장음표시 사용
41쪽
Regnorum principia, Uideturpertinere Deinde quatuσ Runorum, trduobus Paralipomenon, non consequentibus, sed quasi a latere adiunctis ubi per entibus. Haec es hi ria, quapbimet annexa tempora csntiisnet,at iordinem rerum Sunt alia, tanquam ex diuers ordine, quae neque huic ordini, neq, intersie connectumur, sicut est Iob, s Tobias, e Hester, G Iudith, Machabaeorum tibri duo,s EIdrae duorae.1 Huic est illud persimilo quod habes I. controu.lib.2.ad cap. I.
in responsione ad s. Bellarmini argumentum. Vbi disputans pro legenda in coetu fidelium publice sacra scriptura vulgarii diomate;
ait, hoc furae constitii tum ab Innocentio III, in Concilio Later nens, &repeti in Basileensi, sessio meidem, inquit, Innoceratius II Lin Lateranensi Concilio constitui extatque ine. Quoniam inplerisque,ex-
tr de officio iudicis ordinarij, ipsius decretum; Chonodo Basileensi stetis.
I9.repetitum Di Duplex paucis his verbis mendacium euia ite. rum, quod id Innocentius constituerit; alterum, quod decretum illud Innocentij inBasileensi Concilio,sessis. repetitum sit. Comstituit In nocenti us in eo cap. ut, si quando in eadem ciuitate Populi sunt diuersarum linguarum, lituum; curet Episcopus ciuitatis, ut suus cuique ritus, di singua seruetur, qua diuina ostinia celebreti Sed utrum calingua vulgaris sit eius populi an litteratis, Innocentius non loquitur. Sunt in eadem ciuitate, . verbi gratia, Latini,&Graeci, uti in ea nunc Graeciae parte, quae Venetae ditioni paret. Iubet Lateranense Concilium, Graecos Graece, Latinos Latine di
uina orsicia celebrare, neque cogi,aut hos Graeco, aut illos Latin idiomate,ac caeremoniis sacra peragere. Caeterum &Graeci, non
vulgari ac vernaculo, sed litterati suo; qui ad Latinam Ecclesiam speetant, Latino, non Italico idiomate in rebus diuinis utuntur. Neque morem hunc aboleri via quam Romana Ecclesia, sed rudiose seruari, Romae etiam atque Anconae voluit, quod oppidum est Pontificiar ditionis maritimum,in quo oppidoGraeci negotiatores versantur. Decreti eius haec verba sunt. Quoniam inplerisquepartibus intra eandem ciuitatem, at ue dioecesimpermixtisiunipo-νuli diuersarum linguarum habentessiab unam varios ritus, σmores distritae praecipimus, i Pontificesiuiusmodi ciuitatum, siue dioecerum sibi
prouideant viros idoneos; quisecundumdiuersitatem rituum, G linguarum,diuina istis officia celebrent, ei Ecclesiastica Sacramenta mιηι trent. Vbi hic ulla vulgarisidiomatis, aut vernacula linguae mentio Anxero si Graecis li ominibus secundum ritum Orientalis Ecclesiae,
42쪽
Graeco litterati idiomate, Latinis, Latina lingua diuitra ossicia celebrentur; noncelebrantur ossic, diuina , secundum diuersitatem linguarum,&ritu urne Et cxcusari fortasse posset Danaeus,quod parum in rebus Ecclesiasticis versatus , aequivocatione vocis deceptus sit dum diuersitatem linguaru ad vernacula idiomata transtulit; m- si ad eius rei confirmationem addidisset haec verba. Imo vero etiam nune observatur,a Ruthenis, tus thiopibus,bris, Graecismaliis,teste hoe col. m. Qui locus est in cap. 6 extremo, ubi Bellarminus
refert argumentum Haereticorum,qui exeo,quod Morauis permisi
sum est, ut clauorica lingua diuina ossicia celebrent; iraeterea nuncRutheni, Armeni, AEgyptij, Ethiopes,&nescio qui alij popi h vulgari lingua celebrant, ex hoc inquam, colligebant debere vulgari lingua id fieri. At Bellarminus quia exemplum Schismatic rum,aut Haereticorum hominium etiam si vere proferretur cavissi dei,nihil offficere poterat; non afffirmat ille quidem ita esse,sed negat
