장음표시 사용
11쪽
aCCedam. Alterum horum uersuum. Cum prior numeros habeat Corruptos, recte traclitum esse quominus contendamus, nihil
impedit nisi uelleri praeceptum d. r. m. P. 343ὶ quo in-
uersu actylico hoc uocem Corripi uetatur. Quanquam uero eius correptionis nulla fere adhu prolata sunt exempla, tamen hic ipse Lucilii uersus adeo recte se habet, ut Lucilium quidem hac libertate usum esse hoc ipso uersu mihi probetur, praesertim cum hic uocem Lucretius Vergilius Tibullus potuerint Corripere hoc Cur nemo unus potuerit non uideam ausam idoneam ): s. Diomed. I p. 43Ο, 3. Priorem tamen uersum foede adulteratum esse, nemo non uidet uerba a re e littera n librarius neglegenter eduxit - nam in hoc uersu latere ex elii uerbis Certum est neque quicquam uerisimilius quam in his duabus syllabis iei uox quae numeris repudiatur abes ex istis a re nata est. Se paullo accuratius
Uelii uerba consideranda sunt. Dicit is quidem haec p. 46, 7).' Inuenti sunt tamen qui et sine uocali putent posse syllabam fieri. Nam animadvertimus apud comicos sistri pariter scriptas litteras ut apud Terentium in Phormione non is obsecro est quem te semper dicunt. Si qui has metues ores: hoc pariter renuntiat silentium. Sed si hoc sectentur,
possint etiam plerasque consonantes et omnes SemivoCaleS,
pro syllabis ponere. Nam apud Lucilium in nono in quo de litteris disputat omnes uicem syllabarum implent, Cum dicit . . . secun ur duo quae modo posui Lucilii fragmenia Apparet ergo haec nihil aliud quam locum syllabae tenere nec tamen syllabas esse . Quae omnia ex optimis fontibus educta ineptissima esse Ueliumque plane nugari patet, si in uersibus Lucilii legantur litterae isto uelut e et es grammaticorum more Prisc. II p. 7, 27 Pompei. Vis Io I I Serg. IV p. 476, Ι), quae quis primus adhibuerit litterarum nomina
Praesertim cum hoc uocabulum natura breuem uocalem habeat, a poetis productam cons Charis I p. 5. Muelle d. r. m. P. 343 tria tantum exempla attulit hoc uocabuli o correpta usurpati. Ceterum quam audacter Lucilius uocales longas corripuerit, . II 8 I LIX I, testatur, ubi ore corruinto Adonius exstat.
12쪽
nescimus se pronuntiandae certo eundem in modum sunt, quo si illud comicorum neque enim quisquamis et litterassi es et e pronuntientur non esse syllabas dicere aut cum Iuoce Comparare potest certe Uelius ipse in sequentibus
p. 7, 3 x litteram non uocat is, sed es, quam dicit significare aliquid, nec tamen esse syllabam aut lexin Hinc efficitur Uelium certe uel eius auctorem non legisse apud Lucilium
es V, e su rer. - Iam a uerba Lucilii redeamus. Sicut in illo fragmento quod antea tractaui nonnullos uituperauit qui pro Romano nomine Graecum potius litterae scimponerent, sic in littera antecellenteo de nomine copiosius eum egisse mihi uidetur ex hoc fragmento effici, quod tanquam in diuerbium disponere uelim hunc in modum Correctum: non uult, nam est hoc Cacosyntheton atque canina
sic lingua dico. Nihil a me, nomen o illi est. Uerba inde a nihi uocabulo Lucilii sunt, qui dicat, se nihil
morari, quo Accius, quem Graecorum more scena Mutas Hectora scripsisse traditum est, nolit clici rr, sed vi, quia re CaCosyntheton sit neque humanae se Caninae linguae potius proprium, Cum pia Graecum iustum sit uerbum meliusque pronuntiari possit. In uersu priore quoniam Ao uocabulum languet si unum inde a littera, usque ad cacosinneseio fit enuntiatum, duo efficere malui ita ut praecedant haec sere quare Acciu dici r non uult e. q. s. Ut ea quae posui non probes omnia, tamen illud certe ex istis uobus Lucilii fragmentis apparet, litterarum nomina huius saturarum libri IX tempore nondum ea ab omnibus agnita esse quae a grammaticis posteriorum saeculorum se Lucilium partim sonum litterae Pro nomine posuisse, partim Graecorum nomina adhibuisse. Nomina uero litterarum ea, quae usque ad nostra
Non recte Keil scripsit I. I. sic enim litteram vocamus', cum recte Velius dicat s siue cesse uocantium, sicut si uoce tacere iubemur, digitorum crepitu pueri ad respondendum cientur.' Apud Iaut Merc. οὐ litterarum sonos pro nominibus esse metro euincitur, cum dicat haec Demipho: Hodie ire occepi in Iudum litterarium Lusimache, ternas scio iam L. Quid ternas D. AMO.
