장음표시 사용
11쪽
sit minterpretatione scripturarum; cum viriq; conueniamus non posse scripturas certo, atq; in fallibiliter, humano iudicio explicari; sed necessarium em summa consensione dicamus instinetiim sancri spiritus, quo auctore scripturae conditae sunt. Sed illud esse internos controuersum,utrum in fallibilis haec Spiritus sancti assistentia ad sacrarum interpretationem litterarum, certo alicui, vel homini, vel hominum coetui sit promissa id, quod nos assirmamus,propter eas rationes, quas eo libro, consequentibus quinq; capitibus Bellar- minus enumerat; aduertarisnostri pernegant.Porr,hunc esse qui-monis huius statum, atq; in eo politam esse controuersiam, vidit Danaeus ipse in iis,quae ad caput illud s. adnotauit sic enim in responsione ad primum Bullarmini argumentum. Primum Belzarmini argumentum .inquit,eol. l 3. l. A. Negant Euangelici Spiritum sanctumati Iratum esse Pontificiis Episcopis, ergo volunt ex priuato amumquemque ammi arbitrio, iudicem essesacraesi ripturae. Vides, quam luculenter ipsemet doceat in eo fuistianos Catholicos, a Pseudeuangelicis dissentire; quod nos concedimus Spiritum sanctum, ita esse alligatum Concilio legitime definienti controuersias fidei,ut ab eo abesse non possit,sectaritid plane negant. Vide qua fraude paulo post natum quaestionis inuertat.In hac ipsa disputatione ita nostris rationibus respondet,ita nobiscum agit Danaeus, ouasi velimus ex huis in ano Pastorum iudicio definitiones fidei, pendere oportere, sic enim scribit in eo libro ad cap. . Quod ex Ecclesiastae r 2. inquit, . II. Aggaei. 2. .l2. Malac. 2. v. 7. allegatur, habet diserte in textui Θ,ex praeis scripto legis, G Dei Pastoris,non ex cuiusquam hominis arbitratu, distenistentia valere,oe ratum esse debere id, quod dicitur,docetur, definitur Lergo ex ipsi et textus,erbis a se citatis Bellarminus refutatur. Non urgeo in praesentia,quod falsarius est, bc sacram scripturam corrumpit Danaeus, nam ea de re suo loco disputabimus tillud quaero, quare con futetur his verbis Bellarminus; Quia,inquit, his scripturae locis do cemur ex praescripto legis &Dei Pastoris, non ex hominum arbitra in tu finiri controuersias oportere: Docet igitur,auctore Danaeo,Bel- Iarminus, ex hominum arbitratu finiendas csse controuersias fidei.
At ille nusquam hoc docuit; nam vult Episcoporum iudicio legitime de controuersiis fidei iudicantium fidem haberi; quia ei Concilio alligatus est Spiritus Sanctus, ut in iis, quae ad explicationem fidei pertinent, errare non possint. AtConcilium, quod auctore regitur Spiritu Sancto, humanum iudicium dici nulla ratione potest.
