장음표시 사용
12쪽
13쪽
INDEX LOCORUM EX QUIBUS FRAGMEWA COLLECTA SUNT.
I. CALLINI. Stephanus ByE. p. 422. Ed. Dind. Stobaei Florilogium G, I9. Sirabo XIII, 1, 48. MI, 4, 8. XIV, 1, 4. XIV, i, D. XIV, 4, 3. II. TYRTAEI. Dio Chrysost. L p. m.
Diodori Excrept. Vat. P. 3. Galenus Oper. I. p. 267. ed. Basil. Hephaostio Enchirid. p. 46. Lycurgus in Leocrat. c. 28.
Pausanias Iri 6, 2. IV, 14. 3. IV, 15, 1. Plato do Legibus I. p. 629. 630. II. p. 660. 661.
Plutarch. Lycum. G. 6. do Stoicorum repugnantitas. 14. Scholiasta ad PIalon. Leta. P. 448. -, - Alcibiad. I. p. 388.
Stobasi Flori leg. L, T. LI, I. 5. Strabo UI, 3, 3. VIII, 4. 10. Taetos Chil. I, 26. 692. IIL ASII 8 ΑΜ ILApollodores III, 8, 2- , Athenaeus III, 99. XII, 30. Pausanias II, 6, 2. II, 29, 4. III, 13, 5. V, 17, 4. VII, 4, 2. VIII, 1. 2. IX, 23, 3. Soholiasta ad Odysa. P. IN. M.
14쪽
16쪽
CALLINUS , poeta elegiacus, quanquam Ephe sius suisso traditur ' , pari tamen iuro Smyrnaeus vocari possit. Etenim Strabo XIV, 1, 4.ὶ memoriae
prodidit Ephesios atque Sm3rnaeos olim fuisso συνοίκους, unde Ephesiis Smyrnao quoquo nomino designata esset et Cassinus ipse Ephesios appellasset Smyrnaeos. Praeterea idem Strabo Smyrnam quandam Ammonem in medium Prosera, quae Ephesum cepisso eiusque incolis nomen Smyrnaeorum imposuisse perhibetur. Postea nutem eontigit, ut metropolis nomen principias retineret, SmFrnaequB Rgnomen transferret ad coloniam, quum deduxit in septentrionalem Ioniae Partem.
I Rithoenius in hist. eriti orator. Ge. p. XMI. sq. memselfi d monstravit triplicem sextilisso formam eorum nominum, quae in νος desinerent: -εν , -iso . -μενε. Favet Terem tiantis Maurus es Metris 1721. Ouidam non dubitam dicere uinoum. Ubi ci. Santem p. 284. Praeterea Nar. Ule ori . Art. gramm. III. P. 2555. Iaudat Callinoum E esium. Rutinis xeniiun sequuti sunt grammatici metintior . Buti manuus I. p. 156, 3 Matutias I. p. IM. TVersetuus p. 79, 3. MatuΘnte ultera littera o elisa syllabam penestimam easa productam. Quod rumen quomodo et quibus legibus fieri potuerit quum nomo comprobavinti forma genuina ad vetustissima fuisse videtur Mauros, cuius explicandas caussa posteriore demum uetulo arcessitas sint formas recentiores uisoos atquct λυν-ς. 2 Photii Bibl. p. 319. h. 11. ed. Behher. Μar. Victoria L c. 4
17쪽
Iani in ipso Callini nomino explicando viam satis lubri eam ingredi mihi videnro, si id ex vocabulis κάλλος
Atque νόος Rivo νους Compositum esse statueris . inductus potissimum forma, quam ου riori notati assignandam esse censemus, Καλλίνοος vel Καλλίνους. Neque eum proh bilem rationem etymologicam sequutura esse dixeris, qui Καλλῖνον sibi finxerit καλὸν esso Aίνον, Sivo Linum, Poetam niatiquissimum, cognomino honorifico ornatum.
quem dinodum καλλίκομος, κηλλικράτης, καλλῆενος, καλ- λωπος, καλλίνικος κ. T. 1. aut Καλό λινος, ut καλπν ὐμων, καλοήθης, καλύμορφος. Ponamus etiam in nomine Καιλῖνος elisam o o syllabam λι, tamen refragatur Abllaba Penultiinno ratio, quae in vocabulo ADος corripitur.
1n Λαλλῖνος aut in producitur. Itaque scribendum esset
Κάλλινος, quod vulgo legitur apud Athenaeum XII.
