Caroli Ludovici Struve ... Opuscula selecta

71쪽

QUINTUM SMYRNAEU8. 13τAροιεμοι generet, neque τι eo των μαι. Sed oritur jam alia quaestio, unde factum sit, ut saepius o ρομμα in Veteribus libris scribatur. At eodem jure hoc semper τλρυμαι scribi debere contendimus, quo toties ειλημμαι in rui ιαι, λῆμμα in λῆμα, sensu exigente tritici mutariint Simile vitium per dongum tempus Horodotum insederat , I. τεταμμένον pro τεταμένον, donec praeeuntibus codicibus quibusdam et ipsa Aldina editionea Sohaesero ejectum est. In Schweighlluseri quidem editione denuo τεταμμένον legitur, sed ut ex arietate lectionis pag. 164. apparet. inrito editore. Praeterea, ne quid mittamus, quod ad quaestionem hanc dijudicandam valeat, fieri quoque potuit, ut librariorum, qui τέτρυμμα scripserunt, animo bVersaretur duplex illa scriptura, quae in persecto passivi Verborum in coexeuntium saepissime reperitur ut τεθήλυμμαι et τε λυμαι, quibus tertia etiam, eaque longe frequentior, τεθηλυσμαι accedit. Nonnulla hujus generis otio Buι- Gr. Gr. - 165 ruis jam addo παρώξυμαι. raucian cal. n. m. cred. c. 23. δεδάσωμαι. Hippocr. . l. p. 478. 36. ἐξήραμαι. id. . . v. 18. Galen. T. 2. v. 14. M. τετράχυμαι. Galen. . . p. 7. ll. ἐσκλήρυμαι. ten. . . pag. 14. 17 B. 31 B. 33. κατισχυμαι, Chry3ωwm.

y Φιρμασμαι id T l. p. 236 383. 394. . . p. 15. Galen Ta p. 8. 16 B. λελέπτυσμαι Hippocr. . . p. 309. T. 2. p. 19. ten. . . p. 2. ἐσκληρυσμαι m ocr. . l. pag. 605. ---ivομαι. Heliodor aemios. p. 77. σεσημασμαι Schol. Soph. Huc.' Α πεπάχυσιμυι Galen. . . pag. 7. λελευκασμαι id. . . p. 10, 8 13, B At profecto hic quoque nullam causam Video, cur ' dem vox et duplicio et simplici scripta fuerit. Hoc enim N ex peculiari usu quorundam scriptorum repeti potest, qui

' honiae gratia alterum a expunxerint, cum, ut e exemplis

72쪽

14 QUINTUS MYRNAEUS. allatis patet, promiscue utraque scribendi ratio in oninibus Teperiatur. Quare cum ut anno scripturam, quae simplex μostendit, non solum addubito, Verum prorsus vitiis librariorum annumero. Neque quicquam praesidii sibi petere potest a PQrseet activi. Affert quidem But annus κεκέρδακα, nescio unde, et ἐμβραδυκει, a me quondam ipsi suggestum, e Lucian convis. s. v . c. 20. Verum in tanta paucitate exemplorum, quRe omnium omnino persectorum activi exstant, duo tamen hactenihil valent contra majorem multitudinem, quae sormae re inrisadduci possunt. πικρογκα et μεμαγα- habet jam Mura in Gr. Grimo 218, illud ex Dinarcho, hoc e lutarcho ceterum Pammaecurato in his formis perfectorum ab ανε et υνο proficis Entium versatus est atthiae). Atque sic προ αρδυγκα Dion Cass. 37, 29. σεσήμαγκα ArisL de LXX. interprest pag. Ti. v. D. κεχλιαγκα, τεθέρμαγκα euch. s. h. v. pag. 42 Adde notata Menario in diatro de ArisDbula pag. 87, qui simul observat, puras Atticorum aures, praeter πέφαγκα, a caeteris abhorruise. v. 693. χ οἱ προσθε ποδων θαμέες τοτοα- δι' αἴθρης

δεινον αππι μενοι '

Sic Tychsenius antea erat παιθομένης, quod non displic t. Colorem traxit Quintus ex Hesiodi Theog. v. 688 sqq.

