Callini Ephesii, Tyrtaei Aphidnaei, Asii Samii Carminum [sic] quae supersunt

41쪽

M. 12. Eq. Antiquissἰma sententia eaque iam obvia in uomeri Iliad. ζ, 488. Sq. . . u -

μυχον δ' οὐτινα φηiti πεφημένον *μεναι ἀνδρων, οὐ κακόν, οἰδἐ μἐν ἐσθλόν, ἐπ ην ταπρῶτα γένηται.

Formam interpolatam πως exhibet A. genuinam κως recte vul

vs. 13. Gaiasordius In Stobaeὲ Florilegio edidἱt oi δ εἰπρ. , unde sequitur eum formam ε ὶ tu Codicibus repperisse, non ἐν , quod Brunthius temere illius vice in ordinem recepit. ParticuIa εἰ et Iam apud Homerum saepius cum coniunctivo Iuueta reperitur. V. Hermanu. ad Viger. p. 83l. Thierachii Gramin. Gr. P. 625. Sensus: Nemini destinatum est mortem fugere, etiamsi ab ipsis diis genus suum deduxerit. molaci autem ab Homero II. π, 433. sqq. vel ipso Iove potentior describitur.

Vs. 15. χοα, M. ἀνήρ sive Tlς. - Μοῖρα κίχεν θα- mr . Cod. A. μοῖραν, quod a librario indoeto proseetum se videtur, qu coniunxit et o Mνηρ κιχεν μοῖραν θανάτου, uestretis legibus grammaticia atque metricis. Sed si quis ae-eusativi μοῖραν rationem hahere voluerit, solle emendabat

42쪽

Mοῖραν εχει θανάτον, ut apud Solon. γ, 18. Quum Rutem multo facilius Pro aecusativo reponere possimus nominati uum, uital impedit,iquominus explicemus: stilata θαν ex ἐκιχεν-αDFGν, Ilarem mortis deprehendit eum domi. Similiter

emendavimus.

43쪽

Vs. 18. a 9. Franctius. p. 101. in toto fragmenta iudieat nihil otiosum, nihil alieno. loeqὰ nihil equi e Ilis positum esse, ut Calliso noni esse digitissimum videatur, sive consilium Poetae, sive res,. ive verba speetes et formulas loquendi, sive numeros omnemve orationis eoiorem et hahIlum. Coneedo. Sed quod addit P. 402. graviorem dubitationem m mera μιθέους v. 'is: qui quidem sirit Hesiodiae aetatis, deque videantve in Callinis eadere, siquidem hie proximus fuerit ilo nem, nihil est pro elo, quod hae Rrgumentalione ineptius possit ea cogi tari. Ponamus etiam , et hod Bemis 'niquum ipsorum Graemismus in mentem vekit, Ciantium Hesiodo 'Isse superiorem eue tandem Callino voeabulum sugere Βου lleebat; quod ΤΗHomeri tarminibus desidere lusa apud Hesiod mi primum reperiatur Τ Sed neque hoe verum, ημιθέους esse Hesiodiae aetatis, non item Homericae; nempe in Iliad. μ, 23. memoratur Utistiis γένος ανδρῶν. Deinde Frane him omnini 1 αρ terpositum duobus in distichis. Sed hoc quoque nauisum, praesertim quum tale quippiam logicis hiloni minus stilateaeeommodatum, animi assectum atquq ἰmpetum, qualis per omnem iamiam ditanssitur. Metiam augeat 'atqui Pontendat. Neque maioria momenti iliud est, quod rsu 18. N. eadem sere exprimitur gententia, ε rive verari M. . dimir M. talia quo que repetilio vim auget eoque magis impeIIit audιtoham animos ad latam, poetae sententiam se ni considero m. Apage igi εν lsr inanem Franehit avspieiouem, disiictum illud Callino ab iudieantis atquη elia modo cuidam vi diva in . . ... . nn Va. 19. ἄξιος ημιθέων, i. e. in eodem loco Ponitur, gism

44쪽

Leroes, par est heroibus, sicut paullo post πολλῶν αξια, Iacta mutiorum Iactia paria. V. Matibiae Gramm. Gr. P. GIT Similem sententiam de Ueetore pronuntiavit Homer. u.

