장음표시 사용
11쪽
Disputatio I. Dejustimatione. ibid. Q stio I. An in iustificatione Myti νε-
re remittantur tollantur peccata ,
νει dumtaxat justitia christi regantur . II. An iustificatio fiat ' per introductis- . nem. formae inbaerentis , . vel per solam justitiam christi nobis v, , imputaram . IV. An fiagraria habitualis, sis causeformalis
iam si gratia sanctificans ei M. iisfundaturi
v. depotentra Dei absunta, tralia habitum lis in peeeatum mortale possint esse simul in ec-damsubjecto. -3IS. VI. An inquae fides requiratur adis Mationem
adnisi , s utri m ista sola ad eam subiciat.
VII. An ad iust cationem adulti requisan uractus firmates O spei , poenirentiae dilectionis , νει sue iani νmplieiti O virm
iis . . . . ' 336 VIII. An actus e tritimis o charisatir . qui ad gratiam habitualem ultimo disponunt, - ab' ea essective proretant, vel . ab auxilio' actuali , per modum transraintis com-unicato
Disputatio II. De meritoiusti. . 3s Quaestu, L An holmo possit aliquid . vere is e strie, seu de undigno, a Deo promereri .
IL. uuae .condixisnes ad merisum requisantur . III. An ad meritum de eondigno apud Deum , . . requiratur ex parre ipsius Dei odinatio operis
12쪽
vis ad pra-um ., debeat esse eritrinseca , vel sussciat intrinseca 1 in votimi te ferendi gratiam , ut principium meriti .nclusa . / 36λΙV. retributis meritorum in Deo , sit actus
propria oe strictae iustitiae , O quaenam illa
sit . . 368 V. An rere in proprie mereri possinius de condia movitam memam . 37' via An inus elisit. ὰ virtutibus aequ1Dii γἀ infusis , sint meritorii de con- digno vitae sine imperio , . De velatisne actuati vel saltem . virtuali charitatis .
VII. - homo misit. sibi vel aliis , de
eondigno vel saltem de eongruo merer. primam 'gratiam justificantem , vel augmentum ejus , an 'rimam gloriam , - primae grati habituali correstondentem .
m. in iustus post sibi met alteri mereri de
- condigno , mel saltem de congruo , reparatio- . nem post ἰ-sum. 39 M. An justus possit sibi merera de eondimo, vel saltem de eongruo , donum perseverantia, TRACTATUS IV. De Vistutibus Neois eis o cardinalibus. g07. Disputatio I. De ObjεEDDei. ibid. Quaestio. I. Muodnam: sit objectum Dei . . ibid. H. . Ad quid ultima Dei nostrae restatio. ,
, tam quoad. propositionem revelationem credendorum , quam quoad assensum, quem fideles eis praebent , referenda sit III. An revelationes privatae ad. Objectum fidei
13쪽
requiratur pia motis voluntatis B, dem.
IV. post chriri adventum , est Ie-gis Euangelicae promulgationem , fides explisita inearnationis , Trinitatiis , H necessaria ad satorem , necessitate media vi
Disputatio m. De acris exteriorῖ fidei .
ctus elicitus a side, mel dumtaxo imperaturia
14쪽
INDEX. Π. In Dibus subjectis remaneat habitus fidei, se in quibus ostruatur. . - .
Disputatio V. De virtuteste . 67O. Quaestio I. spes etiam ua est Aformis , sit vera virtus Theologiea, aside er charitate realtior distincta. 67 I II. uuodnam sit Objectum firmati quod , seu termina risum stet theologicae . Pa
m. Quaenam sit ratio firmatis sub qua seu -jectum morivum spei theologica .
