Euripidis Tragoediae recensuit Godofredus Hermannus Orestes

31쪽

I. Cicero Q. Titae. IV. 29. haec non optime venit: neque tam ιerribilis ulla fando oriato esι, nee fors, neque ira eaesitum inretium malum, quod non natura humana paιiendo efferaι. Nam ἔπος rem dicere debebat: πάθος autem, quod scholiasiae sere ad morbos et vulnera reserunt, quum Euripides quodxis non ab deo immissum malum intelligi vesuerit, elsi proprie non potuit sors dici, ia-men recitus hoe nomine significatur, quam eo quod Scia aesertis citiualiis praeserendum Gnsebat, area. Ceterum male scholiastes cod' εἰπεῖν επος quasi ως εἰπειν επος interpretatur, quod nec fieri putest, et, si legeretur oci debiliorem praeberet sententiam.

2. Ald. et plerique eodd. μιι ορά. Par. A. Flor. 10. Guel L-μφορά.3. R. Ven. a. et Lucianua D pod. T. III. p. 673. ἀνθρώπων. Aptius videtur, quod definitius est, ανθρωπου, scriptura Aldinae et plerorumque eodd. ae Siobaei XCVIII. M. 4. Flor. 34. Taur. Ουκ pro κουκ. Non debebat Maillitae TDκuς de poena Tantali dictas putare, quod vocabulum quum propter locum quo positum est, tum quod poenae nondum est mentio facta, ad ιιακάριος referri patet. Misero selieitatis qua gavisua erat commentoratio exprobratio est praesentia miseriae, praesertim si sua in eam culpataeidit. Diuitiatio by Cooste

32쪽

5. Nicolaus eo mieus apud Stobaeum XIV. T. Aιως πεg υκως ως λέγουσι Tάνταλος ἀκόλαστον Ισχε γλωσσαν, ex hoc et v. 10. 9. 10. IIi versus inverso ordine scripti sunt in Aug. d. et Hava. Selaoliastae vulgatum ordinem habuerunt, quo facilior est et concinnior

oratio.

12. Libri: ω στέι ματα ξοναs ἐπέκλα ψεν θεὰ εριν. In quibus quum productio augmenti ante mutam eum liquida offensui sit, etsi ad eam productionem dorundendam usus hoc versu est Porsonus adv. 64. aeeΡdit aliud vitiatae seripturae indicium eo, quod, si ista se recte haberpnt, addita particula Euripides τί δ/ ταθῆ τ' ἀναμετρῆσα- se mi ιιε δει scripsisset. Ad haec qui ait enderit, consideraveritque quod sequitur εδαισε δ' οἶν νιν τέκν' ἀποκτείνας Ἀτρευς, vix dubitare poterit, quin interrupta per aposiopesin oratio pro apodosi quae sequi debebat adnexam habeat rem paucis tomprehensam in verbis illis ιδαισε δ' ουν νιν. Nimirum exeiderant per simili iudinem proximarum litte

33쪽

20. Ald. et plerique eodd. IIενέλεως Ἐλένην. Mose. a. R. et Parisinorum unus BIενΩaoς. Eado in nomina eoniuncta v. II 89. Dubilari potest an seripserit Euripides 'Eλένην Μενέλειος. 24. Libit: αρσην τ 'Oρέστης, neque opus erat, ut Elmst eius incensura editi a me IIere. fur. ad v. 13. αρσην δ' 'ορεστης scribi

iuberet.

26. Ald. et Alexander rhetor pag. 579. ed. Ald. sive T. VIII. p. 450. Walati, παρθέιον. Multi codd. ntis γένι', quod Brunc ius

aliique receperunt. Nescio utrum vilia phrandus sit Euripides, quod, ut solet, virginem importune verecundam Deerit, an laudandus, quod mores virginalem pudorem ostentantium παρθένων μακρὸν dii stηκος χρονον recte expresserit.

