장음표시 사용
61쪽
II locis nonnullis Apollonii Rhodii cum hic disserero in
animo habeamus, subit mirari sententiam Gerhardii, prospera Artuna actum esse, ut Argonautica omnibus nudacioribus coniecturis carere possint lacu Apollonn pag. 305). Etenim cum iuvenibus nostris primi ordinis carmen hoc qua possemus diligentia enarraremus, non sane pauci loci nobis occurrerunt, in quibus haereremus, quorum nonnulli quidem leni manu tractandi videbantur, alii vero vulnere altius inflicto laborantes audaciori medela opus habere, quid quod unus alterque pro desperatis relinquendi videbantur. Qua occasione denuo mihi patefactum est, quantum utilitatis utur cuiuscunque libri editori inde accedat, si librum, quem edere in animo habeat, in scholis antea explicuerit. Sic enim fiet, ut multa quae soli meditantes parum animadvertimus, ubi aliis explicanda atque tradenda quasi sunt, non leviter nos offendant. Propositum itaquo mihi est de nonnullis Apollonii locis dissorsindi in o libello initium acoro ita tamen ut breviter nostram sententiam de his locis afferamus, solis caussis adiectis, quae nos de sinceritate lectionis dubios secerint, vitata omni eruditionis copiosae ostentatione ambitiosa. Id unum monemus, nobis raster Bruneri editionem a Schaesero cum scholiis repetitam es Beati nondum absolutam Gerhardiique lectiones nulla alia adminicula in promtu fuisse.
χωτ' ἐνιπταζωπι προτέρω δέ κε νεικος ἐτυχθον, εἰ μὴ δηριοωντας μοκλήσαντες ἔταιροι,
' De loco quodam, qui iam praecessit lib. I. v. 82 disseruimus in bibliothoea oritica, qua Se odii cura Hildosiae prodit fasciculo a anni 1821 pag. 25s monomus tamen pro μῆκος ex Apollonii usu
62쪽
4 APOLLONIUS RHODIUS. Λός τ' ΑἰλνMast κατερητυεν ἐν δὲ καὶ 'ορφεως, λαιὴ νασχόμενος ἀθαριν, πείραζεν αοιδῆς. omnos codices habent αν δὲ καὶ ' πευς, quod a Brunchio
mutatum ost. Sed quod hic substituit ἐν etc. Vix aliam sententiam praebebit, quam inter ceteros Orphea quoque eantum incepisse Verum isti ceteri non canunt sed tantummodo rixantes Idmon et Idam compescunt, antequam, quod facturi Videbantur, manus consererent. Sed hanc rixam vix aliter componere poterant, quam surgentes de littore, in quo strati iacebant. Hinc mihi servandum videtur illud αν i. e. ανέστη, sed tum pro πείραζεν αοιδῆς scribendum est πείραζέ τ' αοιδῆς. oque quenquam movere debet, quod αν sic nude pro ανέστη ponatur, quRmquam Verbum αναστῆναι non praecedit, cum verbum hoc in antEcedentibus non liquido expressum necessario tamen intelligi debeat.
Lib. I. V. 23. αφα δ ορο νε λαίρους βαινέμεναί τ' ἐπὶ νῆα καὶ ἄρτυνέεσθαι ἐρετ .
Etiam has loctio a Brunckio prosecta est, ex uno codice hausta. Vulgata fuit αρτυνασθαι. ulla vero caussa reddi potest cur scriptor tempora variare Voluerit. Scribe itaque αρτυνεσθαι.
Lib. b. 33. μέσσα δ υγκαῖος, μέγα τε σθένος Ηρακλῆος ιζανον αγχι δέ οἱ σπαλον θλο, καί οἱ ἔνερθε
Μiro casu accidit, ut quod scholia arisina in hoc versu praebent, υπεκλασεν inter interpretandum mihi quoque in men tem veniret. Merhardius quidem pag. 21. huius lectionis patro cinium quenquam suscipere Velle haud veretur. Verum ut libere quid sentiam profitear πεκλυσθη mihi jejunum videtur, Θ quid acerbius dicam, πεκλάσθη ero unice loco convenire. πεκλυ enim vix aliud quid significare potest quam fluctus paululum alluisse carinam, quod per se semper fit, nec quicquam in hae Voce inest quod robur et immanes ire Herculis et Ancaei exprimat. Longe vero alia res est, si στεκλάσθη legimus tum enim significatur incessu horum heroum ibi, ubi pedibus innixinierint, marinam quasi nonnihil fractam et collisam strepitum edidisse, quo quid majus excogitare potest ad vires corporis, quibus hi heroes gaudebant, lectori ob oculos ponendus.