12쪽
Lib. I. Cap. II. Nisi sorte etiam Concilium,id,quod de abrogatione legaliumHierosolymis Ecclesia nascente coamam est,quia homines erant Apostoli,per quos in eo Concilio Ecclesiam suam docuit Spiritus sanctus,humanum iudicium fuisse dicendum est. Quod, etsi Lutherus forte non admodum grauato conccsserit, ne suilli suavitate sanguinis priuetur; Apostoli tamen nunquam annuerint, qui eius Con-ciiij dccretum magnifica illa inscriptione cohonestarunt.Visum est
Spiritui sancto,& nobis. Item ad cap. 8. Quae ex Patribus nunt, citat Bellai minus, toto hoca. p. neq; Episcopis,ne .Romano Pontifici,arbitrariam illam desiniendi quaesit veraIacra scriptura, o quis erus illius sensus,potestatim tribuunt. Nam esset illud, remerarium, superbum, apelle Dei verbum ex hominum arbitratu pendere. Haec Danaeus. At nos, non arbitrariam potestatem humana ratione iudicandi de vera sacrae scripturae intelligentia sed Spiritus sancti infallibilem assisten. tiam concedimus Episcopis , cum summo Pastore iudicantibus. Quare manifeste statum quaestionis nucrtit, ut calumnictur Da
Alterum, non minus luculentum exemplum est in I. controuersa lib. q. cap. I. ubi proponitur quaestio, de persectione animae Christi.Volunt enim Haeretici nostri temporis, quod etiam Danaeus confitetur,Christum Dominum quaedam aliquando ignorasse, quae deinde didicerit, atq; ob eam rem ignorantiam tribuut animae Christi; credo ne sapientiorem se , Deum habeant. Quam eorum haeresim postquam retulit Bellarminus, eorumq; verbis probauit ab ipsis defendi, ita caput illud claudit. At Catholicorum communis sententiasemperfuit, Christi animam ab ipsasua creatione repletam scientia, Ergratia, ita ut nihilpostea didicerit, quod non antea sciuerit. Haec Bellarminus; quibus satis apparet controuersae status , de scientia animae Christi. Neq; verbiu anc esse inter nos, atq; Haereticos controuersiam Danaeus inficiatur, qui ad caput primum, dum pro sua
illa ignorantia non longe post initium argumentatur,postquam di xit in scripturis dici Christum Dominum profecisse sapientia, ut&Ioannem,&Samuelem Iisdem verbis, inopesit,res eadem,s profectus
similis,proculdubio inscriptura significatur,ex quibus in istis singulis sapientia erevisse, ac proinde ignorantia quadampraecessisse intelligitur. Haec eo loco Danaeus Minfra me, inquit, verissimum en Diuinam Christinaturam humanae illi, quam a sumpsit ergradus, empora distens se, quaerant ad alutem hominum, π cognitumfactunecesseria. Exqui'
13쪽
bus verbis, satis apparet velle Danaeum cum suis id, quod Ecclesia Catholica semper negauit Christum Dominum aliquando ignorasse nonnulla,quae postea grandior factus didicerit. At in ipso disputationis cursu controuersiam plane mutat, atq; ita nobiscum a-sit,ac si diceremus animam Christi, ab ipso conceptionis articulo. Ita fuisse sapientia consummatam, ut parc diuinae,sapientiam, ac scientiam sit assequuta Nam eodem capite, non multo post, dum sententiam suam probare nititur ex scholasticis. Iombardus ipse, inquit,M. 3 int dist. I . negat animam Christ aequari inscientia Deo cre
quam accepit Christus esses nitam , nec ad eapertingere , quae insimu-nius potestate Paterposivit, quale e 1stire diem Iudicii Et qui exsententiariis aliter pentiunt , isti, acit idioma essentiale Deitatis increaturam, id e L animam Christi transfundunt, nimirum omniscientiam, atque sic animam Christi Deum nouum fabricanta, aut in Ubiquetariorum err rem,quem tamen ipsi damnant ncidunt. idelicet.' huma Christinat
ra habeat participative ea, quae diuina habet essentialiter. Haec eo loco, quae, atque similia, incredibile dicti est, quam nobis Dequenter obiiciat in ea tractatione. Quaerro igitur a Danaeo velitne ipse,
aut tunc, cum in coelum Christus ascendit, aut etiam nune, Cum
