Petri Pithoei I.C. Aduersariorum subseciuorum libri 2. Auctorum veterum loci qui in iis libris aut explicantur aut emendantur, proximo indice notati sunt

발행: 1565년

분량: 157페이지

출처: archive.org

분류: 로마

111쪽

apud Sueton. In Augusto: ius locum uti inveteri & optimo exemplari co eptus est, itas, reseram.Ea gens inquit de Octauia loqueno is a Tarquinio Prisco rege, interminos gentes is allecta in Senatum,mox a Servio Tullio in pas, tricias traducta, procedente tempore ad ple- ,, bem se cotulit. Vulgo tamen scriptum est in ter Romanas gentes:quod erroris ansam quia busdam Praebuit. At minores gentes repone

tem quia non serat'Ex bis autem intelligi potest, eos qui a Prisco in Senatu allecti patrenque facti sunt,non omnes primum ex patriciis, gentibus fuisse, sed ex iis quorundam gentes. Si Servio Tullio altissique deinceps regibus in patricias traductas,yt Octauiam:alias a Bruto iusiq populi,ut Liuius lib.iiij.significatiqui &eis fortasse clim Senatu suppleret, Minorum gentium nomen dedit. Quod sequitur etiam

x, in eodem exemplari, Ac rurses inagno inter ω D.Iulium in patricia rediit,non ausim temeia respuere, qui sciam veteres,magno,saepe a

solute dixisse. Sed quando Senatorum inciditta Aiunt enim patres, Optimates.Illud hia ducere libet apud eudem auctyrem in D.Iu- ii i mentio, reponatur etiam paulo post 'trum apud eundem Suetontimi dum stribit Augusto.Sed ut cognouit Antonium postis iugam a M.Lepido receptus cster6sque du-

δε-& eiercitus contaitire pro patribu cavi

em sine cunctatione desserula

112쪽

lio, dum scribit, Omnem eum Gallia in prouinciae formam redegisse, eiq; in singulos annos stipedij nomen imposuisse: Inter haec verba, Esq; in singulos,in optimo exemplari pu- .nimede quod da interuallu. Et vero aliquid deesse videtur. Quid autem si legamus' Esque in singulos annos H-s xL. stipedij nomine im posuit. Id sane Eutropius quoq; iisdem pene V verbis restituit lib. v i. Breuiarij. Erroris porro. & mendi origo causisque manifesta est ranquilli aute verba sunt haec. omnem Galliam .. γε saltu Pyreneo, Alpibusque & monte Ce- ιι benna,fluminibsisq; Rheno de Rhodano co- ιι

tinetur, patEtq; circuitu ad bis & tricies cen- ιι itum milia passuum, praeter socios ac beneme- ιι ritas ciuitates in prouinciae formam redegit. A

.E1q; H-s quadringeteis in singulos annos sise ἐι pendu nomine imposuit.

Disse Massa, ciceronis ad sitieum loci emendati. Aio defensa. CAP. GIL

DIcis causa existimaui aliquado dictu esse. tanqua dicationis causa, cum quod in sa- 'cris multa a veteribus utcunque fieri solerent quo religione defungeretur, quemadmodum eiςTertull. exprobrat ii, Apolog. tum quod simulata pro veris accipi solerent, ut iu illud

Virgil.Seruius notat,

113쪽

is Unde inquit cum de animalibus quae dis ,, cile inueniuntur sacrificadum est, de pane vel cera fiunt. Hinc illud,

is Sparserat oe latior sit Haras finiis

Sic & in templo Isidis sparsa aqua de Nibo, esse dieebatur. Inde etiam ceruaria ovis Sext. Pompeio, quae pro cerua immolatur. Inde Tauros verbenisque in commentario sacrorum ficta farinacea significasse idem scribit. Existimaui etiam dicis causa,dictum tanquam δαηα vel dicae cauta Nam & in veteri Lexse

ut videre possit fuisse hoc proprium Iurin. consultorum Verbum, apud quos certum est. non miniis fictionum suisse & imaginumquam apud Pontifices. sed quando ΜNarronis auctoritas hac in re summa est, qui lib. . . V. te Ling.Lat.ut addictum, ita & antiqua illa , Dicis causa & Dicis , immo a verbo dico dicis deducit, fateor tandem Dicis causa di

dit vero huic formulae, quod caeteris serὸ re bus humanis, ut multis Iocis senio demet retur.Ex iis hic unum proserre institui.Apud Cicero em tib j. Epistol. ad Atticum , ubi D scriptum est in vulgatis codicibus, Metellus ' est Consul egregius, denos amat, sed imm a .nuit auctoritatem suam, qudd habere dicitat causam promulgatam. Illud idem de Cirra dio. Vetus & optimus liber habet, sed im-

