장음표시 사용
81쪽
QUINTUM MYRNAEU8. 19 receperunt. Atquo prosecto rara sunt exempla, ubi in praesenti tempore in eadem Voce praeter literam sibilantem ζ gutturalis quoque χ apparent, neque aliud exemplum nori, quam sto et Μογω, si Vera Schneide affert, qui utramque hane formam laudat. Μihi ex nihil praeter φώζω et κογνυα se obtulit; φώζοντα et κοζομενα habet Hippocr. de Diaei. . . l. p. 29. Lind. κογνυται Dioscorides 1, 80. Sed γιοζω si eodem modo cohaerent, ut ρήσσω et aetγνυμι, et quae hujus generis alia sunt. Neque tamen quisquam inde obtinebit, ηγαὶ in usu iisse Graecis, iis saltem imporibus, ad quas
nostra monumenta pertinent Grammatica quidem disciplina his et similibus sormis carere non potest in lexica Vero eae non admittendae sunt, aut, si admittantur, monendi lectores, juniores praesertim, quos saepe hinc decepto noVr, ut sciant digno-8eere, quidnam revera usus tulerit, quidnam grammaticis tantum rationibus debeatur. Sed quod dolendum, in recentissimis lexicis confusio haec magis aucta est, adscitis etiam ejusmodi Armis, quas ne necessitas quidem grammatica postulavit, nedum u8us comprobare possit. Sed haec Occasione oblata disseruimus; περιστεναχω, de quo sermo est, habet Quintus praeter
hunc locum 3, 668. 730. 7, 35. 9, 9. 11, 23 12, 430.
Alind hinc orivatum περιστοναχέοι dubium Schneidero videtur, nescias cur, cum idem στοναχέον, ἐπιστοναχέω incera putet.L0cupletem praeterea assertorem vox haec habet in Quint. 3, 397: ἡ δ' Ια περιστονάχησε πεσόντα. v. 601. ακταὶ δὲ περίαχον Ελληπτοντου. Idem περιάχω rodit 11 382 o divisim 3 706, unde satis constat, περιάχω esse περιιάχω, quod ex Homero Schneidor offort.
Mirum tamen hanc solam esse Vocem cum περὶ compositam, quae τ ι conunctione quadam produxerit; neque alicubi id me
legere memini, nisi in Quinto, qui περιέχω ad similitudinem του αμφιάχω dixisse videtur, ut 4, 147. πυλυς δ' ἄμφωχε λαὸς
82쪽
20 QUINTUM AMYRNAEUS. Sed Glauci cadaver non prope Lyciam asportatur, sed in iPS in Lyciam, ut ex sequentibus patet. Lego itaque: δωκε θοοις ανέμοαν φέρειν viam πέδον am. Sic Euripid. Od. 664. ποθεν vi ταμ ἐπιστρωνα πέδον, -
744. et saepius. f. Reifig. comment crit ad ed. COIon P. et 8 l. Atquo hinc satis dosenditur lecti nostra, quamquam Pici poetae nunc nullum testimonium occurrit. Nolo enim hutiali Quinti loco, ubi seriptum exstat 3, 59:υλκinoo δ' ἄρ' ἔπειτα, δια γναθροῖο περήσας, γλῶσσαν λη απέκερσω ο δ' ἐς πέδον - - γαιης,
αμπνείων αἰχμη δὲ δ ουατος ἐξεφαανθη. Dixi, nouo me abuti hoc loco. Nam ναπνεῖν per Re Olum non est exspirare, quo modo Latina interprotatio habet qui ad
terrae solum procubuit exspirans. Imo αναπνεῖν Viventis St. CLXenoph. nab. 4, 1, 22. Dionys epit. 15, 3. Hinc , 536. Μinerva Achillem mortuum perfundit ambrosia, quo facto θῆκε δ' α6 ἐρσηεντα καὶ εἴκελον αμπνείοντι. Quid, quod is, cui post magnam calamitatem ex insperato salus affulget, αναπνειν dicitur, ut Achille mortuo Trojani, 4. 22. η γα otio βλημένου αμπνευσειν Τρώων ἐρικυδέα φυλα. 9 470. Philoctetes, δ' μπνυεν ἐκ κακότηὶ τος. Quapropter mihi quidem persuasissimum est, legendum sS I. c.
