De fontibus librorum XXI et XXII Titi Livii, [microform] ad summos in philosophia honores ab amplissimo philosophorum ordine Argentoratensi, rite impetrandos

41쪽

habunt. Itaque Livius eam famam, cuius Polybius auctor est male in narration0m ex sonte Romano haustam videtur inseruisse. Parito Livius c011sudit duplicem memoriam de ordine, quo

R0mani in pugna Canitens instructi suerint. Nam ita

instruunt aciem: in dextro cornu Romano equite locant deuidei sedites, laev0m cornu extremi equite Soci irum. intra pedite ad modium iuncti legionibus Romanis tenuerunt con8ules ornua tenuere, Terentius laev0m, Aemiliu dextrum Gemilio Servili media pugna tuenda data. In dexterum cornu primum fit impetus et

equites Romani atroci proelio victi terga vertunt. Pauli nulla tmonito Sub findi huius certaminis peditum e00ritur pugna et R0mani in mediam P00ndrum aciem inlati etiam ab tergo' teluduntur Deinde cum equitibus soci0rum proelium sommilitur. Haec Livius ex Polybio ita petivit, ut pauca mutaret vel adderet; sed inde a 48 alium sequitur ducem. Ipsum sap. 48 tam obscurum tamque perplexum egi, ut certum iudicium de e pr0serrensequeam, nisi iu0 et ii et de pedestris certaminis fine Livius

cum Polybio prorsus discrepat Nam, ut Polybius cap. 116 tradit Paulus, cum equite eius victi et maximam partem occisi Ssent, a dexter c0rnu ad exercitum pedestrem se c0ntulit ibique R0man08 adh0rtatus et ipse cum hostibus congres88u8, 08trem Comminu pugilans cum Servili et Rogulo ), pri0ris anni consulibus occi8u8 St. Etiam apud Livium cap. 49DAemilius in media acie versatur Sedi Pol. 3. 10- διὰ pretio 31έαν ἡμέραν ἐκ τω δὲ συῶν si ετα-μ

δῆναι τους Ρωμαωυς π των ιβνων - ita factum est, ut Romani butroque latere includerentur ab Alris, id tuo apparet ex g. 9 et 10. CLIVoelfflin ad Liv. 22 47 8.. Liuius 42 40 6 Atilium Regulum Nomam rediisse scribit, quamvis prorogatum et cim annum imperium esse 22 31 etiam 23 21-ς 44 11 6. 24 43 1-x vivus commemoratur. Item ex Cie Tusc. 1 37 89, ep. Hann. 44 App. Hann. 18-24 suspicari licet, tilium non

pugnasses apud Catinas. Itaque Jhnes illist. Rom. I. 198y eius loco M.

Minucium usum nominat. qui priore anno magister equitum fuerat et Livio 22 49 16 inter caesos numeratur. Ac vero sum Polybius et Minucium et tilium simpliciter ηύρκον appellet, facile potuit fieri, ut eum

Marcum, quem simul cum Servilio mediae pugnae praefuisse sibi notavisRet,

illius collegam esse putaret Teli Philol. I. p. 103 Polybium M. Ati litam pro L. Atili, quaestores de quo es. liv. 22 'si nominavisse iudicat Peter hist. Rom. I. 374 Polybium secutus est. quo tempore e Venerit non commemoratur. Primo Statim proelio unda graviter ictus esse dicitur; videtur igitur Livius sibi fingere, Paulum certamine ViXdum c0mmiSS mediae pugnae praefuisse. Ibi ab quitibus Romanis pr0tegitur e08que ad pede deScendere iubet; sed cum res male geratur, par R0manorum fugit, par cum Paulo occiditur. - At neque ex olybiana neque ex Liviana narratione intellegitur, quomodo fieri p0tuerit, ut exitu pugnae ex equitum proselio penderet praeterea Livius 42 ' 49, ubi R0manipelluntur et fugiunt, aperte discrepat cum 22 47 8, ubi undique inclusi esse dicuntur. Apud Appianum autem Hann. 19 ante initium pugnae Paulus mediam aciem tuendam suscipit et a

mill equitibus protegitur, id quod cum iv. 22 A plane concinit. Ex o intollegimus Livium finem pugnae CannenSi petivi88 exauctor Romano Coelio), qui Roman08 eudem ordine cuiu Appianu auct0 est, aciem inStruxisse traderet. Hos habeo locos, quibus Livium sibi non constare iudico C.

