De responsionibus diverbii apud Aeschylum dissertatio philologica ...

41쪽

Primus autem rem tetigit Hellandius, ita tamen, ut tantum indicaret, aequabilitatem loci haud dubie multifariamem uni restitui posse quod esseere conatus est Prienius Belirage is rimc οὐ schylos 3lebeii geo Theben 350-663, progr. Lubec. 18b6 , qui 13 versibus deletis 17 suppletis hos numeros parium restituit 20, b, b, 14, 24, 22; adversatus autem ei est R. Εngeras dati . sis Uulol. v. m. 1857, Bd. 75ὶ Tum P. RusHielius responsiqnem inani iam ante aliquot annos a se inventam et in si lis propositam illustravit in eorumentatione ingeniosae sagacitatis, quam

in illo viro admiramur, plena Jahrb. 18bs, d. 7 7), et ii versibus deletis, i suppleus oppocli irationes iis aequavit, ut praeter 2 versus prooemii 20, 5, 15, b, 27,

29, 24 versus continerent. POS eum rem denuo tractav

runt: Uellius paucis Jahrb. 1860, M. t , qui in MVIto paribus non te elatis aetera paria nullo sinu ah tecto, I lacunis indieatis his adstrinxit numeris 2 I. 20,

II. 15 III. 15 IV. 20 VII. 25 idemque primus neque iniuria postulavit, ut singularum orationum etiam partes singula responderent, quamvis ratiotae artificiosiore duas prismas ΥΘεις non inter ad sed cum quariis componens pluribus Keckius Jahrb. 1860, d. 81ὶ qui et ipse credidit nullum versum interpolatum esse, sed excidisse 28 V., praeterea que duos versu ' V. ratione nuntii in regiam tran ponendos esse quibus rationibus duo adminicae quaesivit, partini aequabilitate illa partium magis excolenda imprimis signo ducis Argivi et adversarii Thebani nomine in eisdem locis orationum collocatis tum omnibus corruptelas ex sex lacunis vel perturbationibus versuum derivatis, quae sumrioribus foliis codicis alicuius prini itivi situ corruptis extitissent. Numeros autem probavit hos 2, 20, 5 i5, 20, 2b,

30, 24 Deinde Dindorsius Philol. 18M. dabin XVu rati nibus longe diversis deditus 26 versus interpolator sa inbuit 2 excidisse putarit unde hos numeros uim est 2,

42쪽

Nee vero qui rei publice adversaretur repertus est qui mini meter eimmetriunt, qui in libro Di Restitutiondes Amehylus*eum passim laevin tetigit, vin n. 437-449 argumenta aequabilitatis refellere studuit isque nnilii versum supplendum, nullum abiciendum esse sibi persuasit. Aum meis non omita orationum paria tractaverit, neque ubique uisesbius usus sit, quibus assentiri possim, liceat

singula argumenta responsionis elui tractare et accurate

inmuirere, an damna traditae Scripturae lacunas interpolatione μ' indirent, quibus sanandis ad responsionem ducamur. In primo igitur orationum pari nuntio tributi sunt 2 versus regi 20. Ritschelius eui obseenti sunt K echins ei-lius indornus, numeros intactos reliquit, sed ita ad aequabilitatem revocavit, ut versiis 356.3b pro prooemio omnium muniatomun haberet et a reliquis versibus secerneret. t ut omittam gravissimam dubitationem, an di isto Orationis ontinentis per sententiam facta comparari p0ssit cum ea, quae ex personarum vicibus existat, illii ipsum argumentum ex sententia pestium laeum haberet, si aut eierae orationes prooemiis carerent, aut etiam de primo duce narrat in singulari ingressu institueretur atqui videmus hic et tu secundo et in mari relatu minuum nihil praesari, nec primum aui secundum ducem quotus sit exponere, eum reliquos numero addit et ΙΙΙ. V. VI. VII. vertii λες 439 αζ λέγω 507 λέγοι ι α b49, ubi, 613 adnuntiet. Gravius etiam est, quod si hos duos versus ob sententiam prooemium omnium M tionum ess vesumus, uv. 63 633, qui aeque omnes septem Orationes spectant, habendi 8unt pro epilogo, quo absecto et septimi pari responsi plane tolleretur et epodus ut nominibus a carminum ratione sumptis utar medium inter str pham et antistropham locum haberet Denique symmetria proodum aut iitrique personae aut neutri tribui iuberet, quamam rationum prior in carmine απω ηvης Sept. 932 extat.