Βαιον αναπνεῖν enim dicuntur ii, qui aut formidine porculsi aut vulnerati spiritum aegre ducunt Sic. 3, 368 Trojani ab aes in fugam Versi, πε--πσι πωλῖς ἐπιχυντο ποληος βαιον αναπνείοντες, ἐπεὶ φόβος -ο ῖκανεν. Sic quoquo 3. 340. Paridem, graviter Vulneratum ab Ajace,
amici oripiunt, atque Ἀποις κτορεοισι φερον ποτὶ ρεοῖο αστυβαιον ἔς πιμπνείοντα καὶ παλεον στεναχοντα, ubi male ἐμπνείοντα oditur Praetero vero βαιον sive τυτ ναναπνεῖν dicuntur rii, qui paulisper jocroantur in daboribus, ut 4, 64.
83쪽
QUINTUS AE MYRNAEU8. 21 et μος αναπνείουσι βροτοὶ βαιον καματοιο.7, 24. οἱ δ' ἀγχόθι πυργων
βαιον ἀνέπνευσαν. 9, 30. αμπνυσθη l. αμπνυνθη δ' ἄρα τυτθον. Quibus simile est, quod 1, 80. legitur ομως δ' αρα βαιον ἰανθ xi πολλῆς ἐκ κακοτVτος. Cf. ibid. V. 75. περι φρεσὶ τυτθον ἰάνθη.
V. T. ουδέ τις ἡμέων κών ἔναντ' ἐλθων, ἔτ' ἐπέδρακεν Ηριγένειαν. Olim legobatur κώνι ἔσαντα ἰδὼν ἐτ' ἐπέδραμ πριγένειαν.
ubi κείνω et ἐπέδρακεν Rhodomantius jam reposuit, idem utrum εσαντα an ἔναντα scribendum dubius. Unde μαντ' ἐλθων venerit, nescio. Si codices secutus Tychsenius hoc novavit, non repugno. Sin minus, retine ἔσαντα ἰδων ob argutam opposition m. Sed ἐπεδρακεν in ἐσέδρακεν mutandum videtur Sol quidem, et aurora ἐφοραν, ἐπιδέρκεσθαι dici possunt nos, aut terram ut Euripid. Hippoly 849. Homer Odyss. 12, 323.). Sod hominε non μιδέρκονται solem etc. v. 79. --το δ' ἡτε ποντος απείριτος Ἀαρίοιο ηδε καὶ αυαλίον βαθυδε οὐκ. . . Sermo picus postulat i καὶ αυαλὼν etc. quod Rhodomannus quoque in interpretatione expressit.
v. 3. πιλλα χρη ἐν νηεσσι μένειν, χρις ἐξ αλος ἔλθηδια Θέτις μάλα γαρ οἱ ἐνὶ φρεσὶν ἡδετα ητορυίεος ἀμνὶ τάφον περικαλλέα θεῖναι αεθλα.
Ossondit in hoc loco Spitgner quoque . . pag. 224, cui prorsus assentior in explicanda causa, cur Vulgata lectio deseri debeat. Ipse reposuit ἐνὶ φρεσὶν ἔλδεται ητορ, facili sane mutatione Sod propius etiam ad literarum ductus accedit, quod ut in posterum recipiatur, suademus ἐνὶ φρεσὶ μήδεται proq. v. 130 lege ἐυφροσυνης τε καὶ εἴδεος. - V. 185. f. adnot.
