장음표시 사용
81쪽
Parisios miserat'. n Gallis promulgandam, omnes excommunicavit.
Femis Cinnes Episcopus Antisiodorensis ad eam Regii praesentandam, est ejus executionem prosequendam sui electus quod tanto eum Zelo fortitudine utpote celeber Doctor Parisiensis praestitit, ut Rex manda- Verit, non solum promulgari Bullam, Verum etiam incarcerari omnes qui aut loquerentur, aut scribe..rent contra Immaculatam MatrisDEI Conceptionem is Parisios ad
Correctionem Universitatissubeundani transmitterentur. Denique tempestas haec non desiit prius, quam Dominicani publice doeti inam sua revocassent, ac promisissent, se Festum Immaculatae Conceptionis celebraturos, nec deinceps quidquam contra illam dicturos,quod hodiedu, magna cum aedificatione Observant. Illud etiam sortius in causa ista suetat, quod niversitas , tolerare non valens, ab Episcopo Ebroicens, Dominicano, aegis Consessario, victoriam Universitatis contemni in aetari se do strinam Ioannis
Monsoni semper defensurum; adeo sortiter apud Regem Moderatores Universitatis egeriant, ut hic Praelatus ad suam retractationem coactus
fuerit, lactu publico , uti fecit, coram Rege, Principibus Magnatibus Curiae, Consiliariis, Re store Universitatis cum Deputatis quatuor Facultatum , doctrinam suam condemnaverit is non obstantehac Palinodia, Rex cum a suis removit obsequiis, ordo Sancti Dominici nonnisi post complures annos in Universitate receptus est. Tam solida devotio, quam eo tempore universa profitebatur Galliaerga Immaculatam Sanetissimae Virginis Conceptionem adeo profundas egit radices in tota Christianitate, ut contremistere debuerint profanae atque inquietae mentes, quae illam postea 'impugnare audebant , infirmia scandalosis libellis sui nonnisi flamininis digni, jure ubique rejecti fue
De caetero, condemnatio ista non et '' parum Clementi Pontifiei proseit,
ad alliciendos novos subditos, ct -- D rirtiquos in sua obedientia conserum 48.e. 3.dos : cui etiam laetitia non levis ae-eessit , dum larisienses Doctores per nigri tractaret, quod etFam Bononienses ad ejus venerint obedientiam, postquam authentice ab Urbano recessissent, quem hactenus agnoicebant: qua secessione Italia . ubi Mniversitas Bononiensis
eo tempore floruerat, magnopere
commota suit Magnum quoque splendor partibus Clementis addebatur , quod ex Christianissimus Caroliis Pontificem Avenione . id ρη
maXime optantem Octobri Mense I ' sinviserit; quem Clemens cum ea, et L. Fquae tanto Regi debebatyr magnifi- ardor 3. centia excepit; Rex ossicia reci Io n. Proca, more Majorum suorum tan Ioe i.
quam JESU Christi Vieario in Ter
ris exhibuit qui etiam Pontifici Festo Sanctorum omniutia in Missa Pontificali manibus aquam assi dii, qua durante Ludovicus I Rex Trinacriae, seu Neapolis' Siciliae, atque Ierosolymae coronatus est. Carolus quatuor dierum spatio negotia Ecclesiae tum privatim tum public. in consistorio tractavit ad magnam Clementis satisfaetionem: qui ei vicissim , gratitudinis ergo potestat' fecit, nonnullos Episcopatus liberae collationi Pontificis reservatos, ct permulta Beneficia pro arbitrio Regis conserendi, in favorem pauperis Cieri, maxime illorum, qui membra erant Universitatis, abusu Expectativarum excludebantur : quibus absolutis, Carolus ad visitandam Occitaniam discessit, eo serme tempore , quo nuntium de obitu Urbani Pontificis afferebatur. Hie Pontifex Genua discendens, satis diu Lucae Pisis commoratus Roma a dextris relicta versiis Tibur proficiscebatur is Ferentinum ad Confinia Neapolitana pervenit, semper cogitationes de Regno illo occupando, durantibus illis dissensio.. nibus circumferens sed remetiri coge-Dj0jtjgod by
82쪽
Annus cogebatur iter is Romam reverti, 38'. sive invitus, a Romanis, tam diutur- --ν. mae ejus absentiae pertaesis, reduetiis, prout aliqui asserebanis sive ab An-
degavensibus praepeditus, sive deni-i- quideficientibus mediisad solvenda Plari. stipendia suis copiis, quae illum de- - serebant. Quacunque de causa -- Octobri Mense Romam rediit ubi
transactis pacifice, ut nunquam alias, residuis vitae diebus, eodem anno, circa dimidium ejusdemMensis obiit, seu senio annoriun septuaginta duorum, laboribus consumptus, ct violentia ex tot permolestis , quibus agitabatur motibus .seu vehementia veneni, ab aliquo domesticorum, ut dicebatur propinati, quibus sicut multis aliis, saerat exosus Certum enim est, quod mors ejus laetitiam
plurimis, paucissimis moerorem causaverit, ob terribilem re odiosis- - simam ejus indolemo quamvis etiam negari non possit eum multis bonis dotibus praeditum fuisse. Elucebat
