Callini Ephesii, Tyrtaei Aphidnaei, Asii Samii Carminum [sic] quae supersunt

31쪽

Invenes quosdam Ephesios, n bello Iam inchoato turpiterubsistonios, quoη Callinus ad ostici lini revocaro'sinisset. In omni autem bello, nigi ei vili, npud Graecos potissimum milites pugnant cum hostibus' δογενέ-0 γῆς πέρι καὶ παίδων κονειδίης τ'ra1 or, sive ipsi impetum facientos, sive semet defendentes. Iinquo in medio relinquitur, utrum poeta hoe Ioeo Cimmerios nn Magnetes propo-xuerit repugnantes; quanquam verisimilius videtur Cal- Iinum hostes denotare vehementiores, quales Cimmerios ni quo Treres sui o constat. Ioachimus Canistrarius in oration o do hsello Tu eleo hoc fragmentum imprudenter nssignavit Callimaelio, rodemquo usus est ad Principes Christianos'adhortandos,iat Rigna sacra crucis nil versus burbaros in serrent. Doindori. Stephanus, quem temere sequuti sunt ulli, hoe seu mentum, nescio quam oti tangsnm , Tyrtaei reliquiisnnnumeravit. Ι'orro Unichon artus,nd Herodotum IX. p. 696. propter gignificationem vocabuli πιιν- γιομνες vorsu 2. nil Laeedaemonios referendi totum fragmentum Hii euicunquo Λloxandrino, sors an Tyrtaei imitatori, potius quam Callino, Ephesios gnos ad fortitudinem animumque eapiendum excitaturo, tribuendum esse Pntnt. Haec quidem resutatio no non indigent; nuper nu-

Thierachius, si maior hic laevnn inior Callini versus Et Pos, qui seqiiuntur, upparent, quo iure sumas Callini nomen ultra eam extendi set ud postrema quoque pertinuisse; niquo ipso Rilii. respondet hoc modo: se ullo Rane. Nam ex eo, quod proximi versns praecepta bellion distichia comprehens ,exhibPnt, nihil pro Callino ossiciis, nisi talia ab oo solo scripta osse et scribi p.

32쪽

luisso probaveris. Nil igitur in eo loco praeter prituailuo disiicha tuto ad Callinuin referri potest. Reliqua Hius poeta esse possunt, cuius nomen cum ipsius loci initio interciderit. Iam si nullo artisicio essetas, ut Callini nomen ultra lacunam illam extendatur, et si donlio poeta, cui versus post lacunam et ipsi tribui pos- int,iquaestio institui potest, necessario is Tyriaeus suerit. Nullum enim illium postrem praetor hos bellicis distichiAdclarum fuisse seimus. 'Ilaec quidem ipso sibi responditUThiersclitus; sed licet etiam respondere in hunc sero modulii: Quoniam Stobaeus, qui servavitiolum fragmentum in Flori legio LI, 19. , singulis quas

oxcerpsit eclogis nuctorum nomina praemittere Kolet; otiam in alistra fragmenti parte iactum ess necessosuerii, nisi ab eodem poeta prosectum Sit, cuius quatuor priorμη versuκ Psso dicuntur. Quum autem in omnibus

Stobasti libris uiriquo distichorum parii idem pruefixus

iat titulus Καλλώ οὐ, hine nec Aario sequitur utrum iesitam fragmenii partem nd Eundem poetam reserendam se, nisi sorto firmior rationes' aliud comprobaveritis.

Itaquo Ri Stobaseus obgnitum habuisset posteriorem Dura monii partem Tyriaei, non Callini suisse, hoci certoe, volui ubi quo sacoro solet, singulari Tυρταίου lemnanto indicasset. Quod qnum factum non sit, Callino vinditanda sunt distidhaquilo ab nniiquiinio ipsi attributa esse videmus. utin m igitur omnis Thiersellii rni iana-tire sus Iulia sit sallacibus, quas artifices logici vocant. ppnen ssis, ipsnm quoquo coni turam illis praeeipii

innisam corruero certissimum est. Doinde Thierschi iis ebini tutionem insiliuis distichorum, quae Cnilino abiit dicanda esse censet, Et Tyrtaei quorundum distichorum, inter .quno quum Rimilitudo quaed in intercedat, praedo x ere colligit Tyri neum illorum quoque. PREB Ructorem. Nimirum istius Limilitudinis caussa eo potius explican id se, idetur, quod eadem ros ab sodem poeta descripta communes quosdam suppeditat locos, noutri sero Pr ῆ-