84쪽
22 QUINTUS AE MYRNAEUS. v. 195. 'o Sc. Ajacem et Teucrum, cursu certaturoS,)Quae sit ερις ἄκηρατος nescire me sateor. Vertunt: eosque Mineruenis impuri Sed κηρατος solum per se, nisi ubi ex re ipsa aut propter addita alia Vocabula sententia hoc postulat, in entum significare non potest. κήρατος enim, κηρασιος, et ακεραιος, quod ejusdem originis est, quamvis aliter sentia Rieme in Lex. s. V. κήρατος, dici de omnibus, qua non mixta, sincera pura, intacta et intaminata sint, quis nescit rim Leae. p. 17. ακηρατοι, καθαροί, ubi cs Ris enium, inter alios Iocum Porphyrii de absc anim L . v. 174 afferentem: ἡ δὲ συνκρο εω λέγει το μικτον καὶ κα - καὶ ἄφθαρτον καὶ ἄκρα νὲς σκηρα- τον Add. exemplis Rulinhenii haec: οἶνος κηρασιος Omer.
Odyss. 9, 205. Apollon Rhod. 2, 1274. ἴδω ακήρατον Iliad. 24, 303. σμυρνη ακήρατος Herodot 2 86. αλ ακηρατος Nonn. Dionys 22, pag. 600, 1. Atque haec quidem propria significatione, quae de etymo nullum dubium relinquunt. Hinc translata est Vox ad omnia, quae pura et intaminata sunt locos Homeri et Euripidis praeterimus, ne ex indicibus sapere id amur contenti sol exemplo λάχος κηρατον Euripid oresι. 568, pro quo κέραιον λάχος dixit M. Helen. 48. et κηρατον λεκτρον Apollon Rhod. 2, 502. ne κέραιος et ακηρατος quisquam cum Riomer diversa statuat; sic ἁτρη χραντος καὶ ακήρατος νοι-lon Rhod. 4, 1025. Proxime ad primam significationem accossit - ακηρατον θυλι S m. 4, 138. Intactum, illibatum uιμῶνα jam Homerus κηρασιον dixit, Hymn. in Mercur. 72. ut post oum Euripides, et recentissimis temporibus ανθεα ακηρατα--. Q carm. 5, 307. pag. 166. κνηματα ακήρατα, et οἶκος κέρατος Homeri indico praebebunt. φαρμακα κηρατα habet Apollon. Rhod. 4, 157. Tum a corporeis rebus ad animum translata est Ox. Qua ratione a propria significatione in hanc translatam inflexa sit, monstrat κηρατος κοσμος se φυ; se apud Lucian. Somn. c. 10. Ad propriam significationem alludit quoque κηρατον το θεῖον M. Hermotim. c. 10. Sod mere translata sunt Mithridatis κεραιον φρόνημα apud Dion Cara L 37. v. 38. C. Me . , κηρατος αἰδως uinc Smyrn. 4 55. σμαακηραπον Clem. Aleae pag. 4. κηρατος θυσία d. v. o. ακηρατος καὶ ζω ικη πηγή in pag. 75. κηρατος ποθηκτὶ M. pag. 98. et alibi; iam hic scriptor praecipuo sibi in hac voce
85쪽
QUINTUM SMYRNAEUS. 23 placet ). Ex omnibus his patet, cur, quae sit μι ακήρατος
h. l. intelligero nequeam. Donec meliora edocear, lego τους ' μις ωτρυνεσκεν απείριτος. - Sed eadem οπιακήρατος monet nos, ut de ali quoque Quinti loco sententiam nostram proferamus. Est is 6, 143 sqq. το ς αρα κυδιιιον υἷα Παρις μαλα προφρονι θυμβηγεν ον ποτὶ δωμα δι' ευ χοροιο ποληος σῆμα παρ' 'Aσσαρακοιο, καθ' Ἀκτορος αμα μελαθρα, νῆ'ν τε ζαθεον Τριτωνίδος, ἔνθα οἱ αγχι δώματ' ἔσαν καὶ βωμὸς κήρατος Κρκείοιο.Legendum ostis αἰ εκτορος αἰπα μέλαθρα, ut Verba quoque ab Hermanno citari video in Orphic pag. 805 lectore de correctione non monito. Verum hic Vix alio praeterea Vulnere locum laborare credidit: ut haec nunc muntur, Iovis Hercei aedes etura intelligi debent, ita ut Dabundet. Sed probabilius est, domum Puridis intelligi, et de Paride dici I quare scribendum videtur βωει- ακήρατον, ad quae verba repetendum sit παρα Comparari