V. 35. malim γυναιμανέεσσι, iam de larma γυναιμανέων

valde addubito. V. 759. quemadmodum etiam 4 400. προπαροιθεν mutandum videtur in τοπαροιθεν, qui solennis est Quint usus 1 62.69. 2, 13. 336 340 3 80 750 4 314. 5, 148. 8, 269. 9 401. 10, 243. 3, 33. 12, 128. Neque minus , 303.

pro οπε παροιθεν lege ος τοπαροιθεν.

v. 61. αλί - Πηλείδης τοι μοίιος ἐξεφαάνθη, ς σε θυι ιον ἔλυσα. Patet scribendum esse ἐξεφαανθην. Similis macula Horatio abstergenda, ni fallor, in mellitissimo carmine 3 9 6:

donec non alia magis

arsisti, neque eram Lydia post Chloen, multi Lydia nominis Romana vigui larior Ilia. Exemplaria omnia erat Lydia praebent; sed dixit quoque Lydia vigui non viguit. - . 792.

73쪽

QUINTUS AE MYRNAEUA. 15οσα κταμένη ἐπιωκει

Cetem V 490. κέασσεν pro κέδασσεν reponi quoque jussit C. E. GlaseWald, juvenis optimae spei, in Conjectaneis in Quintum Smymaeum, Vitebergae nuper editis . . dem p. 17. 8.

respiciens programma auctumnale nostrum Progr. 5. 816.), ante annum editum, ubi lib. . v. 132. certam ob causam μίη in μίγη uisVeramus, tres praeterea locos Quinti affert, ubi Meti occurrat: 7, 163. πυρκαῖὴν αμα πασι μίην περιννωαντες,

αντιον δε--λως καὶ ρινεμφέα πα- τοκῆα. Atque in primo quidem loco μίαν ipso corrigit, secundi non minus facilem emendationem pronuntians rescript μῆ ἄρμη. Bene; nam Tychsenius pessime edidit μη - αρμη. Sed Gla-seWaldium Rhodomanni editionem non inspexisse liquet. Hic enim jam μιῆ- ὀρμη habet. Neque hac inspecta, difficiliorem emendationem tertii exempli dixisset, neque pugner, quodpae Viri Doctissiini dixerim, apponere jussisset νυξ μία μέν μιν ἔφηνε. Rhodomanni enim oditio habet νυ δέ μιν η μιν - νε quod non cum Rhodomanno in νυξ δὲ μίη μιν mutandum ruit, sed aut relinquendum, aut, quod praefero νυξ δὲ μί' ημὶν 'n' rescribendum.

V. 1. υταρ ἐπεὶ κορυφα ορέων περ ηχηέντων μορον τε φάος ηλθεν ατειρέος ηελίοιο.qui sint montes στερηχήεντες, nescio; disjungend sunt, quae male coaluerunt: ορι- περ ηχηέντων. Secundum πὲρ pertinet ad ηλθεν, quemadmodum V. 123. ἡ ικ δ' ηλιβάτων ρέων περέωνται ακρης λαμπρος ἀν Ῥυρανον ευρων Ἐμφορος V 27. ω φιλος, ηδ αλλοι '- σθεναροί- ἐπίκουροι, 8eribo οἱ δ' ἄλλοι. Nam si bene memini, ceteri Quint semper sequntur οἱ ἄλλοι, ut plorumque etiam in Odyssea os. Ost. 2, 36. 73. Od. 9, 1. - . 46. pro δαμεια lege δαμει propter

74쪽

16 QUINTUS MYRNAEU8. διατακι τόσσα φέροντας υπὲρ πολιος τε καὶ αυτων. Saepe sic in picis in hac sormula αυτον, ωυτῶν de ipsis incolis, praesertim de viris usurpatur, etiam ubi aliud pronomen exspectes, ut h. l. ἡμῶν -- Simplicissimum est, ut legitur , 211. M-τυλ πτου ἔφης Λαναων νέας ηδὲ καὶ αυτους διώσειν. quod nulla explicatione eget. Sed 9 89. - γαρ Ἀλεξανδροιο πέλει πέρι μνου νος αεθλος Ουδ' Ἐλένης, ἄλλ' ἔστι περὶ πτολιο τε καὶ αυτων.