33쪽

et i

i oranti tendoq. Aresedit, quod sinition vontentias in eariaminibus Homerici Α, communi uirilisquo liscine eloginei sonis, imporiuntur, ni quo Pituan Tyrtaeus natu minor laetio eo ita habui o Potuit Callini carmina. tes et argumentum hisco verbis: Das vortiluini sinas

recta iudicavit elegiam fuisse, . in qua Iovem precaretur poota, ut civibua opem ferret ud e vK Τrorum impetum. Fortasso etiam λόγος illo,non singularis binit eIegia, sediimplioris elegiae particula aut peroratio putii , qua Poeta et tum suorum animos nil irtutem,uique bollum inflammaret. Neque inopto Franckius p. 32. λόλον προῆἈπόλλωνα dici immo contondit Thmguidis versus 773 782; uitamon quod addit Franckius, in his tersibus aeri bonitis Thpomidoni ob oculus habuisso Callini πρὸς

Λία λόγον, parum prob bilo.esse Iidetur. . . In fragmento G. Pt 7. ngitur do Teucris laetit ad coitu in do Culchanis Ex hia Oxiguis intonii Calliniani monumoniis cor- tissimo evincitur. qunm iorum niquo in togrum furiat Grammati eorum Aloxandrinorum iudicium, quippo qui Calliniam in poetarum quem tondiderunt m non em -- teporint; si quid om ro vora hue ppeetat Proesi locus

34쪽

Λ Callino, poeta elegiae , di Atinetuendi sunt alii eiusdem nominis, ut Callinus, philosophus Peripateticus, Theophrasti amicus vol discipulus, cuiua mentio sit npud Diogenem Laert. V, 52. quo quidem iunior fuit Callinus eiusdem Sectu Philosophus, L conis Binicus, npud eun dem Diogenem V, 70. 73. 74. Tertius quidam librarius fuisso dicitur apud Lucian. T. III. p. 10. Od. IIemAterii. ubi conforatur Schol. et p. 100. Quartum Callinum, Seleuci Callinici temporo apud Smyrnaeos neruili Prue laetum, laudat Marmor Oxon. II, 3 l. p. 8. 72. p. 12. 75. Sequitur Eustathii Iocus ad Odyss. p. 188I, 51. ubi Franckius P. 24. pro vulse Καλλῖνος legendum Esso tenset Καλλίμαχος, haud dubie propter Philotas vicinitatem. Sed optimo perspexit Meine hius pro ωιλητῶς reponen dum esso Φιλτας. V. Philota , ΙΙe exi an iis et Pli noctis Reliqq. p. 272. - Denique a Pausania IX, 9, 3. laudatur Καλαῖνος sita enim in omnibus Codd. geribitnr quidam, vel potius Λίλαινος, quod Sylburgius rostituit Propter αναλογον Λόλαινος apud Pausan. I, 31, 3. Sed 'quinam fuerit, uliunde non liquot. CL viil Inor de 'cyclo epico p. 59. M. Post Sylburgium fuerunt, qui Καλλῖνον coniicerent. Ruhinen ius autem ad Callimaelii

35쪽

fragin. P. 439. pmposuit. χλωπος, quia criti ei potius Callimachi, quam elogiographi Callini fuerit, incerta op

ra Ructoribuη suis nssiqnnro. Franckius p. 25. redit ad Καλλῖνον, quem ultorni in pliilosophum peripateticum fuisse opinatur. Nobis in Mauisos nomino aliunde ignoto Enbsistendum esS idetur.

37쪽

. Stobaei Florileg. LI, s. p. 155. 56. Καλλίνου.

vσθαι, ἀτὰρ πόλεμος γαῖαν ἄπα-ν ἔχεις

Addidi interpretalionem Germanicam eamqu. et Poeta. a tentiis et metro Graeco, quam maxime fieri potuit, astrictam, in qua quidem adornanda prae ceteris opem mihi tulit saluberrimam Franeiseus PassovIus in Buschiusit et Kann siesseri Diario, quod inseribitur Pantheon Vol. II. P. 93. H. quem Plerumque sequutus est etiam Gu. Ern. mberus in Prae tantissima Poetarum elegiacorum Graecorum aupellectile. V . l. μέχρις τευ i. e. μέχρις τίνος, quo usque y sicut

Prie ortum ex του, quod contractum ex τέο 2P. Homer. n. '225. - Verbum κατακεῖσθαι maiorem etiam in se comple-etitur desidiae notionem quam simplex κἀσθω ap. Homer. II.

