장음표시 사용
31쪽
PRAEFATIO. XXIXDenique v. Ioia in M hie osteri h μελοσ δμου τιθει .Quem, cum antistrophae verbis ἐπορθιαζε νυν γοοισnon respondeas, IIeimsoethius (de Aeschyli memoria p. 28sqq.) sic emendavit: tali νυν δμόρροθον. Atque his quidem de causis. Vocem μέλοσ dicit explicandi causa adscriptam esse, sicut in schol. BGL v. sd6ῆσω σοι παγκλαυτον μέλοσ (et sch. A ῆσω καὶ πέμv ωθρῆνον καὶ λίαν πανόδυρτoν . Similiter v. 5bo αἰρωδοκιμωσ πολυπενθῆ in V adnotatum est γόον δηλονότι (cf. sch. A . Atqui apud Byrantinum haec leguntur: ητοι συνηρμοσμένον καὶ αρμόζον τὴ ἐμη συμφορα καὶ θρήνει, quae neque ad μελοσ neque ad δμου τιθεισ, sed ad adiectivum pro adverbio adhibitum, qualia saepius ad Verba sonandi ponuntur, perfluenti Sed si quis in universum cum Ηeimsoethio faciat, de ipso tamen verbo substituto dubitet, conferat hoc schol. M ad Oho. Di 8 adscriptum: αρτικολλα συμφωνα καὶ υγιωσ συναρμοζόμενα cum hac glossa Eesychii: δμορροθειν δμου ελκειν καὶ συμφωνεῖν. Apparet verba ομορροθεῖν et συναρμύ - σθαι inter se respondere, cum utri que respondeaf συμφωνεῖν. Itaque h. l. ad δμόρροθον scholiasta scribere potuit: συνηρμοσμένον καὶ αρμόζον τῖ ἐμὴ συμφορα. Neque minus ex Ηesychii interpretatione δμου ελκειν elucet δμου τι ὶσ verba adnotari potuisse. Ηis exemplis addo antiquissimam illam lectionem, quae eum γρ (άφεται) supra versum servata est. Supra
v. 2 8 pertinere certum est. Nam versum antistrophae
32쪽
αλιδονα σώματα πολυβαφῆ strophae versui τα πολλα βελεα παμ γη aequabilem reddere licet, cum scribimus αλίδονα μέλεα παμβαφri. Fortasse in stropha cum Laelim anno emendandum est πολέα. Cf. Ag. v. Id5d, ubi πολλα τλάντοσ γυναι-
κδσ διαὶ in M, sed πολεα legi iubet O. O. Ηauplius propter versum antistrophae (v. Idid) κόρακοσ ἐχθρου
σταθεὶσ ἐννόμωσ. Cum demonstravisse mihi videar inesse in codicum recentiorum glossematis et in scholiis Bygantinis, quae cum non congruant cum textu Medicet, tamen ad eum emendandum valeant, iam nascitur quaestio: unde illa glossemata, unde illa interpretamenta Bygantina 2 Atque si accuratius rem iractaverimus, hoc elucebit: et scholia M et glossemata recentiorum librorum et scholia A ab eodem archetypo originem duxisse, qui largissimam adnotationum copiam complexuS est. Duo autem libri ex archetypo descripti sunt, alter Mediceus, cuius librarius Scholia sic excerpsit, ut maxime ea, quae magni momenti sint, imprimis locose poetis scriptoribusque allatos exararet, abundantiam autem glo88ematum plerumque neglegeret, ulter ignotus liber, cuius scriba longiora archetypi scholia fere omisit, sed singulorum verborum interpretamenta diligenter transcripsit. Atque haec quidem glossemata fluxerunt in codd. V et II et id exemplar, quo scitoliassa B usus est (cf. p. XIII).
Item scholia A ad antiquissima scholia redeunt. Sed Bygantinus, qui haec in commentarium fere per-
33쪽
PRAEFATIO. XXXIpetuum coniunxit, non ipso archetypo usus est, sed recentiore codice, qui inde manavit. Nam, ut hoc statim absolvam, legitur sch. v. 3 i5 τοσαυτα, φησίν, εἰπεν δ γερξησ υπδ αλαζόνοσ καὶ τερπομενησ διανοία λίαν ' Confusam vides eam interpretationem, qua8 ad veram lectionem in M traditam Hπ' ευθυμου φρε- νοσ Spectat, cum ea, quae ad recc. librorum υπερθυ- χου φρενόσ. Similia addas multa. Illud autem apographon archetypi potest id fuisse, e quo texius et glossemata V et Η profecta sunt, potest aliud, ut putandum sit codicem unde V et II pendent ex duobus fontibus natum esse. Alterum enim librum fuisse, qui textum et glossemata ab archetypo descripta praebuit (do textu vid. cap. I), alterum exemplar Bygantini, quod item ex archetypo originem duxit. De ipso archetypo hoc veri similiter statuas glossematum multitudinem e paraphrasi illa, quam genuinam Scholiorum Aeschyleorum formam fuisse Roemerus l. l.