κραδίη δέ οἱ ἐν α μαλλον

ἄρμαινεν πονέεσθαι πὲρ τεκέων τε καὶ αυτου

vido no fuerit καὶ αυτου Sic quoque , 534. ἄμα δ' io δαῖτα πένοντο αυτοι ἡδ' Ἀποασι i. o. ἐαυτοῖς; s. 11 432. Inde non dubito , 510. pro:

A αρο α ιυνομενοι νηων περ ηδὲ καὶ ανδρων, μεινον ἐν σιώνη ex ossemni consuetudine scribendum esse: 'i δὲ καὶ αυτων. Sod. 9, 140. bono se habet. πασιμι δὲ γυια ἔτρεμεν υχομένησιν -- τεκέων τε καὶ ανδρων ηδὲ κασσνντων mulieres enim Trojanae supplicos Deos orabant pro filiis, viris et fratribus, qui pugnabant; ibi καὶ αυτων nihil aliud esse os Set, quam pro se ipsis orabant. - . 9. ἐγω δέ τοι. elius, ni fallor, ἐγώ γέ τοι. - . 187. στατος πνος Pro στερος Occuparunt jam Rhodomannus et Spitgner. V. 224. - iuαστον ει νέφεα κτυπέωνι θηγομεν αλλήλοισι , ubi θησομεν pro γαμοι is ex Rhodomanni correctione Venii, qui vertit inter se collisae. Sed non satis intelligo. Praestat Vel τειρομεν et πλησσομεν vel similo quid Lobselaui θεινομεν conjecit. - . 298 - 30 aliquid excidisse suspicor; οἱ δὲ enim quo roferatur, non habet. - . 306. μέλλε δὲ vilia περὶ παιδὶ καὶ αυτος κεῖσθαι όμως κταμένοις, ἐναλίγκιον

75쪽

QUINTUM SMYRNAEU8. 1 ἐνα κω mirifice languet lego κταμένοις ἐναρίθμιον. v. 328. εἰ δέ μοι ψωωπι κατ' αντίον ληλουθεις scribendum est καταντίον, qua Vocula Quintus utitur 1, 540. 3, 34. 131. 161. 8, 267 mesi Vox haec passa ostra 274: κατα δ' αντίον ανέρος νηρμαρνατο θαρσαλέως. Secundum o tertiimi casum Voc haec adjunctum habet, intexempla demonstrant. - . 18:- θωθεν γένος εἰμὶ

'μυς οβριμος υίος, ον ἔκποθι λειριοεσσαι Ἐσπιρίδες θρέψαντο παρα - ωκεανο . -- a Rhodomanno positum est, tum antea AsB ἔκτοθι, quod retinendum erat ἔκτοθι est enim seorsim. h. e. procul a ceterorum hominum commercio in extremo terram margine.

Alia signification hoc vocabulum legitur 7, 372:-oντες δ' ἐπὶ θῖνα βαρυγδο-οιο θαλασσης, ευρον ἔσαιτ' ἐλατηρας κιοου ἔνδοθι νηος ἷστία τ' ἐντείνοντας, ἐπειγομένους τ ανα νῆα.atii α δ' ἄρ' αὐτος ἔβη οἱ δ' ἔκτοθι πιίσματ' ἔλυσαν, ευνας θ', est νήεσσι μέγα σθένος αἰὲν Εωνται. ubi ἔνδοθι et ἐκτοθι sibi opponuntur Ceterum pro ἐντείνοντας lege ἐντυνοντας, coss. 14 405 occupavit hoc jam Rhodo-

mannus, neglectus a Tychsenio. - . 27. ναίει μως φεσσι, μετ έχουσι κυδιοωσα, απρηκτος καὶ αἷμος. qui Quinti consuetudinem novit, probabit correctionem nostram: ιέγ' ἰχθυσι κυδιοωσα. - . 495.

ω in δ' ουρανος ευρυς υπέβραχεν.8eribondum est hoc loco ἐπέβραχεν, quod monuit jam Spitκ-neriant. p. 203 idemque Verbum restituendum v. 393. τευχε δ' ἄμφ' μοισιν πέβραχε.

Ἀγρον. - . 573. pro πηέριοι legendum Videtur ἐπηέριοι. V. 577. pro σωιι αναγειρομενοι μογεροὶ φορέουσιν ταιροι lege αναειρο μενοι - φορέωσιν - . - . 22. prorsus mirum est illud μη να pro ιν ιιη. - . 627. φέρων pro φέρειν Spitano jam occupavit. - . 34. παννυχίη δ' ἄλεγεινον ανε στοναχιζε γοωσαμός.

76쪽

-ας τοσσα φέροντας υπὲρ πολιος τε καὶ αυτων.

