De existentia Dei dissertatio auctore Isidoro Planco ord. S. Benedicti congr. Camald

발행: 1772년

분량: 79페이지

출처: archive.org

분류: 철학

71쪽

Et quoniam Deus solus a se existit, solus est caussa omnium persectionum , quibus mul'eiplices & diversae adspectabilis hujus Mundi

substantiae ornantur, patet Deum solum per fecte cognoscere extensionem ejus potentiae, quam creaturis inesse voluit . Quum porro cernat ipse compositiones quaslibet seu concretiones , divisiones , mutationes, relatione sque omne S , quae inter creatas substantias sunt et quum agnoscat perfecte sinem , ad quem singula entia natura feruntur, equidem extra dubitationem omnem positum est nu Iam aliam intelligendi & cognoscendi vim in supremo ente intelligi posse, praeter eam, quae infinita sit, ita sane, ut quod melius si, quod aptius sit in qualibet hypothesi, quodque certissime conducere valeat ad eum , quem sibi proposuit finem, intueatur, & sine ullo erroris metu cognoscat. En paucis notionem, quae , ut arbitramur , infinitae sapientiae vocabulo subjecta est . Quamobrem intellect1 inente a se existente potentia in sinita, oportet quoque , ut in eo insinitam sapientiam admi

remur.

Schol. Ad demonstrandam infinitam entis supremi sapientiam minime hic utimur argumento ducto ex persectionibus hujus Mundi, eκ Phaenomenis, cX mira rerum omnium Ua

72쪽

. '. . . 'ixietate , ex pulchritudine , ex ordine , quarum rerum aspectus ipse satis indieat Deum aliquem esse . Id docte & eleganter omnes fermhveteres & recentiores Philosophi praestiterunt. Caelesem ergo admirabilem ordinem , ineredibilemque conisantiam , ex qua eoservatio S δε- us omnium omnis oritur , qui vacare mente putat, is ipse mentis expers habendus es. Uerba sunt Tullii , qtiae habes Lib. I l. de Nat. Deorum.

CAPUT XI.

Prop. XI. Ens , a quo omnia pendent , es ne cessario in ite bonum , infinite justum , in De

verax; es , ut paucis rem 'complectamur , Omnes obtinet perfectiones , qua morales appella rur , quaqua decent Supremum Factorem ρο Do.

minum omnium .

. . . .

D. I. Upremum ens ita eκistie, ut sibi

D ipsi omnino sussciat c Prop. VI. ,

di infinitam, qua fruitur, beatitatem loca tam agnoscat in perfectionibus infinitis , quibus Carere nunquam potest; ergo intelligi mus ab ipso ita conditum fuisse Mundum, ut essent entia, quae particulam ouamdam ex

73쪽

66 . . haberent. Itaque pro varia substantiarum nais tura ens infinite sapiens alios atque alios perrfectionis gradus creaturis tribuisse facile agnoscimus; adeoque in homine , qui libertate praeditus est , magis explendescere divinas perfectiones , quam in substantiis , quae & libe tatis & cognitionis expertes sunt, dijudicamus . Et quoniam beatitatis desiderio ita homo tenetur, ut eo carere nunquam possit, quis unquam negabit ita eum este a natura comparatum , Ut, si recte libertate utatur,& malefactis abstineat, beatitudinem tandem, quam vehementissime optat, in Deo ipso omnium persectionum fonte reperire debeat λ Sed ens supremum infinite bonum esse , nimirum immutabilem ad benefaciendum creaturis inclinationem , eamque Persectissima in is

obtinere , facili negotio intelliget, qui sibi sua.

serit Deum ex necessitate suae naturae nullius Prorsus creaturae indigere ; nam perspicuum

sane fit malitiae , odii , invidiae , omniumque possibilium caussarum , ex quibus id , quod

vocamus malum , prosicisci solet, quaeque , ut satis patet, oriuntur tantummodo eκ indigentia, imbecillitate , & impersectione, earum , inquam, rerum vel levem suspicionem ocum nullsin habere posse in ente supremo.

74쪽

7 Quamobrem immutabilem & persectissima nes

sem per bonitatem in eo conservari quis ui quam negaverit Z II. .fEquitati S regula , ut omnes norunt, sita est in natura rerum , & in relationibus necessariis, quibus omnia colligantur. Ac tu Iis autem justitia, nimirum virtutis hujus actus aptari debent variis rerum naturis, riisque ea ruindem proprietatibus . Atqui ens infinite sapiens , cuius oculos ea aequitatis rem

gula effugere nequit, cujus iudicia infallibilia sunt; ens, quod perfectissime justitiae naturam perspectam habet, quod potentiam i sinitam exercendi justitiam obtinet , quod tan

