장음표시 사용
11쪽
P. P. P. P. P. P. P.P. P. P. P. P. P. P P P. P. P.
ii 3.115.117. 117. 120. 121. 121. 124.125.125.125.125.128. 12η. 128. 129. 13l. 132. 133. 133. 135 135.135.136.137. 14l 142.142.145.146.146.
l. soleat p. soleant. l. tota p. tanta l. posset: p. possi et 19. I. Iuculentes i. neu lenite. l. Ἀριστοφανει i. Ἀριστω Iur . l. παλαιως i. παλαιώς. l. γενεινον i. ἀνευθυνον. l. adiuvabantur i. adiuvi bantur. l. non potest P. Pol ut acerbe i. acer DR. l. in illo p. illo. l. et s. t.
vellemus p. vellemns. l. comoediae i. comoedi lacessitur p. lasessitur. εῖναι p. εἶναι
l. Pythagoreos 4. Ithagoratos.
l. disputatione p. disputione L Canace p. cauacae.
I. laeessendi , laeesscendi. I. temperatam i temperatem. l. Eubulo p. Eupulo.
i. quaecimique i. quacumve. l. Demetrium p. ometrium. l. tantum p. tanto. l. τιμιωτερον P. τι Mores oril. εταιDας P. mora l. sententia i sontentia.
12쪽
Quantum mihi studii attulit tempus, quo occupatus eram in re, quam
Propono, explicanda, tantum nunc detrahit timor, ne non satis, qualocum-quc essecero, tueri possim atque etiam commendare. Erunt enim, qui
valde mirentur, quid sit, quod me ad scribendi studium contulerim, cui muneris ossicia sint explenda, quemque oporteat in lucris totum versari, quo Lucilius compensar possit caecitatis detrimentum. Quid vero si sorte tertium adjiciatur, quod praeelarum pud Horatium est, . ne quis rem suscipiat, qualem facultat consequi dissicilius sit, aut ad scribendum ci ram convertat, nisi instructus ingenii praestantia Et hoc quidem ego omnino rejiciendum arbitror ad judicium doctorum atque prudentium. At vero omnibus eis, quae prima Posui, satis factum putavi unde facultas data esset, qua rem etiam difficiliorem aggredi possem. Quo maxime autem ad id, quod institui, impidsus sum experiri Volui, utrum recte sentirent, an minus, qui omnem pulcri honestique sensum perverti putarint, si quis ad Graecas comocdias, ac praecipue Aristophaneas se applicaret. Ecquis non gravius commoveatur ejusmodi sentcntia, in qua parum veri inesse videatur Quod quamquam ita est in promptu, ut disputatione vix egeat, tamen placo rem altius repetere, quo magis eluceat, ut taceam eos, quorum exemplo uti possem, si vellem. Cum alii enim tum maxime Chrysostomus adeo delectatus esse traditur Aristophanis lectione, ut semper in
13쪽
manibus haberet, neque unquam a se dimittcret, quo melius facundiam alexe atque locupletar posset. Sed exemplo non opus erit, quoniam quid judicemus es ipsa cognita docebit; etenim spero, ut quisque maxime emspiciat, quantae sint Aristophanis virtutes, ita eum probaturum maximo esse, quae deinceps explicentur. Videndum est igitur, ut ab ira studioque alieni simus, quales consuetudines apud Athenienses obtinuerint, quae vitae honestas, omnis denique vivendi sentiendique ratio, quae ita repugnat nostris moribus, ut illi magis possit esse contrarium. Neque in his rebus omitti debet, quid disserant inter se et illa et haec nostra aetas in eis, quae do dccoro tradi solent ac praecipi, quibus in omnes paries usus vita eonformari debeat. Ne quis igitur tales homines desideret, qui e secti sint, sed eis contentus osse velit, in quibus aliqua signi sicatio virtutis apparcat. Deinde vero omnino tenendum est, quid sit illud, in quo antiqua comoedia maximi versetur, ut mirum esse non videatur, si poeta eo
ridendi iocandique genere uti voluerit, quod plebis multitudinem delectare ludosque praeber posse Quo accedit, ut sest dim, quibus artis specimina oderentur, conciliarent hominos coniungerentque naturali quadam