63쪽
APOLLONIUS RHODIUS. Lib. I. v. 749.
Ἐν δὲ μῶν ἔσκεν λάσιος νηιος ἀμφὶ δὲ βουσὶ
Τηλεβόαι μιρναντο - υώες πλεκτρυων ' οἱ μὲν αμειβόμενοι, ατα οἴγ' ἐθέλοντες αμέρσαι λαμσταὶ Ἀφιοι Quid αμειβόμενοι hoc loco significet, me ignorare fatoor Vertitur: hi indem aecipienω illos, quam significationem non novi. Aut vehementer allor aut legendum est α μυνόμενοι. Lib. Π V. 28.
δ' ἰλλόμενός περ πιλωτων μὲ ἐτ' - αλέγει, ἐστὶ δ' οσσεται οἰόθεν οIος ανδρα τον, ς μιν ἔ- νε παρο&ατος ουδ' ἐδάμασσεν. ομεν Io Homerica est formula, Iliad. 7. v. 39 et 26. et ad nominativum in utroque loco refertur quod hic fieri nequit;
nam non solus leo eum Virum torVis oculis intuetur, qui ipsum VisieraVerat, sed solum eum Virum neque quenqum alium.
Iam eum Apollonius aliis quoque locis Homericam hanc formulam sententiae convenienter variaverit, ut lib. . v. 18 οἰόθεν οἰον et lib. . v. 198 οἰόθεν οἱαι, hic quoque legendum esse οἰοθεν Ιον nemo dubitabit.
Lib. II. v. 192 193. καὶ δ' ἐπὶ μυδαλέην δμην χέον δέ τις λλη
μη τι λευκανίηνδε φορευμενος, αλλ Ἀπο τηλου μηδ' ἐστεώς τοιόν οἱ πέπνεε λείηναν δαιτός. Ita hi versus a Brunckio constituti sunt contra omnes libros, qui magnopere hic turbant. Versu secundo ceteri omnes ex- septis Parisinis habere videntur μη καὶ una cum cod. i. 'Pinfinis pro quo cod. E. καὶ μὴ habet. Meteri Ρarisini pro his duabus oculis διιχην legunt atque margo cod. B. ὁμῆ Tertio Ver8 omnos ne Parisinis quidem exceptis illud μηδ' ignorant, Bruninio domum toxini illatum, sed pro ἔστεώς habent ἔστη .srmehi ratio non solum audacior est, verum etiam pluribus indommodis praeterea tremitur. maereo enim non solum in η'g tione repetita μὴ, pro qua ου exspectarem, Verum prae- Rre in Voce φορευμενος, quae quomodo admoveris significare
p088it non video. Ut hoc otiam addam, quaenam his Verbis, Ist a Brunaio constituta sunt. inest sententias Nec quisquam Desidum suum odorem sustinere posses, medum reliquias illa ori Umorem, sed ne quidem procul ab sis sis quam enim legi-
64쪽
6 APOLLONIU RHODIU s. diu , eos qui adstiterint dapes has ori admovisse, sed solum minea. Haec itaque horum Verborum sententia mihi esse videtur nominem foetorem huius mensa sustinere potuisse, ne procul quidem inde remotum. Verum neque ex vulgata lectione neque ex Brunckii recensione haec sententia prodit. Possis
quidem partim e codicibus arisinis legero:
οδμὴμ λευκανίηνδε φορευμνου, -δ' - τηλου ἔστηως Sod non roseagabor Gerhardio, qui Verisimilius putat, cum ex libris excidisset καὶ deficientem syllabam praVe supplevisse librarium Parisinum. Cum tamen in recepta lectione nihil sani insit, fortasse non nimis audaci coniectura locus hic sic constitui poterii:
δέ τις ἔτλημεινα λευκανίηνδε φορευμενον, ουδ αστο τηλουέστηώς. Lib. Π. V. 20. - γα τε ίζησιν ἐνήρεινται νεατησιν. D inusitata forma persecti ἐνήρεινται, pro qua alii codices
ἐρήρεινται praebent, L quae diximus in noVa editione grammaticos Graecae, quae his nundinis paschalibus prostabit, pag.
