장음표시 사용
141쪽
ret Methodi artes annis eo nomine a propriae suae religionis Theologis undique impeteretur, varia
xenet ps M vG ad invenit in quibus lateret.
Ex iis ergo uobis extrahendus est. i I. r. Negat se dixisse, imo affirmat negasse Deum esse causam ilicientem sui ipsius clura dixerit idem quodammodo pra-sare, quo ostenderit, se non existimare idem esse. Et praemittendo, nobis omnino licere cogitare, significasse se, haec tantum propter imperfectionem intellectus hum ni se explicari Medit. p. aTI. III. Resp. I. Locutionem hanc Deum esse causam e cientem fuci ius eum non rejecisse ut falsam , sed taeterisse tantum , ne de verbis disputetur, vidimus Disput praeced. heu I. I r. a. Hunc cogitandi sive considerandi modum quem nobis omnino licitum esse ait, theologiaee: naturae contrarium esse , docuimus ibid. thesi i . . quod recurrit ad imperfectionem intellei Ius humani, repugnat ei quod ante asseruit, nepe Nogativam acceptionem hic esse a sola intellectus nostri imbecillitate, suam vero positivam a rerum
veritate Medit. p. Ii 8 hic contrarium audimus ita ciue haec est retractatio magis quam solutio. . Nec juvatur imbecillitas intellectus nostri si contrarium ab eo quod in
142쪽
Consideratio. Iasi natura reperit concipiat sed perverta- IV. a. Docuisse se ait, nullam rem existere, in cujus causam e Scientem non liceat inquirere, vel sit non habeat, cur illa non indisse a postulare talem es e Deum, cujus POTENTIA causa sit, sive ratio, cur causa non indigeat hanc causam, cur causa non indigeat esse positivam. Medit. p. 8 .
Res p. i. Et hoc merum effugium est. Aliud enim est quaerere rationem cur Deus causa siciem non indigeat quae ratio aliunde quam a causa esticiente peti pote ii
aliud cogitate aliquid quod Deo idem praestet quod causae ciens suo essecIui, et Ipse
auctor hic se prodit, cum ad immensitatem potentiae recurrit, ea enim tantum consideratur in ordine ad operationes v. Disip. praeced. thes is j itaque per hoc relabitur
ad causam cssicientem. VI.3. Nectat se videre quum de Deo non ut trino seli ut uno 'itur, cur nomen causae tantopere sit fugi endum praesertim cum existensae Dei se monstrando inserviat Atqui inquit considerationem causae essicientis esse primum praecipuum medium, ne dicam unicum quod habea-
143쪽
: o Methodi aut anamus ad existentiam Dei plobandam , puto omnibus esse manifestum p. 2 g. v II. Resp. i. Hic manifesto negat nomen causae in proposita quaestione nempe an Deus sit a se tanquam a causa esse fugiendum itaque tergiversationes suas praecedentes in lutum proturbat a Theologiae ignorantiam crastissimam prodit, cum id nomen in Deo ut trino fugiendum concedit, in eodem ut uno non item Atqui contrarium est verum , nam in doctrina Trinitatis personarum veteres causae vocabulo libere usi sint, in doctrinam autem unitatis divinae essentiae, illud nunquam admiserunt. 3. Argumentum a causa efficiente petitum, quo probamus existentiam Dei,
non nisi palpabili sophismate hic adhibe
tur quo enim sensu eo argumento utimur An ut Deum esse demonstremus per
causam esticientem ipsius Dei, vel aliquid ita od Dei respectu rationem causti essicientis habeat an veto, ut ex esse si is probetur, Deum omnium quae extra se existunt
causam esticientem es en hoc posterius est in con esso, prius vero inauditum , tantum abest ut fit unicum medium quo de monstramus Deum esse quis hoc unquam tentavit praeter artesium sed addit: VIII. . illud autem accurate persequi non poti uinas,.
