장음표시 사용
31쪽
characteribus exensa sepius, atq; recusa sint Bellarmini volumina,&, quod ego sciam, nulla nune usque ita pressio, praeter Lugdunen sem,columnarum numerum adnotarit; fit, ut locum, quem tam accurate Danaeus designare voluit inuenire ac mendach eum sui conuincere,vix unquam possis. Quotus enim quisque est, ex tanto numero hominum, in Germania, Polonia, Ungaria,Flandria Anglia , ad quem Lugdunenses hi codices perruenerint Ludovicus quidem Rogerius diligenter ab se conuulsitum testatur codicem aliquem, in quo esset hic columnarum numerus adnotatus, neque inuentum in tota Polonia. Hoc fraudis genere in censuris iis, quas extremis libris adscribit inprimis utitur ubi plurima absurda, ae plane aliena averitate tribuiLBellumino; atq; ut fidem faciat columnarum numerum citati
C AP v T. III. Vsvro nune ad alteram huius prima disputationis partem,que
recensendis Danaei mendaciiscontinetur. In qua, tametsi plurima praetermittenda mihi sunt; multa tamen sunt necessario numeranda.Vt eum lector Danaicum hoc solum mendaciorum fera cussimum esse perspexerit statuat ipse secum aut quantum eoruin hominum fidei credere debeat, qui Euangelis sui veritatem non nisi mendaciis tueantum aut quale Caluinianum Euangelium esse
necesse sit, quod nisi mendacio filiciatur, ruit. Sedine continens, neoque usquam interrupta mendaciorum enumeratio taedium lecto in cibus afferat; locum hunc in quatuor partesdiuidemus. Prima continebit ea, quiexScripturis,Conciliis,ac Patribus,aut falso citat,aut mendaciter in uertit. In secunda afferemus ea, quae pro suorumdc-fensione mentitur. In tertia ea, quaealiis scriptoribus falso tribuit. In quartae prosequemur, quae Bellarmino Danaeus appingit. r. Atq; ut incipiamus a prima. Et si frequentissimum est Danaeo.
Vt sacraetcripturae loca extra rem congerat, quaeque vix umbram liniam habeant eius res,quam,aut probare,aut conuellere nititur: idq;
genus quoddam mendacilest, ouod eum locum ad rem suam faee- redicat,verba non proserat; utipleari lectores possunt,plus aliquid
32쪽
ne minutus, a religiosus nimis in hoc negotio videar, homini con,
donabo; eaq; tantum reseram, quae clara, ac manifesta mendacia sunt. Praesertim quod non raro in ipso disputationis cursu occurrent sacrarum litterarum testimonia, quae Danaeus,pro sua impietate omnino extra rem citat ut faciendae fidei causa, in exemplis eius rei afferendis, inmorandum nobis non sit. Mentitur ergo ex scripturis Danaeus I. controu lib. a. ad cap. IS. in solutione primae Bellarmini rationis ivbi,ut ostendat, postquam populus in patriam Babylone reuersus est,in publico conuentu vernacula lingua legi solitas sacras scripturas, citat cap. 8. Nehemiae v.3. 9 min, inquit, quae de sacrascriptura lecta fierant,dicuntur Disse ab ipsis, adeo foeminis, ae pueris, quoad erba, inredecia. Quibus in v crbis duplex falsitas est. Altera, quod ait, a foeminis,ac pueris dici intellecta a,quarti ista fuerant,cum scriptura puerorum eo loco non meminerit. Neq; verdnullius plane momenti est,utrum pueri quoq, intellexisse dicantur. Alicnas enim linguas, viri quidem, quam mulieres, frequentius discunt: at mulibrarius pueri, quam qui adulta iam aetate sunt; quia aliam istinguam nosse non possunt, quam, qua domi loquentes, suos audierint; at grandiores iam natu sceminae, ispe coguntur, ex aliorum consuetudine alienas etiam linguas addiscere.Quare, quam
linguam pueri quoq; vulgo intelligunt,vernaculam eam Esse neces