134. Verum praeterea necessario scribendum est ου γαρ τι etc.
ἐρέται δὲ μέγ' αχον ἔβραχε δ αυτος
Πενυς ἐρεσσέμεναι κρατερῶς.Verbum βραχειν de Voce humana, ut sit clamare, Vociferari, nondum lectum est; et exicon Schnoideri hanc significationem nonnisi ex hoc Apollonii loco demonstrat TentaVeram ure1 αυτος Sed obochius meus ad ductus iterarum propius accedens ἔκραγε scribi jubet. - Μοx v. 606. mihi quoque in
mentem Venit, quod, ut postea Vidi, etiam ahes conjecerat, et unus codd. Vati confirmat, ut ἰων scribatur pro ἰδών. non ἰδων sed βλέπων sententia postularet et admodum vereor, ut o ipsum βλώσω sic nude poni possit, ut per se vivenlam significet. - . 704. Accuratior usus loquendi postulat, uiscribatur ἡρχετ οιδῆς pro ηρχεν αοιδῆς. Verum an discrimen activi et modii semper accurato servatum uerit, non definio. V. 1182. Recto Brunckius mutasse videtur υδε δειαιοι in μεδικακιοι sed scribendum quoque οι γε θεουδέες.
65쪽
Lib. m. v. 559. ω τοποι η - γυναι/ὶν μόστολοι ἐνθαδ' ἔβυιεν,ο Κυπριν καλέουσιν λαῆλθον ἄμμι πέλεσθαι, - ἔτ' 'E-αλίοιο μέγα σθένος. Apud Apollonium ὁμστολος Ocatur, qui socius est expeditionis, es. 2 802. irimus versus itaque vix aliud quicquam significare
poterit, quam mulieribus socii in eoepeditione huc venimus Verum tum non ideo, quo Versus alter referatur; ad mulieres referri Vetat genus pronominis, ad nos ομοστολους Θrti persona καλέουσιν Simplicissimum sorsan videri possit, mi in a mutare; sed obstat μιιι, pro quo σφισὶ esse deberet. - Εmendationis aut explicationis viam nullam video; suffieiat do Himeultato
loci monuisse. Lib. m. V. 56. Seqq. ως δ' τε τις νυμφη θαλερον ποσιν ἐν θαλάμοισιν μυρεται, α μιν πασσα αδελφεο ηδε τοκῆες, ου δέ τί πω πασαι ἐπιμίσγεται ιν ιπολοισιν αἰδοι ἐπιφροσυν si τε μυχ δ' ακέουσα θαασσει 660 4o δέ τις ἔλεσε μιρα, παρος ταρπημενα α Post
δήνεσιν ἄλλη λων ἡ δ' ἔνδοθι δαιομένη περ, σιγα μάλα κλαίει χῆρον λέχος εἰσοροωσα, μή μιν κερτομέουσαι ἐπιστοβέα σι γυναῖκες. In toto hoc loco plura sunt, quae mihi quidem difficilia expli-eatu videntur. Statim licet ipsam comparationem in multis pulcram esse largiamur. tamen quo proprie ea spectet, nobis non liquet Videmus uxorem, recens nuptam, quae mortem mariti immatura morte ipsi repti desset, aliarumque sive ancillarum sive mulierum coetum vitat Sed cur ipsa timeat, me ipsum milieres deridentes convicientur, non video. Praeterea haereo in
verbis οὐδέ τι πω πάσαις ἐπ ἀμφ am quid tandem hoc
εignificat, eam se immiscere nondum omnibus ancillis 2 Ferrem, ε esset . eam omnem ancillarum consuetudinem Vitare, miVe,m negatis idem efferamus, iam cum nulla ancillRrum On-βdescere; verum quis hoc ita exprimeret, eam non cum omnibus consusscere Sed maxime in hoc loco offendor voce
' Ρrobabilem Brunckii conjecturam i Beckius recopit. Vulgatam 'ctionem Scholia Florontina tueri videntur, si in ris minutiis fides ipsis haberi potest.
