Scholia in Aeschyli Persas : Recensuit, apparatu critico instruxit

11쪽

PRAEFATIO. IX distinguuntur manus, quarum altera atramento nitido usa est. Ηuius emendationes plerumque ad sormam litterarum spectant. E scholio marg. corrector petiit

p. 2do' in marg. inferiore πεμπαστήσ adnotatum eSt. Respicit hoc ad sch. A v. s8d, illud ad sch. d8. Item in glossematis altera manus cernitur. Quae

signique pingere coepit. Atque sic res se habet, ut quo propius ad finem libri aecedimus, eo pauciora, fiant glossemata prioris manus, eo plura glossemata alterius. Itaque prior librarius seu aliis causis coactus seu taedio captus inde a media fere parte properavisse neque ita accurate scholist interlinearia descripsisse videtur. Tum alter librarius lacunas explevit,

misere quidem, id quod infra illustrabitur. Subscripsit

Itaque v. 1 13 liber confectus est (cf. Gardthauseni Palaeogr. p. dbi). Incertum vero, quando textus ei Seholia marginalia et prioris manus scholia interline-

12쪽

X PRAEFATIO. uria exarata sint. Ηoc unum constat haud ita magnum temporis spatium luteresse, cum scriptura alterius manus eundem fere , ductum litterarum praebeat

atque prioriS.Codicem Bygantii conscriptum esse veri simillimum videtur, hac quidem de causa: Cod. Vind. 2is charta- ceu S, Baeculi XIV, qui Promethei et Septem fabulas exhibes, textu et scholiis marg. et gloss. infert. cum Vind. isi fere ad verbum consentit, ita tamen, ut alter ab altero non possit descriptus esse, cum modo hic illi praestet, modo ille huic. Immo uterque ab eodem libro originem traxisse debet. Nunc autem in fronte Vind. 2 is a manu XVI saeculi hoc exaratum est: Augerius de Busbecke comparauit Constantinopoli'. Bus beckius autem, qui iussu Ferdinandi I in aula Bygantina munere legationis functus est, codices circiter quadringentos quinquaginta bibliothecae Vindobonensi donavis. Itaque cum summa probabilitate statuere licet codicem Vindi ibi simul cum altero Vind. Constantinopoli Vindobonam missum esse. Putet quispiam textus et scholia Promethei et Septem fabularum ex alio libro in utrumque Vind. manavisse, ex alio Persas in alterum Vind. solum. Sed quod codex Veidelbergensis, qui infra tractabitur, cum Vind. is Titem consentit Persis, ut cum utroque Promethei et Septem fabulis earumque scholiis, veri simile est fontem, unde Prom. et Sept. in Ηeidelbergensem et utrumque Vindob. transierunt, etiam Persas complexum

II: codex Palatinus 18, olim Vitebergensis, tum Ualensis, tum Ηeidelbergam, unde Vitebergam per-

13쪽

PRAEFATIO. XIvenerat, die XXIV m. Febr. a. 188i remissus' , bombycinus, saeculo XIV conscriptus, continens praeterminora scripta Bygaufina Lycophronis Alexandram sive Cassandram cum commentario Teteletae, Aeschyli Prometheum inde a v. 28d, Septem uno quidem e medio deperdito folio, Persas praeter versus Sos-88 et finem inde a v. 1od6 - post quasdam autem fabularum partes scholia Bygantina ad eas spectantia leguntur, inter versus gloSsemata eXarata Sunt -,Ηesiodi opera et dies cum scholiis - antecedunt των ποιητων οἰ μεν εἰσι λυρικοὶ κτλ. - et scutum Ηerculis, Euripidis Isecubam usque ad v. 2id cum scholiis, Cleomedis κυκλικὴν θεωριαν cum figuris mutilam Fere totum librum eadem scripsit manus. Scriba ipse se nominare videtur in superiore marg. ultimae paginae,

mento scripta sunt. Consentiunt fere cum ceterorum librorum glossematis, permulta autem omiSsa Sunt, maxime eorum, quae ad Persas pertinent. E. gr. ad

v. Ddd-686 nullum nisi unum extat. Etiam Bygantinorum scholiorum haud pauca desunt. Consensus Vero, quem item scholia ut textus Persarum in V et Η praebent, tantus est, ut eadem origo statuenda sit.

Praestat quidem V, velut lectione illa κυκωμενοι(v. 313 . Sed inter Η et communem illum fontem videtur liber interpositus esse, unde etiam libri Guel- rbytanus 88 et Lipsiensis infra fractandi pendent.

14쪽

XII PRAEFATIO.