se eo commoueri Ressondeo, inquit, exemplis Ruthenoru, Armenorum, G similium,non magis nos moueri,quam moueamur exemptis Lutheranorum, Anabaptistarum, G Caluinistarum. Hoc igitur primum mendacium eui quod de quo ille disputare noluit; quia etia si verum esset, causat Ecclesi Catholici nihil in comis odabat id ab eo cocedi mentitur.Alterum illud mendacium est, quodGrecos,&Syros,in eo numero ponit;quorum neutrosBeilarminus nominauit.Tertium est,
quod id de Graecis assirmat,u, omnino falsum est. Nam Graeci, non vulgari ac vernacula, sed antiqua, litterati lingua in rebus diuinis
utuntur. De quibusdam Syris populis, videMaroni tis qui Libanum montem incolunt,compertum mihi est, eos,cum Arabice vulgbloquant, Chaldaice,*litteratis apud eos lingua eslaacra facere,ac laudes diuinas in coetu fideliu decantare. lae de ceteris eiusRegionis incolis accepi Ruthenos ite alia lingua in reb.Ecclesiasticis,alia in comuni loquedi consuetudine ac termone quotidiano vii,prodidere nonnulli. Ego neutruas ni mare ausim,quia notam certis auctorib. comperi. Quare cum ta, vel de ignotis sibi reb temere loquatur,vel mentiatur de notisDaneus:qquivocatione illa ritu u,ac linguaru excusiari no potest. Praesertim cu tam illustremendacia adiecerit,derepetito eo decreto inConcilioBasileens sessis.in qua nihil continet aliud,nisi legatioLatinoru ad Graecos,&Graecoru ad Latinos,dec lebrando,ad unioneEcclesiarumConcilio & decreta,tum de Concilii celebratione,tum contres eos. Quare cum quatuor aliis,ii ἔ
43쪽
manifestis mendaciis p imum illud confirmarit; non facile erroris
excusatione poterit primi mendacii suspicionem auertere. 3. Libro eiusdem controuersiae . ad caput Io dum infrmare Bella ini ad Haereticorum argumenta responsiones nititur integrum mendaciorum aceruum affert Danaeus. Disputaturio loco, utrum praeter sacras scripturas, sit in Ecclesia verbum aliud Dei non scriptum, voce tenus ab Apostolis traditum, atq; ad haec usq; tem pora in Ecclesia conseruatum. Negant aduertarij asirmat Eccletia Catholica.Ceterum, certissimum cIHapud omnes, tum Catholicos, tum Haereticos, nullius scriptoris, aut scripti tantam se audioritatem,quanta est scripturae canonicae atq; Apostolicae doctrinae; quocunque demum modo illa tradita fuerit, dum constat ab iis prosectam. Illud item inter nos conuenit, quando sacrae litterae clare, atq; diserte aliquid tradunt, nihil aliud, quantum quid cin spectat ad id, quod ita traditur, quaeri debere ad fidei regulam. Haec breuitcr notast opus fuit, quo manifestius Danarimendacia teneantur. Is igitur ad caput Io. initio, contra traditiones non scriptas,his vci bis, pro se citat Beatum Augustinum. Augustinus, inquit, libro II contra Faustum,cap. I. De unitate Ecclesiae, capite 3. lib. 3 contra litteras Petiliani cap. Epistola s.c7 IU. libro de bono,iduitatis, cap. .solamsacram
scripruram nostraefidei regulam esse docet. Ex quibus omnibus locis, si Unum excipias,ex libro . contra litteras Petiliani, qui discultatem aliquam habere videri potest, quemq; ex Κcmnitio attulit eo capite Bellarminus A. Primum igitur;&soluit ex alio Augustini loco, f. Sanctus Basilius. quanquam totam eam rem more suo, dissimulauit Danaeus; ycum,inquam, locum si excipias, nullus est, quem non falso protulerit. Quod, priusquam verba sancti Augustini proseram, ea, qua sol co ratione confirmo. Aut Vult Danaeus, haec ipla verba in iis Augustini locis reperiri; aut aliis quidem verbis, sed ita apertis, ac manifestis eam sententiam repeti, ut de Augustini sententia controuersia esse non possit aut certe id tantum contendit ex iis locis hoc colligi. Quodcumq; horti dixerit, mendacismanifesti conuincitur. Nam totidem verbis, ea res in nullo eorum locorum reperitur,ut mox prolatis ipsis eius verbis planum faciam quare manifestir falsitatis conuincitur Sin, id voluisse se dixerit, colligi ex iis Augustini locis. Primo, cur non docet, qua ratione colligat, ut videre possimus quam id necessaria consequutione concludata Deinde, cur id quidem certe non indicat, sed ita loquitur, quasi hoc