non Καλλῖνος, quod exhibent scriptores plerique, Strabo aliquot locis, Clemens Alexandrinus Strona. I. p. 398. Orion Thebanus p. 58, 9. Photius Bibl. p. 319. b. 12. Eustathius ad Homeri Odyss. p. 1885. 5l. Unicum Et γ- mologicum Gud. p. 180, 8. habet Καλλίνον, quod tamen
Propius uecedit ud scripturam Καλλῖνον, qunm Κάλλινον. I ia autem Iongo iacilior nobis videtur ea, qua regredientes ex substantivo κάλλος derivamus nppellativum Aαλλῖνος ε), quod denotet quasi pulcritudinis ac
18쪽
enualutis ministrum vel eoryphueum, quulem admirari nolemus quum in poetarum tum in artificum op xibus. Eius generis uppellativa in untiquissima Gr-corum historia sunt frequentisSimu, Atiίδαλος, πιουσαῖος, μηρος, 'Hσίοδος, Σxησιχορος utque alia permulta, quus ud artem spectantia hoc loco recitare longum est. Sic constat Mimnermo fuisso cognomen Ligyriiadae, haud dubie ad artem sive poeticam sive musicam, quam nutipse aut univorsa eius familia exercebat, refersndumq), veluti patronyinica notissima Homeridarimi et Daedalidarum. Quanquani Callinidae nusquam memoraulur, proprie tamen Callini nomen appellativum fuisso videtur familiae cuiusdam poeticae, quase elegiacis potissimum curminibuου operam suum dedicaverit, ad inκtur Homericas et Hesis dono, epicorum imprimis poetarum se rucissimae. Iam vero ex illa poetarum familia, ut ita dicunt, elegiacaeirea Ol inpiadum primordiu prodisse statuendus est Callinus Ephesius, cuius nomen atque gloria tuternutam ante Callinum de eadsem arte et solenda et excolenda meritiAsinios tantopere obseuravit, ut illorum nomina oblivione ac tenebris obruerentur. IIinc fricti vi, ut Callinus elegiae non solum princeps, sed etiam inventor haberetur: qua de ro plura a nobiου expositu sunt in commΡn taliono Germanico scripta de origine atquμ
ItaquE hoc statuendum milii videtur, nomina vetustissimas notae desinentia ita νος non Essa composita ex duobus V eabulis , quorum estprum fuerit νόος, sed primitus ad unum tantummodo redisse vocabulum cum terminali Ons -ῖνος, unda sim demum fictae sunt formas sxeuntes in -ι-- Ve1 ---, quales apud Homorum sextant in nomini h Mκίνο , Ἀντινοον, Ἀροἰνως, Igἰνοος. i) V. ad Alimnerm. P. 7. U.
19쪽
noli ono Grascorum poesis elegiame, Ziiumermanni Di rio scholastico inserta u. 1829. num. 133 - 136. Quum igitur Callinum Ephesi floruisse certissimum ait, refitat, ut circumspiciamus, quonam temporis spatio earminibus elegiacis cives suos ad virtutem ac fortitudinem excitaverit. Res sano quam dissicillima, ab aliis diu intillum quo iam tractata. Sed agedum novum laci mus periculum. Apud veteres ipsos de Callini aetato non satis certa testimonia extitisse Uidentur, propterea quod dubitarunt, uter natu maior suisApt, Callinus an Archilochus. Iam vero conAlat inter omnes Herodoto )auctore Archilochum fuisse Aub Gyge L doruin rege, vel, ut Cicero β) testatur, Romulo regnante, vel denique eundem, ut niti scriptores 'in memorias prodiderunt, floruisso ei rea Olimi indoin XXIII. Hinc autem, nisi veterum do Callini et Archilochi aetato prorsus ineptas fuisse dubitationes concesseris, luce clarius convincitur Callini florem haud ita multum ab Olympiadum initio ubiuisse.
Atque Strabo XIV, 1, 40.3 Callinum uit Magnetum
mentionem Deisso opibuR iam vigentium, Archilochum vero cladem cognitam habuisse, quam Treros Magnetibus inflixissent; unde ipse conclusit Archilochum fuisso
τὸ Herodot. I, 12. Cauduulem a Gygs interfectum essis narrana ita porgit: εος Isγ-J καὶ Ἀρχίλοχος ὁ Πάριος, κατὰ τὰν αν- τὰν et νον γενόμενος, εν ιαμβω τριμέτραν επεμνήσθη. Sed fac etiam interpolatum esse hunc Herodoti locuin, rein tamen ibi expositam verissimam ossis sequitne ex ipsius Archilochi fragmento II. p. m. sq. Bd. LiBbet. Vindob. CL P. b. sq. D Tusculan. I. i. 3. ANam quum apud Graecos antiistissimum sit B doctis gsenus poetarum, si quidem Homerus fuit et He
siodus ante Romani conditam, Archilochus regnante Romuto, serius pooticam nos uccepimus.
P. 492. Cyrii l. c. Iulian. p. 12. Synceil. Chron. P. 180. Lir l. ad Archiloch. p. 8.
20쪽
Cullino iuniorem: Λωὲ ro παλαιὸν δῶ σὐνέβη τοῖς Μύ-
την γενομένον αυτοῖς GPμφοράν, κλαίειν θαλασσων, ου τα Μαγνητων κακά. φὶ id Ου καὶ τυ νεώτερον εῖναι του Καλλίνου Τεκμαίρεσθ αι
πάρεστιν. Mλλης δέ τινος μόδου τῶν Κιμμερίων μέμνηται πρεσβυτέρυς ὁ Καλλῖνος, ἐπὰν φῆ Λυν δ' ἐπὶ Κιμμερίων στρατὸς ἔρχεται ὀβρι-
εν η την Σαρδων Γλωσιν δηλοῖ. - Εodem urgumento usus est Clemens Alexandrinus Strom. I. p. 398. MD
IM Falsum est, quod Franckiira Calliv. p. 89. annotavit. constan
mi κλαίειν in Strabonis loco non esse Archilochi, a Simbonis, illud pra cedΘnti φαίνεταε aptantis. Itaquis Archia Iochi versiis probabiliter inc pit ab indicativo Hα . Dein facilius sest explicatu, quomodo in θαλασσῶν librariorum osci tantia esso serit θάσσων, quam vice vorsa. Nihil igitur impedit. quominus Archiloclii vorsum talom fuisss statuamus, qualem scriptum reliquit Usraclides. Explica a DeHOro marium csnh-
intoIligo κακά, tempestates , non Mag netum Cesamitatea. Μ gnosias scilicet excidium in provμrbium abierat, quo Archi ochus usus est , i ut suorum malorum descriPiionem suam a geret.