De Aurelio Augustino, adversario Donatistarum ...

51쪽

PIstinus, non opus est, ut fias exponam. Quae enim ibi decreta sunt de re Donatistarum plane conspirant cum Augustini tunc temporis cogitandi ratione. D Cretum autem primo loco est, eos, qui a Donatistis ad Ecclesiam Catholicam redirent, munera gematuros, quibus in Donatistarum societate functi essent. Maoratione facilior Episcopis Donatistarum iactus est redistus ad Ecclesiam Catholicam. Meiando a magistrati λpetitum iri, ut res coram judice Donatistas inter et Mari aristas gestas colligerent, et annotarent, quae etiamnum agerentur. Denique tertio nonnullos ex Episcopis, qui aderant, missum iri ad Donatistarum Episcopos et coetus, ut schisma aximianistarum iis objicerent atque inde ostenderent, quam utiles essent causae, quibus adducti in Ecclesiam Catholicam redire nollent i). Haec agendi ratio vim schismatis Donatistarum piis rum imminuit: nam cum viderent Donatistae, so suis Episcopis relinqui, sibique objici schisma Maximianistarum, ad quam objectionem nihil eos re pondere potuisse narrat Augustinus a); atque hine multos partibus Donati valedicere, excitarunt furorem Circumcellionum, qui novo ardore in Catholicos saevire coeperunt 3). Animos ergo exacerbasse potius, quam reconciliasse censenda sunt synodi decreta. Multi interim Donatistarum, ut episcopi utriusque par

tis convenirent atque sic lites componerentur, incerest cons Appendix T. IX. opp. August. p. as et M. 2 c. reso Bon Lin. IIII 4s.s3 August. o. reso. Lib. IIII 46 M. p. 88, Ioll.

52쪽

premnam iri putabant. Nee ex votis tamen res emit. Nam multi quidem ad Ecclesiam Catholicam e sam runt, plurimi vero horribili morti se tradere, quam eum exosa parte in gratiam redire malisant. Inprimis Circumeelliones novo ardore linam peragram , aedes Catholicorum eum privatas, tum publicas spoliante aecomburentea. Ipsi autem saepe Maerabantur et oeco

Cresconius mirum Grammatim epistolam ad A. gustinum acripsit, in qua partea Petiliani eo in euma cepit. Legerat enim eam operis Augustini comtra Petilianum partem, qua prima Petiliani epistia- pars resellitur Laudat quidae Cresconius Augustinxesoquentiam, at simul asserit, artem illam societati h manae magis nocero quam prodesse objicit ei, quod perpetuo excitet Donatistas ad collationem, laudatque Donatistarum clericorum agendi rationem, quod nihil hac de re ad populum reserant. Accusat porro A gustinum arrogantiae, quoniam litem se diremturum putabat, quod per tam longum temporis spatium non potuerunt multi viri docti ac judices Tandem ammad-- fit, Donatistis magis prodesse emere Augustinum dialecticum, quam refellere eum conarist August. e. creMon L. IIII 46. p. 8 et III.

53쪽

Ad haec IV Iahaia restinii sit Augustinus Libris in prioribus univere operi respondam censeri potest iis vero I Librum addidit, quo Cresconium ex sola Mari

inianensium causa refelleret i). Iabro I defendit eloquentiam, damnatam a CreMeonio, liberat se arrogantiae crimina, cujus accusatus erat Arguit porro se non reprehendendum esse, quod os, qui veritati resistunt, moere conetur, nec hac in re negligendam esse dialectieam docet, ejusque usum delandit. Porro probat , non beneratisne eoneladi α eo, quod baptismus apud Dona, tistas sit, illum etiam ibi accipiendum esse Baptismus enim extra Ecclesiam Catholicam is tr et periuῶ- , sol tamen ars montano idem habetur. Iahro ualla epistolae loca tractat. Cone it, Dona..inet nos potius, quam Donatistas a Donam dici eum emina re constet, de nomine non esse laborandum dicit. Donatistas haereticos esse contendit, nec tamen mdeuntes in Ecclesiam iterum baptigandos Claricos autem, si Ecclesiae utilitati conveniat, ita, ut i nores suos retineant, eripi posse docet, edauntibus enim in Ecclesiam dari caritatis donum. Me a Cresconio defendi Petiliani illud se Melantis saneta dantis attenditur, qua ab Laeripientia' demonstrat, refellitque interpretationem no mullorum Saerae Seripturae locorum a Cresconio probatam Postremo ad objectionem, ex auctoritateCypriani de rebapinandis haereticis petitam, respondet.