in eo magnus Gastitatis amor, cum vita valde austera, horrore summo, luxus Simoniae, quam ex Romana curia tum exemplo suo, tum exae a justitia profligavit. Indignus de bellulinis Nepos ejus tantorum
malarum causa, quem caeca passione Patruus elevare usque ad thronum
conabatur, post aliquod tempus in manus hostium suorum incidit , a quibus libertatem suam amissione
bonorum omnium redimere coaetas est; si justitia Divina eum peti quente, in nuctibus maris Λdriatici misere interiit cum Matre sua,in prolibus dum Venetias ad quaerendum agitum navigaret Sic tota Urbani Prosapia, quam hic Pontifex, in sublime hujus mundi fastigium elevare nitebatur on abysium delapsa, miserando naufragio penitus exstineta fuit, aliud posteritati nihil relinquens, praeter exemplum Praelatis omnibus , quod magis do
stabiliendo Ecclesiae, quae Domus DEI est, quam suae propriae statu
schismatis penitus exstingnendi prae Annus it occasionem quod sinὸ ulla fieri 339 poterat difficultate si cardinales Romani cum Clementis conjungere se voluissent, omnes unanimiter Cle mentem agnoscere, specie quadam novae te stionis , quo pacto omnis De 3 edubitatio de vero Pontifice sublata trafuisset. invenionenses ideire sup - plicabant Regi Galliae, sua apud Principes, obedientiae Urbani addictos,
interponeret ossicia, ut novam suorum Cardinalium impedirent electionem Sed nihil ista prosue e. cra-Nam quatuordecim Cardinales Ro- μων
mae degentes S multieorum adPontificatum aspirantes ali vero novum Pontificem obnoxium sibi habere cupientes, ad eum creandum se-stinarunt, priusquam cum illis tractari potuerit, pro eleetione avertenda in die secundo Novembris Perinum Thomacellum Cardinalem Sancta Anastasiae elegerimi, qui nomen Bonifacii IX. assumpsit. Eratis Neapolitanus bonae prosapiae, sed
admodum pauperis , annorum circiter quadraginta , bene formatus, staturae procerae , decorus asperui,
mitis, astabilis, ossiciosus, ct indolis Praedecetari suo plan dissimilis Dereliquo Praeclarus Vir in boni intellectus defectum sublimium scientiarum supplebat industria o prudentia sua ; qui brevi tempore talia effecit, qualia Praedecetares eo doctiores, praestare non poterant. --
dum quippe invenit, quo potentiam authoritatem ferme supremam Branderesiorum QSenatoris Romae compressit, omnia in sitam potestatem reduxit, famis tandem a
solutus Roγὴ omnium Ecclesiae Ditionum Dominus, prout hodie- dum sunt Pontifices Quidquid de illo dicat, Theodorus de Niem qui etiam illi serviebat a secretis, iam perque infestus apparebat aliud ei in . objicere non valet,nisi quod in suam is c
Curiarevocaverit, ac dissimulaverit M. Simoniam , commercio Beneficio Misis. rum re rerum sacrarum ad satian B-ia
83쪽
Sehismate Oecidentis. Lib. III.
dam avaritiam suae Matris fratriam, magis quam propriam. Postquam duo isti Concurrentes stylo sthisinatis ordinario, se invicem filiminassent maledre ionibus anathenaatibus; Bonifacius, ut ex partesea etiam Regem Neapolitanum,eXemplo Clementis institueret; m-mia Acta Urbani contra Carolum Dyrrachi ct filium ejus Wencestium seu Ladislaum, abrogavit atque irrita abolevit in anno sequenti Gaietae Mense Majo, Principem La- distatim a cardinali Florentino mem ad hunc finem miseratLegais,
coronari curavit Is Partessitas instati-Tare coepit, accedentibus nonnullis
Regni Munatibus , post Ducem Brunsvicensem in Thomam Saneti Severint, offensis, qudd Ludovicus Andegavensis ipsi ptateritis, Pro- regem Neapolim miserit comitem de Montjoye Clementis Nepotem LudovicumIL Andegavensis Neapolim veniens, Urbem cum omnibus 'Arcibus favente populo, sine bello occupavit; sed inde paulo post abiens in Provinciam, Vrbem' Regnum totum amisit, Lassisla cuncta bello expugnanteo atque ita lemens Regnum Neapolitanum, quod Iam quarta vice mutavit obedientiam, iterum amisit. Sed magis ei sensibile fuit, quod UniversitasParisiensis eo ipso tempore laboraverit, ad eum inducendummque ac Bonifacium , pro pace Ec clesiae vij efficacibu procuranda, quae neutri aridebant. Hic certe dici lotest , quod amosa illa Universitas immortalem promerita sit glorianas tanto cum Zelo fortitudine atque constantia, ad grande illud o. Pus, reuniendi partes omnes Christianitatissi sub uno capite, operam conatus sitos adhibendo; ita ut dici possit eam suisse primam ct principalem causam, schisinatis aboliti, quo Christiani summo eum scandalo cum horrendis perturbationibus in de vovenientibus , dividebantur.