Poter p. 38 et Buchhol sp. 22 inter se pugnare dixerunt etiam

cinere negat, priorem l0cum perperam interpretatur. Nos sines veritatis specie suspiceris eadem fere 'luam mod0 explicavimus studiorum ratione Livium per totam tertiam decademusum esse et binis vel ternis auctoribus inter in comparati modo hunc m0d illum tanquam potissimum ducem ita Secutum SSe, ut multa et levi0ra ut graviora aliunde p0tita in eius narrationem insereret. Et quanquam fieri potuit, ut duo Vel tres eripi0re ex eodem auctore tanquam ex communi lante sua haurirent communemque auct0rem varia rati0ne retractarent, tamen ei Sunt Vituperandi, qui vel illam rationem inter Polybium et Livium intercedere vel omnes antiquos rerum script0rem tam Graeco quam Romanos Singulorum auct0rum opera ad verbum fere in nova exempla tranStulisse temere clamitent. atque hac quidem in re iudicium virorum doctorum valde turbatum est cum alii veteres rerum Scriptores perperam cum nostris conserrent et ad eandem normam metirentur, alii eos pari plane gradu ponerent cum medii aevi chronographis. in erum turpiter utrique lapsi esse mihi videntur. Immo longe plurimi quantum ab illis tantundem ab his distare existimandi sunt. Neque magis constat inter viros doctos, a quibus initiis annalium et historiarum confectio apud Romano prosecta sit, quo dein-

42쪽

5859

ceps gradu tran8ierit ad quem finem pervenerit. Nam elleroquidem si assentiariS, PiS cum re R0manae Vixdum Latino Sermone explicari coeptae SSent, in Summum gradum eniSuS St, ultra quem neque C0eliu neque iViu progreSSi Sint. Contra ea si C. Peteri, E W0elsilini, aliorum Sententia recte Se habet, CoeliuS qui primu non omne re RomanaS, Sed Dium bellunt Hannibalicum perSecutu est, etiam rimus re accuratius indagavit et oratorum more X0rnavit eaque re inSignem laudem Ciceronis sibi meruit, Livius vero n0n 0lum il0rido dicendi genere Coelium superavit, cum interea et pr0Sa oratio et poeSi eXcultae Ssent, Sed etiam quantum oterat Xi Stimare quantumque Romano licebat, ropius ad veritatem accesit. Multa luidem, quae apud Diodorum. Valerium MaXimum, Appianum, Eutropium, Onaram, alios de crudelitate, inhumanitate, perfidia Hannibali narrantur, ille certiorem auctorem olybium Secutus ut ficta Silentio praetermisit. Itaque Livius, licet plane aliter sentiat et minus integre de rebus RomaniSiudicet quam P0lybius quique nostratium eandem Studi0rum ibi delegerunt proVinciam, tamen cum officio Suo non defuerit, Suo honori restituendus est bonoque fato eius potius quam Pisonis vel C0elii opera ad 0Strum aeVum PerVenerunt.

Inde rem1 m

In prooemio sententiae a viris doctis prolatae de sontibus librorum XXI et XXII T. Livii colliguntur.

In cap. L. in universum disseritur de annalium Romanorum conseotione.

de triplici auctorum adhibendorum ratione de transscribendo, OIitaminando, combinando); do voluminibus et libris; quid Romani rerum seriptores ipsi de auctoribu sui prO- sessi sint; de historicorum Romanorum studiis civilibus et rhetoricis. In cap. I. OIybium ri Livi, in libri. XXI et XXI adhibitum esse ostenditur; cauSas, quae ei Sententiae ObStare Videantur, minorem quam quae ei soleat tribui vim habere; consensum Livii et Polybi neque per medium neque per communem aliquem auctorem aeque facile explicari posse; Livium ipsum profiteri, rae complure. in usum OeRVis SQ

Polybium iti eo numero esse. In cap. II de Polybio auctores Livii ita rugitur ut 4nquiratur:

quae sit indoles libri III. Polybii: qua ratione Livius eo libro usus sit; quae parte librorum XXI et XXI Polybio debeantur. In Cap. IV. quaeritur. quae uati; intercedat inter Livii libros XX o XXII et 1. Coelii titipatri historias, 2. Valerii Antiatis annaleS, quaeque partes librotum XXI et XXII ex illis haustae sint.

In cap. M. Livii studiorum ratione breviter comprehensa nonnulla adduntur de rebus a Livio dupliciter Iaarratis. de contradictionibus Livianis, de artis historica Romanorum itinere et Progrer,dione.