장음표시 사용
31쪽
pidi nomine suas inscripserat tragoedias Ad Aeschy- ritu Sophoelemquo modo reserendum SSe P paret, quod addit Horatius:
Tentavit quoque rem, si digne vertere posset.
Quod enim putat Bonueius' ad supposititia illa Thespidis sabulas rospicor potuisso Horatinni secus
esso arbitror; nusquam enim fit mentio Latina '-
tionis arragoodi Thespidi tributae mulio o minus cum Wolinero facio, quot pace min i dixorim, qui censet Sophoclem, Thespidem et
selisum ab moratio componi, aut pro lubitu, aut quod eorum nomina recto caderent' versum RAlia de causa, aque simplicissima, nisi egregie ἴ-ior eomponuntur Nompo inventor tragoedine sue- Theg primum illo aetorem introduxerat , m eitaret, cessantibus choris; persector AeschIlus ali in personam addidit' cenam praeterea truxit, personam si pallium cothurnosque reperit:
Ad Art. Poet. V. 277. Wolaher verba hae sunt ii mra waeia tare de Gricthuno
substituero la uorat Euripidem, si numerum tragoediarum Graec rum, in Latinum sermonem conversarum, reSpexerat.
Diog. Laert Libr. III. LM. 1d. ibid. Aristoteles Poet ' - . - . Aogehyli ita in Edit Stantei p. u. Vitruvius, in Praes. Ubr. VII. Epig. Dioscoridis XVII. p. runis Anal T. I. p. 497. cf. Mmen Suidas in voce Πρατίνας, Suidas in voee Αἰαὐλορ, cs tamen in V CXοιρίλος τραγικος. Philostratus it Apollonii Tyan Libr. I. c. u. p. 245. Vit. Sophist Libr. I. e. s. LI. p. 492. Edit Olearii.
Post hunes ThespidemJ personae pallaeque repertor honestare Aeschylos et modicis instravit pulpita tignis, Et docuit magnumque loqui, nitique cothureis';
ultimam dentis ue , manum apposuit Sophocles, quitertium introduxit actorem . Substitit in eo numerus personarum , laetumque praeceptum est:
ne quarta loqui persona Iaboret
Ita tragoedia Graeca ab illis triumviris inventa et persecta fuit. Nil amplius additum. Conditores ergo et persectores illius aptissime ab Horatio loco laudato componuntur.
EURIPIDI etsi disertam mentionem non facit Horatius, tamen saepius respicit ad eius tragoedias. Ad Orestem, genetrice occisa, malis Furiis actum'; ad Iphigeniam , a patre pro Vitula ante ara Statutam ad Bacchas β, miserum entheum lacerantes , ad Antiopen :
Gratia si fratrum geminorum Amphionis atqueZethi dissiluit donee suspeeta Severo Conticuit lyra,
conversam a Pacuvio , hodie vero deperditam' ad
ori Poet. v. 278 sqq. Aristoteles I. I. Diog. Laert. l. l. Sophoclis Vita p. XIX. d. Brunck. Suidas in voce Σοφοκλῆς. Art. Poet. v. 92. Ibid. v. 124. Libr. II. Sat. 3. v. 132 sqq. cf. Euripidis Orestes v. 258. Libr. II. Sat. 3. v. I99. Sq. Ibid. v. 303 sqq. es Euripidis Bacchae v. 1238. sqq. In Libr. I. Episti s. v. 73 sqq. versum ex Euripidis Bacchis 492 sqq. expressit ΙHoratius, uti iam vidit Schol. Cruq. Libr. I. Epist. I 8. v. I sqq. Versus ex illa servavit Plato in Gorgia p.484 teste Scholiasta.CL
32쪽
- 38 -- 39 Thyestenti Telephum et Peleum , quae etiam interiere commemorat autem coenam Thyestae exselium et paupertatem Telephi et Pelei); ad Medeam serocem illam invictamque ad flebilem Ino' permdumque Ixiona' deperditas hodie ambas. Ab eodem exempla petit ad praecepta sua firmanda Horatin 7
Et tragieus plerumque dolet sermone pedestri Telephus aut Peleus cum pauper et exsul uterque Prollet ampullas et sesquipedalia Verba, Si eurat eo spectantis tetigisse querela,
quem locum perperam ita interpretati sunt nonnulli, quasi idem Horatius obiiceret Euripidi, atque Ari tophanes in Ranis et in Acharnensibus, quod scilicet
introduxisset reges, pannis opertos, SubmISS IO-quentes, Victum mendicantes. Sed simpliciter obse vat Horatius, regum etiam, cum XSule paupereSque in scenam prodeant, sermonem humilem et pedestrem esse oportere. Altero loco , ut doceat quaenam in scena, ante oculos spectatorum, non sint agenda,
etiam ad Euripidis exemplum in Medea provocat':
Ne pueros coram populo Medea trucidet; Aut humana palam coquat exta nefarius Atreus; Aut in avem Procne vertatur, Cadmus in anguem. Cleero de orat Libr. II. c. I. Propertius Libr. III. El. 3. V. H. sqq. Auctor ad Herennium Libr. ΙΙ. e. 27. Arti Poet. v. I. et 86 L. I. v. 96. et 104. LI. II. CL de Telepho Aristophanes in Nub. V. 2I., Acham. v. 430 sqq. L. I. v. 123 et 185. L. I. v. IU CL Aristophanes in Acham. V. 434. L. I. v. 124. L. I. v. 95 sqq. L. I. v. 185 sqq.
