장음표시 사용
91쪽
Ibidem, in eadem aedicula, ubi praecedens titulus.
Plistonaesis nomen inter roges Lacedaemoniorum satis notum. Pelopidam autem Thebanum illustri loco natum Plui. Pelop 3) satis probabile est suisso e gento Aegidarum Thobanorum 2 0 9. IDMm, in primaria ecclesia Emporianorum. Ara est rotunda, capitibus bubulis et seriis soridis deeora: qua serina esse plurimos cippos sepulcrales in insulis Λegaei maris supra jam monui ses. ad iit. 170.
92쪽
u 1 2. Ibidem, in tecto ejusdem aedis, ubi praecedens titulus.
2 13. Ibidem, in eodem vico, ubi praeeedentes nn. 211 et 212.
Propter Σιωτεάτ v ct Ζωσιμ.ς reliqui vel restitui formas vulgaris dialecti, quam sequuntur etiam alia Theraea marmora, velut C. I. n. 2454.
93쪽
2 14. Ibissem, ante saeellum D Ioannis inter Emporium et Oeam montem D. Stephani): quod saepilum supra iundamenta et ex ipsis reliquiis antiqui alicujus monumenti exstruelum est.
Nomina Aegidarum α ταω eomposita vide apud nos de Anaphe ins. l. l. p. 438. Do nominisvης nexu tum illa gente cc Boechh. l. l. p. 52.2 16. Ibidem, ubi lituli proxime praecedentes.
94쪽
Σιδήτης est a Side, Pamphyliae oppido. Vid. Steph. BIE. v. Σίδη.2 1 8. Ibιdem, inter promontorium D. stephani et Emporium, in loeo eui Περima nomen est. Cl. infra adn. 220. Minuseulis edidi in Peripl. Inss. I. p. 183.
Νοmen mασικχης exstat etiam inter titulos antiquissimo scripturae genere insignes, apud B eis. Ibidem, in uteo Vothone, ad sarcophagum ex albo marmore, in eodem loeo s ερυσσαὶ reperium. CL PeriplInsuli. I. p. 72.
Αρχιηίκου του Autolos. 'Io θειω Iinnou. Αργεία Αρχ ικου. De nominibus Ap ta et Ιαθμω in gente Aegidarum dictum est supra ad lit. 198. Arehinteus Oeeurrit etiam in testamento Epictetae col. III. v. 20.2 2 0. Ad radiees eollis D. Stephani, in cujus jugo sunt rudera Oeae oppidi, occidentem versus situs est locus, quem insulani Πrρ σσα, appellant. In eo loeo a. 1836 delecta et effossa sunt fundamenta Melesias christianae satis magnae: de qua ro narravi in Peripl. Inss. I. p. 182. sqq. , toll. p. 193. Habuerat autem haee Peelesia , quemadmodum pleraequo majoros aedes sacrae Graecorum, a tergo tres conchas tribunalia Vitruv. in semicireulares vahet τρ-nόστατος : quarum una formata erat ruderibus antiqui monumenti rotundi lieroi), eulus postmodo edidi delineationem in Mon. Deae. Inst. Arch. Vol. III. ιαι. 26. es. Annali. ejustaem Instituti v. XIll). Ad id heroum pertiners videtur tit. 218. In marmoribus autem ejusdem monum tili, quum iis quae etiamnum locum suum servant, tum iis quae disjecta circumiacent, exarati sunι tituli, quorum hie tria exhibemus exempla. Quas inseriptiones fuit quum l
95쪽
suspicarer esse Christianas; et quodammodo confirmat hanc Suspicionem, quod superiore anno etiam men ullum Christianao fidei certum in iis habetur indicium praeter nomen SEOLOYAOY in fragm.
sumsi, ut aliquod praescriptum horum reperirem titulorum, unde argumenti natura illustraretur. Quam ob rem omni ulterioro conjectura abstineo; expromam tamen, quas transscribenti in mentem venerunt.
