장음표시 사용
3쪽
Disitigeri by tris internet Archive insto S
5쪽
SUETΗICE REDDITA ADNOTATIONIBUSQUE ILLUSTRATA.
PERMISSU AMPL. ORD. IIII OS UPSAL.
IN AUDIT GUSTAV. MINORE PRIDIE NON FEBR.
7쪽
manorum praeficiebantur, factum est, ut provincialibus haec administratio maximo esset detrimento Plerique enim principes civitatis adeo erant corrupti ac perditi, ut illis pro vinciarum magistratibus fungentes nihil aliud agerent, nisi ut ex incolis adflictis quam maxima pecunia cogerent Sua Sque augerent divitias. E quibus improbis hominibus ac nefariis unus erat C. Verres. Jam antea quaeStor, legatUS, praetor urbanus correptis pecuniis flagitiisque omnis generis suam existimationem summa ast e cerat ignominia In Sicilia autem etiam majora furta et vitia in eum flagrantissimum converterant odium provincialium, qui per tres annos vexati tum deni que cupide exoptabant, ut Verre in jus adducto sua jura persequerentur. Itaque adierunt ad Ciceronem, qui quum quinque annis ante quaestura in Sicilia singulari quadam ab stinentia et integritate functus esset decedens provincialibus, si opus eSSet operam Suam esset pollicitus, et ab eo petiverunt, ut causam in C. Verrem agendam susciperet. Quam occasio nem avidissime amplexus est Cicero , non solum ut Vexatorem Sicilis merita poena afficeret frangeretque oriensium hoc anno in comitiis dominantem, verum etiam ut infamiam ordinis senatorii averteret restitueretque auctoritatem judiciorum amissam et studium populi Romani ad futura comitia sibi compararet. - . Caecilium autem, Siculum quendam, qui Verri quae Stor fuerat, accusationem Verris sibi postulantem, oratione, quae Divinatio in Q. Caecilium dicitur, justis de causis vicit et effecit, ut ipse accusator in Verrem constitueretur. Quum igitur inquirendi causa in Siciliam obtinuisset X dies et L diebus totam provinciam peragra SSet teStimonii S, quae pia erant, instructus Romam revertit. Verres autem id ei consilium opposuit, ut in sequentem annum, quo alius praetor de robus repetundis
quaesiturus, alii judices judicaturi II ortensius et Q. Metellus consules futuri Asent, judicium differretur. Quod ne
8쪽
fieret, Cicero omissa oratio in perpetua, hane habet orationem perbre Veni, quae e Si quasi aditus quidam ad ipsam legis actionem, et declarat, Se fruetum laudis, qui ex longa oratione capi potuisset, in aliud tempus reservare velle et tunc Verrem testibus, privatis publicisque litteri saccusare. orten Si autem rationi, qua demum post ludos
ludos comperendinaret. Quorum improbitate ordo senatorius premeretur, eis omnibus e futurum esse odiosum accusatorem et acerbum adversarium populo Romano patefacturum, nullam, quum equeSter ordo judicaret, Suspieionem acceptae pecuniae esse constitutam judicii autem ad senatores translatis, multa facta esse flagitia. - Tune ii omine observare, quemadmodum nusquiSque judicum e gereret, tune esse
judicium, in quo judice de reo, populia Romanus de judicibus judicaturus esset, tune omnibus fore apertum, num homo pecuniosus, quamVi S SSet nocen S, a senatoribu posset damnari. Se habere certam quandam viam, qua omnia Verris consilia aperiret inter omne conStare, nullum post judicia ad senatore tran Stat con Silium majore honestate fuisse, ut omnibus 8Set ei Spicuum, Si quid offensum esset,
non magis aptos judie e e Senatoribus eligi posse, sed alio omnino ordine ad judicandum opus esse. Quamobrem a diis inmortalibus precatur, ne qui in illo judicio improbus et corruptus inveniatur, implorat M' Glabrionem, ne quid ad mittatur dedecoris. Cogitaret, qui e S Set, quid populo Romano deberet, quid majoribus Suis. Quorum memoriam in tuon de fide ne decederet neve committeret, ut pecunia plus in judicio quam justitia populo Romano valere videretur. - Tum se testibus, id quod jam antea a principibus civitatis factum esset, Statim Surum esse, ita, ut nihil interesset inter illam Solitam accusationem et hanc quasi novam, nisi quod hic in Singula crimina testes darentur, in illa autem tum, quum omnia dicta essent. Sequitur accusatio ipsa, quae Stain J 6. Qua Ciceronis ratione crimen Verris adeo planum factum St, ut, ortonsius ipso nihil quod contra diceret haberet et Verri nondum condeninato nihil restaret, nisi ut X Silio peteret abitem.