De Aurelio Augustino, adversario Donatistarum ...

41쪽

viros primarios, quibus eos hortatur, ut in veritatem inquirant, eosque ad collationem invitat i). I. Primum in prolixa scriptorum contra Donatistas

serie locum occupat PSALMUS CONTRA PARTEM DONATI.

Scripsit hunc Psalmum anno 393, paulo post Susceptum presbyterii munus, eo consilio, ut plebs causam Donatistarum cognitam haberet et memoria teneret a). In Strophas divisus est, quarum singulae ab alia incipiunt liter secundum ordinem alphabeticum, unde abes darius dictus est. Ad finem singularum stropharum Verba repetuntur: omnes, qui gaudem de pace, modo rum judicate. etrum autem neglexit, ne cogeretur Verbis uti, quae plebs non intelligeret. Epilogum addidit, quo matrem Ecclesiam Donatistas alloquem tem inducit. - Psalmi argumentum versatur in historia schismatis tradenda et in argumentis contra illud exponendis. Hoc autem opusculum consilio pacis et caritatis restituendae, quod auctor prae se fert, non

pondisse ac indignum esse Augustino judicat summus scuROBc- η, quocum libenter facimus: Eodem fere tempore post salmum enim ab eo memoratur in libris Retractat.) librum scripsit coNTRA

BPIATOLAM DONATI, qui periit. In eo sententiam refusi AEL POMidius . . . , Io et 12. a Ausust. Retraot. Lib. I. o. 20.s3ὶ p. l. T. I p. o et s. T. IV p. 32l.

42쪽

tam eonatus est apud Donatista t--modo emunem baptismum a).

Hoc etiam loco memoranda est PISTOLA AD ID IMI-NuM, PISCOPUM DONATISTARTIM scripta, quae est inter

Epistolas Augustini a3'. Scripsit eam, ut ab illo macisceret, num maeum esset, quod do audiverat nec tamen eradere poterat, eum diaeonum Ecclesiae cath licas, qui ad Donatistas transierat, iterum baptizasse. Ansam inde cepit res apthuitionem refutandi, argumento etiam ex eo ducis, quod non iterata sit circumcisio. Appellat Maximiarum Dominum dilectioimum, Λα-- rabi iam fmtrem; et quare hoc secerit, ab initio epistolae exponit.

Hae in Augustino scripta sunt adhuc presbytero. no ero 395, inritus a Valerio Episcopo Ecclesiae Hipponensis Coepiscopus adoptatus, annoque proximo, mortuo Valerio, a populo Episcopus constitutus o), plura ac majora egit. Nam et Synodus Ecclesiarum Catholicarum ex omnibus Ahicae provinciis, anno 393,

I cc August. Retraot. Lib. - 2 ubi etiam memorat, se in illo Itheo de Apostolo Petro dixisse q- ἐκ illo amettiam

in petra faendata σι Reinstar postea vero ae lis oeum, unde hae verba repetita sunt, exposuisse, ut . diutum ait a Domino: N a Patrus, s avor an petram aedἐβeabo Eeelsaiam sam, ut ver Auno intelligeretur, quem onsessus est Petrus dicens Tu a Christ. μιιου se risii ne si Petrus ab hac petra appellatus personam Eoolesiae si raret, quae super hanc petram aedificatur et Ooepit olavea regni coelorum. Non enim dictum est illi, I, ea petrat sed tu a μιrtia Petra autem erat christus, quem on- seM Simon. . . dictus est Petrus. 'in Posaidius i. c. o. s. August. p. si s 4.Djsjtjgod by IOO le

43쪽

Hippone habita, non potuit non excitare Augustini ardorem r).