66쪽
8 APOLLONIUS RHODIUS. δηνεσιν V. 661 quae quid significet, nullo modo expiscari Pomsum. Nam δήνεα ita explicare, ut Lachmannus nostero ena Prop. 4, 23, 18 3, 24, 18), qui amplexus amantum inteΙ-ligit, usus sermonis non pati Videtur; et ipso vir doctissimus mire sic eos appellatos esse confitetur. Sententiam loci exΡΗ- eant verba Ρenelopes ad Ulyssem reversum Odyss. p. 10 SQq. θεοὶ δ' ἄπαγω κυν, est νων πασαντο παρ' αλλήλοισι μένοντεῆβης ταμῆ-α . . Sed ut hinc restituas παρος ταμ α ἡβης αλλήλων, nimis tamen audax videtur cum Seholia Florentina ipsam inan vocem ignorare Videantur, - praebent enim simpliciter, πρὶν τ' ἰλλήλοις τερφθηναι - forsan legendum erit παρος ταρπήμεναι αμφω
δην ἔτ' ἐπ αλλήλοιν. Μο v. 679. Branchius e conjectura scripsit δώμαθ' ογ' εἰςορααν; vulgatam δῶμα τοδ εkοράαν jure Bochius revocavit; sed tironum gratia monemus, φελλέ με ε ορῆν pro φελλον s. ἄφελονε οραν positum esse, cujus constructionis Vetustius exemplum quam hoc non noVimus cf. Herm. ad Viger pag. 758. - v. 792. leg κερτομίοις pro κερτομας, coli. 1, 486. Lib. m. V. 882.
τῆ δ' ἄμα υμφαι μονται ἀμορβαδες, αἱ μὲν λ αυτῆς αγρομεναι πηγῆς Ἀμνισίδος, αἱ δὲ δὴ αλλαιαλσεα καὶ σκοπιας πολυπίδακας Μirum est, neminem haesisse in accusatiV αλσεα καὶ σκοπιας quem quo referamus, nescio. Quid scriptum fuerit a poeta, divinare nequeo; sed sententia postulat ejusmodi fere Vocem αἱ δὲ λιπουσα αλσεα etc. - versu 1 dictum est in addondis ad Schneid. m. S. v. συνευφράζομαι.
Verbum δη a pro δυλο ex hoc solo loco in exici affertur; sod mihi contra analogiam linguae graecae Videtur Lego αλληλοις βρυχ ἐπήῖον. Lib. m. v. 1384.
αμωον, πολέας μὲν τ' ἐς νῆδων λαγονας τε ημίσεα ανέχοντας ἐς ψω τους δὲ καὶ χρις
67쪽
QUIN TU SMYRNAEUS. 9ωμων τελλομένους τους δὲ νέον --ας τους ε ἡδη καὶ ποσσὶν ἐπειγομένους ἐς α α Satis pulcra nobis objicitur imago Iasonis, terrigenas istos ferro domotontis multi dimidiati tantum ad Ventrem usque e terra Oxstabant alii jam altius usque ad humeros alii vero jamr Vera stantes sunt; alii denique jam expediti progrediuntur. Sed num ipsum poetam ita errasse credibile est, ut qui ad
humeros usque tantum e terra exstent, eos magis eminere diceret, quam qui ad Ventrem usque Legendum mihi videtur:
γουνων τελλομένους. Vers. 396 lege ἀπο pro υπο.
Sed roliqua in aliud tempus differre cogimur.
LIB. LV. T. ἰληδον et ἰλαδον varia syllabae mediae quantitate habet Quintus, ut μααδὸν, μιληδὸν ἐν-αδὸν, μετα-ὶδον Prius praeter hunc locum legitur 2 397 6 643. alterum 1, 175.