potes 13. 435 sqq. Sed Jovis Hercei aedes et ara Vel propterea intelligi nequeunt, quod de aede ovis Hercei nuspiamne sando quidem auditum est de ara mox videbimus Certissimum est, is de aride dici, qui Eurypylum, Trojanis noVa
uxilia afferentem, hospitio excepturus per urbem domum Surem
ducit, quae cum reliquis domibus regiae riamidarum familiae in arce ergamena haud procul a Minervae templo erat. In atrio aedium iriami ara illa dovis Hercei stabat ad quam postea riamus a Neoptolemo occisus est, satis illa a poetis et Graecis et Latinis celebrata cf. Nostr. 13, 222. Hunc cura. il adesi . . Aeneid. Cerd ad Aeneid. 2. 513 Atque eadem ara Jovis Hercei intelligitur quoque in loco, quem Hermannus fieri, nostri poetae 13, 35.
ωρτο δ αρα κτυπος αἰνος μου ' καίοντο δε παντα ' Addimus praetorea, in iis locis, ubi Ruhnstentus ad T . . .
ηηηρατος in ἀγηραντος mutat, Veteres Saltem rismmaticos κηρατος, producto, legisse videri, quod patet ex Etymolog magn pag. 47, 46. 't Zonar. p. s. ubi a γῆρας derivatur κήρατος. Nihilominus tamen deria est Ruhnhonii emendatio. ' male edita exemplaria μου sequentibus connectunt.
86쪽
ντρον τε ζαθεον ροπωνίδος, αμφί τε βωμον Ἐρκείου θάλαμοι δε κατεπρμοντ' ἐρατεινοὶ υεινων Πριωμοι atque hic locus cum eo, de quo nunc agitur, collatus vix --bitationem admittere videtur, eandem Hercei aram intelligi ct bere. Aptissime quoque κήρατος hic βωρος dicitur, nondum Priami sanguine respersus. Atque haec in dubio fuerunt, quae Hermanno suaderent, ut, cum δωματα de aedibus Paridis
sejunctis illi a regia domo Priami, ubi ceteri filii Priami una cum patre habitabant. s. l. 6, 242-250. coli. 13 31 T. , intelligi debeant, βωμὸς Ἐρκείου vero de ara Jovis Hercei in atrio
aedium Priami locum, sic sane corruptum, emendatione Sunare
conaretur. Sed, pace Viri doctis8imi dixerim, paulo durior haec emendatio mihi videtur. Nam quis unquam ita locuturus fuisset, si vel maxime impedit sermone uteretur duxit umdomum per urbem, praeter monumentum Assaraci et Hectoris aedes, praeterque templum MinerVae, cui propinqua ipsis erat domus, et praeter aram JOVis Hercei. Qui ita aliquem duc ret, hunc jam praeteriisse suam ipsius domum et ulterius progressum esse, omne crederent. Lubens et ipse propter Iocos ex ipso nostro allatos et propter adjectum κήρατος aram in atrio Priami intelligerem; sed cum hoc in lectione recepta fieri nequeat, emendatio Ver loci male successerit, Optimum mihi videtur, nihil in recepta scriptura mutare, et utrumque δώριστα
καὶ βωμος Ἐρκείου de aedibus Paridis intelligere, ut Latini quoque domum et penates conjungere consueverunt Aram enim
Jovis Hercei nisi in omnibus tamen in longe plurimis priscorum heroum aedibus suisse, ex pluribus locis colligitur, ex quibus duos nunc attulisse sufficiat alterum omeri ams.