54쪽

Iahro in reliqua pertractantur epistolae loca, quae singula breviter refelluntur, quem in finem adhibet Donatistarum historiam. Iabro IV totam epistolam ex solamaximianensium historia refellit. Eodem tempore alia etiam scripta edidit, quae tamen omnia perierunt. Enumerantur:

PROBATIONA ET TESTIMONIA CONTRA DONATISTAS, OONTRA MEI QUEM DONATISTAM, ADMONITI DONATISTARUM DE MAXIM NISTI I . Superest LIBER DE UNIC BAPTISMO CONTRA PATIL NUM anno x scriptus.

Iabrum cum scripserat Petilianus de unico baptismo, hunc ad Augustinum attulit amicus quidam, emagitans, ut ei responderet. Hoc secit Reselli Petiliani sentemtiam in sola vera Ecclesia esse baptismum. Neminem porro in Ecclesiae unitate maculari aliam peccatis, ex

ipsius Cypriani agendi ratione probat. Postremo Peliasiani calumnias, Melchiadi et aliis quibusdam Catholicis Episcopis illatas, propulsat.

Non amplius etiam exstat LIBER DR MAXIMIANIMI

CONTRA DONATIMAs, qui post librum de unico baptismo ab Augustino recensetur a). Antiquae interim leges, incitante synodo Mosca thagine habita, repetitae atque novae additae sunt 3 . Anno vero o8, jussu Imperatoris interfecto Stilico. ne omnium sere Imperii rerum administratore et duce

55쪽

militum in Africa, Donatistae Omma mala, quae subierant, huic esse tribuenda, nec Imperatorem quidquam de iis novisse, existimarunt. Epistolam etiam lib.r- fatis, Imperatoriae sibi ante missae oppositam, Imper toris nomine finxerunt, atque de novo in Catholicos saevire coeperunt I). Propterea Synodo, anno o8 Carthagine habita, decretum fuit, ut legatio mitteretur ad Imperatorem, qua hac de re certior fieret. Ac gustinus privatim etiam aliquid fecit Epistolam scripsit ad Olympium, qui Stiliconi successerat, qua ab eo petit, ut tinperator mentem suam de hisce legibus

enunciaret a). Eodem anno leges non solum confirmavit Imperator, sed etiam, ut eae vim exercerent, jussit. Cum igitur Imperatoris mens Augustino innotuisset, ad Donatum, Proconsulem Africae epistolam scripsit, quae docet, Augustinum, secus ac turbidi Eelotae, Persecutiones consilio instituisse. Petiit enim a Pr Consule, ut omni, quo posset, modo leges Imperatoris

leniret. Atqui hic ipse erat, qui severas per Olympium leges efflagitaverat '.

Has vero leges anno Io ipse abrogavit Honorius, metuens, ne propter Marici invasionem amitteret Africam, omnibusque in Africa sectis aequalia jura tribuit. Flagitante tamen Synodo Carthagine habita, restituit legem, qua haeretici, qui publice convenissent, exilio vel morte punirentur i.

56쪽

At vero Aurinisas cum viduet pereaeutio gloriae uniuere, quod volubat, neu seripta sua Doria tu daverunt pinuadere, omnem spem suam posuit in ollation uum Donatistia, non qua institueretur eum pauola viri doctis, ad universali iussu Imperatoriatiistituta. Atque uno, ut ea locum balinret, om in operam dedit communiuavit propositum G pumpis Ommandavitque Placuit illud iis, qu propior legatos ad Impuratorem uitaurunt, qui talomeollationem poterent uos uim certum ponebant, Donatista huic rei eo enauroo, cum anno 4 4o

quium potiverant i). Honorius conuoisit id, quod patebant. Intra spatium quatuor mensium collationem habendam ω eo stituit si vero Episuopi Donatistarum, eum catholicia

atituit Flavium Haruullinum, ut suducititur utramquo partem sudarat cor utero, quantum quidem fieri po set, verse religioni, inprimis Imparator summam

57쪽

Cognitor, quo titulo insignitus eratjudex designatus, nonnulla eo tisai de modo e alio. ichahendae. In his, ut utraque para septem geret' iso os, quisecum iam in divinarent, hisque maena adderet, qui assis si essent; atque ut eligerentur quatuor utraque parte, qui di aetata viam exciperant πι uenam eanda his est Hama, a parta Catholis ad amellis mam scripta eritas auctor est Augustinus, quam ' datve in initii edieto. In ea enim aequam evositum est, quid proprie dijudinandum ait, testata ire Cassi lita, eae, mimo mamme Diso in Donatistis utim tinos esse, hi a probassent, Ecclesiam per omne terrariam or in periisse et apud Donatistas solo a Perreae si vero in Matur Donatistae, o tamen munera m aeream pomo R. a rima a parto Catholisoriam inser a tem quieorim agerent, io re a parte Donatiatamin