28. Libri: Ooldo υ δ' αδικίαν ι εν τl' δεῖ κατηγορεῖν, nisi quod Flur. 33. τ' pro δ' habet, Flor. II. autem si εν omittit. Ante Olymp. LXXX lX. scripsisset Euripides: ωοιβου ει ἐν α δικιαν τί δεῖ κατηγορεῖν,

vitato telia in secunda syllaba vocabuli quartum paeonem efficientis. 30. Ald. φέρων, quod emendatum est sex eodd. quibus accΘdii ex correctione VPn. a. I e loeutione φέρειν εὐκλειαν Πρυς απαιτας dubitans Mali hiae scriptum suspicabatur πρὸς ot χ απανιος. id ego quidem eredo nρὸς Ουχὶ παντος diei debuisse. Nam πρὸς ot anu ντος est non ab uno homine toto. IIρὸς απώντας εὐκλεῖς dieitur quod relatum ad cunetos laudabile est. a I. Falsam opinionem eius, qui in cpnsuris Britannorum trimestribus lasc. XI II l. p. 363. απιστησας scribendum censebat, Salis re

34쪽

νοσου. Aliquot codd. ουδἐ πεσέων. In paucis supra scriptum Oς. Patet vero vitiosam esse vulgatam scripturam. Nam et quae conitinctissima sunt, aegrotare et in lecto taeere, distinguuntur, et quod diei debebat, hic in conspectu iacere orestem, omissum est. Hoe posteriuΕ perspiciens Reiskius scribendum putabat: τλκὶμων 'Ορέστνης MU πε- σαιν δ' ἐν δε ιν ις κHrαι. senserunt vitium stiam veteres interpretes, quorum alii O di pro ος δ' dicium putarunt, alii explicandi caussa ος adseripserunt, alii oli: nam Οὐδε quorumdam eo lieu vi nihil aliud est quam οὐ in textum illatum non deleto δε. Pessime Iirunckius vulgatam defendit lioc dici ratus: eadens in leelo iacere solet: sed maternus sanguis moae illum Magiιαι. Probavit tamen Maillitae. Neque vero νοσει Odε Πεσων ἐν δεμνίοις κειται defendi potΡst exemplis, qualia sunt Aristophanis in Nub. I 135. πας γάρ τις os νυσ' Οις διρείλων τtγχανω, θείς sιοι πρυτανει' απολειν μέ φησι κε ξολεῖν, aut Euripidis in Heracl. 488. χρησιι υν γαρ ψδούς φησι πηιιαωεινοδε Ου ταυρον Ουdi ιιοπον, αλλα παρθένον σφ&ξαι κελευειν, ubi non magis utilia aliutit Pilughius. Nam illa etiam si quis non de vi. tio suspeeta habeat, tamen, si mentis iudicium adhibuerit, nullo modo cum Orestis loco comparari posse intelliget. Est autem veri similli. mum istis in locis Osινυς ei G sιαινων scribendum essΘ. In Dresiis versu aceidit, quod multis in aliis locis, ut hiantem versum male in . tegraret antiquus scriba addito νυπεῖ. Nam aberrans prior aliquis iaculis ad sequentem versum, similitudine vocum decesitus, scripserat νυσ sδειινίοις, quum scribere deberet ἐντευθεν ἀγρία σννrακεὶς νυσροδε ιας.

35쪽

νεῖν τινα.

11. Neque apte loeutus est, cir ista ubi λαιμὸν convenientius erat dicens, nec sibi constitit, quum v. 744. utrum vivant an moriantur iudieatum iri tradat. Infra autem v. 930. ut se ipsi intemimant decretum esse aii.

