장음표시 사용
11쪽
Septem fere uni anni, guum comitium cepi Horatianam Prosopagraphelam con8cribendi, nequE Per omne ita tempus unum fere diem iri misi, quin eo maiorem partem conferrem otii, quod mihi privata iuventutis in-otitutio relinqueret. Ac ne quis miretur, me tam Ony- temporis spatium huic operi impendisse, de via et
ratione, quibus Uumentum tractavi, pauca referam.
Nam praeter lectionem qu otidianam Horatii, omnes erus Commentatorea, qui quidem in aliquo numero habentur, inspiciendi, conferendi, eaecerpendi fuerunt. Commentatores autem, veteres inprimis, i Lambinum, Torrentium et Bent tum eaeeipias, e mugii quoque recentiore3, valde negligenter annotationes comer*δerunt, locO8 veterum scriptorum, quibus Horatii Carminari δtrarent, mendose describentes auxesie=ιistibrorum optirumpue numeris erentea, vel prorsus de mo effetos iis tribuentes. Cum vero omnis fere reterpretatio eae veterum criptis auctor tatem habeat, ita saepe vel speciosissima emptisattis loci Horatiani, quum auetoritate erae destituta, Prorru erat improbanda. Mine ad me me adverδaria cribenda con-
12쪽
tuti, inque ea, egena poeta8, phιDδopho8, historicoε, quotquot eoniuncti δεent cum argumento propo D, Omnia conieci, quae ad Horatium idustrandum pertinerent ita factum est, ut emel sterumque mihi contigerit, invenire Deum, ad interpretandum poetam peridoneum, quem tamen apud uillum interpretem videram. Religio autem mihi fust, tam citare testimonium, sive veterum eriptorum, 8ive recentiorum, quod haud ipse in8peaeeram Magnus sane labor, haud tamen inutilis, iucundus etiam, Hu
dem ad interiorem Horatii inteliigentiam dueebat. --νalii autem studium, quod me adole8centulum, vel puerum adeo, iam ceperat, Omnem mihi molestiam demsit Semper enim, ea χι primum legere coepi, Horatium magno amore compleam fui. Summaeam viri pietatem in patrem, fidem erga amicos, amorem in patriam, mediocritatis studium, aeristiassem poeticam, hominum intimam cogniationem emper miratus um et adhuc miror itaque
iam tenera aetate indignabar et indignor quoquae hodie, si quis de viri pruestantissimi moribu8, ingenio, fide destrahere conaretur, et parum abfust, quin interdum et pia earer fetis ilio criminu ε, ut nomen ibi facerent, non eae vera perδuatione Horatium 8δ aggre8δοδ. Quum autem, quibua modis diaei, ad probabilem pereonarum Horatianarum notitiam mihi pervenisse viderer, hoc consilium in seribendo unice tenui, ut equerer et ilii trarem ipsius Horatii verba, ubi de personis Matitionem facit, tum ea adderem, guae aliunde deprom8eram, neque inutilia videbantur ad accuratiorem earum notitiam. Erant fortarae, qui mirentur, me neqi e fusius Horatii iud eium de iis, qui ab eo commemorantrar, vomis8e, neque meum ipsius de iis declarasse. Consuli ita a me
factum fuisε profleor, i amvis haud ne3ciam fore, qui ho inprimi a Prosopographo eae eetent. Morati enim
iudiei mihi semper tam elare eaepressa, tam Deilia intemetu visa fuerunt, ut interpretatione viae egerent. Et ita quoque a Metonio iudieatrum fuit. Interdum a factum est, ut ea alii aliter aeceperint Interpretes. Idεemper monui, eampue ipsisysententiam adieci. Inprimis ita accidit, ubi plus eae Horatio eodigere voluerunt, quam ipse signiscar erat, ubi totum hominem, quem induaest
poeta, eae uno vitio, nave virliae, veluti leonem eae ungue, depinoeerunt. Mirum, ni Lycoridis capilios eae tenui fronte, qua erat insignis. Chloes oculos eae coma flava
sint deser duri in una eademque persona aliis tristis, OrO8a Mevera, aliis contra visa fuit; ab aliis, Getis viris, vehementer accusata, ab aliis, nec iis indoetis, omni crimine liberata. Ita facere proraus mPervacuum judieavi inustas longasque legi disputationes eorum, qui sibi pla erunt in depingendo peraona Ho-νatianas, quaδ prae8ente intuerentur praerentes, ea8que intus et in cine, ut aiunt, cognoviarent, quum vero earundem ingenia, indolem, more diiudicaturus emem, coniecturus, ubi nuda veterum auctoritas meteret, uae,
