Palamedes, dissertatio philologica

41쪽

leg g. p. Ll. Fora. d e Gorgia p. 103 sqq. Haec vero non uno modo Palamedi a veteribus tribuebatur.. Simpliciter eum litteras in enisse dixerunt Stesichorus D. XXXVI lΙ et Euripides frgm. 2, ut dccebat poetas,

Σισυφω η ΙΠΣλαμ χῖδει - ἐφαπτουσιν, apud Bekk. Anecd d. II , p. τ84, quorum pars in univerSum τα γραμ. αατα in venisse Palamedem tradidit e. g. Gorg. decl. p. 690.

Alcid. p. 6 1. Lu c. t u d. v o c. o. Dio Chrys. XIII, p. 42S R. Frgm. Ursen b. p. 667, Ηγgin. Fab. CCLXXIV, cf. apud T li e in i s t. or. IV, p. 60 A. τῆς Καδμου και ΓΙαλααηθεδες τέχνης δημιουργής; pars sedecim

litteras ab eo inventas dicunt, ut Τ a c. Ait n. XI, 14. Theodos. gramm. p. I. TZetE. exeg. in I l. p. 46. τ . Sed cum constans fere per totam antiquitatem fama sit, litteras Graecis innotuisse per Cadmum Phoenicem, diversis modis litem hanc dirimere conati sunt. At illuRS. Dr. c.

genti. c. I S, p. 1s ita loquitur γραμματα μ εν γαρ ἐφευ- ρον Φοίνικες - τρυν ἐε γραυα κατων τήν συνταξιν - Παλα- ιιηδης ἐφευρεν, cui ob oculus versatus fuisse videtur Aeschylus, qui Prometheum invenisse ait γραμματων συνθεσιν Ρrom. 4δS , quod tamen non aliter accipi debere videtur, nisi de poetica circumscrip Sione γραμ σαα- των. Aliter anonγmus cuius verba e cod. Vatic. τ11, fol. 9T B. descripsit I ala. ad Ars en. Viol. p. 463: χρη εἰδέναι, οτι προτερον οι Ελληνες Φοινικοις ἐχρωντο γρααμασιν ' υστερον δε ἐλθων ὀ ΓΙαλααηδχὶς, ανηρ ευ εἰδως

mum CSt, nam Graecorum alphabetum ab origine Punicum ESSE, nemo est qui dubitet. ' Cum vero initio

42쪽

sodecim tantum litteras a Cadmo traditas vulgo putarent, ita nodum solvi longe plures putarunt, si a Palamede post Cadmum reliquas vel omnes vel partim inventas traderent. In his tamen magna diversitas est, et semper fere de Simo iide vel Epicharmo idem praedicatur. quattuor litteras addidit Palamedes secundum Ρlui. Symp. IX, 3. t. Vill, p. 946 R.; ζ π. φ. si audimus Suidam s. v. Παλαμι. et Hesych. Miles. p. 44 Or.; ζ Θ. c. . χ. sec. Bekst. Anecdd. II, p. IM; . ψ. φ. χ. sec. MaXim. Vi c tori n. ars gram m. p. 1944 P. 2 6 L. et Ero temni. gram m. EX Ma X. Viet. in Endi heri A n a ll. Gram m. p. 199; Θ. φ.χ. sec. Schol. Greg. Nag. ad Stetit. I, p. 66; tres adiecisse eum legimus apud Isi dor. Ori gg. III, 1, 6, η. χ. ω., et O. ep. χ. apud Serv. ad Virg. A en. II, M. Aliter ac ceteri tradit Irenaeus adv. haeret. I, 15, 4 Ελληνες ομολογοῦσιν απο Κ πρωτονεε και δεκα παρειληφέναι , ειτα μετεπειτα προβαινον- των των χρονων αυτοὶ εξευρηκέναι ποτε μεν rα δασέα ποτε δε τα διπλα , εσχατον δε παντων Παλαμιηδην φασὶ τα μακρα τουτοιίς προστεθεικέναι. Occasionem litteram φ inveniendi Palamedi dedisse agmen gruum praetervolans saepius apud veteres narratur.' Ceterum Τget Eea non invenisse Palamedem litteris eo docuisse sibi visus est argumento, quod ante eum iam Oraculum

quoddam litteris perscriptum fuerit; in quo sibi mirifice placuit, nam ter repetiit Chil. V, 804 sqq. X, 442 sqq.