iam sedet ad dexteram Patris, Omnia ea nosse animam Christi, cuiae Deus ipse Diuina sua sapientia nouit si affirmat, aut Deun no uum fabricat, aut biquetarius est, quamquam contra eam sectam scripsissi se gloriatur. Aut certe, si, cum eam cognitionem an I-mae Christi nunc ipse concedat, neque nouum Deum fabricat, ne que biquetarius est ne ex nostra quidem sententia ea absurda sequuntur, qui illud unum asserimus, beatim mam Christi animam, eadem nunc norse, beata, atque insuli scientia, quae ab ipso suae creationis instanti primum nouit. Si autem nunc humana Christi intelligentia, neq; omnia,ne et ata perfectione scientiae com-
praehendὶt; ut diuinae parem habeat sapientiam bunde colligit Danaeus, omni scientiam illi a nobis tribui, ex eo, quod eadem illa,quae nunc nouit,iam tum,in matris utero sciuisse contendmuis haut qua ratione gloriatur, Lombardum, atque Durandum adstipulari suae sententiae, quia infinitam, ac parem diuinae sapientiam Christi animae deneget Nam,quod Duran Jum, velle ait, ea, quae Pater in sua
potestate posuit,ipsumq; adeo Iudiciidiem,a Christi anima ignorari,manifesta calumnia est
14쪽
III. Exemplum est eodem libro cap. 8.ubi agitur de descensu ammae Christi ad inferos, contra Caluinum , qui vult auimam Christi damnatorum hominum supplicia pertulisse, cuius capitis ea inscriptio est Christum non pertullisse poenas Damnatorum. In eo capite, postquam retulit Bellarminus Caluini haeresim, quam is multis in locis inculcauit, ne tantam blasphemiam imprudent effudisse videretur, haec subdit. Refellitur hac noua, inaudita impietώ, primo, quia scriptura totam salutem nostram tribuunt a guini,c morti corporali Christi, G post mortem corporalem, nullam ,lteriuspoenam agnostunt. In cuius rei confirmationem profert Bel- Iarminus diuersa scriptura loca, Philipp. 2. Humilia uirsemetipsum, c. subdit Hides, hic nullam feri mentionem Inferorum Matth. ao Marci Io Lue. 18. Passionemsuam , ac resurrectionempraedicit. Vbi quaeso, inquit, reliquit dolores damnatorum , IcrDGati gehennae
Multa alia profert ex Epistolis Pauli, quae ita concludit. Ride ergo quamsit verum , quod dicit Caluinus , corporali morte Chrsum nihil egisse ; sed inferni doloribus. At Danaeus ita aduersus Bellarminum disputat . ac si doceat Christum in anima sua nullum paulo grauiorem dolorem sensisse. Sic enim scribit ad caputa non longe ab initio dum primam Bellarmini rationem refert Scriptura totamsalutem nostram sanguini, morti corporali Christi tribuis ergo manima nihilpes est. Et paulo post secundam Bellarmini rationem affert his verbis Isaias enumerat omnes dolores, quos pro no-srupeccatis Christuspassi est; at nunquam eum in anima passum esse,acproinde, qusdidem est,in infernum descendisse meminit. Item , in ius rationis solutione, post allatum Isaiae testimonium, quo Chrisius dicitur posuisse animam suam. Vides Bellarmine inquit, quoties doloris,quem passu effin anima Dominus ille noster, seruator Christus meminit IsaiaspΑiqni, vel omnem animae dolorem, atque tristitiam, insemni, ac genennae nomine Danaeus intelligit atque ita non modo
tunc, cum raret in horto, atque in eruce derelictum se esse clamaret; sed etiam cum lacrimatus est . atque omnino quoties indomluit animo, descendisse dicetur ad inferos nosque ipsi , cum a. nimo angimur, cum moerore, cum taedio cum metu torque
mur, ad inferos descendimus, quod ridiculum est, neque
15쪽
conceditur ab aduersariis Aut si,no quilibet,sed certus quidam dolor animi,est damnatorum hominum cruciatus, quon qua patitur, ubicumq; demum sit,ad inferos descendere dicitur,mutat Danaeus uuaestionis statum, cum controuersiam nostram, quae in eo posita est,utrum animaChristi pertulerit damnatorum hominum poenas, ad animi dolorem cruciatumq; traducit.
