장음표시 사용
91쪽
adhibere non licuit, ii in si purro v c uεuopυχuεuo scripsisset, et metrum violasset et rationis orniam reddidisset inconcinitam. Duare haec coniectura, quamvis serri possit, non digna est, quae editoribus commendetur. Nihilo setius ex hiaui editione in alias transisse videtur certo codex Venetus , quem a nochius inter
praestantissimos numerat, eandem lectionem servavit.
43 c 386. Eurymacho, qui contumeliosis verbis eum perstrinxit Vlixes se nec viribus illi nec virtulo cedere respondet et minita hi indus extrema haec verba addit: 384 l ' Obucεὐ ἔλθο καὶ iκotet cc rarpida cuuV, α κέ o Tot υpετpa, κα ευpεα Πε utiλ' covτα ψευΥoveti Tεivoiro bi εφ π po0υ polo υpαZε. Schol. bi' ἐκ-εxti polo Piuvoc. I. Articulo praeposito evidenter ostenditur. Tu Dpετμα notare ianuain conclavis Tapo, , in quo proci coinmorantur per hanc ire oportet eum, qui ex aedilius in aulam tendit: υpa est porta aulae saepimento circumdatae, per quam ex aula foras discedunt, id quod cum alii versus docent, tum 120 itaque υpar φευγεi idem est ac domo relicta foras fugere iam vero quid est πp60υpou, quod inter τὰ uperpa et Tia 0υpa interiectum cogitandum est' Ioc vocabulum Rhianus non salso interpretatus essot si iam cognitum habuisset quod nunc debemus sobriae et circumspecta It Rumpsi doctrinae, quido aed. Hom. I p. 10 accurata disquisitione demonstravit, duo esse Πpoθυφα alterum esse transitum ab aula ad domum Thur-wegin, alterum transitu ui a via ad aulam ThorWeg et complecti eas quoque viae partes, quae ante orium introitum proximo adiaceant Rhianus autem vocabuli compositione et nonnullis versibus, uti 119, innixus solum id spatium, quod extra aulam ante portam est, intellexisse videtur, ut si quis e domo υpia sugeret, eum ex aulae porta demum egressum ad rip60υpo accedere putaret. Sic fieri non poterat, quin discrepantia in hoc versu tanderetur, quam scite et perquam apte coiiaciendo bi ἐκ μεTtipolo sustulisse eum concedendum est, quod si antiquitus vulgatum esset, nemo esset qui reprehenderet. Sed cum vulgata lectio non destituta sit commodo intellectu, tum gravior acerbitas inest in fuga ac trepidatione Eurymachi describenda, si totius spatii, quod percursurus est, singulae partes indicantur. Diqiliaeum Cooste
92쪽
de honnen' haec autem recte postea missa iacit, nam Vlixis verba non ad ipsius regnum reserenda esse, sed in universum dicta latius patere coniunctivi manifesto arguunt. Sed iiii significat ista durandi notio de pecudibus dicta Pecudes alit morbis conficiuntur aut a seris lacerantur aut ab hominibus comeduntur: itaque si in perpetuum durant nec prorsus absumi aut deleri possunt, id aliter fieri non potest, quam quia ingens earum est numerus. Quare etiam haec interpretandi ratio redit ad notionem multitudinis, quam indicat ocπεTa. Denique perlustremus schneri versionem, qui ἔμπεb de tempore adverbialiter positum putat, itamquam Homerus sic sin
pullos gignere. st 3 at certe non saepius qua in aliae aliarii in terrarum pecudes, sed ita ut in natura earum situm est. ac autem in re nihil inest, quo rex, qui propter felicitatem insigni laude extollitur, aliis praestet aut divitiae eius dilucide esserantur. Si ver Statuamus, pecudes perpetuo gignere sic dici, ut non omnes eodem tempore gignant, sed aliae alias excipiant, necesse est eas permultas esse, ut etiam hac via ipso rei ductu perveniamus ad istud acπετα quod quam Homericum sit quamque feliciter a Rhiano excogitatum vel unus versus docet A 245 Huc duo κα oic, τὰ iracπεT IrolyaiVOVTO. Diyiliaeum Cooste
93쪽
Congestis et singillatim pertractatis hianeae editionis reliquiis restat utinitae inde cognoscantur ad indolem et rationem artis criticae a Rhian sactitatae recte diiudicandam, breviter complectar et quasi uno in conspectu ponam. Atque Alexandrinorum quidem criticorum in ordine, temporum ratione habita, eum Rhiano locum assignavimus, qui inter Apollonium Rhodium est et Aristophanem Bygantium, illumque primum post Zenodotum, qui irpino Tua 'Ouripo biop0uanicexstitit, Iliadis et Odysseae carmina recognita et emendata edidisse diximus. Iam cum Zenodotus apud homines eruditos, quitum Alexandriae erant, auctoritate plurimum valuerit, facile exspectaveris hianum aut totum se applicavisse ad praeclari magistri exemplum, ut in verba eius iuraret et ea, quibus ille laudem et admirationem consecutus esset, etiam superare Studeret,
aut ut suam in iudicando libertatem et integritatem testificaretur. doctrinam et rationem eius criticam dedita opera inpugnavisse, idipio Apollonium Rhodium libro irpo Znvoboeto pedestri ratione conscripto secisse veri simile si clis Sengebuschius cim. diss. I p. 42. Quorum Rhianus neutrum secit, sed sobrio et moderat itidicio usus modo consensit cum Zenodot eiusque vestigiis institit modo ab eo recessit et, ubi iusto servidius egisse Videretur, rationem eius inprobavit. Nam vidimus eum ε 295 4ὶ δ' et Y 331 18 nonnulla mutuatum esse ab iis, qua iam Zenodotus praeiverat, eiusdemque ad auctoritatem haud dubie se contulit, cum E 522 5 et i 124 22 lonicis vocabulorum formis