se est. Insinuat igitur eo mendacio Danaeus vernaculam eam linguam fuisse populo, qua tunc scriptura legebantur Alterum in iis vcrbis mendacium est, quod ait, ea, quae legebantur, dici eo loco intellecta quo ad verba. At intellecta quidem ea, quile dia sunt, scriptura commemorat Virum autem quoad verba , an quo adsententiam nihil in iis versiculis docet.Sic enim legimus.vH. Legit in eo,
aperi in platea,quae erat anteportam aquarum, de mane, usq; ad mediam diem,in conspectu Mirorum, o mulierum, sapientum G aures omnes populi orant erectae ad librum. Hoc quidem loco scriptura puerorum non meminit.v.autem 8. Et legerunt, inquit, in libro legis Dei,distincte, atq aperte ad intestigendum, e intellexerunt cum legeretur. Ad quae,
Danaeus,pro sua in Deum, atq; homines religione ac fide, suum illud addidit. Quo ad verba. Quod, si quasi expressum Dei verbum protulit falsarius est si quia hoc manifeste scripturae verba significant quid opus fuit addere, id ,quod persequilibet intelligeret si quia ex ipso sermonis textu colligitur; quare rationem, qua id colligatur non indicat, sed ita loquitur, ut ea, cuilibetia scripturis mi Dra nus
33쪽
nus versato, quasi scripturae verba prolata esse videantur Quid,
quod de rerum intelligentia sermonem ibi esse , manifestissime ex ipso textu colligitur Nam a mane usque ad meridiem iis audiendis uniuersum populum detinuisse , quorum sententiam non intelligeret; ineptum plane fuisset. Ita ergo legebantur sacrae litotcrae,ut earum etiam sententiam populus intelligerct quare idem plane significat,quod ait scriptura, intellexisse eos, cum legerentur ;ac si diceret percepisse eos, sententiam corum , qua legebantur. Certe populum sententiam eorum,quilegebantur, intellexisseDanaeus ipIe docet eodem loco,qui ait leuitas,at clue Esdram interpretatos sententiam legis, his verbis Interpretari, inquit, primum*ni ciat mentem,non linguam C id iomasicriptoris exponere. Quosensu,mmo do christus interpretatus est locum Isaia,cue. . arq, Arab, oe .pcribae λgem inter Iudaeos interpretabantur. Quae, cum ita sint, unde tandem
Danaeus colligit, ea scripturae verba, de verborum legis intelligentia,non de ipia eius sententia, dicta esse λχ. Eiusdein farin , multoq, impudentius mendacium est I. controu.lib.3.ad cap. in quo capite Bellarminus probat ex verbo Dei, unum aliquem in Ecclesia esse dcbere controuersiarum fidei iudicem idque inter alia confirmat ex Ecclesiasti Iet v, Ir Aggaei T. v.I2. Malachia tav.7.ad quae Danaeus ita respondet. Quod ex Ecclesia I 2. . II. uxo 2. . I 2. Malachia 2. v. 7. allegatur, habet distri intextui Θ, manιfesti ex praesicripto legis. Deipastoris , non ex cuiu3- quam hominis arbitratu, issententia valere, alumesse debere id quod dicitur,docetur, definitur. Ergo ex ipsi et textus erbis, a se citatis, Letarminus refutatur. Quibus, ut vides, ostendit Danaeus, verba illa, ex praescripto legis, ac Dei Pastoris, in ipso secrat scripturae tex tu diurte haberi; atque ex iis manifeste Bellarminum refutari. At haec, minimum quatuor mendacia sunt tam est egregius artifex mendaciorum Danaeus. Tria enim sunt mendacia , quia tres E-crae scripturae locos, vocum earum adiectione deprauat quartum quia ea ipsa verba,quae de suo protulit, ab ipso etiam Bellarini nocitari docet. Ergo,inquit, ex ipsi et textus,erbis asercitatis, Bellarmi nus refutatur. At ea verba Bellai minus, neque in sacris litteris legit unquam , neque in suis scriptis extare voluit. Nunc ipsa scripturarum verba proferamus, ut relisiosa Danaei fides appareat. Ecclesiastes Verbasapientu inqui , secuistimuli, edisicut claui in altum δε-