Bonifacius α Clemens satagebant
unicὶ ut se in Pontificam potentiis in m temporalibus innixi, conservarent, 'A'' dc se invicem suis Bullis & inimicis
conquisitis , undique impugnarent: o quamvis uterque paci dc unionis Ecclesiae desiderium , honoris gratia, praesefere videretur reipsi tamen illam neuter volebat, nisi evensione atque ruina sui Rivalis Bonisa cius egit, quidquid potuit, pro im pedienda pace, quae tra flabatur, inter Galliam x gliam , nisi ea eum de Past. conditione Clementis deserendi concluderetur. Clemens ex parte sua idem procurabat me videlicet concordia Rogum istorum , suis commodis ossiceret utque sibi de majori provideret in futurum securitate, omnes illos, quibus Beneficia praesertim Episcopatus conserebat, adegit, ut se juramento obstringere't, quod nunquam alium, praeter se agnoscere velint Pontificem. Id s circo Universitas videns, hoc verum eae medium sthismatis perpetuo ,- ης,
duraturi , ex altera vero Praelatos ' 'Galliae, metuin spe, veluti lethargo spirituali percusis, cohiberi in sinε
motu ac loquela , in tanto Domus DEI incendio haerere; ideo totis viribus clamare statuit, suis praedicationibus, irebris apud Regem demonstrationibus. In una earum, Dodior quidam nomine aliorum adeo nervose, di simul patheticε de necessitate unionis , de calamitatibus e schismate prognatis, de obligatione Regum atque Principum ad procuranda remedia perorabat, ut plerique assistentes, ad pedes Regis prostrati, manibus elevatis eum obtestati fuerint, ut authoritatam suam ad procurandam hancEcclesiae uni inuem interponeret. Sed quia hic Princeps valde assiciebatur Clementi post conserentiam Avenione cum
eo habitam. hic Pontifex illos qui Regem gubernabant, Omnesque Curiae Dominos, quibus nihil Rex uegabat, sibi devinxerat ideo Giversitas frustra semper laborabat; usque dum illi DEUS occasionem praebuisset prosperi successus, actio
84쪽
ne Pulchra, quam euidam Religioso Carthusiano inspiravit. Hie Sanctus Ordo , qui maxime sanoetate ab annis trecentis di amplitis florebat in Ecclesia, ct in primaevo spiritu semper, uti hodiedum, se conservavit, etiam in hoc schismate involvebatur, α Religiosi ejus sequἡae alij Christiani in duas differentes dividebantur obedientias. Vertim est , quod initio schismatis CapitulumGenerale anno millesimo trecentesimo septuagesimo nono in MagnaCarthusia celebratum fuerit, in quo Generalis Guillelmus Raynaldus , praecepit omnibus per totum orbem Carthusiani , ut Clementem VII. pro vero Pontifice agnoscerent. Sed Urbanus, qui unam
saltem Sancti Ordinis partem in sua habere voluit obedientia, Visitato rem totius ordinis constituit cum absoluta potestate, Joannem de BarPriorem Carthussae Saneti narthol mae in Agro Romano sitae ImO declarari jussit, in duobus Capitulis Romae habitis , schismaticum esse Guillelmum Raynaldum, quem po stea Bonifacius depossierat, re in i
cum Generalis totius ordinis, Onstituit visitatorem Ioannem de Bar, post cujus mortem anno millesimo trecentesimo nonagasimo primo,
Itali Christophorum in Generalem elegerunt, qui deinde nomen Prioris magnae Carthus assumpsit, quavis talis Prior, fuerit Reynaldus, ibi que suo munere Generalis fungeretur inique ito schisma in hunc didinem, qui .duos simul habebat Generales, intravit. Hic bonus Carthusianus, de quo agimus nomine Petrus Prior Carin
re non valens, associato sibi Bartholomaeo de Ravenna , mentis ejusdem, ad Pontificem nisacium prosectus est, cui ponderosis rationum momentis persuasit, ut ad Regem
Clu istianissimum recurreriet , Pro hac Ecflesiae pace procuranda. Et sve Maiiacius , argumentis hujus
Sancti Viri Spiritu DEI animati Annus
Permotus, sive, quod himmodo . 3s ut e sequelis conjeetari potest, speciem quandam equitatis pro parte sua ostendere voluerit,in Rivalem suum reddere odiosum .pulcherrimas adRegem dedit literas, quibus eum hortabatur, ut se impenderet in citer exemplo Majorum sit rum ad procurandam Ecclesiae pacem, promittendo exparte sua, Omnia se praestiturum, ad hunc finem commoda sua toto corde sacrificat mim. Cum his literis mittere volo.