XII, 26 sqq. 'q) quamquam in universum de monumentis litteris conscriptis mirae vetustatis reserunt Graecisuriptores, quorum authentiarn hodie nemo facile ere- .deret. 'st)

43쪽

Iaec de litterarum inventione, quam consulto tracta--

vimus tantum, quatenus ad Palamedem refertur. Ilue pertinent lusus quoque recentiorum Scriptorum, Si Gorg. p. GS9 R. Palamedem invenisse dicit νο γραπτους φυλακας του διγραίου, - τ) alii rhetorices inventorem perhibuerunt.' 'γ Sequuntur iam militaria eius inventa; nam qui a Gregorio Nag. or. 39, p. 99τρὶ τακτικα καὶ πολεπικα in universum invenisse dicitur, ei ab aliis ordinatio exercitus,' ') et praefecturarum diversarum institutio ab Aeschylo '') tribuebatur; nec non tesserarum signique datio, 'λὶ vigiliarumque institutio ad eum refertur, ' in quod coniunctum est cum siderum Contemplatione, quae non minus Palamedi assignatur. 'δὶ Et ne quid desideretur ad militarem ordinem gloriatur Palamedes apud Aesch. v. p. 5, institutum a SE ESSE, αριστα, δεεινα, ὁορπα Θ' αιρεῖσθαι τριτα,

cui adiungi potest illa ex Ione Chio petita notitia, in

ventam esse a Ρalamede eam vini temperationem,

ut biberent τρεις προς ενα κυαθους. 'q)

Praeterea vix quicquam suit ad vitam quotidianam utile et necessarium quod non inventum a Palamede tradiderint. Ita anni tempora primus dixisisse traditur a Phil. II er. X, 3. Numerus invenisse se, artemque numerandi ipse dicit apud Sophoclem, v. p. z. quod alii quoque affirmant. 'βὶ Quodsi Gregor. Νa E. Or. 3, p. 9s ait, iuvenisse eum αρι Θαεῖν καὶ λογίζεσθαι δακτυλοια respicit ad πε eαύειν, unde omnis numerandi ars, orta dicitur cf. Nitz8ch. ad Hom. Od. IV, 412, quamquam fieri potest, ut ad illam satis artificiosam utraque manu . numerandi rationem reSpexerit, de qua cf. Nov.

44쪽

Acerra philo l. I, p. 29 sqq. HemSisrh. ad Lue. Tim. 13, t. I, p. 364 sq. Bottig. Ide en p. 26 sq. Accedit ad haec pecuniae signatae inventio os. Al e i d.

p. 6 l, et ponderum mensurarumque, de quibus multi loquuntur. 'st) Unum restat inventum a multis celebratum, ludus calculorum et alea, πεrτεία

καὶ κυβεία. Utrumque ah eo inventum dixit Soph. apud Eu st. ad Il. 3, 22S. Od. α, p. 139 ibidemque Euphorion, Alcid. p. GII; πεττείαν Eur. II3hig. Aul. 194 sqq. 'τὶ Greg. Νa E. or. 3, p. m. Et γ m. N. S. v. πεσσοί. Phil. Carm. V, G2 sqq. Phil. II er. X, 2. Gorg. p. 690 ; '') κυβειαν vero Ρaus. X, 31, 1. The odo η. gram m. p. 52. cf. Sidon. A poli in . carm. XXlli, 461 sqq. Cassio d. Var. VIII, 1. Cuius inventionis insigne documentum Argis servabatur in templo Fortunae, ipsi Palamedis tali, quos Deae dedicavit. 0' Inter utrumque ludum vero esse distinguendum monuit E u s t. ad Od . α, p. 1396: Ἱστέον δε οτι φανερα διαφορα

ἐστι κυβων καὶ πεσσων παρα τοια παλαίοις ' κυβοι μεν

γαρ οἰ καταριστομενοι ἐμπλευροι βολοι καὶ οἰονει κυβιστρον--τες ἐν τῶ βαλλεσθαι ' - ὁ δε πέσσος ἐτεροῖον τι ἐστίν' Ηροδοτος ουν δ') φανερως διαφέρειν δηλοῖ κυβον καὶ πεσ-ἐν οῖς λέγει, οτι Λυδοὶ τους κυβους ευρον, καὶ τους αστραγαλους καὶ την σφαιραν καὶ αλλα παίγνια πλὴν πεσσων. Κυβεία vero teste Eust. l. l. p. 139 tribus primum, non, ut ΡοStea, duobus talis ludebatur, unde proverbium τρὶς ερ κυβους βαλλειν, cf. Ast. ad Plat. log g. t. ΙΙ, Ρ. 5M. Blom. gl. Aesch. Ag. 32. Πεττεία vero ludebatur in tabula, αβακ ίφ, lii qua erant quinque lineae , πέντε γ ρ α μ. α αι, quarum media dicebatur ιεραγραμμη, incita Latinis, cf. Malig. ad Varr. L. L. VI, t. 2, p. 162, unde proverbium αφ' ἰερας κινεῖν F.