22, 35. δίχα δὲ φρεσὶ μερμήριζεν Phemius)
ὴ ἐκδος μεγαροιο, Λιος μεγάλου ποτὶ βωμον
ερκείου χοιτο τετυγμενον, ἔνθ' αρα πολλὰ Aαερτης 'Oδυσευς τε βοων ἐπὶ μηρί' ἔκαιον, . . . alterum Festi, quem citat Scioppius in paradoae. liter. Fiδι V., Herceu Iupiter intra conseptum domus cujuSque colebatur, quem edeum penetralem appellabunt Et quod ἀκηραπος haec ara Jovis
87쪽
QUINTUS SMYRNAE Us 25anis aridis aedes vocatur, id ad riami caedem nunc quidem respicere non potest; Verum simpliciter puram, sacram aram significat. v. 210 sqq. ευκερον δ' ἐσσυμενω λαροι πιριποιπνυοντες ηγον ἐπισκαζοντα θοως δὲ οἱ ἰητῆρες ἐκ ποδος αIμ αφελοντο. In his pro Ἀτασκαζοντα scribendum videtur ἔτι σκαζοντα.
'Reterea Vero φελοντο quoque corruptum habeo.
δεστη ἐν μεσσοισι καὶ αμφοτεροισι μετη δα. Legendum ἐνὶ μεσσοατι. Notavit quoque Hermanu in Orphic.
pug 713. Sod idem ἐνὶ μεγαροις, quod simili ratione ultimam in ἐν producit, o Quinto Smyrnae non affert locos Apollonii Rhodii, quibus amon addi potos 4, 8 jam attulit ibid. pag. 704. ed ἐνὶ μεγαροις non simo dixit Quintus 2, 3 164. 3, 357. 14, 23. atque certissima conjectura restituendum est 13, 278.
καὶ - καλλm τυτθον ἐνὶ μεγαροι. ετ παῖδα, ubi sine sensu ἐν ημετεροι nunc Vulgatur. V. 279. et δ' αρα δαι- ιενοισι παροινοχοει μεθυ λαρον.V0dem παροινονέω ex hoc loco Schneide jam in Lexic recepit; .ed, ni fallor, disjunctim scribendum est: παρ' οἰνοχοει. V. 297 αλλ' αλλοι νεο ανδρες ἐπεντυνεσθε αεθλον. Hemannus l. c. pag. 44. αλλ' αλλον νέοι ανδρες ἐπεντυνεσθον θὲον Verum αλλοι non erat sollicitandum. In certamine enim pd latus ineundo Idomeneus primus surrexerat; cui nem Se'pponere ausus est, ἐπει α γεραίτερος ηεν. Qui cum sic ακονιτὶ Π0i88et, et praemium accepisset, hortatur Phoenix alios, eosque JRVenes, ut ad idem certamen se accingant, non ad aliud. iro, νεσθε vero Vel quod Hermannus Voluit, rescribendum, Vel ἐπεντυνεσθ' ἐς αεθλον. V. 26. ιλλ' os θ' or τις ἐτολμα ἔνεγγυς ἱκεσθαι εἴνεκα πυγμαχίης. ' ου θ' logo ουδ' sed nequo huic quisquam se ῬΡΡonero in est ut antea nem Idomoneo. uis ἐτολμα ἐγγυς re-''ripsit jam Hormannus Orph. p. 696 cf. 3, 141. Ουδ' ἄρα οἱ Τρώων τις ἐτολμα ἐγγυς ἱκεσθαι. svum finis pedis quarti excusnt.
88쪽
26 QUINTUM SMYRNAEUS. v. 333. certam ob causam pro:
ἀζαλέους ἱμαντας ἔχεν περὶ χεροὶ, σι
malim λεν, neque obstat V. 338.
