De Aurelio Augustino, adversario Donatistarum ...

21쪽

BISSERTATIO

Ad ipsum nostrae disputationis Igumentum priusquam accedimus, pauca nobis sunt praemittenda cum de viro , quem agentem Proponere V limus, tum de iis, quibuscum egerit. Utrumque enim est necessarium. Nam si et bene cogno-rimus AususTInure, et exposita fuerit origo atque

22쪽

historia schismatis Donatistamna, multa in contro mi ,

virum illum inter et hos agitata, melius intelligentur, et ad ipsum disputationis argumentum sponte duc

mur. Breve tamen me studebimus. Nam data opera fuseque singula exponere, et minus neces arium est, et a eonsilio iuratro alienum.

Viis et indoles aureis Avus i. AB LIus AususTmus mino aer Christ. 354 Tagastae natus est Numidiae urbe, patre gentili, matre Christi na Ble tamen postea religionem Christianam amplex est inter, Onio nomine , Christiana pietate minismopere excellebat interea erga filium caritate ducta, teneris inde eum pietatis a virtutis Mussio imbuit, atque omnem dedit operam, ut animum ejus propensum in religionem Christianam redderet Nee omnino frustra nam eum adhuc puer in morbum gravem in-eldisset, ipse petiit, ut lavacro baptismali tingeretur. At vero cum breri post con aluisset, monente matre, ritum illum, pro istorum temporum more distulit. Ferox erat puero indoles, quam prudentia ac mansuetudine lenire mater studuit Bonis etiam literis ut mature erudiretur, curabant parentes. Neque tamen initio placebant ei studia severiora insimus enim totus inlidis erat, et in victoria a eondiscipulis reportanda. Quam a parentibus adauram mittitur, civitatem ei-uam, ut literis operam daret. mi majorem Gramma-

23쪽

ticae et Eloquentiae studiis operam dedit. Veterum Romanorum scriptis, Poetarum inprimis delectari coepit;

a Graecorum vero iteris, ut ceteri Afri, alienior mansit, cum propter dissicultatem linguam peregrinam addiscendi, tum propter magistri asperitatem, minis quippe poenisque utentis. Ipse postea lassus est, se minime Graecam linguam callere quod tamen non ita est accipiendum, ac si linguae Graecae scientiae plane e suerit. Contrarium enim eius scripta testantur. At quos adaurae facere poterat Augustinus in litaria et oratoria arte progressus, non satis finiebant animositati Patris, quae nulla non magna de filio sperans eum Carthaginem, ubi schola tum florebat omnium cel herrima, mittere euperet. At vero dum longinquioris

peregrinationis sumtus parabantur, ex necessitate domestica, feriatus ab omni schola, per integrum annum, et tis autem erat decimus sextus, cum parentibus degit. Hoc

tempus Augustino infelicissimum fuit. Ah omni enim

labore vacans, una cum pravis commilitonibus obieci mentis et voluptatibus vixit, a quibus revocare eum matris neque monita, neque lacrymae aluerunt. --dem Carthaginem adiit, ubi vitiorum illecebris pro que condiscipulorum exemplo brevi captus, Voluptatio libidini totum se dedit. Deprecabatur quidem a Deo

Castitatem, sed non nisi postquam ante pravae cupidini satis fecisset, et, ne cito exaudiretur, timens Concubianam sibi sumsit, quae ei annoso nato filium peperit. Hoc fere tempore pater decessit, cujus tamen mors

non impedivit, quominus Carthagine literis operam dare pergeret Id quidem eo studio eaque diligentia

24쪽

fecit, ut revi ormissius condiseipulis antecelleret, inprimis eloquentia; qua re non parum superbiebat. Non mirandum prosecto id egisse anichaeos, tune temporis in Africa frequentes, ut talem tantaeque spei juvenem ad suas partes traherent. Quod iis bene successit. Augustinus enim, Ciceronis Hortensio ad philosophiae studium ductus, huic totum se dederat. Praet rea orationis Ciceronianae praestantia alienus factus erata Scripturae Sacrae lectione. Cum ero Vidisset, Ouinem Philosophorum doctrinam desiderio sapientiae ac scientiae, quo flagrabat, satis facere minime posse, neque animo suo pacem et quietem, quam quaerebat, conciliare, Manichaeis iacilis de eo victoria fuit, utpote de quorum scientia, mysteriis plena, magna omnia sibi ipse promittebat. In eorum igitur disciplinam se tradidit, uo annos natus, idemque aliis, ut facerent, persuasit. Nemo vero magis quam mater hoc dolebat. ει tra tamen Episcopo, qui et ipse olim anichaeus fuerat, Persuadere conata est, ut filium ad Ecclesiam Catholicam reducendi periculum faceret ipsum enim sponte erroris convictum iri dicebat, si modo aliquod temporis spatium praeterlapsum esset. Rediit Augustinus Tagastam, ibique Grammaticam docuit, attamen brevi post mortuo amico quodam integerrimo Carthaginem adiit, ut dolorem leniret. Hic docuit Rethoricam. Per novem jam annos anichaeus fuerat, Bustra e spectans mysteriorum illam revelationem, ad quam non nisi per gradus multos poterat perveniri. Inde eum suspicio incessit, se amanichaeis decipi sibique persuasit