fixi, quaepe magistrorum concilium dat unia Pastore n his amplius
34쪽
m miserequiras.Vbi in his Ecclesiastat verbis praescriptum legis3 At
Pastoris unius sit mentio. ita sine; sed in hoc quoque ipso Danaeus falsarius est. Cur enim de suo addidit Deum, nomenque Pa storis unius,quod tam ad Deu, qui summus, ac princeps Pastor st; quam ad hominem Dei vicarium, qualis erat eo tempor quo haec scribebantur , summus Hebraeorum Pontifex, referri potest ad Deum sacrilega illa sua additione restringies Quanquam si extum ipsum attente consideres, manifeste intelliges de Pastore Dei vicario,non de ipso Deo eo loco sermonem esse. Quia enim, non quodlibet Concilium sapientum eiusmodi est, ut falli, ac tallere non possit Reuis ne laesitatione ulla credere debeamus de quo Concilio magistrorum loquatur; quaeue Conciliorum decreta amplecti, tenerari nos iubeat Spiritus sanctus, ostendit. Ea nimirum, quae per magistrorum Concilium data sunt a Pastore uno, quaeque rata , a firma esse summus Pastor edixerit. Quid, quod ne si admittamus quidem Danaei deprauationem , vim loci eius
potest effugeres Aut enim,ex eo quod aliunde scimus haec magistrorum, ac sapientum verba a Deo Pastore proficisci, Concilio
credi oportere vult Danaeus aut ex eo, quod sunt decreta Concilii, satis nobis certum ataue indubitatum essem a Deo Pastore magistrorum mentes afflante decerni. Si malle Danaeus se dixerit,
praecipi eo loco a Spiritu sancto, ut acquiescamus decretis sapientum si ea a Deo proficisci aliunde constiterit tenetur. Si enim am certo constat, quid Deus doceat; inutile plane Concilium est ad docendum. Nam , quibus veritatis alicuius Deus auctor est, cuius quod stultum est, sapientius est omnibus hominibus quid
conferet hominum, quamuis sapientissimorum auctoritas aut, quare commendat nobis Spiritus sanctus verba sapientium, uuae
dantur per Concilium magistrorum , cum eiusdem ponderis esse necesse sit, quae Deus,sue per sapientes, siue per insipientes,si te per homines, siue perAngelos,siue etiam,si ita collibit um fuerit, per
iumenta dictauerit Certe qua Amos armentarius , quae piscato resPetrus,acIoannes,Spiritu sancto assante scripserunt, ea non minore in veneratione habet Eccletia Dei quam quae sapientissimus
Salomon, aut eruditus ad pedes Gamalielis Paulus scripsit. Quod si posterius amplecti se dixerit, ut ex eo quod decreta Conciliisiuat satis exploratum hahea in us ea a Spiritu sancto proficisci; vltro ipse
35쪽
sese,in plagas,ac laqueos induit. Nos enim contendimus, Concilio fidem haberi oportere,quia Deus, qui Iudicum mentes regit,per illud docet, atq; administrat Ecclcliam. Quod ipsum docet coloco Spiritus sanctiis,qui iubet quae magistrorum Concilium decreuerit, ca,quasi a Deo edita oracula, nos amplecti. Aggaeus porro sic habet. Haec dicit Dominus Deus exercituum,interroga Sacerdotes legem. Ce
te hic, neq; Pastoris Dei, neq; prescripti legis, ad quod Saccidotumrcsponsa exigi debcant vllamcntio sit Sed iubet Spiritus sanctus, quod sit legis praescriptum, ex Sacerdotibus quaeri, at cliaddisci. Qua -
