장음표시 사용
331쪽
Conclusio de serie Praesulum Laureacensium, & primis, qui se
runtur, Episcopis Pataviensibus.
PErvasimus faventibus Superis impeditissimum omnium argumentum de
rebus Laureacentibus & Pataviensibus. Facimus vota coelo, ut existant aliquando lucidiora nraesertim de Laureacentibus documenta, quorum ope probabilior evadat historia. Incessimus, ut potuimus, in ea tem porum caligine. Permisimus sere Chronicis nomenclationem illam Praesulum, quam hactenus obtinuerunt, nisi ubi ratio traxit in diversum. Detulimus traditioni de octinfrido, Ouocara, Bruuom, Theodorostremias. Sed, ut verum fatear, concoquere satis haud quibam, ut eos incensum Episcoporum Pata-viensium inserrem , idemque judicium ex meditationibus secundis, quas eodem super argumento fieritis libuit initituere, deliberatum hausi. Laureacen alii vocent, per me licet: mihi & hoc dubium. Dabo hic breviter cogitata mea, quae, animum ad pridem scripta reflectenti, subvenerunt. Gamdiu res Romana per Noricum & Rhaetiam constiterat, do, sedem Laureacensem suos ordine Praesules habuisse. At postquam limite Danubiano Perrupto, ea rerum permixtio,Barbaris omnia raptantibus, facta est seculo sextorpos quam nulli certi regionum domini, sed omnia vi & rapto disterpta sunt, excisae civitates, Ecclesiae, sacra iuxta & profana pessumdata ; postquam interclusum sere cum urbe Roma commercium inde per Longobardos, hinc per Hunnos & Sclavos, nescio, quae tandem constitui ratio queat, ut inde submissos arbitremur Archiepiscopos, aut dictata sacrorum iura. Repetam hic brevissime vicissitudines limitis Danubiani, statiImque primorum sex a Christo Nato 2-culorum, ut inde conjectura sumi de serie Praesulum Laureacensium possit. Danubium quidem Pannonicum convulserant primum Hunni seculo
quarto : quanquam enim dudum antea Marcomanni, Q di, Sarmatae, deinde Uandali, Gothi, Gepidae aliique limitem illum tran enderint, nequaquam tamen Romanos ex integro de Pannonia depulerunt, quin sere pacta cum eis societate coaluere velut in unum Imperium. At Hunni Romanos eiecere funditus: ubi commodum velut in lapplementum rerum prima parte dictarum iccurrunt verba Scriptoris Anonymi, qui circa annum 873. de conversis Bajoariis & Carinthanis Historiam brevem constripsit; cujus magnus erit ustis in rebus Salisburgensibus. Is ita memorat: A quis temporibus ex meridiana
parte Danubii in plagis Pamionis inferioris O circa, confines regiones Romani rissederunt. Ussque ila civitates'munitiones ad defensiouem Disecerunt, aliaque edi a multa, Mut adhuc apparet : qui etiam Gothos cir Gepidos ditioniflubidorum. Sed pos annos i tisitatis Domini CCCLXXVIL ctamplius, Hunni ex μι-bus suis in Aquilonis parte Danubii d in desertis locis halizantes, transfretantes Danubium, expulerunt Romanos, dy ωιhos atque Gepidos. De Gepidis autem quidam adhuc restant. &α ex quibus firmantur ea, quae dixeramus pag. sL de prima
Hunnorum irruptione. Sed anno 4a . denuo Romani cum Gothis Pannoniam recuperaverunt
ems Hunnis, dispositaque tum erant de integro priesidia seu custodiae milita- R. P. Hansem Germania sacra m. L N nn nn a res
332쪽
res secundum Danubii ripam, ut videre est in Codice Theodosia in Notitiae
veteris imperii. Sed post annos circiter sex rediere rursum Hunni Pannoniamque Romanis pulsis tenuere usque ad obitum Attilae, per annos viginti & amplius: per quod tempus etiam Noricum & Rhaeti a s unda seu Boiaria, hinc ab Hunnis, inde ab Alemannis, Turingis, aliisque Germaniae magnae populis permista raptataque suit.