qualesve fuissent, ingenue fateor, me nihil omnino eae iis profecisse. Aut enim, post lectam eiusmodi disputationem, eadem mihi, atque antea, per8ona videbatur,
aut, ubi Horatius eam non satis distincte depinaeerat, ipse quidem mihi imaginem eiu informaveram, ed erate diverea ab imagine, quam ister ibi in ormaverat. Idem aliis, idem meo modo tentantibu8 eventurum 88epino. Ego contra ita edoctus fui, verumque δε arbitror, unum veteris auctori locum, Opportune talum, unam bonam emendationem aepe plus conferre ad intellisendiam cuiusvis puem tractes, dissessioris Dei, quam
13쪽
longistimam disputationem, quae magnam haberi Getrianae speciem et variae Delionis ostentationem. - Hane meam sententiam, hoc eo ilium ut teneat benevolus Leetor, in evolvendo iudieandopue opu8culo meo, etiam a que etiam rogo. Hoc praesertim deprecor, M H eX- sistat, peris, Pale suscepi, in Pertus, ac propterea iuriae iniquus. Haud in perto scio multum mihi esse condonaturos Seripsi lamstelodami, ML Iu a.
Sunt duo orphyrionis scholia, alterum ad Ho
ratii Libr. I. at 3. V. I. si Maenius absentem Novium cum carperet: Qui de personis Horatianis scripserunt, aiunt Maenium scurrilitate notissimum Romae fuisse J. Hic post patrimonium abrosum Calendis Ianuariis in Capitolio clara oce Optavit, ut quadraginta nummorum aeris alieni haberet. Quaerente quodam quid sibi ellet, quod tam sollenni die aes alienum optaret habere , Noli mirari, inquit, octingenta habere debeo me fertur, domo sua, quam ad forum pectantem habuerat, divendita, unam columnam sibi ibi eaecepisse unde gladiatores Spectaret, quae e eo columna Maenia nominabatur cuius et Lucilius sic meminit: Maenius columnam cum peteres, o alterum ad eiusdem Satirae s. 91 si catillum Mandri manibus tritum: Qui de personis Horatianis scripserunt aiunt Evandrum hunc caelatorem et plasten statuarum, quem M. Antonium
14쪽
ab Athenis Alexandriam transtulisse, inde inter captivos Romam perductum multa opera mirabiliafecisse is escholiis suo loco videbimus, nunc unum hoc ex illis observamus, iam antiquitus suisse qui operam dederint personis oratianis illustrandis Scholion autem posterius orphyrionis sere ad verbum convenit cum scholio Heleni Acronis, qui alter est Horati scholiastes hodie etiam superstes γ Evandrum reunt caelatorem ac plasten, Atheniensem in Antonio Aleaeandream perductum et inde inter captivos Romam venisse, ibique multa admiratione digna fecisse, is unde haud iniuria colligamus Acronem fuisse inter eos quos
intelligit orphyrion locis laudatis Nam etiamsi
ad docum priorem Acronis scholion breviorem de Maenio narrationem contineat quam orphyrionis sic enim se habet: Maenius vim de Novio male
ueretur, ait illi alter: Die mihi tu, nescis ted me
est Maenius qui venditis rebus omnibus unam sibi columnam reservavit in Foro unde gladiatores Spectaret, gutiae columna Maenia dicebatur, n illum tamen Acronis narrationem de Evandro, non vero Acronem illius
descripsisse constat, propterea quod bis orphyrion profiteatur se Acronis scriptis usum fuisse, ad Libr. I. Sat. 8. v. 25.: Memini me legem apud Helenium Acronem, Saganam fuisse nomine libretam Pomponii Senatoris, qui a triumviris est praescriptus, is et ad Libr. U. Sat. 3. V. 83. Anticyram: Et oppidum et
insula hoc nomine, sicut Helenius testatur, in qua elleborum plurimum nascitur. n Acronis autem de aenio scholion a librario aut in brevius redactum, aut negligentius descriptum fuisse, non est quod miremur. Fuit igitur Helenius Acron auctor Prosopographetae
Horatianae, qua utinam integra nobis uti liceret. Quae vero hodie ex ea supersunt tam lacera sunt, tam mutila tam interpolata ut vix ullo in loco priscam et genuinam Acronis manum agnoscere liceat. Eadem
omnia valent de scholiis Porphyrionis, quae partim ex illa rosopographeia petita fuisse iam vidimus.