1e, hunc quoq; locum impudenter deprauauit Danaeus Malachiae vero tam luculcntum est testimonium, ut solum ad veritatem Danaeum conuertere potuerit nisi oculos suos comprimere, atq; oc- eludere aures. quod olim de Iudaeis Spiritus sensus per Isaiam cecinit ne veritatem agnoscerct, obstinate voluisset. Labia Sacerdotis, inquis, custodiunt scientiam, e legem requirent ex ore eius, a uia Angelus Domini exercituum e l. Vbi hic legis, ubi Dci Pastoris praetcriptum, ad quod responsa Sacerdotis examines λ legem, Vult Propheta, ex ore
Sacerdotis requiri, atq; in eius labiis conditam docet esse scientiam ad docendum: ut,& populus habeat, unde responsa petat,& Sacerdos unde tuid respondeat. Ac ne forte credas,id iuris Sacerdoti tribui,quasi homini sapienti atq; humanam scientiam esse eam, quam custodiiunt Sacerdotis labia suspicere; id totum ad munus, quo Sacerdos fungitur refert. Quia Angelus, inquit, Domini exercituum est. Nam , quia eum legis suae interpretem, ac nuntium Deus ipse constituit: ninc fit, ut labia eius custodiant scientiam; clegem, sine ullo erroris metu requirant ex ore eius. Sed quid opus est pluribus si commode hos scripturae locos, interpretari posse sibi visus esset Danaeus, eos profect nunquam impudenter adeo deprauasset. Nemo enim cst qui modo legere nouerit, qui non manifeste videat, nusquam iis in locis, ea verba reperiri, quae diserte ibi
legi Disaiis docucrat. s. Tertio loco illud numerarem inter Danaei mendacia, quod controua .lib. q. ad caput Io non longe ab initio, contra non scriptas traditioncs disputans scribit. Illud mundatumen, inquit, ne, et quidem titum unguem a verbis ipses cluae iamscripta .ntper Apostolos recedamus. Matth. 8. IDM I. r. 6. Cum neq; Matthaeus id eo loco doceat, neq; modo, caput illud Isaiae, quicquam tale contineat;
Sed nouem omnino versibus absoluatur. Hoc inquam tertium by Orale
36쪽
Danaei mendacium numerarem; nisi, Dapud Mattha tam umbram nescio quam tegendi mendach sui inuenire posse videretur: quod ad Isaiae locum attinet, in typographi incuriam reiecta eius falsitatis culpa excusare hominem aliqua ratione possct & ego liberaliter cum eo agere constituissem. Quare tertium illud numeretur,quod habet controu.2. lib. . ad caput a non longe a fine: ubi disputans pro sua illa , ac suorum ignorantia, quam sacrosanctae Christi animae tribuunt. Obstat,inquit,locita Lucae 2. .sso eZc a Cr scebatpuer Christio,nonsolam aetate, sted etiamsapientia. At sanctus Lucas non ita loquitur, neque, nisi forte in Evangelio secundum Caluinum, usquam reperietur scriptum, creuisse Christum sapientia. Nam,.qo. Puer, inquit, crescebat, inconfortabatur, plenumsapientia; gratiaDei erat in illo. Sive,ut quidam legunt Crescebat,& confortabatur Spiritu atque, ut vertunt Haeretici implebatur sapientia,&gratia Dei erat in illo Hic certe crescendi verbum manifesso
ad corporis incrementa, atque aetatem refertur, non ad cetera, quaesiis singula verbis explicantur. Nam Spiritu corroborari dicitur, sapientia impleri; quare reliquum est, ut crescendi vel bum,admatem,ac membrorum incrementum pertineat. Veis autem a. ita legimus Et Iesuproficiebarsapientia. aetate, gratia, apud Deum, homines. Hic crescendi verbum nullum plane est Prosectus autem , cuius Euangelista meminit, alias etiam interpretationes admittit, quas crescendi vcrbum non ita facile patitur. At Danaeus,ex,.qO.crescendi verbum, ex 2 aetatem, ac sapientiam accipiens;
suum quendam conlinxit Euangeli locum quo suam haeresim
q. Quartum huius generis mendacium, vel quartum potiust cum, in quo ex scripturis mentiturDaneus, nam eodem plura saepe
