De responsionibus diverbii apud Aeschylum dissertatio philologica ...

11쪽

aequabilitas quamvis in utroque dia tauri suppleri posea

12쪽

D quesbus mam misertionbiis vestigiis aemuibilitatem resti

tuisset, Hermannii eandem quamvis gravius corruptam la

tere suspicatus est in parod Promethei l 28-- I94, quae in libris qui lam hos numerosa istix α Π. H. . 7. s. it. να

In anapaestis incisiones argumenti simul metro notabantur in eteris diverbii metris utravis ratio et sol, adhiberies altera accedente prem potest quare prius de metricis imcisionibus, deinde de eis quae ex argumento Prodeant, dicam.

Trimetronim igitur iambicorum et eum imminar habeorim compositio plane eontraria est anapaestis versiuaereti gunt, aed nullae periodi indicatae. Si ligulos enim tetrametros per se stetisse vel ob catalexim consentaneum est, sed idem in trimetris valuisse sequitur, hiatu et syllaba ancipite in fine versuum aeque atque in leuametris eo essis. Nam cum hiatus iii medio versu adeo vitatus sit, ut st iii personarum vicibus elisis admitteretur, velut apud inphoclem nam si id Aeschylum templum nullum extare ob personas in medis versi fissime mutatas non mirum est; n. 45M. O. O. 883, elisione in in fine trimetri eaInqil iliter punctione paullo ante praecedente Vel paullo post equente excusatam Sophocles demum videtur adhibuisse Etenim quamvisja rvin valeat testimonium Aste et X p. 453 usum Sophocleum ex Calliae tragoedia grammati ea epetentis, tamen eum eiusmodi elisio apud Sopho elem decies extet, O R. 29. 332 785. 793. U84 1224. 0. c. 17. 1l M. Ant lol. a. 1017, mi quam apud Aeschylum, non possum aecedere Hermanno, qui eum Athenaei testimonium in dissertatione de lingua Gracteae dialeos op. I. et A. D. M l, I probasset, postea duobu8

13쪽

contra librorum lectionem reieepit. i:

Attamen eum metricis rationibus singuli versus diseernantur, non unquam grai Mitieis nectuntur, an beabulamini sequentibus vel vocibus vel nimitatis aretissime nexa in ultimis antecedentium versuum sedibus collocentur. Quae coniungendorum versuum licentia, cum apud posteriores poetas, imprimis Sophoclem multa sit, i pud Aese, im paucis tantum exemplis extat. Nam ex tritas illis, quae Lachmannus

de chor Syst 1 9 grammatica ratione eum in SequentIbu Vocibu minime coniuncta esse censuit, nec arumlus a subsimis iis nec pari levi copulativa καὶ vel hya sqntentia iiis quenti abscissa in versuum ne extat praepositio itum praeter exempla, in quibus praepositionem praecedit adiecituum substantivo appositum Pers. 4bb τοξικης τ' ocet: - θω-l Πος, Agam πολλῶ μ ἀ- δήλωκ Rum 117 τῆς --- φυχης in Me vermis uno loco legitur gum. 238προς - αλλot τι oικοκ eoque ab Hermann mutato. amen praeter λή Choeph. 99, quod eum sequenti avotτ' arctis--- miningendiu est, persaepe et frequentissime quidem in Pinnisuleo in fine verat ima Meumn coniunctiones nihil nisi sequentem sententiam adnectant, velut adversativa ἀτα Ρrom. 343, relativae et interrogativae tuae Prom. 61. 726. 794 83i, et I min. 464, πιθε Ch M. 253 Odios. 481, - n. 386, dis Knm. 1M επι Prim 104 26I. 330 379. - Εum 101 quibus accedunt pronominis rela tivi formae , Tilrom. 684, τοὶ Prom. 471 α νε Prom. 486, et interromtivi et σοι Prom. 83, hiram. 604, tu rim. 383, rem P n. 492, τί Πns Prom. 680, et se Prom. 744, si Agam. 534, τί γα Agam. 5 7s Choeph. 688. Tum etiam aeeentus ratio inter voeabula in diversis e sitns collocata intercedit, qua vel enelitica in proximum versum reiciatui', velut Agam et istum' ab Her innο --α accent aeuto hi inima scriptum. Verum quamquam rationes grammatteae saepe magitant