Attila demortuo Pannonia quidem & Noricum subjus rediit Romanum, quanquam Pannoniam insiderent Gothi & Gepidae, concessione Marciani Augusti. Subinde autem Noricum Ripense hine ab Rugis, supra ab Alemannis, qui Briariam pro libito habebant, occupatum est seculo quinto adulto. Qivim autem Odoacer Herulus sibi regnum Italiae vindicasset, is anno 88. Noricum Ripense, debellatis Rugis, redegit in solitudinem. Paulo post Theodoricus Gothus, Odoacro perempto, Pannoniam cum Noricis denuo restituit. Baioariam tamen usque incubabant Alamanni: quos demum Franci anno 6. devictos inde pepulerunt: Boicamque sub ditionem acceperunt. Hine dioecesis Laureacensis hi partito gentium dominatu divisia; nam Noricum S Pannoniam Italiae Rex Theodoricus, Briariam & partem Rhaetiae
obtinebant Franci. Laureacensium Archiepistopus eo tempore Theodorus erat, cui Symm ehus Pallium submisit cum literis dudum recitatis. Et hie tertius est post S. Maximilianum & Constantium, quem Archiepiscopum Laureacensem appellare possumus certum. An quisquam ei successerit, ignotum est. Id certe credibile: nam Theodorico Gotho regnante res erant Norici pacatae. Eo quoque demortuo ad annum 126. Iustinianus Imperator Orthodoxus Princeps Noricum Pannoni mque depulsis Gothis tenebat, esth Longobardis Arianis habitandam concesserit; partem etiam superiorem subegerint Franci. Sed anno sta. res in totum conversae per excessum Longobardorum. Nam Hunni Avares cum Sclavis, populus religionis expers id omne terrarum inundarunt. Hic iam perpetuum inter hos & Francos certamen, vastitates annuae in Briariam illatae. Laureacum urbs aut excisa, aut certe miseris habita modis, una cum tractu regionis circumsito. Ab hoc tempore an qui quam fiterit certus & ordinarius ut vocant Laureacensium Antistes, ut mentem simpliciter nudem, ignoro. Traditio est de Philone quodam Romano, qui anno 6in inierit, sederitque per annos 4s. Memoriae sunt de sectenserias, Ot-iocare, Munone, Theodoro, quos Pataviae sedisse plerique volunt per seculi septimi decursum. Alii malunt eos appellare Antistites Laureacenses, sede licet
sua per hostem excluses. Quibus traditionibus ac Memoriis, quantum tribuisendum sit, non statuo satis: neque enim vetustae sunt admodum, neque in adsignandis texendisque temporibus inter sese consentiunt. Illud unum videtur minime vanum, aut abnuendum, fuisse videlicet aliquos illorum nominum Antistites. Neque enim temere istiusmodi confinguntur; & apertum est, Francos Antistites curam Apostolicam has etiam in partes naviter extendisse, curasseque etiam aevo Justiniani in Ecclesiis Aquileiae
subiectis constitui Sacerdotes, Bemensi Tiburniense &. Aurestana, de quo querelae Aquileiensium ad Mauritium Imperatorem. Ertaen ridus, inlocarus, Muno notitina sunt Francica seu Teutonica, quos a Francis submisses esse vel hoe ipsum sit adet. Qua vero ratione submissi sint, an contemplatione Metr polis Laureacensis, an ut propriam Pataviae sedem haberent, an tanquam Episcopi mere regionarii aut vagantes, ambigitur. Illud movet non suisse mere regionarios, qvbd in Annalibus & Catalogis adeo constanter nuncupentur Episcopi Patavi enses, quod non videtur excogitatum, sed haustum ex antiquioribus documentis. Attamen ex aliis iisq; certissimis instrumentis demonstravimus, in serie Praesulum Pataviensium fuisse primum II lli Zeu ny le
333쪽
primum rivi em anno 737. Laureaco Pataviam profugum, cui etiam aedes ibidem per nobiles quosdam coniuges donatae sunt habitandae. Res eb redit, ut Erchense idus & reliqui supra dicti non fuerint Episcopi Patavienses proprii, sed inquilini duntaxat: proinde aut regionarii, ant Laureacenses, nempe, ut dixi, contemplatione &respectu Sedis Laureacensis constituti, quod omnino videretur, nisi obstaret Philo Romanus, quem ferunt eodem tempore Archiepiscopum ibis e Laureaeensem, ex urbe Roma submis, sum. Hic necesse iret habere perspectos annos ut rhimque, quo pateret, an ipsi tempore inter se concurrerint. Sed sane de annis, i it supra monui, statui certi nihil potest. Quod si fuit, ut eodem tempore Episcopatum gererent, fieri sane hauci poterat, ut essent eiusdem sedis , nisi id fuerit, ut alium Romani, Franci alium ad eandem destinarint sedem. Duces certe Boios haud fuisse immemores restituendae Metropolis Laureacensis, patet exemplo Ducis Hugiberti, qui cum primum per Hunos poterat, Vivilonem eo submisit. Dicamus igitur Erchenfridum & illos reliquos fuisse a Francis, aut Briis deputatos Laureacum, ob hostes tamen omnia circum infidentes eius Cathedrae possessionem ne unquam obtinuisse, multo minus dignitatem Metropolitanam i quam etiam ob causam Theodo II. Dux alium si binde Epistopatum loco tutiore fundavit, Salisburgi; tumque primum Gregorius PP. II. Hiera chiam Bainariae melius ordinandam suscepit, constituto etiam Ratisbonae icterpo Episcopo, item Corbiniano Fri fingae: cui proposito pariter insistens Gregorius PP. III. submita Bonifacio, manum addidit supremam, divisis rite dioecesibus, & Episcopis stabiliter institutiis. Stiperioribus enim aetatibus etsi plures in Boioariam venerint, ibique curam gesserint Apostolicam Episcopi, ut quorum nonnullos iam a principio redactae in ditionem Francicam provinciae versatos ibidem esse, leges Bawariorum notant; praeterea tabulae RariSbonenses plures nominent, ut S. Lupum, Rathm tum, S ivera; imum, S. Diardum, Agemim, II eliphobeum, S. Ru emium & alios, tamen diserte scribit Amolsus Voliburgensis, sub Ducibus superioribus intellige ante Theodonem II. Diseo Rettuborun e ceteras in Bajo ria Ecclesias absque certis Epistopis, eis nempe, qudd nec locus esset nec funda. tio certa designata, neque limites dioeceseon rite divis, neque sedes Episcopa-Ies supremo, id est, Romano firmatae decreto, nec denique stabiliter institutae: quo fiebat, ut, etsi suppeterent nonnulli, qui se dicerent Episcopos esse, tamenii nec ordine erant instituti, nec in perpetuum uni cuidam Ecclesiae desponsi; sed ut res serebat, aut occasio, aut impetus animi, aut postulatio Principum aut populorum, indulgebant se pro arbitrio his illisve locis, & munus Apostolicum, quoad libitum erat, exercebant. Cuiusmodi Epistopos si quis eos supra nominatos, quos alias Ecclesiae Rallabonensi adscripsere, fuisse dixerit,
haud, opinor, valde aberrabit.
