Gerardi de Vries ... Exercitationes rationales de Deo, divinisque perfectionibus. Accedunt ejusdem dissertationes de infinito; nullibilitate sprirituum; homine automatico; contradictoriis deo possibilibus; sensuum in philosophando usu; cogitatione ip

471쪽

qui mentem ejusLm plemus ex noni. 337 a II. Contradictoriorumpo ssitas cum primae cause I pientia nequaquam

ipsa rei contradictoria repugnantia causi existit , cur ejus idea Jormari nequeat. ueqov. Omnipotentia Divina in veram rem terminatur, non in nilatum ; adeoque nec in contrainctoria. 3 iVI. Si contradictoria D mi iliasint, nihil P tam absonum potest, quod non secerepost DeMi. 343VII. Si jacere queat Deus ut con. radictoria sint simul, etiam res contra dictorias oredenda proponere po

test. 3-

viii. Admissa contradidi oriorum possibilitate , nullius momenti existunt quaec que ab absurdo consequenti petita argumenta. ib. ix. Quin ,siubvertuntur omnia omnium

disciplinarum atque universae quam unquam habere potest homo certitudianis fundamenta. 'Α Σ. Potentia Dei cum Holumine ejusdem confusio pracipua novae assertionis

x1. Objectorum disestas evidens distinguenda Divinae Potentiae a molum late fundamentum. 3ψ7xii. Eandi m distinctionem miscith bens sese aliter Potentiae aliter Holum ratis Divinae exercitium. 3 8Σm. Neque, quando Porentia Dei a

Voluntate distinguitur , tae. ω semax aut persecta haec agnoscitur. 3s xiv. Prodisio rerum eis ad Volunt

tem Dei sepe reseratur, nuta facta mentione Potentiae t 3 oxv. Rerum possibilitati fundanda Dias cir Dei Sincientia , citra ulum de motantate ejus cogita tonem. Ixvi. Nihil persectionis divinae libertati detrahitur , si contradictoria Deum se reposse, neget Vr. 3 ΔXVII. Po ilia , tametsi ad in iis

rentem primae cause voluntatem mu

riaticantur, a Deo nihilominus d pendent. 3 sqXVII I. Oua aliae es potuissent naturae

rerum contradictoriorum po ilitatem minime probant. ib. XIX. Nulla parre immo esiae reus ex

stit, qui contradictoria infinitae potenti ubducit. 3 s . Propositae quaestionis decisionem Phialos ho minimo terfugiendam esse, ostenditur 3 6 xxi. Absurde dicitur Deus per Poremtiam posse, quod idem escere nequeat per Bonitarem. ue 7

DIs SERTATIO De Sensuum Usu in Philosophando.

i. Discultaris in cognoscendo vero causi est adminiculorum tum desectus tum abusus. Pag. 3 coli. Manissum id insensuum pere Lil a mis-

472쪽

ptionibus, quibus nimium actarent , cumplebeis, Epicurei; 36 iri I. Parion vero tribuunt Sceptici Platonici : Aselum in er utrosique tenent Peripatetici. ues 2IV. Illorum atque istorum errorem confutare haud operae pretium ex

fit. ib. V. Canesius hac parte Scepticismi suspicionem apud multos incurrit: 3 6sVI. Dum ad innatas ideas , non sensationes , in cognitione veri, attemdere jubet. ib. VI I. Mus , quibus id inculcat, aiducuntur loca r 364 VIII. Et Cla regiam in illa paraphrasis. ib. . IX. In ea quae mitigandae assertionis gratia ab utroque admiscemur observatio. 36s X. Status qua Nonis fixus , proposito paucis Cartemnae asertionis sin is genuino: 366xI. Eique opposita antithesi, sensus non advivendum tandum, etiam ad splendum, essedatos. 367 XII. Impingit Cartesii assertio in legem p priam , qua amplissima Dei opera cogitare jubet. ib. XIII. Item in aliam , qua de rerum naturalium sine definire quicquam prohibet. 368 xiv. Sensus a philosephando remoti, ut major sit innatarum id cum n

cessitas. 369XV. Quoque amplior esset in suendisvmicosi mundi elementis his se

animalis visae regimen emendendo , areumentum. ib. xix. Modus cognoscendi Avum uni consequens , Sensus ultra vi ae ani- cmmata regimen patere , eν u-

Q. Maxime, cum in hoc modaerando nis Sensationum cum cogitationibus nexio nullum habeat, juxta novam hypothesin, usum. ue XXI. Rerum materialium existentiam Sceptic negare coacti, tantum quod

sensui nasium facerent in philosophando usum. 37s II. Citra Sensium opem de plurimis corporum adjuncitis accurate philosῖ- phari non licet. Γ77Xxo I. Confirmantibus id sua praxit is dissentientibus. '78 xxiv. Negato Sensus Uu in philosophando , etiam experientiae nussus manet locus. 379 xxv. Non existentia tantumsta 2 natura corporum alumento Sensuum

istelligitur. ι8o XXVI: Cavendum, ne siensius sumatur ad quatum cognitionis Philo ophicae principium. 38i VII. D semcndae quoque sensetisne