45쪽

I est.), quod ab inventore Παλαu δειον αβακιον vocabatur. Uterque lusorum quinque diversi coloris calculos habebat, unde πεττεta qua8i πεντεια dicta. Eu st. l. l.

Pollux IX, D. Aliud huius ludi genus erat πολις, quod multis laterculis, qui canes nominabantur, Iudebatur, qui potiebantur in locis χωραῖς) lineis distinctis, quorum

triginia sex erant secundum Et F m. M. s. v. πεσσοι. ληγPutabatur vero hic ludus, quem Romani calculanum sive latrunculorum Vobabant, utrumque enim idem esse probat Imrnsdorf. Ρο et t. Lat. Min. t. 4V, exc. XI, p. 404 sqq. , antiquior v. Eu st. l. I. Athen. I, p. ID A., et apud Homerum Od. 1, 10 sqq. latrunculis Iv-sisse dicuntur proci. δ) Πaec huic loeo satisfaciant, plura si quis de his ludis scire velit, consulatur nulEriger. . de ludis veti. c. 59. 60; mura. de ludis Graec. S. V. κυβεία P. 9 1 sqq. , πεττεια p. 982 sqq. ; Muterii Palamedes p. 99T, tomi VII thesauri Gronoviani; Η. Iunii animadvv. II, 4, p. M sqq. et Salmasii docta collectanea ad Serr. hi st. Aug. t. II, p. τ41 sqq. Praeterea addit Sehol. Eur. O r. 422 solus quod' sciam inventos a Palamede discum et astragalos. λ β

Si haec tot tantaque inventa perlustramus, mirum non Videtur, nominasse veteres Palamedem tanquam exemplum

sapientiae et prudentiae ct Plat. leg g. III, 1, p. 66 quae exscripsit T h e o p h i l. ad Λ u t o l. III, p. 12 , respexit Himer. or. XXlΙ, g 3. Eodem modo de prudenti invento dixit Eupolis ap. Athen. I, p. 1 E.

Παλαμηδικον γε τουτο τουξευρηα α καὶ σοφον σου, quod explicatur nomine auctoris non addito . in Behkeri

A ne edd. I, p. - σοφον καὶ ευ χανον. Nec aliter

46쪽

. . . .

intelligendum, quod dixit Λri st. It a n.' 14 2 ευ et , IΠαλαμηδες, ω σοφωτάτη φυσις. q) Ita faetu in est, ut Plato Ρliae it r. p. 261 D. C. genonem Elsaticum vocarit ΙΠαλαμήδην Ελεατικον ; nam hunc esse intelligendum, monet praeter Hermiam ad Il. I. p. 184. Diog. L. IX, 25, qui tamen pro Phaedro errore citat Sophistam, nec dubitant intpp. quod vero Quint. IlI, 1, 10. AD damantem a Platone intelligi vult, id inde quoque sortasse potius explicari, quod notum suerit quintiliano, scripsisse illum de Palamede. 7 quod si ea, quae de Palamede exposuimus, accuratius

consideramus, facile apparet v non esse eum iis personis mythicis ad numeratulum, quae ad localem, ut ita dicam,

. mythum pertinent, et ita ex ipsius loci populique natura ortae et explicandae sunt, verum esse eum a Poetis poeticis usibus inserviret, conficium. Eo Omnia ducunt . quod nulli regioni addictus est, nusquam tanquam heros cultus est, nam Lepetymni sacellum cs. p. 22 nullius momenti est, quod nihil. fere eorum, quae de eo. narrantur ipsi peculiare est. Ubicunque enim apparet in tabulis Troicis, tacito perspicitur, non ab initio ad eas pertinero Palamedem, sed postea tantum eum, ut ita dicam, assutum esse. Ita nihil restat nisi fama de

morte eius ab Ulixe, qui . inde ingenium mutasse videtur, cum Palamedes in fabuIas Troicas introducebatur, apparet enim, opponi Ulixi, qui pravae calliditatis et malitiosae astutiae exemplum 'sactum est, Palamedem sapientiae candidissimae et prudentiae utilissimae exemplar, unde prosecit imprimis tragoedia) iniquo oppressi, et de eius inventis, eaque ipsa ita comparata' est, ut poetae ingenio aptior videatur, quam populi. Putavit tamen Volckerus Mytii. des Iapet. G es c h l. p. z4,