Saepe sic in picis in hac formula αυτον αυτους de ipsis in colis, praesertim de viris usurpatur, etiam ubi aliud pronomen exspectes, ut h. l. ἡμιον αυτων. Simplicissimum est, ut legi

δρώσειν. quod nulla explicatione eges. Sed 9 89. - γαρ Ἀλεξανδροιο πέλει πέρι μουνος αεθλος Ουδ' Ἐλένης, αλλ' ἔστι περὶ πτολι- τε καὶ αυτων. est ut in primo loco pro ἡμῶν Ῥυτων. iro μουνος malim

κραδίη δέ οἱ ἐν α μιλλον

ἄρμαινεν πονέεσθαι πω τεκέων τε καὶ αυτου

vido ne merit καὶ αυτου Sic quoquo , 534. ἄμι δ' ἡοι δαῖτα πένοντο αυτοῖς vix 4-οασι i. e. ἐαυτοὰ cf. 11 432. Indo non dubito , 510. pro :ὼς ἄρ αμ-μνοι νηων τε η δὲ καὶ ανδρῶν, ναμνον ἐν 'iam ex sollemni consuetudin scribendum 'sse: si δὲ καὶ αυτῶν. Sed 9, 140. bene se habet.

ἔτρεμεν υχομένησιν - τεκέων τε καὶ ἄνδρῶν ἡδὲ κασσννὶ των mulieres enim Trojanae supplices Deos orabant pro filiis, viri et fratribus, qui pugnabant; ibi καὶ αυτων nihil aliud esse os Set, quum pro se ipsis orabant. - . 79. ἐγω δέ τοι. Melius, ni fallor, ἐγώ γέ τοι - v. 187. στατος -- apro στερρς occuparunt jam Rhodomannus trapitgner. v. 224. - uαστον-τὶ νέφεα --τέ- θηγομεν αλληλοισι, ubi θηγομν' pro γηθομεν ex Rhodomanni corroctione venii, qui vertit inter se collisas. Sod non satis intolligo. raesui Vel τειρομεν et πλησσομεν vo similo quid Lobsehis θεινομεν conjecit. - . 298 - 30 aliquid Oxcidisso suspieor; οἱ δὲ enim quo referatur, non habot. - . 306. μέλλεν δε δεα περὶ παιδὶ καὶ αυτος

κεῖσθαι μως κταμένοις, ἐναλίγκιον

77쪽

QUINTUM SMYRNAEU8. 1 ἐναλίγ- mirifico languet lego κταμένοις ἐναρίθμιον. v. 328. εἰ δέ μοι ηβοόωαι κατ' ἀντίον εἰληλουθεις scribendum est καταντίον, qu Vocula Quintus utitur 1, 540. 3, 34 13l. 161. 8, 267 Tm in Vox haec passa es 8 274: καταυ Ἀντίον ανέρος ανὴρ μαρνατο θαρσαλέως. Secundum et tertium casum Voc haec adjunctum habet, intexempla demonstrant. - . 18:- θεοθεν γένος εἰμ'μυς οβριμος υίος, ον ἔκποθι λειριοεσσαι Ἐσπιρίδες θρέψαντο παρα- ωκεανολ.

εκποθι a Rhodomanno positum est cum antea osset Ἀκτοθι, quod rotinendum erat ἔκτοθι est iam seorsim. h. e. procul a ceterorum hominum commercio in extremo terram margine.

Alia significations hoc vocabulum legitur 7, 372:ἐλθοντες δ' ἐπὶ θινα βαρυγδουποιο θαλασσης, ευρον ἔπειτ' ἐλατῆρας ἐυιοου ἔνδοθι κης ωτία τ' ἐντείνοντας, μειγομένους τ ανα νῆα.αL- δ αρ' αὐτος ἔβη οἱ δ' ἔκτοθι πείσμα ἔλυσαν, ευνας θ', est νήεσσι μέγα σθένος αμ μονται. ubi ἔνδοθι o ἔκτοθι sibi opponuntur Ceterum pro ἐντείνοντας lege ἐντυνοντας, cou. 14 405 occupavit hoc jam Rhodo-

qui Quinti consuetudinom novit, probabit correctionem nostram: μέγ' ἰχθυσι κυδιόωσα. - . 495. υ νοθε δ' - νος ευρυς υπέβραχεν.8eribondum os hoc loco ἐπέβραχεν, quod monuit jam Spitκ- ne Mant. p. 203 idemque Verbum Θstituendum V. 393. τεωνα δ' ἄμφ' - οισιν πέβραχε.