Quaestio I. An amo meis o proprie sitam
16쪽
U N C. Tractatus de Virtutibus ia
communi, & Spiritus S. donis , examinas'us esset ; sed voluminum obstitit vitanda distormitaS:. .undein 3. tomo , ubi de viri ibus in Particulari , iuxta methodum Goneti, Mendum est, explanabimus illum ; idcirco examinanda sunt hic vitia & Peccata .
derata Miserant, ut ostendemus inst1; ita una tamen α eadem distulationo resolvendae' sint, quia conjunctim deviant a regula. .
in. est I e Vitium devitare a regula Pecmodum dioitus & actus. Primi:
17쪽
tum vero per modum actus secundi & operationis. a. Vitium hic sumendum esse prout deviata regula morum, seu prout dicitur Peccatum snon vero prout est defeetiis naturae vel artis. 3. Virtutes morales alias este acquisitas& alias imissas. Acquisitae sunt illae quae regulant hominem conformiter ad prudentiam naturalem .la sus aeyero sunt illae quae regulant ipsum ad prudentiam si ernatural is, ut communiter dicunt omnes Theologi: unde quaestio procedit de vi tutibus tam acquisitis quam infusis Dico igitur I. Vitia contrariari virtutibus aequisitis: nam Ecclesiast. 3 3. habetur, contra malum, bonum est; est eonira mortem, urta: sico contra virumis tum , ρεμαμ : sed si ex Scriptura, bonum sit contra malum, oportet quod i malum seu vitium , sit contra bonum, nimirum virtutem; non contradicto te aut privative ,
quia virtus &vitiues sunt duo habitus positivi snec relativὰ, quia sunt habitus absoluti: ergo OPPonuntur contrarie , ideoque vitium contrariatur virtuti acquisitae. Deinde, virtus & vitium sunt duo habitus quorum unus expellit alium ab eodem subiecto, ue manifestum est , S unus inclinat ad actum consonum rectae ratiohi, & alter ad actum ditanum: ergo unus
contrariatur alteri . mees , Ex Arist. Io. metaph. textu I . uni, unum tantum est contrarium; sed vitium est contrarium steri, ut constat ex Aristicap. de oppositis , ubi ait , Malum contrariari malo bono , & ut constat experientia: vudemus enim, quod, prodigalitatis vitium contrariatur vitio' avaritiae, & virtuti cliberalit tis: erso vitium non est propriὰ contrarium
virtuti. Resp. A istotelem esse intelligendum 1 cundum eamdem rationem; alioqui axioma esset falsum, eum tam in Physicis quam in m ratibus, nulla sit qualitas quae non sit incompossibilis eum dualibus aliis: nam albedo u quic
18쪽
quit esse iunul cum nigredine, nec cum rubedine: liberalitas nequiteste simul cum prodigal rate&avaritia; unde Aristoteles debet inteli gi de contra io secundam eamdem rationem: ex quo inserendum est, vitium propese contra iuro vii tuti is
Dii x aquilam vitium propHe & directe eo trariari virtutibus infusis & superitaturalibus. Ratio est, quia virtus infusa, eum sit super-- naturalis est a fota Deo creata , & consequenter nequit corrumpi efficienter, seu asu tecto expelli nisi a sola Deo a quo infunditur μeonservatur e ergo nullum est vitium , quod sic Proprie contrarium virtuti insus e & supernatu rallia Prob.conseq- odest contrarium alteri, habet ex naturasua vixtutem expellendi illud a subjecto, & corrumpendi , sicud v. g. albedoedestruit nigredinem , sest vitium, quod est naturalis, non habed ex naturae suae virtutem e
peliendi virtutem supernaturalemquae est altioris ordinis e o & 'ces 2 Virtutes infuse oeponuntur di recte visitis exin & vitia virtutibus insuta Pro batur antecedens τ Vivtutes infusiae. destruunc vitia, ut Patet de fide quae expellit errorem is, i melleriu , qui dum credit fide divina, non rotest erram in rebus: revelatis.& de charitate quae contrariatur odiis: Det , ergo vitia:& virtutes. insuta contractantur .. Restondeo. negando, antecedens v quiae Virtutes; missae nota expellunt vitiae ex natura rer, um requiritui ad' verm contrarietatem 3 sed ex divina, o di natione, ideoque vitium non contrariatur
Dei qui nequiis simuI esse objectum odii M
eharitatis respectu ejusdEm: nec articulus
ἐῶ Eotest eae objectum fidei, & erroris μ
19쪽
mul, non autem ex parte subjecti ; quia, uerum dictum est, subjectum virtutis insuta est potentia obedientialis, aut naturalis elevata per auxilium gratiae, & subjectum habitus vitiosi est Potentia naturalis: ergo virtus supernaturalis aut iniusta, & vitium non sunt duo habitus dire- proprie omni ex parte contrarii; cum ex parte subjecti non opponantur.