47쪽

el. 125. 350, pertinere Palamedem ad phFsicum mythiim. qui cum contendat totuin Palamedis genus spectare ad mare, daemonaSque marinos, quo non modo Nauplium, Nausimedontem, Oeacem, quod pronum videtuL, Verum. etiam Hesionam et Clymenen acutissime retulit, Pala medis nomen derivandum putat ab αλς, αλιος praeposita, quod saepe fiat, litera II. quamquam vero Schwenckius

quoque etym. mytii. An deuit. p. 1M in eadem gententia est, qui Palamedem cum Palaemone componit, non possum tamen eam probare, cum in tota eius fabula nihil quicquam insit, quod ad mare referendum Rit, nec inventorum eius ullum tale sit, quod navigationem vel instituta navalia spectet. Argumentum quoque, quo utitur Volcherus non possum quin improbem: Des Palamedea . Eltern und Bruder fodern unberinge disse Etymologis, nam ante omnia ipsius fabula Palamedis erat respicienda, num hule etymologiae faveat. Mihi unice verum videtur, quod Helci erus in append. ad Schwenckii l. l. p. 334

' ostendit, ΓΙαλα α ηθης esse derivandum a et λαμη et dictum

Pro IΠαλαμο ι δης, quam rationem exemplis firmavit. Id vero egregie convenit in virum tot rerum artiumque inventorem, Cum notum sit uv. παλααχ' et παλααοῖσθαι usitata esse Graecis de artificiis cuiuscunque generis. Scite vero PasSOvrus in lex ico sis v. cum Ρalamede contulit

Daedali patrem Palamao nem vel Eupalainum. λη)

48쪽

ANNOTATI .

I. Si quaerimus, qui sit Mnaseas intelligendus escriptoribus huius nominis notis, statim intelligitur, nobis non esse rem cum lyrico Mnasea, incertum Locro an

Colophonis quamquam haec lis ita fortasse probabiliter dirimi potest, ut Locri cognomen ad poeseos genus, Colophonii ad patriam spectare putemus) cf. Athen. VII, p. 321. F. Eustath. in II. r, p. 1163, qui paegnia scripsit, quae pedeStri sermone scripta esse miror quomodo sibi persuaserit me heri. poeit. Lati. frgm m. p. 3S, es. Eberti dis s. Sic. I, p. 210 sqq. Dirici Gesch. d. II e ll. Dichth. t. II, p. 4 3 sq. Alter Mnaseas est Patarensis, e inciae urbe Patara oriundus, es.

. . .

Ebert. l. l. p. 211, quamquam saepe sollemni confusione v. in p. Luc. A sin. 2.) Patrensis vocatur, de quo ef. Voss. de hist. Graec. I. 21. Harduin. ind. aucti. Plin. t. X, p. 330 sq. Frg. Burm. ad Η. Vales. Eme iidd. V, c. 1 . Harless. ad Fabrio. B. Gr. ΙΙ, 132. ' merti Geogr. I, 1, p. 1 . Laudatur eius periplus ab Athen. VIII, p. 331. Ρhoi. . s. v. ΙΠυθου χελανος, a quo ita diversae fuisse videntur αἰ περ Ἀγησεις, quarum tertium librum memorat Steph. BFη. S. V. ἐγγελανες, ut periplus ad orae maritimae, perlegesis vero ad terraemediae descriptionem pertineret. Num vero ad unum opus pertinuerint, dubitari potest. Ρraeterea Commem