Ex Comicis Oecurrulit, praeter Epicharmum, de quo infra ad Plautum, veteris comoediae scriptores CR
TINUS, EUPOLI et ARISTOPHANES, n ue Menander,
Eupolis, atque Craunus, Aristophanesque poetae, Atque alii, quorum omoedia Prisca virorum est,. Si quis erat dignus describi, quod malus ae fur, Quod moechus foret, aut sicarius, aut alioqui rimosus, multa cum liberi ala notabant
Quod quam vere dictum sit, satis apparet exari tophanis comoediis, quas habemus, ex Cratini Eupolidisque fragmentis, Veterumque testimoniis de eorum libertate in perstringendis summis in republiea viris. Ponitur Cratinus inter illos poetas, qui Bacchi egregiam opem in fundendis carminibus agnoscebant:
Prisco si credis, Maecenas docte, Cratino: Nulla placere diu nec vivere carmin Possunt, Quae seribuntur aquae Potoribua ,
quam suam sententiam liberrime profitebatur ratinus,quin etiam in laudem ebrietatis Scripsit comoediam, Πυτινηυ dictam , qua palmam eripuit Aristophanis Nubibus. Hic, qui saepius invectus fuerat in eius vinolentiam , mortis etiam causam ab ea repetivit :ου γὰρ ἐξηνεσχετο ὁρῶν riaro καταγνυμενον ἔνου πλέων. Libri 1 Sat. 4. v. I sqq. es Persius Sat. I. V. I 23 Sq. Libr. I. Epist. 19. v. Ι sqq. Suntentia exprimitur in Epig. Nicaeneti Samii I v. M. Brunck. Anal T. I. p. 4I7. emendato a Benueio ad Horatii Librid. Epist. 19. v. 10. Suidas in voce κωδιον Vid. Lucas, Cratinus et Eupolis p. 31 sqq. In Equit. v. 400 et 534.sqq. Pace V.701.5m.Perstringit eundem iu ni V. 357. Aelium. V. 847 sq. et II7l sqq. Equit. 526 sqq. In Pace v. 703. q.
33쪽
- ω - - 41 Exstat scholion Aeronis ad loeum oratu modo laudatum, quod idem emendatum ita legitur apud Schol. Cruq. α Cratinus - tantae inolentiae fratve solitus fuerit supra pellais recumbere, quas commetere consueverat is Respicit autem Scholiasta ad versum Aristophanis :Sequitur autem in eodem scholio, quod dignum notatu est, eadem narratio incongrua atque absurda
de Cratini ubiculo, quae legebatur lini in Vita Horatii, vulgo Suetonio tributa, g 7 de ipsius Horati e leuto'. Iam dudum aut moratium tam turpi crimino liberavit effingius L qui originem et monti reperit in simili historia domostio quodam, qua Seneca libros suos dehonestavit .