mendacia cor gerit labet ostro uor lesb. q. ad cap. 8 ubi consulare nititur responsionem Bellarmini ad tertium Haereticorum argumentum Id, quo euidentius appareat, res est paulo altius repeten d a.Tertium Caluini argumentum quo probare nitebatur, poenas ipsas damnatorum hominum beatam Christi ammam esse perpesissem; ex eo ducebatur,quod Dominus imminente iam passione, in horto timuisse,calicem deprecatus a Patre, ab Angelo confirmatus sanguine etiam sudasse narratur quae omnia sunt ingentis animico niter nati cinis indicia ergo magnum quoddam,atq; horrendum
malum impendere sibi sensit, quod tantopere exhorruit. Id autem
37쪽
esse non potuit mors,&cruciatus corporis ergo mors animi,atque Dei a se abalienatio. Alioqui minus fortem, atque constantem Christianimum facimus, quam aut multorum Martyrum, qui exul tantes ad mortem properabant,aut etiam latronum, quos nonnunquam magna constantia, ac sortitudine tirapertcrritos mortem subire videmus. Respondct Bellarminus his verbis si Chrsus nonpotuisset non timere, G coactus timuisset, merit4 infirmior multis videretur. t non iis est,nam timuit, quia voluit; ceterisi non timent, eleti, quia Deus infundit consolationem maiorem, quam sit ea poena, vel quia Diabo-ιus obstupefacit siensium aliquorumsibi addi Iorum , - quia avertunt
animum a cogitationepoenarum G alibi eum defigunt; quamuis rarisii mi istisint. tChristus Mevios esset redemptio oluit etiam poenam maeroris,o timorisflubire. Quam re I pontionem primo perperam refert Danaeus. Ait Iullarminita inquit, Christum idcirco timuisse,quia Muit. Mira responsio, quasi Christus reliqua egerit inuitus Pcrperam, inquam, egregiam viri doctissimi responsionem iis verbis refert Danaeus: non enim timoris causam ita refert in voluntatem Bellar nus, quas,cum nihil esset, quod timeretur: Christus tamen timuerit, quia timere voluerit sed negat, infirmitatis animi eum timorem fuisse, quem non impendentis mali, quamuis magni, atque horribilis facies extorsit, sed in se potius excitauit ipse, ut eo cruciare tur Urget deinde Danaeus. Sed aut frustra timuit,inquit, aut aliquid horribile, eremetuendumpatiebatur Christus Sifrustra, quamuis voluerit, temere timum, quod non ess animi con stantis,s patientis, qualem habuit Christus. Si autem aliquid horrendum patiebatur, quarιtur quidvilud uerit.Vbi vides,controuersitim non esse internos, utrum redChristus timuerit, cum id aperte,&scriptura doceat,&Bellarminus confiteatur,&Danaeus tanquam concessum accipiat, illud quaeri uid tandem Christus timuerit Pergit Danaeus. Nestit Penrminm; scat ex Epistola ad Hebraeos . . . fuisse metum ingentem, quodsso aturam toti Dei in homines irae G iudici, quodeti creatura ιntolerabile stentiebarsubiectum, meapressum e oppressum nisia Diuina ipsius
natura,in illam huminam, oe creatam, cui era, postatice niti, ises effunderentur.Quibus verbis aperte ostendit Hebr. s. v.7. non modo dici ab Apostolo Christum timuisse sed etiam apertὸ tradi, eam fuisse timoris eius causam, quod se creaturam toti Dei in homines irae, iudicioque subiectam sentiebat. Aut ergo hoc sibi vult Damam si quod vel ba eius praeseserunt diserte nimirum eius timoris
38쪽
h ane, eo loco eausa mass gnati; & manifeste falsasus est. Haste enim