Quod Prienius persperasse videtur, qui versus illos cum reliquis oniunxit, sed in his duos versus interpolatos esse

43쪽

affirmavit 1 v. 373, quem ob 0χ ιαλγὲς ἐρῶ languide exvv. 361. 362 repetitiam eiecit. t eam esse Aeschyli consue-iudinem, ut ad superiora vel eisdem verbis repetitis re ριι et Weilius adversus Prienium observavit et nos supra exemplis do II illius. Minus etiam proSpere cessit Prienio, quod' v. di but imaginis, quae in v. 374 indicetur iusius explanandae causa a librari aliquo additum esse probare voluit. Quem iam S geras vidit tantum abesse, ut nihil novi addat, ut manu incomparationis contineat, qua γ deus ab Amphiarao ne ΙAmenum transgrederetur Probibitus eum quo fremente com retur, qui tubae sonitu audito coerceatur; nam egregie Freyius in dissertatione de schol Med. Bono i 857 voves ἀργεται κλύω, alteram ex lemmate, alteram ex explicatione Scholiorum eruisse videtur. Itaque Prienius in altero progr.

Lubeo l858 ab illo quidem versu eiciendo destitit, sed v. 7, ut iam Hariungius seeerat, in suspitionem Ouavit nuntii,

enim narrandum esse, non quomodo singuli duces in singulis portis, Sed quasnam portas sortiti sint. At locutio Aeschylea

saetae a quovis voribus τῆς,φως vel ταχθηΜοα ad D n, Me suppleus intelligitur, quae etiam in xv. 432. 438 addendae

sunt. Alterum orationum par numero prorSu Pare exhibet

sed . 407 suspitionem movet, quippe qui minis Capanei iam . 406 adnuntiatis alterum ingressum paret; medit, quod fere idem v 530 redit. Itaque post Lachmannum, Ma tungius eum eiecit; sed recte Prienius duplex prooemium duplici sententia, qua Capanei iactantia et humanum morem excedere et urbi terribilia minari diceretur, excusa vix recte que uerus observavit Eteoclem voce απριλε v. 42 ad

hunc versum reSpicere.

In tertia nuntii ratione nihil reprehensum est comm gravissimae urbae excitatae sunt ineunti responso revis. Prienius enim voco ιυδ v. 453 significari voltu lacunam aliquot versuum, quibus de alia re quam de illo od actum fuerit, et potissimum de laetabunda illa Marti Graisione.

44쪽

mus bellus in fim ipso τι, δε illaindui, quod neque ad Mego

rem resin possit, scilicet qui aeque atque ceteri duces Thebani a scaena plane remotus sit, neque ad riv φερεγγ v, quod notionem praedicati non subiecit eontineat quars δε seripsi iudieavitque laminamis veram ante v. 2post 453. Mevius vidit, verius x xini 'avillud num exeipi, ideoque totam laeunam post v 453 colloeavit. Heim-- Mus et ipse τηρδ. scripsit, sed lacunae necessitate pror sus negata ad verba res ιμ-έ,-ecam esurus supplevit Mer κρέα, quod tamen misitatiun mo quidem iudie nimis iude ieiuneque dictum esset. Sed omnino illud τι,δε nulli dubitationi obnoxium vicinitur esse duinae odo verba Ev vir ω probentur. Nam ne Aa ad praecedentia relarro dubitem propter discrimen i ter o δ ptisueto statutum, quo illud res oeulis vel cogitationi suppositas dem0nstret, tu, Praegre88a in memuriam remeet, moveor exemplis, quibus eum in eisdem laeutionibus e spina repetendis pro metri necesinitate modo ὀia modo ob rei is patur, velut 38 ται πηου η λεγεις et 34 ωω ι λέγε ς; 576 τουτω de duce modo descripto et 376 et ias, 4l το M

663 τυῖδε - τούτο autem ad sequentia 560. Itaque ovδav. 453 redit ad 0 φερέτr i. e. eum qui spondet. Quae vero ille spondere dicitur, ea sane tam communia sunt omnibus qui ab ne to emittuntur, ut certus aliquis Θμ ερέγγυο - όvδε vix ita notari possit. Quare aut cum illo τουδε etiam articulus ante ρερεIP0 mutandus est aut certa et in unum tantum reserenda res sp mdeatur, velut Mino dicem ipsum illum Eteoesum reiecturum lare. Qvidis sententii

vero quomodo reStilusenda sit fatendum est me IIeSeire.

