장음표시 사용
11쪽
magis magisque in dies illustrat; tum doctissimi illi commentarii li
quos , ab ipso editos, quotquot in hoc litterarum genere versali Sunt jure mirantur. Nec illam fructibus suis solum . verum etiam venerandae auctoritatis suffragio commendabilem valde reperiebam. Noveram quippe ipsam ab Em. Card. MAIo, cujus judicium in rebus hujusmodi maximi saciendum nemo negaverit, sanam methodum diuinos libros doete eommentandi esse nuncupatam il). Et, quod majus est, sciebam SS. D. N. Piuv Quem exaudiat Dominus in die tribulationis lὶ Illustrissimum Prosessorem, in litteris ad ipsum datis, his verbis compellasM : Nec enim incomperium Nobis esι, quansum judieio Tuo doeliores hujus σιαι is philologi tribuant. Dileeli Fili, eamque proelerea in sacris Seripιuris in ιerpretandis raιionem Tibi proposuisse eae datis ad Nos litteris Disperquam jueunde intelleaeimus, quam Tridentina Synodus eatholieo cuique interpreιi jure praeseripsiι seruandam ib). De methodi praestantia Securus, deque dilectorum Magistrorum ac Lectorum meorum benevolentia minime dubitans, impulsioni meae jam cedere laetus praeSum pSi. Itaque ex N. Τ. libris S. I xco Bi epistolam, quae catholicorum interpretum aciem non adeo exercuisse mihi videbatur, selegi: et in ipsam commentarium exegeticum simul et dogmaticum edere eonstitui. Deum 0ptimum et Immaculatam Virginem, sub Cujus auspiciis dissicile opus aggressus sum et nunc in publicam lucem profero, enixe precor, ut hae primitiae laborum S. Scripturae studiosis non prorsus inutiles . mihi porro Salutiferae plane evadant. Seribebam Lovanti, in die festo S. Ioseph.
l) In Acta Amatolorum, Lov. 1850: in Oiει. ad Philipp. Lov. 1852, ct in Epist. ad Romanos, Lov. 1 4. M Sano melodo di commentare dot tamente i libri divini. CL Rerve Cathol. Tom. XIII. pag. l 5. - 3ὶ Ibid. pag. 532.
12쪽
EPISTOLAM GΤΗOLICΛM S. IACOBΙ. S. I. De denominatione epistolae catholicov.
Epistola S. Ihconi inter septem illas reponitur, quae a Graecis maxime Καλλικαι ), a Latinis vero Canonicae dic-lae fuerunt. Quid porro significet denominatio illa καθλκη, hisce litteris tribula, certo definire in promptu non est. Nam neque ex ipsa etSmo vocis, utpote quae meram um- versalitatis notionem , absque ullo respectu ad illius universalitatis objectum, includat; neque ex primaevo vocabuli
Notandum lamen est, nonnisi in uno e quinque Codicibus unetalibus , qui epistolas catholicas exhibent, denominationem ΚαΘολικην occurrere: in codice Scilicet Angelieo. Verum quidem est codices Alexandrinum et Regium titulo carere. Codices vero Vaticanus et Mosquensis, pariterque Alexanarinvs in fine, simpliciter legunt: -επιστολη. Quod ad Minusculos codices attinet, mulli pro titulo habent:
13쪽
uSu, res satis determinari potest. Notum quippe est vocem καθολα , de seripto aliquo praedicatam, non unum et eumdem apud antiquos Ecclesiae Scriptores significatum obliuitisse. Sic CLEMEΝs ALExΑNDni NUS lj epistolam, quae Act. XV. 25. Sqq. legitur, καθολαν v vocando, den0 minationis hujus rationem ex eo desumpsisse videtur, quod
OstiGENES vero quatuor epiStolis epitheton καθλκην
iamen ipsum duas alias I0n1NNis, et secundam PETRI, sicut et illam JAconi , prae manibus habuisse negari non potest 6ὶ. Itaque dicere nolim, a vero multum aberrare illorum sententiam, qui epi Stolam καθλκην apud 0RIGENEM
