Publius Virgilius Mario varietate lectionis et perpetua adnotatione Bucolica et Georgica. 1830

발행: 1830년

분량: 529페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

521쪽

324 EXCURSUS III AD BUCOLICA

tandos esse censeo cantorea Euphorionia v. c. Tum VI, 19, non tamquam mollis alicuius poeine amatores quae interpretatis 5--ito idoneo cint, cum inis camina amatoria milia usquain consemini itur. At obscuritato emi, et piidem ex doctrinae copia, non mimis quati callii estum D AEUOις et Lycophronem, laborasse, ve ex Cic. de Div. II, 64, et Clem Suom. V pag. 676 nolum es . etsi ob hanc eandem obscuritatem probaverat se bino Cae- rid. Sue cap. 70. Divitia ' Corale

522쪽

EXCURSUS IU

aia curciam latrantissiua inguina monstriam chiras ex as alea, e orgiae in alto Agis timidos natisas inni a lacer a marinis.

vide vel Albin V, p. 2M et Grin 55 sqq. nec omnino de S ulae forma laboro, verum de eo tantum, qua speese Maxo sonae

speciem apud animuin suum finxerit. Videri enim potest a se ipso dissidere, cum altero loco canes marinas, altero LPO marinos cum de H commemoret, qui quomodo ex eius auo prodi rint his , --, inoa s. ita dicti esse videtur.

Apud uonieram, a quo prismim sustae periem declaratam habenius, a Quin omnino simpliciorem et res declarandae ma

523쪽

326 EXCURSUS IV

consentaneum videram: Dd. 85 100. Copulus ESU, Cum antro, cuius fundo illa incubat no δε δυωδεκα παντες Mos o

scuro seliniὶ ei tribuuntur,. 89, saltem illa peditius iniscitu tererim ut itamin medio tantum corpore ex antro pontinet et somin capita late exerit, tu piscetur, unde vi rat, belluas marinas init ore τε κυνας τε καὶ εἴτοθι μεῖζον ἔλησι Κῆτος Vox porro eius est qualis catuli V. 86 Mis ῆτο φωνη μεν, or σκυλανος νε Mutarunt itaque sequiores Poetae labidam, et carium Mocem μομί--nque delphinosen e --- ad speciem Sollae e mulsedam transtuleravit ademtis capitibus sex. Pro lus enim si perae

species est pucllae, quae tamen inserius corpus motistrosiui habeti Ovid. Met XIII, 32 Illa feria aream canctus arιccisa Pistir Iolam i ista ora gerem. TRUL III, 4, 89 πιών νμ Mam canibus Mine reri u . Est adeo sabula haec ex eo genere, in quo a

tiscum ingenia pristinam monstris nam in iucundiorem inutarini Lin his ae similibi nihil est, quod haereas. Verum dissicultatem sacere potest ea vetam, qua in extrema corporis parte

Phines, v et caries, iis commissi et coniuncti finguntur. In Versu μει-- -- more piastix DAPhinum cauda utero

ommissa luporum ambiguum est, utrum sit pistrix, quae commissas habet AH - -- ο -- δειρα-- - ----ι -- d. μυ- utero. Neutram speciem facile fingat sibi aliquis ainimo inprimis si vulgarem Scyllae Armam in prisdis monumentis

reputet, in quibus ea in deIpli inuin caudas desinit, canthus ex utero subtus Prodeuntibus. Itaque tertiam aliquam rationem imgressus sum in Notis axe ut sit commissa --- εἰ rarium habens caudas delphinum comarussas, coniunctas, eum in- porum, in rem uteris a corporibus, quae inter binas delabinum

caudas ex alvo prominent. Recte haec se habent, modo exilui bus Scyllae sotimis eam teneas , quae iiiiiiii animo insederati In antiquae scilicet artus operibus non una Scyllae forma o

eurrit modo ea in delphinum binas caudas desinit nihil amplius; modo intertextae aut intemuriae sunt canum prolomae; et haec quidem est sollemus serina, ut in aere maximo Gordianitrius Flactab. 73het Pupient Max mod Numism. R. Gali tab. 2M et simili

modo Scylla remo sublato ictu Ii intentans in denario Ext. ompeii, V. e. Thes. Moreu Pompei. t. l. clauanti des et P. F. T. I, p. 262, et adiunctis binis corporibus uis ini Per canum Diuitia ' Corale

