장음표시 사용
131쪽
que scholiastarum sontem suisse Symmachum nusquam as-
Postremo in subscriptionibus illoisoni eaque quam
Bekkerus mecum communicavit itemque codicis ei densis αλλοι memorantur, quorum item observationes scholiis interpositae sint. Quali ambiguae sane notae etsi ego non soleo multum tribuere in universum, et hic quidem simul tae copiae ostentationem subesse putaverim aut malam religionem hominiim qui requentem in scholiis antiquorum grammaticorum mentionem fieri viderint, eorumque memoriam, in subscriptionibus ab eis qui Drimi excerpserant Symmachi librum subscriptionemque addiderant iniuria scilicet omissam, jure ibi restituere sibi visi sint, - tamen non reluctabor magnopere, Si quis non inanes umbras, sed veros homines ab ipsis scholiastis adhibitos sub ista latero larva arbitretur, modone de antiquioribus Symmaebo interpretibus cogitet; nam talium si scholiastae ipsi consuluissent integros libros, non potuisset, mihi crede, unquam ieri ut in subscriptionibus clarissima omitterent Domina, ponerent obscura tum velim ne ita cogitet, istos ἄλλους fuisse vel eosdem ab omnibus scholiastis, vel eosdem in omnibus fabulis adhibitos cui opinioni vel sola quarta obstare Subseriptio, in sin schol adiaci, quae caret αλλιών. mentione. Quodsi ita commutes et circumscribas eam de αλλοις sententiam, non reluctabor ut dixi magnopere, qui ita intelligam, integram prorsus et salvam fore nostram de Symmachi opere sententiam. Unum praeterea addo, ne quis frustra se perspicacem Horietur esse Fore enim praevideo, qui sub istis obscuris personis latere suspicentur Thomam Magistrum Joannem TZelgen, Manuelem Moschopulum Demetrium Urielimum, auibus hodie, ubicunque de scholiis Aristophaneis mentio imicitur, adeo id tribuitur, ut scholiorum quibus utimur Aristophaneorum primam collectionem Instituisse dicantur. Audi Fabricium, in bibi graec libr. 2 cap 21 Ita disserentem se antiqua scholia in Aristophanem a Marco Musuro Cretensi descripta et recens Ita collegerunt homas Magister, Demetrius rael inius IH uue recentiores Graeci e variis veteribus grammaticis, qui in Aristophane illustrando peram suam olim collocarant, quales suere Apollonius, Aristarchus etc., quae in sua ditione repetiit ar-lesius, Tom. II, p. 374, addito Ioanne aetae, repetiitque
132쪽
Ernestius, raelat annot ad scholi in Nub. 3, repetierunt
denique recentiores harum rerum scriptores sere omnes ad
Sehoellium usque, hist liti grae: I, p. 28 ed. germ et Stoeckerum, de Sophoclis et Aristophanis interpretibus graecis, p. I2, mutatis vel paucis Vel nihil. Haec si vera essent,
frustra tota mea suscepta esset pera, qui non recentioribus istis magistris, sed longe his antiquior Symmacho illud
tam laudabilo colligendarum Vetustiorum grammaticorum Observationum vindicaverim consilium. Duos igitur parietes,