Nam hi tres codices, qui saepe cum V concinunt, haud raro menda communia habent, quibus V earet. Neque tamen recta via codd. Guel f. et Lips. ex libro interposito profecti Sunt, id quod p. XIII exponemus. 6: eo dex Guel ferb3ianus Gudianus 88, chariaceus, saeculi XV, omnes Aeεch li tabulas continens, sed Oresteam et Supplices a recenitore manu quam priores tres scriptas. Utramque partem bibliopegus coniunxit, nam charia quoque altera ab altera differt. Dotextu priorum tabularum modo dixi. Scholia et glossemata insunt quae vulgo B vocantur. Ηaec autem suum habere prelium paullo infra comprobandum erit. Glossemata rubro liquore ab eadem manu picia Sunt atque textus et scholia marginalia. L: codex in bibliotheca senatoria civitatis Lipsiensis repositus (rep. I. d. dZ , chariaceus, saeculi XIV exeuniis, complexus Prometheum inde a v. 16s (τλη- σικαρδιοσ κτλ.) - nam ut a posteriore manu adnotatum est, quattuor circiter folia deperierunt -, Septem ad v. Thebas, Persas. Scholia et glossemata B atra-menio adscripta sunt ab eodem librario, qui textum exaravit. Olim hic liber in bibliotheca D. Zach. Conr. ab Utan bachii, ut ex emblemate fronti infixo apparet, adservatus est. Simillimus est codici G.

Ilis codicibus omni qua fieri potuit diligentia ipse

Praeterea adhibui ea scholia, quae Dindorsius in editione Oxoniensi (a. I 8SI littora B notavit. Seholiati Promethei et Septem sabularum in cod. Arunde-liano extant, Persarum fabulae in cod. Cantabrigiensi I, saec. XIV vel XV exarato. Sed cum hic in fine man-

15쪽

PRAEFATIO. XIII

cus sim scholia ad nonnullos Persarum versus desunt. In universum haec scholia consentire cum eis, quae

in cod. Farnesiano saec. XIV a Demetrio Triclinio scripto cum praefixa voce παλεαδν leguntur, Guil. Seel- mannus in diss. de propugatione scholiorum Aeschyleorum p. 2d sq. docuit. Idem demonstravit scholiastam, cui haec scholia tribuenda sunt, usum esse apographo codicis M et libro, quo scholia A continebantur. In hac posteriore sententia statuenda glossemata neglexit. Sed ea ipsa illam confirmant. Nam permulta, quae in codicibus scholiorum A leguntur, in codicibus scholiorum B, vel ut BOL, reperimus. Transierunt igitur e libro adhibito in exemplar scholiastae B et apographa eius. Quod autem textus codicum GL prope accedit ad II, qui scholia A eontinet, veri simile videtur librum a scholiasta B adhibitum ex ea codicum familia fuisse, e qua codicem Η (ctstemma infra positum . Certe consensus codicum

BGL cum V Η repraesentat glossemata antiqui libri, qui scholia A exhibuit. At num recte Seelmannus l. l. statuerit scholiastam B sipographon Medicet adhibuisse, dubium est. Ηoc enim Seelmannus inde collegit, quod in scholiis B scholia M inveniuntur, quae in scholiis A non extant. Sed ipse dixit (p. 25) codicem scholiorum A, quo scholiasta B usus est, integriorem fuisse quam libros nune notos. Itaque si demonstraverim scholia A ab eodem archetypo pendere atque scholia M: quidni illa scholia, quae ex Mpetita esse Seelmannus existimavit, ex archetypo prosecta et in exemplari quod scholiassa B adhibuit servata putemus 2 Propterea in editionem scholiorum

16쪽

XIV PRAEFATIO.

non solum ea glossemaia codicum BGL recepi, quae cum sch. A vel gl. V et II congruant, sed etiam ea, quae cum Sch. M. Atque haec hactenus. Fac interim, id quod demonstrandum erit, librum V ex eodem archetypo atque M manavisse et respice quae adhuc exposui: habebis hoc stemma:

altera pars codicum recentiorum

17쪽

Denique ad editionem scholiorum A his quoqueugus sum codicibus, quos non nisi ex Dindorfit editione novi: P: codex Parisinus 2 8i chariaceus, saeculi XIV, tres primas fabulas ei scholia A complexus.O: codex Parisinus 2 8b paullo antiquior, eadem

exhibem.

Utriusque glossemata cum delectu quodam' Din-doreus exscripsit, nulla famen, quae ad Persas pertinent, exceptis gli. O v. 2 eh T. Ηoe quidem ultimum in codice esse diserte dicit. Scholia A quo modo in O et P tradita sint, plerumque nescis, cum rarissime editor varias lectiones adnotaverit. Itaque plerumque pro si glis O et P adhibui notam Dd. Pro A littera, qua scholia editionis Stanteianae nDindorfio repetita significantur, aut nomina Victorii et rivisti substitui, quorum editiones cum Stanteiana fere consentientes (cf. Dind. edit. schol. p. VI) accuratissime consuli, aut si alter cum altero congruit, vocem Bul adnotavi.