IV. Exemplum, sit ex lib. e. eiusdem controuersiae, ubi agitur de ossicio mediatoris. In eo libro cap. primo Bellar minus sic stribit. Esi autemstententia communis Catholicorum, ipsum quidem mediatorem, siue t Theologi loquuntur,principium, quod operabatur opera mediatoris, nsuisse Deum solum et hominemisium,sted utrumq; simul, hoc eff.
verbum incarnatum, siue Deum humanatum Principium tamen, quo illa opera, a mediatore fiebant, fuisse naturam humanam,non diuinam. metsi enimDeus incarnatus erat,qui oralat,patiebatur,obediebat, atιsta eiebat,tamen haec omniafaciebat secundumformamserui, nonsecundum formam Dei. Quod idem rc petit cap. 3.&cap. . . hic Cyrillus: Non poteranquit, nM, G idem, ut idem sacrisi sacrificium accepit γ Deus,ergo non osterio Devi oster uitur' homo tantum.Ιmim vero capitis tertiiliae resim Caluini, fcctariorum eius commemorans. Contendunt,inquit. hri exercera' pcium m diatoris stecundum tram , naturam Status igitur quaestionis a Binam mino propositae est, exerceatne Christus mediatoris ollacium, secundum, nam tantum naturam, quod Catholici credimus, an vero secundum utramcaue, ut Caluiniani volunt. Quod i plum Danaeus agnoscit,tumis at mtur,m .uit si christi qua Deus, est nobis infensius, ergo cessasse ilia ipsam
naturam diurnam,omnino in operibus nostrae mediationι , C cum Deo reconciliaricnis,nam Deus in diciturpb reconciliasse mundum, .Cor. . in mobrem etiam deitas ipsa operata est, π quidem,ut prιncφιum formale in operibus nostrastecum reconciliationis. Praeterea scribιtur αι-
tute Christus per Spiritum aeternumsesepro nobis obtulisse. Et mira acicap. 4n responsione ad 4.Bellarmi inquit, Smit Bessarminus Jacrificarere sium est propria illio meiat ri ,eta hominis. 'sondeo sacrificare, si pro ista externa duntaxat pasi
onaikristipumitur, est hominis Christipasito sim Spiritum ini. robur, cu tanta passus est Christus, ea quoq; oce complectaris, id quod necesse est,Deus Aristusse deitas ChristiIubministrauit ast intonem tanquam
pari aberapvpositi. Vbi vides ab illo idi quodia christi sacrificio
16쪽
eoi meis instar est,humanitati,id quod nuclei locum habet,atq; adeo quod ipsam sormalem rationem sacrificij continet diuinitati tribui. Nimirum passam humanitatem dicit Danaeus, quod est sacrificari, atq; offerri; reliqua diuinitatis esse vult,hoc est sacrificare, & offerre.1dem tamen interdum perinde loquitur, quasi negemus potui Gse eandem personam in duabus naturis subsistentem, secundum
nam naturam exercere opera mediatoris,seeundum alteram eadem
illa opera acceptare sic enim ad cap. . refert Bellarmini, ut ipse vocat,fundamentum. Non potest nufra id sacrificium erre, craecipere; ergo idem Christus, non potest, eum sit idem meadempersona,
ipse sibisacrificium mortissiuae obtulisse, accepisse Pergit ipse deinde.
