De responsionibus diverbii apud Aeschylum dissertatio philologica ...

2쪽

AUGUSTO BOEC IO

4쪽

nania QMcim ex siue in meis Bacissi saeris, quae ei originem erim partem prorsus lyricani retinuit, earini

chori, quae et argu nient uni lyricunt, eugitai toties sensusque formam lyridam, metrum motu vari cantationi saltationi-- idolinum exhibesit. Sed ne orationes quident a riun

singulor male si istamnii, quae actionem eontinent plane earent partibus lyricis. an plerumque quidem metrum ob maiorem libertatem et simplicitatem actioni aptissimum

ideoque ab Amtotele P. XXIV, 10 πρακτοιο vocatum trimetrorum iambieoriam sereant, quorum in locum nonnumquam itatiores tetrametri trochaici succedunt interduin tamen admiscentur quae propius ad carmina aceedunt et pomis medium quendam inter illa ex orationes itarum obtinent, πεlamat, anapaestiea quin etiam vel inori eantie minoris

ambitus argumentoque fabulae propius adiuncta intericiuntur

vel histrionum partes ad ipsos carminum spiritus assurgunt; quas armina sive elum sive actorum interdum etiam cum sermonitiis carminiinisve alterius partis implicantui . Verum praeter vari se gradus, quibus oratio diverbii in earmina transit, aliquotiens vel in ipsis sermonibus similitudo quaedam poesis meae apparere videtur ut quemadmodum carinim eisdem metrorum formis recurrentibus in strophas inter se oppositas dividantur, ita parte iambieae et trochaicae atque vatenuat anπα tis ea periodis equo ν-mero a restitim comprehensi co tent, quae intersere' spondeant quibus ero finibus hae aequabilitas se contibneat, ambigitur, ut operae pretium esse videatur, diligentius l

5쪽

d re ad artem poetarum intellegendam aeque atque ad opera emendanda gravissima inquirere. Quam quaestionem equidem tractabo, quatenus ad Aeδchylum pertinet, poetam praeceteris tragicis suspitionem diverbii lyricis rationibus componendi moventem, quippe qui et copia carminum artificiosioreque ordine stropharum maxime excellat et carminibus

inter orationes inserendis a severiore tragoediae forma, qualis per Sophoclem obtinuit aliquantum abhorreat quo Meedit quod simplicitas xς meo; imo virilisque. colloqui gressus, quem in illo invenias, si eum posterioribus 1 Getis

compares, artificiosiore forma Oui pendatus quin etiaIn Bffectus esse videri possit Etenim iam uere qui illam diverbii aequabilitatem Ae*zbsem vel in universum vel singulis la cis expromtis illustrarent, atque ex his quidam Milarulius laudandus St, qui in programmate tenda lensi a. 16bbeSempla copiosiSsima, plura tamen ex So oele et Euripide petita breviter indicavit; novi'simis autem tempori is extitit qui totum diverbium Aesiubni rationibus numerorum inquae bilibus vindicaret H. I, et Iius, cum in aliquot dissertationibus

Jahrbutae si Philol mul Padax ahrg. M. 79; inlibino de la compositi 1 3memque durat lietus dans lastruedies Eschyle . repetito ex doumal genera de rim structio publique ' deinde a Keckio Jahrb. g. 1860 Bd 81 reprehensus, ibidem Jς 86 Bd 83 , tum in editione Ore-Meae. Quinim vix V inventa doctrinasque suo quamqu' loco vel ass nuda ves ulli displis textu e Mis arguem acto

ram. Utar autem editione Hermanniana. Iam primum quaeritur, quibu8nam rationιbuidine bium

divi latur, ut partes nascantur, quae inter se opponi possis quam partitionem fortasse eri qui exi is quihusdam ea

sis effectam existimet imirumeauor πινι ono mo-δque actor uni dico, qui certis intervallis repetiti corpora Iersuum aeqluilia notare potuerint. cimus erum ex Luciano de saltic. XXVII, interdum trimetrus eantatos esse, et ex Pluinelio de VIII, tragico id in Aressit ho meepisse, ut

6쪽

-iarimetra. Hrentur, alii semientur umina Mun in strumentomim. Quinam Vero versus ex tralatoediis nobis servatis cantati, quinam ad pulsationem reeitati sint, confiten-