In quit. v. 400 Observat indoinus ἐν Ieg In libri omnishus ἐν apud Sehesiastas. Posterius utique praestare videtur. Varias V. DD. de illo Ioeo sententias collegit minterus in vita Horati p. 97 12. Rett gen de Inor, in operum Edit Berotini. 838. T. V. p. 9 sqq. Tacite locum iam omiserant Dacerius et Benueius. Quaestimat Libr. I. c. s.
g 5. Recensitis itaque poetis Graecis, progrediendum ad
Latinos. Sunt hi et numero et aestimatione Graecis longe minores apud Horatium Veteres inprimis ex Latinis haud ita magni ducebat, inter recentiores erant quibus plus tribuebat; contra atque iudicabat de Graecis Vulgus id temporis admodum diversae sententiae erat. Is enim, ut Horatius scribit ad Augustum':
Sic fautor veterum, ut Tabulas peccare vetantis, Quas bis quinque viri sanxerunt Foedera regum Vel Gabiis vel eum rigidis aequata Sabinis, Pontificum libras, annosa Volumina Vatum, Dietite Albano Musas in monte Iocutas,
quae tamen stomachantis potius sunt et exaggeram iis, quam vera tradentis. Foedera enim cum Sa
binis, Romuli Iussique Hostilii Tarquinii Suporbi cum Gabinis inscripta ut fuerant, ulli Hostilii
Libr. I. Epist. I. V. 23 sqq. Livius Libr. Ι. c. 13. Dionysius Halicarn Antiq. Rom. Libri II. c. 46. Appianus Rom. ist Libr. . . . Livius Libr. I. c. 53. Dionysius Halicarn. Antiq. Rom. Libr. IV. c. 58 sqq. Appianus Rom. Histi Libr. I. c. 7.
34쪽
- 42 in columnati Tarquinii in typo ligneo, qui Di nysii malicarnassensis temporibus adhuc exstabat , nemo tamen Horatii aetate intelligere poterat; 'i- quidem iam Polybii temporibus primum foedus ictum
cum Carthageniensibus vix a quoquam intelligeb tur . Pontificum libri, ut legi possent, interprete egebant' vatum autem volumina annosa, Cn. arcu vaticinia. ut videtur, iam statim ab initio fuerant obscura β. Leges denique XII tabularum, etsi, Cic rone puero, adhuc in ludis discebantur', multi tamen iamdudum in iis explicandis versati fuerant . Vix itaques serio quisquam monumenta illa Veteratamquam Musarum opera admiratus est. Idem valet
do Saliarium arminibus, ab ipsis Sacerdotibus non satis intelloetis', quae tamen laudari a suis aequalibus dieit Horatius 9:'
Dionysi malleam Ant. Rom. Libr. III. c. 33. Id ibid. Libr. Iv. e. 58. Superfuerintne hae colaninae necne, suo tempore Horatius Miam Epistolam scripsit, incertum est Assi mat Sallierus, laeum Horatii laudatum, in auxilium vocans, in ἔm.
p. 75. Edit pr. Polybius Hist. Iabr. III. c. 22.
ibique Cl. inius. Livius Libr. XXV. e. 12. cf. Cicero de Divinat. Libr. I. c. 40. et bin Cicero de Legibus Libr. I. α 23. CL de Interpr. illis Doct. . . . Suringar in Historia critica Sehesiastarum Latinorum . . . 30. Sin.
p. 24 sqq. Libr. II. Epist. I. V. s. m.
Iam Saliare Numae carmen qui laudat, et illinQuod mecum ignorat, solus volt scire videri; Ingeniis non ille lavet plauditque sepultis, Nostra sed inpugnat nos nostraque lividus dlt.
Exponit Horatius, in eadem Epistola ad Augus
tum', iudicium aequalium suorum de nonnulli e Veteribus illis poetis, et ita exponit, ut simul appareat quid ipse senserit:
Ennius et sapiens, et sortis, et alter Homerus, Ut eritici dicunt, leviter curaro videtur, Quo promissa cadant, et somnia Pythagorea. Naevius in manibus non est, et mentibus haeret Pene Menset adeo sanctum est Vetus omne poema. Ambigitur quotiens, uter utro sit prior aufert Pacuvius docti famam senis, Accius alti: Dieitur Afrani toga convenisse Menandro: Plautus ad exemplar Siculi properare Epicharmi: Vincere Caecllius gravitve, Terentius arte Hos ediscit, Et hos arto stipata theatra Spectat Roma potens habet hos numeratque politas Ad nostrum tempus Livi scriptoris ab aevo.