hum hoc. nam contra Augustinus tib I .cap. 2o de civitate. Informa
Dei, inquιt, sacrificium,cum Patre sumit,qui idem in formastrui sacrificia iamfuit. Idem Christus,ait Augustinus seipso,e maior, inminor est,m ior,qua Deus,se ipso homine. Et ad cap. 3 in responsione ad 2 Bellar mini. Idem Christus, inquit, apudstinum, qua Deus est ossensius certe mediator en, qua homo, se ipsum in natura humana Deo sterens. Et incensura libris non multo post initium. Quod miratur Beliarminus, inquit,Christum,qua homo, ibi ipsi,qua Deus es,obtulissesacrificium.imperitiamsiuam detegit. Quibus in locis, non modo fallarius est, cum Bellarminus expresse cap.q.docuerit posse cundem,ut homo est,tabi,qua Deus est Oxfferre, atq; acceptare sacrificium a seipso sed st
tum omnino quaestionis in uertit. Non enim hoc quaerimus, utrum ratione formae serui, mediatoris ossicuam exercere idem apud se,ut informa Dei existentem potuerit sed illud in controuerlia est, virum idcm secundum eandem formam eandemq; rationem sacriis
suiu offerre sibi,&mediatoris osticio,apud se fungi potuerit, quod nos negamus,illi concedunt. Quare illud etiam Bellarminus capite illo . ex Cyrillo notauit, non posse eundem, ut eundem, sacrinciaum tibi offerre; quod Danaeus, ut aliquid dicere videretur, omisit. Nisi forte,aut ad alium, quam ad mediatorem spectare, aut aliud magis proprium mediatoris munus esse putat, quam offerre dona,
di sacrificia pro peccatis: aut nihil interesse, dicatur ne Christus, ut in forma serui, sibi,ut in forma Dei sacrificium obtulisse, an potius, ut erat in forma Dei, sibi eidem,ut Deo sacrificasse. z. Altera Danaei, in hac disputatione fraus est, quod saepenumero ita respondet ad argumenta Bellarmini, ut ea non proferat; sed quasi indemnatos ciues indicta cauudamnci quo fit, ut, cum lc
17쪽
ctor nesciat quid obiecerit Bellarminus iudicare non possit,qitam
ad rem Danaeus, quamque apte responderit; sed cogatur eam tantummodo vim argumenti animo concipere , quam aduersari responsio indicarit. Hoc illi vitium familiare admodum est, praecipue, cum Patrum testimonia proferuntur. Exempla aliqua afferam: nam lector ipse, in eius opcrepassim id deprehendet. libro tertio controuersiae primae ad caput s. quod Patrum testimoniis totum constat. Quae ex Patribus, inquit, citat Bellarminus toto hoc8.eap. neque Epistopis, ne uri mano Pontifici arbitrariam istam definiendi, quaesit rere scriptura, G quis verus istius sensius potestatem tribuunt rnam esset illud,s temerarium, CTIuperbum ede verbum Dei, ex homi num arbitratupendere; sed concedunt illam notae isti m regula, quam Deus certam constituit, lipsius erbum ruma albo disternatur. Haec Danaeus. Sed quaenam catestimonia sint, aut quibus verbis hoc potius ad eam, quam comminiscitur dignosccndae , atque inter pretandae scripturae notam deferant Patres nullo modo docet. Item ad caput o. suae ratio, inquit, quaeue collectio hoc capite a Bellariaminos, atque assertur ductae lab enumeratione partium, σearum postea remotione. Sed quarum nam enumeratione partium,aut qua
ratione eae remoueantur, non commemorat. Verum, inquit, in has
argumentatione, duplici vitio , heu paralogisia laborat Bellarminus. Vitia rationis eius enumerat, quam nunquam attulit. Ita lector consutationem eius rationis ex Danaeo discit, quam, quia nescit, quae tandem sit, iudicare non potest, quam apte vir acutus, atque ingeniosus dis luat Addam ex secunda controuersia, unum cxemplum lib. q. ad cap. q. Hoc caput inquit,nihil valet, 't erbis Zeta larmini rar per totum. Primum nititur militudine se a quia erbo Dei confutatur crescebat Christussapientia, Luc. a. v. 2 qui tamen puer dicitur replerispiritu. sivit christus, biposiverantLaxarum Dan. II. . 34. At ea verisimilitudo, quam bene his scripturae locis confutetur,quis iudicare possit,quin eiciat,quae tandem casit sed cam Danaeus dissimulare maluit, quam proferre. Pergit. Praeterea, is
quit, confundit attributum persem , seu suppositi ut cum dicitur,
