Palamedes, dissertatio philologica

71쪽

ad A en. Τact. 25. Rig. ad Onos. 26, cf. Mani. ad Aesch. Ag. S. Fabris. B ib l. Λ nt. p. 814 sq. De his intelligenda signa apud Plin. , ad quae reserendi πυρσοι et φρυκτοι, quos Palamedes invenisse dicitur, cf. Sopli. D. 3 9. Alcid. p. 6 l. Gorg. 690. Dio Chrys. XIII, p. 428. Utebantur enim Graeci postea quoque igni, ut signa darent e. c. Xen. An ab. VII, S, 15, cf. Baehr. ad Ρl ut. Flam. 4, p. Ss, et secundum Schol. Eur. Phoen. 13M, antequam tuba a Tyrrhenis inventa erat, Martis sacerdotes igni signa dederunt; unde mos Graecorum explicatur, in prirnis Lacedaemoniorum cs. Xen. re p. Lae. 13, 2. Nic. Da m. p. 18 Or. ignem exercitui praeserri a πυρφοροις, qui sacrosancti fuerunt, es. Beck. ad Ari st. Avv. 1205, unde proverbium ουδε πυρφορος de ingenti elade, v. IIcr. VIII, 6, ib. intpp. melcher Nach tr. p. 31 sq. Arsen. Viol. E. V. ib. Wala. p. 391. Conspicitur talis in gemina Bero linensi

III, n. 1462. Utebantur his signis ad instar telegrapho. rum nostrorum, ut remotis hoc modo nuntium asserrent; ita in Aesch. Agam em n. cf. v. 6 sq. 2 2 sq. et poSterioribus quoque temporibus saepissime, cf. II er. VII, 182. IX, 3. Thuc. II, 94. III, 22, 80. Stant. ad Aesch. Ag. I. Boias. ad Herod. Epiin. p. 14S; vocabantur autem φρυκτωρια V. Nscst. ad Aris i. Avv. 1161. Blomfg I. Aesch. Ag. 32. Quantam vero in hac re artem praestiterint veteres, docet Ροlybius, cuius insignis de ea locus est X, 43 sqq. 102. Cf. Ρ1 in. II. N. l. l. 103. Ab Aeschylo ap. Schol. Prom. 45S. Soph. D. 3 9. 104. Athen. X, p. 426 E. . N γαρ δυο προς πέντε

72쪽

ε ριον ὁ μ., cum tamen nulla opus sit correctione. Ad ευρων inteli. αυτην , quamquam nonnihil offendit simpliciterpositum ὀ μαντις do Palamede, et recte vulg. defenderunt Schweighaeus. ad Athen. I. I. et Meherding. ad Ionis Chii frgmin. p. S9 sq. , cuius in notitiam non VenisSevidentur ea, quae de Ione scripsi L Nitzsch. in ind. lecti. Chil. 1MS, p. 2, sicuti de τριαγμο p. 96 sqq. Conferre neglexit, quae scripsit Lobeck. A g l a o p h. I,

Ar. Avv. 5 3. Ionis nomen restituisse Sillig. catal. arti f. p. 25.105. Plat. re p. VII, 6, p. 522 D. V. supra n. 15. G ο r g. p. 690. Manil. IV, 206. II e r in . in Ρ h a e d r. Plat. p. 184. Dio Chr. XIII, p. 42S. Athanas. or. s. gent. s. 18, p. 16.

10 . Cf. Panos a, Hyperb. ROm. St udi en p. 166. quod idem in pictura vasculi Palamedem et Protesilaum videri putavit ludentes, id incertum esse, ibidem monuit Gerhard. p. 16 et D. Mulierus, Arch. g 415, 1. Idem Hall. A. L. Z. 1835, n. 105, p. 210 not. mentionem fecit picturae simi Ilimae, in qua ludentibus adscripta sint nomina Aiacis et Achillis, tum τρεις, τετταρα, mentionemque iniecit us. illius: βέβληγιλευς δυο κυβω καὶ τέτταρα, quem ex Euripidis Te -