25쪽

adeo, vanam esse eorum doctrinam. Ne continuo

me sectam illam deseruit in ejus vero societate perseverare decrerit, donec melius quid invenisset. Anno 383 Romam profectus est, ut doceret eloquentiam, quod cum ei non bene succederet, anno sequenti violanum petiit, ubi doctoris eloquentiae publici munere matus est. Multum ei profuit commoratio in ea urbe Innotuit ei Ambrosius, urbis illius Episcopus, cujus Viri sermonibus, quos saepius audiebat, factum est, ut plane missum faceret Manichaeismum atque Catechumenus in Ecclesia Catholica reciperetur, usque dum, quid Verum esset, prorsus sibi persuasum

foret.

ter cum Mediolanum venisset, ut filium visitaret, impense gavisa est anichaeismo eum valedixisse, et spem laetam fovebat, ore ut jam tandem Ecelesiae Catholicae vitaeque integritati sese addiceret. His tamen Votis non statim satis factum est.

Concubinam dimisit quidem Augustinus, a brevi post aliam sibi sumsit. Mortis vero ac iudicii suturi

metu solo deterrebatur, quominus omni voluptati ac libidini se denuo traderet Manichaeismum reliquerat, sed tamen Ecclesiae Catholicae se minime dederat, omni quippe carens religionis et notitia certa, et amore sincero. Prope tamen jam aberat tempus, quo Augustini cum sentiendi, tum vivendi ratio plane commutaretur. Provida Dei cura factum est, ut in Simplicianum incideret, senem Venerabilem, a quo de meliori vita edoctus est. Ble narravit ei, quomodo Victorinus, qui Romae doctor fuerat eloquentiae, ad

26쪽

aniri vitaeque emendationem erat adductus Augustinus, uti ipse latetur, ad imitandum exarait Imprimis a diis Pontiliano, Sancti Antonii vitam reserente, se ipse cognoscere sibique displicere coepit. Hoc monente, is quentabat jam coetum Christianorum, legebat Platonem, marime autem Epistolas Pauli Apostoli Cum vero aliquando grandi animi rixa oborta una cum amico Alypio in hortum domui adjacentem secesserat, ut precibus lacrymisque animum coram Deo effunderet efflagitare que, ut ex hisce miseriis liberaretur; ecee vocem audire sibivisus est clamantem: tolle, lege tolle, lege. Suerexit

Augustinus jacebat enim genibus flexis sub fici arbore, nihil aliud reputans, nisi divinitus sibi juberi, ut aperiret codicem, quem secum habebat, Epistolarum Pamlinarum, ut legeret quod primum capitulum invenisset; memor similis rei, quae Antonio aecidisset Arripuit, aperuit legit autem locum, quo primum conjecti sunt

oculi: Non in commassationibus et ebriatatibus, non in ubilibus et impudicitiis, non in contentionisus et uamulatione sed induit Domin- esum Christum, et eamis propidentiam a feceritis in eon piscentiis.

Diffugerunt ab hoc inde tempore ex animo Augustini tenebrae dubitationis. Ex haeretico iactus est Cassi licae Ecclesiae socius ex homine libidinoso et voluptatibus dedito vir vitae admodum austerae; qui scepticus fuerat, jam miraculo fidem habebat Breri post,

suo se abdicans munere, cum Multante matre pinei

que familiaribus in amici Verecundi villaia secessit, ut ab aestu seculi requiesceret, et precibus colloquiisque

27쪽

de religione et de philosophia totus vacaret. Hinc factum, ut nonnulla ejus opera, philosophici maxime a gumenti, et dialogica ratione conscripta, ex hac villa in lucem prodierint.

Anno 387, cum amico Alypio et Adeodato filio, Me-d olani ab Ambrono baptiEatus est. Fugit tum ab eo, ut ait, solliestudo vitae praeteritae, et erat bene ipsi. Mox consilium cepit in Africam remeandi. In ipso vero itinere, Ostiis Tiberinis, matrem suam morte amisit. Hinc Romae aliquamdiu substitit, ubi veteres amicos inveniebat Manichaeos in renovare amicitiam cum Augustino cupientes, spe et exspectatione frustratosae viderunt. Omnem enim cum iis communionem effagiebat iisque errores a malos mores objiciebat; imo et publice eos, cum scriptis, tum colloquiis aggrediebatur. Tandem in Ahicam rediit anno exemite 388, ibique, quod dudum animo volverat, perfecit, ut cum paucis amicis, a ceteris hominibus segregatus, in agro, Tagastae vicino commoraretur. Hic per tres annos vitam