omnia vitia, tam ea quae virtutibus acquisitis, quam quae infusis oppommur , . sint contra naturam hominis t
DIco r. Vitia opposita virtutibus aequIsitis
esse contra naturam hominis. Tum quia constat ex D. Anselm. lib. de liber. arbit. cap. 8. dicente, Iulia est hominis volunt qua vult id quod Deus vult eam velle; inj a vero econtrario, qua vult id quod Deus non vult eam velle rQuibus verbis suadet D. Anselm. virtutem esse conformem naturae hominis, & vitium dita me, quia ut ait August. lib. . de lib. arb. Omne π1uum eo νno ., quod vitium est, s u difforme
Tectae ratronι in regulae morum , contra natu
ram est. Tum quia homo ex natura sua est v litivus boni &honesti, & per habitum vitiosum deviatur a bono , & inclinatur ad malum: e go sicut naturae homini. est tendere ad bonum& ad virtutem ; ita similiter contra ejus nat ram est, tendere ad malum. Tum denique , quia vitia contr*riantur inclinationi naturali ho- sminis & dictamini rectae rationis , quibus homo inclinatur ad virtutem: ergo vitia sunt conir .naduram hominis. Dices :
20쪽
Dises : Quod est contra naturam hominis , non potest heri ab ipso libere ερ voluntarie: sed vitia, δι peccata sunt actus quos homo libere & voluntariὰ elicit: . ergo. Resp. disti guendo. majorem: QUM est contra naturam seu inclinationem innatam hominis tantu non potest fieri ab ipso libere &, voluntarie , nego ec od est contra naturam seu inclinationem etia ei tam , non potest fieri ab ipso liberὰ &volun--rarie, concedo: Et concessa minori, negocon
sequentiam: Qilia viria & peeeata non sunt co tra inclinationem elicitam hominis a sed tam trina contra appetitum innatum, & ad hoc ue aliquis actus hominis sit involuntarius , requiritur , quisd sit ab extrinseco & contra appeti tum elicitum. Dico 1. Quod etiam vitia & peceata virtutibus Jnfusis opposita, sunt contra naturam h minis. Haec cynelusio probata manet ex dictis supra: nam vitium , quod virtuti infusae contrariatur, non minus. est vitium quam illud quod contrariatur virtuti aequisitae: ergo est ctiam contra naturam hominis. Deinde , comtrariantur convenienti naturae humanae, alias virtutes insuta non convenirent homini , quod est salsum: ergo 'nt contra naturam hominis . Nec. valet dicere , virtutes infusas non esse homini. natur, es: Quia ut vitia sint con. tra naturam hominis , simcit, quod sint contra ea quae conveniunt Perficium naturam h
Dises: Numerantur expresse in sacra Script ra , Peccata contra naturam: ergo omne Pecc tum non est contra naturam. Resp. Peccata illa quς dicuntur expresse contra naturam,nedum esse contra rationem naturalem , sed etiam comtra ordinem quem author naturae praescripsit.
Unde neganda est consequentia : Gia licet omne peccatum non sit contra ordinem ab a thore naturae Praescriptum , sicut peccatum S