73쪽

1420, cf. Sch o I. Ad Palamedem possit a Iiquis reserre picturam vasculi Bero linensi ου n. 999, ubi conspicitur iuvenis nudus, capite coronato, sinistrum pedem sex lapillis rotundis superimponens, Iaeva hastam scutumque, deXtra gladium tenens. Mallingen. Schulgi g. 1MI, II, n. 52, p. 413, inter Vasculorum picturas simpliciter refert latruneulis ludentes Palamedem et Thersiten, es. Paus. X, 31, 1. 10S. Retulit Polemo, monstrari in Τroade suo

quoque tempore Iapidem, in quo luserint Argivi, teste Eu st. ad Il. β, 22S, cl. ad O d. α, p. 139T. Polemo est perlegetes, de quo Boeon. ad C. I. I, p. VΙΙΙ. Sumta esso videtur haec notitia ex 'Ιλίου περιηγξσει, quam tribus libris coiiscriptam refert Sui das, quo reserenda esse etiam ea, quae de muribus a Troianis cultis ex eo narrant Schol. Venet. Il. 1, 39. Schol. Arist. Itbet. II, 24. - Clem. Alex. προτρ. p. 11 SFIb.; tum de Or-IIFto Clem. Alex. προτρ. p. 10, ei. Paus. VIII, 28, 3; item fragmenta e Schol. Ven. II. III, 242, et Ste ph.

BF Z. S. V. Mυρπισσος petenda monuit me Presserus noster, qui fragmenta Ρolemonis collecta habet, brevi, ut spero, proditura.

109. Cf. Paus. II, 20, 3. Eust. ad Il. β, 22S, ad Od. α, p. 1397. Non infrequens vero apud veteres tale reliquiarum studium, cuius exempla vides apud Zos- gam, Ablidi. p. 284 sqq. Lob. Ag I. I, p. 51 sq. 110. II er. I, 94, de quo loco perverse iudicasse At Iie n. I, p. 19 A. docent in ip p. 111. Eust. I. I. αβακος, ο ἐστι σανὶς καὶ φιλοσοφοις

74쪽

112. Cum Ρ I at o Ρh aedr. p. 2 4 l . πεττείαν ab Aegyptiis inveniam dicat, respicere eum ad lusum quendam astronomicum putavit Eu st. l. l. p. 13s , auctores asserens τους ΙΠλατωνος υπομνηαατι στας. IIoc inventum esse ab iis, qui Palamedi gloriam inventionis ereptam noluerunt, apertum est; nam Plato illo loco maximam partem eorum, quae Graeci a Palamede inventa esse

dixerunt, Aegyptio Τhot vel Theut tribuit, de quo est Plat. Phileb. p. 1S B. Cic. N. I . III, 22, 56. Hug. Unter sue i. p. 26S. Creuaer. Sγmb. I, p. 263 sqq. 113. De hoc Penelopes ludo secundum Athen. I, 14 Cunzius in Wie burgi Iluman. Mag. 1 ST, 3, p. 23 sqq. Nit ch. ad ΙΙ om. Od. I, p. 26sq. accuratius exposuerunt. Quid Τ quod Panofka, Hyperb. Rom.

Studien p. 324 sq. , cum eburneus globulus inventus fuerit cum inscriptione σωφρωνι, quia Penelope saepissime σωφρων Vocetur, C. g. Plui. coni. prae c. t. VII, p. 41τΠuti. Achi II. Tat. Ι, S, putavit, pertinuisse Olim eum ad ludum Penelopes. quae coniectura paulum infirmior audaciorque mihi certe visa eSt. 114. De disco v. Nitzsch. ad IIo m. Od. VIIJ, 190, t. II, p. 192 sq. Possumus ex artis veteris monumentia discobolorum claram nobis repraesentare imaginem, CLde Myronis imprimis discobolo Bottiger. , Ande uti.

115. De astragalis locus classicus est apud Eust. p. 139T; habebant vero non ut κυβοι sex numeros inscriptos, sed quatuor tantum, duo latera erant rotunda. Saepissime vero post Polycletum pueros Vel puellas astragalis ludentes fingebant artifices, v. Bottig., An

75쪽

116. Singulariter Apul. Λ pol. p. 325 Elmst. Palamedem cum Sisypho coniunxit, ut astutum et callidum notaret. De Sisypho res nota, quem Glaster. a P Pend. ad Schwenckii And d. p. 321. Λ es ch. Tr i l. p. 550 sqq. σι - σοφον esse putat, cf. Hom. II. VI, 150 ib. Sehol. Ari st. Aeli. 391. IIanc, ob caussam Sisyphi filium snxerunt Misent, V. Plui. Qu. Gr. 43. Boeckh. tr. Gr. pr. p. 169 sq. Lob. ad Soph. Ai. 190. 11 . Videamus hic paucis de Palamede grammatico, de quo ita Sui das: Παλα α δης, 'Eλεριτης, γραμματικός κωμιικην και τραγικην λέξιν, ονοματολογον, inrομνημα εχ ΠDδαρον ποιητην , quem eundem Athen. IX, p. 39T A. ita commemorare: περιενεχθεισων δέ ποτε καὶ δορκαδων ὁ 'Eλεατιαος Παλααηθηις ονοματολογος ἔφη ' ουσι αχαρι κρέας τὸ των δορκαδων, dubium non est. Vixit ergo Athenaei temporibus sub Alexandro Severo. Unde vero his