societate, quae remoto omni decori studio, ilHuc dicendi facultatem qualemcunque pracberct. Haec igitur et talia circumspicienda sunt in omni judicio, quod de antiquae comoediae poetis luturi sumus, ut boni existim tores csso Possimus, et quantum cuique debeatur, intelligere. Quicquid autem orit, quod de ristophanis virtute statuatur studioque ejus, quo nemini parccre vellet, sed omni modo exagitare, si quem vitio obstrictum vidisset hoc tribuendum ei si misso hominem patriae amantissimum, qui pugnaret pro salute communi, oblitus suorum conmodoriam, quique summo odio Persequeretur omnes eos, quos a priscue actatis integritato recedere deprehendisset. Idem quamquam rei publicae administrandae, testatem alii Iaudcmque Concedere, quam ipso eam capessor maluit, tumon artis genere, quod maXimo excoluit, maiorci etiam gloriam, quam ceteri illius temporis poetae, assecutus est. I, cnim primus suit, qui excellenti ingenio a natura instructus ita ad Poesin latus est, ut componeret subulas,
quibus nihil addi possit, quae summae et persectissimae judicandae sint. Omnino ratio ejus conspicua est inventionis et actionis praestantia, civili
14쪽
studio audaciaque, quam vera cum gloria de se praedicare potuit, iacetiarumlopore, denique singulari tractation ejus, quod usu receptum suit. Vore autem si volumus judicare, tenenda eorum ratio est, qui aut praece serunt, aut concertam Cum Aristophane voluerunt. Quamvis enim multi illorum poetarum jure laudentur sitque eorum nomen illustre, tamen nonnumquam ad res ejusmodi studia contulerunt, quae ineptae et absurdae merito habeantur, id quidem secuti, quo sucilius plebeculae gratiam consequi possent. Quapropter non multo ingenii acumine opus cst, ut im telligatur, Aristophanem pluribus Iocis competitorum gregem insectari voluisse ac criminari, quod subulae suas obscoenitatibus et petulantiis varii generis implere consuessent. Suoponumero enim xc ita instituta orat, ut Comissantcs et potantes inducerentur, ne occasio deesse videretur, qua a dentibus taedis uti possent, a quod simili modo de aliis rebus dicendum Pst Quodcumque autem ost, in quo comicorum vulgus mirifico sibi Placuit, id tum apparebit, cum elegantis poetae, qui omni in re, quid sit Vorum, videro et tuor potuerit, nonnullo locos consideraverimus. Sunt enim illi quidem nobilissimi α
sequuntur hi versus λω παλαι nor οντες liεῖς λκιμοι μῖν ἐν χοροῖς αλκιιιοι ἡ ἐν μαχαις,
2. Aristoph. Eceles. v. 722. 1023 a Pae. v. 1314. 4 Ves p. v. 54 seqq. b. Ibid. v. 1060 Q065. 1
15쪽
Adjunge, si placet, Ranarum initium, ex quo quod volumus facile intelligitur. Quod autem potissimum sequi voluerit Poeta, ut eam gloriam, doqua loquimur, summam quidem illam adipisci ac comoediam ad urbani ingeniosique poematis dignitatem perducere Posset, Vel ex ipsa Pacis parabas conssatur et sicitur, ubi, enumeratis vitiis, quae declinare debuerit, do se ipse praedicat haecce: .
Qualectique auic de se ipso sentit, quantumque laudis in suo genero sibi adsciscit ne nimium cuipiam videatur, quoniam tum carmina ius, quae ad nostram memoriam emcnerunt, tum judicia veterum, qualia accepimus, satis docebunt, quid ei tribuendum sit. Recte igitur express runt veteres grammatici, quanti aestimanda in quibusque ponenda virtus ejus videatur, quorum ae trudita sunt: primum L o δέ 'Αριστοφάνης
ti virtutis jus Accedat epigramma portet, quod Antipatri esse dicitur quodque Aristophanis novic his versibus illustrat 12.6 Pae. v. 49 - 752. 7. Vide grammaticorum locos, quos congessit G. Dindo sus atque Acbarnensium editioni pracfixit pag. li S. Ibid. . . . Apud Diodors pag. VIII. 10. Ibid. pag. XV. ii Thomac Magistri iudicium: Ibid. ag. XIX. 12. Antipater Thessalon in Aristophanem. In Ruthologia
Palat vol. Il. p. 63. Apud indori pag. XX.
16쪽
Adjiciatur ultimum Diodori epitaphium ita compositum: a.