49쪽

rantur eius libri περὶ Ε υρω πης apud Suid. et Phot. s. v. ΓIραειδίκη, Schol. Theocr. I, 64. AmmisiI. s. v. Νηρειδες p. 9S, vel Etlρωmi apud Aelian. H. A. XVII, 46, . idemque recte apud Fulgent. de Ser m. prisc. Voc. Vespillones p. 560 Merc. restituisse' videtur Harduis. I. l. Horum librum primum citant Nar pocr. s. V. 'Iππία 'AΘηνα, Fulgent. Myth. II, p. τε 1. Stav., tertium Athen. IV, p. 15S; tum περὶ 'Aσίας librum primum habes apud Sehol. A poli. Rhod. , alis secundum apud Athen. Vt II, p.346, denique in τα περὶ Λιβυης assert Hesych. S. V. Βαρκαίοις Οχοις. Valesius ad IIarpocr. p. 49 praeterea apud Hesych. S. V. σκοτιος e Coni. reponi volebat Mνασέας ἐν 'Ιαὀι pro Mαρσυας ἐν τy 'Iάδι, quod in medio relinquam. Sine operis titulo vero laudatur Mνασέας ἐν η Schol. V e n. I l. O, 336. Quae cum consideramus, non Possumus, quin putemus, fuisse hos libros de Europa, Asia, Libra

parte' maioris περι 'γησέων ο peris, et ipsas in complures sectiones divisas. quae observatio saepissime locum

habet, nec minimi momenti est in accurata, qualem Ex optavit Pa ον. opp. p. 166 sq. , titulorum veterum scriptorum tractatione, ea quae tanquam singula opera citentur non esse nisi maioris operis partes. Docuit hoc de Dicaearchi titulis Naestius N. Rhein. Mus. I 1, p. 40 sqq. cf. Butimann. de Dicaearcho p. S, et de Hellanici monuerunt Creuaer. hist. Κunst d. Gr.

p. 80 sq. Dahimann. Fors eh. II, 1, p. 127, de aliis alii. Et in iis quoque, quos superstites habemus, Scriptoribus

hanc citandi rationem possumus observare. Ita uero

do tu η ἐν τω λογω τω εἰς Κροῖσον citatur Paus. III, 2, 3; ἐν τοῖς Αἰγυπτίοις λογοις Aelian. H. A. VIII, 24 ei. Her. II, 68; ἐν τῶ λογιμ περὶ τῆς 'Αργείας ἰερείας Sexto. Em p. p. 1M Fabr. cI. I, 31; ἐν τοῖς ΙΠερσικοῖς Schol.

Aristi d. p. 23 Fronim. Eadem res est in poetis, et similiter Homerus citatur ἐν Ἐρας ορκω Paus. VIII,

50쪽

debeo. Sie mihi subnata conictura est, Illini forte . Ori' lii cum illud carmen, cui titulus πέπλος, de quo Lobeck. Agl. I, p. 3 9 sq., ea pars theogonias habenda sit, tibi peplus a Proserpina textus describitur, cf. Lob. l. l. p. 550 sq. Ceterum illa ita etiandi ratio inde explicanda est, quod veteres in citandis operibus argumentum magis spectabant, quam titulum es. Hrenharo Encycl. p. 132. Ad Mnaseam ut reveriamur, tractRsSE . evm in illo opere mrthologica pleraque et historica docent fragmenta. Est vero eius non infrequens apud Veteres mentio, et fragmenta probabiliter suis libris addicere non adeo esset dissicile. IIabes Vero ea, quamquam quaedam me haud dubie non dedita opera quaerentem fugerunt, apud Herodian. π. αον. λεα. p. 13 Dind.ΡI in. H. N. XXXVII, 2, 1l, 38. Steph. BJE. S. v. Ἀγιανθος; Δαρδανος. Harpocr. Et Phot. S. V. Σα 3οί. Et Sm. M. et Ρho t. s. v. Zαμολοις. ΡhO t. s. v. 'Υμεῖς άo Suid. S. v. Αἰγιεύέ. Mεγαρει . Setiol.

Schol. Ven. II. τ, 201. υ, 234. Schol. O d. ιτ, M. Schol. Theocr. XIII, Io. Schol. Eur. Ρhoen. 412. GM. Rli Es. 36, ubi Μνασεας eorruptum est iuMγασιας. Videtur vero verisimile, hunc esse Mnaseam

') Utar hac occasione, ni leviter corruptum restituam Schn . Eur. Troad. 14: τον δε ερκιον Δια αλλοι αναγραφουσιν,

ἰδίαν τινα περὶ αυτοῦ -ορουντες ' τρισὶν γαροφθαλαοις κεχρῆσθαι φασD, ως οἰ περὶ αγιαν καιδέρκαλον. Lege : οἱ περι Ἀγίαν καὶ Δερκυλον vel Δερκυλλον, utraque enim scribendi ratio diverso ureentu in usu est, cf. Bast. l e ii r e e r i t. p. 20I sqq. uolas. ad