ut aiunt, de eadem fidelia dealbavero, si demonstrabo in scholiis Aldinis quaeque cum eis ejusdem fere sunt aetatis et pretii, Codicum Venetorum Ravennatis, eidensis, nihil esse, quod istos grammaticos vel scripsisse vel collegisse primos jure possis dicere. Videtur autem ista Fabricii opinio Lusteri verbis niti, male in latiorem tractis sensum, in Praes ad Aristoph. fol. 3, ubi scholia usuri, inquit, se partim a vetustis grammaticis conscripta sunt, Iartim auctores habent homam Magistrum etoannem Zet gen aliosque fortasse illius aetatis Graeculos de Thoma Magistro omne dubium mihi exemerunt excerpta scholiorum in Aristophanem ex codico Mss. Vaticano MCCXCI qui sui quondam Fulvii Ursini, itemque excerpta ex eo dice Urbinate CXL in eadem bibliotheca horum enim codicum prioris excerpta praes erunt . nim ei Thomae Magistri, posterioris Ioannis TZet Zae, in quibus quae leguntur maxima ex parte in editis ad Aristophanem scholiis αντο λεξε quoque occurrunt. Hic primum vides de homae Magistri ceterorumque consili colligendi ne verbum quidem, ut id do suo inde Fabricius collegisse videatur, salsum illud vel propterea quod etiam codices Ravennas et Venetus qui Bekkero teste istis grammaticis haud paulo sunt antiquiores, factam jam dudum antiquarum observationum collectionem, qualem illis demum vindicat Fabricius, demonstrant, eamque in summa rerum Aldinae admodum simili unde qui possim injuria collegisse videri, eam quoque scholiorum collectionem, qualis in Aldin exemplari comparet, dudum fuisse absolutam, quam isti nati erant grammatici - ocvictus argumento nemo posthac opinor ea fatione recentiorum istorum manus grammaticorum in scholiis Aldinis
I Ct eum apua indorsaom. XII, p. 274: concesserim, Thomam Magistrum aut Demetrium riclinium excerpendi initium fecisse ex antiquis et bonis commentariis. ε2 Bevh. Praes Arist. . I, p. VI codex Ravennas eur antiquior putetur seculo undecimo nihil esse causae vidεo. paulo post: Ve
netus Rayennate sortasse non recentior. At istorum grammaticorum 3ntiquissimus, Joannes Eetaea duodeeimo demum floruit saeculo.
133쪽
laborasse putabit. - Sed ne illud quidem concedam uastero, scholia Musuri partim auctores habere homam Magistrum et Joannem Zetzen, quoniam quae usterus attulit argumenta infirma sunt omnia, tum quod aliquid etiam obstare usteri sententiae video. Primum enim codex Urbinas ex quo excerpta scholia Zetetae nomen praeserre dixit, plures non habuit sabulas quam lutum Nubes, Ranas, Aves, ut saltem ad has tantum sabulas scripsisse Eet2en, non in universum schos Musuri partim gelete auctorem habere usterus dicere debuerit. Quid quod ne ad omnes quidem quattuor illas fabulas Eetzae commentarium
Iertinuisse jure inde cogi possit nam si ejus nomen schoi codicis praeserebant, i. e. Pluti, vel quaecunque prima in eo codice sabula est, scholiis ejus nomen praefixum erat, qui statim inde potuit usterus eam inscriptionem ad reliquas quoquo sabulas trahere - ademque sere de homa valent, nisi quod quae de hoc narrat usterus aliquanto etiam mirabiliora sunt propterea, quod eas sabulas, quae extant in codice Vaticano ne attigisse quidem Thomas Magister videtur i, eis tribus contentus fabulis, quae in altero uster eodice priores sunt.
Sed graviora etiam suppetunt argumenta, quae augeant dubitationem. Primum enim perquam memorabile est quod de codice Cantabrigiensi secundo annotavit Dobraeus ): incipit, ait, codex sci: του σοφωτάτου καὶ λογιώτατου-Dου Θωμα του Μαγiσrρου συνοφις του μου Ἀριστοφα-νους καὶ τῆς του δράματος -οθέσεως deinde scholiis praefixum a manu prima πόλια του αυτου Μαγίστρου otandum, quibusdam praeponi παλαιον vid collat.