Monachicam egit Locum, ubi vivebat, ipse appellabat

Monasterium. Interim vero sanctitatis ejus iam ubivis crescebat. Quapropter onini studio carit, ne Episcopus hic illic eligeretur. Hoc tamen anno 39 locum habuit: nam cum Hipponem iter fecisset, ut Valerium, illius uri is Episcopum, conesonantem audiret, derepente a populo Ecclesiae Presbyter eligitur et invitus ab Episcopo statim inauguratur. Munus illud anno sequenti in se suscepit, a quo etiam inde tempore rebus Donatistarum se ita immiscuit,

28쪽

ut 4mam adversarius iraecipuus esset qua de re

deinceps videbimus. Quatis autem Avus o indolis Darit, ex dictis jam liquet. Id maxime observandum, duarum inprimis animi

sicultatum, extraordinario modo se prodentium, si gularem plane atque in 'rrimam in eo locum habuisseeonjunctionem, summi intesiactu scilicet atque sensus νινidissimi. Haec enim conjunctio effecit, ut schola mus pariter atque, Mus suo jure summus dicendus sit. Facile quidem capiebatur rerum se ibus subjeci

Tum illecebris, unde magna ejus erat juvenili imprimis aetate in omnem voluptatem propensio, cui et dedits totum, quamque dissicillime demum vincere polint ac debellare. At hac subacta tandem, non potuit non in aliud extremum ruere, atque sua phantasia ductus, singularem illam Theologiae atque vitae Christianae rationem amplecti, cujus ipsa eius indoles et quae e

pertus est sata sons mamme essent. Nec praetereundus est nimirus uti sui ensus, qui in Augustino cemitur. Ex eo enim nata est superbia,

dominandi cupiditas et intolerantia, quibus factum, ut Donatistas omnium minime ferret, Hierarchiae quippe renitentes Ecclesiasticae et auctoritati Episcopali. Non omittendus quidem ingenuus ille animi ardor, quem in defendendo id, quod verum esse semel ago verat, nec minus in salute Ecclesiae Catholicae prom venda ostendit. t quo minus ardor ille aut purus Semper, aut sibi constans esset, eadem illa animi vitiaiyultum videntur prohibuisse.

29쪽

m Augustis eruditioris varia sunt varioriun iudieia. Nec tamen quis, si temporum, quae vixit, rationem habeat, magnam eam fuisse negabit aut, quin inter doctissimos Ecclesiae Latinae Patres sit reserendus, d bitabit. Imprimis sic judicabit. qui reputaverit eum non mature Theologiae studiis incubuisse. Doctrinam autem superabat ingenium, imprimis vero acumen

illud philosophicum, quod logice disputando excoluit,

et maxime contra Donatistas exercuit. Imprimis, cui ei literarum, cum Hebraicarum, tum Graecarum ignorantia. Hinc enim coactus fiat solis Latinis Sacrae Scripturae versionibus uti, unde rursus onmis eius ratiocinatio falso saepius fundamento nititur. Scribendi ejus ratio durior est, et mascula licet, saepius obscura

et ab omni elegantia aliena et .

Origo et hi toris schismavi mnatistarum. Non omnino inutile censeri potest, etiamsi rem per se tantum spectes, in originem inquirere schismatis, quod per duo et quod superat secula Ecclesiam Afric nam, orentissimam tunc temporis orbis Christiani partem, dilaceravit effecitque, ut homines Christiani

30쪽

-tomun instar in ae invicem saevirent. At vero ad justam argumenti nostri tractationem hanc disquisitionem prorsus necessariam esse, quisque latebitur, maperspectum sit, quantum lucis ipsi controversias, A. Datinum inter et Donatistas agitatae, asserat. origo igitur se mavi sane non tantum in electione Episcopi quaerenda est. Opportunitatem haec praebuit sessismath, ausa vero altius latet, et maxime quidem uti videtur, in ipsius Ecclesiae Christianae hoc tempore conditione Privum enim ac proprium huic schismatietaracterem certamen tribuit, quod de rerum Mel aiasticarum ac politicarum agebatur commixtione. Hoc autem certamen originem traxit e notionibus, paganae religioni, ut religioni civitatis, oppositis de universali hominum jure et conscientiae libertate, quas Christianismus in lucem protraxit. Haec fiat primaria causa ac remotior Accesserunt aliae, quae schisma praepararent. Hae proxime quaerendae sunt in illius Ecclesiae Christianae partis com ditione, in qua schisma ortum est. Invenire illas nobis videmur in famulamo, quem Montanismus maxime per omnem Africam excitaverat in persecutions Dioiam Aa, quippe quae ansam praebuit, ut famulamus istea conspicuum redderet in iactione denique novi Episcopi Carthaginiensis, quae schismati publice prorumpendi occasionem dedit. Montanismus in Asia minori ortus quidem, at brevi in Occidentem translatus, nova ratione ibi excultus est. Ulus enim doctrina cum maxime practica esset,

praeprimis Occidentalibus placuit Asrica propria