anima Christi,anima Dei,'eum attrιbuto naturae unius proprio . eluti cum eadem anima dicitursapientiae anima, cum tamen hic agatur de anima
christi quatenus homo est; non de anima Christi qua Deus e F. Certe portentosum uestio quid,sibi fingat lector,necesse est in argumento,quod
18쪽
to, quaci hac solutione refellitur neque plane diuinare poterit, quo tendant haec, quae dicuntur de anima Chrusti qua Deus est; cum qua Deus est,animam uiae dubio non habeat. Quod si ipsam Bellar mini rationem protulisset Danaeus , facile an inraduertisset lector,ineptias eas esse Danaicas non sani hominis dictum. Eadem porro rationesecundum Bellarmini argumentum eodem loco do soluit. 3. Tertia fraus, qua in rationibus item di sibi uendis nonnunquam utitur, ea est,inire deas contemnit, ac praeterit, cum nullius eas esse momenti dicata Qua respondendi ratione, nihil facilius. Vt nullus sit adeo indoctus, atque ab omni eruditione alienus rusticus, qui omnes, Bmnium scriptorum libros non uno verbo confutet, si ea ratione respondere, ac dis luere liceat aduersarija
pumenta, cita controu.prima lib. tertio ad cap. . Quicquis, inquit hie ex nouo testamento profertura Beliarmino, nihil eum iuuatu quia condimentum, atquepotius animam sam eorum locorum detrahit, dum non ex Dei ipsius,erbo striploinea dumtaxatrictrina, quae in eo continetur, EGIUM ut Pastorum iudiciorma esse diuiti sed exsolo Iominum aut modo Pontifices Romanisint, at illis Uideant iudicio arbitratu loci erum A bi agitur de cathedra Mosi, Matth 23. de doctrina, Min Christum mei Matth. ε s. v. 18. de reapereatorum remissione Io.M. Actar. s. Hanc Beliarmini doctrinam eonfutant, nostram confirmant. Atque hae responsione omnia illa argumenta distatuit. Quid uego eontra dixero,immb vero doctrinam vestram dissolui, nostiram iis locis cons mari Danaee Item lib. q. ad cap. quartum postquam seeundum Bella iniargumentum, teumque attulit, atque respondit; reliqua partim inuoluit, atque unica responsione conatur eludere, ne prolata quidem partim omnino prietermittit. In reliquis inquit, huius capitis argumentis , fallitur Bellarminus, fallit afigura dictionis, cra ocis equivocatione, seu restrictione qui putet Christum iampraeeipit Apostolis sivis praedicare non iubere eisdem ut scribant m. Vbi nullum plane argumentum sigillatim diluit; neque meminit, quid tandem Beslarminus objiciat. Concludit denique caput his verbis. Reliqua, qua inhoe capite restant , uni merae Bellarmini com-iectura , quae nihil veri ae solidi habens. Itaque haesunt prae-
Nimirum Danaeo viro di doctissimo uni falli non
19쪽
possit.&integerrimo, qui fallere nesciat, credendum hoc est qui quando tantae est aurit ori datis,ac fulei, ut dixisse eum, quasi alterum Pythagoram,sitis esse te istori debeat , magno nos labore liberasset, si, num illud scripsisset, Fallitur in toto suo opere Bellarminus, quicquid contra Caluinum disputat. Item ad caput'. cum multa Bellarminus attulisset scripturae testimonia, quibus ostenderet, multa fuisse a Christo, atq; ab Apostolis verbo tradita,quae scriptis commendata non sunt Daneus ita
respondet; ut unica responsione inuoluat omnia; quorundam,qui videbantur detorqueri posse,aut obscurari facilius, meminerit tantum,alia penitus silentio presserit Perpetuus est, inquit, in hoc evite, e parati simus duplexonus ab ignoratione Elenias: Beliarminus nimirum transfert ea,quae ordinis,s decori tantumgratia Paulus instituit,σ-diti adsidet articulos;quasi non omnia,quae ad fidem necestariaPaulus nouerascriptis tradiderit, prout loeuspostulabat; sed quadam raelarirpreeraditione postea non scriptam tradenda. g qua de foeminis orantibus I. Cor. II. I. Timol. 2. de viris itidem , meaeteris huiustmodi afferuntur, planepoliti sunt. Haec Danaeus. At Bularminus, ex trian. I 6 protulit testimonium Multa habeo vobis dicere, quae non potestis portare modo. Protulit ex Ioan .vit. Sunt autem, Malia multa,quae fecit Iesus,quae si scribantur per singula,&zProtulit ex Act. I.Per dies qua draginta apparens eis,&loquens de Regno Dei de quibus Danaeisus ne verbum quidem.