36쪽

v. 297. sed praestare tamen videtur, quod recentiores a Musgrario coniectu in probat lint εἰς ὁδόiν. 74. Libri pt sebtiliastae hie alquo ad v. 85. τληιιων 'Oρέπτης οδε φονευς ι D. In eod. I. ad oδε superscriptum ἔς,

qtiod non ausus recipere Porsonus, si quis recipiat, facturum non solum patiente se, sed etiam approbante dicit. Matthiae unum ex xcholiastis secutus ita orationem instituisse poetam putabat, ac si dicere vellet πως συ τε καὶ κασιγν ni Σος πυς εχεI εἰ sed quum Orestem nominasset, huic nomini etiam, sicut Et clrap, probrum addere volentem, inceptae constructionis iiii molliorrni ad hoc ulli iliuni rettulisse verbum et

scripsisse ιιητρος οβε 'o νενς ὲ φυ. Sensit tamen ipse hanc explicationem esse durissimam. Ae salsa est etiam eo, quod tantum abest ut Heli na probrum addere aut Electrae aut Oresti voliterit, ut eam potius amborum inisereat, Eli ctra , quod adhue innupta sit, Orestis, quoὸ matris caede in mala inciderit. Omnino, si MIυ scripsit Euripides, reponendum est ιι x rρος ως gονενς ἐ υ, ad πως intellecto ἐχετε. Sed quum libri omnes Odε tueantur, recte scripsit scholiastes: ἀγνοουντες δε τινες τυ ὀδε ti ντι του ος τις gασέM Iara δε τὸ o δε διὰ ilia σου δεικDκον. Est id tamen minus coiit inodo loco positum, quia ad 'Oρεor ης, non ad ιιητρος φονευς pertinet. vii Od si verum est οδε, non dubitandum quin εφυ vetus error sit librarii εχει scribere de nisiis. id ergo reposui. 79. Libri omυς δ' επλευσα, quod explicare studuit unus seb liastarii m. Reiskius, quem quidam secuti sunt, onως dη πλευσα. Porsoniis δ' delevit, quod ρtiam alter scholiastes non videtur habuisse.

37쪽

86. Ald. et plerique eodd. ου δ' εἶ μακαρία /ιακάριος θ' ὁ

ρία ει, ωφειλεν εἰπεῖν καὶ δ σὸς ποσις μακάριος ἐστι νυν δε ora. OLT93ς, ἀλλὰ καινοπρεπῶς ἐς νεγκε, πρὸς εεν τὴν 'Eλένην υπαρκτικρο ρηματι χρησαμένη ἐνικψ τψ εῖ, πρὸς di τὸν Μενελαον ἀντι του ἐστι τὸ ἡ κετον εἰnoυσα, συμπεριλαμβάνουσα ἀμφοτέρως, 'Eλένην τε καὶ IIενέλαον. Isaque restitui εἶ. M. Apud Philemonem in Iexieo v. ποσον omissum est δέ. Mus gravius seribendum putabat δ' ἐν δεμνίοις, ut v. 35. Diuitirso by Gorale

38쪽

9I. Legebatur: απείρηκ ἐν κακοῖς. Id scholiastae pro ἀπειρηκα aeeipiunt. In Aug. c. ante eorrectionem suerat ἀπειρη- ιεν. Porsonus, nunaei is opinor offensus, quum cor ἀπείρηκεν acripsit, quod Electra sua mala parvi pendat, neque ea memoret nisi quatenus ex fratris morbo oriantur, se ipse videtur resutare. Hoe potius argumento uti debebat, quod hic non de Eleetra, sed de Oreste sermo esset. Ac videtur απείρηκεν κακοῖς in Ven. a. esse, ex quo nihil discrepantiae a Porsoni seriptura allatum est. Fortasse ita legit etiam acholiastes Flor. 2I. qui scripsit: οἴτως εχει ὁ 'Oρέστης, ως μηdivi Dειν υπὸ των κακῶν. Quod addit Pomonus, Graecos απειρηκέναι, ἀπεμειν κακοῖς, non ἐν κακοῖς dicere, resutatione non indi. get. R0etius illud addidisset, si de se diceret Electra toςτ' ἀπεψηκἐν κακοῖς, nimis importune HeIenam rogare, ut inserias ad matris tu. mulum deserat. 93. Hoc dicit: πιθοίμην ων σοι Ουτως, ως ἄσχολος γε ουσα sonoνου προςεδρία et iιa siti Obιemperabo, ut quidem Oeeupaιa assiadendo apud fruιrem, h. E. quantum potero, quae non habeam otium. 97. Brunckius ex Par. A. φίλων, quod est soriasse etiam in Ven. a. Certe Ven. b. eum Ald. et deteris libria φίλον.