Quod o quale sit striis genus, in quo Aristophanes maxime elaborarii, quamque omnino dignum sit, cui Palma deseruturi satis explicatum arbi tror sequitur, ut dicendum sit, quantopero cicctar poeta ille possit et rerum humanarum peritia, et scientia ingenii humani, cujus omnis ratio in carminibus expressa videatur. Quo quidem nullus unquam fuit, qui populi vitam loquacis, ad voluptates perfruendas propensioris ac superbi accuratius descripserit uberiusque tu omni re vidicula exposuerit nulla enim vitae pars, neque publicis, ncque privatis, nequo orensibus, neque domesticis in robus esse Potest, quam Mori ullo modo attigerit. Quapromte ipse Plato laudari debet, quod Dionysio, qui ingenium Atheniensium moresque tontarc cuPerct, idque Saepius rogaret, Nubes misit Aristopha neas, ex quibus, quid clici, intelligeret cujus rei testis si locupletissimus
grammaticus ita tradens: λ - ασὶ δε καὶ IIλατωνα ιονυσι τι πυρα--σουλὰμέντι μαθειν τὴν Ἀθηναίων πολιτειαν set ναι τὴν Ἀριστοτανους ποίησιν, τῆν κατά κρατους ἐν μνέλαις κατηγοριαν, καὶ Πιβουλευσαι τα δοαιιατα αὐτου ἀσκοθέντα ιαλι αδτων τῆν πολιτειαν. tque hac re maxime cernitur id, quod in eo-micis admirari soleamus, quodque non modo delectare, verum etiam docere possi Est autem omnino necessarium, ut, qui si liciter experiri volet, quid emcere in comico gener Possit, aut quo progredi, is teneat usum vitae multiplicem camque scientiam, qua, quomodo alii magnis variisque rebus impliciti viri se gerant, observare voluerit. Hanc igitur qui expetunt, non contenti, poeseos Praestantiam Se Percepisse, aut magnarum artiumla. In Antholog Palati vol. I. p. 348. Apud eundem pag. XX.i4. Apud Dindo, pag. VIL
17쪽
disciplinis instructos esse, qui quo ingenii facultatibus adjungunt rerum humanarum prudentiam, ii poetae optime consequentur, quod in comoediae ratione plano desiderari soleat. ut haec ars est, aut nulla omninq, cujus studio omnes, qui volunt, multum boni assequi possin Sed hoc tempore
tantum nobis declarandum suit, cur, omissis aliis rebus, ad hoc nos studium potissimum contulissemus, quod in investiganda Graecae comoediae natura consisteret. Id autem explanatum os satis, ut arbitror, diligenter, ut mi Dum videri non debeat, quod eorum sententiam improbaverim, qui comoediae studium damnum assere lectoribus putarint.
Quamvis igitur magna quaedam sit comoediarum jucunditas, quae mire delectare possit, sitque studium earum Praeclarum, quo nihil possit esse Praestantius, tamen multas habet dissicultates, quae, nisi qui uritum omnino rudis est et imperitus, sugere possunt neminem. Ego quidem multa mihi demisso sateor praesidia doctrinae, quibus si instractus essem, haud scio an magis accurate cupiosequo id, quod sequerer, Persicere PQ
A m, Ut non tantum ,raestitisse mihi videar, urentum illis praesentibus
fieri potuisset. Tum pertinet ad omnem hujusco rei quaestionem semper in promptu habere, quam pauci sint iidemque mutilati mediae novaeque comoediae sontes, quos in rc proposita consuluerim denique respicere velis, qua utor, vita conditionem, quae talis est, ut si non infringere spem, tamen tardare litterarum studia valeat Λ vom aggredi rem volui, persuadens mihi, quantum hominis mons discendo alatur et cogitando, ut semper aliquid aut anquirat, aut agat, atque sperans, ore, ut periculo meo ad rom accuratius investigandam viros doctos et omnibus litterarum adjumentis mactatos impollerem.
18쪽
Eorum, quae in philosophia et gravia et utilia disputata sunt, omnium
latissime putent ea, quae de artium vi ac potestate traduntur. Est autem quod disserat omnino inter ceteras artes, quae animi oblectandi caussa inventa esse dicuntur. Quaestio enim oriri debet, qua nulla gravior esse potest et difficilior, quo reserenda Poesis sit, quae t urgumentorum multitudine ac varietate, et tractationis divorsitat ac dissimilitudine inter cetoras artes longo excellat. Quicquid autem erit, in quo nonnulli poesiti contineri arbitrantur, si vo metro, sive imitatione, sive sotione, denique oratione ad animos cotomovcndos accommodata sunt nonnulla disciplinae tales, ut, propositis artis finibus, oesi omnem pervertant. Nam qui
poesi ita instituit, ut nihil habeat cum arte, qua hoc nomine digna sit, conjunctum, is, si sibi ipso consontiat, a vero omnino uberrare debebit. Ipsius igitur Aristotelis, summi philosophi disputatio iusta osse certe nullo modo potest, qui in imitatione Pocsin positam os dicoret quoniam cos, qui aliquid agerent, poetae imitari ei videbantur i, Quod cum ita sta tuisset, facito adduci potuit, ut duplicem dramaticae poeseos rationem inire
vellet, qua id, quod significaret, explicare posset. Sunt enim, ut iudic bat, homines, qui aliquid agant, alii simile eorum qitales Plerique sunt,
alii meliores, alii doteriores hincque sit, ut eorum, qui melioros sint, imitatio tragoedia habenda sit, eorum Vero, qui deteriores, comoedia a.