Est praeterea tertius, qui vulgo fertur, Scholiastes Horatianus, sub nomine Commentatori Cruquiani. Is vero Scholiastes non est Scholia, quae sub eius nomine laudari solent, descripsit Iacobus Cruquius Gandavi e compluribus Codicibus, inter quos excellebant quatuor summae vetustatis, ex onasterio
ΡΡ. Benedictinorum S. Petri, quos Blandinios vocavita nomino collis cui illud onasterium impositum
erat Perierunt in xoνοκλαστῶν seditione, ut narrat
ipse Cruquius ad Libr. I. Sat. 1. v. I. A. DLXVI
Scholia cum auctorum nomina addita non haberent, ea Omnia commentatori, ut Vocabat, suo Cruquius
adscripsit. Conspirant sere cum Acronis et Porphyrionis scholiis. Ita ut hoc exemplo utar, de Evandro eadem habet Commentator ille, quae Acron, de Maenio eadem sere quae Porphyrion, nisi quod pro: octingeret habere debeo, probabiliorem lectionem exhibeat octoginta cet. Ad ipsos autem Scholiastas quod attinet, qui fuerint, quando Vixerint, prorsus ignoramus. Interpretes quae de iis tradiderunt, ea sere
hausta suerunt e praelatione Georgii Fabricii, Chem-nicensis, praefixa ipsius Horatii editioni,quae Basileas prodiit A. DLV. Solum Ianium excipio et uringarum, hunc in Historia critica Scholiastarum Latiis norum ML ΙΙΙ. illum in protegomenis suae Horatii editionis sus docteque do iis disputantes Neque I.
15쪽
audiendum est Mitselierlichius' ubi dicit Manium quaecunque habeat de vetustis illis interpretibus, Fabricio deboro debuit ipse Mitsche lichius prolego
mena sua, vix quinta parte excepta, Ianio, quem ad verbum descripsit . . Fabricii autem verba haec sunt Interpretes Horatiani ex vetustissimis uerunt quinque, C. Aemilius Iulius Modestus, erencius Scaurus, Helenius Acron, Porphyrion De Aemilio et Modesto accepimus e fragmento codicis veteris vitam Horatii continente quod editioni suae praeposuerunt Basilienses . Caium Aemilium optime omnium commentatum in eodem Dagmento legitur et Iulium Modestum artis scriptorem fuisse disertissimum dicit Charisius'. Scauri autem decimum in A. Ρ.librum idemβ
In me . p. XVII. Inter eos qui Iani sua reddidere, neque, ut sere fit, Mitscher-llabium ubique pro eo laudant, inprimis est Richterus in oratii Vita, Wichav. 1830. In Edit Basil secunda, a. 1527. - Vitam prorsus similem descripsit Cruquius e vetusto Cod. Bland Excepto quod in fino apud Basilienses legitur u Commentati sunt in illum Porphyrion, Morisitis, Helenius Aeron optime omnium C. Aemilius M apud Cruquium ero: Comm. . in i P. M, I . . Optime omnium Aeron, nulla C. Aemilii saeta mentione. Eadem vita, uti legitur apud Cruquium, saepius in editionibus Posterioribus repetita est Modestus inter interpretes Horatianos recensetur etiam inmoratii Vita a Vander- burgio a Codice , Vatic. q. 3260, descripta. Vid. Edit Horat. Vandorb. V. I. p. xlviij. Incertum est diversusne sui necne a Iulio Modesto grammatico, Hygini liberto, quem commemorat Sueton de illustr. Gramm. e. 20. Charisius bis laudat a librum decimum Terenti Scauri in ArtemPoeticam Instit Gramm P. 182. et 88. Pulschii. Erat Scaurus Grammaticus nobilissimus, vixit adriani temporibus. Vid. Gellius Libr. XI. e. 5.