Tales item fuisse Erebri viridum caeterosque Pataviensibus adscriptos, qui nimirum Evangelii seminandi causa versati sint Pataviae, seu proposito sedem isthie fundandi Episcopalem, seu restituendi Metropolitanam Laureacensem. Dcerii tamen erant, quod nondum lege certa & stabili dignitas Episcopalis esset adnexa civitati Pataviensi, nec certa possessio Sedis Laureacensis, pr inde, sit dicam verbo: erant administratores temporarii, mobilesque pro li-hito, & Candidati verius cathedrarum Episcopalium, quam Episcopi formati. Domicilium habebant Pataviae, isthic rem sacram procurabant, & quandam, ut sic dicam, imperfectam Episcopatus inchoationem faciebant, quae ipsa dein fuit occasio, ut quum funditus esset excisa civitas Laureacensis, desperataque Sedis Metropolitanae ad eum locum restitutio, Episcopatum Pataviae figi placeret. Atque hunc in modum mente demum nostra, de obscurissimo argumento declarata, manum aliquando de tabula.
Illud hie obiter adnoto, me dudum, quum scriberem de Ecclesiis illis Aquileiensibus, Brenensi, Tiburniensi, Augustaris, in quibus Antistites Galli constituerant Sacerdotes, quorum in literis est Aquit ensium ad Mauritium Nnnnn 3 Imp.
334쪽
Imp. mentio; non rite castigasse vocabulum illud Helisiae Brenensis, quod in quibusdam editionibus legitur, aut, ut in aliis, Hilesia Beconensis: ex quo nos suspicati sumus Mimen . Modo re melius expensa, plane apparet legendum esse Bernensis seu Beronensis. Nemini Dippe Germanorum ignotum est Ueronam urbem verbo vernaculo dictam este Bern, seu Bemam; ubi quum Theodoricus Rex Gothicus habuerit aliquando regiam, priusquam Oaoacrum Ravennae circumsessum extinxerit, dicta fuit vulgo Berna Theodorici, seu voce vernacula Retrichue . Epistopatum item Augustanum ais recte sumi pro Aunusano in Mindelicis: Aquileienses enim, qui reliquas Rhaetorum Ecclesias in tuis suffraMneis numerabant, ut Sarionentem dc Bemensem, habebant etiam Augustaram, itidem Rhaetis accensam. Ac situs ipse suadet, has esse Ecclesias, ad quas ut im erium promoverant Franci quippe Rhaetia cum parte Norici eo tempore sudacta, ita copiam habebant in iis constituendi Sacerdotes.