bat , insignem Iuris Consultum ad jura sua defendenda: sed bonus Car. thusianus probὸ videns, Cleme tem idem saetiarum vi negotium in litem delapsurum, id Bonifacio diis suasit. Se ipsum ad eas deserendas eum socio suo obtulit, atque Au nionem venit ad Clementem , qui tantopere urgeri nolens, ambos deώtinuit captivos. Hoc, magno strepitu fieri haud poterat Carthusianis palam protestantibus, se portitores esse BrevisPontiacis Bonisaei iad Regem Christianissimum pira Ecclesiae pace, quae in utraque obediem tia summopere desiderabatur. Tum Universitas, quae nullam ad tam nO. bilem finem muliebat agendi occasionem, hanc praesentem arripuit. luam valde opportunam existima-at, ad sua generosa coepta consum manda. Rursus apud Regem adebpotenter institit, argumentis ab utilistate di honoreRegis petitis,ut hic j venisPrinceps,gloriae cupidus, x suas authoritatis tuendae studiosissimus terminis urgentissimis ad Clemente scripserit; se tolerare non posse jura gentium violari , detentione illorum qui ad se mittebantur. Clemens igitur Regem, a quo ejus pendebat fortuna , ostendere non auius , Carthusianos dimittere coactus est dumque aliud non posiset, ut aliqua ratione honorem salvaret, ostendebat se ex parte sua omnia quae eripectari pro tam bono sine ae desiderari possent, praestiturum, ct non soliun dignitatem suam.
85쪽
verum etiam vitam ipsam Meriaca ad conjunctionern eusti Rege, pro ' ruriam. Sed dum hae agerentur. tam Sanetis intentionibus promo. ῖν vendis, invitabantur : Post haec in stituta suerunt preces publicae, at, que Processiones : in una earum, quae fuit Generalis omnium Ecelasiarum Parisiensium , ex Eceles. Beatissimae virginis usque ad Sanru Germani dueta , cui Rex adesse O- hii cum omnibus Principibus de tota sua Curia, pro hac unione impe
Clemens, cui Rex litteras Bonis cismiserat, asserebat nullam illarum habendam esse rationem, utpote i trusi, precεsque di Processiones ipso quoq; instituit; imo peculiare ossici Annuaum YMissam pro pace ordinavit, ut 393- ostenderet se illam aequesac Bonificius desiderare: ita, cuneta b ne di osita, ad vicinam unionem videbantur. Sed ambitio duorum Pontificum brevi ostendit, quam longe ab ea distarent. Clim enim Universitas, ad mentem Regis, vias emacestpro exstinguendo Schisen te quaerere incepisset, non ampli, mimis
examinando, quis eorum potiori ju-r
re gauderet tum duo isti Pontifices, qui rem eandem volebant, videlicet, semper regnare , convenerunt
interse , ne quidquam deinceps, de pace, unione, de omnibus pro illa obtinenda sacrificandis , loquerentur' sed ut solum protestarentur, a quisque ex parte sua tueretur a verum esse Pontificem situmque Em Joannis Ducis Bituricensis, Cognati lum, Intrusum quam litem scie- Regis , ct magni amici Clementis bant nunquam finiri posse. Sic Bo- , , nisecius responso Regis a Carthusia nis accepto, dum stare promissis debuisset, alijs literis unic asseverabat, atque tuebatur se verum esse Pontificem, quod pro tali agnon
ceretur, contra Intrusum vero per
petuo querulabatur qua ratione unio semper impediebatur dum ex altera parte idem apertilis agebat
Quidam enim Ioannes Polinus Μαι. Carmelita Theologiae Doctor, cui iuras
pro conciliando populo,o propriota emolumento, potestatem Cla*φονα,
sonis funesta in nitas Regem obruit, ex qua Galliae mala plurima evenerunt jamque moriturus credebatur, tot biduo sensu omni destitutus. Λ tedi aio die ad se rediens, sensim convalescebat ita ut Carthusiani circa Festa Natalitia Regi Breue Bonifacii, die steundo Λprilis dat a praesenta
Leetiim est in pleno Consilio Breve, ab omnibus, ct maxime a Rege approbatum; cui aliam, qualem antecedenter non habebat, lucem contulerat, Doctor Bernardus Alamandus Episcopus Condomensis re Capellanus Regis, qui ad eum literas di Tractatum suum de Schismate misit ubi dicebat, infirmitatem ejus potuisse esse effectum irae DEI, quae illum puniret, quod hactenus
Procurare neglexerit unionem Ecclesiae, pro qua toties, tamque frequenter instabat Universitas. Quidquid autem esse potuerit Episcopus iste sua conjectura se sorsin decepit, prout satis frequenter illis accidit, qui nimis audacter in arcana DEI
iudicia penetrate conantur: non parum tamen hoc profuit,ad firmam Regis resolutionem animum ad tam
