Jacobi Facciolati Rudimenta logicae

발행: 1737년

분량: 142페이지

출처: archive.org

분류: 철학

2쪽

I EPISTOLA PRAEMISSA

EDITIONI PRIMAE AD

Patritium Venetum, nunc Equitem, Legatum ad studinum Pontificem CLEMENTE XII.

ista nque opusculiun hoc

tuo nomine ornatum v,

debit, statim cogitabit quale quantumque praesidium exiguo libello mihi comparaverim. Ego, ro non tam praesidem quaesivi, quam iudicem . Neque enim Familiae gratiam Mauctaritatem spectavi , quae tanta est , quanta esse maxinia ines, bera civitate potest sed ingenium spectavi tuum, doctrinam, eruditi

nem is cetera ornamenta animi,

quibus liticiamin iussi a rectissime

fiunt.

3쪽

pello, non os CARENUM . Itaque e

iamsi tanti patris filius non esses, siumque Maiorum epin , tramen nostra haec tibi afferreni , qui non molam speciemque reputabis , sed ro

rum pondus , ii quod si , cognost

re potes, suisque momentis expend

re . Id vel ea de caussa libenter fisecis , quod tempore , non 'luntate ad haec hidia delatum vires potius experiri debeo, quam jactare. . Nosti hominem proficiendi cupidiim nihil me sibi tribuentem, nisi prius ab M liis tribuatur. Alios porro cum dico, non eos intelligo, qui ipsi , iis hominibusque invitis , in litteraria

provincia judices constituerunt. Η rum ego judicium neque, nam in re cupio, neque Drmido. Tu me si ram. Vale.

bene sperare jubebis, nihilo plus quin

4쪽

AD LECTOREM

De secunda hac Rudimentorum editione. Udimenta Logica iterum damus, tanta distentia sudi ' retractata, ut prisas iis curas vix agno repraestare possimus. Nunc demum vide-- nobis fecisse aliquid colligendo, seligendo,

explicando, a juventatis, quae se nobis in disi, pimam tradet. insitutionem. Siquidem, ut ait Isocrates de raeno ad Nicoclem ἔφυς χαυε- καλλιςοι- M. Ille gratissimam rem facit, qui ex iis, quae dispersa iunt in aliorum moratis, colligere plurima potest, eaque opti me explicare. Neque enim necesse es, ut qui artes ac disciplimis mandare litteris constituit. ea scribat, quae nemo scripserit, sed ita fruebat, ut nemo melius scripsi se videatur. Unimum illud absequi potest, ut nova in m dium proferat, is demum auctor es mihi δε- is si is altero conari ' vires experiri. 'mis enim ex Poetis quoque Us, qui nome,

a faciendo invenere , non eo modo coronam

meruisse, qui fabaias fisa populo dareor, sed

etiam qui alienas corrigerent ac perpolirent

5쪽

PROTHEORIA I.

DE LOGICA IN UNIVERSUM .

trix, ct judex, ut a Cicerone defintitur in cadem. q. cap. a 8. idestis cta ratio veritatis detegendae , atque explicandae.

. . .

. Desinitur ne a omnibus, modo e P. Alii aliter Logicam definiunt, modo finem ejus, modo ossicium assumentes modo cogitandi, modo disputandi rationem considerantes sed omnes eodem incidunt I .

- Nonne dicitur etiam Dialecticae

Non modo ab aliis , sed a Cicerone ipso alibi aliter

deknitur, ut ii lib. a. de Orat. e. 38. in Bruto e. I. In artitionibus cap. 13. in lib. 2. de Fin. e. 6. Nobis supra eteras placet definitio allata . Nam, D. Auguil lib. D co ura Acad. c. 13. n. s. Lo icam vocat Menιiam veritatis. Disitia i Corale

6쪽

ctica partem dumtaxat Attamen non desunt, puutrumque nomen pronaiscue usurpent a ,

fri Duplex proximus, ct remotus. Finis proximus est, mentem idoneam sicere ad vertim ii, veniendum, di judicandum remotus est ipsa vestinventio, Gudicatio. Finis porro Logicum non facit, sed osticium . Est enim Logicus etiam qui verum non invenit, modo apte inquirat quemadmodum orator est etiam ille , qui non persivis det , modo apte dicat ad persuadendum medi. cus etiam qui non sanat, modo recte medicinam

missicium Logici describit Cicero de clarior. c. i. ubi ait, iis lecticinis esse inum, qai ἀ- rem amisersam buere in paries linemem explicare de

nim- , Quomodo Arἰstoteles h s duobus nominibus utatur, hahes ex iis, quae sequuntur de divisione Logicae . Cicero in Τop. c. a. Dialecticam vocat mare Stoicorum eam partem, quae In iudieando versatur . Nam quae ad inveniendum comparata est, Opice dicitur. Et quia Stoici de inveniendo Maiime laborant, cum Cicero Dial fheos dicit , quasi proprio nomine Stoleos intelligit. Ita in Orat. c. 32. Et ipse Aristor te tradidit pracepta pιurima disterendi , αρομa. - He-: His dieuntur , Dinosiora multa pepererrans.

7쪽

n Logica latissime ex me, elusque materia in isputatio quaelibet, quatenus per eam verum exquirituris iudicatur. Ratio vero, modus quo utitur in exquirendo judicando iacit, uemateri, ceteroquin conmimis, sit Loricae or Pria s Logica quomodo dividiture ea divisio non una est. Nam primo diaviditur in Naimalem, rarim tam meri is est

vicandum. Aquis a est ars studiis, exercitati ne comparata, quae naturalem sagacitatem adi vat mani' uam naturalis sagacitas proprio Logi.

