Historia Abbadidarum, praemissis scriptorum Arabum de ea dynastia locis nunc primum editis

11쪽

Λlteri voltitertium ali limia suspicatu eramri, quod absolii Et primu tini gere Volebanesset, qui ibi Sami Volumen humanissime Cos ad abbari me Optabam, debam

'Iulii Europam I acebo deoperis hei Me abbadidis, quod anno 1852 edidi,

accessurum, meque lectore PulaVerant, meques ipso uapropter pauci causa explicare liceat, quare ope videbatur, nunc SuPplementum adiungere viSum sit. oidem locorum orabicorum, in me editorum, copiam Nam riuum Per plures annos mullus docui inventu leo suisset addendus, repertum est primum Ibn-Bnς-

commodavit In quo volumine inveni nonnullos lo- spectante quo iublici iuri. sacer quam maxi- ue praelationem sati. Iongam Praemittendam esse vi- ea Codices post editum meum Volumen Ilerum in

iunt, ex qui dili textus corrigi polerant.

talu Di, quamquam autographi

13쪽

renius, iistructi. Quid it=itur mirum, si iii locis tam dissicilibus ad quos edendos a P unu lantuin et nisure corruptus Odo Praesto est, haud scines erravimus, racscrtim in Carminibus, quae, ut discimus cxIbn-Bassam Praefatione, iam ipso illo temporc quo Oetae in vivis orant,cOI rupta Circumferebantur PEliam Dunc, ubi auca aut nulla nova Subsidia habeo, ni illa mihi obscura Sunt Attamen multorum nitorum inter alium c lina uae scientiam auxit, et imam acuit. 1aud paucos loco solici quodam casu voldiuturna et variis repetitu temporibli consideratione, mendavi sicque lactum est, accedente novorum Odicum et amicorum Ope Fluiscliori imprimis, viri a nobis, quotquot per Europam rabicas litteras colimus, pro horum sacrorum antistite, Venerandi, ut nova o missi inclior cui tio arari posset. Sed de hac ii huius generis libro, os itari non poterat. Quis enim typographus librum denuo recuderot mole sua ot pretio laborantem p Nihil igitur restabal quam ut vetera in supplemento retractarem, confirmarem et ocupletarem ubi opus videbatur, cras

lectiones indicarem, versionem et annotationem Orri Ierem, Prore Confiterer, idque candide et simpliciter. Simul vero id studiit, ut quantum potui asserrem ad ins uae scientiam augendum et scriptorcs, ab aliis editos, emendandos quo factum est ut saepe Iongiores dissertationes hic Iocum obtinuerint. Libri usus, lateor, nunc satis dissicilis est, quandoquidem qui primum vel secundum volumen consulit, Semper tertium Vol Vere cogetur

14쪽

auctoritatem habet, quandoquidem ab ipso auctore emendatus et locupletatus est, lanae sere nihil ad IOCOS a me edito corrigendos contulit; sed alii mihi memorandi sunt Codex scilicet operis ul-Matinati, quom acquisivit Bibliotheca Lipsiensis, Odex bn-a1-Κhalibi, qui in Bibliothocam Dorolinensem illatus est, et Codex voluminis tertii bim Bassami, quem acquisivit Cl. de GaJangOS. Memorandum mihi est praetcrea fragmentum Algeriense, magnam Partem Ocorum Ibn-Bassami, a me editorum, continens, et denique Secunda pars I-Malisiarii, qua diu aegre carueram quaeque ante O Pauco anno enitionis iure in nostram Bibliothecam Loidensem devenit. Hi novis subsicliis instructus meum librum mullis in locis corrigere, locupletare et expolire potui. ortia adorat causa. Liber meu de Abbadidis opus os iuvenile. Eo o vero nunc ipSe meam audaCiam admiror, qui scilicet ea aetate non unum auctorem edendum mihi SumSerim, Sed fragmenta e multis, quorum quidem plerique ad Occidentale Arabes pertinent, at qui ratiocinandi et dicendi rationem habent diversam, quique inter dissicillimos

merito recensentur. Fieri itaque non olerat quin in multos errores inter quos Sunt quorum nun me Pudet inciderem, nam editio princeps talium auctorum, quales sunt Ibn-Bassam et 1-Falli, Semper manca erit et imperfecta. Nonne videmus vel ipsos textus Graecos et Latinos multis adhuc mendis Iaborare Attamen ero lura iam saecula viri doctissimi et acutissimi his emendandi Operam navarunt, Optimis

subsidiis Lexica imprimis intelligo), quibus nos in litteris rarabicis in-

15쪽

remus, instructi. Quid igitur mirum, si in locis tam dissicilibus, ad

quos edendos saepe unu tantum et miSere corruptus Codex praesto est, haud semel erravimus, raeSertim in Carminibus, quae, ut discimus ex Ιbn-Bassam praefatione, iam ipso illo temPore quo poetae in vivis orant, Corrupta circumserebantur PEtiam nunc, ubi pauca aut nulla nova subsidia habeo, multa mihi obscura Sunt Attamen multorum annorum intervallum et linguae scientiam auxit, et imam acuit. Haud paucos Ioco felici quodam casu, vel diuturna et variis repetita temporibus consideratione, emendavi sicque factum est, accedente novorum Odicum et amicorum ope, Fleischeri imprimis, viri a nobis, quotquot per uropam Arabicas litteras colimus, pro horum Sacrorum antistite, Venerandi, ut nova et multo melior editio arari posset. Sed de hac, in huius generis ibro, cogitari non poterat. Quis enim typographus librum denuo recuderet, mole sua et pretio laborantem p Nihil igitur restabat quam ut vetera in supplemento