περὶ χεσὶν ἔχων βοος ἶφι δαμόντος
ἐινους ζαλίας. Immo librarii, quum huic loco priorem similem ess debere existimarent, illud ἔχεν ibi intulerunt Acamas enim lora manibus c a fila, quae postea Agelaus ipsi αμφεβαλεν παλα ιγιν v. 3353, verum Epeus jam ἐν ροσσοισι - ελήκει, περὶ χερσὶν ἔχων . . i.
- . 371. pro ἐσσυμενων sententiarum nexus suade ἐσσο μενως. - . 396. τῶν δ' αμφι τετρυμμενα τυμματα παντα
Hic, si non aliud vulnus et ipsum Podalirio egeret, comparatis iis, quae dicta sunt ad 1, 637. legere αμφιτεθρυμμενο, SiV maris, αμφιδεδρυμ μενα ut 4 540:ηκεσατ' ἐσσυμενιος Ποδαλείριος ἔλκεα παντα,
οσσα περιδρυφθησαν. Sodis. 396. vix credo sic debilibus et fractis numeris e poetae manu exiisse observavit enim jam Spitgne de Vers Graee. her. g. . raros esse apud Veteres poetas opicos ejusmodi Versus, qui nulla caesura in tertio pede incedant; sicubi vero reperiantur, in quarto pede necessariam fere esse incisionem, in secundo Vero plerumque etiam obtinere. Atque in Quinti qui dem carmin omnes ejusmodi Versus masculam caesuram simul et in secundo et in quarto versu observant. Maximus inter hos numerus est eorum Versuum, qui pedem tertium ab integra voce exordiuntur, atque finem secundi pedis post caesuram
duabus Oculis monosyllabis impioni. Si l 45: Ἀλκιβίη τε καὶ Αντιβροτη καὶ Ληρι ιαχεια. ita quoque, ut pes tertius spondeum efficiat, 11, 183:Eυμμιαχός τε καὶ Αἰνείας συν δέ σφιν ταιροι. cf. praeterea a 228. 229. 230. 260 531. 10, 87 111. 11 85 12, 133. 320 325 te. Alii vero sunt Versus, ubi secundipodis ultima breVis syllaba pars est ejus ocis, quae tertium pedem totum et initium quarti implet, ita ut una tantum Vocula monosyllaba post caesuram masculam pedis secundi sequatur,
ρυνομον τε φιλοπτολεμον καὶ Ἐνυέα δῖον.
89쪽
QUINTUS AE MYRNAEU8. 27 cf. 5, 17 6 317 7, 484 8 457 11, 7 340 etc. Tandem
sunt quoque Versus, ubi ambae breves syllaba finales secundi pedis Voci, quae tertium pedem implet, adhaerent, ut 5, 105. Πτήνων ἐριδαινομένων - συμμεμαωτες. Cf. 6, 338. etc. molui omnia exempla cumulare. Sed praeter has talium versuum formas nullam aliam facile repereris. MamVersus 1 , 529:
non simplici vitio laborat. Legendum esse: ἔνθ' εις ελε Ληpοχον τ' ἰδ' 'Αρήων πιλον, viderunt jam Rhodomannus et Hermannus Orph. p. 741. Sed
satis hinc patet nullam esse in tot Quinti carmine Versum, ubi, si in tertio pede caesura neglecta fuerit, quartus quoque pes ea destituatur. Hinc fidenter corruptum pronuncio Versum istum, quem stipra dedimus, 4, 396. et emendatione corrigendum. Vide, num sufficiat: τῶν δ' αIφα τεθρυμμένα . . . V. 416. καί μν κυδαίνεσκον απείριτον, ουνεκ' ἄρ' υτὸν πληγη ἐπαλγυνεσκε θοου ποδος. I fg ἔτ' αλγυνεσκε. v. 10. ποδας δ' υπεκίνυον αυτως. Num sorte υπεκίνεον Quaeritur an κινυε in usi fuerit. De V. 521. cf. Adnot. ad 8, 331. V. 578 sq. αυτος ἐνὶ πρώτοισιν οἷομενος μεγα κυδος ἱππασίης νελέσθαC ο δ' υτι λητο ιηνεν ἀμφ' Ἀχιλῆος αεθλα πονευμενος. 8eribo αν λέσθαι et tum πονευμένου. V. 590 pro αεθλησοντες scribendum , εθλευσοντες ut V.
