. 25. Plutarch. cia III. Romul. V. Alex. XL Achiil. at. L 4 in s. Long. II. 54 Schaeser Soph. ed. R. 42IIerm. - Pisistrato subornante Minervae habitu instructam et currui impositam Athenienses pro ipso habuerunt numine, quod Xpulsum tyrannum reduceret. Vulgo haec nota sunt ex Herodoto I. I. qui sanequam hanc ει λὶδ ilia miratur, nec iniuria. Sed conser tamen quae Boettigerus opuscul. p. I scite commentatus est, docens ille, in pompis sacris et anniversariis conventibus sacerdote persona deorum dearumque sibi impo8uisse. In theatris autem, quum sabulae docerentur, Saepissime praesentia introducta sunt numina. Iinc apparet opellum Graecum, cuius insuper servidissima erat phantasiae
vis, eiusmodi spectaculis adsuetum fuisse, et iam minus mirum idebitur et incredibile, quod ab Aeschine, qui dicitur, epist. X de Cimone Scamandri partes agente et a puella recens nupta virginitatem a ipiente traditum est. Qui nebulo . . . 5. Σκ toti ανδ o K Πων ea ratione RP-pellatur, quam Supra . . indicavi. Hinc porro pros cerunt ii qui fabulas amatorias composuerunt, nam personam principes iii adsimilare easque pro muminibus
28쪽
habitas isse ingere molcbant, locella ad Xenopli. Ephes p. 36. Principatum alitem in hoc genere singulari impietate et esania Athenienses tulerunt, qui Demetrio Minervae tamquam praesentis nuptias paraverant V. Clem Alex. I. l. g. S.), et Cotys hrax, qui ebrius eiusdem deae concubitum exspectabat teste Athenaeo XII 531. F., quamquambitio sortasse ab ebrietatae aliqua excusatio larata esse videri poteSt.
q. 2. Supererat unum hoc, ut insantullis recens natis nomina deorum tribuerent. Factum hoc esse X- empla docent et virorum et mulierum raro tamen actum est nec antiquo tempore diam plerique omnes qu08 l- laturus sum tituli magis minusve diu post Christum natum
nomen aliunde sibi non cognitum esse candide Boecybius
potest, Ἀθηναίαν eandem es8 quam tiriam ii, quidquid olim grammatici contradixerunt, es. Suid. s. V. 4916 Γαίας. Bergh. l. l. p. 295. Damin Ieae Ilo m. p. 1252. a. 'to St. Ilarice est l. I 609. 3.
In C. I. n. IS9 30, quod marmor ad Antonini unetatem pertinere oeckhio videtur p. 320. , legitur ALIO LIL X DI JA Oa nulla notata scripturae arietate, praeter quod apud Fourmonium est v I si Fecit
Boeckbius quod cauti erat critici et nomen inauditum reliquit intactum Ἀπολλων Φίλωνος, tribus Antioch. prγtanis. Contra Osannus Sil. Inscr. Ant. Graec et Lat. p. I correxit Ἀπολλωνιος Saepius nomen Dot 'opreperitur, cf. n. 192. II. 3. n. 93.M. 23. n. ll. 2. n. 264. 1. n. 2S . III. 9. n. 488. n. 1265. S. n. 13 1. . cc o τε ut nomen est inusitatum V. n. 2569. I., et idem fortasse habetur . 256S. 2. V. I. p. 22. b. Tertium locum, ut non numeretur obffcurum illii Aorε-s hi II Orrtio D n. 2806 1., adiunxerit qui in inscriptione Laconica n. 1436. pro
p. 273 Dorεμιδα egerit. APTIUUA adnotavit vir doctissimus , quum nihil aliud quam Mors sic ν voluit Ἀρτεμαν esse possit, novum primum id ipsum compendium
videtur, quo littera A superinducta lineola syllabam αν denotet, quod in Latinis quidem inscriptionibus pa88im Occurrit, in Graecis si recte memini non item Accedit
Artema vel Artemas nomen esse virorum proprium, n0n
mulierum. Ialo igitur aut Eudamiam Artentae filiam intelligere aut PTHMIIA olim scriptum putare, qu0d
nomen proprium passim obvium. Passim quidem id non legitur illa autem lineola nihil videtur Osannum morari debuisse quae etsi saepissime nomen decuriatum indicat, tamen interdum prorsus nullius est significationis vide modo ut in Spartanis subsistam, . I 29. 1. Praeterea ero mulieris nomini in eiusmodi inscriptionibus, quallis est . 436. patris nomen addi solet. s. n. 433. 2. n. IJ3l. 2. n. I 437 3 Quare etiam hic orεMα bene habet.
29쪽
Apollinis et Dianae inatris nonaen f irco allatum est supra . . sed obsersari tamen debet, reginam illud gessisse, non privatam mulierem. q. I 3. Aciso δε iri quaedam et filius Ἀνεί est in titulo sepulcrali inscrIpti sunt, quem post elcherum Osannus edidit p. 4J5. Is titulus est admodum recens. Adde oeckli. v. I. p. 48. b. Nomen alius deae filii Eoobro tam in Graecis quam in Latinis saepe numero invenitur, V. C. I. n. IS9. 49. n. 91. II. 13. n. 92 6. n. 19l. II. I . n. 19 3. II. I. n. SI II. . n. 286. II. l. caliger Ind. ad Gruter. Dubitanter commemox ' Iori ex Inscr. n. 96. II. .
ubi quum in lapide R IMPIIta exstare dicatur, Boeckhius
scripsit L Di ς. tecte fortasse, sed ut nec alia inepta videatur coniectura, illud nomen non integrum aetatem tulisse. Mars est ap. Gruter. XCVII. I. Subiungo ic in χον s. Λιονυσον etsi eum non
qui duobus locis comparet, si cui militi certus videatur, ipse non valde mirabor. ait. n. 300. I. I. in marmore
maluit, quod nomen V. n. ISS I93. I. I. n. 90. II. I 0. . SI II. 16. n. 2S5. I. IS. n. 300. I. I. n. 697 2.