retractarem, confirmarem et ocupletarem ubi pus videbatur, Veras lectiones iudicarem, versionem et annotationem Corri rem, errore confiterer, idque candide et simpliciter. Simul vero id studui, ut quantum potui asini rem ad linguae scientiam augendam et Scriptores, ab aliis editos, emendandos quo factum est ut saepe Iongiores disserialiones hic Iocum obtinuerint. Libri usus sateor, nunc satis dissicilis est, quandoquidem qui primum vel secundum volumen consulit, Semper tertium evolVere cogetur,

16쪽

ui videat quid mutatum sit, quid non Sed ut taedio liberetur etiam Λddenda et mendanda consulendi, quae Prim et Secundo voluminindiuncta orant, ad haec, ubi Pu erat, in volumine tertio relegavi. Errores quos ipsi auctores contra hiStoriam CommiSerunt, raro attigi, quandoquidem de ipsa historia in ali opere egi menda perparvi momenti, aut in orthographia aut a typotheti commiSSa, silenti praeterire malui Monendum denique est, signum typothetae errores indicam.

17쪽

S. I.

Ρag. 2 et . anc al-Fallit Ibn-ca lans s vitam contuli cum codice Berotinensi Peterinan 75), qui arcaeto ictat continet de per ipso s. infra Vol. II. p. 7 sqq. et de Codice Berotinensi vide quae dixi in meis echerches fur histoire et a litte-rαture de Emagne I p. 294 d. ali. i. Descripsit eandem al-Maqqaritis in Libro quin

Vol. III. I

18쪽

-, s. 4 et 5 Correxi haec in Vol. II. p. 254. - , ann. CL Vol. I. p. 254. Pag. s. 1 et 2 ann. 11 et 12 Correxi haec in Vol ΙΙ. p. 254. - , ann. 13. Vide Vol. I. p. 254.

20쪽

lawakkiu , al-Fath ibn-cti quia ent, hoc vitio se contaminasse, sed hoc ideo non mirum es , quia hic bonis C0dicibus, ad tempus quo vixit Spectantibus caremus. - Patet porro , tum ex rei natura , tum ex verbi celebratissimi philologi bu-'l-Ηaggag al-Baij ligi H 655 , male egisse scriptores Arabes , qui Abu-Νacrum al-Fashum nomine Ibn-Ca lan/s designarunt. Contumeliosissima ista appellatione in libris gravioribus designari non debuisset. Primus 1bn-Diiij a , auctor parvae auctoritatis , hoc secisse videtur hunc secutus est tum bii- callican , qui rerum Hispanicarum salis imperitus erat , tum alii, et denique nos in Europa idem fecimus, turpem nominis originem et significationem non suspicantes.

Istud igitur Omen nequaquam probandum est.2'. Manifesta nunc est causa caedis 'al-Fallit. GDeus D, ait 'al-Ηigari ci eum eademia assecit sorte , qua assecit summum Hispaniae doctorem Ibn-Baggani. D Explicat haec verba locus ex Opere c. t. ccου- FRUI a la H R I Au , auctore emΙro Ocno-' din

His collatis cum iis quae al-Ηigur reseri, ut Statuere possumus, principes quosdam iros in aula lit, quos auctor noster mordacitate sua laeserat, corrupisse servum istum

nigrum , qui Ιbn-cii lanis libidini inserviebat, eumque induxisse ut dominum suum inter-sceret. Igitur non credendum est, ipsum a lium Ibn-cu iunt caedem iussisse. Hic rumor fulcitur tantum auctoritate Ibn-Dil ae, i. e. perparva , et praeterea XJLus debilis quidem et imbecillus erat princeps , non ero crudelis aut perfidus. pag. 9, s. 11 - p. 10, s. viae delenda esse , di xi Vol. II. p. 254. Pag. 10 , s. . ertium exemplum operis αἰ- alma nunc est in Bibliotheca ipsiensi. In universum convenit cum Codice et ropolitano quaedam capita ex al-I atmah reperiuntur praeterea in fine Voluminis primi Ιbn-Bassumi, quod possidet Cl. Molii. Haec infra in anno t. ad caput secundum indicabo.

, vs. 12 et 13 iro Ibn-θα zm legendum esse Πλι- 'Id, dixi ol. II. p. 254. Pag. 11 - 22. Hanc disputationem retractavi Vol Ι. p. 42 et Vol. I. p. 254 sed tunc mihi nondum innotuerat al-Maqqaria locus in Libro quinto partis secundae), ubi descripta praefatione quam edidi Vol. d. p. 12 haec dicit : λ b. I Κ λ I as,