tum negotium serio applicandi, benign , ut postea fecit, demon-nrationes' Consilia Universitatis audiendi. Conclusit proinde in Confilio, non obstante oppositione iit nihil rescribendo ad Bonifacium,
qui non agnoscebatur, neque etiam offendendus censebaiar, sed missis ab eo nuncijs, oretenus respondeatur quod sua Majestas valde approbet, quae scripsit, eamque resolutam esse, ad omnia bona ossicia imis pendenda pro unione Ecclesiae pro- euranda. Cum hoc responso Carthusani remissi suerunt, quibus Rex associavit duos alios ejusdem ordinis Religiosos , quorum unus erat Prior Carthusiae Parisiensis, cum literis ad omnes Italiae Principes, qui Dj0jtjgod by
86쪽
de Schis, contulit ab omnibus casibus rese vatis absolvendi, magnas indui gentias largiendi ejus mandato medicabat, vias omRes pro unione reperibiles, inutilas esse, nec aliam saperesse, quam ut omnes Principes
Christiani sacro cedere uniti, Boni tum e sua pellant sede, soli Pa- Clementi obedientiam reddant, vicario IMu-Christi debitam: propter quod Universitas illum a stocorpore abscissum rejecit, quaep roiane a sua coepta generose prose quebatur et cumque rursus negotii hujus causa de pace Ecclesiae, recidiva Regis , interrumperetur Οccasione convalescentiae, novam ad
Regem instituit Deputationem, ubi quidquid forte ac vehemens Pro pace Ecclesiae dici poterat, producebatur. Et quia ad Ducem Bituri- censem, magnum Clementis Protectorem, pertinebat, nomine Regis responsum dare, jam de successu De- Putationis hujus desperabatur. Sed hic sive mentem mutaverit, sive Doctores adducrandum tempus morari voluerit, tandem dixit, suae Maj stati nihil magis in votis esse, quam deplorandi Schiunatis extermini- tun ad ipsos autem spectare vias illud exstinguendi reperire , atque proponere amplectenda , si praevio matur earum examine, inc-silio justae atque rationabiles videbuntur Cum hoc responso Universitas plen contenta, Conventum Generalem quatuor acultatum instituit, ubi collectis suffragijs
secretis,Aliae in urnam bene clausam imponebantur, inventum est, Omnes unanimiter concludere, unam.
tribus vijs amplectendam esseri aut voluntariam rutriusque Pontiaciseessionem, ut alius eligatur,vel compromissionem, utroque suum ius in manus Arbitrorum ab ipsis eligendorum, vel aliorum , qui controversam decidant, deponente ; ei laudem Concilium Generale , authoritate ipsius JESU-Christi re de consensit Fidelium hac occasione
heniae, in forma Epistolae Regi,
communi sententia Universitatis erant praesentandae, cum rationibus praesertim primam probantibus, scresponsis, ad omnia, quae in contrarium objici possent. Dum in hoc tanti momenti ope re laboraretur, Cardinalis Petrus do Luna, ex Hisbania redux . ubi Legatione unctus est, tribus Regnis ad Clementis obedientiam reductis, in Galliam Legatus advenit specie pineis inter Galliam&Angliam tractandae, re autem ipsa, ut se Universita-- Α'ti opponeret, cujus optima inpia . . Hi suis molitionibus , penitus evertit mim Cum enim x ingenio & scientia polleret, in sua sensa pertrahere nitebatur tam in publicis conserentijs, quam in privatis colloquijs aliqua Universitatis membra, maxim autem magnum Magistrum avarrae ct Dodiorem AEgidium de Champs , quos sortiores agnoscebat Effecitque, utClemens illos apud se habere voluerit, quasi eorum opera in gubernatione Ecclesiae usurus; quod 'tamen hi sagaces Viri artificium ob servantes, intelligere nolebant, ita ut Clemens minas ct fulmina intentaverit excommunicationis . &interdicti Universitati, nisi a suis coeptis desierit. Sed ista semper immobilis pro Ecclesiae bono , quod unice prae oculis habebat, in sua reis istutione de una ex tribus vijs, Pr sequenda perseveravit; quas duo Pontifices sumopere verabantur;& suas dignitates ne quidem in dubium vocari patiebantur. Sed quod M. λlers Cardinalis assequi non valebat Pseum illisGenerosis Doe horibus agen is γdo, tandem apud Curiae Magnates, quos sibi conciliavit, praesertim apud Ducem Bituricensem, obtinuit Oblatis muneribus , gratijs expectativis, Decimis aenesicijs Ecclesiasticis, quae omnia illis vendebat, Ecclesiam Gallicanam deselando, ut iuios ditaret,in ea nimirum conditior ne tanquam pretio harum gratia. rum Promitterent, se omni studis
87쪽
μηv praepedituros t propositiones Uni responso. Verum, sive hoc inter Annus
393 uersitatis ullatenus admittantur vallo durante animus R oin ρου in ,393
versitatis ullatenus admittantur.