V. 49. αἰπυτατον δὲ τέτυκτο θεοδμήτε ἐπὶ ἔργο'. Lege θεοκμήτω ut . . καὶ τα με ε ησκχῖτο θεοκεινοι ἐπὶ ἔργω us quoque 7, 29 12, 514. V l25 sqq. αλλ' li vis τ' ἐσάωσε νέκυν, καὶ ριστος Ἀχαιων καὶ νυν οἱ θηητα καὶ αμβροτα τευχη σασθαι δωσω, α καὶ Meκαρεσσι μέγ' ευαδεν α θανάτοισιν. die hune locum seribendum duxi levius est, quod mutari ος
90쪽
28 QUIN TU SMYRNAEUS. ἐσα- καί νυ is οἱ et ἀθανώτωσι, quae grammatica severior et usus politicus mutari voluit Sed non minus certum mihi videtur quod μουαδεν in μέγ' ευαδεν abire jussi. Hoe eis statim probabit, qui, perlecto Quinto, quantum ille hoc μγα desectatus fuerit, observaverit, quod exemplis nunc non confirmabimus. Cf. Annot ad 2, 27.)v. 145. pro δώη scribendum est δωy. Rhodomantius habuit δώη, ut nescias, quem modum voluerit. v. 176. M φάτο τοὶ δ' ἔνα -- ἐνὶ στέρνοισιν ἔχοντες αμφαδον ήνηναντο δικασπολίην ἐρατεινήν. Max o Uysses, de armis Achillis certaturi, domenoa, Nestorem et Agamemnonem arbitros sibi elegerant V. 134 sqq.)Prudenter hinc abhorret estor; nam fore ut, quem inferiorem pronuntiaverint, is propter judicium, quod iniquum sibi vide atur, arbitris tribus succenseat; quapropter ut captivi Trojani hane litori dirimant, suadet laudat ejus consilium Agamemnon, et ipse iram ejus, cui arma deneganda sint, Vitaturas. Atqui omnes tres tunc ηνήναντο δικασπολιατν. Sed quo jure poeta hane ἐρατεινὴν vocare possit, Viderint alii mihi tum ex his, quae praocedunt, tum ex V. 18. Verisimile fit, Quintum scripsisse: δικασπολίηρο λεγεινην. Sic enim oster de eadem re versu, quem diximus 3 18: καὶ τοτε Τρωοι τὼς ἔριν μασαν α λεγεινὴν αἰζηων. v. 177. pro των δ Ἀρ αναινομένων melius videtur των '
v. 212. pro μέσσοισιν ἔχε νέας utique scribendum est ἔχεις νέας Post v 231. Tychsenius lacunae signa posuit; si codices secutus, bono fecit; sin minus, asperiorem orationem Versu transposit emollies: αλλα τίη μυθομνιν ἐριδμιάνοντε κακοῖσιν,οπις φέρητερος ἐστιν ἐν φθισήνορι χαρμη, ἔσταμεν αμφ' Ἀχιλῆος αμυμνος αγλα τευχη; v. 273 portis sacile persuadebo legendum esse: ου γαρ ἔμοιγ'
ἐπαμυνας pro eo, quod Vulgatur, is γα μι similiter iv. 290. καὶ δ ἐμοὶ pro καὶ δέ μοι.
V. 278. cur Tychsenius στήσας pro στῆσα Veterum editionum scripserit, non video.