v. 22. μη τις νον κατα δῆμον ἐλεγχείησι χαλέη ν. insenti has est scriptura recte jam Rhodomannus ediderat μή τι ἐὸν . . . v. 58. υτ ρίδοντουρεος καματοι βαθυκνημιδα θυγατρα, εἰδομένην μακαρεσσιν, ἐπεί si οἱ αμφὶ προςωπωαμ n, σμερδαλέον καὶ γλαον εἶδος ορώρει, μειδιόωή ἐρατεινοπι
FuErat antea μειδιόων Qui μειδιοω scripsit novissimus editor, hoc pro μει διοιom accepisse Videtur, scilicet ungendum cum hquod nullo modo Graecum esse omnes norunt Aliter Rhodo- mannus: haud scio, an non per nallagen numeri legendum sit μειδιόοι- setor judicet. Enallagen casus dicere voluit, ut nominativus μειδιοωσα reseratur red longe praegressum θυγατρα. Atque hoc sane simplicissimum videtur am etsi μειδιόων cum
68쪽
10 QUINTUM SMYRNAEUA. εἶδος conjungi possit, contortior tamen Mec est ratio, qu- ut placent.
v. 136. θέλγει ἐν χώσσιν αδην ἐπικω - βαων. metri gratia legendum θέλγει ἐνὶ κ. . v. 168. uno δ' pinea.
καλ --παπιν τε, - οἱ ἄλοχος Βορέαο -τασεν Ωρει in πορος, θρηκηνδε κιοησα, ξείνιον Dona hospitalia non dant ii, qui aliquo Veniunt, o qui Mi- quem hospitio recipiunt; neque unquam Orithyia, Thraciae incola in Thraciam ad enthesileam Venisse dici potest. Oge θρηκηνδε κιουση. Ersum praEcedentem emendavit jam Her- mannus in Orphicis pag. 783. v. 179. mi δ' peti ριτωνὶς γ ῆλυθεν αντα Γιγαντιον, η Ἐρις ἐγρεκυδοιμος, ανα στρατον αἴσσουσα,
τωνις Ilacismus errorem peperit.
v. 256. τῆ μὲν ἄρ' ἐς κραδίην ἐλασας δορυ, τῆ δ πο νηδυν φασγανον ἐγχρίμψας.
Ρerpetuus poetarum usus postulare Videtur δορί. Sed φασγανον stare potest, is Ruhnk ad Tim Lex. p. 105 106. Praeforo
tamen vel sic φασγαν φ. v. 352 τους δ αρα ρώλι ιπποι, ἐπεσσυμενοι μετοπισθεν, αντλον πως, στείβεσκον μυ κταμένοισι πεσοντας. Lege πεσοντες, quod, ut nunc ideo, in impressis fuit, malea Rhodomanno mutatum.
v. 369. 370. καί μιν otio σήμερον Ἀργείοισι φόνον στονοεντα βαλέσθαι νῆα H ἐμπρήσειν λοω πυρὶ τησι παροιθενηλυθον ἐς 'οίην, - κακα πολλα φέροντες, ῆλυθον ασχετον αμμιν ἐπ υρεῖ πτηια φέροντες. Rusmodi ropetiti ab ingoni Quinti abhorret Alteruter versus dolondus est inihi tum propter ωῖν quod sic pro ἡμιν sae
' Ceterum unicum hoc exemplum novi, quod regulae a Butimanno . uber. g. 33. R. I. proposita advorsetur, Graecos non nisi Vorborumst participiorum dualem pro plurali posuisse.
69쪽
QUINTUS 'ΜYRNAEUS. 11υα υρεῖ esse deberet, posterior rejiciendus videtur Quae in uv. 426 et 34 emendaveram, occupavit jam Spitgnero. D.
p. 200. 201. v. 490 492. ὁ δ' τ' ἐπιβρίσασα μέγα στονοεσσα μελλα ἄλλα μεν ει ιζων mμάδις βαλ. δένδρεα μακρα,
ανθεσι τηλεθοωντα, τα δ' ἐκ πρεμνοιο κέασσενέηπιθεν, αλλψλοισι δ' ἐπὶ κλασθέντα κέχυνται si Λαναων κεκυλιστο πολυς στρατος ἐν κονίησι Μοιραε- ωτηρτι καὶ ἔγχε Πενθεσιλείης.Sic mendavi, quod Vulgo legebatur . 490. κέδασσεν et v. 492. κέκλιτο Atque illud sensus. hoc ver metrum efflagitavit;
κέκλιτο enim mediam corripere, quis nescit 3 ut v 624. Οὐδ' επικέκλιτο Amra . cf. quoque οὐ Dionysiae. 17. s. 474. 31.