Apostoli Ecclesiae Laurea censis. S Marcus sedis Aquileiensis, ut volunt, institutor, qui si non per se, certe
. per discipulos suos agrum Noricum semente Evangelica beavit. S. Lucas, qui tendens e Dalmatia in Italiam Gassio intermedias, id est Noricum, Evangelii praedicatione prae caeteris illustravit. vid. p. IL Is. Hic animum referens ad Versus illos in turri descriptos oppidi Bis Austriae superioris, memini me aliquando suspicatum esse, ne, quam putarentur, essent recentiores, & forsitan aetatem Maximiliani II. Caesaris non sup rarent. Verum expensis deinde, quod eos Vinandus Pighius illac habens iter an. Is . in tabulam solerter retulerit, in Hercule suo Prodicio p. Igo. eosdem veluti restes persuasionis oppidanorum de primis videlicet religionis nostrae fundamentis apud eos per st cum S Lucam Iactis producat : Testamur, inquit, hoc etiam versus m turri eadem publicati: depono suspicionem, statuoque versus illos multo antiquiores esse a quod eruditus ille vir eos haud erat, opinor, suo commentario dignaturus, nili vetustate commendatos, nedum testimonii pondus aliquod in iis positurus. S Noriei & Rhaetiarum Apostolus ex antiquo appellatus. S. Maximilianus, qui praeter curam Norici Ripensis & Pannoniae, Noricum etiam mediterianeum, risisque tunc caput Celdam patriam suam, praedicati ne & martyrio stabilivit in fide Christi. S. Qi Urinus Sistianensis Episcopus, Pannoniae Australis Apostolus: reliquam etiam Pannoniam praedicando catenatus obivit, & martyrio de-
S. Martinus, qui anno 336. Sabariae in patria sua opus Apostolicum secit. S. Ambrosius, euius opera Marcomanni conversi, dc Pannonia de Arianis reliquiis repurgata. S. Valentinus Rhaetiarum S praecipue Pataviensium Apostolins. S. MVerinuI Abbas, dictus per antonomasiam, Tu solus Noricorum; vir praediticatione, labori bus, charitate, sanctimonia, prodigiis admirandus. M. Eustasius & Agilus Abbates e Francia misti, in Briis convertendis dein sudarunt ab anno 6I6. S. Amandus Trajectensis Episcopus Selavis in Norico praedicavit sub annum
S. Rupertus Boiorum Apostolus, Noricum Ripense & Pannoniam obivit;
335쪽
Urolphus Hunnorum & Maravorum Apostolus, ubi Regibus & optimatibus conversiS, quatuor Episcopatus constituit, an restituit SS. Cyrillus & Methodius Maravorum & Pannonum Apostoli, pro quibus & Sedem Metropolitanam condidere Wellehradi in Moraria. S. molfgangus in convertendis ad Christum Fiungaris biennio demdavit. Piligrinus Ep. Patav. maximam Ungarorum multitudinem convertit. S. Adalbertus S. Stephanum Ungarorum deinde RNem fonte sacro lustravit, perque se, perque suos in eadem messe strenue versatus est. His accensent Andronicum, qui in Catalogo Discipulorum Christi septu ginta duorum, loco decimo octavo ponitur, diciturque ramimiae Iactus Disivus. Sed ille Catalogus, qui vulgo Dorotheo Tyri Episcopo adser, bitur, eruditis hodie partam viget, habeturque inter Apocryphos.
Antistites Laureacenses: Orti. SMaximilianus eonstitutus circa annum a s . Martyrium passus circa. an. 28 . Ir. Octob. sepultus Celeiae. Translatus in Pongeu prope Salisburgum, inde Oetingam, postremo Pataviam. Vita ι .p. 3ο. is. p. 226.
Constantius. Initium Sedis incertum. Obiit circa annum 87. Theodorus renunciatus circa annum 88. Obitus ponitur ad an. 27. Vivito ereatus Antistes Laureacensis a Gregorio III. PR aliquo tempore ante annum 737. quo Pataviam transiit. Urolphus creatus Ep. Pal. an. 8O . Pallium obtinet ab Eugenio IL an. 82 Gerardus creatur per Leonem VII. Archiepiscopus totius Provinciae Baio riorum an. 937. deinde anno 946. divisa per Agapitum II. potestat ejubeiatur habere partes duntaxat Orientales. Piligrinus creatus Archiepiscopus an. 947. exeunte. Incerti Domnus adfuit Concilio Niceno an. 3as. p. σ3. c.
Eutharius adsuit Concilio Sardicensi an. 3 7. p. M. c. Erchenfridus. p. 97. Philo. p. ρ . b. O os.
Laurentius. p. an b. Jerardus. p. 29. b. S. Quirinus, qui non Laureaeensis sed scisci mensis. p. an
Episcopatus Metropoli Laureacensi certo subjecti. FAvianensis seu Vindobonensis, cuius Episcopi priores ignoti: seculo
quinto fuit Mamertinus p. 8s. b. 87. c. 2l. b. Ia. a. Placet, quod ibi timidius assirmamus, assi are simpliciter. Anno Set . Episcopus rivianensis erat Rath mri s. p. IV. b. I 9. a. Speculunensis, forie idem, qui hodie οἰ-πcensu p. IV. b. I 9. a. Huius Episcopus anno ga4. Mellodius. ibidem. Nitra-Dassis by G ora e
336쪽
Nitraviensis: Episcopus Metamus. ibid. Deinde mictatus sub Metropoli
elleliradensi. Vetuarensis: Episcopum habuit Annonram ibid.