Quodsi tamen aliqua ratione illud τόγδ ser ari potest, caetera certe argumenta lacunae si tuendae parum leni Requimini, ut Mars et Thebarum emtos ei ab Eteoelo laces-Situs ei adveISaturus S i diuatur, tum ut Megareu, qui

45쪽

iactantiam in naanibus habpat iactantia Eteocli iterum oppo auri A Eteocli signo glorioso v. 4b9. 460 relainrita in ante v. 454 πι sinu in initio ortitionis restiae seqvitur, apertissime ad ultima nutitii verba spectat, quibus iactantia Eteoeli deseribitur. Quod autet rex praeter morem Prius adversario, Minde dos ignoti istis disserit, satis probat eum in minx nutibus omitionibus eo urimus ordine valere quoddam varietatis studium, ex quo eodem vel constantissimam regis consuetudinem signorum quas ab Argivis portari nuntius narrat niden limita nec iam id vis, at ro Iam quarta nuntii oratio nihil hah Et iIo offendamnr. Nam non satis valent, quae Priemus et Dindornus in v. 48 Ireprelienderivit inutile esse additamentum, cum iamin ani cedentidiis causae enarrata situ, ob quas Hipponindon sit

metuenduS conSuet enim Ore Aeschylus tiam vocibus

similibus ad praecedentia revertitur; nec maioris momenties ossi in timorem iactari mire dictum sit pro timorem iactantia esstes quippe quae audacia a poeta nostro minime aliena sit. Accedit, quod oneinnius et oratoriae aequabilitati convertientius est, epilogum ex pluribus versibus constare, guun uno moleste a uapi, ut etiam I. II. III. VI oratio in speculatoris elausulam ex duobus versiculis compos,

tam subici videmus. Eorum Vero, quae Statim rex respondet extrema verbanis is dubitationum laeum dederunt ideoque iam a tam dorso sex, ab Herninimo quili me versibus spoliata sunι

Naan postquam dictum est Mereurius scite adversarios e 1- posuit infestus enim vir viro occurret et deos infestos in

Mutis conserent, eum illi Typho huic Iupiter pro insigni si 'QMd expectannis in in ut enuntietur, quid ex signis illis podi

tendatur. Quod fortissime et dignissime v. 49 significatin πρὸς ei, κρατουvmo δ' tu ρι , o δ' ησσοιμε, ova anguide vero

et ut pann in assutus euivis candidoAeseb leas mesis iudiei

46쪽

appareat, uv. 498 04. Sed illud πρα τῶ κρατου--ααλ. non potest ver8um 49 statim sequi atque praebent libri duos versiculos, quibus amiectatur. x prior se

inutiliter addit, quod et in κρατο - ines, et vix optiis erat

enuntiare alter vero sane reprehendi potest cum ob verbum

sentitu talis vero est gratia deo runa'. requiratur ma si dispertita est gratia deorum aut ita dii inter se oppositi mit . murum rationi in alim amminans lethius ita mitis

tuere voluit, ut pri glossemate προ πίλεια vocem . aius δαμ- insereret quam emesulatisnei qummim non

certiorem esse puto quam ullam ex glossematis fingendi pe- tuam, amen cum hismodi sententiam mendosae devia msub 3 eredam, vermini sui ἡ . Misclinlius vero mucomi sit et cum . 495 quo Dindormi et Prumivis orationem inuis eluserant, statim coniunxit v. 497. quae ratio praeter inutilem v. 49 etiam abrupto sine per . 497 sa niniusta est. niret Ummis A ericius Minoet in omnes vermis demi desunt, minio Min priores illi uiolaminam in oratioris mis ilinotare eoacti sunt quam Kockius Typhonis v. 474. 47 satis ut opinor descripti narratione ampliore ex Hesiodo petita,