adducit Helenium Acronem bis citatiorphyrion LPorphyrionem riseianus. - raetere de personis Horatianis aliqui e antiquis scripserunt, quorum bis mentionem lacit ad Sat. I. 3. Porphyrion' intelligens videlicet eos qui ex prosesso fabularum et historiarum
obscuritatem sunt interpretati. - Sed et horum interpretum et trium, quos nominavi, priorum, Aemilii, Modesti, Scauri scripta penitus interierunt, nisi ali, quae ut ego suspicor annotatiunculae sint commen tariis Helenianis admixtae . Nam in unum locum saepissime inae, interdum tres pluresve expositiones leguntur neque Semper unius oneris: similiter do una eademque historia diversae proseruntur sententiae. - Omne autem reliquum quod est, id Helenio
et Porphyrioni asscriptum fuit. Verum utriusque libri adhuc sunt mutili desideraturi enim Narratio Porphyrionis de vita Horatii, cuius ipse mentionem
Vid supra. Ad Libr. L Sat. 8. V. 25. et Libr. ΙΙ. Sat. 3. v. 83. Vid supra. Ad s. I. et 1. Quid ergo Fabricius titulos exhibuit Carminum, Epodon et Sermonum a cum antiquissimorum gramm Heleni Aeronis et Porinphyrionis comm. admixtis interdum C. Aemilii et Iulii Modesti scholiis, γ Epistolarum a cum ant gramm Heleni Acronis et Pomphyrionis commentariis, et Artis Poeticae is cum ant gram m. Heleni Acronis et Porphyrionis comm admixtis interdum erontii
Scauri scholiis; ν quid Iantus apud Fabricium, ut testatur, legere potuit fragmenta pauca C. Aemilii, Iuli Modesti et Terenti Scauri ΤAt eauri scholion legitur apud Schol. Cru ad Libr. II. Sat. 5. v. 2. Stea apite Ob3tipo: Has immobili, tristi, vel, ut Mauriudieit inelinato in alterum humerum, ubi Acron simpliciter: Inelinato, Porphyrion a Tri8ti ae evera Secus inclinato dieit u exhibent. Pro Mera apud Porphyrionem, egendum esse
16쪽
Aest ad Sem. Ι. 6. desiderantur graeca epigrammata quae ab eodem commentatore aliquoties adducuntur ' et plurima fortasse alia n Haec Fabricius. Acronem Orphyrione, utrumque Charisio priorem aetate fuisse videmus Charisius autem Priscian an
tiquior Scholion igitur Acronis ad Libr. II. Epist. I.