more C. etiam id in significare suspicor I atinum vocabulum jugera, inureox o. gr. m. quadraginta
vel RHc, oiginti octo cum dimidio . Vocabulo TH in L. et C. aliquando additur CIIo vel CITOR, hoc ost σροορξαου, vel Mγγρητῆς. Olivarum autem EλAlΩN, EλE DN, Al λ Als Nὶ alia est mensura,
cujus nomen decurtalum scribitur TYR: vel TY in monogrammato vel simpliciter T, signiscare automvidetur τάρ uu vel Π:ωαα. Nam νεοζ9 dicitur a Geoponi eis, quum iptis vineam vel arborem parvula fossa circumdat, quo facilius imber ad radices penetrare possit tablaqueare sive Oblaqtieare . Saepe autem cinguntur Olivae, maxime dum tenerae sunt arbores. ut iam parvulo aggere Seu vallo, quo pecudes arceantur ; atque hujusmodi τυρ is rei; paullo elevatiores, et plerumque quadrata forma, appellatae videntur suisse ab antiquis Atticis en s unde explicandus Lysias in oratione υπερ τού σηκου. - Ρraeler agri jugera, vineas et olivas memorautur in his titulis otiam armenta pecudesque, boves, asini, OVes, poStremo Servitia A. 16 . Nomina hominum sunt, qualia labentis maximo antiquitatis temporibus usurpari solebant: Σιραπίωv, Παρη ρ:ος, Σκόπρλος, Σκtπτικος, Σωτρο, ιος, cuti. ; hisque Similia sunt nomina seminarum: Δεσποτια A. 1. 5. 9 , Εὐεροσυνη, E 6ρlα, Πολυτα i, MηDχvh e et t. B. 31 legendum videtur: 'δευθραὶ GublevaviὀρJ linc γης σπορἱμου coit. . In sunt otiam plurima muliercularum nomina neutrius generis: sordisse Στραnietv A. ij, eerte Toxαρ iov Λ. 14j et pro eo contracia forma Τοπαρ B. 30ὶ, Πολυχα istu A. 17 , lavinv B. 26 , Κρατεται69 8 cm. R. Praeter T laritu habes formas contractas in ΣυρααCiv p B. 32ὶ, boιvuciv v. 7, coli. s. 37ὶ et Xου etλαδiv B. 36, pro Xρυσελ ov. a χ ρυρος et ιλαδ iov, hoc est nain J. - ΛSirpataeensis autem fragmenti sigia quid sibi velint, plane non perspicio. Asti palaean duos reperi similes titulos. alterum in oppido ad murum vetustae cujusdam ecclesiae, alterum cujus specimen dedi in ta b. lithogr. I) in loco Arρι εχ δι, ad sacellum I . Ioannis, ubi tit. 163. Neque ta- Astyp.) et possunt etiam esse αυαγραραὶ alius generis. Sed frustra et Therae ct Λstypalaeae operam con-
Sigium istud, quod vocabula THE et ΑΜΠΕλ. sequi solet tota eum omicro superimposito, et in mar-2 2 1. Ibidem, in monto D. Stephani, inter rudera Oeae oppidi. Habui e schedis V. Cl. Buchonis, historiei Galli.
96쪽
M . De nobilisima hae gente, quam sacerdotia Dionysi Προπόλεως et Apollinis Carnei haereditaria habuisse ex aliis marmoribus eonstat, vid. B eLh. de inseri t. Theraeis p. 56 sqq. In eadom familia etiam Aeaeulapii saeerdotium luisso gentilicium, ex hoe lapide addiseimus.
D. Ana e insula seripsimus eommenlationem p uliarem in Act. Acad. Monae. 183I. p. 401-50, in qWa praeter titulos Anaphaeos, qui in c. L n. 1477-82 editi sunt, viginti septem novos lapides illiis traximus. Ex iisdem quinque laguntur etiam apud Mustoxydem, 'A l . I. p. 227-29. Quibus iam addimus duo marmora inedita. 2 2 2 . Therae, apud Baseggium. Parvula basis marmorea, ex Anaphe insula allata.
Homines sunt ex eadem familia nobilissimao gentis Aegidarum, de qua dietum est ad GL 221. Quamo, rem Θωκχειας s. ωοκχtiδας v. 1 prope eertum est; sed v. 2 pro Κλαιτωθί,εις ΝL Boechh. l. l. p. 57)fortasse scribendum erat Κα χλιμ,Jευς, Κα δελπηους cI. n. 202. 210ὶ vel aliud simile nomen.