ad P indar. t. II, p. XIX, illi Palamedi ex loco Platonico cognomen Eleatici datum esse censet, inde vero per errorem Suidam Eleatem dixisse, quod comprobare videtur Meine . quaesit. scen. III, p. s. Mihi vero in Suidae v v. suspectus est titulus libri ονοματολογου, ut fuit Hemsterhusio praef. ad Polluc. p. 35, quamquam sine suspicione assert eum Lobsckius ad PIiryn. p. sisS, quia apud Athe n. l. I. ipse Palamedes nominatur ονοματολογος, Sicut Polluae apud Schol. Luc. Lexiph. I, i. e. lszicographus, itaque apud Suidam legendum

VI letur: Παλ. 'Eλ. γραμματιγιος, ονο αατολογος, ni Si erraSSe Inter utruinque hoc intcrest, quod 'Ελεατικος Eleaticae Philosophiae addictum, 'Ελεατης Velia oriundum signiscat.

Idem discrimen intercedit inter Cyrenaeus et CyrenaicuS, quod minus recto esse omnino negavit Dein . ad Cic. X.

D. I, I, 2, aiebat WοV. Iit t. Ana II. I, 2, p. 28τ ; et inter 'Ερετριευς et 'Eρετρικός, de quibus es. Bergi. ad Steph. BFE. s. v. 'Ερετρία. Davis. ad Cie. Tusc. V, 39.

76쪽

putes sui dam. Eius eum ita mentio sat apud Etym. Μ. S. V. ἁρματειον Πέλοις' Παλαμήδης , ο ἰστορικος, ὀ τήν

κωμικην λέειν συναγαγων mirabatur m nst. ad Arist. Plui. p. 9S, cur historicus vocetur, rectissime sine dubio Boeckh. l. I. Emendat 'Ελεατιμος. Videtur tamen, cum tota nota spectet ad Eur. Ore st. 13 9, hoc potius ad τραγικὴν λέξιν Palamedis referendum. Eundem esse Pala.

medem, qui a Schol. A poli. Rhod. I, Dd. III, 10 . IV, 1563. Schol. Arist. Pac. 913. V e s Ρ p. πω.

IIo. 1161. citatur, iure contendit Hemst. ad Arist. 'ΡIat. p. 9S Sq., auctor enim Semper assertur explicationum obscuriorum verborum e glossario aperte deSumtarum. Audacior eiusdem est coniectura, ea quae a Sehol.

cuntur, ex eiusdem Palamedis esse desumpta; quae quam incerta sit, docent ea quae Meinestius composuit de μικων λεείων scriptoribus, quaesti. Seen. ΙlI, p. 5 sqq. Nec unus PaIamedes τραγικην λέξιν composuit, tale opus concinnaverunt alii quoque, e. g. Didymu' cf. Harpocr. s. v. εηραλοιφεῖν, Epithereis apud Steph. BFE. s. v. Nisαια cl. Mein h. l. l. p. v. 11 S. De voce παλαμη , es. praeter alios Stura. ad Emped. v. 324. Melcher. I ril. p. 1 5; de Palamaone vero vel Eupalamo, Daedali patre v. Sillig. eata I. a r t i f. p. 1το; nomen Palamaonis etiam Vulcano tribuitur,ct. Melcher. Τri l. p. 265. 2 9, qui idem Daedalus Vocatur in vasculo picto apud Millin. G. Μ. XIII, 4S cI. Mulier. , Arch. g 36v, 3. Simillima ratione Chison a Verbo χειρ dictus est, v. Glcher. Tri l. p. 1 5. 265 et .

GDker. I. I. p. 1 4 sq., quamvis improbet Beck. Obs s. orit t. et hi st. I, p. S. IV, p. 13. Omnibus enim his nominibus notantur artifices, quamquam diversi generis.