Hacratione Deputati Universitatis ad Ducem Bituricensem vias ad unionem Ecelesiae, prout ipse Regis nomineillis demandaverat, Propo
Monii menda venerunt, re vehementera . s. obstupuerunt, quod hic Princeps, qui eo tempore cum fratre suo Duce Burgundia cuncta guberna-hat, Deputationem tam abere, cum contumelij rejiceret, Doctores tanquam seditiosos ciebelles objurgando,minasque addendo, λ- re, ut induvium praecipitentur, si coepta prosequi praesumpserint. Universitas tamen hoc indigno agendi modo, nihil absterrita, ad Philippum Burgundiae Ducem mentis animique incomparabilite majoris, ct minus utilitati propriae intentum Principem se convertit qui ct querelas admisit, A propositiones Do- storum audivit atque probavit; suam denique Universitati Protei Eo- LGV . nem spopondit, in cujus favorem tandem publicam obtinuit audientiam pro die ultimo Junij in cubiculis Regis,praesentibus omnibus Prin. cipibus , Coronae sciatibus is compluribus Praelatis. In hac audientia Magnus Prior
Samiu Dionysij Guillelinus Barraui, Theologiae Doctor, ct celeber in
Gallia Concionator peroravit, ocvias tres ab Universitate delectas Proposuit , earumque rationes, aequitatem , ct sacilitatem, praesertim quoad viam cessionis demonstravitri addebat, quod si quis duorum Pontificum hanc viam cessionis pro abolendo Schisinate amplecti renueret , pro scissinaticos habendus ad sinem flexis genibus Regi obtulit in Libello Universitatis literas quas Rex palam tot legi citravit, approbavit, quae apud Monachum Sane Dionysi αTomo quart6 Historiae Universitatas videri possunt. Has literas in linquam Gallicam verti curavit in iupleno Consilio examinari dilato i terim Universitati 1 tempus aliud
vallo durante, animus Regis, exinfirmitate saepitia redeunte refrixerit , sive molitionibus Cardinalis Λrr goniae vel sterio Bituricensis Ducis contra Ducem Burgundiae in Consilio praevaluerit certum est, quod dum pro responso accipiendo Universitas comparuisset, Cancellarius Λrnaldus deCorbia pro toto reipon - nomine.Regis, ei prohibuerit nὸ posthac ullatenus praesumat huic negotiose immiscere, nec de illo ullas literas accipere, nisi prius Regi oblatas ct ab eo reseratas Universitas semper generosa, videns
deo injuste contra spem omnem se rejici ab ijs, quos Cardinalis Arragoniae corruperat,in qui Regis aegritudine abutebantur fecit, quod . alias simili occasione in more habuit, a Praetereonibus ac Praedicationibus per totam Urbem Parisiensem, sicut in calamitate publica Ecclesiae oppressae suspens . abstu
menti brevem Tractatum cum pul- Thehemmis litteris Per quas gestorum uisi,
storum reddebat vitionem. p.,seas in pleno Consistorio legi curavit, reus ue ad medium pacate audivit; sed ubi sermonem de cessione ct voluntaria sui ipsius depositione percepit tum enim vero, quasi subitaneo ictu mortali percussiis, in throno totus iracundia flagrans. Hamavit has literas esse venenatas,
ct in situm convive oculo fulmineo in portitorem illarum conjecto, se recepit . ille interiminuenione,
longe celerita, quam advenerit, Dionys ijt Nihilominus Cardinales. ex- I. D .c. cepto Petro de Luna,qui Parisijs Vi a. δε-ctor redierat, videntea, quod . --tifex , metuens ne de hoc negotio quidpiam diceretur , nullum iustiis tueret Consistorium, motu proprio
pro literis illis examinandis convenerunt: tunque Pontifex indignatus, illos idcirco acriter objurgruset, ingenu illi edixemini, tres visa propositas esse justas,in unam ex illis pro pace Ecclesiae necinario ego
88쪽
Annus amplectendam. 1393. adeo coar havit cor Clementis, ut iulico aegrotaverit, nondum tamen
lecto assigus is post paucos dies, a Missa in cubiculum redux de Oppressione cordis conquestus , ictu apoplexiae prostratus est, quae illum ex hoc mundo abstulit anno aetatis quinquagesimo secundo in existi- mali Pontificatus decimo sexto De hoc obitu aliter scribit manuscriptum Authorinosti; de quo supra di- stum est. Princeps, multis bonis
dotibus erat instructus, quae Ommendare poterant, Virum tantorum
Natalium; cui major nequit objici desectus, quam quod in suo Pontificatu nimis memor fuerit te esse Principem, ex quo caeteri omnes manabant. Cum enim ad desse . rendam suam dignitatem resolvere animum nolitisset, vivere in omni
splendore magnificentia instar Magni Principis non desinebat, de ideirco Ecclesiam Gallicanam, e aetionibus gravissimis opprimebat.