Vs. 20. ,ως περ γάρ μιν πύργον. Antiquissimum talis comparationia exemplum obvium est apud Homer. Od. λ, SI Suhi Ulixes alloquitur Aiacem: τοῖος γάρ σφιν πύργος λι λε . Theogn s 232. sq.

v Vs. 21. πολλῶν αθα. Eees comparationis gemis; quod notissimum ex loeo Homerico II. g, 5I. κόμω Aumrωσινομοῖαι. cs. Wyttenhach. ad Plutareh. prospess. in virtvt. P. 84. C. Biblioth. erit. XII. p. 62. d i.

45쪽

μοεργων

t .i H hare liri schaar. πριμοεργῶν. Ita lenissima medicina reponitur quod extat in Strabonis Codieibus Par. l. 4. Bre. Ese. Mosc. Oβριμος Ierustis. 'Coti ira Medd 3. exhibet ὀβριμοεργ1 ς, Med. 4. ομβριμος εργων, unde Franckius P. 89. temere scripsit ὀμβροιοίργων, in qua quidem eoniectura non solum accentus maIa positus, sed otiam 'ipsius vocabuli forma ossendit. Nempe apud Homerum et vetustiss mos quosque Poetas reperitur forma. ριμος, non - βριμος. V.ρ Vernsdors. ad Tryphiodor. p. I9T. Etiam apud Tyrtaeum T. 25. ex Codd. legendumλυριμον, προς,bib. 27. ρδων ὐβριμα Iργα, ubi idem Franckius perperam scripsit . υμβρ. Solon. is , A., οβριμοπάτρη.. 'Dβριμοεργοι autem v

cantur Cimmerii non solum, quia in Sardium expugnatione se-Holer et crudeliter se gessprunt, sed superiore etiam tempore per Asiam minorem. ristem Paraverant ruinam, euius Callimus i Pse in carmine m mi uerat. c. i- l ..i ' l. 3

46쪽

Sed maiorem auetori atem porrigit Cod ex Behdigeranus uratis laviennis, in quo a ceu ratissim scriptum est παρα Καλλινωetvi ποιητῆ. V. Passo vii Var. Iect. in Stephan. Byz. e Cod. Bel, dig. Programma Vrastistav. a. 1824. P. 51. rei'. in Din- dorsit ed. p. CXLIX. Hemistichium ipsum in initio versus sive hexametri sive penta metri positum fuisse videtur, sicut Mimnermi fragm. 14. Παίονας ανδρας ὼγων, Λα τε κλειτὸν γένος ἰππων. Fra nevius P. III. et Veherus P. s. alteram Penta metri partem eo Expleverunt, quod itidem esse Possit. - In Cod. Belidi g. pro IV ρεας legitur Tρψεας, ex sola, pronuntiandi:diversitate Profectum. - Franckius Non dubitat, quin Trerum dux ille fuerit Lugdam is, quem Cimmeriorum ducem vocat Callimactus Ηγmn. in Dian. 251. sqq. ubi de templo Ephesio:

. κεκλιμενοι ναίουσι βοὸς πόρον αχιώκης. α δειλὸς βασιλέων ἴσον ἐλιτεκ' ου γὰρ εμελλεν ουτ αἰτῖς Σκυθιηνδε παλιμπετὸς Ουτε τις αλλος, oσσων εν λειμωνι Καῖστρι ω εσταν ἄμαζαι, νοστῆσειν ' Ἐφέσου γαρ ἀεὶ τεὰ τόξα προκεῖται.

Quae quidem conieetura quamvis non omni destituta sit Pro Hahilitate. Non magis tamen pro arta confirmari Potest, quam altera eiusdem viri suspieio, Callimachum in his rebus enar-rundis ipsum Callinum . ante oeulos habuisse. Huc spectat

etiam Strabo.I. p. 61. Αὐγδαμις δε τους αἰτου πων μέχρι συδίας και 'Iωνίας ἐλασε, καὶ Σάρδεις εἶχεν, εν Κιλικία δῖδιεφθάρη.