13쪽
tempora seruntur inuenit grammaticus aetatis Sullanae, aut
M. Varroni simillimus aut, quo mihi ueri simillimum uidetur Varro ipse qui in libro cle antiquitate litterarum an L. ACCiumsCripto e nominibus litterarum egit Wilmann de Varronis libris grammaticis p. 25 XX sere annis post Lucilii mortem.
Nomina enim litterariun XX si percensemus ue et emis eris e perae te ea ha hari ix enim et Graecas mitto nemo opinor non uidet primo obtutu haec nec riseae uetustatis esse ut Graeca litterarum nominane Casu facta se ab homine Graecorum e litteris doctrina imbuto singula singulis litteris esse imposita ea ratione ut uo-
Cales suum quaeque Sonum habeant pro nomine, Consonantibus
addatur postpositum mutis, semivocalibus antepositum, ut denique a ha uri segregentur a ceteris nominum ratione mutata, si octo harum litterarum quattuor nomina idem ebentur cui reliquarum. Una scilicet lege XII Consonantes litteras comprehendit is qui illa nomina posuit primus, ita ut supra demonstraui, e littera addita idem omnibus semivocalibus sulcrum praeposuit, postposuit mutis. Semivocales dico more omnium qui nobis seruati sunt grammaticorum antiquorum Vm nr x - etiam apud Graecosa inter semivocales est Dionys. al. . Compos uerb. XIV Dionys Thrac. I .
Iam i littera et, nomina ex uocalibus quae eas sequi adsΟ-leant traxere e littera uero quo istingueretur a sta amni, euocalem adiunxit grammaticus et huic ipsi et quinque reliquis mutis quas similes esse inter se uoluit, dissimiles h litterae, cui a litteram apposuit nescio quare, fortasSe quia hoc simplicissimum uidebatur idem x litteram exemit e semi- uocalibus praeposita cum reliquae e littera sulciantur fortasse recte explicant grammatici ita factum esse secundum uocabulum Graecum huius litterae Et ). Itaque cum appareat litterarum Latinarum nomina non
Priscian. II p. 7, 26 Sem I p. 22, 5. Serg. IV, P. 476, 3I. 52O, 8. Pompei. V p. IOI, Keil. Tantum apud Probum IV p. 49, 3I
ex pro x traditum est, quod corrigendum esse censeo.
14쪽
casu facta se ab homine doctissimo post Lucilii aetatem inuenta esse, qui XVII litteras ae totis Im nrs δ' id I uno ordine Comprehenderit, reliquas ex hoc ordine eiecerit in nihil ueri similius est, quam M. Terentium Varronem illorum nominum esse inuentorem, quem has ipsas XVII tantum litteras agnouisse, ut superfluas h ut notam ac non litteram eiecisse passim traditum est modo addito Varronis nomine modo omisso Sergius IV p. 5 I9, II 'Litterae Latinae cum XXIII sint, Varro XVII dicit esse; ceteras superfluas putat Priscian. II p. 3 8 Auctoritas quoque tam Varronis quam Macri teste Censorino nec nec necis in numero adhibet litterarum . Cassiod ex Cornuto VII p. 53 In libro qui est de grammatica arro, Cum elitteris dissereret, ita ii inter litteras non esse disputavit, quod multo minus mirum, quam quod X quoque litteram esse negat Charis. I p. 8, 4. I Diom. I p. 423,3 ' Quidam Latino sermoni sufficere decem et septem litteras crediderunt, si quidem ex uiginti Et tribus una adspirationis nota est, h, una dupleX X, duae SuPeruamae, k et , duae Graecae, et g Donat. I p. 368, 2. Serg. IV P. 477, 4. o. 26. Om i. p. III, 6 Mar Uictorin. VI p. 5, 24 27. Uicto in VI p. 95, 9. 96 I. Hagen necd Heluet. p. 25, 6. Quintil. 4 9. - Causa qua moti quidam, . . Varro eiusque sectatores remouerint ubique indicatur, quo δε non libtera se aspirationis nota existimetur Mar Uictor. l. l. J, quo uice litterarum possit e fungi Ter Scaur. VII P. 4, 2. 27, 8 , quod duplex littera sit, qua nilo plus indigeamus quam ui littera Graecorum Quintil. l. l.) nominum discrepantia nusquam pro argumento ponitur, nisi in fragmentis
Bobiensibus . . d. et VII p. 530, a ): Antiqui XVII
litteras solas habebant. quod neque uocales essent neque ab e inchoarent ut semivocales, neque in e desinerent, ut uine, tenax artis uetustas respuit sed illecebra suauitatis admisit Quae ineptissima esse planum St.