v. 228. Arcessas: Secundum Priscianum arcesso venit
ab arceo, quod nunc dici mus adcio, sui antiqui dicebant a pro ad n legitur quoque apud Schol. Cruq. qui pro arceo, habet arcio, aliunde illius commemtariis adhaesit et iure inde exturbatum est a Oct. Heusdi, .Quo vero tempore vixerint, de utroque Scholiasta incertum est. Collegit Ianius scholia nonnulla 'quae antiquissimam produnt aetatem. Iis alia addi
possunt , sunt Ver etiam quae recentiorem aetatem
prodant 'ri, Libros multos legerant, quos hodie de-
os 4 Patre libertino natum esse Horatium, e in narrat equam de vita ipsius habui, ostendi. . Fabricius respicere videtur Porphyrionis scholion de Bitho et Bacchio ad Libr. I. Sat. 7. v. 20. . Sithus et Baehius gladiatores optimi tuis temporisus u runt qui cum multo interemissent , ommisai inter a mutui vulneribus Onciderunt. Et eum ouem tempore mu-ἐier, quae septem aetulerat, nuberet ei, qui uae es septem amiserat, inpertum se epi quod si defruit, epigrammate non addito. I. A. C. an Heusde Studia Critica in C. Lucilium, p. 154. Porphyrionis ad Libr. I. Carm. 36. V. 1. et 12., Carm. 37. V. 2., Ubr. III. Carm. . . ., Carm. II. v. s. Libr. I. at 3. . . et II, Acronis ad Libri I. Sat. 3. V. II. Aeronis ad Libr. IV. Carm. s. v. I. Porphyrionis ad Libr. Episti I. V. 54. Acronis ad Libr. I. Carm. 37. . . Porphyrionis ad Libri I.
sideramus. Auctores ab iis citatos enumerant G. F bricius' in Auctorum qui ab Horatiam interpretibus adducuntur Catalogo, et Ι Α. Fabricius ' in: Indice Scriptorum in commentariis veteritus adi ratium talorum iit tamen ut ille ad Acronem modo et orphyrionem , hic ad Schol. Cruq respexerit. Acronis autemΡrosopographeia fueritne opus diversum commentari perpetuo, quo Horatium instruxit, an Vero pars commentarii ipsius, nusquam apparet. Haud diversum fuisse colligendum esse videtur e scholio Porphyrionis ad Libr. I. Sat. 3. V. 91., collat eum Acronis ad eundem locum, de quibus supra iam egimus. Videtur ergo ad singulos Horatii locos, ubi mentio fit de personis, ea annotaSSe Acron, quae ad locum illustrandum valerent. Jaetura operis illius nullo modo plane resarciri potest. Potest tamen ex parte, collectis, tum Scholiastarum quae supersunt, tum Veterum scriptorum locis, in quibus de personis Horatianis est sermo. Illis colligendis ac recensendis operam pro viribus dedimus, adhibitis recentiorum etiam Interpretum commentariis. Itaque PROAOP GRAPHEIAE HORATIANAE conscribendae periculum facturi, ad exemplum Acronis, de quacunque persona ea reseremus, quae locum, ubi commemoretur, illustrare possint ita tamen ut in unum colligamus quae per omnia Horatii opera ad easdem personas pertineant. Personas in certas classes describemus, Horatium ipsum ea in re ducem secuturi. Ita Gracchum, quem ab eloquentia celebrat, oratoribus, Orquatum, eun-
In Edit Henricopetr a. 1555. Bibl. Lat. V. II. P. 3I0.
17쪽
- s dem Oratorem, cuius vero secum amicitiam inprimis depingit, amiliaribus adscribemus Initio facto ab iis qui ingenio censentur: cetis, Philosophis, Oratoribus et Iureconsultis, Rhetoribus, Criticis, Medicis; Post de iis agemus qui rebus gestis in Republica inclaruerimi tum do Artificibus qui operibus suis; hinc pergemus ad Familiares inde ad Amores Horatii in finem relegabimus primum viros humilis conditionis' gladiatores, mimos, histriones, deinde
infames avaros et prodigos, fures et delatores, heredipetas, gulosos id genus reliquos. Verbo addendum est nos contextum Benileianum exhibituro esse, unde si recedamus id disertis verbis annotabimus Scholia descripsimus Acronis et Porphyrionis, ex praestantissima illa et rarissima Horatii editione Henricopetrina, a I 555. Commentatoris Cruquiani ex oditione Plantiniana, Lugd. Bat. a. 1597. quae teste Vanderburgio, intraef. p. xxiij, ad verbum conspirat cum Cruquiana a. 16ll. classica, incertum qua de causa, a bibliographis dicta. Virgilii Persit, aliorum scholia e quibus editionibus petita fuerint suo loco annotabimus. Aeram Sequemur Varronianam Annos aetatis Horatii dabimus secundum Ianium in moratii ita per annos digesta, eius editioni praefixa, male enim eos computavit Benileius in praelatione sua, uti postea videbimus.