Iam frustri Prosuleianum aenem, Donatistarum Hippone Episcopum, scripta ad eum Epistola, ad oblationem secum instituendam permovere studuit. Simulabat enim ille se imparem esse Augustino a). Anno tandem 397 collationem habuit cum Fortunio,

Donatistarum 'aiscopo Tubunici. Consenserat enim Fortunio convenire cum decem utriusque partis Episcopis, pacis ac caritatis studiosis, in loco quodam, ubi neutralium Ecclesiam haberet, attamen utriusque socii reperirentur, ut periculum facerent utramque partem eo illandi. Multi Donatistae collatiom adfuerunt. Hinc factum est, ut magnus interdum tumultus exstit fit, nec dicta calamo excipere potuerint notarii. In hac collatione Fortunius perhibebat, Donatistas cum Christianis in omni terrarum orbe communionem habere quod vero refutat Augustinus, dicens, eos non posse, quo essent, Pistola duo communicaω-rias. Provocatur porro a Fortunio adie ecutiones, quas patiebantur Donatistae. Hoc enim existimari vidi indicium, eos esse veri nominis Christianos. Ab Augustino vero ad hoc respondetur ita sane esse, modo persecutio propter justitiam fiat quod fateri da

44쪽

24 iis non licebat, cum e contrario propter nefarium schisma persecutiones paterentur. Addit autem: sit ita, injusto perseeutiones passos esse Donatistas; ustam certe causam non exstitisse, cur se ab Ecclesia Catholica separ verint; nam Dominus exemplo Iudae docuit, pravos tolerandos esse a bonis. Hoc argumentum movit Donatistas, qui aderant. Frustra enim a Fortunio respondebatur, communionem cum Iuda Proditore nocere non potuisse Apostolis, quippe qui nondum baptismum acceperant. Res insecta mansit. Inter utrumque tamen virum convenit alio tempore iterum colloquium habere. Exitum hujus collationis narrat Augustinus in EPI TOLA, ad tres DONATISTAUM PIscoPos scripta, qua laudat Fortunii inprimis caritatem, eosque simul invitat, ut colloquium secum in pari a quadam villa

Cum vero opportunitas cum Donatistis publice di putandi se non offerret, scriptis eam rem eo plus egit Augustinus, annoque circiter 4o multa scripta edidit hanc controversiam spectantia. Inter ea primo loco recensenda est EPISTOLA, quam ad caraPINuri scripsit, postquam hunc Bustra ad collationem evocaverat. Praecipua in ea exponit argumenta, quibus Donatistae induci possent, ut ingratiamst L. Ep. 4 opp. Augustini T. II p. 7 seqq.

45쪽

redirent eum Catholicis inprimis illud gravius peccari acclesia Catholica se separando, quam codice Sacros tradendo r). DuAs ejusdem argumenti EPIsTonas misit ad aliosDonatistas. In alterutra etiam argumentum affert e continua serie piscoporum in Ecclesia Romana a Petroinde repetita a).

Scripsit etiam ULIBRos CONTRA PARTEM DONATI, quod opus periit. In eo autem suasisse videtur, ne violentia adhiberetur ad reconciliandos Donatistas. Postea vero fassus est, se tunc non cognovisse, Vel quantum mali asserat eorum impunitas, vel quantum valeat disci

plinae diligentia f.

Supersunt tria magna opera eodem hoc fere tempore scripta, quae abunde testantur, quanta fuerit diligentia Augustini in refutandis Donatistis. Inscribuntur:

Uan m coNTRA EPISTOLAM PARMENIANI 'UBRI VU DE BAPTIAM CONTRA DONATISTAS.LIEM ULCONTRA LITTERAS PETILIANI. us Vero, CONTRA QUOD ATTULIT CANTURIUS A Bo--πATIMIs, quod post libros de baptismo recenset Amgustinus, periit CONTRA PARMENIANUM scribendi ansam Augustino dedit Epistola, quam scripserat Parmenianus, Donatistarum Carthaginiensium Episcopus, Donati successor 5), ad Tichonium, hominem' ut ait Augus-