473쪽

etera a fallacitus, ex debitae a tenti nis Gn,ihmia. 38: V III. Nec non, ex explorata rodia organorum LEoprione. - 83XXIX. E iam , ex ri quisita objecti ado cnum comparati proportione. ἶ 84 XXX. Denique , ex con utione medii legitima. ib. xxxi. Aeque dictilius haec attonduntur, quam regulae qhibus intellectus Ierceitiones reguntur. θ83XXxi I. Expensatione repe ita de bonae Fefationis requisitis facilius con

stat. 386

XLII. Item , ex plurium se uum de eadem re consentιei res. mo. 387 XIV. Sensuum fallaciae nil obseant,

quominus eis mens utatur in cogno

stendo vero: 388

6. Haud magis quam errores intellestus hujus usum in philasophando

prohibent. ib. XXXVI. Sensuum erroribus , non mianus quam intellecti s , corrigenssis ad manu uin remedia. '89

xxxv II. Fallaciae Sensuum , si phil sophationi, etiam vita moderamini hos ineptos faciunt. ib. XVIII. In Vae rerum ideae F vel maxime deviar , absque Sens in philoseophationi non si unt. 39Pxxx IX. Quamvis toti composito Sensus

conveniant, non ideo Lrmen advita

cumpraecis uni refringendi. 39r L. Sensus sapiendi adminicula sunt, o si optentet nonsim qui cos semper se

quantur duces. y alxLI. Acumen Sensuum in brutis , eos homini au philosophandum esse inu Alcs nequaquam arguit. 393XLII. Cum non Deo cr Angelis, homini tamen ad intestigendum cur ensis

opus sit ' ib.

XLI II. uuaecunque Sensui clara sum, eadem qua laba menti existunt evidentia. 3M XLIV. Contra , quae nullo modo sentimus , omnium disi lime infestigiamus. ib. v. Intel lus humani a Sensu de umdentis explicatio 2 demonstrario paucis theorematibus comprehens. '9s

EXERCΙΤΑTIO Expendens Consediaria Idcae,qua' absolvitur Mens Humana sola Cogitatione. .

f. I. Nullum prudenti Philosopho re iapiendum dogma novum , cujus non caute animo prospexerit consequentias. Pag. qmr I. Con Mariorum quae post se iratis novella idea de humana mente, quae mera cogitatio sit, ossabim. qor III. Absentionis, Dei omnem essentiam

in cogitatione constituentis , cum ea quae mentem humanam sola conta-jione absolvit, demonstrata connexio:

Ejusdemus paucis derecta falsitas qQ IV. Sententiae , non nisi duo in Deo a tributa admittentis , cum eadem

474쪽

hypothesi sensus nexus: E, em lue patefacta se iter alutatia

'pothesi fuit: Om notata periculosa absurditas. qIivi I. Utriusque Natura in Christo uni nem sola operatisne absolvere jubet eadem hypothesis r Reclaman e o thodoxa Chrimanorum Fide. Is VIII. Angelos esse nussiam docere cogit eadem h pothesis : Dogmatis hujus Indigebant confutatio. . qi7ax. Angelos de spatio inspatium non' moseri , eiaem hypothesis infert: Eius assertimis ostensa paucis Di

EXERCITATIO De Operationibus Brutorum.

f. i. Occasio Exercitationis hujus Apologeticae de operationum in brutis principis substantiali. Pag. 22 II. Contra resiae totius svimma brevi compendio e sta. 4:

iir. Pris judicium de mechanica misssi ictura anima substantialis brutunegatae causea prccip a. 42

Iv. Vera coruoms brutorum tot exta

in testimonia, quot fere eorundem oboae sunt operationes. 42s v. Substantialis operationum in brutis pninci'i admittendi propter non una rarionem necessitas. 426vi. Ilu cegere coactus Cartesius ipse controversiam hanc in medio fere ruelinquit. q*7vii. Sestatorum ejus alii ad anima mund Platonicam confugiunt , alii e. sam hominum animas jubstantiales expungunt. 428 vi II. Consentit Auctoritas Sacra cuis assertione de vera vitae ct cognitionis

in brutis principis substantiali. 429

Ix. Bruta in mera Automata Gnisse

rit quae nostra assertioni opposita essthesis. queox. Asserta brutis vera cognitio nihil esserim tribuit Rationalisatis; querXI. Cum non omnis cognitio necessarib

existat ejusdem ordinis e pecto: que: xii. Docente id passim Schola Peripatetica , nec istis discnte Carisa Foryaeo. que uex m. brutis substantiale mera cognitionis principium tribuit opinio, Vetus est 2 maxime trita. que

Ex Typographia Academica, Anno tisῖs.