3 Animaduertit Pompeius V p. IOI, 8 Sergius IV p. 478, istarum litterarum quam nominibus patiuntur exclusionem.' Similiter peccat Priscian II P, II, 4.
15쪽
Secutus est illam legem de XVII litteris a Varrone sactam Nigidius Figulus, qui in commentariis suis nec posuitne ne X. Idem' non esse litteram se notam adspirationis tradidit Mar Uictorin VI p. 8, 6 . Sed grammatici posterioris temporis Varronis sententiis infesti eam negle-
Postremo duo argumenta addam, cur Varronem potissimum auctorem illorum nominum existimauerim. Primum enim nomen illud au, quo u consonanti Varro imposuit et apud ueteres grammaticos et apud nos usque ad hunc diem Cum ceteris litterarum nominibus mansit. Cons. Cassiod EX Comulo
VII p. 48 Io: 'Hanc litteram Terentius Varro dum uult demonstrare, ita perscribit,au Priscian. II p. 5 ' uero loco Consonantis posita eandem prorsus in omnibus uim habuit apud Latinos, quam apud eolis digamma. Unde a plerisque ei nomen hoc datur, quo apud Aeolis habuit olim digamma, id est 'uau ab ipsius uoce prosectum teste arrone et Didymo, qui id ei nomen esse ostendunt'. agenaneCd Heluet. p. 23, 26: Figura itaque illius digamma
uocatur. Potestas uero eiusdem a nominatur, quam CCipientes Latini posuerunt super u Consonantem et tacitis Consonans apud nos, quod digamma apud GraeCos . . Ter. SCaur. VII p. 7, 5. ccedit alterum. Varro in libro de amtiquitate litterarum a L. Accium exposuit Este Pompeio p. 8, 2 ' olim XV fuisse, postea ex superfluo additas alias litteras et facta XXIII limantis . Uare libri gram. P. I 0J. Cum uero sciamus Varronem XVII illas una nominum ratione Comprehensas litteras probasse, has XVI priscas sine dubio dicit easdem excepta clittera, quam addidisse Sp. Carvilium p. l. ipse Varro auCtor est. Plui. u. Rom.
54. 50) ). Dei in illo libro explicauit Pompei. I. l. 'et cur
tot sint et quare eo ordine positae et quare isdem nominibus uocatae' ). Idem p. o8, 3 Illic commemoratur qui illam
in Ter Scaur. VII p. I ualde inepti in resutanda Varronis sententia deis et e litteris. Priscian K. II p. 8: Et sunt indeclinabilia tam apud Graecos elementorum nomina quam apud Latinos, siue quod a barbaris inuenta
16쪽
litteram fecit, qui illam ' - ostremo practceptum Varronis de litterarum nominibus seruatum est quanquam posteriorum temporum additamentis corruptum apud Sergium I p. 5ao I 8 his uerbis: Garro dicit consonantes ab e debere incipere quae semivocales sunt et in e debere desinere quae mutae Sunt. Ideo illae quia non ab e incipiunt neque in e desinunt, possunt pati calumniam, ut ne litterae uideantur aut non sint necessariae ut sunt in semivocalibus x et g. Non enim sunt nemSSariae, nam duplices sunt, quia ex aliis litteris fieri possunt. Ex mutis remouentur propter illam quam diximus rationem ham h quo aspiratio sit, non littera: ideo,
quo C littera harum locum possit implere'. Clarius Seruius IV p. 422, 5 Varronis nomine omisso: SemivoCales sunt Septem, quae ita proseruntur, ut inchoent ab e littera et desinant in naturalem sonum, ut es et emen eris ix. Sed cabi inchoat et cluarum consonantium fungitur loco . . . Idem 32 'Mutae sunt nouem, quae debent inchoare a naturali sono et in uocalem e litteram desinere, ut bis et reliquae. Ex quibus tres, quoniam non desinunt in e contumeliam Patiuntur, ' . Η a plerisque adspirationis nota, a plerisque
consonans habetur uero et aliter nos utimur, aliter usi sunt maiores nostri. Namque illi quotienscunque a Sequebatur praeponebant in omni parte orationis, ut aput et similia; nos uero non usurpamus h litteram nisi in alendarum nomine scribendo. Itemque illi praeponebant, quotiens u Sequebatur, nos uero non possumuS praeponere, DiSi et u Sequatur et post ipsam alia uocalis, ut quoniam'. Fusius de hac re Pompeius V p. Io egit. Cum traditum non sit quem auctorem Varro in hac re secutus sit, non sine causa litterarum nominum Latinarum inuentorem ipsum Varronem dicemus quoniam illorum nominum ratio mire cum Varronis de litteris doctrina congruat neque inter Lucilianae poesis tempora et Varroniani libri de antiquitate litterarum exstiterit grammaticus
dicuntur, quod esse ostendit Varro in II de antiquitate litterarum docens lingua Chaldaeorum singularum nomina litterarum ad earum formas
17쪽
tanta auctoritate, quem omnes posteriores Sequerentur. Itaque cum Lucilii temporibus soni litterarum pro nominibus essent, nonnulli tamen Graeca nomina adhiberent a Lucilio uituperati, Varro Reatinus in libro ad Accium, quem ipsum quoque de hac re egisse ex Lucilii libro I apparet, de antiquitate litterarum misso ita nomina ratione et studio excogitata posuit, ut usque ad nostra tempora immutata permaneant.