46쪽

tinus, et acri ingenio et uberi eloquio. ' qui scriptis suis praecipuam Donatistarum doctrinam refellerovidebatur. Nam, ut Verbis utar Augustini ominbus sanctarum paginarum Vocibus circumtum eriolavit, et vfidit Ecclesiam Dei toto orbe diffusam, sicut do illa

tanto ante per orta et ora sanctorum praevisum atquct praedictum est.' ac autem de re persuasu contra

Donatistas asserere instituit: nullius hominis quamvis Melaratum et immane poenarum praeserium promissis mi , nec id agere quorumlibet intra Ecclesiam conat tutorum quamlibet impietatem, ut fides Dei de Ecclesia futura et dissundenda usque ad teritanos orbis terrae, quae in promissis Patrum retenta et nunc exhibita est, avacuetur'. Nec tamen virum illum animadveriisse, d, in Augustinus, ex ejus disputandi ratione aequi, Di tianos in Africa ad Ecclesiam per totum terrarum ori em dimisam pertinere. Hoc tamin perspexisse Parmeni num ceterosque Donatistas, illumque proinde ad Tic nium, ut erroris eum convinceret, illam seripsisse epistolam mi igitur pistolae, petentibus fratribus, mortuo iam Parmeniano, homopere respondet Augus

Ubro '. movet a Catholicis varias eriminationes, quibus Parmenianus eos petiverat illasque in Donatistas transfert, originem ac progressum schismatis, quod illi effecerant, memorans C. S. A Cap. xo-I3aus Prin--is schismaticos aut haereticos puniendi defendit.

47쪽

C. 14 ad regit aliquid de cessitate comminionisi

norum et malorum in Ecclesia.

Miris duobus posterioribus expenduntur lo-Script me Samae, pii flammignus usus erat ut schisma Donatistiam defenderet Valdo queritur de eorum

eoeritate, aingula loca tractans o probans, ea potiua eos ipsos damnare. -- Admiramur prosecto Augusti sagacitatem, o ingenii orationisque ubertatem in refutandis argumentis ex illis locis istis, at vero simuΙ miramur, quam longo absit a vera Bacrarum litterarum interpretandi in ione. - aeriptum esse videtur a. 4oo. Statim post illud memorat Augustinusianaos VH Iaman EoKPRA DONATIsras 1). Seripsit hoc opus Augustinus, ut ostenderet, nulla aliare melius Donatistas refelli posse, quam litteris facto' que Curiani, ad cujus auctoritateν perpetuo provoeabant Donatistae a) Donatistae assim omnem damnabant baptismum, qui extra Ecclesiam administratur, atque ut hanc suam sententiam tuerentur, provocabant ad Cypriani auctoritatem, quippe qui baptismum hae, reticorum damnarisset. Iabro I demonstrat Augustinus, baptismum ab ham reticis vel schismaticis extra communionem Ecclesiae Catholicae administrari posse, non ab iis tamen accipiendum i atque talem baptismum non prodesse, quamdiu qui eum accepisset in haeres vel schismate persevera

st Retraot. Lib. II o. 17. id admonitio ad hoc opus in edit. August. quam euraverunt Nonachi Benediol. 42 Ausust. Retrael. Lib. II o. T.

48쪽

ret solvit simul quaestiones, quas Donatistae objicere solebant. Iabris sequentibus id agit, ut Donatistis auctoritatem Cypriani eripiat et docet quidem Iabeo ΙΙ auctoritatem Cypriani Donatistis potius, quam Catholicis obesse, ille enim propter pacis atque unitatis Ecclesiae studium decessoris sententiam de non baptizandis haereticis ad Ecclesiam redeuntibus recepit. Totius disputationis fundamentum posuit jam ad finem Iabri primi. I ris III, I et V refellit ea, quae Cyprianus inscriptis suis attulit ad sententiam suam probandam: baptismum extra Ecclesiam dari non posse. Libris VI et VII sententiae Episcoporum, qui concilio Carthaginiensi, cura et auctoritate Cypriani celebrato, adfuerunt, de baptismate haereticorum expenduntur. Anno inester o 3 scripti etiam videntur Iaax m