Cum Logica dividatur in Docentem is uis Maiis, vepollea dacemusci ossicium Dialectici Oeentis est , regulas tr ere, quae pertrirent ad apte disserendum I inentis , apte disserere. Hinc etiam apparet , cur finem gemInum feeeriis proximus enim pertinet ad Macentem , remoriis ad μ 3 Cicero ustultas eap. s. Sequiru tertia, qua

scholis dicitur ι γε--Potest esse iii ιαι modo formaum arus sit una, tam unus.

8쪽

ca dici no debet, sed semen quoddam di initiivii Logicae 6 .

Secundo dividitur in v --, duri ;idest in am parton QM invenis, S in eam, qaeue judicat. Nam a locosis notas tradit, quibus res ad disputandum idoneas inveniamus. Gahiis inventas i solvit ac dijudicat 7 . .

tur in materia probabili haec in necessarii. Nam Diale Ne disserit probabiliter in partem utramque A rictica partem unam necessario dem

Homines natura ipsa ad veritatem duei monet Arist ,- teles in lib. r. de Moribus ad Eudemutii, mi lib. I. Rhee.

τοι πυπι γάνουσ ρ αλδειας . Homines satis informantur a veis vrim natura Ua, ct in plurimis veritatem asseqknnsu . Et Cicero scribit in Academico primo, cap. II. naturam nobis quasi normam scientiaeis principium sui dedisse. Boethius in prooemio de Disser. Opie. Omnis ratis diserendi , quam Letieen Peripatetici vereres appellavere , in duas distribuitur partes , unam inveniendi, a seram itidieandi ea quidem pars, qua jndicium metas , atque instruio, ab illis aere rini voeata est , a nobι ροιs Resolutoria nuncupa, via ea vero, quae inveniend facisitatem μ' edιιa , atra is-ικἐ a nobis Localis dieitur. 8 raristoteles eam partem, quae disputat ex neeessariis, modo '--am vocat, modo Analyticam e quae autem

9쪽

areo uiditur in m--, iunum hos imminenta radit veri perquirendi, ejusque materia est definitio , divisio, de argumentatio rinens per haec ipsa in linent verum perquirit. Itaque L vix Duos a rebus est avulino rara cum rebus conjiuicti est: imo verbo Logica

cens est nostra haec institutio: Vim dici potin disciplina qua libet s). --ἀρ dissera rauisa a Metorica,

R. Ea pars Logicae, quae disputat ex probabilibus, quaeque eroprio nomine Dialectica dicitur, finitima Rhetoricae est. Dictre tamen tum at ria, tum officio, tum fine, tum disserendi modo. Differt materia quia quamvis utraque de rebus omnibus differat, tamen Rhetorica civiles potius tractat, easque finita quaestione comprehenias: g. Numicueris Mitini Curi/- insidia----- μν Io . Differt ostici quia osticium Dialectici et apte disputare per ea , quae Graeci vocant Dolis, Latini opinabilia ossicium Rhetoris estis

Alalamis in Instit doctr. Platon. e. 3. dividit ratiocinaiuli vim in Mictieam, Diotremaiisam , e .g, kam. Porro Epichiremaiiea est, Que a nobis Diauctio dieitur sylila omnia appello Logica posuit . quae Logieo more disputantur ad verum explicandu es Cicero Tuscul. 4. c. I . Habes ea , quae de perturbanon.ur dispinan Stoicis o Letica appallan , quia disteri in subtilius. Itaque Loinrieus docens est veluti Mietor, reiciis iuens est veluti G

10쪽

cte dicere per πιθανα. h. e. per persuas ii qua voce non res modo ipsa se etiam animi monis significanir Dissere fines quia finis Dialectici esto uionem veritatis inserere finis Rhet uis est se dem facere S persuadere Ἀ- enim Dialectico est, si is, ad quem dicit, cogatur fateri quod commidius quamvis aliud animo sentiat iast. Rhetori non satis est quia spectata rari ci iusmodi est damnatio, aut absolutio ejus, cujus caussam suscepit . Dictri modo disserendi quia

Rhetor usus ismatius dicit D in s pres sus, angustius Rhetor imiet scides mota

ne argumenti sui, de desinit in propositionem Dialetaeus incipit a propositione, di ordine pro cedit ad conclusinnem Apud veteres aliudissiper erat inter Rhetoricam di Dialecticam dis jerimen, quod colligitii ex Mneca ep. 89. Omnis

-am ct ad illas artifiei veternosissimi nodosci torumque genis illud extinbandum indies , - cireumscribi se εω rosa εων, existimas , d eo emnem periactin ιιud responde , aliae pistat Cicero Tuscul. I. cap. 8. Hae spin ora prius sconfitear me again , nam assenna . Vide etiam intinctilianum . . e. 3.

ia Exempli Ioeo sit illud Medeae, quae ita Hiberat de filiis occidendis apud Senecam Med. actos occvrunc a sun mei. Pereant 3 niei sinu . Dialectimis ita e rex γυμμα mei; ergo μοι-- sum nisi ergo te--. Vide arx tiones orator Cicer. Gr3.

Eodem resertist illud mereris Acrilam. r. cap.

SEARCH

MENU NAVIGATION