장음표시 사용
4쪽
6쪽
8쪽
10쪽
Orestem tragoediam etiam si nesciremus quando docuerit Eliristides, tamen certissimis indiciis ud illud tempus reserre deberemus, quo simul et artis tragitae flos marcescere coeperat, et populi sensus ita erat hebetatus, ut pro pristina simillicitate et gravitate artificiosam communis vitae imitationem expeteret. Nam ingens illa
scenicos ludos spectandi cupiditas, quae populum Atheniensem ceperat, quum multos etiam eorum, quos non
ipsa natura poetas finxisset, ad scribendas tragoedias invitaret, fieri non poterat, quin vel ipsa multitudo poetarum, praesertim de victoria certantium, alios alia quae pollulo placerent quaerere cogeret. Placent autem plerisque, quae neque a moribus eorum ac studiis nimis aliena sunt neque captum ita excedunt, ut non possint nisi cum aliqua mentis intentione percilii. Hinc poetas isti quum magis magisque ad quamdam verbosam tenuitatem descendissent, etiam eos quibus non deerat ingenium in eamdem labem initilicariunt, effecerit ut lite ut illi quoque incuriosius et negligentius quam poterant scribere inciperent: cuius rei illustre exemplum ipsum habemus Euripidem. Is quidem etsi excusationem utiquam ex illa temporum conditione habet, tamen ipse quoque non nihil eo contulit, ut iii deterius rueret tragoedia: