Interpretatio epistolae catholicae s. Jacobi quam ad gradum doctoris in S. Theologia in universitate catholica lovaniensi consequendum instituit A. J. Liagre

31쪽

Haec utique aperta sunt, et Hi ERONYMula nobis uni hic sentire plane demonstrant.

ipse eraι eae iis qui dicebantur Salvatoris diseipuli, imo et fratribus: lib. II. cap. I η, sequentia S. CLEMENTIA ALEXANDRINI verba, quae pro nobis omnino faciunt, reeitat :

Βαρυκας. Δύο δἐ γεγονασιν Iis ἀοι- ε ς ὁ Λίκαιος, ὁ κατὰ τούπτερυγὶω βλη εἰς , και -ὸ κυαρεως ξυλω κληγεὶς εἰς θάνατον erερος δὲ ὁ καρατομν είς v. h. e. Iacobo justo et Ioanni et Petro Dominus post resurrectionem scientia' donum impertiit. Quod illi reteris Apostolis, hi vero septuaginta discipulis, quorum unus fuit Barnabas, tradiderunt. Duo vero fuere Iambi; unus cognomento Iustus, qui e templi fastigio proeeipitatus, et a fullone fuste pereussus interiit; alter qui capite truncatus est. Subdit vero EusEBius : ε Αυetsi δε etGΔικαίου και ὁ Παυλος μνημονευει γραῖ- s Erερον δέ των -οστολων οὐκ εἶδον, εἰ μη Ιακωβου του ἀθελῖὸν etsi κυρία. Db. e. Illius autem Iacobi Iusti meminit etiam Paulus scri-

Ed. vi e . Putrol. Grine. tom. XX. col. 120. - Nolandum est lectionem hanc esse codicis Restii, quam Ron. STEPHANUS cxpressit. Verum in reliquis codicibus, Mazarino scilicet. Vedicino, Fuhetiano et Sanilii deSunt haec verba, μοιρηνων, αλλα Mην και . Neque RUFINUS illa agnoScit. Vertit enim : Poδι etiam uidit eum visum esse Deo , qui erat unus eae his qui fratres Salvatoriis ayyellabantur. 2ὶ Ihid l. l M.

32쪽

opinione de fratribus Domini e dosepho oriundis suit l .

εὶ Ceterum plures ex antiquis nobis adversari non dissitemur. Quod si omnes consentientes habuissemus, de hac quaestione tam prolixe disserere non oportuisset. Porro ex hactenus disputatis, hoc merito concludi posse arbitramur, Iacobum fratrem Domini unum prorsus esse et eunidem cum Iacobo Alphaei, qui unus e duodecim Apostolis suit. Quo posito, die imus : Deobo Zebedoei ιamquam auctori epistolam ea tholicam nullo paeto tribui posse. Obstat enim unanimis sere veterum, qui hac de re locuti sunt, sententia :quae firmissimo aliunde sundamento nititur. Si enim attento animo epistola JAconi pervolvatur, sae ite quisque

persuasum habebit id, quod jam notabat Accusetisus in libro de fide ει operibus, cap. X V. n. 21 2ὶ, scilicet epistolam hanc contra eos intentionem maxime dirigere, qui, non intellectis quibusdam subobscuris sententiis apostoli Pauli, ad salutem obtinendam susticere fidem putabant, bene autem vivere et bonis operibus viam Dei tenere negligebant. Scripta vero Paulina, e quibus salsum istud dogma temere accipiebant illi, epistolie erant ad Romanos et ad Galatas. Itaque, Si perspectum habeas ex una parte,

utramque Pauli epistolam mox memoratam vix ante annum p t CHRISTLM natum . ,8 conscriptam eSSe; ex altera vero, Iacobum Zebedaei circa annum 44''' ab HERODE

33쪽

22suisse occisum Αc t. XII. 2 , utique latearis necesse est huic I coBo catholicam epistolam nullo jure tribui posse. Neque etiam apostoli doctrinam suam tam cito litteris

exarasse videntur.

Remanet ergo, ut epistolam hane Iacobo Alphini sive minori, fratri Domini ae primo Hierosohymitantis ecclesios antistiti, adscribamus. Et re quidem vera, quod fratri Domini tribuenda sit, antiquiores sere omnes consentientes habemus, licet eorum nonnulli, uti diximus, fratrem Domini ab Alphaei tilio diversum immerito existimaverint. Nec est cur hanc discrepantiam miremur. Potuerunt enime constanti ecclesiastica traditione unum hoc accipere :auetorem epistoloe esse Deorum fratrem Domini. Quis autem praecise suerit ille, et quo sensu frater Domini dictus sit, cum eadem via non ita diserte edocerentur, sed proprio marte rem quisque discutere ac deliinire deberet, hinc in diversas circa hanc peculiarem quaestionem Sententias facillime abierunt.

Fuit autem ille a collus, testibus REGEsippo in, EusEsto 2ὶ et Uignorix uo φὶ, ob singularem sanctitatem adeo

celebris, ut cognomen Iusti obtinuerit; imo et dudaeorum prudentissimi, uti testatur Ios LPnus ipse apud EUSEB. l. c. J, causam subsecutae mox obsidionis Hierosolymitanae fuisse existimaverint, violentam necem a Iudaeis ipsi illatam. Ε pinnaculo enim templi, ob solemnem Divinitatis I Esu CunisTi professionem, jussu ANANi vel ANNiΑΝi, Iudaeorum

34쪽

25 pontificis, praecipitatus; cum , confractis cruribus, adhue semianimis, manus ad coelum tendens, diceret : Domine, ignosee illis : quod enim faciunt, nesciunt; fullonis suste in cerebro percussus interiit 1 . Per triginta annos, HIERONYMO 2ὶ teste, ecclesiae Hieros0lymitanae praefuerat. Cur porro I collus frater Domini dictus Sit, non una est, ut jam innuimus, antiquorum sententia. PraetermiSSO Siquidem impio et haeretico sensu HELVlDII et nonnullorum , quid Ac0BLM ex conjugio IOSEPHi et B. Vin GiNis ortum duxisse blasphemabant, quosque in praelaudato libro de perpetua virginitate B. Mariin D. Hi ERONYMus egregie consutavit; suere inter patres nonnulli, quod supra monuimus, qui ex ignoratione usus loquendi Hebraeorum, et etiam monumentis apocryphis decepti, IACOBLM e priori S. IosEpui conjugio natum censuerint. Verum haec Sententia, praeterquam quod piae traditioni de virginitate a d OSEPHo perpetuo Servata, quam S. PETRLs DAΜiANLs, op. XVII ad Meol. II Pontillam, cap. III, Gelasius fidem δὶ vocat, contradicat; vel exinde aperte refellitur, quod MARia mater Iacobi juxta crucem CBnisTi morientis astitisse ab Evangelistis narretur es. Mait. XXVII. 56; Marc. XV. 40ὶ. Ecquis porro credet IOSEPIIUM, quem Scriptura justum proclamat Mait. I. 19ὶ, vivente ac dimissa priori conjuge, novas cum B. Virgine nuptias injisso Fuere itaque alii qui fraternitatis illius originem ex eo repeterent quod, HEGEsii'Po teste lap. ΕΓsEB. Hist. Ecel.

13 De vir. illustr. cap. II. Pag. 8al. M ibid. pag. 855. I, Non quasi res ab Ecclesia definita umquam fuerit: sed quatenus communis fidelium sensus ita ferre deprehendatur.

35쪽

lib. III. cap. XI , CLEOΡΗA8 seu ALPHEus , IACOBl pater, frater JosEpui fuerit. Quae si admitteretur sententia, jam utique fatendum foret, non vere Sed tantum in apprehensione vulgi l couula fratrem Domini suisse. Caro enim CHRisTiquae nihil e los ΕΡΗo traxit, cum ipsius consanguineis nil commune habere potuit. Jam vero cum IOHANNEA XIX. 25ὶ Mariam Cleophoe, seu

JACOBI matrem, sororem matris Iesu vocet, non dubitaverim fraternitatis a coni et JEsu rationem in hoc esse quaerendam. Duplex autem modus rem explicandi nobis praesto est. et uterque Su08 patronos habet. Possumus quidem cum H iERONYMo adl. Helv., et S. ΤΗOMA Sum. p. I. q. 28. a. 5. ad 5, admittere Mariam Iacobi matrem Dei parast sororem stricto sensu suisse : adeo ut d Ac0BUs consanguineus CustisTi in Secundo gradu fuerit. Verum est cum hac sententia non consistere opinionem , apud Graecos maxime

vulgatam, D. Virginem a parentibus senibus et sterilibus miraculose in lucem editam fuisse. Notat vero BiLLu1RT hanc opinionem vix ante saec. VIII invaluisse, nec umquam apud Latinos magni habitam esse, utpote ex scriptis partim dubiae auctoritatis, partim recentioris aetatiS, excerptam. Quae ceterum expositio si minus placeat, nil prohibet quominus dicamus variam Deobi Sanctissimae Virginis sororem latiori sensu vocari : quatenus nempe ipsius consobrina suerit, ex fratre aut sorore sive Joxcuiu sive ANNAE oriunda. Uuam latiorem significationem apud Hebraeos vocem Uriri obtinuisse nemo negaverit sc s. doli. XLII. 11 .

lὶ Trael. mysteriis Chritati, Diss. I. ari. II. tom. III. pag. 155, Sq.Εd. Lugdunensis, 1852.

36쪽

Tunc utique dicendum erit I c0BUM CHRISTI consanguineum in tertio tantum gradu fuisse; ae nihilominus ex consuetudine Hebraeorum fratrem Iesu dictum esse. Atque haec de auetore epistolae disputanda nobis erant.

S. I. De hujus epistolae canonicitate.

Canonicam epistolae S. JAcosi auctoritatem, primis E clesiae saeculis, in dubium a nonnullis, inter quos THEODORLS Mopsu EsTENGs recensetur lj, adductam fuisse negari non potest. Hoc enim testatur ΕΠsRBius *ὶ, quamvis et hanc epistolam cum ceteris quoque in plurimis pectesiis publico legi solitam esse fateatur. Idem tradit D. Η igno-NxΜvs δὶ, qui pariter animadvertit ipsam , procedente tempore, auctoritatem obtinuisse. Sedulo porro notandum est,

dubium illud privatorum hominum pene sui Sse, qui nimirum divinam hujus epistolae originem scientifice non sumetenter sibi demonstrari autumabant. Nec mirum : cum enim singuli N. Τ. libri nec eodem tempore conscripti, nec ad easdem ecclesias directi fuerint, de eorum auctoritate apud omnes ecclesias statim ab initio ex aequo constare non potuit, Sed tunc demum, cum inter ecclesias ab invicem dissitas relationes frequentiores obtinere coepissent. Ex altera parte, haec est epistolae nostrae indoles, ut adversus haereses prima Ecclesiae petate grassantes vix allegari potuerit. Hinc factum est ut a SS. Patribus minus frequenter recitaretur, sicque de ejus auctoritate non adeo omnibus constaret.

13 Cf. I. S. ASSEMANI Bibliot n. Orient. tom. III. part. l. pag. 256. 2ὶ Hist eccies. l. II. cap. XXIII. 5ὶ De vir. illust. cap. II.

37쪽

Nee hujusmodi negotii solutio tunc temporis tantopere urgebat. Fideles quippe alta in mente repositum habebant, non Solam scripturam, Sed vivum ae insallibile Ecclesiae

magisterium credendorum regulam con Stituere. Exacto ceterum saeculo IV, in omnibus ecclesiasticis canonibus epistola J coni reperitur, nec amplius de ea quaestio habita est, donec saeculo XVl En ASMUs et C A aETANLs , nescio qua ratione diaeti, circa ipsius ea nonicitatem dii hia denuo moverent. Epistolam hanc gravitatem apostoli eam non redolere prior lj suspicabatur: ejus vero salutationis modus gravem alteri Suspicionem ingerebati Mox LUTHERUs, qui palmare suum de sola side justificante principium ita eluctabiliter in hac epistola damnari non patiebatur, ipsam, utpote stramineam 2ὶ et apostolico spiritu indignam 5ὶ, e

suo canone, haereticorum more, expunxit. Magistri temeritatem discipuli plurimi improbarunt, maxime cum CAL-viNLM ipsi contradicentem animadvertissent, atque, invito LuTHERO, epistolam IACOBI retinuerunt. Interea tamen intellexerat Ecclesia, propter urgentes temporum necessitates opportunum fore, contra impios haereticorum conatus Solemni ac decretorio judicio sancire, quinam essent libri tum veteris tum novi Foederis pro sacris habendi. Quod, perpetuae constantique traditioni innixa, praestitit sacrosancta Τ ridentina Synodus, SeSS. IV, decreto de eanonicis seripturis. Inter quas cum et epistola IACOBi reposita suerit, utique de ipsius canonicitate du-

1ὶ Asserunt tamen nonnulli ERAS MUM de auctore quidem epistolpe ambigisse, de ipsius vero inspiratione nullatenus dubitasse. 2ὶ Priebat. in Ν. Τ. M Praefat. in epilat. Iac.

38쪽

criticae scientiae ope confirmare ac vindicare, ideo nos quoad epistolam da coni, pro instituto nostro, hoc praestare conabimur. Ilaec porro quaestio hujus generis est, quae antiquorum testimoniis maxime solvenda sit. Inquirendum nimirum nobis est quid de illius epistolae auctoritate vel ab ipsis Ecclesiae ineunabulis SS. Patres senserint : utrum scilicet eam tamquam scripturam sacram allegare consueverint. Quod ut debito cum ordine sat, ecclesiae latinae primum, deinde ecclesiae graecae, ac demum ecclesiae Syriacae monumenta ac Sensum investigabimus. Monumenta vero illa de quorum authentia dubitandi auctoribus gravibus locus remanet, necnon ea quae Sententias non apud solum JACOBL M. sed et apud alios scriptores sacros eodem prorsus modo occurrentes reserunt, silentio praetermittemus.

l. Eeelesiae latinae traditio.

. Τraditionis ecclesiae latinae primus testis apparet S. CLEMENS ROMANUs, quem secum in Evangelio laborasse PADLus testatur Phili p. IV. Sin, quique S. PETRi in Sede

Romana Successor, saec. I exeunte, pro CHRISTI nomine martyrium subiit. Porro e a coni epistola non pauca in rem suam CLEMENS assum pSit, serva is tamen Patrum Apostolicorum more, qui, tacito auctoris nomine, verba sacra recitare solent. Sic Epist. 1 ad Virgines cap. XI scribit :

39쪽

. Niv π Σ a rata a tiro . h. e. neque attendunt ad id quod dieit r ne mulιi inter vos sint doctores, fratres qui in verbis suis non praevaricatur, hic homo per feetus est, potens domare et subigere totum corpus suum 1ὶ :quae verba sunt JAc. III. I, 2.2. Legebatur epistola I xcoBi in versione Itala, quam SABBATiER 2ὶ Apostolorum temporibus vicinam asserit, et de qua WALTON , Protest. X, n. 1, Scribit : probabile est ipsam ab ipsis Melesiae primordiis in usu fuisse, cum ecclesia latina sine versione latina esse non potuerit, eamque ecclesia Romana, qus principem inter ecclesias laeum semper tenuit, et antiquarum traditionum tenacissima fuit, in communi

usu reciperet.

5. Post CLEMENTEM ROMANUM, S. IRENAEUS, POLYCARPI discipulus, ac Lugdunensis ecclesiae saec. II ad sinem vergente antistes, nobis occurrit. Qui lib. IV contra ha reses cap. XVI, n. 2 5ὶ : e Abraham, inquit, sine cireumeisione et sine observatione sabbatorum credidit Deo, et reputatum est illi ad justitium, et amicus Dei vocatus est . a Sunt ipsa JAc. I l. 25. verba. 4. Eodem sere tempore, ΤERTu LLIANus, celeber ecclesiae

1 S. P. N. clementis Romani epistolae binae de Virginitate, Syriace, qua3 ad fidem coa. Us. Amitelodamentis, additi3 notis criticis, 'hilolo- oleis, theologicis et nova interpretatione latina, edidit I. T. BEE .EN. LO-vanii 1836. - pag. 50 et 51. 23 Bibliorum Sacrorum Latinoe versiones antiquu , praes. n. XXV et XLVIII. Parisiis 175l. I Εd. Massueti. pag. 246.

40쪽

29 Africanae scriptor, lib. adv. Iudaeos cap. II l , ad eadem Aconi verba alludebat seribens : Unde Abraham amicus , Dei reputatus est S. S. Hi LAnius qui tam christiano Zelo quam ecclesia

tica doctrina in ecclesia Pictaviensi excelluit, circa an. 550seribebat de Trinitate lib. IV. n. 8ὶ 2ὶ Et Jacobus aposto- , ius diaeerit : apud quem non est demutatio I. 17 . G. LiBEnius qui ab an. 553 ad 565 usque summum pontificatum tenuit, in sua ad omnes generaliter Discopos epistola, inter varia S. Scripturae loca quae ibidem congerit, et locum Iae. V. 9. reponit : Ecce enim judeae ante januam assistit 5ὶ.7. S. Pni LASTRIus, anno circiter 570, hujus epistolae auctoritatem pariter agnoscebat, quippe qui horrest LXXXVIII 4ὶ:

statutum est, ait, ab Apostolis et eorum successoribus, non aliud les in Melesia debere eat holiea, nisi Legem et Prophetas et Euangelia et Aetus Apostolarum et Pauli tredecim epistolas et septem alias, Petri duas, Ioannis tres, Iudae unam eι unam Iacobi : quoe septem Aetibus Apostolorum

8. Eodem sere tempore, S. AMBRosiUs , Mediolanensis episcopus, et catholicae fidei defensor strenuus, lib. I devocatione Gentium, eap. IX 5ὶ scribebat : Omnis autem

boni Deum esse auctorem, cujus dona nec incerta sint nee mutabilia, sed eae aeterna voluntate venientia, Iacobus Apos-