44쪽
expressum in Augustini litteris habeatur certe si id diserte diei ab eo significare vellet, satis significasse videretur,si diceret, Augustinus hoc docet Deniq; cuius fidei est, ratiocinationes suas ae Augustini doctrina nobis obtrudere Restat igitur, ut dicat,eandem pia ne sententiam,quanquam aliis verbis in iisAugustini locis contineri Hoc autem manifestum mendacium esse,ex chirographo viaiunt,demonstro. Atq; ut incipiamus a primo.lib.ta contra Faustum cap. I. tantum ait, in libris non canonicis, quos poster scripserunt, aut errores reperiri aliquando posse,aut etiam si veritatem contin ant, non eiusdem tamen esse auctoritatis, cum libris canonicis. Quodgenus litterarum, inquit, de aliorum libris loquens, non cum credendi necessitate;stdeum iudicandibbertate legendum L Cui tamen, ne intercluderetur locus, inadimereturposteris, ad quaestiones difficiles tractandas, atq; versandas, linguae, aeselisaluberrimus labor distincta in aposterorum libris excellentia eanonicae auctoritatis meteris, Noui Testamenti quae vostolorum confirmata temporibus perfluccessiones pscoporu,m propagationes Ecclesiarum, tanquam in ede quadam subi miter constituta est; cui eruiat omnis fidelis G pius inteliectus. Et ibi
plura in hane sententiam Vbi vides, nihil ab Augustino dici de eo,
ouod in controuersia positum est. Alter locus est, de unitate Ecclesiae cap. 3 ubi ait Augustinus, frustra inter Donatistas, catholi- eos contendi, utrum aliqui eorum Episcoporum, quos Donatistae falso accusabant,quod sacros libros ins delibus tradidissent scelus id admisissent,an lecus quia non ex eo iudicandum csset, quae esset vera Ecclesia,sed exscripturis sacris,quae docent,quaest vera Eccle-sa.Ita ad finem capitis a. Si ergo,inquit, talis e leausa nostra injerbis nostris de quorundam eriminibus, quae alternis nobis obiicimus; tuam inuictasit, etiamsi falsa spe, quae in quosdam illorum dicimus, emastera, quae in quosdam nostrum dicunt,hodie agnostamus; quid habent,quod restondeantZ . Tum caput 3 his aggreditur. Sed ut dicere coeperam, non audiamus hisee dico.haec dicis,fled audiamus, haec dicit Dominus. Sura certe libri diuini,quorum auctoritati triq; consentimus, i ij credimus, tri iseruimus; ibi quaeramus Ecclesiam,ibi discutiamvi causam nostram. Certe ne hic quidem docet Augustinus solam scripturam in omnibus esse fidei regulam, sed ab humanis contentionibus,prouocat ad libros sacros,in causa Donatistarum, qui sine ulla utilitate contendebant de librorum traditoribus,&ordinatoribus Maiorani, quae ncq si veraesiciu ossicere neq; si falsa essent, poterant iuuare cau- sama
45쪽