Ἀγρον. - . 573. pro πηέριοι legendum Videtur ἐπηέριοι. V. 577. pro σωμ' αναγειρομενοι μογεροὶ φορέουσιν ἔταιροι lege αναειρο μενοι - φορέωσιν - . - . 22. prorsus mirum os illud μὴ να pro ινα μή - . 627. φέριον pro φέρειν Spitetne jam occupaVit. - . 34. παν-χίη δ' ἄλεγεινον ἀνεστονάχιζε γοωσα

78쪽

18 QUINTUM AMYRNAEUS. αναστοναχέε ε Orphicis citat Minoide in Lex. eadem forma paulo ante usus erat Quintus V. 608.

μακρον ανεστοναχησε πολυστονος φιγέν-. ut nescias, annon utroquo loco Vel ανε στοναχιζε vel Ve νε- στονάχησε rescribendum sit. LIB. m. v. 69. πί νυ μοι αἰνον οἷμον ἐπιπροέη με κέ-νηων; τλη τω - κατέναντα, καὶ εἰς αναφανδον ἱκέσθω.

Lege ἱκέσθαι, quod cum κατωαντα ungendum est Sic statim

Secundum casum vox κατέναντα habet hic et 1, 552. I, 444 8, 268. tertium 4, 286. - . L scribendum est: κείνου μαὶ βελέεσσιν ιζυρῶς απολέσθαι pro Vulg. ἐζυροῖς, coli. 6, 399. 9, 2 v. 124. αλλα , ως ζώοντα, νέκυν περμεφρίκασιν. Hiatus in fino primi pedis tolerari nequit, iam quae ejusmodi exempla ex Quinto afferri possunt, ea vel corrupta sunt, ut li 365: τοῖα υργείαν πεπυκασμέναι Ἀμφὶ μείαις

καρτυναντο φαλαγγες,

ubi syllaba ob similitudinem vocis sequentis fugitiva restituenda est: τοῖαι αρ' Ἀργείων . . ., quod a Spitanero quoque jam notatum estinant. p. 259., qui non minus alium locum 6, 35 bene sanavit; - vel aliam excusationem habent, ut 4. 385:των πέρι rδε ανέσταν, ἐελδομενοι μέγα νικης, ubi Hermannus Orph. p. 744 duplicem hiatum vitaturus scripsit: των πέρι τοι δε γ' ἀνέσταν Sod fuit: των πέρι οἱ δι' ἀνέσταν cf. V. 15. 29. ubi αλλω μα, φωτε logitur malum Vero post περὶ serendum duco quom si portinaciter eliminandum duxeris, scribe: των πέρι δοιοὶ ἀνέσταν σι τ λ. Bene itaque Hermannus Orph. p. 743. ἀλλά οἱ, ως ζωοντα . . 1. PraetΘren Verbum περιφρίττω dubii nota, qua insignitum legitur apud Sinneiderum in Lexico, liboratur hoc loco Quinti, cui tot otiam alia composita cum ἀμφὶ et περὶ debemus. - . 591. περιστενάχοντο δὲ λυγρονκτὶ τε μυρομένησιν. Compositam hanc formam, gutturali litora insignitam, Omittunt lexiere, quae tamen simplex στενάχω non minus quam στενάζω

79쪽

QUINTUM MYRNAEU8. 19 receperunt. Atque prosecto rara sunt exempla, ubi in praesenti tempore in eadem Voce praeter literam sibilantoma gutturalis quoque oppareat, neque aliud exemplum nori, quam φοκεο et graneo, si vera Schneide affert, qui utramque hanc formam laudat. Μihi Vero nihil praeter φώζω et φιπνυα se obtulit; κοζοντα et φωγμενα habet Hippocr. de Diaei. 2. . l. p. 29. Lind. φώγνυται Dioscorides 1, 80. Sed νεοζω et φο γ ιιι eodem modo cohaerent, ut ησσα et si ἡγνυμι, et quao hujus generis alia sunt. Neque tamen quisquam inde obtinebit, ἐγώ in usu fuisse Graecis, iis saltem imporibus, ad quae nostra monumenta pertinent Grammatica quidem disciplina his

et similibus formis carere non potest in lexica Vero eae non admittendae sunt, aut, si admittantur, monendi lectores, juniores praesertim, quos saepe hinc deceptos οVr, ut sciant dignο-8eere, quidnam revera usus tulerit, quidnam gramiaticis tantum rationibus obeatur. Sed quod dolendum, in recentissimis lexicis confusio haec magis aucta est, adscitis etiam ejusmodi sermis, quas ne necessita quidem grammatica postularit, nodum u8us comprobare possit. Sed haec occasione oblata disseruimus; περιστεναχω, de quo sermo est, habet Quintus praeter

hunc locum 3, 668. 730. 7, 35. 9, 9. 11, 23 12, 430.