iscopatus fere certi, dubium tamen, qui, & quando
Celejanus seu Ct ensis: cujus Episcopi priores ignoti. Anno sy'. sedit
Bamus, qui ait dit Synodo Gradensi. Idem deinde Synodo Maranensi anno syo. Schismaticus. Legitur enim in MS. Barberino inter subscriptos Synodo Gradensi: pamies Epipopus Celadianae. Iste apud Ughellum . in Patriarchis Aquilejensibus omittitur; ponitur autem Clarissimus Episcopus obcavae, quem ille in margine Celeianum exponit: verum in laudato MS. Barberino legitur Clarissimiυ Episcopus Comordiensis. Petoviensis seu Petreiouensis, aliter Petavisi sis, strictionensis, cujus Episcopus seculo tertio exeunte floruit Victorimu in divinis Scripturis doctissimus: cujus opera n aviasngibus praedicat Hieronymus, sed viliora compostione
verborum, a bd non aequὸ Latin/, tu Graech noveram. Martyrio coronatus anno CCCIII. IV. Non. Novembris: quem Baronius & alii similiti idine vocis abducti, appellavere Episcopum Pictaviensem. Alter Petoviensium Episcopus seculo quarto visitur Marcus, vir sanctus, & admirabilis memoriae Sacerdos, Ut eum appellant Patres Aquilejensis Concilii anno 381. vide pag. si. b. Huic seperpositus erat plianus Valens circa annum 38O.
homo Arianus, qui accusatus in Concilio Aquilejensi, prodidisse Gothis patriam, Episcopatu pulsiis, Mediolani delituit, ubi At perfidiam Arii dispersit. Tiae pag. eadem. Alius proditur Petovione Episcopus Bregusius seu Virgilius, qui anno 17'. Synodo Gradensi cum Ioanne Celejano i
Tiborniensis seu Tiburniensis, urbe Norici mediterranei Metropoli. Seculo
quinto adulto floruit Paulinus Episcopus, S. Severino familiaris, ut legere est apud Eugippium. Alter Leomanus adfuit Synodo Gradensi paulo ante dictae. Seculo octavo provecto missus eo S. Modestus per S. Virgilium Salisburgensem. Nam videtur eadem esse Tiburnia cum civitate LUIιrma. Siscianensis, in Insula Savi fluminis. S. Duirinus, martyrio laureatus Sabariae anno 3O8. p. 37. Marcus Sci cientis substripsit Concilio Sardicensi anno 347. Constantius Di avensis adfuit Synodo Aquilejae anno 38 I. Mursensis oppido ad Dravum amnem, propε ejus cum Danubio com fluentem , hodierno fere Ilisthio respondens. CeIebris ejus Episcopus P μkns, tempore Constantii inter Arianorum signiferos. SirmiensiS, urbe nobilis sma plurium Imperatoriim natali, & plutimorum Martyrum palaestra: cujus celeberrimus Episcopus Irenaeus, sub Diocleti no passus. Deinde PMinus haeresarcha, tempore Constantii. Memitu,
qui anno 38 I. Concilio Aquilejens intersuit. Sed haec sedes tempore Constantini in Metropolim ac primatum Illyrici fuit evecta. Cibalensis medio fere inter Sirmium & Mursam situ: cujus Episcopus D sebius sub Diocletiano passus: celebratur ejus Natalis et s. Aprilis. Ante ipsum fertur sedisse Donatus, qui sub Decio Martyrium fecerit. Fertur & Episcopatus Carpensis, cui Secundus Ep. praefuerit, oppido Pannoniae prope insiuiam Danubianam, hodie ab S. Andrea cognominatam. Curtensis, cui moderatus sit Creseus, oppido Pannoniae, quod Ptolomaeus ad Danubium proximὶ Bregetionem collocat. Sabariensis loco Pannoniae superioris principe. Scarabantiensis, non longe Sabaria, quorum tamen duorum Episcopatuum si fuerunt Episcopi nulli produntur. Singidunensis, cujus nominis oppi tum erat Moesiae siuperi ris: alii statuunt ejusdem aut similis vocabuli civitatem in Pannonia: c
337쪽
ius Episcopus Uscius, Valentis sapra nominati Mursensis Episcopi, in i perfidia propaganda socius. Praeterea Stridonensis, cujus Episco.