sam. de qua tunc agebatur. Quartus locus cnam tertium iam ante diximus allatum a Bellarmino, ac sol uium. 4ssu est ex Epistola I s. quae est ad Hieronymum , in qua aperte comparat auctoritatem librorum canonicorum, cum aliorum scriptorum litteris , aitque nulli se altera scriptori, hunc honorem deferre ut errare eum non potuisse, existimet. Ego, inquit, fateor haritatι tuae Iolis ei cripturarum libris, qui canomci iam appellantur didic hunc timorem, honoremque deferrei inusium eorum auctor scrιbendo aliquid errasse' missime credam. si aliquid in eis olfendero litteris, quod ridideatur contrarium veritati nihil aliud, quam, vel mendosum es codicem Minterpretem non assequutum esse, quod diectum ea; - me minime intesimisse non ambigam . lios autem , ita lego, ut quantumhbesanctitate, doctrina uepraeposseant; non ideo erumputem , quia ipsi ita en- ferunt, sed quia mihi, velper istos auectores canonicos, et probab iura elone, quod a mero non abhorreat, persuadere potuerunt. Nec te, mi frater,sentire aliquid aliter existimo prorsus, inquam, non te arbitrorsis legi tuos libros veste, tanqtiam Prophetarum, veli, postolorum. Cei te,
ne in his quidem, sancti Augustini verbis , quicquam contra non scriptas traditiones continetur Quintus locus est ex Epistola 3 ubi eodem modo, de eadem plane re loquitur his verbis. Neque enim quorumlibet dii utationes,quamuis Catholicorum es laudato rum hominum elut siripturas canonicas habere debemm ut nobis non liceat salua h6norificentia, quae illis debetur hominibus, aliquιd in eorum scriptis improbare , sifortonuenerimus, quod aliter senstrint quam eritas habet,diuino adiutorio, vel ab aliis intellecta, Hl a nobis. lis uosum inscriptis aliorum, tales volo esse in testectores meorum. Vbi ininsvσ-
bis illa Augustini a Danaeo cita talententia , solam sacram scit pluram esse regulam nostra fidei ita , ut non scriptae traditioncsex-Hudantur Sextus denique locus est in libro de bono viduitatis cap. primo , in quo nonnulla decius opusculi utilitate praefatus, de doctrina , quam traditurus est ita disputat. Non aliam se doctrinam allaturum, quam eam, quam de coargumento Apostolus tradidisset: Quia sacra scriptura hanc nobis praefigit docendi re-Πulam, ne lapere velimus, plusquam oportet; sed ad sobrietatem sapiamus Esset autem vello plus nimio sapere, deci quam aper
te Spiritus sanctus docuit in scripturis, ita disputare, ut iis relictis, queDeus docuit, tua comminisci vilis, aut adia aliquid de tuo adiicere
46쪽
Lib. I. Cas. IV. Icere audeas. Quid amplius inquit,te doceam, suam id, quod apud Apo-
solum legimus sacra e mscriptura nostra doctrinae regulamsigit, ne audeamus sapere pia quam oportet,sed apiamin, sicut ipse ait, ad temperantiam, sicut unicuique Deus partitus est mensuram dei. Nonsit ergo mihi aliud te docere, nisi verba tibi Doctoris exponexae, , de iis, quod Dominus dederit disputare. Ait itaque Apostolus Doctor Gentium, as et Dionis. Dico autem innuptis, in ruduis bonum esse istissisiepermansierint sicut em o Quo loco, sime dubio,quando ait,nihil aliud se docturum quam, quod apud Apostolum legimus; de propositare intelligit,hoc est,de viduitatis bono. Quare etiam cum dixisset,non futurum sibi aliud docere, nisi verba Docto is exponere,in de iis, prout dedisset Dominus disputare, statim subiecit Apostolide viduitate doctrinam , quam in tota tractatione expositurum se est pollicitus. Porro verba illa , in quibus vim facere videtur posse Danaeus, sacra scriptura, doctrinae nostrae regulam figit aliquid fortasse tacere viderentur, nisi, quaenam ea regula sit explicasset. ne audeamus sapere, plusquam oportet sepere; sed sapiamus, ut ipse ait ad temperantiam. Quare , cum haec sit huius loci aperta sententia, sacra scriptura hanc nobis regulam figit . ne plus sapere velimus , quam opus est esset autem plus nimio velle sapere, si eum apertam habeam Apostoli de bono viduitatis doctrinam paut adiicere ipse de meo auderem aliquid , aut ea