sunt Apo stoli verba QMin Lebur earn issuas reces, supplicationesque ad eum, qui posiit illum saluum facere a morte, eum elamore alido, v la-rmimis offerens,exauditus estprosua reuerentia.Vet,ut Heretici perue tunt potius, quam vertunt. Exauditus est a suo metu. Quibus in verbis nulla eiusmodi causa,diserte eius timoris affertur. Aut id significare Danaeus voluit , tam aperte id Apostolium iis verbis voluissse; ut, quamuis diserte non dixerit tamen nemini eum locum e genti,dubium esse possit; quin ea sit eorum verborum sententia. Hi ne id quidem excusare eum potest. Cur enim, si ita est, non ipsa potius protulit Apostoli verba quae Nilus haberent ponderis,&rem codem modo conficerent Θ Deinde hoc ipsum mendacium manifestum est,non solum, quia, cum tam multi in eam Epistolam viri grauissimi, doctissimi, ac sanctissimi scripserint nemo id eo loco significari ante Caluinum unquam somniauit sed etiam, quia clarissimum est, posse ea verba asiam interpretationem magis obuiam . magisque fluentem habere, si proprie atque ut sonant, non ut Caluiniani volunt, metaphorice intelligantur Christum Dominum preces, ac supplicationes obtulisse Deo, cum corpo ratis mortis quae mortis nomine proprie significatur horrore con
euteretur , atque exauditum a Patre, eoque metu liberatum fuisses; non quia mortem effugerit; sed quia confirmatus ab Angelo,
infuso coelitus nouo in animum vigore, metum Omnem excusserit. Quare,etiam si peruersam Haereticorum vcrsionem ad miti
mus,non e vestigio , is Apostoli locus hoc efficit, quod contendunt. Vnteum illud et Fugium Danaeoteliquum est, ut dicat, id, .se non ita dixisse , quasi eo loco , aut diserte contineatur , aut
per se , id significari ab Apostolo statim appareat sed quia ex eo
loco necessario colligitur. Sed ne id quidem defendere menda cium eius potest. Primo enim , cur ita loquitur, ut ipsa Pauli verba, atque ex prcssam sentcntiam afferre non sententiam suam ex δε postoli verbis colligere videaturi Deinde cum neque id , conceptis verbis Apostolus doceat , ncque auditis verbis statim appareat, eam esse in eo loco sententiam Pauli cur rationem non indicat, qua id ex loco colligaturi Denique, cum ea causa, neque expressa sit iis verbis , neque alia ratione colligi inde possit, quam qua eam Caluinus ex Euangelio colligit quid opus sui. ad locum Euangelicum illustrandum , confirman- damque
39쪽
damque Caluini argumentationem, alterum, non magis clarum, quique eadem argumentatione illustrari ipse debeat ex Epistola ad Hebraeos proferres certe non maiorem metum indicat clamor ille validus,& lachrymae supplicantis,quam quod tristem animam suam ad mortem usque proicssus, cum tedere pauere, ac moestus esse coepisset, humi strauit sese, &cum iam preces tertio, ac suppli eationes offerret, faetus in agonia prolixius orauit factusque est sudor eius,quasi guttae sanguinis decurrentis in terram. Neque V e ro, quod eo metu liberatus, atque exauditus dicitur, aduersarios magis iuuat, quam quod apparuit ei Angelus confortans eum, neque quid deprecatus a Patre sit, diserte magis Paulus explicat, cum dicit, eum, supplicationes obtulisse ei qui possit illum a morte sauuum facere: quam,cum ab Euangelistis narratur Patrem precatus, ut si fieri posset, a se calix ille transiret. Cum secundum istos aeque metaphorice mors a Paulo didi sit,atq, calix ab Euangelistis. Non igitur ipsum asterre Pauli locum, sed suum pro Apostolico supponere Danaeus voluit; parum impium,se futurum ratus , si ita blasphemaret in Filium Dei, ac damnatorum eum cruciatibus addicerct, ut iniuriam, eadem opera Spiritui sancto nou Iacerct, eumque in blasphemiae suae societatem vocaret.