dem neque fraus , neque dolus , neque timor, neque aliud quodlibet commovere possunt, atque huc illuc rapere , hujusnodi, inquam , ens necessario ita semper agit , ut ejus actiones cum justitia perfecte consentiant , neque iniquitas, praeiudicia, & perso narum acceptio easdem gignere, aut certe iis sese admiscere unquam valeant. Ergo clarum sit infinitam justitiam esse in ente , a quo omnia pendent. II l. Ens illud verax necessario est , a quo necessario absunt inconstantia , metus,

oblivio , & ea , quae vocatur iudiciorum

75쪽

praeeipitatu; atqui ab ente , quod sibi plenissime lassicit c Prop. VI. , quod est infinite sapiens c Prop. X. , infinite bonum , inmnite justum, haec omnia abesse necessario de bent , ut satis constat ergo illud idem is infinite verax esse debet , nimirum fideliter Omnia implere, quae pollicetur, & da tam fidem liberare, atque in iiS, quae r velat, a Meritate nunquam declinare vel tantillum debet. IV. Quoniam vero suprema rerum ommnium caussa huiusnodi perfectiones ex necessitate naturae manantes obtinet, obscurum profecto nemini esse poterit omnes alias perfectiones, quae Morales Vocantur , eadem

contineri; alioquin vel de infinita bonitate, vel de infinita justitia , vel de infinita verbiate actum plane usset.

CAPUT XII.

. t .

Prop. XII. Deus misit ..

D. A Liquod ens ab aeterno extitit Prop. L 1, illudque independens & immutabile ab aeterno eκtitisse inte, ligitur c Prop. II. , ita iam ut nullam habuerit

76쪽

. . qurit existentiae caussam extrinsecam Prop. III. ς idemque sempiternum esse cProp. IV. , esse infinitum & omni praesentiam habere Prop. V. , i esse debere unicum c Prop. VI. . intellige di vim Prop. Vll. , & libertatem c Prop. . VIlI. , I infinitam potentiam obtinere Prop. IX. 9 , infinitam obtinere sapientiam Prop. X. J , esse neeessario bonum , justum , veraX,& omnibus praeditum esse perfectionibus, quae

decent supremum conditorem & dominum

omnium constat Prop. XI. J ; Ergo existit Deus Def. VI. J . Iure itaque optimo post haec ita loquitur Clarkius ca) : C' es done envain que les ennemis de Dim , de la Religi ou se glori sient d' avoir la Raiysen de leur eote . Certe Rabon qu' iis pronent tant, , doni iisse vanient de Iuture de potnt en potnt Ie lumieres , n' es potnt potir euae. Videant quid ad haec respondere possint Hobbesus & Spinoga . Itaque & refellere eOS,& refelli sine iracundia parati sumus . Audiamus ergo praecipua argumenta, quae ad versus Dei existentiam ab Atheis afferri solent; nam pleraque alia , quae Cudvvorthus

77쪽

protulit viX digna anicularum lucubratione habentur. Ut autem, commodius disputatio explicetur , nonnullas selegimus Propositiones, quae hujusmodi si,nt. Utinam tam faciis vera invenire possemus , quam falsa Convincere .

78쪽

PROPOSITIONES

SELECTAE

I. Tu Ns a se existens necessario intefligens ess, li- berum , & omni praesentiam habet. II. Optime in Deo consociantur immutabilitas, & libertas ; & mala omnia , quibus undique premimur , mi nimε pugnant ciny ejusdem. uita- sapientia , omni-

III. Argumentum, quo in Prop. VI. demonstrat CLARΚIuS Ens a se existens necessario esse debere unicum, mirifice se se sustinere arbitramur . Itaque minimis movemur iis, quae adversus illud argumentu is, Atheorum nomine , affert Cl. Anonum iis in Epistolis ad Clarkium datis anno I 33., qnae habes ad calcemoriri. I. de I' Existi, e s des ADtrihuis de Diea , des devotra de la Religion I Iurelle.

IV. Complures in ea sunt haeresi, ut putent Supre mi Numinis existentiam demonstrari pose ope taenium modo implorata ex Naturae Phaenomenis. At quoniam ii , qui pro Atheismo pugnarunt , Dei eiusque attribu torum existentiam iis argumentis evertere conati sunt , quibus aegerrimε obsistere possis nisi a Priori , ut vocant , arguas , profecto dignam commendatione arbitramur methodum , quam secuti sumus in demonstranda Dei existentia. Equidem Dei aeternitas , Immensitas , Unitas , quae principium est totius Naturalis Religionis , demonstrari nequeunt, nisi argumentum petas ex natura caulsae γnuae et E Sc necessario existat. Diqili sed by Corale

79쪽

Disputabuntur publiee in Auia Palatii Arehi piscopalis Mont. Reges. Anno MDCCLXXII.

Mense Iun. Die

FINIS.

SEARCH

MENU NAVIGATION