Et hi sero principes sunt ex veteribus Scenicis. Occurrunt praeterea, qui in eodem genere versati fuerant:
Dossennus, lucro plus deditus quam arti suae , Atta, qui obiter irridetur Pupius , uno verbo notatus RNec magis in ceteris poeseos generibus oratio placebant veteres illi, quive paullo ipsum aetate antecesserant Laberii Mimi vix sunt versus nominandi 'Calvi Catullique, Lyricorum, mentio fit non admo-
L. I. v. 50 sqq. L. I. v. 173 sqq. L. I. V. s. q.
Libr. I. Episti I. v. T. Libr. I. a X. V. s.
35쪽
dum honorifiea auellius donique Varroque me,
nus, hic rustra viros exportus suisse dicitur in Satiris' illo data opera, durae compositionis parumque curatae arguitur . oe autem de Lucilio indicium Horatii tam ingratum tamque superbum eius aequalibus accidisse apparet, ut necesse habuerit
sententiam suam explanare, aperteque ater se quo
que uellii, quamvis duri poetae dotes egregias
noscere urbanitatem libertatemque . Fueritno Horatius iudex aequus an iniquus Veterum poetarum Latinorum, multum disputatum est' nos satis habebimus ipsius verba disertissima, ex e do Epistola ad Augustum si referre. Suae Ipsius causae optimus patronus oratius erit:
Interdum volgus rectum videt est ubi peceat. Si veteres ita miratur laudatque Poetas, Ut nihil anteferat, nihil illis conparet errat: si quaedam nimis antiquo , si pleraque duro Dicere cedit eos, ignave multa fatetur; Et sapit, et meeum saeit, et Iove iudieat aequo,
ciuis, nisi egregie fallor, iudicem produnt aequi
simum, nulla praeiudicata opinione, sententiam ex
vero serentem Sed iam de singulis poetis supra
L. I. V. 19. I I. V. 46. L . I. Sat. 4. v. s. m. v. s. m.
Libria Sati in V. 4. . Doloratio veterum Poetarum Latinorum censore conseruntur in imisu C. F. Manso uehis Horarena Beurtheimno de aeste Γιehter de Noemer, in Vermistate Abha l. p. 87. qq., et A.Welaberi do tomisi Flaeei obtreetatoribus in Poetarum Latin Reliq. p.270 sqq. Libr. II. Epist. I. v. 63 sqq.
45 commemoratis Videndum erit. Eorum antiquissimus est LmU ANDRONIcus mine Horatius : Roma
habet hos numeratque poetas Ad nostrum tempus Livi scriptoris ab aevo.
Iam antiquitus de Livii aetate controversia suit.
Primum illum sabulam docuisse anno, Rntequam natus est Ennius poeta, i. o. 514. Varr.), C. Claudio Centhone M. uditano Css. tribus locis assirmat Cicero', qui idem narrat, processisse eum aetate ad adolescentiam usque Catonis Censorii . Eius sabulas ad Horatii usque tempora lubenter spectatas fuisse docemur e e quod in consecratione theatri Pompeiani a. 799. Equus Τroianus datus fuerit'. Horatius
Non equidem insector, delendave carmina Livi Esse reor, memini quae plagosum mihi parvo Orbilium dictare e sed emendata videri Pulchraque, et exactis minimum distantia, miror.
Consentit prorsus Ciceronis iudicium de Livii sabulis siciis Livianae sabulae, non satis dignae quae iterum legantur is In loco Horatii laudato Bentiolus pro Livi
corrigebat Laevi, idemque in textum recepit. Laevius autem, auctor Erotopaegnion, saepius a Gram
L. I. v. 6I. q. In Bruto c. 18. Tuscul. Quaest Libr. I. c. 1. de Senectute c. 14. Cf. rellius in nomast. Tulliano, quique ibi laudantur Interpretes Ciceronem secutus est Gellius Libr. XVII. c. I. Do Senectute o L Cicero ad Divers. Libr. VII. Epist. I. Libr. II. Epist. I. V. 69 sqq. In Bruto . I8.
36쪽
maticis laudatur, ceteroquin pene ignotus . Obstantvor, sentontia doei scholion i apud Gruquium': Lisium dicit Andronicum, qui primus omnium Misenas fabulas scripsit, is tum quod eius poemata, argumenti laseivioris, haud discipulis suis dictasset O bilina, senex. homo ' severus. Secuti tamen sunt Sanadonui aliique sed resutatus enueius est a leberis, docta disputatione: de Laevio poeta Melius successit enses in explicando loco, ubi
Naerius in manibus non est, et mentibus haeret Pene recens l
et iure gloriatur se interrogationis nota apposita, omnem, quae olim fuisset, discordiam de loe impretatione sustulisse. Miror suisse qui enuei' sentiri dubitarent, inter eos Sinuitium', qui nuperlegere praetulit:
Naevius in manibus nune est, et mentibus haeret Penu recens.