pus profertur D-nus, qui Concilio Niceno subscripsit. Stridonem urbem multi Dalmatiae tribuunt: sed rectitis tribuitur Pannoniae: nam idem nus, qui duobus in locis eidem Concilio subscriptus est, cum in uno vocetur Stri ensis, in altero appellatur ramioniensis: & S. Hieronymus in Sophoniae cap. I. videtur Illyricum, quo Dalmatia & Liburnia
continentur, a patria sua separare; Tesis, inquit, Illyricum est resis PM cia: restis, m quo ortussum,flum. Erat & Episcopatus Almonensis Pan noniae superioris ab aliis attributa Norico, ab aliis Italiaeὶ proph radi-ees Alpium Iuliarum, cujus Episcopus Patrvius Synodis interfuit Gra-
densi de Maranensi. Rectε j omam, seu, ot alii sicribunt, Emmam, H monam, cum hodierna Carnioliae Metropoli Lalaco consendimus. Sed ex his, quinam Laureacensibus fuerint Archiepiscopis attributi, sub ju diee lis est. Verba Pontificum de septem Epistoporum Parochiis loquuntur,
in quos tempore Romanorum ac deinde Gothorum de Gepidarum Metropolitani Laureacenses exercuerint dioecesim. Rursum unt, utriusq;
Panomiis, Herioris videlicet O inferistris gessisse Magistratum. Haec
dicta generatam, in partes applicare dissicile est; quando & mutatis sebia inde temporibus potestates Ecclesiasticae permutata sunt. Sirmiensiseertε fastigium aliquando tenuit Illyrici, non in civilibus modb causis, sed etiam ocris. Celdanus, Petreiensis, Tbumiensis, A monensis seculo sexto ad Aquileiensem se referebant. Utrum anterius aliquando isti cum Srmiensi Magistratum habuerint Laureacensem, non habemus in expedito. Videatur dissertatio, quam hac de re dedimus a pag. Si sistendium sit in verbis Pontificum de septem Episcopalibus Pannoniarum αMoesiae, commodissimus videtur hic esse Suffraganeorum Laureacensum census: indobonenses, Stridoner fis, Astianensis, de hi quidem in Pannonia superiore: in inferiore vero Mursensis, Cibalensis, Sirmiensis, priusquam in Metropolim evaderet. Demum in Moesia superiore Getidamno. Et haec temporibus antiquissimis, quae deinde Constantini tempore mutata per Metropolim Sirmiensem, cui Pannonia secunda contributa, uti colligitur ex Novella Iustiniani Imp. suo loco recitata. Demum seculo
IX. vernante sedes novae duae per Urolphum Ep. in Mara via constitutae,& una, praeter Dumnensem antiquam in Pannonia. Reliquorum, quos recensuimus, Episcopatuum quum res non adeo sit explorata, statuere
Catalogus brevis Episcoporum Pataviensium. S Valentinus a Leone PP. destinatus Pataviensibus Episcopus, sed ab iis
. non receptus. Quare sedem Episcopalem non inchoavit. Inde obia errando Rhaetiam, munus Apostolicum exercuit; reserendus inter Episcopos vagos seu regionarios. Quibus etiam imputes licet Erchen-stidum, inlocarum, Munonem, Theodorum supra nominatos, quos, ut
detur, Pataviae sedisse seu habitasse, sedere tamen Sede Pontificali non dum ritε Ad stabiliter isthic instituta, sed in apparatu potius & consilio Sedem Laureacensem, si per Barbaros liceret, restituendi. Igitur Episcopi Patavienses, proprie tantum ab divisione dioecesium Bojariae per S. Bonifacium facti, sumunt auspicium, quos hoc ordine, adnotatis initiis & obitu, reserimus. Primus ordinarius Pataviensium Episcopus Vivito, qui circa annum 73 .Laureaco Pataviam profugus, ibi sedem fixit. Limites dioecestos ci eiurascripsit S. Bonifacius anno 739. Obiit Vivito circa annum s. dieao. Februarii. Tempus Sedis incertum. R. P. Hansiet Germa asecra Tom. I. Ooo Oo II.
338쪽
II. Beatus, euius Episcopatus certus: aetas inrerta. Illud statui potest: ec pisse circa annum 7 s. tenuisse Sedem ad annum 748. III. Sedonius sedere ecepit non ante annum 7 s. sedisse dicitur annis M. igitur ad annum usque 736. IV. Anthelmus: sedisse seribitur annis Iri igitur ab anno Im. ad 76s. Obiisse serunt die III. Martii. Alii XI. Martii. V. Wisericus ab anno ras. ad 4. quo obiit, ultima die mensis Aprilis. Quod si tamen Synodus Dingolfingensis celebrata est anno 77 . mense Octobri, ut ex Arenperio in Chronico Bavariae colligi potest, nosque in rebus Salisburgensibus sub Virgilio Epistopo insinuabimus, consectarium foret, Wisericum, qui Synodo praedictae interfuit, obiisse primum anno sequenti, die stilicet postrema Martii. VI Ualdericus ab anno vel sequenti ad annum so . quo decessit M. Augusti. VII. Urolphus ab anno go . sedit Pataviae anno I. reliquis in Pannonia αMaravia sine Pallio ad annum usque get . quo creatus Archiepilaopus: obiit in Maravia circa annum 837. die i7. Augusti, vel ut alii, I . Sep