14쪽

quibus segregentur, non negligi docet hiatus in eis locis, quibus verba vel arctissime cohaerent, velut Suppl. 27βmeam et mininistieam simul sigilificatam esse, fortasse in hibita voce post exitus versuum declinata autem in sine se

Ilaque mim minio versus inter se a mirales sterio αμ ι- metrica mu--quin aliud mes, orum genu δυ cedat. Atque prirmi interrae, eeri pOε-MM metra diverimi trimetri et tetra-estri; qim ratimis prosecto e pora utriusque Hieris definitantur. Nam nemo sanus Weilio accedet, qui ut trimetro cum tetrametris compararet, cotadenter attulit docti illam grammaticorum, qua tetrameter trochaicua ex duobus ordinibus constare diceretur, ne vero probavit, singulos ordines rimetris aequiparatos esso, a qui biis tetraunetrost disiai si umis aeque atque ninnsura doceti Tetrametri enim eum in antiquissima tragoedia diverbiit mobtinuissent Aristoti A. P. IV, 18), etiam in Persis, prima cuius quidem tempus noverimus fabula A se, hos, Grinem Oncvv. 154-174, 214--μ7 698--700, 701--759. cum

trimetris ita mixti, ut ii prima parte fui, uiae sonialium AtOS-sae et colloquium nuntii eum regina et choro tri inimi Scripta

sint, in alteri Darius post suo fiam in i salinanti cob loquium eum Mossciet neris instituenduin, ab Hiarratione

rerum a prioribu regibus gestarum choro exponenda ad tri- mctim transeat. In recentiore vero tragoedia tetrametri tan-tnamnodo ad maiorem motum indieandum adhibebantur, quod a d Amerinum laetum ridemus Mam. 1304 1306 1307,

ubi chorus clamoribus reos excitatur, et ibid. 1619-1644, quibus altereati Aegisthi et ebori inflammatio describitur simulque fianua macluditur, Malibi systematis anapaesticis. Qui loci eum praeter unum o aes niniora corpora irimere rum tetrametrorumque eaque nulla argumenti ratione inter

15쪽

mei in gemim Mincti aurum non responderet prinia e ripars Persarum 2 tela. 39 trim. 34 tetr. tum eantum trimo- tris implicatum, deinde 42 trimetros continet altera autem 13 Gn. lam post 3 seu simplus ei ira M tela a 4 trini. Genme Aganie Uni vi u post eo mun enori Clytaemnestrae eonstat ex γέ trim. 26 edi contra Agam.

1303-1307 utriusque generis versus singuli eique peram ru in vicibus ela mime dii, icti miscentur, ut mile agnosci possit ei a ab auditore amitabilis quaedam ei epodica QM'dem forma, quam Hermannus sigialicavit: 'Ar uim X. 6 I tex . r. I trim I diri tetri Τiin trimetri accedunt ad anapaenog in monodia Pr mei is 88-127; sed quem ad modum an estos eius loci non rerimndere vidimus, ita trimetri quoque ab aequabilitate numerorum liberi sunt, cuin post 5 trim sequantistanapaesti,

Sed taetra diverbii etiam eum πι- permiseeri possunt Ac primum quidem inter diverbium inseruntur no initiv

eatra metru n cripta, interiectiones potissimum a quo iu-

terpellandi genere tamen omnes tetrametri et trimetri inle sis SMUlicibus septem inieri sum cum avi paestis inte lectioines in praemissas vel interiectas riderimus: Pem. 886. Sept. 47, ε φῖ Sept. 1039. In trimetris igitur libBriora illa orationibus personarum singulis vel praemittuntur, ut Agam. 1473 κα- ἰού - - , κα- --μ. 1044 in. vel ita interiesiintur, ut ab iis nova compellatiocineipiat Agam. ύλ. M osi, Choeph. 190 Ηλ. ρευ, 68 οὶκ. -υ, ἰου, et cum meativo gam. 1274 Κασο . o ξῖvot, vel denique omnem personae orationem complectuntur Prona.