restitutis Homerum Ionicae stirpi vindicaret clis. Sengebuschius Bona diss. II p. 4 et 65. Ac praeterea hoc quoque cum eo commune habuit, quod varias editiones antiquas, quas critico ne-56 Ηis uncini inclua numeros eos, quos in capite quinto singulis lectionibus in margine ascripsi. Disiligo by Ooste
94쪽
goti admovit nondum diligenter inter se contulisse et pro dignitate earum in censum quendam et ordinem digessisse, sed in diiudicandis lectionibus variis versibusque et genuinis et subditiciis inter se dignoscendis suo ingenio, doctrinae et rerum et dictionis poeticae cognitioni plus quam accuratae et iustae veterum librorum aestimationi tribuisse videtur. Nam diplomaticam piae
vocatur fidem, ad quam Aristarchus demum Homericorum carminum textum exigendum esse intellexit et exigere uininopere studuit hy), Rhianus in sua editione curanda ita tantii in sectatus est, ut inter quadraginta quinque lectiones, quae eius nomine seruntur, octo ex variis sontibus hauriret, ceteras coniectando inventas suo Marte poneret. Quamquam, quae est scholiorum condicio, ni tui me ignor hos numeros non vacare ab omni dubitatione quis enim est qui sciat, num lectiones, quibus scholiastae praeter Rhiani nomen nihil adiecerint, omnes re vera coniecturae sint 'quis contendet, si plures lectiones eius ad nos propagatae essent, hanc quam nunc Statuimus rationem et coniecturarum ot lectionum aliunde susceptarum plane eandem permansuram suisse At contra hac re
Zenodoto dissimilis sui et singularem in iudieando firmitudinem coinprobavit, quod in universum iudicio temperatiore et multo minus audaci quatia ille utebatur et veterum editi auum nemoriae magis tenax erat, id quod cum exin 7 7), ubi Rhianus contra Zenodotum Massiliensem editionen secutus Aristarchi assensum tulit, tum vero ex thetes thias elucet, in quibus grammaticus ille ingeniosissimus inter omnes editores maxime sibi indulsit et iustos sine nonnunquam evagatus est; nam in versibus omnibus a Zenodoto aut eiectis aut helo apposito damnatis Rhianus non ausus est ei assentiri et ipse non plus quain tribus locis nonnullos versus ab Omero abiudicavit in ilibus quamquam non est cur ei prorsus obsequamiir, laudabile tamen est eius studiit in quo impedire voluit, ne IIumerus socii in pugnantia aut supervacanea et
languida loqueretur, et uno loco b 158 sq. 2 praeter cetera
etiam Zenodoti argumentis videtur motus esse. β')57 D Aristarchi rationibus criticis equo enodoti ab Aristarcho difforentia D. chrsius Arist. p. 348-386.58 Hinc patet parum recte iudicare Sengebuschium Hom. diis. IDiyiliaeum Cooste
95쪽
Ex his apparet Rhianum illius sectatorum in numeriani as rihi non osse neque omnino grammatici munere ita iunctus est, ut ceteri Alexandrini, qui glossaria Homerica composuerunt, Iliadis et Odysseae dierum computationem instituerunt, de Homeri vita et patria, de geographia eius et multiplici scientia disputaverunt, de recta carminum interpretatione arouufiusIT et cuΥΥpauinum ediderunt, denique scholas haDuerunt, quibus doctrinae rationeniet praecepta discipulis traderent. Sed Rhianus grammaticae artis eam tantummodo partem exercuit, quae in critico offici versatur. quae in studia ut incumberet, eo potissimum videtur adductus esse, quod peram dabat, ut ipse Homeri summi poetae dignitatem et praestantiam recte aestimaret et poeticae elocutionis naturam et leges penitus perspiceret. Et cum Aristophanes et Aristarchus suas Homeri editiones scholae atque extra scholam nemini pararent v. Lehi si una Arist. p. 361ὶ Rhianus potius inclegantiorum hominum usum' omerica carmina recensuisse putandus est. lenim in critico negotio consciendo poetam magis quam grammaticum se praestitit, et quamvis haud uno loco eximiam ingenii aciem et subtilem quandam doctrinam comprobaverit, magis tamen eius iudicii elegantiam, vividum pulchri sensum, denique eas Virtutes agnoscimus, quae poetam quam quae grammaticum faciant. Atque ut ipsius carmina emendatae dictionis laude et nativa quadam et amabili simplicitate excellunt, sic in
Homeri quoque carminibus recensendis maxime orationis simplicitatem, perspicuitatem, venustatem ita sectatus est, ut simplicis simam quamque structuram ceteris anteponeret , res narratas quam accuratissime et clarissime verbis exprimi nec quicquam in oratione inesse vellet, quod aut leges grammaticas usumve Homericum violaret aut obscuri quid et ambigui haberet aut insolentiae et meditatae doctrinae speciem prae se ferret. Velut T 46 6).