'st ius nescio quis ne id irridem eo lare, animi alb qua 1 --πremmim sine minis es sine instrumentis recitati sint. λο Hermannus quidem in eommentario ad Aristotelis Artem oeticam MI, 7, p. 138 ab Archilocho id inventum esse statuit, utarimetri in eodem Deo ad pulsationem alie illa viennis emerentur et reditamitur, que etiam in tragoediis trimetros quos lium cantatos esse, quos qui sequere tu vel praeirent, ad pulsationem non intermittentem intrecitati. Cui definitioni eantum pulsationemque paucis an,

tum locis et iis potissimis qui trimetros eo carmini se nilomia eoneeonti etsi Bosemus Uri v. Munises Diisequaristae Des p. 47hnon plane aecedit, tamen eas tantum diverbii partes, quibus singularis Ontentis iniat sonis a strepentibiis recitatos is censet. Et prosin quis credet exesam vel honos strumentoriis Meessisse iis locis, qui

actioItem celerrimam contineant, velut in Clio ephoris ubi

servim regis mortem nuntiet, vel iis Agamemnonis Choeph Homus paris, , quae mores tinniti et humilioriam ut e stodis es viaricis vitanis quotidianam nutentur, velut in stes mortem suam matri reserens ab eaque hospitio acceptus Verissimum igitur videtur, eas tantum partes, quae carminibus implicentur et eas, quas in argumento gravi et statario, precibus lamentis nam attonibus versentur, ad pulsationem aut antatas aut recitatas esse, reliquas vero simpliei ori tributas fuisse. Quod autem de trimetris, idem fere de tetrametris valebit ne multum misso rationes anapaestorum credibile est, nisi Monines anapaestos ad tibiam reditatos

esse Hermannus probabiliter statuit. Tum actionem histrionum apud veteres simplicissimam

et gravissimam fuisse et ex irrisione Luciani, O sali. XXVII disesimi Lot is ornatum, quem Aeschylas invenit, consentaneum est. Nam per personas omnes argutiae vultus erant

7쪽

sublatae, mouis cum eorporis iumc0thurnos manicas anapta vestimenta tardissimae et paucissimae fiebant. Atque maiorem etiam ruisse inunobilitatem Hsimpliciuitem aerionis in Aeschyli tramessiis quam in posui

rioribus edocenati namitiumrula apud Aristolatem . XXVII, 4 tradita Mynni seu in quo ille histrione maxime usus est, Callipidi Sophoclis actori nomen simi uulidisse obmolestam inuinionem, hoc est, ob nimuin actionem. Sed soni insta umentotum vocumque aequo atque inoius

actorum aeterii oblivione obriit An Iit, ut tritum sit, aliquid

eertius de iis ammare iisque diverbium divisum iuisse eo tendere. Id tamen indoli artis Graecae quivis conredet, non per se stetisse signa illa externa, sed coniuncta suisse evinperiodis in ipso poetae opere indieatis ad easque auribus oculisque proponendos quam maximo usui fuisse qua mamvero est dinato in uertna indieatu'Per se apparet, duabus rationibus eam estici posse, coronibu vel informa quod est metrum, vel in argumento factis. tque metricus quidem finis vel in ipso metro signi- Mari potest, quod fit lausula, vel alienis mei is adnuriis, quae certa corpora versuum desviant. Quarum rationitin prior in anapaestis tantum locum habet eisque indolem a trimetris iambicis tetrametrisque troehaicis plane diversam tribuit, ut singulari et priore quidem lite traetandi sum Adigumenti autem Operum scaeni nim singularis ratio ea est,

qua non poeta sed actores loquantur, res non narrentur sed agantur itaque fabulae ex partibus ing essu diseessuque actorum definitis constabunt, hae autem partes ex person 'rum orationibus, ex quibus deinde et ipsis singulae in plumeorpora dividi possunt sententiarum inessionibus. Iam pos sunt rationes dividendi metricae et eae quae in argumentis positae sunt vel singula vel coniunetae adhiberi, atque eam

.dem divisionem quae simul pluribus efficiatur mulio

elariorem esse per se patet quamobrem in emimera dis cuiusque generis exemplis ab iis inelyiam qu e una M

8쪽

visimila caiustu accetant. Sed in generibus periodorum ab ea da visione quae metro efficiatur ordiar, quippe cuiu rationes exisma aliquanto clariores certioresque sint, quam quae in metiunmiti motu et varietate inantur.

Anapaesti igitur Mihin pari severe servato singulas dimetres, quidiis interdum dipodiae singulares immixtae sunt,