97쪽
Peparethus est, quae inter Sporades Septentrionales hodie MOPelus vocatur, a Sciatho orientem verius pauca tantum millia passuum distans. Quod quum inultis argumentis probari possit, in praesentia tamen ea tantum asseram, quae rem maxime conficiunt, Mopeli nomen non ante Ptolemaeum Geogr. 3, 13)et Hieroclem Synecd. p. 643 Wess. reperitur; antiquiores autem scriptores inter has insulas, praeter nobilissimam Achillis et Τhesei historia Serrum, nullam aliam frequentius memorant quam Peparethum velut Thue. 3, 89. Demosth. adv. Lacr. p. 935. Mylax in Peripl. Dicaearch. plω Ελλαδος. Scymnus v. 578. Dionys. Perleg. 521. Diod. Sie. 15, 30. 95. Liv. 28. 5. 31, 28 et 45. Strab. 9, p. 306 Tehn. Steph, s. v.ceit . Eandem insulam vini maximo seraeem fuisse testantur praeter Demosthenem I. l. eiIam Heracl. Pont. Πολix. 14. Athenae. 1. p. 29. Plin. 5, 19; at Seopeius hodieque vino inprimis nobilis est. Peparethum Scylax et Dicaearchus dicunt habuisso tria oppida; et in Scopeto exstant antiqua rudera tribus locis: in hodierna urbe; prope vicum qui Γλωσσα appellatur, et ad Panormum. Panormi nomen eonticitrem ; nam unum e tribus antiquao Peparethi oppidis ita appellatum fuisse discimus e Diod. 15. 95, eoli Polvaen. Strat. 6, 2, 1 et 2.2 2 4.
In Peparetho insula, ad arcem hodierni oppidi Sc.eli, in basi quadrata. Antigraphum accepi a Demetrio Budure.
Supplementa versuum 4 Et 5 ne dubita quin vera sint. Σecαστρὶ oiλαδε odi sunt Antoninus Philosophus ei quem anno 914 a. u. c. Caesarem assuinsit, Lucius Verus: unde titulus illo anno non potest esse anterior. Φ.λαδιχωn appellantur etiam in marmore Attico, quod edidi in Ephem. Halens. 1838 Intelligenabl.Ν. 34J. Nomen sacerdotis incertum est. Nos quidem scripsimus Κλαυδ. Λυρηλtavdet. sed possit etiam esse
98쪽
Ibidem, in ruinis antiqui oppidi prope Lutravi, haud proeul a vieo Glossa, in ea insulae parte, quae Thessaliam et Sciathum speetat. Marmor est oblongum, nunc scalae casae alterius inaedificatum. Ε seli dis ejusdem Dem. Buduris. v . AK
A YC . . . . c EBACTO NOAYHl l . . .
Nomen imperatoris sic restituendum esse probabile redditur ecmparatione lapidis Selathii in C. I. n. 2153. Non magis haerebimus in eo quod sacerdos est Sphettius, e demo Attieo: quum eonstet, Sciathum, Lemnum, Scyrum aliasque vicinas insulas Romanis temporibus Atheniensium potestati fuisse suri etas vid. Ahrens, De statu Athenarum p. 62ὶ, inter quas et Peparethum ab Antonio iis concessam narrat Appian. de h. civ. 5, T. Maioris momenti est, quod ex hoc lapido discimus nomen tertii oppidi Pepare. iniorum fuisse Selinuntem; nam qui titulum exseripsit, in meo CEREINONIων littos Et satis quidem evanidas. aiebat esse, reliquas aulem certissimas. Habemus igitur nunc trium oppidorum nomina: Panormum Diod. et Polyaen. supra p. 90.ὶ, delin unum et Peparethtim; elenim principciti antiqui. us urbem; cujus locum nunc Mopellas oecupavit, insulae fuisse cognominem quum per se est probabilo, tum diserte testantur Thue. 3, 89. Liv. 31, 28. Strab. s. p. 306 Τchn. et Steph. s. v.
99쪽
rerum, Derborum, nominum in imis memorabilium.
voeabuli. quae in texieta adhue desiderantve vel quorum torma interia est, Raleriκ est praefisus.
- Pythius in Io insula, n. 9Φ-98 . . 8-M- Pithius et Delius Minoae in Amorgo, n. 113. - 24. 25
- Smintheus Methymnae, n. 196 . . oαποτ τιμ σθαι, de rebus oppigneratis, n. 126 32
100쪽
Iupiter Πολαυς in Io insula, D. 93 . . .. 6sq. Peparethus nune Mopsius
- Σωτηρ Astypalaeae, n. 163 . . .
n. 166 . . 54 sq. καθ' ἰδίαv. n. 189
Ποσείδια, sestum apud Myeonios, n. 145 . προξέ, munere etiam mulieres lanelao
Καρvnος mensis apud Nisyrios, n. 166 .
Selinus, oppidum Peparethi insulae, n. 225 .
Κορη Proserpina) Astypalaeae, n. 156 . Tt κος quid significet . . .
Libo et Cilo coss., n. 152. b . . . .
Venus Urania fi ει 'A NAA, n. 126 . . .
Milesii in Amorgo insula, n. 1l2. 120122
Τιτιος, vid. Iupiter. Minerva Polias in Io, n. 93 . . . .
Olov Τακi,θικhv in Teno, a. 102. 103 .. 15. 16 M. Aurolius et L. Verus, n. 224