reconditioris eruditionis Lucilius praebet exemplum, Cum res ephebicas Graecorum tangens nomen parecωDe exhibeat sic enim in editionibus quidem Nonii et Lucilii legitur nomen istud, quod Nonius p. 7 hisce uerbis explicat ArecωIohiqui de puerilia ueniun ad pubertaum a Graeco uocabulum sumpIum. SeCuntur duo LuCilii uersus, unus M. Varronis, Corruptissimi omnes. Atque primum quidem de hoc epheborum nomine agam, deinde e Lucilii et Varronis fragmentis qua corrigenda sint ratione exponam. Vocem parec ato traditam codicibus qui interpretati sunt, arcessito uocabulorrupεκTεiVεi intellexerunt Oυς συΥκαθευbOVTaς, qui iuxIa ex-Ienti a Graecis appellentur Lachmann tamen dicit se non Capere unde dicti pareciam sint ). Uersum Lucilii e libro nono desumptum quem praebent Codd. sic corruptum inde unde parectato calamides ac barbula prima Correxere editores ita inde parectato et chlamydes a barbula prima nisi quod uelle scripsit hinc chlam des. uelleri Coniectura longius a traditis discedit, in illa uersus forma e insertum ualde languet, in utraque offendit hiatus. Accessit quo cur adulescentes quibus prima lanugo nascitur in genis uoCentur illo nomine ad rem ueneream pertinente, quo pueris multo aptius erat, non intellegitur namque barbula prima aetatulam amasiorum deleri multum queruntur poetae libri II A. P., uelut epigr. 8 neque amatis pueris tam insam nomen im-
18쪽
uel b lari uel illud ipsum Ἀαλος considero ). Neque
tamen ea omnia tanti ducerem ut uocem parecωDi in suspicionem uocarem, nisi in Lucilii altero fragmento simul et in Varronis uerbis in codice L I ipsa correcta esset manu altera: correcturae uero Codicis ci quanti faciendae sint, sciunt apparatus critici Noniani periti Muelle edit praes. p. XXXIV .
Secuntur enim Lucilii uersum supra positum haec ' idem uicesimo tuum ephebum quendam quem uocant PareCtaton. Varro de Compositione saturarum pareCtatae adsunt mulierque mulier enus caput quibus uersibus cum scriptum sit in codice L I manu prima praeutacto atque praeutactae, postea Correctum ex lemmate, adhibita codicis L a lemmatis scriptura paraua o hi elicimus genuinam lectionem paratacloi, quam e Graecorum legibus et moribus, quibus utebantur ephebi egregie possumus interpretari Uersum Lucilii anteaquam de isto uocabulo raptiτακτο copiosius agam ita correctum uelim: uocanturi dein paratacloe, qua chlamydes ac barbula prima adulescentulos scilicet uestire incipiunt aetate Calamides Corruptum ESSe puto ex caelamides, nam qu et e saepius in Nonii codicibus confunditur, uelut p. 26 sculi au pro squali Iau positum est. Multo difficilius est iudicium cle altero Lucilii uersu atque e fragmento Varronis: de illius emenclatione ego quidem despero, ex hoc id quidem elucet, nomen illuclepheborum impositum esse ephebis a rem amatoriam idoneis. Maxime autem omnium ciuitatum Graeciae Thebani propensierantis amorem puerorum Ael. u. h. XIII in dein Cre
Thebanorum hunc uersum pertinere. raIaclo enim OX
K. F. Hermann Griech. Privatalterth. 29, 9. Varia nomina epheborum apud Nauchium, Aristoph. Byzantini rei p. 88 sqq. Plat conuiu p. 82 B.
19쪽
cram illam cohortem Thebanorum compositam suisse sunt qui tradant cuius rei testimonia postea proseram.
Aristoteles apud Plut Pelop. I 8, cum antea e sacra cohorte
Neque enim putauerim in moribus patriis describendis temere Aristotelis uerba expressisse Plutarchum.
20쪽
Vocatur eam ob causam Iolaus Herculis rapaGT4της EuriP. Heraclid. 88ὶ sicut in Kaibelli delectu pigr. Graec. 79 Polystratus rapaGTΛτης Alcidae appellatur sormosus puer amatus ab Hercule eiusque armiger.