VIII. Hatio si perpositus Umipho anno go6. Obiit anno 2II die XI. Decemb. IX. Reginarius item Urolpho superpositus anno Sl7. vel sequentu obiit
X. HartWicus post vacationem sedis per annum & amplius, creatus anno 3 o. obiit circiter anno 866. mense Aprili vel Majo. XI. Hermenricus ab anno 866. ad 874. quo obiit die L Januar. XII. Engelmarus ab anno g . ad 897. quo obiit ultimo die Decembris. XIII. michingus ex Epi opo Nitraviensi creatus Pataviensis anno Sys. sed anno sequenti per Synodum depositus ἔ retulit se in Maraviam, ubi Metropolim Maravicam instaurare studuit, creatus, ut videtur, Archiepi
XIV. Richarius ab anno 8sq. ad yo3. quo decessit ante mensem Augustum
XU. Burchardus ab anno γ3. ad 9is. obiit die incerto. XV l. Gumpoldus ab anno sis. obiit anno circiter 93r. Is. Octobris. XVII. Gerhardus ab anno 93 i. obtinuit Pallium a Leone VII. anno 937. Obiit anno 946. I6. Septembris, aut quod verius: anni sequentis die χ-eunda Januarii XUIII. Adalbertus ab anno ς . ad ym. quo obiit, die tD Junii. XIX. Piligrinus ab anno ς i. vel parte anni superioris posteriore. Restituit Metropolim Laureacensem per decretum Benedicti VII. anno 974. exineunte. Obiit anno 9sI. N. Maii XX. Christianus ab anno sol. ad an. Ioia. diem Io. vel 2L Septemb. quo de eessit. XXI. Berengerus seu Benno ab anno IOIx ad io s. i Iulii, quo mortuus. XXII. Engelberius Sacellanus Agnetis Augustae ab anno Io s. ad I 6s quo defunctus est vit , die II. Maii XXlII. Beatus Alimannus e genere meum Putinensium, seu quod alii, etinensium; vocatus anno lo6 consecratus Gebhardo Salilaburgensi. Sedit ad annum Iosti diem 8. Augusti, quo plenus meritis decessit in oppido Cecimurano : sepultus primum in crypta Ecclesiae B. Virginis, M nasterii Got ieensis ad se findati ἔ unde post annos novem supra ducentos translatus est ad aram S Crucis, ubi modb sepulchrum nus visimrcum hoc Epitaphio: Henerare Hais satana ossa B. --rni scopi Passis.
339쪽
Lujusce mmiseris fundatoris, quae Rudolphus Auseris Dux hue transtulis A asoluit, MCCC. Obiis B. vir Anno Christi MXCL fundavis Monasterium Anno MLXXm. Lapidem hunc memoria O piemur ergo posuit Georgius Fagiis
XXIV. Udatricus primus e Comitibus ab Hosse, ab anno I a. post novem sere mensium vacationem die I6. Maii ad annum mi. diem 7. Αugusti, quo elatus est. Sub Nimanno & Udatrico memorabilis est Geor
pi Armeniorum quondam, ut ferunt, Archiepscrs, qui ut scribit Co nobi a Windbereensis de Cella S. Engel mari To. VI. Antiq. Lect. C nisii pag. Ua. uberioriste coelestis premiι votamariam paupertarem cum peis regrinatione circa Pataviam semius, Muis mortem, fecundum quod ines' dixerat, IX. Kal. Octobris circa meridiem, hora, qua illa famos lima Solis αδ- is accidis, quam non flum maxima mortalitas, sed O Jer6obmitana sequestur expeditis auctore Papa Urbano II. Annus illius eclypsis est MXCIII.
lacet hu) Georgii corpus in Ecclesia S. Crucis Vis num Nidernburgensium Pataviae : de quo Hundius in rebus coenobii Nidernburg, Ibidem, ait, in templinultus es Gregorius Dimpus, qui ex Oriente in Bataiorum umbem veniens, ex Ungaria filicet, ubi eremiticam vitam duxit. Ita ille, qui per lapsum, credo Gregoris . pro Georgio appellavit. Eius discipulus fuit gelmarus quidam colonus, qui post obitum Magistri, solitudinem ibidem lancte coluit, interem tus a socio suo per invidiam: corpus nive &ruderibus opertum prodidere luminaria divinitus accensa, praeterea suavis odor. Inde constructum eo loco sacellum, quam Cellam S. Engel mari vocarunt, quam Adelbertus Comes Monasterio mindbergensi tradidit. XXV. Regirnarus ab anno iIal. ad ira g. diem ultimum Augusti, alii Sep. tembris, quo humana reliquit. XXVI. Reginbertus Comes de Hageno ν ab anno II38. consecratus a Co rado I. Salisburg. ad II 8.. quo moriuus est, die Ita Novembris.
XXVII. Conradus I. S. Leopoldi Marchionis Austriae filius, ab anno u mad ii 6 4 1em G. Junii, quo translatus ad Metropolim Salisburgensem. XXVIII. Rupertus ab anno Ils . mortuus anno sequenti, die 3. Novembris i Sehumaticus. XXIX. Albo seu Albanus, ab anno II6s. usque ad Il68. quo de sede pulsus est Pataviensibus Schismaticis. XXX. Henricus Comes Bergensis ab anno II69. die 4. Augusti, ad ii l.