Aliud hinc dorivatum περιστοναχέα dubium Schneidero videtur, nescias cur, cum idem στοναχέω ἐπιστοναχέω incera putet.L0cupletem praeterea assertorem vox haec habet in Quint. 3, 397:η δ' Ια περιστοναχησε πεσοντα. v. 601. ακτα δε περίαχον Ελλης ποντου.

Idem περιαχε rodit 11 382 o divisim 3 706, unde satis con-8tat, περιαχω esse περιιάχω, quod ex Homero Schnoidor fieri. Mirum tamen hanc solam esse vocem cum περὶ compositam, quae τ ι contractione quadam produxerit; neque alicubi id me

legere memini, nisi in Quinto, qui περιέχω ad similitudinem του αμνιάχω dixisse videtur, ut 4, 147.

ἐκ πυρος αἰθομένοιο μάλ' ἐσσυμένως αναείρας δῶκε ,οοις νέμοισι φέρειν Λυκίης σχεδον αἴης. 2.

80쪽

18 QUINTUM AMYRNAEUS. αναστοναχω ex Orphicis citat Solineidor in Lex. eadoin forma paulo ante usus erat Quintus V. 608.

1 δ' ι, ἐν μέσφρσιν, - περὶ παιδὶ χυθεῖσα

μακρόν ανεστοναχησε πολυστονος φιγέν-. ut nescias, anno utroquo loco Vel ανε στοναχιζε voL ἀνε- στοναχησε rescribendum sit. LIB. m. v. 69. si νύ - αἰ- οῖμον ἐπ τογοέηκε κρυφηδόν; τλπτω - κατέναντα, καὶ εἰς αναφανδον ἱκέσθω Lege ἱκέσθαι, quod cum κατ-ντα ungendum est Sic statim v. 77. τέ μευ rτω κατέναντα.

Secundum casum Vox Meτέναντα habet hic o P, 552. I, 444. 8, 268. tertium 4, 286. - . i. scribendum est: κείνου - βελέεσσιν Orζυρῶς απολέσθαι pro Vulg. ιγιής, coli. 6, 399. 9, 23. - . 124. αλλα , ως ζώοντα, νέκυν περιπεφρίκασιν. Hiatus in fino primi pedis tolerari nequit, iam quae ejusmodi exempla ex Quinto afferri possunt, ea vel corrupta sunt, ut li 365: τοῖαι 'Aπείαν πεπυκασμέναι ἀμω μείαις καραυναντο φαλαγγες, ubi syllaba ob similitudinom vocis sequentis fugitiva restituenda est: τοῖαι ἄρ Ἀργείων . . ., quod a Spitaner quoque jum notatum estinant. p. 259., qui non minus alium locum 6, 35 bene sanavit; - Vel aliam excusationem habent, ut 4. 385:των πέρι rδε ανέσταν, ἐελδομενοι μέγα νικης, ubi Hermannus Orph. p. 744 duplicem hiatum vitatum scripsit: των πέρι τοιδε ' ανέσταν Sed fuit: τῶν πέρι ἱ δωανέσταν P es. V. 15. 29. ubi ἄλλο δυω φωτε logitur matumVer post περ ferendum duco quem si portinaciter eliminandum duxeris, scribe: τιον πέρι δοιο ανέσταν . . λ Bene itaque Hermannus Orph. p. 43. αλλα οἱ, ως ζώοντα . . λ PraetΘrea verbum περιπρίττω dubii tota, sua insignitum legitur apud Schnoiderum in Loxico, liberatur hoc loco Quinti, cui tot etiam alia composita cum αμφὶ Θ περὶ debemus. - . 591. περιστεναχοντο δὲ λογιμωκητε μυρομένησιν. Compositam hanc formam, autturali litora insignitam, omittunt leXiere, quae tamen simplex στενάχω non minus quam στενα o