explevit. Sed maximum momen in habebit iudicium de quinto pari, quae orationes iram longissime distantes, ut in aequa biliritem restituantur gravissime immutandae Mint, et minσv ementissimis ei itastrus locum dederunt. NamM-h in in phinii nuntii verbis nomen Parthenopaei desideravit,in de ceteri duces statim in initio nominati sint et sensu eareat multis verbo Maestinem deseribero an ipsoque nomine Judere, nee tantae nomen i im nisi longum p ua intervalliun nisin nare Nec vero ferri posse nomen in v. li 28 positum ob inauditam metimuram vocis Ilvi λοπαιος. Mim illium finem

47쪽

pertur istionis signa certissima prae se ferre ad analogiam enim, quas pos et , ut, minuus Obus vinitas regem a meam , avis, eligere iubeat, edere, quod Mo non solum inepto repeta minas arcte paei, inde a m 512 enarratas, Sed etiam nimis debili sit, quippe qui minas mi Ἀκυι, Ummium esse affirmet. Itaque nihil certius se Mn. qmun post tertium versunt rationis versum . quem -- nomine Misenopaei, et , 530 1n---lum, in fine autem . 28, supplemento rationem ad Parthenopamim revocante auctum cum . G29 ante v. 26. 27 ita Putem at deniquo, myrum versu a laeuhan no-

Nec certe dubitari potest, quin librorum ordine seni se deserto Minaci manu opus sit nam si nomen Parthenopaei in ingremii desideres, ex V. ----dum, si in fine laminina posse eredas, in initium με--dsi in erit sed laritassutrumque crimen refelli poterit: in qua spe vel eo confr- mamir quod versum illum cum nomine Parthenopaei non videmus ubi inseri possit. Quem nee eum Ritscheli post tresima os versus eoillam bimus, ne post stationem ampliore narratione descriptam nomen languide annectatur, ne cum Dinore post primum, ubi erba πεμπτο et πέμπτα ι -- guis doni in ita dirimeret Ilainst autem desaeadi me librorum, qui nomen post uberiorem demum descriptioilem hominis exhibent duabus --tions iis . Nam Mimmethius quidem mmendit, Partheno--- genero, frinia aetate marestem iis et Eteoeli et spectatorii, , satis notum me id quod etiam Prienius albi persuaserat qui nomen prorsus abiecit et v. 528 6 ρθ o παις scripsit. Nos vero non concedemus, virum Satis indi tum fuisse deseriptione illa VH Mis enim tragoediam veteriumui pro popido universo et emino nisi hi et iamin hominu lis gentem, sive actor prodeat, si v homo aliquis vel nobilissimus nominandus it nusquam obscuriore significa-- timidi, sol semper aperi nomine uti euius consuetudinis

48쪽

Eurip. Phoen. 119-192, 104-1140. Nee enim satis reete Ηeimsoethius in primo mo aestim matris imiten proponi,' oris i m. iiiiiii, - - mines o Post sequi quem culinodiis Melanippus - Α-oco 'τ-x: v. 395 Mimn proprio nomine appelletur: nam nostro loco ne mater Pu dei dis eris nominati , sed obsem est tum descripta est. Itaque remi omitii essio eredamus, poetam novi ieet pulelui dilae, lini sinultas origine in et semis ni seius ingentibus enarrandia expectationem Spectatoruni movisse, mu deinde ipso nomine inino afferendo egregie salus, se ni via r si s Mobata apparet eur poeta latum orabum nauationis inverterit. Atque age defensio ordinis traditi non labefactatur ultimis versibus tracti tulis in dubiis nomen Parthenopaei ob insolentem semiindae syllabae prosodiam ferri non posse visum est Qua de quaestione multa in utrimique part adici pu Ssunt et dicta sunt illine analogiae severitas premitur, hinc MMissimae causae asseruntur eur analogia resistasit. Nam primuin Fraductio brevis Ullabae uoin eam, i mdmplus in lino ipsa uagoedia v. 469 noum Ἀ--δο-ο. 1 themimerim occupat, quod exemplo Sophocleo A IFEGtp0ια firmat Prisci nus a uisuhelio sane omni auctoritate spolia-