39쪽

m. Porsinua sine idonea mussa Ου φίλως δ' ἐμοί.

aeerbitatis in isto δη esser sed omittunt hane partieulam Guelf. et favn. In Ven. a. h. omissum est δέ. Aug. e. non, ut Matthiae rettulit, sod τις σε Μυκηναίει ς. Isto δὴ facile earebimus: habuit ia. men scholiastes, qui seripsit: τις di δη auως εχει σε εἰς τους Μυκηναμυς; ia 3πὶ του τινα αἰδα, εχ εις εἰς τους Μυκηναίουc. Sed aliter legisse videtur is, euius scholion in Gueli. Flor. 59. 76. hoe

est: Toxτέ- τές ἐστιν ἡ αἰδιυς, αἰδῆ τους Μυκηναίους; Hiequum veram habuisse aeripturam videatur, αἰδὼς δὲ τίς P ῆδ ἐρδεικηναίονς εχεις hanc restitui. I03. Libri sine interpunctione: δεινον γορ ωπει τ αναβοα

δια στηια. Canie a contererat καταβοῶ. Porsonus, nimia secure .

Brunaium sequi xollius, cum illo post γαρ interpunxit. At nee prodit ea interpunctione illa aententia, quam Branchius indieat: δεινὸν γαρ ἐστιν ἐκεῖνο ο δέδοικας' καὶ γαρ ἀναβοα - του Αργει διὰ στό- μα' et, si prodiret, falsam ratiocinauonem eontineret. Recte Matthias nihil nisi e in f miliandiim esse vidit. EURIPIDIs Orestes. 2Duitiam by Corale

40쪽

αἰσχρὸν γε μέντοι προςπόλους φερειν τάδε.

I 06. Ald. προςπολον. Codd. fere omnea προςπολ- 108. Post hune vereum in Hor. 33. Aug. d. hic est ingenuaro. καm γυναικῶν α ρων Ουχὶ παρθένος. In Flor. II. idem versus ab alia, sed antiqua manu signo addito inseri iubetur. Ex scholiis cognoscimus quaesivisse interpretea, quo modo, si Hermionam quod virgo esset in publicum prodire nolit Helena, ab Electra id petere potuerit, quae item virgo esset. Ex quo patet lusisse aliquem grammaticum. Io. TEetram puto, Electramque secisse ad poetam ae convertentem his verbia: κἀγὼ γυναικων. αφρον; ου, παρθένος οῦ Atque ἄφρον seriptum in Aug. d. in quo adnotatum oυτος ο - χος αλλοτριος. Receptus hie versua in Hor. 33. invertit viem personarum, ita ut v. III. seqq. demum Helenae aint. I . Ven. a. τεθνηκυίηε.

IIo. Ven. a. b. eum vulgatia ὀργιοῦς Trea eodiem apud Valela ad Hippol. IIb. Mosc. a. Flor. 17. 25. Aug. b. καλως ελε- quod reposuit Bruamus. In Flor. 17. superseriplum ut καλῶς in I. Post hune versum in libris hie versus legitur: καὶ πέμψομαί γε - τέρ' ευ γαρ τοι λέγεις. Liber P. Hor. 10. 21. Tauri Ven. a. πέμφοραν. Flor. 33. Aug. d. Dissiligoti by Corale