eodicem illum, etsi homae nomen praefixum habeat, non tamen solius continere homae scholia, sed etiam multo
eo antiquiora potuerintne igitur simili modo usteri illi
eodices comparati esse, ut, si excerpta ex istis codicibus Euster Videbantur paene congruere cum scholiis Aldinis, id non eam apud ipsum vim debuerit habere, ut aliquam scholiorum Musuri partem homae esse affirmaret potuerunt enim quae congruebant ibi cum Aldino exemplari antiquissima adeo scholi esse, quae non congruebant a Thomasola esse prosecta. - Deinde novimus hodie omnes malam
I i. e. Equites, Acharn. Vesp., Pax, Isistrata. Plures enim sabu
134쪽
recentIorum Graeculorum sdem, quo, Diequid boni et docti a veteribus grammaticis traditum invenerant, istorum celato nomine pro suis venditabant quae consuetudo quam non aliena a Thoma sit Bitscholius demonstravit, Praefat. ad Thom. clog. Voc ait. p. L seqq. Quemadmodum igitur maximam eorum partem quae macloga leguntur nemo putabit a Thoma prosectam ipso esse ita Κusterus in suis codicibus non debebat, si occurate agere voluisset, asstr.
mare propria Thomae scholia legi, indeque colligere Musuri quoque scholiorum partem a Thoma esse compositam. Jam apparere arbitror, quam parum certa usteri suerit argumentatio quae etiamsi ita certa esset ut est prosecto incertissima, corrueret tamen eo quod statim asseram argumento. Nimirum sunt quaedam homae in Aristophanem observationes aliunde notae, quae in Aldino exemplari non leguntur: s. Ducangium ' in glossar med et infim. graecit. s. ποθερμον, δεδαλι ιενος, κεφάλαιον, κοουφαῖος, μανυστρια, μουστοπιττα, προ μι, ρὐιον, φυτίλιον et
Schae ser ad lut Nem sterii. p. 488. Quodsi Aldina scho- Iia partim sunt 'homa conscripta qua idonea ratione saelum excuses, ut illorum quidem nullum hodie ibi sit vo. stigium Quamquam citantur etiam aliunde Thomae in Aristophanem notae, quae in Aldin quoque exemplari leguntur es Ducang. p. 536 sub ταυρι ιν ubi corrigendum σκοοδιναν coll. schol. an. 922 p. III sub φυσικευειν coli schol diu b. I 67 p. 1769 sub ov κάνθαρον coli schol. Nub. 753, ubi homana vel tota vel maximam partem cum Aldinis scholiis conspirare videbit aut conferre voluerit;
item ricaeus Ot ad Apulej Apologiam Paris I 635 p. 9,,,Thomas Magister quem in indice appellat manu scriptum), inquit, isex bibliotheca eruditissiini Renati Moraei ad Aristoph.
τον. Quem si non latebat quod paene crediderim) r
dieat in initie suetor. Om. II, p. 33 is continebat lutum Nub s, Raunas eum liomae soboliis, item glossas interlineares ad easdem sabulas, quas glossas et ipsas humani scripsisse Ducangius putat, vereor ne injuria vide modo ipsum Ducang. sub φυοικευειν p. 17I2. - Sed onerae pretium fecisse videbor, si, quod Ducang. omisit, indicem earum glossa-ruin subjecero, quibus ditari scitolia possunt; es igitur Ducangium p. 4,
terea Dueang. utebatur codico Parisin reg. 3324. qui continebat lutum et Nub cum glossis interlin et scholiis vid indie aucti p. ab et p. 383, unde deprompta sunt e g. quae p. I 384 sub κατοπήμπουλον posuit iteru
i Add. p. 3 et 172 reliquo locos non notavi.