In personis Horatianis recensendis rite ordiendum est a poetis, in poetis vero initium aciendum ab Ho-ΜERo, totius antiquitatis consenS sede priore Occupanti. Neque Horatius ab hoc iudicio dissensit. Homerus est illi magnus' insignis ' principium tenet inter omnes β Ennius, quod a criticis alter dicatur Homerus ferre nequit Horatius.
Res gestae regumque ducumque, et tristia bella Quo scribi possent numero, monstravit Homerus .
Nec tantum laudatur propter hanc poeticam lacultatem, idem ille est, ut Horatius ad Lollium seribit:
Libr. I. Sat. 0. V. 52. Art. Poet. V. MI. Libri IV. Carm. 9, 5 sq. Libri II. Epist. I. v. 50. Art. Poeti I3 sq. Meum expressit Terentiunus Maurus v. 1646 sqq.
18쪽
Qui, quid sit pulchrum , quid turpe, quid utile, quid non, Planius ac melius Chrysippo et Crantore dicit .
Quem locum si conseramus cum S. 6. Sqq. et 17 sqq. Horatium haud alienum suisse apparet ab illa Stoicorum inprimis, sententia, doctrinam egregiam latere sub Homeri sabulis vitae praecepta peti posse ex iis certe ostendit. Apparet praeterea eX Vs. . collata cum s. 18. eiusdem Epistolae et cum S. 140 sq. ex Epistola ad Pisones:
Quanto rectius hie, qui nil molitur inepte: Die mihi, Musa, Virum , et.,
Horatium non dubitasse, ut antiquitus iam actum fuisse legimus, eiusdemne auctoris essent Ilias et Odyssea, necne . Utrumque enim Opus aequis laudibus commendatum, aeque in exemplum propOSitum, utroque loco, omero adscribit. Dispositionem inprimis carminum Homeri laudibus effert Homerus,vs I 48. Sqq.
Semper ad eventum estinat et in medias res Non secus a notas, auditorem rapit et quae Desperat tractata nitescere posse relinquit: Atque ita mentitur, sic veris falsa remiscet, Primo ne medium, medio ne discrepet imum.
Parum suspicabatur oratius hanc admirabilem dispositionem ore qui omero abiudicarent, aliis omnibus tribuerent quive propter hanc ipsam poli
tam et concinnam tameευην, Omero sua ipsius opera erepturi essent .
Insignis: Homerus Tyrtaeusque mares animos in Martia nella Versibus exacuit .
Quid Horatius frustra Tyrtaeum Homero subiungit, is rogat Quintilianus . Suo enim iure
locum illum excelsum occupat ΤYRTAEUS , cuius Carminibus Spartani tanto ardore incensi fuerunt ut Messenios, a quibus diu multumque vexati fuerant, funditus profligaverint . Notior historia est,quam ut diutius in ea commoremur . Grata autem Homeri dotibus accedit summa sim
plicitas in argumento declarando, quam ut clarius illustret Horatius in Epistola ad Pisones momero opponit Cyclicum quendam Oetam:
Nec lo incipies ut scriptor Cyclieus ' olim: Fortunam Priam cantabo et nobile bellum. Quid dignum tanto seret hie promissor hiatur Parturiunt montes nascetur ridieulus mus.