p. 47, cum dicat: videtur Rhiani opera posita fuisse maxime in roso- candis versibus iis, qui supervacanei πεpimoi viderentur esse. Eidem vero ammanti Rhiani atheteges audacissimas quidem, sed elegantissimas esse melior iure assentiri licet. Ceterum Sengebuschio iam La Rochius l. l. p. 44 oblocutus est, quamquam a quidem duas tantum athetes commemoravit, tertiam a 279 3 omisit. Dj9iligo b Corale
96쪽
tentiam accuratius et aptius et magis perspicue significare sibi visus est 788 29 orationem molestae tautologiae II 59 8ὶoto 24 26 ambiguitatis nota liberare voluit; A 553 11 et 299 37 verborum cum legibus grammaticis convenientiam desi-
insolentes removere et magis umericas substituere, T 41 12J.
tiotii plus coloris addere, G44 34 sortasse κακοφvivia tollere studuit. In quibus quamquam interdum ita erravit, ut causis non idoneis nixus traditam rationis Ormam castigaret, velut I 57 35 ultra quam necesse erat perspicuitati consulere et ε 31D 3 l . 274 32 inmemor figurae pervulgatae, quam πε9OV I9OTε9οVgrammatici appellaverunt, naturalem rerum ordinem verbis accuratius indicare voluit aliisque locis arbitrio suo indulsit, ubique tamen quae ipse substituit ea sunt, qui hiis gratia non desit quae lite si antiquitus scripta essent, lacile arriderent pleris lite locis laiidabilem epici dicendi generis cognitionem prodidit, et itanta diligentia et animi attentione sententiarum conexum et progressum observaverit, vel una lectio egregia 24 docet, qua versum 24 laede corruptum certissime Sanavit. Minus autem curae hianus iis studiis inpendit, ita ad dialectum, prosodiam, orthographiam, verborum augmentum, Similia pertinent, quibus rebus investigandis recteque constituendis Aristophanis demum et Aristarchi sagacitatem et industriam intentam fuisse constat Attamen ne harum quidem plane neglegens
et incuriosus suit, nam E 522 5 et i 124 22 eum Ionicas sormas praetulisse iam supra monui I3ὶ ε 296 1'. II 152 23ὶ ε 253 30 vocabula, quae salsa ratione conformata viderentur, removit aut mutavit: ε 295 4 in augmento inusitato ossendit, 178 27 et E 3 17 41 analogiae strenuum defensorem se
Praebuit. ')59 Hoc loco subiungere placet indicem lectionum earum, quas alii
grammatici et editores post Rhianum probaverunt atque Aristopha nos quidem novem lectiones probavit 1 5. 9. 11. 12. 13. 14. 15. 16. Callistratus 39, Aristarchus 7 11. 20. 25, fortasso etiam 22 e re-Diyiligo b Cooste
97쪽
Haec sere sunt, quae de natura et ratione artis criticae Rhiano factitatae cognosci posse arbitrer. Quae si consideraveris, constrinari videbis et explicatius probari cum laudem, qua Olfius Rhianum ornavit ), tum ano chii verba l. l. p. 4, quibus excepto Aristarcho praestantissimis eum criticis adnumerandum esse praedicavit.
contioribus oditoribus Imm. okkerus in textum recepit 4. 7. 10. 11.13. 20. 24. 25. 39, paene omnes editores receperunt T. 11. 20. 25. 39, D ne nigerus et L Rochius probaverunt etiam 13.
60 Cla prolog. p. 188 noti 57: duo vel tria ex his speciminibus habent quod valde displiceat cetur modestum viri ingenium rodunt', nec Olfius tamen plus quam decem lectiones Iliadis noverat. Ad haec verba Saalius p. 65 Wolfi iudicium quodam modo eorrecturus addidit: scilicet hoc lateamur necesse est quantum quidem ex loci supra allatis colligere possumus), fuisse eius artem criticam nimis anxiam rationesque in diiudicandis et eligendis scripturis saepius haud sufficientes speciem magis quam veritatem prae se ferro. Hic nonne uti verborum comprehensione duas res eloquitur sibi plano contrarias Nam qui in arto critica nimis anxius est, is quam rarissimo traditam codicum memoriam mutaro audebit, gravissimis causis commotus, at non iis quae haud sufficiant speciemque magis quem veritatem