demonstras, oriundam ESSE.Iam videamus, quo modo sententia nostra comprobari possit. Summi momenti est, quod scholia M a scholiis A et e glossematis emendari licet. Praeclarissimum exemplum est sch. gis, ubi in codice extat τροπωτῆροδω et spatium sex fere litterarum, fum δεσμευων. Dindoreus e verbis Bygantini τροπωτὴρ δε - λῶροσ δι ου δεσμευονται illud sic correxit: τροπωτὴρ δὲ δ λωροσ ε δεσμευων. Alteram
corruptelam non animadvertit. Nam quod scripsit:κωπην ευηρετμον αμφὶ σκύμον ἐδέσμευε. τροπωτὴρ δὲ δ λ2ροσ δ δεσὲμευων τὴν κώπην προσ τω σκαλ φ,
34쪽
mea quidem sententia post ἐδέσμευε addendum est τροπωτῆρι, ut sequens explanatio vocis τροπωτὴρ liabeat, quo respiciat. Accedit Ηesychii glossa τρο
Bygantinum, qui corruptelam sch. 862 δημωφελεῖσδημοι (pro θεσαοὶ scriptam) non correxit, utramque
huius scholii corruptelam correcturum fuisse, si Mediceo usus esses. Sed omnis extinguitur dubitatio, si sequentia verba: ἔστι δὲ σκαλμ οβ τα ἐν τευ χείλειτῆσ νεωσ ξωα, ἐν οἷσ αί κωπαι δέδενται ex archetypo, quem statui volo, hausta esse putamus. Conferri possunt cum verbis Poll. I, 82 καὶ όθεν μὲν αἰ κωπαι ἐκδέονται σκαλμόσ, ω δὲ ἐκδέονται τροπωτῆρ' καὶ τροπώσασθαι τὴν ναυν, El. M. p. iis, 21 σκαλμόσ περὶ θν δεσμευουσι τασ κ ασ, πασσαλοσ. Quod vero
archetypo fuisse videtur: κώπην ευ ρετμον ἀμφὶ σκαλ- μδν ἐδέσμευε τροπωτῆρι. σκαλμοσ δὲ τo ξυλον φ ηκωπη δέδεται. τροmoτηρ δὲ δ λῶροσ δ δεσμευων τὴν κώπην προσ τω σκαλμ P. Sed M librarius a priore
τροπωτῆρι ad poSterius aberrans mediam partem omisit. Itaque integrius scholion Bygantinum. Quod adgl. V pertinet: σκαλμοσ λέγεται τo ορθιον εἰσδ εἰσέρχετιτι - τροπωτηρ, potest id ex eo gl. mutatum esse, quod BGL exhibent, potest genuinum esse. Tum exemplum habemus duplicis illius interpretationis, doctua disseruit Ios. Frey l. l.
35쪽
Tum v. 85 ad laσσυριον, quod et ipsum glossema
est in textum insertum, glossema extat: Περσικόν. τροπικωσ. οι Πέρσαι πρωην 'Aσσυριοι ἐκ-ουντο. Sch. A exhibet: 'Aσσυρίον τε αρμα ἐλαυνων ήγουν Περσικόν' οἰ γαρ ίαρσαι Λσσυριοι ἐκαλουντο το πρότερον. Sed in sch. M, quod est Wριόν θ' αρμα : αντὶ τοΘυσσυριον' οἰ γαρ Περσαι το πρότερον 'Aσσυριοι ἐκα- λουντο, desideratur vox Περσικόν, ad quam respiciat enuntiatum OL γαρ IΠέρσαι κτL Cum autem τροπικωσvix in V interpolatum sit, hoc fere in archet. fuisse videtur: αντὶ του 'Aσσυριον Περσικου' τροπικῶσ' οι γαρ Σαρσαι τo προτερον 'Aσσυριοι, ἐκαλουντο. Apparet neque gl. V neque sch. A ex Mediceo scholio fluxisse, sed utrumque ex archetypo, unde Mediceus.