135쪽
periri eadem in schol Aldin. ad Nub I03, ita censendum est, maluisse eum inter homam et scholia Aldina distin guere, quam, quod in promptu erat, inde honiam ista in scholiis Aldinis scri esisse colligere. Sed sive revera ri
eaeum hic habeo ei nionis meae consortem, sive pro meis me stare solum judicas, non dubitabo lainen meam de Tho. mae scholiis sententiam sortiter proponere, quam hanc a. beto triverat olim Thomas ovices nonnullos Aristophaneos, quibus eadem atque Musuri codicibus ratione excerpta ex Symmachi commentari apposita erant inde luminaclogam suam intulit nonnulla, de quibus ex Ritschelii indice, p. 21 seqq. coli scholi Aldinis judicium ferri
facile potest, oum in proprium aliquem Aristophaneum commentarium plurima recepit, paucis mutatis, uaque addidit cui similem scholiis veteribus in indarum ad Ornandis operam Thomam navasse, Oeckhius statuit, raefat. schol inlind. p. XXVI. Iste autem commentarius ad Pluium tantum, ubes et Banas pertinebat, quod tum e codi-eibus Cantabrigiensibus aliisque in auibus praeter tres illas fabulas non nominantur, ad quas rhomae commentarius tertinuerit, ut in Ducangi codice, in eod. Ρaris. 2824, 2827 es biblioth Paris res cod. Paris. 1739, om. II , etc. tum Bitschelii observatione colligo, raelat ad Thom Eclog. p. CIV, Aristophanis tribus tantum sabulis homam in Ecloga usum ipsum esse, ut plures ne cognovisisse quidem videatur. Legitur autem Thomae commentarius, sive solus sive commixtus cum antiquioribus scholiis servatus in u- steri codice, tum in Dolirae codicibus duobus Cantabrigiensibus, postremo in codicibus Parisinis uno alterove non item autem legebatur in codicibus Musuri, unde is scholi ο-rum editionis Aldinae sylloge deprompsit, itemque abesta Ravennate et Veneto codice. - Sed unum tamen non celabo lectores, mihi quidem tam leve visum, quod in scribendi ardore supra plane excidisse memoriae non poeniteat, illud dico, quod in exemplari Aldino leguntur aliquot Thomae ποθέσεις. Hoc leve, inquam, mihi visum, unde de se holiis nihil iure possit colligi aliis si magnum videbitur, nolim reliqua obliviscantur, quibus veterem istum errorem propulsare studui qua in re si ipse convincar erroris, honorifice tamen errasse me putabo, ut qui altius in rem inquisiverim neque sine ratione justa lamam communem sequi voluerim, auod tum alii secerunt lum Bankius, de vii Aristoph. p. LXXIII seqq. qui de universae rei Veritate securus, discernere adeo posse in scholiis Aldinis quid antiquorum sit grammaticorum quid homae sibi
136쪽
9. 40. Tantum quidem de homa de reliquis autem Graeculis hoc addo, quae ex eorum in Aristophanem commentariis aliunde sint a viris doctis communicata, ea in SehOliorum collectione Aldina non legi, unde majore certe ure, quam quo usterus suis argumentis probare, istorum grammaticorum esse partem scholiorum usuri, voluit, nos hoc
poterimus colligere, nihil in istis scholiis esse, quod scribere illis Graeculis possis. Citatur autem Zeta a quaedam ad Nub. I observatio a ustero, not. ad schol Han. Ib05, p. 75, quae in nostris ad ubes scholiis frustra quaeras, cui observationi in dorsi conjectura quaedam erit addenda, qui in grammatici nescio cujus nota ab Osanno primo reperta propositaque apud ei nekium, Quaest Scen.
IlI, p. 3 et plenius jam apud Ritschi, de hibliothecis Alexandrinis p. 3 seq. hoc sub titulo: ex Caeci in commento comoediarum Aristophanis in luto, Caeci nomen interpretabatur TZetave ); atqui ejus quoque notae in scholiis Aldinis nullum est vestigium. Contra, quae ad Plut 505 e codice Parisino 282 Dobraeus protulit: υT rpi, ου εστιν xσrιχος κακίuετρος συ γαρ εἶναι φημὶ
ταχθῆναι δυνάμενον Ῥοιστοφάνης ὁ καὶ γω εἰναι φήμῆ- γράφουεν . . . - his igitur quum in eodem codice nihil praecedat ad quod referri possint nec quicquam inventum sit quod respondeat nisi hoc in selioliis Aldinis ad
l. l. ' ακίμετρος δ ουτος ὁ στιλος - ἐν ένiοις ὁ καὶ υετρος - satis idoneam nonnulli sibi videbunt ii causam in- Venisse cur a nostra opinione recedant in scholiis Aldinis propria TZelχae scholia non legi. Sed si qui acutioris et cautioris sunt ingenii, vel me tacente continuo in Eet2en quoque transferent quae de honiae in aliorum compilandis copiis calliditate supra exponebamus. - Orr e codice reveterus ad Iolin de pulerit pag. 37 Manuelis Moscho puli protulit scholium, quod item inter scholia Aldina non invenias. - ostremo Demetrii Triclinii non habemus quidem observationem in Aristophanem ullam diserte ei scriptam, nisi fortassis eam, quae de dipodiis,
ripodiis etc. et de cata lex agit, proposita primum in Al-I Dindors. In Mnseo Rhenan. 1836, p. 232 eoll. Ritselit. I. l. p. 7. 2 Notandum, infra in eadem nota apud Ritachi. p. 4 ubi repetitur
nomyn, non Caecin scribi, sΘd Cecius.