Petilianus, qui teste Augustino x tantopere incla ruit in soro ut nomen paracisti se promeruisse actitaret, Catechumenus cum esset in Ecclesia Catholica, aliquando a Donatistis in urbe Cirtha vel Constantina, metropoli Numidiae, arreptus invitusque baptisatus, et Episcopus ordinatus est a). Acerrimus partis Donati vindex factus est, ita ut in collatione Carthaginiensi primas in disputando cum Catholicis partes egerit. Augustinus etiam doctrinam ei ac facundiam ab udust rarius operis Lib. IIII 1s.sa Ihi Lib. II Pras serm de gestis ovin Emerito sis.

49쪽

eare non potuit, ei tamen obiecit strepitum advocati forensis, arte populum decipientis i). meo vero Petilianus epistolam ad presbyteros suos contra Ecclesiam Catholicam scripsit tam refellendam sibi sumsit Augustinus, ne quisquis eam scripsit, aliquid sibi apud imperitos adversus Catholicam scripsisse videretur' a) Iabro I primae parti Epistolae respondet, quoniam reliqua pars nondum in manus venerat. Resellit igitur cum exS. Scriptura, tum ex historia sententiam Petiliani, Catholicos non habere veri nominis baptismum, propter

malos eorum doctorum mores. Postquam autem totam

legerat epistolam, accuratius eam refellere instituit, et ita quidem, ut omnia et singula verba epistolae a ferat, et ad ea respondeat unde factum est, ut tota sere epistola etiliani servata sit. Tertium Librum addidit, ut refutaret ea, quae Petistianus, lecto primo hujus operis libro, contra auctorem contumeliose attulerat, atque omissa sui ipsius desem sione, ostendit, Petilianum deflexisse a disputationis a

gumento ad causam suam defendendam, neque quaestioni, de qua ageretur, satisfecisse. Moc opere omne sere controversiae argumentum fuse tractatur, qu

propter ad rite illud cognoscendum praeclarum habet

usum.

Hic etiam commemorari potest opus Augustini anno 4o scriptum, cujus titulus: AD CATHOLICO EPIATO si Lib. l. l .set Ibid.

50쪽

BER Urius Argumentum hujus Epistolae versatur in definiendo, ubi sit clesia num apud Catholicos, an Vero apud Donatistas. Hac in re solis utitur S. Scriptura testimoniis. Ex locis igitur cum Veteris, tum Novi

Foederi essicere conatur Ecclesiam Christi veram eam esse, quae toto terrarum orbe diffusa est. Loca vero, quae a Donatistis pro sua causa afferri solebant, nihil probare ostendit, quippe quae ambagua sint ac imcerta Data occasione Donatistarum calum ae quibus Catholicos petebant, refutantur. Dicit in hanc epistolam scripsim ad Catholicos, ut morem Petthanici queretur, qui suam epistolam ad Donatistas scripserat x Permultum lues elisum hoc opus conuo emiae argumento affundit a). Cum haec igitur satis multa scriberet, alia etiam via ad propositum pervenire conatus est. Eodem enim tempore Synodi celebrabantur, ut consuleretur , -- modo Donatistae cum eclesia reconsiliari possent.

Anno o duae Carthaone habitae sunt, in quibus,

quid sua motoritate et amuritia, quam cum Aurelio, qui Praesidis munere fungebatur, colebat, effecerit Au- si Huius p. LI.

I Nulla de ho opere mentio fit in Augustini Retractationibus, unde subinde spurium a viris doctis habitum est. At sortasse causa quaerenda est in eo, quod Epistolae formo aeripium sit. et admonillo onaohorum Benediotinorum ad K AEp.