Tum seli. M 226 legitur τὰ δὲ κακα ταGl. V exhibet τα κακα δε . . κατασχυεθέντα. Itaque, quod Neilius in M restituit, τα δε κακα κατασχεθέντα egregie firmatur. Archetypi autem lectio a librario M depravata, in codice V servata est. (Seholiasta ByZant. in cod., quo usus est, idem gl. invenit quod in ΗΘ L extat κατεχόμενα, propterea hoc Scripsit. Tum v. T6 hoc invenitur gl. V: βασιλικ5ν στρατευμα. Atque cum legeris sch. M: το ανδρικoν πλη- θοσ σημαῖνον τ5 στράτευμα παρὰ τ5 τουδ βασιλεῖσ
36쪽
ut in textu μέλισσα pro μελισσαν (ef. p. XVI . Optime
h Dνυμωσ. Idem in A et arehel. Tum περιέσπασε correxit e πOσ ἔσπασε. Idem in arches. fuisse agnoscitur lectione scholii A ἐπεσπασε, quae corruptela frequentissima eSt.
37쪽
seh. I Si S extat αί παρα τον Eλλήσποντον οἰκη- σιν αυχουσαι, quod ex A correxi: αἰ περὶ τhν Tλλήσποντον οlκησιν εχουσαι. Nam Aeschyleo αμφὶ debet respondere περ geh. M So τινεσ γαρ, sch. A et archei. τινὲσ δε. seh. v I 28 πέση πεπλοισ, Κirchhomus corr.: πεσllἐν π λοισ, quam archetypi lectionem fuisse docet seli. A verbis πέση ἐν τοισ πέπλοισ.seli. M I38 ἐπὶ το πενθεῖν, Κirchhosfius corr.:ἐπὶ τῶ πενθειν, quod ut in A, ita in arches. fuit. sch. M 3I3 συνεκρουον αλλοισ, gl. V, Beli. A, armchei. : συνέκρουον αλλήλοισ, quod Nirch h. in M restituit. Ad haec exempla ea accedunt, quae con SenSUm scholiorum A MV exhibent. Nonnulla tamen ita comparata sunt, ut arbitrium, quo Bygantinus archetypischoliis usus sis, cognoscas. Atque ea sola adfero. Legimus in IV v. i κατὰ τι ν, in A Ag πρεσβυ- τασ καὶ ἐντίμουδ οντασ, τουτο γαρ δηλοῖ το καταπρεσβείαν. MV v. 88 ἀνδρείοσ, δοκμιν περὶ εαυτου αυτo UV) εχων μεγαλην, A ούτισ δε δοκιμοσ τοι φρονωνεαυτω καὶ δοκOν καὶ θαρρων (ex usu posterioris aetatis scriptorum . IV 23i εἰ λ, φθείησαν αἰ 'Aθῆναι, in si amplius scholion inde compositum.
38쪽
XXXVI PRAEFATIO. Tum Medi deus cum glossematis recc. librorum con
Ηaec quamquam per se ex M fluxisse possunt, tamen, si quidem archetypus probatus est, ex hoc manavisse putanda sunt. Iam transeo ad ea scholia, quae in commentario Bygantino et inter versus codicum recentiorum integrius scripta esse quam in Mediceo ex glossis scholiisque antiquis efficitur.
39쪽
seh. A iii legimus cpρην μου μελαγχίτων καὶ πενθήρησ ἐστὶν ' αμφιμέλαινα et di φρήν μου η μελαγχίτων ητοι h συνετὴ καὶ ἐν βαθει κειμένη καὶαφανὴσ ουσα. (Cf. gl. V h πενθήρησ ὴ ἐν βάθει κειμενη, gl. B συνετὴ ῆ πενθήρησ. Sed in M gl. extath συνετη et Sch. marg. μελαγχίτων : πεν D ρησ ij ἀμφιμέλαινα. Quae verba tenues reliquiae antiquissimi scholii sunt, quod optime in A servatum habemus. Inspicias sit. M. p. bii, 2:
40쪽
ται cf. cuin vet. Sch. Eur. Or. 22o (ed. Schwarig. : π λανον ἐνταυθα τον πεπηγοτα ρυπον -δ του αφρου. In verbis quae in fine leguntur ἐνταυθα δὲ πελανον την θυσιαν φησι scholiasta usus est gl., quod in VII Servatur, θυσίαν. IIoc autem ut per se optimum (cf. Suid.: πελανοι -μματα ἐκ παιπαλησ τουτεστιν ἀλευρου λεπτοτερου εἰσ θυσιαν ἐπιτήδεια ώσ αυτόσ φησι Sc.
Plato, vide Euhnk. ad Tim. p. 1l , ita inde commendatur, quod alterum interpretamentum V πλακουντα(etiam in G of L traditum) procul dubio ex archetypo fluxit. Nam adscriptum est ad v. 52d in v et V. Quod autem ibidem in II glossema θυσίαν invenitur,
veri simile videtur in archetypo utrobique explicationes πλακουσ ef θυσία exaratas fuisse.