Neq; dissimili ratione respondet ad testimonia Conciliorum,
atq; Ponti ricum c p. 6. allata, quae omnia Vnica responsione inuoluit. cum nescias, quid tandem ijdixerint, quos pro se Bellarminus citat; suum enim illud,ut quam rarimme argumenta adueriarij aD ferat,eonstanter Danaeus seruat. Sic enim Bellarmini argumentum reserti censerunt nonnulli Pontifices,quosdam ritus, quibus utebantur esse Apostolicas traditiones ergo verum ea. Quem ait esse paralogismum a non causa.Pergit deinde. Alterum,mo tiritium ab ignora tione elenchi; nam quae Pontifices isti,σconcilia ab hoc irata,de traditiaonibus,quae adsol in Ecelsaepotitiam Jectant,scribunt iste adsidet amriculos, taciti,ssu quotve ea,&quorum Patrum aut Conciliorumestimonia sunt Danaee vividerepossimus, quam aptEr sponsio unicatam multis tam diuersorum dictis conueniat λη. Drta Danaeirmus,ex his quoque,quae modo attulimus,satis apparet,quod non modo dum contemnere argumenta se, simulat;
20쪽
non respondet sed etiam dum multis rationibus unita responsione
satisfacere vult videri, ita multas disseultates inuoluit, ut nullius
vis, ac robur appareat; nescia'; non modo quid singulis rationes probent, sed quot eaedemum, aut quales sint diuinare non possis. Et quidem cum singulis argumentis singulas responsiones a cecim modat,etiam si argumenta ipsi non praerat, regre quidem,sed aliqua tamen ratione, ex responsione coniicere possumus argumentum. At Verb, cum,&rationes silentur,&unica tantum ad omnes
affertur responsio; tum ver A, ne si Tiresias quidem sis, diuinare possis, quid pro se is attulerit, cui respondere se simulat aduersarius.
q. Quinta fraus,quam egregie noster Rogerius deprehendit, ea est, quod ut argumentum aliquod intactum relinquere ita liceat, ut tamen ad singula respondere videatur, unicum Beslarmini argumentum in plura nonnunquam diuidit: atq; ita fit,. vi responsionum numero, Videatur aequasse rationes Bellarmini. Habes huius rei illustre exemplum,controu.2.lib. . ad cap. 8. Quo loco primum Bellarmini argumentum ex eo ducitur,quod constanter in script ris nostra redemptio morti corporali Christi tribuitur:infernorum cruciatuum, gehennae, quam Christus pertulerit, nulla mentio sit.Id porro ut verum esse probet,inductione utitur Bellarminus,ac multa profert,tum ex nouo,tum ex veteri testamento,sacrarum litaterarum testimonia quibus in testimoniis, cum mortis, cruciatuum corporis, ac sanguinis Christi quibus redempti sumus D memtio fiat de damnatorum tamen cruciatibus scriptura nihili in meis morat.Quae omnia testimonia,cum eo spectent,ut ostendant salutem,ac redemptionem nostram, ita corporalibus Christi cruciatib. tribui, ut infernorum nulla mentio fiat, unius argumenti partes,ac membra sunt. Quare etiam iis omnibus testimoniis commemora tis,argumentum ita claudit Bellarminus. Utili ergo,inquit, quamsit
verum quod dicit Caluinus,eorporali morte Christum nihil egisse,sed infer ni doloribus; cumscripturae pasiim inculcent io Christi morte redemptos; dolorum autem inferni ne meminerint quidem Subdit deinde secu dum argumentum. f. sequenti. .probatur, inquit, ex circumstantiis passionis christime. At Danauis primum illud argumentum in duo secat Questus enim prius, quod in Caluinum solito acerbius, Bellarminus se in hoc capite gereret, atque hominem impium accusa. et quod Christum damnatorum incendiis addixisset eius ratio nes