58쪽

Collatio initium capit die x Iunii armi xx. Dies autem primus a secundus consumebantur legendis edictis litterisque, atque obiectionibus, quas faciebant Donatistae, audiendis et refutandis. Sedem hi capere noluerunt, inter alia dicentes, scriptum sibi esse et cum talibus non sedere a). Ad hoc non responderunt Catholici, ne mora fieret. Nec etiam fratres a Catholicis appellari voluerunt. Alia praeterea egisse videntur Donatistae, ut impedirent, quominus procederet collatio. Mandatum ediderunt Catholici, quo omnis ausa comprehenditur ' Dio secundo Donatistae dilationem petierunt, ut sibi res

gestae conscriptae ederentur. Hoc etiam concessit Cognitor. -- Sessione tandem tertia ad ipsam, de qua ageretur, rem pereentum est, agitata prius quaestione, quam moverunt Donatistae quaenam pars collationem petiisset. Augustinus disputationem eo convertere studuit, ut

definiretur: ubinam sit Ecclesia 3 piscopi Donatist rum tunc legendum jusserunt scriptum suum; in quo ex S. Scriptura probare sibi risi sunt, Ecclesiam non amplius esse veram, si moribus doctorum ejus publico contaminatur H

59쪽

Augustinus sus adhaec responssit, at saepius intema' ta ejus oratione Testimoniis Scripturae Sacrae demo strare conatus est bonos et malos in Ecclesia commixtos esses atque propterea in ea serri debere malos, quippe quorum peccatorum non sint participes boni. Don listae concedere coacti sunt, alteram rem alteri noeere non posse, nec inquam alius agendi rationem. -- Hoc perpetuo in mentem iis revocavit Augustinus et . Haec vero res postquam satis fuse agitata fiat, ad alteram quaestionem accedere jussit judex δε origine schismatis Doriatistarum, fore utrum Atiae, Caeciliani Ordinator, tr itor fuerit, necne Hanc tamen quaestionem soli Christo judici relinquere maluerutit Donatistae. Contra vero Catholici Causae enim suae nocere non posse putabant, si probaretur, Caecilianum aut Felicem crimini obnoxium fuisse non enim fiasse necesse, ut

schisma propterea exoriretur a). Ab utraque quidem parte provocatum est ad concilia et edicta, at vero inde nihil aliud consecutum est, nisi quod innocentia Felicis et Caeciliani conspicua reddita sit. Utraque tandem parte audita, judicium tulit is cellinus Donatistas satis a Catholicis resinatos esse.

Acta in publicam edidit lucem sa).

I Appeud. p. 46 sqq. est con car is in amar MILopraetris. III o. 26 seqq. 2 August. Brev coli. d. IIII I. sa Gesta illa, a Balusio optime edita, exstant etiam in α--..ster ad motor Bonae pori ope et operis editioni anuinio additis p. 225. sententia cognitoris etiam exsta in Append. laud. p. 48.

60쪽

-e in eo a levium redegit Auglutianas opere,

Unda aer sisse dicit, ut quis in commonitus, ἀωiat sine labore quid actum ait, vel Oonsultis numeris,c a rebus aingulis annotari, legat in eisdem gestis ad locum quodcumque luerit quoniam fis ancilla avanimi prolixitate uotorem' x . Actis collationis subscripserunt quidem Donatistae,

at vero jus sibi servarim ad I emtorem provocandi. Videntur etiam provocasse Augustinus certe memorat aeriptum eorum, quo sorsitan appellatio comprehe de tuae. Certo in eo erPonebant, quae ante de ne Maitate separationis honorum a malis dixerant, Mare. linum iactionis studii accusabant, querebanturque aenon omnia, quae vellent, dicere potuisse, acri iesum media nocte latum esse a).mio autem scripto suum opposuit opus Augustinua

inscriptum: AnioreArimas Pom conta IoI RH. In eo quae

jam saepius dixerat, repetit eaque mentibus laicorum Donatistarum inculcare studet, quos simul hortatur, ne ae diutius ab Episcopis suis decipi patiantur. Eu riorem erga eos agendi rationem defendit. Iudicium interim Marcellini, invitis Donatistis, ah -- peratore probatum est, annoque 4I3 nova lex contra eos lata, ex qua omnes Donatistae, qui ad Ecclesiam ca. inolicam accedere nollent, gravi mucita punirenturia).

I Aumst. Retraoti Lib. II o. s. illi Ausust ad Bonat. p. eouae. Di s 20, 2 seqq. 3, Append. i. o. p. 4 sqq.