Strabo XIV, 1. 4.Aυται μῖν διώδεκα 'γωνικαὶ πόλεις ' προ ληφθη δἐ χρόνοις τηερον καὶ Σμυρνα εἰς το Ιωνικὸν ἐναγαγόντων με- σί - ησαν γαρ αυτοῖς σύνοικοι To παλαιὸν, ηνίκα και Σμύρνα ἐκυλεῖτο ἡ Ἀφεσος. και Καλλῖνός που οντως δνόμασεν αντῆν, Σμυρναίους τους Ἐφεσίους καλῶν ἐν του προς ista λυγω '

47쪽

Σμυρναίους δ' ἐλεησον - - - καὶ πάλιν

Graea in Strabonia editione annotavIt ad h. l. Γράφε, Μνήσαι, καθα φέρουσιν αἱ προ τον Γερμαν ἐκδόsεις. Sed neseio, quid sibi velit III. persona sing. optativi activi μνῆσαι, quum huius loci sententia flagitet Imperativum medii a M. V. Buti manni Gramm. I. p. 464 sq. - Αd sentantiam supplandam Casaubonus haud improbabiliter proposuiι varia: Σμυρναῖοι κατέκηαν, aut similia; quemadmodum Chryses in Iliad. ω, 40. sq. Apollini supplicat:

ε εἰ δὴ ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρl' ἐκνιταύρων ἰδ' αιγῶν, τόδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ.

Strabo XIlI, 4, 8. Asminoe ει του Καλλίνου τιν ἔφοδον τῶν Κιμμερίων ἐπὶ τοῖς Ἐσιονιας γεγονένω , καρο ξν αἱ Σάρδεις ἐάλωσαν. έἰκάζουσιν Οι περὶ τὸν Σκήψιον Ἀστὶ λέγεσθαι Ἐσιονεῖς

Strabo XIII, 1, 48. τοῖς γαρ ἐκ της Κρήτης αφιγμένοις Τευκροις οἴς πρῶτοως παρέδωκε Κάλλῖνος o τῆς ἐλεγείας ποιητὴς, ἰκολουθησαν δὲ πολλοὶ χρησμος ην αυτόθι ποιήσασθαι την μονὴν, .

Strabo XIV, 4, 3. Καλλῖνος M τον μἐν Κάλχαντα ἐν Rλάρω τελευτῆσαι τον βίον φησl τους δι λαους μετὰ Mόφου τον T-ρον υπε θέντας , τοὐς μἐν ἐν Παμφυλία μεῖναι, τοὐς δ' ἐν Κιλικίει μερισθῆναι καt Συρία, μέχρι καὶ Φοινικ'ς. Ditii

Corale

50쪽

. . . . . .

. . . . ... - . . ra :- - . .

, Archimbroti filium ), alia scri-

ptores aliunde ortum Psse trudunt, ita ut eum modo Atheniensem, modo Aphidnaeum, modo Lacedaemonium, modo etiam Milesium uppellatum esse reperium M.

I Nompn 'PTAma apud omnes seris aeripior a veteres προπερε - μενων denignata r. Tv ρταε os, ut apud Lycurg. p. 226. ed. BeLLEn, apud Strabonem, Piulariarum et Pausaniam PIu ribus locis, Schol. 1'lalon. p. 388. 448. et Schol. in Homui Iliad. p. 428, 6. 18. ed. BALor. ap. Suidam T. III. p. 520. Pollucem Onom. IV, 10 . alios me suo Ioeo indicandos. Contra apud Platonm omnes Binxeri et Stat Iba mii Cod os praeter unum exhibent προπαροζίτονον Tύρτἄaog, ita do gibus lib. D p. 18 7. ad. Bekxer. αρταιον, ib. 20. et P. 189.. 22. IX'ρταιε, DIAE, IT. 131, 3. Tίρταιοει quibuscum ubique conssentit codex vitidobonensis, a C. Schneidero accuratissime. ut solet, nuper collatus. Unicus Vaticanus Bekkeri constanter tiabist τυρ1αῖον, εὐγαῖε, τυρταιος. Iam guum Plato tiquissimus ait auctor, qui Tyrtaei mentionem facit, atque unus ex oris codicibus in aecaeum nouum usquΘ redire censeatur, Tarior illa acuendi ratio etiam exquisitior ves Potius Ἀττικω- .. πέρα esse Udat M. Sio enim Gera os, nomen proprium, sono a. dial inguitur a gentilibga eiusdem terminationis, qualia sunt