144쪽
Considerario. IIIossumus , nisi licentiam demus animo rostro , in rerum omnium , etiam ipsius Dei, causa eslicientes inquirendi quo e- ,im ut Deum inde exciperemus , priui- uam illum existet sit probatum p. et A. imResp. i. Hoc jam multo deletius est. Quid quia Deum esse omnium rerum cinitim e sicientem e creatutis colliginatas, etiam in ipsius Dei causam efficientem m-quirendi licentiam habemus quasi non sper creaturas ad Deum ut causam pruaram, cuius proinde nullam dari causam intelligimus ascendamus id vero excludit m-quisitionem de causa Dei esticaelare . . At, innuit, quo jure Deum inde exciperemus,
r uam illum existet stritobatum
imo , inquam ego, quo jure in ejus catham etficientem inquites , quem nondum
e s existeter s. quod hic supponis non
cohaeret cum fundamento tuae demon
strui, nempe eis nobis ingen amDei deam, ex qua passim eius m sten i
deducis male ergo in progressu, hoc principium istentiam Dei per causas eis cientes , quae nusquam sunt, venari iube S.
si, inquit, haec interpretatio nega-
145쪽
rs Methodi Carte sanativa verbi a se admitteretur, nulla posset ob effectibus haberi ratio ad existentiam Dei demonstrandam ut recte in primis objectionabus ab ipsa tum auctore probatum est ideoque nullo modo est admi tenda . p. TS, XI. Resp. i. Ego hanc probationem in auctore primarum objectionum non invenio et est prorsus in consequens' Deus non est ab alio, ergo ex essectibus ejus existentia demonstrari non potest quin contrarium inde concluditur ergo ex causae ciente ea non potest demonstrari quod
XII. g. Dicit se, quamvis admiserit, Deum dici quodammodo posse sui causam, nullibi tamen illum eodem modo sui essectum nominasse, quia scilicet essectu ad escienum praecipue soleat referri, Lilla esse ignobili Oi c. p. et s. XIII. Resp. Haec ita dicuntur, quasi Cartesus tantum dixerit, Deum sui causam posse
dici, non autem e cientem , ac ne hoc videretur vellen etiam essectu vocabul una refugisse, quia id ad Uicientem soleat referri. c. Verum non ita res habet nam e cienturi essectis vocibus usus est, cum dicereta
146쪽
Consideratio. I biceret, nasu omnino licere cogitare Deum
lem rasar respectu sui ipso, que cau
i efficiens respectu sui essecto pag. ii'. laec ergo tergiversatio est, non re pon
XIV. . causa Sciente dejeis iis, recipit se id causam formalem, atque ita manifesto ransiit de genere ad genus hoc ut cum altauo colore faciat, Conceptum quendamommunem esse ait caus e cientis j et et is, ita scilicet, ut quod est ab alio, pet ipsa tanquam causa sciente, quod au- a se, tanquam causa Formali P. I. -
Resip. r. Haec aberrant ab ostio, ob rationem jam dictam et Nullo modo potest hie sensus esse hujus divissionis, tam una abest ut hoc per se notum it quae enim haec etit divisio Omne ense vel a se formaliter. vel ab alio scienter cum haec membra coincidant in omnibus creaturis, sunt enim a se formaliter si ita licet loqui id est per suam, non per alienam formam , ab alio vero efficienter, puta a Deo non habent ergo membra hujus divisionis veram oppositionem. 3. Quod ita explicat posterius membrum, ut esse a se formaliter, sit habere talem essentiam, causa sciente non egeat. ib. ipse incidit in sensum negan-
147쪽
tem quem oppugnat hoc modo Deus petformam, i essentiam suam ita vox haec usurpatur Phil. 2. c. v. Cartes. p. 2 8.a p. talis est, ut causam efficientem nec habeat nec habere possit hoc autem est esse se negative, non positive. . Quod conceptum quendam communem esse ait, causae essicientis formalis, facile damus, sed nunquam probabit, vel formae vel essentiae conceptum, ea tendi ad conceptum causiae efficientis respectu eiusdem. Imo, quod causa incientis proprium est, ad formalem extendi non posse, ipse fatetur p. et 8 quod autem utrique commune est, quicquid tandem illud sit, vel esse singatur, non facit ut alterum alterius rationem habeat quum per differentias oppositas a se invicem dirimantur. XVI. 8. Quae asserta Mathematicis, qui conceptum linea circularis quam maxima per conceptum linea rectae, conceptum circulii per conceptum obgoni etc. explicare vel demonstrare solent p. 2 6.1y8. meram osten- tationem habent nam omnes manent in
eodem genere, i. figura quae forma quo- i eam est a Cartesius transit de genere ad genus, id est, de forma ad efficientem. quale nihil est in fictionibus illis Mathematicis.
148쪽
Consideratio. 33XVII. Ex iis quae disseruimus, censemus di-ltibutionem entis a se ab alio perperam Cattesii explicatam esse, raro possitio