τηιιθανης κεκυλιστο καὶ Ουασι τυπτε κονίην.V. 12. καὶ ο αφα συνέπειρεν αελλοποδος δέμας ειπου cum Vett. libb. scribendum est, meque quod Tychsenius recepit ex conjectura auWii: συν ἔπειρεν. v. 637. Conjecturam pugneri et nostram τετρυμένοια φεα occupavit jam quod mireris, Dausquejus in Adnotamontis pag. 36. Ceterum malo τετρυμένοι scribere, quam τετρυμμένοι,
quod propter Spitaneri de Vers Graec. hor. p. 38. 39. et Riomeri in Lexic s. V. τρυφω dissensum fusius probare juvabit. Sunt vero haec temeri Verba: ,,τρυ o die ursprtinglicho
Form Von τρυπτω, geWοhesic θρυπτα , ovo noch das ors. τετρυμμένος, elches an umsons Verbesseri, derisor. ἐτρυφην, τροφεὶς, εισα, e , τροφος und τρυφη, τρυφερος. De qua viri docti sententia antequam plura dicamus, Rique monstremus, quam sibi ipse parum constans in talibus reperiatur, pauciso onenda videtur nostra de tota hac re sententia, quantum tua ad analogiam linguae Graecae spectet. Atqui sic statuendum ducimus, fuisse in lingua Graecorum Voces quasdam dis- syllabas, quae alterutram syllabam semper cum aspiratione proferrent, sive quod antiquitus, antequam exactiores regulae de concursu aspiratarum invaluerant, utraque syllaba spiritum asperum receperit, sive aliam ob causam nobis incognitam, quam usum linguae Vocare solemus. Hoc quoque in hac disquisitione ad hunc usum linguae referendum Videtur, quod altera litora semper lingualis fuit velis , aliora vero aut labialis aut gutturalis Atque ne quis error remaneM, monemus Prae-
70쪽
12 QUINTUM SMYRNAEUS. terea, alias esse Voces primo aspectu similes, sed quae spirationem uno tantum loco jam primitus receperint, ita ut litora aspirata, quamcunque ob causam mutata, spiritum non alio transtulerit illas vero voces, de quibus initio locuti sumus, numquam spiritu carere posse. Ut uno exemplo rem totam clarius ob oculos ponamus, inspiciamus Verba τρέχω et τωχαν risterius hoc aspirationem numquam alternat hinc τευξω, ἔτευξα, τλυγμα etc. rius Vero sine aspiratione esse nequit hinc θρέξομαι, ἔθρα etc. Atque huic vocum classi adnumeranda sunt: θαπτω, τέλμα, λαφον. - τλαινα, ἔθα- λαφην, τέ
τρέχω θρέξομαι s. θρέξω, ἔθρεξα.
χιτών, κιθών. ταχυς θάσσων, τάχιστος. o si in derivatis quoque, απιιον, τάφος, θρυμμα, τρυφερος etc. Hinc satis patet, eum, qui τλρυμμαι non solum recte dici contendat, sed Vel alteri τέθρυμμαι praesere debere credat, Etiam λέπη α τροφω, τάφω, τυ νω τάσσων, τριέ etc. non solum tolerare sed Vel Vulgatae scripturae praeferre debere. Atque ita Rismorum judicare, sertasse indicio sit, quod . V. τρέφω legitur, τέθραμμαι dici pro τέθρεριμαι et hoc pro Αρεμμαι. Sed hie sano accusanda est viri hujus docti inconstantia, quod non eodem modo nobis τρώνω pro θρέφω, τυ να pro ου νω obtrudere audet Verum latius etiam haec inconstantia serpit; nam idom alibi τάφω pro θάφω et τυφω pro θυφα dictum esse contendit quam regulam si tenuisset, non eo perVentum foret,ut ρυφην a τροπιω quam is πτω deducere maluisset Vel τμ ει ιαι praeferret. Neque tamen hinc quisquam concludat, me negare, θρυπτω, τρυα , δρυπτω, atque sic in aliis vocibus alias formas cognatas esso. Sed ut omnia humenti genera, triticum, secate, hordeum etc. inter se maxime cognat adunn erendemque plantarum classem referri debent, ut tamen numquam, ubi triticum severis, hordeum torra progignat, ita quoque illa Verba cognata sunt, sed ut numquam θρωπιω- so