qua illam productionem excuctes , eum omnia exempla sint

49쪽

immutabilis, ut, si quod verbum praecipue urgeri velimus, id in initio sententiae collocetini, uti lem auus Messi --ν ita in principiis veriurum simitu, ver rimi e resuetamus aptium numeris' inviras minoem , qui nimnuit, Aeschylum anapaestum pro ambo praeter primam sedem non usurpasse quod recte observavit, quia 'Alροι-

et ipsa nomina propria vel a nominibu prDprii derivata sint, satis ex sationis habent a litterari ante vocalem in os missa, ut faciunt monius hi iis, imis Hermamus

Sin autem nomen Parthenopaei intactum in v. 528 relinquimus, facili opera avertentur erimina a reliquis aequa bilitatis restitutoribus contra finem orationis probita. Morius eiram versuum ordinem esse volvit 527. 526. 528 quein si Scripsit ρIεt L2τotκoc Αρδιας υδε τοιοςδ' αWερ. .), post quos versiis duorum lacunam indicavit, v b29 et 30 in

Maiiopem regis traiectis, quam inuio carere in miselleboeredidit cunis ordinis luuio potissimum eminam attulit,

'henopaeus dieeretur Argivorum melaecus esse, sed bellum non emporiis iratar tenuiter gesturiis. At et Rigidei Me et sata at is uini imagine dilataretur nee qvidquam

obStat, quominus vocem Itilii alia quam hospitem' declarare putemus. inua etiam valet, quod V b29 530

in regis orationem elandos mine πο-- α - τρορ α -- elotionis praemia ironies illeis nam τροφοὶ is v. 646 educationem, non praemia educationis τροφεῖα vi ininsignificanti indoinus autem v b27. b28 bra. b30 a poeta' atro aliqui profecto esse vult consilii poetis ignare, quo illa v. 62s et alima ciens inruones gi is alio sententia hori ire linuntiata seminaverit,innae spectatoribus plura cogitanda relinqueret. Non igitur recogitavit brevitatem illam et gravi inteni regi M ias etlmas spei pleno apiissiniam et it q

50쪽

tissimam 432 461 606 656 a nuntio nonnum Argivomini assenserunt. Desideravere enim subiectum verborum τυχ ut1 vel 'ρ0voυσι, Versum 631 sane ex librorum seriptum et ex inter-

quod τυ toti non declararet iis eoiuingBrent', sed potirentur'; quod et αὐτοὶ-εὶς ' in abesset quod apodosis tum fundistus sincirent uilici nisi missis repeteret, sis diu eras et lacunae nidicia misse ferro vi avreunti Aecedere etiam v. 532 neo ad praecedentia ne ad sequentia pertine Iitem, quod vitium tamen 633 a Doederieinio ante bra collocatosa minio erat. Itaque Ri-helius v. b3 reliquum esse vo-hut ea longiore praelatione, qua rex a Parthenopaeo ex

orsus transit 88 et ad universam ulpam hostium et ad alixi

lituideor nisexta fiducia sperandum; nam si isti a diis im- γυ-eni, qui, in animo habent, lii in is IMM-L Iam vero cum in ip - deos pectent istis minis iacia adis, funditus peribunt'. eckius Sestutus est, Sed v. b29. b30 ex oratione nuntii linc relatis. Dindoinus autem n per b31. 2p--eUM: Aique profecto si v 531 significaret si iis contingerent,

quae Optaut . eum universa sententia tum illud o olore b33 absurdirin esset quod tamen qui in λοιαε miatavit He

foethius nee probabiliter nintari et sententiam me inuti leni intulit hane Mampinarent quod volunt, sesulitiis bHibremus'. Mihi vero Eteocles plana aliud dicer videtur: utinam εἰ ut Prom. Ib2 violatis impiae mercedem dignam diis acciperenti tum eris fodiam perirent'. video etiam viri inuin veriisse, iuvim a salita M. eem quem pars Byzantinorum equitur, interpretatns ast alba παραψε .v K Me. παξ-ς i. φρυvoum, vo Iusu, tali fere