a ιτα γαρ ἐν νζεσσι ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς. Eandem aisnifieationem habet καθλμθαι, apud Demosthen. Philipp. I, s. de Philippo, qui Atheniensea μέλλοντας καὶ καθύμένους περιστοιχέ,εται. Olynth. I IIJ, 23. καθήμεθα

. 2. Pro αἰδεῖσθ' in Cod. A. auia δ', nullius sane protii Ioelio. - Vocabulum aμφιπερικτίονας notatu dignissimum , quippo quod compositum sit ex duabus praepositionibus

38쪽

ριεν κ. τ. 1. Ubi SeboL BL. p. G. M. Behkeri recte annot vit i ou διὰ τυ μέτρον αἱ δυο προθέσεις, αλλα τὴν πιρὶ τὸν αυτον τόπον συναγωγὴν Παντὸς του στρατos ἐσῆμα νεν. es. II. φ. 10. ., 191. Odyss. 1, 609. Me Ioeo inteIligendi sunt omnes, qui circa Ephesum habitabant, rui heruinisoknende Possia etiam Germantee die e. Fortasse Callinus tales seresi hi eogitavit homines, quales apud Lacedaemonios fuerunt περίοικοι, quorum eo magis etiam Puderet ei ves liberos, quales Poeta intellexisse videtur τους νέους. Sad hinc minime aegri-iue callino ipsos Lacedaemoniorum περιοίκους, quo ix -- isse Potuit, oh versatos esse; verum Enimvero Proposuit --φιπερικτίονας, qui Epbesiorum fuerant vicini, velut apud Homer. Odyss. β, 65 sq. a

. 4. ἡσθαι, verbum desidiam denotans eorum, qui bello absistunt. Similiter Homer. II. ν, 250 'τειτ ῆλθες, πόλεμόν τε λιπῶν κώ δηιμῆ-ς delude vers. 253. ἡσθαι Mκλισουσι λιλαίομαι, ἀλλὰ μάχεσθαι. cf. ν, 134. - Extremo

39쪽

γος πέρι καὶ παιων κουρδίης τ' ἀλύρου. δυγενέσιν. δύνατος δε κοτ ἔσσεται, ὁκκότη

lioe versv xiguum interrogandi est Positum, quod vulgo desideratur. Interrogativa scilicet ut Ilaec quoque evadat sententia, auadet poetae impetus, ut ita dicam, furiosus. Deest hexameter, quem Camerarius ita reponendum esse putavit rM νύ τις ἀσπίδα θυλυ ἐν ἀντιβίοις πολεμίων.

Sed nobis persuasissimum est non nuἰus versus spatio supplerihuIus loci lacunam. Frauehius p. 100. statim Post versum 4. inserendum putat alterum fragm. 2.):ωῖν ν - Κιμμερίων στρατος ερροτω οβριμο γων. Post quem laeunam statuit unius Pentametri ei hexametri. Sed haec coniectura ineertior mihi videtur, tam satis firmἰs B Ititur undamentis, quoniam quaeritur, an non eodem iure versus ille in alio elagiarum deperdilarum Ioeo litus esse 'Potuerit. Neque omnino cum Praecedentibus ita e aeret, ut huie loto

G. R. In Cod. B. legitur di τότ ἐσσειαι, ὁππότε πινδῆ, Pro qua lectione Gratius coniecturam Protulit: θ. δέ no

40쪽

Iσσεται, οππόυρον δή. Sed neutrum verum esse videtur. Nimirum neque ποτ', neque οππότε, neque ὁπποτερον eon venit rationibus palaeographicis, quia ex versu 1. et 12. at fragmentu S. luculentet apparet Callitium formas Ionicas am-Ploum es3e κῶς, κῆ, κέειν, κοτε, κοτέ, κότερος κ. F. λ. Quamvis demonstrativum τοτε optime respondeat relativo or ποτε, tamen pronometi indefinitum ποτέ aptiorem reddit aententiam I mors autem aliquando reparebit, quum Parcae inimoriendum esse cecinerint. Itaque reponendum esse videtur:

θ. δέ κοτ Iσσε risa, ὁκκότε κεν d/. es. ad Mimnermi fragm. O, I. cui eadem medicina adhibenda est fragm. 12, 5. ου τε legendo pro ortaOτε. Vs. II. xλσας seribendum spiritu leui, non noας, quod immerito dedit Gaissordius. Ceterum ελσω hoe Ioeo simi in Iliada lignificat premere, inoiadere. v. Brutinantii Lexilog. II, P. 14Z 2 sqq. et P. 146. Explica: sub acino forte Peciva premans, sive includem. -.τὸ πρωτον - i. e. M Primum m