Ceterum, ut Horatius, ita Cicero sentit, paullo tamen indulgentius de Naevio iudicansa Illius quem in vatibus et Faunis annumerat Ennius, bellum P nicum quasi Myronis opus delectat si, myro autem
Santenius ad Terentianum Maurum p. 233 dubitat, num umquam fuerit poeta Laevii nomine. Resutatur vero a I. Lennepio in Addendiscet. p. 433. In Auetario Commenti veteris P. 694. b. In Poet. Lat. Rel. Prima. Libr. II. Epist. I. V. 53 sq. De Cn. aevio poeta. 184I P. 43. In Bruto e. Is cs ibid. o. 15., orati c. 45.1uerat statuarius , cuius signa nondum satis ad veritatem adducta, ita tamen quae non dubites pulchra dicere, is iudico ipso Cicerone'. Ennius, qui proxime Naevium secutus est, mortuus enim hiesuerat a. U. C 550', Ennius autem natus 5I5 , quidiam de Naevio iudicaverit, vidimus. Et supersunt ipsius verba quibus Naevium una cum Livio Andronico perstrinxit :
Beripsere alii rem Versibus uos olim Maevi vatesque canebant,
o licebat ENNIO utrumque prae se despicere, quod horrido illi Saturnio versui', Heroteum , aliaque metra Grapca substituisset. Fuitque Ehnius, uti est apud Lueretium ,
qui primus amoeno Detulit ex Helicone perenni fronde coronam, Per genteis Italas hominum quae clara clueret.
Ennium, tum in sabulis, tum in Annalibus, Satiaris, aliisque generibus, tota sere antiquitas suspiciebat Ipse Lucilius, etsi ridebaN
versus Enni gravitate minores,
idem tamen criticus illa fuit, qui Ennium alterum Homerum habebat :
In Bruto e. 18. L. I. e. 15. Cicero in Bruto, 18. Tuscul. Quaest Libr. I. e. I. Ap. Ciceronem in Orat. e. 5I. It α 18 et 19. de Divinat. Libr. I. c. 50. Libr. II. Epist. I. v. 158. Labr. b. II 8. Libr. I. Sat. 10. v. 54. ' Libr. II. Epist. I. V. M. q.
37쪽
Bantus et inplens, et soriis, et alter Homerus, Ut inue dicunt,
teste S.IIieronymo in Commoniar. in Michaeam, e .VII. V. 5. . Sed et poeta sublimis: non Homerus
alter, ut Lucilius ut Luei de Enni suspicatur '
sed primus Homerus apud Latinos varium, inquit et mutabile semper emi Quid Cicer de Osenserit, tum laudes gregia testantur Dum primis loci innumeri ab eo ex Ennio laudati, qui pr0dunt, illum totum sero Ennium memoria tenuISSe. Virgilius eundem aspius imitatus est testibus Scholiastis . non alia Ho causa, ut Seneca suspicatus egi. . quam ut Ennianus populus in novo carmine agnosceret aliquid antiquitatis, is qui locus egregie firmat, quae apud Horatium legimus de aequalium suorum Ennii, aliorumquo veterum poetarum aestismatione Laudant eundem ropertius et Ovidius
Et ipse oratius, quidquid in reprehenderit, Ennium magni facit. Tribuit illi, quod abnegat Lu
cilio ceterisque , poetam Sse, Sus exemplo ex Amnalibus petitor:
T VI P. I. p. 516. In periim Edit. Venet. 1768. Dubitat C. Hennann. In eensura librime diani de Lusii Vita, Gett. Ges. Ana. 1843. p. 386. an satis aecurate ita tradiderit Hieronymus. De Oratore Liur. I. e. 45. Tuscae. Quaest Libr. ΙΙΙ. e. Is a Donatus in Vita Virgilii e XVIII. *7I. Servius ad Aeneid. Libr.