Cyclus Epicus quid uerit, scriptores Cyclici qui fuerint diu ab interpretibus ignoratum est Fru-
Libr. I. Epist. . . . q. Seneca de Brevit. Vitae e. 13. l. es Wolfius Proic g. ad Homerum CLVIII., elcherus uehe Cyelua p. 35. Wolfius Proles ad Homeriim p. XXVI. l. CXXIX. Art. Poet. v. 40 I sqq. Instit orat Libr. X. c. I. 46. s. Plutarchus in Vita Cleom. 2. Plato de Legibus Libr. I. p. 629 sq. Strabo Libr. VIII p. 302. Edit Casauh. 620. Iustinus Libr. III. e. 5. Pausanias Libr. Iv. e. 5 et G. p. 3I6 sq. e. 8 p. 323. Edit Κuhn. Suidas in voco. In scholio Aeronis dicitur Tyrtaeus Heroicis carminibus Lacedaemoniis animum addidisse Fragmenta vero, quae habemus, ea sere Elegiaci generis sunt. Cf. Pausanias et Suidas II. II. Addit Acron tubam a Tyrtae inventam fuisse. . s. 136. qq. Bentleius praesert Cyelius. Idem probat micherius Poet. Lat. Rei p. 22. Vulgatum Cyclieum, defendit Welcherus er piaehe elu3, p. II7., observans melios vocari choros, Cyelteos contra
19쪽
- 12 sua data opera inquisiverat uelinerus frustra Muellerus', pervicit tandem et heri sagacitas. Et tamen institissent modo vestigiis Casauboni , Ηeinsiis, Salmasii , mox verum vidissent. Scilicet Cyclum Epicum fuisse corpus poematum Homeri aliorumque Epicorum antiquissimorum, ita redactum ut unum efiiceretur perpetuumque carmen,
cuius praecipuum argumentum erat Bellum Thebaicum toroianum 'i . Post ab aliis etiam poetis recentioribus eiusmodi cycli, i. e. poemata eiusdem argumenti atque vetus ille cyclus, conditi fuerunt. Inter illos poetas Cyclici isti suerunt qui cum contemtudicuntur a Callimacho', Horatios, et olliano δ' minime veteris illius Cycli scriptores vituperantibus. Iam quaeritur qui fuerit scriptor iste Cyclicus apud Horatium Scholiastae , Acron , orphyrion et Cruquianus intelligunt Antimachum, auctorem Τhebaidis magno pretio apud multos habitum. Erat Colophonius, vixit tempore Artaxerxis Mnemonis LInter Epicos , relatus .est ab Alexandrinis , Atqui
In Animadvers. ad Athenaei Libr. VII. . . p. 478 sqq. Admoratii Libr. I Carm. 7. v. 7. In Animadvers. p. 12. Ed 1629. Plinian. Exercit. p. 594 sqq. CL Lucretius Libr. V. 327 sq. Horatius Art. Oet. V. 146 sq., Propertius aibr. II. El. a. v. II. sq. , Ovidius aristi Libr. IIv. 317 sqq. Epig. I. U. Branck. Anal T. I. P. 46I. Art. Poeti v. 136 sqq. Epig. I. p. runck. Anal T. II. P. 439. Diodorus Siculus Libr. XIII. c. I08.
eSSe non potest, uti iam a Lambino observatum
est. Rectius adahebaidem iidem scholiastae reserunt eiusdem Epistolae s. sici
Nec reditum Diomedis ab interitu Meleagri,
probante et hero' ita ut ab interitu eleagri,
illam partem poematis sui exorsus fuerit Antimachus, quae reditum , νοστον, Diomedis contineret. Nam totius carminis raptum Europae initium fuisse , ex
Statii hobaido , ad Antimachi imitationem compo
sita, satis constat. Antimachus autem, teste Porphyrione , volumina viginti quatuor implevit antequam septem duces suos adahebas usque perduxerat'. er-
peram quoque apud Horatium intelligunt Casaubonus et Salmasius, ille unum ex veteribus Cyclicis in universum ' hie eschen, Iliadis parvae auctorem, euius etiam initium finxit ex ipso Horatii versu :
'Auσι Πριάμοιο τυχην πολεμον τε κλεεννον,
nullo argument statuens hanc parvam Iliadem μικραν 'Ιλιαδα, diversum opus esse atque 'Iλωδα τὴν ἐλασσι si, cuius initium hodie etiam notum est
ex Vita Homeri, olim Herodoto tributa 7. Scripto
Ad Art. Poet. v. 146. Vid. Cicero in Bruto c. l. cf. tamen Nelchorus L L p. 105 sq., vid etiam Catulli Carm. XCIV. In Animadvers. ad Athenaeum L L Plinian Exercit. p. 601. cf. eynius in Excursu I. ad Aeneid. Libri II. L. I p. 98. In Cap. 6.