Quam primum obitus Clementis innotuit, Rex ad Cardinales scripsit,
rogans, ut elee ionem novi Pontificis tantisper differrent , usque ad adventum suorum Legatorum, quos misitim erat adtractandam Ecclesiae pacem. Universitas quoque a mul
dis Principibus Regibus per literas
admonita, ct ad prosequendum inchoatum opus stimulata, Regi supplicabat mi lianc electionem sisteret. usque dum concluderetur, cuinam εtribus vijs propositis insistendum D set interea ut sibi facultas permittatur ad alias scribendi Universitates, ct ab illis responsa recipiendi. Conis
tione, ut Praelectiones publicae, prout factum est, conciones resum1-
Hoc responsum postquam viginti
Conclave intrarunt, Avenionem pinpulit ; qui suspicati quod erat,
Pontificem eligere volentes, uti Romani, literas non nisi peraetii electione aperire decreverunt. Interea, ut Regi ostenderent, suum sincerissimum pro unione procuranda studium, quam cert major pars eorum, reeio animo desiderabat; mox Actum authenticum signarunt, quo, inter alia cum juramento super sancta Evangelia se obstringebant quod
futurus Pontifex, unionem Ecclesiae totis viribus sit procuraturus usque ad cessionem fui ipsius e Pontificatu depositionem, si major pars Car - -ι--
dinalium pro pace Ecclesiae illam ii. in
dicaverit necessariam. His peractis ais . intra biduum , quo in Conclavi erant, die vigesimo octavo Septembris, una Omnium voce, Cardinalem Arragoniae Petrum de Luna elegerunt qui nomen Benedicti XIILamimpsit. Eratis e Prosapia valde illustri de
Luna inter praecipitas RegniΛrrago niae familias, annorum circiter ii xaginta, staturae majoris mediocri, gracilis, re adfunctiones corporales expeditae 3 complexionis robustae
ingeni excellentis, subtili , industrii, vivacis di perspicacis, magna studiorum assiduitate excultio iustientijs praesertim Sacrorum Canonum peritissimi, quos in Universitate Montis Pessulani publice cum Cod plausu docuit; caetera vitae inculpa tae,in omnibus, ob amoenam agen ra di rationem charus Eum Grego Vrius XI tam bonis dotibus praeditum purpura Cardinalitia honoravit. Dicitur autem, quod Pontifex audiens illum esse ambitiosum, indolis praeservidae , dum illi Galerum imponeret, dixerit: Atrearis, i simi, netur Rex Arragoniae, ad complures Luna ta Eccst in alti a misyniatnr. Gemianiae Principes, ct ipse Boni- facius, de hac re ad Regem scripserunt, ut nimiriam novam praepediret electionem. Sed seu stanea erant haec omnia; quia cursor a Rege missus, nonnisi Quamvis negari non possit, eum animo grandiis praeclaro talento ad negotia tra Mnda fuisse praeditum; certum tamen etiam est, quod des
ctibus laboraverit, quibus assectus homo iste plurima causare potueritDj0jtjgod by
89쪽
rit mola, si diruist in tali schismat d Bonifacium, ut eam omnes am Annus
'ligeroturi Erat enim ambitiosus, ferox, tomim semel occupatum ce-4er nescimis, animo duplς , de piser, fraudulentus, fitai d ae in.ςurius, ut malo immobili, obstinatus , αχηtreme portinax.plecterentur , postquam plerique Cardinales Romae desentes, in eandem sententiam ad Regem scripsis selitra ut postmodum electio novi Mificis vel per Electores ab utra
Moc peracta electione, ratum trumque Cardinalium Collesium habuit statutum in conclavi sub institueretur.
krip um ct quemadmodum antecedenter adlactabat, in Pontifex eli. oleretur,ita videri,praesertim iuΗi- Oania, ct in suo Avenion*m reditu, stimprobare lentos ad sthisina ex stinguendum conatus Punde Cardinales, nihil ambigebant, quin pa-ςem Ecciuuae quantocyli esset redditurus. In hac opinione uec spe cono firmabantur, ex eo, quod mox literas dederit ad omnes Principes, magno cum desiderio tantum negotium abiblveodi Ad Regem quoque Christianissimum recurrit, ubi per Episcopum Aventonensem protestabatur, in Pontificatum non accepisse, nisi ut Ecclesiae pacem conferret se promptum esse ad omnes vias , quas sua Majestas judicaverit opportunas, in hunc Dpm ample- stendas; imo se resolutum esse ad uniendos potius in Monasterio vitae suae dies , quam Pontificatum retinere durante hoc infausto sthismate Eadem senia Universitati significari curavit quae illi pulchram rescripsit gratiarum actionem per suos Deputatos missam, quibus aliquando, Cappam Pontificalem exuens ad mensiam iturus, dixerat,st pari cum sacilitate Pontificatum , pro pace Ecclesiae depositurum Cum igitur de concordia ista brevi secutura nihil dubitaretur in Gallia, Rex iterum celebrem ac numerosum convocavit Coetum Praelatorum Regni,st praecipuorum Doctoruma in quo juxta Consilium Universitatis resolatum fuit , viam cessionis caeteris esse praeferendam, tanquam tutiorem α faciliorem de qua Benedie ius cum Rege ad omnes ObedienRex nihil serme jam dubitans, de absolvendo tant negotio , habita Benedicti promisione, Legationem celeberrimam,in valde magnificam expedivit Λvenionem pro solemni pacis Ecclesiae conclusione: constituebatur illa ex tredecim, vel quatuordecim PrimariisConsiliariis Regiis, cum Deputatis Universitatis, inter quos primi erant Duces Bituricensis, Rurgundiae, Regis Assines, x proprius ejus Frater Dux Aurelianensis , cujus rei nullum adhuc visum erat exemplum, di verosimiliter nunquam videbitur. Mense Majoravenionem pervenerunt, α mirifice a Benedicto excepti suerunt, qui suum ingenium , doctrinam ct eloquentiam inclarescere fecit, ad singula pundia prolixae orationis a Doctore regidio de Champs
publice pronuntiatae , extempora- ne respondendo. Sed ubi in privatis agendum erat conserentijs, mox aperte malam fidem suam ' fraudem prodebat , satisque indicabat, quod non obstantibus speciosis promissis Regi datis , mallet schisinasi,mper durare, quam Pontificatum abdicare, quem usque ad mortem invita tota Ecclesia, uti secit, retinere decrevit.