epiStolam ομολογουμενην, i. e. Omnium consensu receptam,
valere autumant. Et hanc quidem ultimam denominationem primae PETRi alicubi expresse tribuit 7ὶ, primamque Ion ΝΝis tanquam indubiam Semper recenset. Quod porro epistolam duDAE etiam pro apoStolico Scripto habuerit, dubitare non
14쪽
5sed sententiis euelesti gratia roboratis resertam iij. Epistolam BARNABAE canonicam pariter existimasse OstiGENEM, scribit
DiONYSIUM ALEXANDRINUM vocem καθολno: ν in eodem, quo O RiGENES , sensu usurpasse, exinde forsan concluderes
quod primam J0ΗλΝNis καθ κην quidem, secundam Vero et tertiam ρερομενας vocaverit 5ὶ . Non est tamen praetermittendum EusEBiues eam ipsam JoHANNlS primam, quam Saepe καθολικην dicit, ε Ῥοuενην alibi nominasse 4ὶ. APOLLONius qui, Saee. II ad finem vergente, adversus Montanis las scripsit, denominationem καλλικην etiam uSurpaVit. THEMISONEM nimirum quemdam redarguit, quod ausus Sit
exemplo Apostoli ad primam autem Ion ANNis respicere videtur , conscripta epistola eatholica, eos quidem, qui fideliores ipso exstiterani, instituere , novae autem doctrinae patrocinari 5j. Quid porro per epistolam catholicam ApoLLO'lus intellexerit, licet non adeo pateat, haud immerito tamen, ut videtur, existimaverit aliquis ipsum epistolam eircularem, ad omnes scilicet Ecclesias generatim directam ,
Quod autem ad ΕΓs BiuM attinet, ipsum uni eidemque significationi huic vocabulo tribuendae haud semper institisse , non facile negaveris. Etenim. Hist. Εcel. I. III. e. III. Per Scripta καθ κα, libros eos, qui a majoribus ut sacri habili et traditi sunt, intelligit; et tamen, I. VI. eap. XIV
15쪽
initio, inter αντιλεγομενας παρας, i. e. ει quibus ambigitur, plures epistolas καθολικας reponit. Alibi, lib. IV. cap. XXIII, καθολικας Vocat epistolas Di ONYSII, Corinthiorum episcopi, προς τας Eκκλησιας directas. Quae cum ita sint, mirandum non est interpretes diversa prorsus hac de re protulisse. Praecipuas vero ipsorum hypotheses enarrare, quidque pro singulis vel contra singulas militet edicere, hic suffeceri .
I. Vetustissima porro sententia a LEONTio is) saec. vi et oecuM Nio 2ὶ jam olim proposita, et quae communissere postea evasit, denominalionem καΘοώκην eum V eεγκυκλιος seircularis, universalis j prorsus convenire statuit.
Epistolae igitur illae eat holicae dictae fuerint, quia non distinctae alicui civitati aut ecclesiae aut genti, quemadmodum epistolae PhuLi , dedicabantur, sed ad Christi fideles univem
saliter dirigebantur. - Εquidem Vocem καλDra1υ apud nonnullos antiquos hunc significatum obtinuisse, et omni probabilitatis specie praesentem sententiam non destitui, sateamur oportet. Non desunt tamen quae angustias ipsi sacere videantur. Enimvero, si epistola catholiea nil aliud sonet quam epistolam circularem Seu universalem, cur, quaeso, o RiGENES epitheton illud neque epistolae I 1coBl, neque Secundae PETRI, quae generaliores sunt ipsa prima PETRI, quam tamen caιholicam vocat, umquam trihuerit Τ0uare secunda et tertia doΗANXis , quamquam ad privatas personas datae, inter eatholicas nihilominus recenseri so-
De Metis actione 2. Bibl. vet. Patr. Seu script . eccles. lom. I, Gr.-Lat. Pag. 498. Parisiis. 162s. 2, Protest . in D. Iacobi. Opp. to m. II, pag. 459. Εd. Paris. 1651.