VII. v. 622. Qibi. Meus Senecae exstat apud Gellium thr. XII. c. 2. Ex Librovieesimo secundo thodie deperditoJ Epistolarum moralium, quas ad Lucilium composuit. . Iabr. III. l. . . . m. Art. Amat Libr. III. V. 409 sq. Amorum Libr. I. Et Io v. Is. sq. Libr a Sat. 4. v. 60 sqq. Ad eruam locum Schol. Cruq.: V tioia dissoluti et laeerati poetae, id eat,vcrras Enniani v et Servius
Non ut si solvas. Postquam discordia tetra Belli serratos postis portasque refregit Invenias etiam disiecti membra Oetae,
tum praedicat nihil esse, quod clarius indicet Asricani maioris
Laudes, quam Calabrae Pierides 3,
Calabras dicens quod Rudiis, Calabriae Oppido, natus esset Ennius, ut ipse testatus est '
Nos sumu' Romani, qui lavimus ante Rudini;
eivitate autem donatus suerat a Q. Fulvio Nobiliore'. Scipionis laudes Ennius celebrarat cum in Annalibus , tum in poemate peculiari , cuius fragmenta perpauca, eaque haud certa omnino supersunt β. Laudatur praeterea Ennius cum Catone maiore, in Arte Poetica, V. 56. Sqq.:
ad Aeneid. Libr. VII. v. 622 κ Belliferratos rupit Saturnia postes: dxυρολογίαν Dei mutando Ennii versum; nam ille ait Bellife m. ratos poste portaδque refregit. Passovius conser Statii Thebaid. Libr. V. v. 145. Libri IV. Carm. 8. V. 20. Cicero de Orat Libr. III. e. 42. et id pro Archia e 10. Strabo Libr. VI p. 281. Pomponius Mela Libr. II. . . Silius Italicus Punie. Libr. XII. v. 396. Cicero in Bruto e. 20. Madvigius ad Cic. de in Libr. II. c. 32. Carmen in Iaudem Scipionis Satirarum, quas scripsit Ennius, partem fuisse contendit Grachius hein Mus T. V. p. 420. et in Zeit- araris i. d. Iterthumm. 1837. p. 047. Inspicere mihi non licuit. Gellius Libr. v. c. 7. Macrobius Satum Libr. VI. . ., es. Cicero Tuscul Libr. V. c. 17. de Legibus Libr. II. e. 22. Seneca Epist. CVIII. I 32. Porphyrion et Schol. Cruq ad Horatii Libr. II. Sat. I. - 17. Suidas in voce 'Εννιος.
38쪽
eum lingua Catonia et Enni sermonem patrium diruuerit et nova rerum Nomina protulerit,
reprehenditur vero in eodem poemate V. 258 sq. , quod iambus
ot in Aeel Nobilibus trimetris apparet Tam et Enni,
cum paullo ante, V. 254 sqq. praecepisset Horatius iambos tacito in trimetris cedentes spondeis, in sedibus imparibus, haud ita facile secunda quartoe sede dimoveri posse Leviter praeterea notatur Ennius in Epistola ad Maecenatem Libr. L 19. V. T. Sq.:
Ennius ipse pater nunquam is potus ad arma Prosiluit dicenda,
quod quam iere dixerit oratius , probant ipsius Ennii verba :
quo respicit quoque Serenus Sammonicus o.
Ennius ipse pater, dum pocula siccat iniqua, Hoe vitio tales sertur meruisse dolores.
Superest locus ad interpretandum dissicillimus, idem a quo exorditur ipse oratius in exponendo aequalium suorum de veteribus poetis Latinis iudiei,
riseianus br. VIII p. 29. Edit. Purach. Q. Serenus Sammonicus, da Medicina e XXXVII. V. 713. P. Bumannum Poet. Lat. min. T. II. p. 328. Ieron. In Euseh. Chronte. Ol. CLIII. l. Ennius poeta, septuagenario maior, articulari morbo periit. ν Libr. II. Epist. I. V. 60 sqq.