114쪽

minuit auctoritatem suam, quod habet dicis ... causam promulgatum illud idem de Clodi eVnde statim coniicio reponendum. Quod re habet dicis causa promulgatum illud idem de . Clodio. Dicis causa habet, id est, fert leuit ιι ier, defunctoriε & tralatitie, nec auctoritate sua hac in re utitur, quamuis sit magni pon ederis & momenti. Apud eundem Epistola pri via, in eodem exemplari sic scriptum reperi, Aquilium non arbitr mur, qui & negant & iurauit mestrum do illud tuum regnum iudi Mciale opposuit. Itaque sic lego, & nega- Miuit & iurauit morbum . Iurat morbum,qui sa- ει nitatem eiurat,taurati pii iurat quod desid

latur a se praestari non posse,ait Sex iopeius. Ex quo eiurandi verbum apud Varronem dc . Ciceronem ad octis imis hominibu iure re- , positu est. Put 6 & apud. Hieronimiun repo mendum in lib. deo M ino gamia ad Geroriam, rutide eum viri summi nescio quo iure extu bant, contra veterum librorum, quam ipsius proserunt, fidem Hierophantia inquid apud εα Athenas eiurat virum, & aeterna debilitate fit castus.Hoc quid clarius, quid rectius ' Sed illi onon. satis oculate euirat,tegunt.Sic&Tertuli. a quo Hiero. inulta saepe mutuatur,& comercium,& patre matremq; eiurare dixit. Apud eudem Tertuli.in exhortatione ad castitatem, teterem scripturam retineo, atque ita lego. Cum autem Deus summus tantum, Satanas,

115쪽

ad perficiedum prouocatio est nostra, imm3 3 subsusio pigrissimorum ad continetiam Deo exhibendam,qua diabolo qui antistant, nunc virginitate, nunc viduitate periurant,&c.' Periurare dicit,quia diabolo iurant non Deo. Apud eundem auctorem in Apologet.vbi de Socrate loquitur deserandi verbum simplicia', ter accipio,ut apud Terent. Donatus.Daem

v nas inquit paulo post Tertuli. id est,Genios

adiurare consuevimus, ut illos de hominibiuri exigamus, Non deierare , ut illis honorem diuinitatis conseramus. Adiurare est exorc zare , ut & exorcistas Latita adiurantes verti Isidor. scripssit. Posteriores 'coniurare dixi γ' runt non tam apte. Sext. Pomp. Obiurare est 1, iureiurando obstringere. Priiurare est praeue αν verbis conceptis iurantibus. Itaque praehira di, tiones facere dicuntur ij, qui ante alios con ri ceptis verbis iurant,post quos in e em vel ba,i iurantes tantumodo di cunt, idem in me. Huc nos,sed longius sortasse quam par fuerat,ver borum prouexit coniugalib. ' .

QVemadmodum ordinem quεdam Libe torum fuisse notatum est,ut quidam pri- mi,quidam secundi tertiique dicerentur, Ια

116쪽

&seruorum tres quodammodo gradus statui possunt. Primi actus sunt frugi serui, ut Actores, Dispensatores, Ordinarij: Secundi seu medij, vulgares, ut mediastini r Tertij quales quales vilissi,ni, ceu quos in nemo &compedibus veteres habuerunt. Hi non a nostris tantum auctoribus, sed 3c ab aliis passim compediti & vincti dicuntur. Apul. Apolog. j. Quindecim liberi homines po- ccpulus est, totidem serui familia , totidem vincti ergastulum. Dicuntur & alligati a Co- μlumell. libro j. cap. vlt. dum scribit, Vineta plurimum per alligatos excoli. Puto & eodem sensu deligatam dici a Sueton. In V spasiano, ubi vulgo delegatam legitur. Sed adscribam locum uti quidem in optimo &vetustissimo libro extat. Inter haec inquitὶ μFlauiam Domitillam duxit uxorem. Statilij ς Capellae equitis Rom. Sabratensis ex Africa, . deligatam olim Latinaeque conditionis: sed μmox ingenuam & ciuem Romanam Recu- ιο

peratorio iudicio pronunciatam, patre asso Mrente Flauio Liberale Ferenti genito , nec quicquam amplius quam Quaestorio scriba. Domitilla igitur manumissione primum Latinae conditione facta est, licet aliquando deligata. I. C. nostri fortasse dicerent, dediticiorum numero suisse. Sed neque mihi post legem Aelliam poenae causa vinctam constat,& videntur vetustiores duo sere genera liber-

117쪽

tatis in manumissis statuisse, Iustam siue misiorem, & Latinam: & ex Latinis alios Iunianos, alios Dediticioru numero dixisse: quan qua haec in libris nostris subtilius distinguntur. Ex his etiam viderit qui volet, an non& apud Aelium Spart. in Hadriano deligatorum nomen de compeditis & vinctis a

cipi possit, dum scribit, Corrupisse eum Tra-

, , iani libertos,curasse deligatos, eosdem sep ,, lisse per ea tempora, quibus in aula familiarior fuit. Vulgo tamen scriptum est delica-

deliciis erant: & hoc quidem fortasse rectius. Verum hic ego me non ex Tripode oracula fundere, sed coniecturas & opiniones meas,

id est, hominis dupondij nugas proponere

memini: in quibus coargui,vincique ab omnibus facile patiar, dum meliori aliqua ratio ne innitatur. Porro ex compeditis,alios suisse puto poenae causa vinctos, quorum scilicet corpori vincula iuste addita essent propter noxam aut flagitium, alios non poenae causa, sed custodiae aut ex ossicij more: quemadmodum de L. Octacilio Rhetore, Sueton. scribit, seruisse eum aliquando, & hostiarium veteri more, in catena ni isse. Quod pluribus aliorum quoque auctorum locis confirmari potest. Illos lex AElia Hibertate iusta remouet, ante quam nihilominus Octacilius ciuis Romanus manumissione effectus est: Ad hos