Aua ex Conciliis, Pontificiburiis Patriburi
CAP v T. V. Nainyssi verbPatres,aut Concilia veritus est, sed qui eorum auctoritatem plerumque contemptim exagitat, nihil pensi haisbuit si scripta etiam,& decreta dilaceraret eaq; iis affingeret, a qui bus vehementer abhorrent. Ergo controu.I.lib.I. ad cap. s. Destituitur, bri qui , in libris Machabaeorum canonirandis, praecipuosuo fundamento Beliarminus, nempe dinodoram auctoritate ita ue adpaucorum priuata iudiei recurrit,quibus aliorum, veluti Hieron i, Gelasij, Meliatonis sardieensis, item Onodorum ipsarum, veluti Carthaginensis, euii emet Augustinvi interfuit, a quo tamen uis iste hos libros, pro regula fideistatuenda, eanonitas probari, ), Laodiceni Iudicia opponimuri
Quo loco, quid Gelasius, quid Hieronymus, quid Melito, quid Laoctin
40쪽
Laodieenum Concilium senserint dissimulo Possem enIm, si locus
exigeret,ostendere, nihil nos eorum testimoniis laedi, sed nune non id agimus. Insignia iis verbis tria mendacia continentur. Primum. quod negat,pro horum librorum auctoritate, Conciliorum decreta a Bellarmino proferri: sed hoc alterius loci est, ided in praesentia dissimuletur Alterum,quod negat a Concilio Carthaginensi, duos Machabaeorum libros in canonicis numerari; cui ut maiorem etiam auctoritatem adstruat,interfuisse ei Concilio Augustinum docet.Tertium, quod satis aperte negat, ab Augustino ipso hos libros pro canonicis habitos,cum Bellarminum etiam increpet, quod velit ab Augustino eos libros in regula sidci constituenda probari. Et quidem,quod attinet ad Carthaginense Concilium neq; quotum illud sit, neq; quo loco Machabaeorum libros ex canone exploserit, adnotauit ut in tam multis Carthaginensibus Synodis dissicilius posset mendacium deprehendi. Sed tamen,cum Augustinum addidit, ipse se prodidit. Tertium illud est Carthaginense Concilium,in
quo duo Machabaeorum libri canonicis scripturis adnumerantur,can. 7 his vel bis. Item placuit, utpraeterscriptura canonitas, nihilin Ereo legatur Ab nomine diuinarumstripturarum. Sunt autem canonicae scripturae deti Genesis,Exodψ, Leviticus, Numeri, Deuteron omium, Iesu Naue, Iudicum, Ruth, Regum, lib. q. Paralipomenon lib. 2. Iob unus, alteriumDauidicum,Salomonis lib.q inque ib. D.Prophetarum, Uaias. Hieremias, Erechiel, Daniel, bias, Iudith, Hester, udrae lib. 2. Hachabaeo rum lib. 2. Deinde enumerat libros noui Testamenti. Quod vero
ad Augustinum spectat sitis esset ipsa eius subscriptio, quae extat ad finem Concilij, ut de eius sententia dubitari non possit; sed tamen miror hominis impudentiam, qui, cum expressum Augustinito
cum ex lib. t 8 de ciuit cap. 36 apud Bellarminum habeat, negare, aut tergiversari audeat, aut ullam omnino facere Augustini mentionem. Atros,inquit Augustinus, Machabaeorum non Iuctiised Ecclesia pro canonicis habet. Atque ut intelligas, quid canonicorum librorum nominesgnificet, idem lib. 2. de doctrina Christiana cap. 8. ubi diuinarum,& canonicarum scripturarum dignoscendarum, regulam tradit, prim b, deinde earum catalogum texit rem hane lu-.culenter explicat his verbis Totus eanonstripturarum, inquit, in quo istam considerationem'ersandam dicimus, his tibris continetur; quinque