Cogitanti mihi, quo modo in argumentando progrederer, adversarii viam ostenderunt. Qui cum unam- quamque codicum recentiorum lectionem, quae praestet lectioni libri Medicet, aut a Byetantino aut a librario excogitatam esse contendant, Separabo ea, quae poS- sint coniectando inventa esse, ab eis, quae haud dubie ad archetypi scripturam referenda sint.

18쪽

XVI PRAEFATIO.

Incipiam a loco, qui dubius esse posset, nisi tu Vglossematis glossemata archetypi haberemus, id quod cap. II apparebit.

v. I 55 in V extat προσπιτνsta cum glossemate προσκυνῶ , idem in UOL, sed in v προσπίτνω προσ-κ-o , in Par. LN Coib. 1 προσπιτνω προσκυνῶ, in aliis solum προσπιτνω. Iam Wec linius in curis Aeschyl. p. 6o inde collegit quorundam codicum recentiorum archetypum non esse M, sed vetustiorem librum omnium sontem fuisse. Contra dixit Sorofius (diss. l. p. 13 : Byetantinum, qui primus Aeschyli fabulas recen- Aeret, emendavisse Medicet vitia atque h. l. glossema eiecisse e textu. Sed in Par. L et N e Medioeo id restitutum esse', librarios vero codicum II et L - nam hos tantum novit Sorofius - glossema προσκυνῶ aute lexico quodam sumpsisse aut ex ipso M restituisse'. Quod Reuterus (diss. l. p. 23sq. demonstravit in arche

scriptura illae tres facillime explicantur, nunc inde, ut iam dixi, firmatur, quod in V multa alia archetypiglossemata tradita sunt. v. I 32 in VIII. legitur μελισσων, in Cant. 1 με- λισσαν, in G Ven. B Par. B MDσσαων (in Par. B adscriptum est μελισσων), in M et Par. L μελισσα. Ipsa librorum discrepantia cognoscitur archetypi scriptura

μεώσσιδν neque dubium est, quin Aeschylo reddamus μελισσαν, cf. Reuter. p. 22 Sq.

19쪽

PRAEFATIO. XVII Cum autem homerica forma ἐων a fragicis aliena

sit neque pyrrhichius in quinta senarii sede tolerari possit, Meine ius (in hist. com. Or. p. 262) egregie

correxit:

δ' ἐιμοσ παῖσ ἐνεοσ ῶν ἐνεα φρονεῖ. Quam emendationem IIeimsoethius On eo libro cui inscripsit kritische studien Eu den griechischen tragi-kern' p. Iso) glossematis codicis Par. B: μωροσ Super νασ ef μωρὰ super νέα et glossis Ηesychii et El. M. confirmavit. Itaque in M traditur aut coniectura librarii, qui ἐων substituto metrum sanare studuit, aut mendum ex νασ ortum (cf. v. i51 ἐων θεῶν Η, ἐων ortum ex θεῶν . In V ceterisque legitur archetypi voX ων. v. ISS κασιγνήτω praebent V Η Par. N, κασιγνήτα .M. Quem ad locum, ne longus sim, Dindorfit verba afferre liceat, qui ad Soph. EL v. sit, ubi in omnibus libris ῖδεσθε τωδε τω κασιγνήτω pro formis femineis legitur, haec scripsit: Sio etiam apud Eustathium p. 223, 16. Gratiae habendae sunt librariis, qui hic intactas reliquerunt masculinas numeri dualis formas, quas plerumque in semininas corruperunt, de quo dixi ad Oed. Col. 1113. )Scholiasia: ὶ τεθν θηλυκῶν τοῖσ ἀρσενικοισ αρθροισκέχρητm, όπερ συνηθεσ 'Aττικοῖσ' τω χεῖρε γαρ φασιν. καὶ υμηροσ (E, ii 8 τω δε βατην τρηρωσι πελεια-

σιν-δριοῖαι. Ubi exempla attulit plurima, quaee numeri dualis terminationis masculinae usum Probant.

20쪽

XVIII PRAEFATIO. Ergo in utro codice coniectura librarii h. l. extat,

in M an in V 2

v. 313 in uno cod. V illa clarissima lectio servata est, quam Ueimsoethius in lucem protulit (libr. qui est de Aeschyli memoria p. 63: κυκωμενοι. Optime de ea dixit Reuterus, diss. p. i. In II ceterisque codd.corruptela legitur νικω νοι, quam Din dorsius Teussetius Sorosius (p. 3d) nescio quo amore Medicet obcaecati comprobaverunt. Wechlinius, qui in Plii lol. v. XXXI p. iis cum Ηeimsoethio fecerat, in TeusFelii PerEarum edit. III a so curata refractavit sententiam. v. goo V et ad . Rob. exhibent ἀρχελαων, M et cest. libri ἀρχελείων. Codicis V lectionem, quae per se multo praestas isti artificioso ἀρχελεων (cf. adn.Ηermanni , verissimam esse docet glossema M textu

vetustius: λαων ἀρχόντων et scholion: ἀρχελειων: τῶν βασιλεων, ἀπο του τῶν λαων αρχειν.