praeter omissa, aliqua alia docere te vellem Haec, inquam , cum sit eius loci sententia, in iis Augustini verbis: quod Danaeus pollicitus est, neque aperte continetur neque vero facile cciis colligi potest. Aliud est enim , non audere deberes, ubi scriptura de re aliqua aperte loquitur vllum hominem aut de suo adiicere aliquid, aut etiam , diuinis oraculis o millis , sua comminiici , quod eo Ioco damnat Beatus Augustinus aliud , quicquid ad fidem nostram,cultumque diuinum pertinet,ita in scripturis expressum esse, ut nihil praeterea traditum ab Apostolis fuerit: quod Danarus contendit, his Beati Augustini testimoniis aperte monstrari. Quare tribus his lineis nonouinq; Augustini testimonia, sed quinque Dain
nati mendacia continentur. 4. Controuersia 2 lib. 2. ad cap. 7-non ut causae sitae faueat, audetiam ossiciat nostrae; nam de re, quae ibi traditur conuenimus i sed Lateranensis Concilis QScholasticorum odio , mentitu EF a Danaeu
47쪽
Daturus. Quoniam enim Lateranense Concilium sub In noeentio III definiuit; Essentiam in diuinis, non gmerare, aut generari,std personam; eamq; sententiam tribuit Petro Lombardo, Magistro
sententiarum: Danaeus,ut Concilio aduersaretur, atque eius veritatis explicatae, glotiam Scholasticorum Magistro eriperet ad Bea, tum Augustinum falso transferre voluit. Non essentia essentiam, inquit edpersona persenamgignit. Quae distinctiosolutioq; non a scholasticis primis inuenta,seu sententiariis, inter quosse accenset Bellarmin reperta stelasancti simo Patre Diuo Aurelio Augustinoloene ante Lombaris dum, o sententiarios nato ,septingentis annis assata, quemadmodum ex
illius tib e. l. Trinit. cap. s. 6. 7. sequentibus apparet, ne hanc laudem fugustinopraeripiat Beliarminus,insuos aut perfide transferat. Quibus verbis non modo mentitur, quod ita loquitur, quasi Bellarminus eius veritatis explicatae laudem tribuatMagistro sententiarum, cum de eius auctore, quia non faciebat ad rem, non disputarit; v rum etiam, quia Beatum Augustinum eius auctorem tacit. Quod ut planum sat, quae ex Danaeo , cum distinctionis eius inucntae laudem tribuit Augustino; quaenam cadistinctio sit, relationis ne, ac personae a natura.atq; essentia diuina; an vero haec quod non es, sentia, sed persona generatur, aut generat prius illud in iis Augustini capitibus inuenitur, quid cinexplicatum egregic, ut tanto ingenio dignum fuit sed ante Augustinum relationem, atq; pro prietatem personalem ab essentia distinxere quotquot de Trinitate scripserunt Catholici Patres,Basilius,Naaianaenus, Nyssenus, &reliqui. quare,si in eo,inuenis huius rei laudem ponit,aliis anteAugustinum tribuenda fuit,eamq, ipse aliis praeripit,vtAugustino perfide tribuat. Sin autem dilunctionem, atq; solutionem hanc vocat, quod non est entia,scd persona generatum, aut generat, profecto
manifeste falsarius est, quia in iis capitibus hoc Augustinus non asserit. Quod si dixerit,ex iis, quae Augustinus eo loco docet,hoc colligi .Pri md quidem nos praeter colleltionis eius, veritatis, quae prius in principiis fidei obuoluta latebat, explicatae, atq; probatae glos iam, nihil Petro Lombardo tribuimus. Deinde, cur Augustino Potius, quam reliquis, qui ante eum scripsere Patribus, curvilii trum,potiusquam Euangelistis ipsis, atq; Apostolis, a quibus ea omnia acccpimus,ex quibus haec, &s milia necinaria consequutione
conclusimus, Danaeus tribuere maluit e
s. Neq; simplici,neque verecundo mendacio, illustris est locus in
48쪽
Lib. Iop. IV. Leontrou. redeundum enim eodem est prout sese obtulerint) lib.