16쪽
5leant ' Quare tandem epistola, quae ad Hebraeos inseribitur, in ea classe reposita numquam fuerit, cum tamen inscriptione ab ipso auctore prosecta omnino careat, nec initio adeo constiterit utrum reapse D. PavLo an alteri scriptori Sacro adscribenda osset l)ΤΙI' Sententia, quam eum aliis IcsTINIANus et SALMERO propugnant, ponit epistolas nostras idcirco eatholieas vocari , quia universim et apud omnes qui CnnisTi fidem profitentur, tanquam divinitus inspiratae habitas sunt, ad
discrimen scriptorum IGNATII , BARNAILE , POLYCARPI , CLEMENTIA ROMANi etc., quae, licet aevo apostoli eo magna auctoritate gauderent, non tamen in sacrorum librorum canonem relata suere. In hac igitur sententia epistola καλλικη epiStolae 1Ῥομε- Seu αντίλεγομε*n opponitur. Verum , quominus haec sententia, cui ceteroquin ORIGENiset DioNYsii ALExλΝDni Ni loquendi usus favere Videtur, pro
indubia habeatur, duo obstare putaverim. Unum scilicet, qu0d ΕΠsEnius, Hist. Gel. I. II. e. XXIII, inter epistolas
κ αΘολικας illam JAcoBI reponat, de qua tamen statim scribit: Iστεον δε ως νοΘευεται μεν. h. e. notum autem est quod pro supposititia habetur: et ι. VI. c. XIV, inter αντιλεγομενας Seripturas, plures epistolas καΘ κας recenseat. Alterum
P0rro est, quod, cum de epistolae ad IIeb os necnon Iibri Apocalypseos authenticitate aliquamdiu dubitatum fuerit, non ideo tamen, postquam auctoritativo Ecclesiae judicio privatorum hominum dubitationes evanuerint, in classem eatholicorum librorum scripta illa relata sint. III' Sententia ea est, quam recentiori aevo disertius tra-
17쪽
didit Huc in. Juxta ei. auctorem, denominatio καθ ac nil aliud initio fuit, quam technicum nomen, illi sacrorum librorum classi impositum, quae didaetiea Ap0Stolorum scripta praeter P u Li epistolas quae collectionem specialem,
cui titulus Αὐσυλα, constituebant in καθολικως Seu καθολου και συλλου Ῥυ complectebatur, Sicque καλώ- συνταγμα. eatholica eollectio vocari poterat. Saeculo Vero quarto, primaevam hanc notionem vocem καλλικην amiSiSSe putat, ipsamque cum voce εγκυκλεω significatione et usu tunc convenire saepisse. Ut autem priorem suae sententiae partem sirmet ΗΓGiΠs, provocat praesertim ad CLEMENTEM ALEx ANDRINLM. Ipsum
enim epistolam illam, quae Act. XV. 25. sqq. legitur, ideo Catholieam vocasse Lib. IV. Strom. cap. XVὶ suspicatur, quia omnes Apostoli manum ipsi admoverint Tnυ επιπωλην
I. I. n. 63ὶ pariter, et EusEni UM Hist. Mel. I. III. c. III. in
Suum Sensum adducere conatur. PoSteriorem vero partem probatione non indigere existimaverit : nam eam argu
mentis destitutam deprehendimus. Et quidem non putem ullum in antiquitate reperiri monumentum, quo illa significationis vocis καλώκm mutatio ac successio aliquo jure sit mari queat. Nec porro prior auctoris assertio sua dissicultate caret. Si enim epistolae nostrae ideo eatholicoeprimitus vocabantur, quia ad illud κα Θο,κον συνταγμα pertinebant, minime perspicio cur ORiGENRS denominationem hanc neque epistolae a coni, neque alteri PETRl,
18쪽
Ineque seeundae et tertiae IOHANNis ulli bi tribuerit. Nec magis video cur DioNYsius A LEx NDR1NDs primam quidem donANNls κα Θολικην, caeteras vero ejuSdem Ap0stoli ρεμμενας vocaveri l. - Posset forsitan aliquis hujus discriminis rationem ex dubio, quod circa epistolarum illarum authenticitatem in nonnullis ecclesiis initio viguit, repetere. Verum, si attenderit ille, e septem epistolis, quae catholicae vocantur, nonnisi duas fuisse de quibus nullum umquam extiterit dubium, videlicet primam PETRi et primam lo-HANNis , utique facile persuasum habebit duas illas epistolas
καλλ κω συνταγμα con Stiluere non potuisse.