Ennius et sapiens, o sortis, et alter Homerus, i Ut eritici dicunt, leviter curare videtur, Quo promissa cadant, et somnia Pythagorea,
quae, quum omnes ante Benileium, et multi quoque P0st, ita accepissent, quasi in contumeliam Ennii dicta essent, ille verissime observavit tale quid a sententia loci plane alienum esse si siquidem, inquit, omnia, quae hinc ad versum usque 2., de Poetis veteribus habentur, non Horatii iudicio dicta sunt, sed ex vulgi opinione, qui Ennium reliquosque antiquos unice mirabatur et in caelum serebat Laudatio igitur Ennii, non utique reprehensione vituperatio in his quaerenda erat. Solus adeo hoc vidit Seholiastes Porphyrius, cui bene monenti
ascultare debuerunt recentiores si Leviter curare, hoc St, , inquit, Securus esse securus iam de proventu laudis suae est Ennius, propter quam ante sollicitus fuerat , Et mox, si Quo promira cadant, id est, quem Successum habeant ostendit enim,
sine di ultate veteres poEtas solere laudari , Nihil verius, nihil doctius Leviter enim curamus, quae extra aleae discrimen posita esse videmus, de quibus iam securi sumus per quae iam negligentibus esse licet. Hoc voluit Horatius ex Criticorum mente, qui Ennium Homerum alterum. Ocitabant. ,, nee autem, uti loci sententiam egregie declarant, tamen de singulis accuratius videndum erit. Quam enim interpretandi rationem , somniorum Pythagoreorum, Ennii promissorum, inierunt . D. Scholiastassere veteres secuti, Vereor ut ab omni parte satis firma sit inique munita Sunt autem scholia ad
Primam suspicionem mihi movit thesis a Doct. akhulge vandem Brinc suis uariis Metionibus subiecta D, Veterum testimonia
39쪽
Horatii locum laudatum, Acronis ad . 50. D
Pythagorae animum ad se venisse in Omn Me te
nil de Philosophia scripsit V. l.
diaereat in somnis se id iram quod anima omσι in ipsum et pavonem transisset Sed non ita Scit Ennius, ut Homero similis videatur; nam multa lavi et indigna authoritate in opera eius inveniuntur, n et Rau 42 iee . riderit Ennius in somnis ammam
Pythagorae in corpus eius ventire, non est tamen Secutus eum in omni bus , quis Pythagoras scripsit Phila- sophiam. Enndus Ursus Tunc ergo urare inferius scripsit 'is orphyrionis ad . 5l. xx Ennius inprancipio annalium suorum somnii se scripsit admonitumnuot secundum Pythagorae dogma anima Homer in suum corpus venisset'. Facete somnia Pythagore da itu ipsum et Pythagoram cum Sua μετεμψυχώσει τ8dere videatur, is denique Schol. Cruq ad . 50. Enni et sapiens: Philosophus, nam vidit in somnis ammam Pythagorae in suum corpus devenisse, et fortis: bellicosus, proptUr animam Euphorbi quavi transierat in Homerum et alte; Homerus: qui se eius animam habe re didebat. Integra scholia prudens descripsi quo magis appareret quam consuta sint, quam incongrua, quam parum digna quibus fides
de Pythagorico Ennii somnio tantopere secum pugnant, ut inson-eordiam redigi non possint, perspicuumque sit non omnes, qui huius mentionem secemini, ipsa Ennii verba consuluisse. Hoe idem de Stesichori corpore suspicatur Antipater Sidonius Epig. LXXVII. Brunck. Anal T. II. P. 27. inelnsius, in Animadvers. in orat p. 12 sqq. hoc scholio fretus apud Horatium legebat: a Ennius, et sapiens Euphorbus et alter Homerus. η An sapiens Euphorbus Fortis omnino erat, V. Homeri Iliad. XVI. 808 sqq. XVII. 80 sq.