16쪽

129, quibus deinde v. 32. 33 duplex L et λαβε λαῖε

φραζου subieruntur. Atque eadem est comminnistromon Uriorum breviam trimetris inuranulariun nulla αχω τις δμ α προς et αμα ρεπες quae loehmium et tetrametriun reticum catalectioma in disyllabum cum iambo poetasMo, et ii tam τε My -πά quae OG -- et pae inem emistia, qui , locis similis unus -- apud Aeschylum extat Choeph. 8bi. Xυρ εα, ' μαλα πολή - κρα,τα δ' , quae ex iambo duobusque docti miis eo talitia trimetros praecedunt innites Uiuit illaesi teriecti ines praeter exemplum ex Eumenidum petuum, de

quo Itifra dicetur, uni non pluitibus vicibus repetant ita: non

με-n pares partes diverbi definire. contraria sed est ratio OMMiror constulor mis 3 missibus potissimum doeli aes et iambicis inlatorum,

quos quidem consentaneum est indolei suam sermoni Rccommodatam servare tales autem non videntur extare nisi

in iraminibus singulorum vel actorum vel eboreularem, qui eant ad recitationem ininsire possint, cum plures simul

extra cantum locutos esse non sit probabile M igitur tione trimetros carminibus intercedere censebimus, ubi eadem

Pera Vel quae pro una eademque sint, vehit eboreutaetrimestos admisceant e minibvi, qui, eontine in an iniexpellentur nihil refert, dummodo eadem persona euius in metri alIarum carminibus definiuntur aeterum et ipsa lyri- eam indolem servet. Quo pertinent hi irimetri singularum Personamim Prom. 565 tu modo Ius, 36, 607, Pin. 1023 - 1028, 1025-4030, quibus aecedere videntur 1007 101b, ab Hermanno in amphibrachos et pentapodias dis

17쪽

reutam interisteti sunt hi trimetri Sept. 96-99 ubi vox κτυπο in ultimo prioris, in primo alterius versus pede ρο-

interlanos choreutas divisus 779 806 . Saepissime autem vel nulla vel minor interpunctio inter trimetros et metra hymea intercedit, ut que inmodis trimetros Mira iram Messimo eoniunctis videamus Pioni , iis minima inis

punctione a sequente V. discreto, etiam trimetri et metra lyrica cohaereant Prom. 117. 564. 565 585.586. 606. Agam.

4M 464. 10M. I . 1060 106 L 1067.10 . 1085.1086. iam im n. 164 170 174 261 201. 266. 270 771. 772. 76 778. 797 799 803. 805 . Atque trimetros ab eadem persona carminibus admixtos, dummodo carmina strophica in aeque repeti consent -- est. Sed non minor quamvis dii visa --bilitas per Milestis in iis lovis, ubi ea n et atrophie et aermone iminter prure per8ona colloquente diatributi gunt, ut altera eum avi leommori ι --um, altem εο tri-D, eae risint. Qua ratione cominum trimetros eariniM--- pMari videmi his Ioeis: lxSuppl. 333-402, ubi chorus regem permovere tudet, ut sibi auxilium et tutet in possideaturi mimi ut in omnibus exemplis praeter auea quae notabo Iliis. 5. . 5. b. e. 5. . . Di, quorum trimetrorum ultimus faci Is quidem inera repetitio, s2 emo videri poterit, sed defenditur sequenti μοι- 403, quod aperie eodem modo ad *ρ πιδος reseri , quo finis carminis

18쪽

2 Suppl. 680 - 746 ehorus de adventu navium eertior factu patrem ne se deserat rogat ubi fortasse disticha chori, eum omnia interpunctione maxima a Strophis diis in sint, separanda sunt ab illis et eo phaeo tri 'menda, quia ratione sim duo illi minus Quin sine stropha positi excusarentur.3 Pers. 248-284 in primo de summa clade nuntio t Aγγελος quamquam Fellius non sine probabilitate in voeativo Πέρσαι et sequenti PQ in si una invenit vereus omissi qui lamentationis iussum continuerit,i

serus regem ne inurumam eum fratre committendam exeat hortat . si acceduirinistromimet interiectionum mulamae mmum plum Eum 96 442;

int duplex. . clytamnestra Furias dormirentes excitat. In his igitur se exemplis videmus parem humerum trimetrorum eumque --m 2-- ο v. non solum cumsu nihi respim nubiis coniungi, sed etiam post ves vino plures strophas iterari, senis I in exemplo strophamnseriem et dividere es cingere luterdum autem maiorem nu-