20쪽
rem 'Iλιαδος τῆς ἐλασσονος, quam eandem statuebat
atque Carmina Cypria, ab Horatio notari putabat Vs. 147i:
Ne gemino bellum Troianum orditur ab ovo,
carmina enim Cypria ea comprehendebant, quae erant Iliadi anteriora erant autem tam prolixa , ut liber demum undecimus iudicium aridis videtur combnuisse . elo rus vero hunc versum ad eundem Cyclicum scriptorem refert qui notatur s. 36 .
Ios Maliger Horati Cyclicum poetam Stasinum intelligit, Iliadis parvae auctorem . IpseWelcherus si e gitat de Aristeo poeta ignobili, cuius opera Pisandri,
Camiro oriundi, carminibus supposita suisse auctor est Suidas β. Alii alium intellexerunt, quos recensuerunt eicherius 7 et Elcherus . Non praetereunda vero singularis Heinsit sententia, qui intelligit Maevium illum olentem, quem petit Horatius Epod. X. o Virgilius Ecl. ΙΙΙ. V. 90.:
Qui Bavium non odit amet tua carmina, Maevi,
quam opinationem, etsi cum eicheriora vanissimam iudicamus, de poeta tamen aequali, id quod suspi-
L. I. p. 99. Athenaeus Libr. XV. c. 8 p 682. L. I. p. II3. Ad Catulli Carmen XCVI. al. XCIv. s. XCv. Vs ult. L. I p. 99. In voco Πείσανδρος Καμειραῖος , et Macrobius Saturn Libr.
Poet. at mel. p. 322 sq. L. I. p. 421 sqq. L. l. p. 322.
inius etiam est l. Remenius , cogitandum esse eensemus. Non ab antiquo Graeco Poeta exempla petiturus erat Horatius quae reprehenderet. Docet Romanos in hac Epistola quomodo isones et Romani sacere possint bonum carmen Epicum bonum Dramaticum. Exempla ostendit bona, quae sequantur, mala, quae fugiant. Bona sunt Graecorum mala Latinorum. Neque obstat, quod metuebat Weichertus, vox olim, nisi quis omnia apud Horatium ita ad verbum exigere Velit ut illum putet v. c. in Libr. I. Sat. l. V. 64 Sqq.:
quidam memoratur Athenis Sordidus a dives, populi contemnere voces Si solitus: Populus me sibilat at mih plaudo Ipse domi, simul ac nummos contemplor in arca
ut putet, inquam, Horatium re Vera lectorem quo eiusmodi miserum issenderet,ad priscum Atheniensem ablegasse Vocem quondam etiam in Libr. I. Sat. 2.V.55. usurpat oratius, ubi de Origine, mima, sermo est,
quae tamen Horati aequalis fuit'. Denique historiam quam reser Libr. II. Sat. 3. V. 60. Quum Fufius ebrius olim ceton ad illud ipsum tempus quo
Disputat de oratii Epist ad Pisones ad us. 136. Illum Acron, Porphyrion et Schol. Cruq. Timonem illum Atheniensem faciunt. Atqui Ionge diversum eius ingenium nobis exhibet Lucianus in Timone. In margine Cod. Bland annotatum invenerat Cruquius u hi quidam notatur Fabius M Torrentius cogitabat de Cn. Lentulo Augure obstant temporum rationes, id melandiis ad Horatii l. l. De Lentulo illo Seneca de Benes Libr. II. e. 27. Suetonius in Vita Tiberi e 49. Diversus est a Cn. Lentulorus quo Tacitus Annal. Libr. IV. e. 44. vid. ipsius ad Taciti I. I. Servius ad Virgilii Ecl. . . ., Schol. Cruq ad Horatii Libr. I. Sat. 10. V. 77.