q. ad cap.7.quo in cap. traditiones non scriptas Patrum testimoniis probat Bella inus. Quae testimonia, ut est egregius Dialecticus, uniea distinctiuncula disicit Danaeus cum sermonem apud Patres esse dicat de sola Ecclesiae politia,non de dogmatibus; idq. ut confirmet,allegat pro se Nazia enu Basilium,Chrysostomum,Te tullianum.Quae irraduunt inquit, e traditionibussanctis, minimoque superstitiosis quibus desola Ecclesiae politia. t docet Gregorius Naxian enus orat. I.contra Iulianum Baslius deSpirituseincto cap. 27. G sostomus hom.69.ad populum,Tertullianus dro decorona militis,Cralb. O disciplina agitur, traducit Bellarminus adarti Assidet, quosex traditione non scripta recte institui,ac condiposse censet Hl .Quibus verbis aperte assirmat Danaeus, Patres hos, auctores esse, traditiones ad disciplinam tantum, non etiam ad dogmata pertinere et Bellar minum vero affirmare posse articulos fidei condi,atq; institui. ex traditione non scripta. Quasi verbion scripta traditio Apostolica, aut de nouoincipiat,aut cum coeperit ab Apostolis, de nouo tamen articulos fidei condat. Quod neq; Bellar minus unquam, neq; quis- cluam sanat mentis assirmauit. Ab Apostolis fidem accepimus, siue viva voce,siue scripto traditam: tunc reuelatio per eos Ecclesiae tacta est,eorum articulorum, quos nunc quoq; fides Christiana complectitur; sed ut discernamus, qui vere sint articuli fidei, quosdam ad scripturarum oracula, quosdam ad Apostolicae traditionis normam exigimus, de quibus Icriptura. aut non loquitur; aut obscure loquitur. Atq; hoc obiter notatum sit Danaei mendacium. Iam quod ad Patres attin et,de quibus hoeloco ex instituto agi messesimpudens mendacium est,quod Naaianzenum pro se citat certe, ut
Bellarminus eo capite adnotauit, modum imp nendae pCenitentiae,
Monachatum, virginuicenobia,inter traditionisnon scriptasGregorius eo loco numerat. Quae cum nos diuinitus instituta,atq; ab Apostolis Ecclesiae t radit a.ob eamq; rem non nisi impie, atq; haeretico spiritu damnari,ac retici dicimus; isti poenitentiae, sanctitatis,& pudicitiae hostes in nos fremunt. Deinde cum politiam Ecclesiete dixit Gregorius traditione non scripta in Ecclesia conseruari; regiminis sormam eo vocabulo intellexit; hoc enim πο-έια Graece significat. Quaero igitur ex Danaeo, concedat ne traditiones
non scriptas, de forma Ee lesiasticae administrationis ab Apostolis esse profectas. Certe, cum de summo Pontifice, dequi Episcopis
49쪽
ci sputamus, trauliciones non scriptas,& alij eius D missis abiiciunt, di ipse in primi sauci satur. Et vero spectare ad articulos fidei, arisici craticane, an democratica, an Monarchica administratio Ecclisae esse debeat, ne aduersarij quidem insciantur. Ita igitur mentitur Danaeus, ut mendacium ipse suum prodat.Iam quod attinet ad Basilium, quam est aperta eius eo loco sententia, tam impudens Danaei mendacium. Dogmata, inquit, quae in Ecclesiastruantur, epraedi- eantur, partim ex conscripta doctrina habemus , partim ex Apostolorum traditione ad nos delata in m ierio recepimus. Que utraque, eandem ad pietatem vim habent: ' nemo his contradicit , qui es modicamsaltem Ecclesiasticorum iurium experientiam habet. Ibique multas deinde tr ditiones non scriptas commemorat; inter quas adfinem capitis numerat fidem in Patrem, ac Filium, a Spiritum sanctum. Omitto,in-vait, reliqua, ipsammei confessionem, quod credimus in Patrem, ilium e Spiritumsanctum, ex quibus scriptis habemus' Aut igitur Trim-tatis contagionem, ac fidem, neget Danaeus, ad fidei articulos pertinere;aut Basilium, a se talso prolatum pro se esse concedat. Quid vero, quam in uerecunde hoc idem de Chrysostomoariirmat cum is non modo loco a Bellar mino citato occat patere, quod non omnia per