telem in explicandis poesco generibus Sequerentur; quorum in numero inprimis attesius baberi debes, qui tu distinguendis carminibus talem disei plinam proponeret, qualis vix ferri possit. Omisso, quod alii plueoqeandem vium ingredi voluerunt, qua tota definiendi ratio est maxime implicetur, pergamus ad institutum, ut significetur, qualis universae comoodiae natura nobis esse videatur. Attigit, ut hoc Praemoneatur, eandem
19쪽
rem doctissimus caliger, qui haec habet: - sic igitur comoediam
desiniamus nos, poema dramaticum, negotiosum, exitu laetum, stilo populari. Qui cum non satis accurate munere functus sit, alia proponere non dubitamus. Cum enim avocamus mentcm a singulis ad universa, ut neque eum, quae apud Graecos alere coepit, comoediae rationcm sequamur, neque talem, qualis hodie Plerumque componitur: omnis comoedia actio quaedam artificiosa judicanda est, quae et rebus gestis et personis moribusque describendis eos, qui audiant, delectare atque etiam docere possi Eorum igitur, qui in hoc genere feliciter vorsati sunt, summum erat ossicium, ut quod vitae humanae oppositum esset, ostenderonti Unde sit, ut personarum, quae inducantur, omne studium in rebus ridiculis et vanis positum sit, quod utrum Prospere Cedat, an contra, nihil reser Nequo enim omnino desideratur laetus actionis evontus, quemadmodum nonnulli artium existimatores judicarunt, quod idem valet de tristi tragoediae exitu Quae autem actio in sabulae perpetuitate expli-Catur, eam absolutam esse oportet, ut universam quandam sententiam expria
mere atque Esorro possit itaque probo definitur actionis unitas, quae vocatur, cum eam in hac re maxime corni dicimus. Sed cum multa, quas hue Pertinere possint, accuratius infra disputentur, non est, quod plura addamus, cum praesertim alii exstiterint, qui, quid hac de re cogitiassent, uberius exponerent Sutit autem in numero eorum, quos adeundos putamus, Hormannus, . Boutemckius, . A.' a Schlegetius, si alii plures.
a. De trag et om in I. ronov. Thesauri Graec Antiquit vol. Vin pag. 1498.4 opuscul vol. I. De Meseos generibus pag. 20. seqq.
20쪽
Quid maxime proprium sit Graecorum comoediae.
Qua in re desinienda no alli videamur, omnino tenendum est, Graecae comoediae proprietatem, qualis abori debeat, in totius populi ingenio niti, cujus species ita dam exprimatur. Illa autem dupliciis hion intelligi maxime potest, cum exceptis peregrinis omnibus, sive argumenta, sive sormas, qua dicuntur, spectaveris, tum domesticis omnibus insigni propositis vigore ac veritate, qua nihil possit esse praestantius. Quod quo magis perspiciatur, repetendum altius videtur omnino Ast
nienses uborrimis sermonibus studebatit, ut, cum natura leves essent, alaevus, ingeniosi, mollior sciasu, omnibus delectarentur, quae facetias haberent risumque xcitare possent. Hac autem animi assectio tanta erat, ut, si quid accidisset, quo moveri possent, nihil omnino curarent. Hinc explicatur, quid judicemus de narratione, qua omnes cives, cum filii occidisse ad Syracusas nuritia roratur, aliique, quos caros haberent, in ieatro permansisse dicuntur, utque otium x ogomonis arodia voluptatem cepisse plurimum. 1. Quam verum sit, quod traditum est, facile apparebit, cum consideraverimus omne populi ingenium, quod, cum multis litteris aetibusque politum esset, lusibus verborum gaudero ac festivitatis leporisque quovis genere. Praeclarum igitur oratii illud est, quod ita legitur a. Grajis ingenium, Graiis dedit ore rotundo Musa loqui, praeter laudem nullius avaris. Sed cum omnia, qua hucusquo disputata sunt, ratione animoque
lustraveris, nullo modo erit, quod Iuvenalis Verba respuas, Cum nationem comoediam esse dicit. Hubebant enim Athenarum cives, quod admirari solemus, eximiam ingenii vim, qua omnes res celeriter perciporent, aliorum moros imitarentur, denique res ridiculas easque, quas alienas a se utarent, CCurate notarent exprimerentque Unde factum, ut quod i Athen in pag. 26. a. pisti ad Pisoa , 323 seqq.