Boeckhio iudice non male. Facillime Sane sive a quadratario sive a transcribentibus errari potuit et Iota neglegi. Peccatum est in hoc nomine etiam in contrariam partem n 3T . . ubi IONY2 Isu scriptum exstat de deo, et hic illic in codicibu , cs Athen. IV. IJS. D. v. I. 33l. G. in dors. V. 98. . . I. 36. Dorvili ad Charit. p. 96 Lips. Frie demann Strabon. v. VII. 3 3. Muncker ad Fulgent. II. 5. υιος nomen interdum estu8urpatum V. C. I. n. 22 . . Livio χ&λκGενς ritu λει. Idem homo ab Athenaeo commemoratur XII 538. F. q. I Mi i saepius reperitur. V. n. 12 9.Ι. . n. 1969. IV. . n. 9 0. 1. n. 1972. I. n. 230 32. n. l35. 2. n. 266 . . . ol. II. p. 457. . n. 2826. I. 33. 34. 36. Osann. 3ll. p. 27. n. XXXVI p. 32. n. XIV. In Latinis item requens est Hermes. Interdum
autem utrum 'LAuῆς an otio statuatur incertum manet,
30쪽
tamen II Dodo, cui coniecit, Rei Lliis I λειου, id lite satis probabiliter, ille iiiiii iii a g. 53. et Athenaeum XII l.
593. F., ibi pro Κασίου του IZει o D codex alatiniis itiose 'II nisi exhibet. Don ut Gior alitem nomen videtur demoti cum V. Grotesen de Demis s. Pagis Atticae p. 36.
n. I 1. Alium II ον, quem Apollonium Rhodium esse Itulin Lentu opinatus erat pist crit p. 202 290), removerunt homines docti, qui intellexerunt scribas male interpretato signum, quo et i Zto et DrOD. ων notantur, salso alterii in numen alteri substituisse. s. eicheri liber d. Lebei v. d. Gedicti des Apollo n. v. Ithod. p. 47 sqq. Fromine ad Aristid Schol. p. I . Friedem ann Strabon. v. I. p. 74 Meinck. Fragm. Com. r. I. I 0.
IIaec habui deorum nomina, quae ioni ines sibi tribuerunt Paucissima ea sunt in tam ingenti nominum propriorum copia, qua lingua Graeca vere abundare dici potest. Aunc mantissae loco observationes nonnullas Subiiciam, quae supra minus commode inseri videbantur. g. 15. Mentionem feci . . terminationis δουρος, quacum lurima nomina composita sunt Iide Di γ
ν Od 0ρος Andranodorus apud Livium XXIV. . ab Adrano Siculorum deo repetitum, de quo egit Iet ad Plutarch. imo t. XII. p. 38 I, ut Adranodorus scribendum esse coniicias roi. λύ do oo s. ' πολλό locisso up. icomachum IIephaest. p. 29 d. Lips. Ἀρτε uido θος,
de genio Socrat. VIII. 19 eisL.
Consuli omisi nomen Λιονυσιόδθορος, quod saepius editum reperitur ex analogia debebat esse ιονυ - σόδο ρος, ut est διονυσοκλῆς, nam 'O2. Hπιόδωρος quidem et ' σκ Di riodo oo aliter formata sunt. In optimis quibusque scriptorum editionibus, ut in BeLLerianis et . Din dorsianis, omnibus sere locis vera illius, de quo agitur, nominis sorma restituta est, et plerumque aliquot saltein codices eam exhibent, . Boissonad ad ristaenet. II. .
p. 70. in dors ad Athen. XI. 506. . n. ΙΙ. p. 113T. Vin chelm ad lat. Euthγdem. p. I 2. b. In titulis plurimi sunt Iιονυσόδιωροι v. n. II . . . IST. I. . . I92. L S. 35. n. 93. II. 23. n. 96. b. L 22. n. 200. L 20. n. 266 3 16 46. n. 275. L S. D. 2 T. s. n. 2 S. ILI. 2. . . . . n. 2S0. . n. 2SG. I. 26. r. n. 294 2. n. 302. L 1. n. 353. II. b. I . n. 3 5. 3. n. 466. I. n. G6. I. n. 91. I. n. 12 9. l. 13. n. 15z5. 3); unum adlluc vidi esto νυσι sc obsol n. 2079 5, quem Boeckhius vitiosum dixit v. II. . 3Ν. b. Etiam 9ιονυσοκλλ ς, quod iam tetigi, omnibus locis restituendum videtur pro ιονυσιοκ 2. Liς, s. exempli gratia Athen. Il. II S. D. ibi
Ceterum non solis deorum sed etiam heroum aliisque omnino nominibus illa clausula ob os adiiciebatur; v. Aiαντόδωρος Platon Apolog Socrat. q. 22. Gκλλὶ
299 R., idem videtur esse, nomine tamen corrupto Ithidenim Gamma suerit Digamina, autem mutandum in .