Epistola tradiderint Apostoli, sed multa sine litteris ademque fide digna csse,iam ista, quam illa ex quo satis ostendit utraq; eredi debere,& quidem eodem modo,cum non modo, inquam,hic eo loco doceat, sed etiam in homi so. ad populum, quam pro se Danaeus citat ita loquatur. Non temere ab Apostolis hae ancitafuerunt; em tremedis miseriis defunctorum agatur commemorati sciunt enim illio inde multum contingere lucrum tιlitatem multam. Hoc ne igitur etiam ad disciplinam, non ad dogmata spectare dicturus est Danaeus pncq; ad articulos sidci potinere, utrum vitiorum orationibus mortui ad iuuentur a quo dogmate ita abhorrent parentes, ac fratres impie ratis eius ut explodendi eius causa, canone scripturarum posteri orem Machabarorum librum exploserint. Simile est quod dicitur de Tertulliano, qui lib.de corona Militis,ut probet traditiones in Ecclesia non scriptas esse, atq; admitt. debere, multa numerat, quisine ullo scripto bla Ecclcsis consuetu-cline, ac traditione confirmantur inter que recenset,*cum Dominus omni b. dixerit, Accipite,&comedite, idq; conuiuiitempore:tamen non nisi in matutino Ecclesiae conuentu Eucharistiam, ac de mauu Sacerdotis accipimus. Quod oblationes offerimus pro desum,
50쪽
etis,ae pro natalitiis annuas Eucharistia sacramentu,inouit, o in mi
pore victus e omnibus manaatum aDommo; et/amantelucanιs coetibus,
nec de alιorum manu, quam prodentium sum ιmus Oblationespro defunctis ronatalitiιs nua Hefacimus,me. Haec nectiam ad externa disciplinam, non ad dogmata spectantῖaut cum haχTertullianus do ceat,de externa tantum loquiturEcclesie disciplina,voce non litteris tradita Ita hic quoq; Danaei locus quinque menclaciis illustris est cum ad quatuor Patrum perperam, atq; Omnin falso allata testimonia,illud quoq; addiderit, quamuis paulo te et ius, quod doceat Bellarminus condi,& constitui de nouo articulos fidei. 6. Possem sextum locum ex eodem proferre capite: ubicum nihil pendere se Patrum auctoritatem ostendussiet,c necesse non sin siquid imaufirmarint,verum esse: Respondit tandem abusumBella minum aequivocatione nominis traditionuria, quod cum Patres adscripta dogmata referrent.Bellarminus p non seriptis traditionibus proferat. Quo in eius dicto tot sunt nacndacia quo Patres ad eam rem citat Bellarminus, qui expresse de traditionis, non scriptis, sed voce tantu commendatis loquuntur. Sed parco ne nimis accuratus in Danaei mendaciis enumerandis videar. .sum potius ad inferos deducamus.Sextus igitur locus sit contr. 2. lib.q-ad cap. 8 paulo ante tinc, ubi de descensu Domini ad inferos disputat pro Caluini blasphemia,&quinti haereticorum argumenti solutionem,uertcre conatur.Quam quia S. August.auctoritate fultam vidcbat. Quam Dei is hirtusan quit, in ea re Augustinus, emincertus animι apparet,cum ex mus sola os tum exser. IsT. de tempore , sui saecubjam emore abreptus.
Quibus verbis ostendit, Beatum Augustinum in his duobus locis haerere,ac dubitare quid de Domini ad inferos descensu dicendum sit eum Augustinus dubitet quidem quo modo intelligendum sit,quod docet Petrus,Dominum iis spiritibus, qui in carcere erant praedicasse , inuidcm nominatim iis , qui increduli fuerant in
diebus Noe. Sed dcscendisse eum vere ad inferos tam certum csse dicit, ut nemo nititia ridetis negare possit. Et Dominum quidem, inquit, earnemortificatum venisse in infernum , satis constat. Neque enimeontradici pote 1 - Prophetiae quadιxit: Quoniam non derelinquesan ι m. meam in inferno, quod,ne alite quisquamsapere auderet,inactribus Apostolorum idem Petrus exponiti eleiusdem Petri illis dierbis Hai
bus eum asperilsoluisse inferni dolores , in quibus impossibile erat, eam
teneri. Qui, errari nisim eiu negauerisIDisse apud inferos christum t