IV' demum, quae hic commemoranda venit, sententia est D. I. P0TT, qui, praecedentium opinionum quasi Synthesim faciens, singulas earum pro tempore admittit l . Existimat nimirum speculis duobus prioribus usque ad medium saec. III, epistolas καΘοLκαις ab epi Stolis εγκυκλwας diversas minime fuisse; et hactenus cum prima Sententia ODVenit. - ΕΠSEBi I vero ac sequiori aevo, hanc signis eationem periisse arbitratur, jamque κα Θολικα nuneupata sui SSescripta ea, quae ad praelectiones publicas in Ecclesia habendas idonea deprehendebantur, Statuit. Quia igitur epistola JAcoBl, nec non PETRi altera, et JoΗΛΝηis secunda et tertia, non minus ae ceterae jam priori aevo ea tholieops κυκλιοι) dictae, dignae reperiebantur quae in omnibus Εcclesiis recitarentur; hinc laetum est, ut in eodice ecclesiastico, ut ait, seu librorum proelectioni inservientium, una cum priori PETRi et doli1ΝNis et illa Junae repositae sue -
19쪽
rint, omnesque ex tunc ultimo definito sensu eat holiem nuncupatae. - Verum procedente tempore, epistolae quinque hucuSque ανriurataeναι, tamquam vere apostolicae in canonem receptae Suni, et in unum sacrorum librorum
corpus collectae : ideoque, ut a Pati linis, quas jam auctoritate aequiparabant, distingueretitur, Septem illarum epistolarum codex το καλλικω vocatus est; ita ut duplici scriptorum N. T. codici jam existenti, Scilicet τω Ευαγ γε,κω et τω Αποστολικώ, tertius additus fuerit, nimirum ra ΚαΘολικω. Hanc quidem sententiam acute Satis excogitatam latendum est : firmum tamen, quo innitatur, sundamentum
habere non videtur. Triplicis enim illius, quam fingit Poet-Tius , immutationis in usu et significatione ejusdem vocis ΚαΘολtion, probatum, uti jam monuimus, vestigium in antiquitate nullum apparet : nec aliunde verisimilis adeo deprehenditur hujusmodi immutatio. Ceterum, multum abest quin dissicultates omnes hac hypothesi solvantur. Ipsa enim admissa, necdum intelligo qui factum sit, ut priori
illo aevo, I colli epistola sicut et altera PETRI, quae tam euuniversaliores ipsa prima PETRI Videntur, catholicae numquam dictae fuerint. Et, qu0d ad Seeundam hujus sententiae partem attinet, nonne et alii N. Τ. libri lectionibus publicis pariter inserviebant Τ Νullus tamen eorum, praeter
epistolas nostras, eatholici nomen unquam sortitus est.
Quae sit igitur denominationis epistolae eatholica ratio, monumentis certis deficientibus, definiri nequit. Nec etiam ulla reperitur sententia, quae difficultates omnes expedire valeat. Ideo eas, quae potioris momenti videbantur, hypotheses, cum Suis argumentis ac disti cultatibus exponere, rem vero ipsam in dubio relinquere, opportunum duximus.
20쪽
IACOBI nomen epistola nostra inscriptum habet : nec temeraria quorumdam dubitatio fidem codicum ac universae antiquitatis vincere potest. Verum, cum plures hujusce nominis viri in libris N. Τ. commemorentur, quis eorum epistolae auctor habendus sit, nobis inquirendum
Porro Mati. IV. 21 et Mare. Ι. 19, Vocatum a CΗnisTolegimus dAc0ΒΓΗ , Zebedopi silium et fratrem Iohannis. Ipse Apostolis annumeratur Matth. X. 5; Aet. I. 15, etc., et cum PETRO ac IOHANNE prae caeteris CtinisTo familiaris suisse videtur es Luc. VIII. 5l ; Mati. XVII. 1; Marc. XIV. 55 . Ab HERODE AGRiPPA I seu majore. annis post Ascensionem Domini circiter decem, morti traditus est fiet. XII. 2J. Mati. X. 5; Aet. I. 13, etc., inter duodecim Apostolos alter recensetur IACOBUS, Alphaei filius. - Marc. XV. 40 commemoratur JAc0BUs cui cognomen Minor. - Insuper Mait. XIII. 55 et Marc. VI. 5, inter eos qui fratres Domini dicuntur, J1 0BLs quidam apparet. Similiter in epist. ad Cal. I. 19, JAcosi fratris Domini mentio fit. - Τandem IUDAS apostolus in epistola sua, quae inter catholicas etiam reponitur, JAcosi fratrem se dicit : quod et Act. I. 15
Exinde plurimi, e veteribus praesertim, tres JAcoBos distinxerunt, videlicet : Majorem seu ZEBEDIRi filium, Minorem ex ALPHAEo oriundum, utrumque e numero duo