524쪽

nex inplicitorali in Picti Herces Tom. III, t. 21. et uno viro ingeninia P. Uppem I, 1, 127. 128. v. Tam vi XXXI et P. Uschbein Homer in Me -- mi sam. In Et cum luna, Miam cum Sexti Pompeii vino, comparare malim poeiae

versus Collato Silio V, 135. Est quoquε in IumI COIItOT Ialis navis Idyssis tum iriente et socioruin aum rapiente Scylla de luibus

v. EAM VOL VIII, p. 285. Est tamen tertia species, qua alvo aditinctae mini utrinque duas calvam protomae in aruam de liniis caudam coeuntes. Hanc speciem habet murum Agrigentino a Principes risimina optue. ει -- Stai ni Tom MLaab.

VH N editimi, et in Sicilia vel Num tab. V elaetitinn, ubi alterum canis alterum hydrae est, et ian ante, parum assabre, adumbratvi a Pancratio L c. nec meson abludit ara in Winckelm.

poetis sere canes memorantur, eaeque verae ac terrestres. Dubitari tamen potest, eos, qui primi sabulam commenti sunt, Crum de monstro marino narrarent, helluas quoque nrarinas ei a iunxisse. Etiam Homeriis L L, ubi Scyllam exertis capitibus praedari ait circa scopulum aquatilia, μῖνάς τε narrat aniam τε καὶ εἴαμ sis do I se oo PM, ite itaque si de phoca eum cogitasse quam vitistini marinum iam veteres appellarunt, qui

idem etiamnum modo innis modo tapi marini nomine venit se eam pusillam Lino eam Iia heri uilio. conem et descriptionem

vituli marini rideas ala nondeletium de Piscibus marinis lib. XVI, e. 6. Maiorem horem amphibiorum olim in mediterraneo mari s e quentiam isse constat ad tam Aegypti desertos notas eo in des norimus ex Odyss. ubi de Proteo agitur. Namini nostris

quoque temporibus canum marinorum circa promontorium Scyllaeum ingentem constiti, doli iamri multo in atris io ita se Iia hiat

nilqmoribus t poribus, cum et thynnom piscatio circa Ses laeum belluarem istarum opera exerceretur ). Duxere quoque viri docti nomen Smae ab iisdem est enim οὐ uit, σκωος, Interea in artis priscae operibus, non magis quam in poetis,

aliae quam verae canes expressae esse videntur, saltem quantume eorum Vograpis assequi poMum unum est agmentum in cae strabo lib. L p. 43 sq.-- οῖς καὶ ιιφίας κανα-- ωομαι inio qui tamen emina do alios φασι Etiam piatui neuti V, 365. Maum senereaecepit: --γαλεώτας, rara cano et phoea diatio iuDiuitia ' Corale

525쪽

32M EXCURSUS IV AD BUCOLIC Λ

Marin Oxon P. I, XXXII, in quo os canis propius si fi bestiae aquatilis. Lucretius V, 890 Miris canibus succinctas gemimarinti Corporctus crucis dixit ibi tamen non canes sed Scyllae sinit se-inimarinis corporibus quas pro una Qua semimarino Corpore dixit, respectu caudae. Lusere veteres artifices in forma hellu rumis Scylla nascentium V. c. Rctur Herculan Tom. III pag. 109), modo in caudis, quae in serpentes exeunt in Monumentis Etruscis. Nova quoque in Scyllae forma Schol. Apollonii IV, 825 , dum ei canes prodire ait ex lateribus et pectore. In cod. Vatic. Viigilii ad lib. VI eneidis in iiseris Scylla picta est hippocainpo sinulis. In ipso illo num Agrigentinorum, quem paullo ante memorari, alterum caput canis an lupi, alterum hydrae est.

SEARCH

MENU NAVIGATION