tam aret coI ectunt, ut ne syllaha anceps nec hiatus intem

dat, desinunt autem dimetro eataleetreo. Atque is finis metricus semper adhibetur, ubi vel aliud metrum sueredit, vel nova pars tragoedias incipii velut ubi mγva persona prodit Agam. 82. Pers. 149. Sept. 847 , vel denique in person rum vicibus. Contra fines sententiarum, quamvis plerumque pamentiae notentur, tamen etiam mediis in systematis O cm rem notum est; sed consentaneum est, eas incisiones, quibus paroemiaci nullis est dant . per se in systematis Partiendis nihil valere Etenim sine utilitate editores monom reum ab sequentibus anapaestis distinxemnit, ubi sententiae in medias dipodias inciderent, nee tamen dipodi praeter dimetros restaret quod nemo frequentius fecit quam ei lius, qui monometros statuit notandos esse, ubi vel verbum aliquod premendum Pnotiones aut coniunctae aut Oppositae eomponendae sint. M si omnes sententiarum inessiones significandae sulit, quid faciemus, si interpunctiones, quod e saepe fit, in medias dipodias incidunt, velut ne ultra unum hystematum e pus egrediar, Agam. 62 68. 74. 78. 8l. 83. 85 893 8M eslius ne satis quidem constanter secutus est regulam suam sententiasque maxima interpunctione dis-eretas in unum dimetrum conflavit Choeph. 310. Seilicetna uiometrum ibi tanto notavit, ubi systemata una dipodia distantia ei adimanda essent; nam ut systentata anapaestim .non minore aequabilitate adstringere posset quam reliqua

9쪽

metra diverbii mori unetrum conlandit idem valere quam dis uisuum. In qua inmuim metuerant B stactu abii, Mir. III 6 105, qui cus symmatum uitiae. -- thei alterum et quartum inter se respondere, primum ver et extremum una dipodia disine viderent nec in extrem rhei perent Hermanes supplementiri ex se liis petitum, num rum ordinum, non dipodiarum aequatum suisse statuerunt. At qui concedet, p0st 0nometrum interdum i ulla literpuncti0ne a Sequentibus distinctuni, velut Agam. 46 ολ b8.β0 74. 78. 83. vomisci ibitam M per duorum Muin spatium lino potius consentaneum dipodias υμ iiDIi metrica iactissime nexa usque ad finem continsenti seris ducurrit Mi mihi quidem certum, singulas dis dias ita munerare, ut monumetros Himinas parios habeam

dimetroriam. Pri ilium igitur ea v8temata enumerabo, quae nec metria

Himi interpelsentur nec inter plure persona dimiantur. Ex quibus uentissima must ea, quae maris Minus in iis eos vel chori vel aetoris prosequendo reditis; laque ante parodo Suppl. I-39 7 vel potius ex prob iliore lectione v. 4. λιπουσαι , , Vs, , V2, 3 7, 4, 3 , Pers. I-65

aequabilitati quamquam haud iniuria R inactius M' Nphalus usum ceterorum systematum repugnare dixerunt, tamen fortasse trium Furiarum partes etiam in aliis locis eius sabulae ab Hermanii notatas ausam praebenix An paestos recitant vitam Manides de descendentes Prom. 279-285 6V2 . Tum aetorem advenientem chorus exeipit anapaestis, qui nonnumquam vel ante ingressum in

10쪽

mannu iluamvis conceden Sententiam mancaui non esse tamen paroemiae et monometro supplendis hane vindicavit

quitur Suppl. 933---948, 8, 2 3; nam iniuria Hern Rimum regi tribuisse alter in quorum irps excidissent Kru Sius novissimis Suppli editor probavit , Agam ma-1302 4, 3, 3 n nisi luine duo exempla potius quam aerem tigres, Sum fine epiSOdiosum notant, ut Choeph. 705 Il5 2Va, 7VH 841-855 3Vs, , V2, 3). Denique coneluduntur anapaestis a choro recitatis Mephori 1062-l073 2Va, 7 V, et Sepiem Prometheusque, in quibus systemata inter hemi-

choria vel ita ter chorum et persona disci ibuta Sunt, ideoque infra tractanda erunt. Contra aetoribus praeter Systemata

carminibus implieata data sunt haec advenientibus Xerxi in Persis 886 - 897 t is, 10Vρὶ quos tamen anapaesios apud Hermans um horu continuat 98-901 3VI , eum mihi potius dialectus mutata non satis causae esse videatur, ut ill03 anapaestos a prood anapaestiea sequentis commi seiungamus. Tum in Prometheomeeanus adveniens hos anapaestos recitata 299 13 a , Io bb8-562 b , eademque abiens 880 8d8 9 . Iam ab MMPm persona, aed metria alienis discreti pronuntiantur anapaesti Promethei monodiae immixus3-100 7 Va), subieeti l 20-l27 8ὶ de cuius metrorum mutationis consilio ac vi dixit Hermannus ad xv. 93. 115. In his igitur omnibus vidimus nullam aequabilitatem existere, nee recte ab editoribus aliquot locos aequabiliter eo formatos esse vidimus ne personarum quidem ingressum in media anapaestorum corpora incidentem Systemata aequabiliter misisse Agam 82. Pers. J48. Sept. 846 aliter vero se habent vatem v perAonarum siribus discreta. Quo peru- non exodi Septem ducum 103 - 1065 ρε φεύ , , se