118쪽

verbea lex nihil pertinuisse videtur. quam Sueton. in Augusto generaliter sici cribit. Hoc quoque adiecit,ne vinctus unquam ιι tortiisue quis ullo libertatis genere ciuitatem riadipisceretur, quod proculdubio ad legem .e Aeliam reserendum, quam auctore Augustolatam verisimile est.Sed ex eiusdem legis verbis ab Vlpiano nostro relatis sic accipiendum, Ne vinctus unquam,poenae causa, scilicet ob delictium, tortusue propter noxam Anocens inuentus. Nisi sortὰ ex his aliquis ius

hoc nouum malit eruere,Vinctosaliquado ob quamlibet causam, qhoquoi tandem modo manumissi suerunt ege AElia, ut ciuitate Romana indignos,a iusta libertate omnino remoueri.Sed ex eadem lege , Eos tantum qui poenae causa vincti sunt, quolibet modo manu missos,non nisi dediticioru numero fieri, caeteros non poenae causa vinctos & manumissos

Latina libertate donari posse. Sane Zonaras To.I Ι.historiae scribit,CumVespasianus Imper.Iosephum quem diu in vinculis habuerat

soluere vellet,Tito hortante ut ei una cu vinculis ignominia demeret,approbante Vespasiano catena securi dissectam. Hoc autem mimo copedum nota & ignominia eluebatur, cum vincula non seluebitur modo,sed etiam

dissecabatur. Atq; id quide erga eos usurpari solitu erat qui per iniuria vincti fuerat. dilleipsius pene Iosephi verbis retulit ex lib. v. G iiij

119쪽

P. PITHEI

Belli Iudai Hoc aliis sortiae

O Vaedam sunt a veteribus simino ingenio viris tanta diligentia tantaque accuratione coscripta, ut non immerito alicui antiquiora multo quὶm sint, videri queant. Ex hoc ego genere esse suspicor Petronii nostri

& Apulei, nugas quidem, sed doctas planὸ &

omni lepore omnique eruditione resertas. nquam qui hunc ipsum,Apuleium dico, euius Lactantius Firmianus meminit, quemque Macrobius inter veteres conuiualium qu stionum scriptores referre videturahe dosio posteriorem sacere volet, meo iudiacio, non satis rectὸ perspecta temporum ratione sensurus est. Nam quod legitimum tempus luctus alicubi annuum facere vid tittiquod a Theodosio primum inductum dicitur , aduersus tot contrarias coniecturas, non satis una est , & ea quidem infirm. At nec illa certior de capitali adulterij poena, quam ego leuiter transilire non dubitem, a que ita sentire: Apuleium Afrum, Platonicum Philosophum & Magum circa tempora diui Pij, & deinceps vixisse videri. Nam & Hadriani imperatoris meminit, Α-

pologia pro seipso j. & Scipionem Orfitum,

120쪽

Lollianum Auitum, itEmq; Maximum, quonam omnium ut aequeuorum frequens apud eum mentio est , sub Diuo Pio vixisse,& plures ex iis sub eodem consulatuna gessisse cem tum est.Sane Imperator Seuerus in Epistola quadam ad senatumquq a Capitolino resertur , Apuleij sic meminit. Maior fuit dolor requod illum de Clodio Albino loquitur qui GAdriametinus suit, ut Apuleius Madaurensis, ις uterq; Ased pro liberato laudandum pleritq; is duxistis, clim ille naeniis quibusdam anilibus ι occupatus,inter Milesias Punicas, Apuleij sui ιι& ludicra literaria consenesceret. Hic praeter Asinum libros Floridorum scripsit: Quorum ego partem quandam efferarbitror libelli, qui de Deo Socratis passim inscribitur, initium, quod & ad instar Pan carpiae cuiusdam est vG que ad illa verba,Iamdudum scio, ubi deesse disputationis de Daemonio principiu ab Apuleio Graecὸ scriptum sequentia indicant. In his ego quae supersunt pauca hic E multis adnotaturus sim, quq magna ex parte Iac. Cuia-cij Iurisconsultorum facilὶ principis & prae- ceptoris mei libro, ut caetera omnia dois inae& eruditioni ipsius accepta me reserre parest.Na si quid est in me literaru, quod sentio tamen qu Em sit nihil, aut perexiguu, vel ego a viro ingeniosi Limo & scientissimo didici, vel eius vestigia quo ad potui diligenter se quutus,reles & annotaui, quae ipsa acces

SEARCH

MENU NAVIGATION