YXXI Dietboldus Comes Bergensis Henrico substitutus anno li72. mense Martio: consecratus in Episcopum die 23. Septemb. eiusdem anni Pata viae. Decessit an. II9O. 3. Novemb. Antiochiae sepultus Accarone. XXXII Wolfperus de Ulenbrechisiarchen, renunciatus anno II9I. die de eima Martii consecratus ab Adalberto Salist. die 9. Iunii. translatus ad Patriarchanim Aquileiensem anno Iao4. inclinante. XXXIII Poppo ab anno rio . quo ipso testem adhue egit Notitiae, quam Πλoeliarias H. Archiep. Salisb. edidit de donatione nobilis foeminae Die
rest 42 praedium vense Admontensibus donaverat. Subscriptus: POMO ὰρ ius Aquiletis. Eccinae actum anno in IV. India. ML die
non adiecto. Obiit Poppo anno sequenti, 26. Decemb. XXXIV. Manegoldus Comes Bergensis ab anno Ir 6. Obiit anno Iad . die g. vel 9. Iunii. XXXV. Utricus II. Protonotarius Ducis Austriae ab anno IzIs. obiit rediense Palaestina loco ignoto, anno Irati ultimo die mensis Octobris XXXVI. Gebhardus Comes de Pleien ab an. 122I. exeunte usque ad amia a. quo de sede cessit: mortuus eodem anno, die XL Octobris. R. P. Hunm Germania si a Tom. I. O o o o o et XXXVII. Disi irco by Cooste
340쪽
XXXVII. Rudigerus de Radek ab anno i233. eonsecratus anno I 23 . Ex
aut Oratus anno II demum anno irs8. mortuus. Extat in Cod. Diplom. Admonti Notitia inertiard. II. Arehiep. Salab. super transactione interottakarum militem & Abbatem Admontensem de Decimis in Gamer. Dat. Indict. V. quae respondet anno Ia32. V. Id. Junii. subscriptus rus D ibis. Unde recte regimen eius Pataviense, ad quod translatus est, ab anno Ia33. auspicamur, quippe sede aliquamdiu vacante. XXXVIII. Conradus II. e Ducibus Poloniae seu Silesiae ab anno Iet O. deseruit sedem eodem anno.
XXX lX. Berthoidus Comes de Petingeu ab anno irso. die 13. Iunii. Inde
anno sequenti in quadragesima consecratus in Bohemia a Pragensi&Ol mucensi. Obiit anno ias . et s. mensis Januarii ; nam ad hunc mensem Anniversarius eius in aede Patav. adscriptus est. Sepultus in aede Cathedrali. XL Otto de Lonstos ab anno irs . mense Februario. Obiit an. I2ss. 9. Aprilis. sepultus in templo cathedrali ante aram S. Bartholomaei. XLI. I 'ladislaus filius Regis Bohemiae electus anno ia6s. Ante aditam pos sessionem vocatur ad thronum Salisburgensem eodem anno. XLII. Petrus ab anno irες. ad an. ir8o. quo decessit die ro. Febr. sepultus in medio templi Patav. ante aram S. Valentini. Habet Anniversarium. XLIII. micliardus a Potheim. ab anno irso. consecratus eodem anno dies. Maii. Obiit Viennae m. l28LIA Decemb. sepultus in aede Cathedrali
ante aram S. Mariae Magdalenae.
Legatus in Italiam, ubi reformavit acta Rudolphi Cancellarii in fraudem Sedis Apostolicae attentata. Renunciatus Episcopus Patav. an. Ia83. die Io. Febr. consecratusSalaburgi a Friderico Archiepiscopo eodem anno, die T. Martii. Mortuus Norimbergae anno 128s. in Octava Paschae, quae vel erat Kalendae Aprilis, tum Dominica in Albis, vel vero dies octavus Aprilis, quae erat Dominica proxima a Dominica Albis, sic ut in Octa Pasibae intelligatur de Octava Dominicae in Albis, quae hebdomadam Paschalem claudit, & Pasita misus appellatur: & hune diem pro Godefridi mortis anniversario notaverat Neerologium Sanct-Ηippolytanum. XLV. Bernhardus a Prambach electus anno l28n circa diem et . Maii. Obiit an. l3l3. 27. Julii, quo & habet Anniversarium. sepultus in Cathedrali ante aram S. JOdoci.
XLVI. Albertus Austriae Dux, & Gebhardus Walseus disparibus votis
electi anno i3l3. neuter confirmatus. Gebhardus obiit anno ab electione secundo Lugduni in Curia Papae, id est Cardinalium, quippe Sede Romana tune Acephala. Alberti receptio pariter suspensa, qui deinde transiit ad nuptias.
XLVII. Albertus II. e Saxoniae Ducibus, constitutus a Papa Ioanne XXII.
an. 132O. consecratus Salisburm an. I32I. Dominica Passionis. Obiit an.
Ia a. ly. Maii. sepultus in Cathedrali ante aram S. Bartholomaei. XLVIII. Godefridus II. Baro de missenα ab anno I3 r. Obiit an. l362 i6. Septemb. quo & habet Anniversarium. sepultus ante Altare Corporis Christi, id templi superioris abfide septentrionali. XLIX. Albertus 1 II. e Baronibus de V in kel ab anno la63. Obiit an. I38 . post Martium ἔ credo mense Aprili: nam isto habet Anniversarium. Sepultus ad aedis principis parietem septentrionalem.