53 habeatur. Secundum tantummodo Acronis scholion genuinum esse puto. Sed corruptum est. Lege α -- anima Homem in ipsum eae pavone transisset. Sed non ita Horatius dicit, ut Ennius Homere simiti videatur; et is Interpretes tamen locum oratii ita ud unum Omnes enarraverunt, ut Ennius in primo Annalium narrasset, Homerum in somnis ad se venisse sibique dixisse, suam ipsius animam in se, i. e. in Ennium transiisse cuius rei, praeter scholia laudata et nonnulla alia eiusdem farraginis , ad Persium Statiumque, nullum habemus testimonium, praeter unum
Persi locum haud satis disertum, de quo infra vi debimus. In scholiis autem ad Horatii locum, iam
statim apparet, quantum eorum auctores, quo Acronem, Porphyrionemque suisse non credo aberraVerint a vera interpretatione Ocum et alter Homerus , o quam Supra cognovimus e loco Hieronymi;
nihilo tamen minus fides iis habita in coteris ab interpretibus. In narratione Vero, quam de animae Homeri, atque Euphorbi adeo Pythagoraeque in Ennii corpus migratione exhibent, primum hoc mirum est, quod a nemine eorum qui animae Pythagoreae
SucceSSionem per varia corpora tradiderint, nec iis
modo Graecis Luciano' amblicho', orphyrio sed ne Latinis quidem Ovidio', Gellio , Iertul-
Dial. Μort. XX. in Gallo c. I9 et 20. Veramisi Libr. II. e. 2I. In Vita Pythagorae e. 14. In Vita eiusdem e. 45. metamorph. Libr. v. v. 160 sqq. Meum Gellii totum describam a Pythagoram sicuti celebre est Euphorbum primo se fuisse dictitasse, ita haec remotiora sunt his quae Clearchus et Dicaearchus memoriae tradiderunt, suisse eum pos
tea Pyrandrum, deinde Callicleam, deinde seminam pulchra saeto
40쪽
liano'. Laetantio aliis, quam diverso illius succes sionis rationem narraverint, eiusmodi migratio commemorata fuerit. Τum praeterea, quod, cum plures inter Latinos mentionem secerint de somnio, quod Ennius se habuisse scripserit, in quo Homerum vidisset, nemo ex iis, quos tamen Ennii carmina legisse confidere possimus, eam rem diserte declaraverit. Ex ipsius Ennii fragmentis nihil confieere licet. Sunt duo omnino quas ad hoc somnium pertinent. Alterum apud Ciceronem' si num censes Ennium, quum tu horti cum Ser. Galba , vicino suo, ambulavisset, dixisse se visus sum mihi cum Galba am- Iare is At quum somniavit, ita narrat:
alterum a Donato Charisioques servatum si meminime tum fieri avum is quae Homeri Verba esse ad Ennium docet locus Tertulliani si avum se meminit Homerus, Ennio somniant , sed poetis nee vigilantibus credam is Quin etiam, si Suidae fides est habenda, maxime aversus fuit Ennius a tali iactatione ut ipse Homerum sese renatum praedicaret.
meretricem, cui nomen fuerat Alee. . Libr. IV. c. 1. An tacuisset Gellius, si ea novisset, quae his ipsis longe remotiora essent a sumavulgari l De Anima c. 28 p. 85. C., i. e. I. p. 287. B. Edit. Rigaltil. Iabr. III. do fessa Sapientia e 18. T. I. p. 24I. pilam. Div. Instit. e. 36. T. II p. 26. Edit. Dusresn. Acad. Libr. II. e. 16. Eodem reserendus Ioeus a Libr. ΙΙ. de Divinati e GI. a liquot somnia vera, inquit Ennius M' Variant aliquantum eo in loco inter so Donatus ad Terenti Andr. Act. H. e. V. V. I8. Phorm. Act. l. e. 2. v. 24. et Charisius Institi Gramm Libr. I. p. 75. Edit. Pulschii. De Anima e 33 p. 289. C.
ποιητὴς ὁ Μεσσάπι-'. v mirum sane si idem ilIe Ennius tam modestus in exordio carminis de laudibus Scipionis, in Annalium initio alteriam sese Homerum prosessus esset. Sed iam de veterum testimoniis de Ennii somnio videamus. Lucretius, OStquam observaverat Ennium cecinisse, animam post mortem in alias pecudes sese divinitus insinuare, ita pergit :
- tamen esse Acherusia templa Ennius aeternis exponit versibus, edens rQuo neque permanent animae, neque corpora nostra, Sed quaedam simulacra modis pallentia miris: de sibi exortam semper norentis Homeri Commemorat speciem, lacrumas et sondere sulsas Coepisse, et rerum naturam expandere dictis.
Simulaerum igitur Homeri, si Vera est Vulgaris narratio, suam ipsius animam rerum naturam docuit.
In voce Eννιος. Ultima verba lucem aecipiunt a versu si Italici Gnae Iabr. XILv. - Ennius antiqua Messapi ab origuae regis, et ex scholio Servii ad Aeneid. Libr. VII. v. 691. α Ae Messapus equum omitor, Neptunia proleo: me Menapua per mare ad taliam venit unde Neptuni latus est litus. - Ab ho Ennius uiri se originem dueere unde nunc et antante indues eius 3Orioa et eos comparat cygnis. N Libr. I. v. I2I. qq.