Quidquid enim spatio sex hebdomadarum allatum fuerit , ut ad romissa implenda induceretur , legato Actoauthentico in Conclavi signato quod omnes Cardinales, excepto Pampelonensi , viva vocere scripto, judicaverint, viam censonis, ad abolendum schisma , esse ample stendam, quam Rex Christianissimus pro bono Ecclesiae tantope-tia suae Piu cipes stripturus esset, regelans ei proposuit, cui se ipse Rux vero solus ad omnes alios etiam in hoc resignavit; dc quamvis Lega
90쪽
Annua ii omnes cum Ducibus niti, cum 339s publice atqueprivatim, semel etiam genuflexi, manibus elevatis,& oculis lachrymantibus obtestati suerint ;tametsi denique omnes tres Duces, quorum constantiam infirmare, αει delitatε corrumpere conabatur,PrOmita etiam Patrimonio Saneti Petri in Italia, semper imobiles viam cen sonis urgerent, quam se initimimpromiserat ille nihilominus obstinatus eam perpetuo respuebat; nec aliud quidquam ab eo poterat obtineri, quam declaratio quaedam informa Bullae , in qua nihil reipsagoncludebatur. Postquam enim in ea dixisset, viam cessionis , cum inconsiderata obligatione a se acceptatam, neque posse neque debere admitti, cum nullo jure praeciperetur; nec unquam ad existinguendum schisina in usu fuerit, essetque perniciosi in Ecclesia exempli, imo etiam magno scandaIo eorum, qui veram xlegitimam coluere obedientiam; postea tria alia unionis proferebat media: primum, ut ipse restius Competitor cum omnibus utriusque partis Cardinalibus in loco securo, sub protectione Regis conveniant. simul de inveniendis pro concordia mediis tractent secumdum; si primum non succederet, ut ex utraque parte viri probi in certo numero eligantur, qui examinatis partium juribus , de controversi
sententiam intra tempus determinatum pronuntient, nec ante illam e Conserentia exeant, eorumque judicio cuneti acquiestere teneantur
Tertium denique, si nec isti consentire sibi possent , se ipsum osserebat ad proferendam aliam in loco illo viam, vel ad eam, quae ipsi proponeretur, amplectendam, dummodo haec sit juribus rationi consentanea: quod de caetero, se verum eias Pontificem nullatenus ambigat, nonnisi soli DEO, cujus in terris locum tenet, subjeetias. u.mo Illud magis mirum erat, quod proras salvando aliquatenus honore,non 'miserit protestari saepius coram D
cibus, se hac Declaratione nullat nu revocare id, quod in Conclavi juraverat, intelligendo haud dubi , id quod nonnisi salsa &. captiosa fuerit subtilitas, bonae fidei ai topere contraria) nimirum , quod se ad viam cessiois non aliter obstrinxerit, nisi in casia, quore me rationi conin sena soret quod tamen credere nunquam volebat; quamvis DOEhores Parisienses abundὸ probaverint, illius aequitatemis necessitatem iutam diuturno schismate, quod perpetuum esset,si ad decisionem jurium partis utriisque descenderetur cum moraliter impossibile ore discernere in hoc labyrintho dissicultates varios colores , qui ex utraque parte reperiebantur. Idcirco Do- stores istos asperrime hac occasione tractavit is contumeliose rejecit Benedictus, eosque cum aliis Legatis ad publicum alloquium non ad misit; tantas denique minas intentavit, ut Universitas censuerit,sbi appellandum esse, uti fecit, ab omnibus, quae contra illam ageret, ad illum Pontificem, qui verus inicus post abolitum schisma creandus
Sic Duces rebus cum Benedicto insectis , Parisios reversi merunt. Proinde suadebatur Regi, Legatos cum Deputatis Universitatis mittendos esse ad Reges is Principes Angliae, Germaniae, Hungariae, Mi spaniae; ut ad pacem Ecclesiae procurandam, per viam cessionis, utpote escacem, concurrinent. Rex Angliae hanc viam tandem lubens acceptavit contra opinionem Unive
sitatis Oxoniensis, quae litem istam . per Concilium censebat esse deciadendam. Quod autem hunc Principem ad amplectendam viam ces: sonis determinavit, illud erat quod postquam cum Rege Galliae, Romam invenionem, suos misisset Legatos, qui duos Pontifices ad acceptandam viam cessionis urgerent, ambo Reges Emiis Legatis redeun. tibus cognoverunt, quod Bonificius: Benedietiis contra cessionem