77쪽

quanti vero momenti in tota mythologia etymologia sit post Hermanni, melcheri, Schwenkii aliorumque studia quis est qui nesciat 3 CL tamen Becksi admonitionem,obs s. erit t. et hi st. Ι, Ρ. 6 sqq. IV. Nec mirum. Etenim eum Graecorum nomina propria certam quandam significationem habere solerent, ita ut omina in iis quaererent, quod tamen omnibus fere populis antiquis in usu fuit, cf. Murali progr. de nominibus hominum propriis olim ominosis putatis. Ger. IIS9. 4. Davis. et Gies. ad C i c. de d i v. I, 45, 102. Domiti. ad Charit. p. 312. Heinr. ad Cic. P. Scaur. p. 181 sq. Beter.), dandis nominibus praecipuam curam ponebant, es. Passov., ZWeck u. Ani age Gr. W. B. p. 23 sq. Inde explicari potest studium illud circa nominum propriorum significationem ludendi, quod per Graecas litteras regnat, et ab Ilomero et epicis poetis, cf. 'mach liana1 l. lit t. p. 331. Ister., qua egit. Hesiod. EXCurS. p. 4ὼ sqq. ad lyricos, V. Schnsidewin. ud l by t. p. 144 sqq., et tragicos profectum est, es. Herm. ad Soph. Λ i. 425. Elmst. ad E ii r i p. B a c c h. 50Ν. Classen. G r. G r. p r i m. p. 35 sq. , et a multis acerbe vituperatum, cf. Valchen. ad Eur. Ρ ho en. 639. Mota. lecti. Venus. p. 1 S sq. Beck., de interpret. Vett. scripti. p. LXII. Nec historici eo abstinuerunt V. Creuzer. Comm. Herod. p. 243. massi. ad Her. IX, DI, cf. quae in universum disputata de hac re sunt a mine . ad Euphor. p. 128 sq. Lobeck. ad Soph. Ai. 430. Aglaoph. II, p. SI0 sq. y estem. ad Theocr. XXVI, 2G. Itaque inprimis in mythicis nominibus fingendis hac ratione usi sunt poetae, ut ea indoli fatisve hominum accomodarent, cf. praeter alia, quae attulit exempla I lcherus, Tril. p. 355 sqq. Sohulgi g. II, 1832, n. 27, p. 214, eademque postea in primis fabellarum et satirarum scriptores, de quibus cf. Dorvili. ad Charit. p. 247. Umber. ad Ju V e n.

78쪽

ADDENDA ET CORRIGENDA.

P. 4, Parrhasium quoque pinxisse Ulixem refert Plin. H. Ν. XXXV, 10, 36, τl, fuisse Ulixem insanientem doeet PIut. . do uud. Poet. 3. P. 24, 1. 23 I. circumscriptione. P. 26, l. 24 I. Numeros. P. 26, Do numerandi per digitos ratione multa collegit Fabrie. B. L. t. III, p. 384. P. 2τ, De proverbio αφ' ἱερας κινεῖν addo L. Loε. ellips. Gr. s. V. γραμμη. P. 28, In vs. Eupolidis Pro Melcher. Νach tr. p. 164

reponcndum censet i. e. τινος.

P. 33, Locis do Mnasea eslatis addo Plut . de I s. et Osir. 3τ, ubi Patur ensem intelligendum esse eontra Squirium, qui de Colophonio cogitavit, recte monuit Valchen. ad Eur. P Iio en . P. 251. . '

D. M. not. Ita Diyllus npud Plui. de glor. Λthen. I vocatur Διυλος, idemque nomen apud Diod. XII, 5 corruptum si in Διαλλος, sinii literque Phaylli nomen Ine . inesset. Prob. XVII, p. 138 sq. Schaefer. mel. crit. P. 12τ. P. 31, not. Ps stud ο - PI ut ar ch u a citat Dercyllum ἐν προτε

omnia conficta censet Valch. l. t , sicut cetera, quorum auctoritas in illis Iibris assertur, scriptu. Nilhilo minus Dorothei, quem confictum scriptorem idem disertis verbis . vocaverat ad P Iaalar. P. II, memoriam nihil de fraude suspientus fusius persequitur Ebert. Σικελιων p. 86 sqq. Xequo talis fraus inaudita foret; imposiorem persimilem esse Osanni A pu I eium , ut hoc utar, nuper demonstravit Μadvis. Opp. p. 1 sqq., de personato Aurelio Uietore de origine gentis Romanae, qui dubitat

79쪽

P. 40, n. 29 I. 386. P. 41, n. 36. Hemst. emendationem φωνῆντα pro φωνουντοι reiecit Sehaef. ad Dion. Hu I. de com p. v V. P. 155 sq. P. 48, n. 66 Alios Iocos, in quibus disiecti membra Poetae apud Apo II odorum agnoscere Iiceret, notavit Schaefer. . in E I et t. crit'. p. 88. Praeterea spiritus et accentus aliquot locis pravo Positos ipse emendabit L. B.

.ae. Diuthroti Goouis