19쪽

vel Milo miniam stropham praeire 3. vel postultimam sequi l. , cui repondere debeat periodus strophis iu- elusa cuiusmodi responsionem tamen in sexto exemplo non requirit epodica interiectionum eon natio. Atque in his rudem ea persona, quae irimetros recitat eundem aIlimi affectum per omnes Strophas ab altera cantatas servat. Sunt autem etiam lae nonnulli, quibus animi motus in altera utra vel in utraque parto paullatim sumens aut detinens describatur, ideoque numerua trimetrimum et inseminuatur aut augeatur. Quo pertinet 7 Suppl. 793-875, ubi praeco virgines abrepturus cum choro trepidante primum carmina, deinde trimethos nectit: χαιγ Αδ εδ Κηρ ε. X. μαα ε Be et

praeco igitur a carminilnis primum ad 3, deinde ad Lirimetros tra sit. Nam Uellius qui suspicatus est, tertium Versum ternionum illorum suisse lyricum, ut praeco primum lyriea pura, deinde trimetros cum additamenis lyrico, denique 2 trimetros puros pronunitarisset, non recepit v. 840 aperte corrupti egregi an emendationem Hermanni, sed tentavit v. 84 9 minime SuSpectum. Multo artificiosior est compositis e minis ab interpretibus veteribus 8ehol. d. Dina p. 3 lo aeque atque a r eentioribus Summa laude elati, quo Cassandrae vaticinia cliOrusque primum mirans deinde metu captus inter se opponuntur hAgam. 103i- li 36. Atque profecto si quo loco summa animorum elati cum ei spicuo simpliciquε ordino et reruni et Iseruiae tonsociata eSt, illii carmen eam palmam fert. Constat autem e 'eptenis strophis antistrophisque sandrae, quarum nimique horas sententiam suam adi- est. Ex his igitur sepsem strophis similitudine et lam et argumenti efficiuntur quattuor corpora, pro odus et tria binarum stropharum paria. Namque prima stropha, cui

20쪽

Eisdem verbis antistropha respondet, metra tantum dochmiaca exhibet, nihil eontinet praeter invocationem Apollinis; alter a et tertia, quarum prior et ipsa in priore parte eisdem verbis iteratur ad dochmios adiungunt trimetrum, ab invocatione dei transeunt ad scelestam domum, quo Cassandra ducatur abominandam quarta et quinta trimetrum dochmiacis includentes caedem Agamemnonis augurantur in Rexta deinde et septima vates, iam concidentibus animis ad Verba chori attendens suam ipsius sortem deplorat dochmiis hinos trimetros subiciens. Sed cum in summis egregia aequabilitas et rerum et metricae compositionis servetur, in parvis non vitatur discrepantia, ut proodi formam et sententiam etiam in altero stropharum pari aliqua ex parte repeti Videamus, quae caussa fuisse videtur brensio de causis quibusdam Aeschyli nondum satis emendati progr. Ιlfeld. 1832ὶ, ut proodo cum duabus strophis insequentibus coniuncta tria tantum corpora esse statueret. Nec ver quae choro vel potius ex instituto Hermanni quattuordecim cho- Teutis tribuuntur, mam coryphaei fuerunt quae antea in si-Ientem Cassandram dicta sunt. eundem ordinem sequuntur

quam stropha Cassandrae. Nam postquam quattuor primas strophas binis trimetris exceperunt, post quintam stropham vatieiniis paullo clarioribus exterriti duobus trimetris dochyniam addunt, post sextam septimamque vatis iam sedatiore animo fatum suum explicantis summo angore capti lyricis tantum metris respondent. Sententiarum vero a choreulis pronuntiatarum ordo plane abhorret a concinnitate, quam in partibus Cassandrae admirati sumus choreutae enim modo ad Cassandram se vertunt, modo inter se loquuntur modo illius vaticinia inhibent, modo clarius sibi iubent explicari; modo de vatis amentia, modo de metu suo queruntur. Sed hanc quidem discrepantiam rectissime puto a poeta institutam esse, ut animum divina arte inflammatum quasi certis passibus ad finem progredi, mortales vero profanos Secreta illa et obscura non assequentes in tenebris errare fingeret.