3 In istud vel simile nomen proprium sibi ipsum nonnunquam mutassea gelzen praeter Dindortium observavit Lobeckius ad Ajae p. II notis .
137쪽
dino exemplari repetitaque a ustero, Protegom in Arist. p. IX seq. cui in utroque loco alter ejusdem Triclinii sub
3ectus ommentariolus hoc titulo est του αυτου πεo ση-μδεων τῆς κοινῆς συλλαβῆς των ἐντος κειμένων τῆς βίβλου in quo ancipitibus syllabis indicandis proprium aliquod signum sese excogitasse Triclinius gloriatur. At primum, quemadmodum DObraeus l. I. ex istis signis suspicabatur codicem Cantabrigienso secundum a Triclinii recension onon immunem esse, ita equidoni quod signorum ejusmodi In scholiis Aldinis nulla extat mentio, non magis quam ii contextu Aldini exemplaris jure colligere posse videor, ea scholia nihil continero quod a Triclinio prosectum sit. Qua otamen si cui non sulficiet demonstrandi ratio, postulabitque, ut qua via in Pindari scholiis metricis ricliniana Boeckhius protraxit in ipsorum metrorum natura qualis in scholiis Aristophaneis indicata est, nos probemus ibi in eis scholiis esse, quod Triclinio ascribi jure possit me quidem a Lfirmabo ingressum istam viam fuisse et sive ingenii mei tenuitate sive doctrinae desectu frustra absolvisse; aliis v. lem, qui sorte meo disiis judicio eandem denuo intraro velint, statim dicam 'no jure subterfugere molestam istam et laboriosam probandi viam posse mihi videantur. tenim omnis illa fama, riclinium quoque in Aristophanem ommentatum esse eo solo videtur argumento niti, quod in commentariolo isto, inde ab Aldino exemplari Aristophani
praemisso, logitur: περὶ του σηuεiων τῶν ἐντος κει
nem osse probari posset invictis rationibus, ratissimum illud diceremus argumentum esso. unc autem vide, quam hoc incertum sit idem enim ille commentariolus eum eodem indico reperitur etiam in Pindari codice ratistaviensi, quem littera L insignivit Gerhardus, indeque a Boeckhio editus est, schol. indar. p. 3 reperitur item in codice Pindari Matritiens apud Iriari. p. 446, postrem in ratistaviens Hophaestionis codico Boeckhio teste, . l. Itaque tres iam in promptu sunt libri, quorum uni ab ipso
Triclinio destinatum istum commentariolum fuisse affirmare POSSis; - nam unumquemque horum scriptorum eodem
commentariolo idque eadem ratione perscripto ipsum Tri. elinium ornare vos uisso si statuas, Vereor ne parum probabilia videar omnibus conjectare. Sed inter tres illos scriptores quum optio data sit, Omnium maxime ut sibi detur commentariolus indarus clamabit suum enim medicum esse Triclinium multisci posse non admodum quidem honorificis Triclinio testimoniis, at testimoniis tamen, probare; cui non multum obstrepet Hephaestion prorsus autem ta-
I CL Boethli Praefat. achia Pindari
138쪽
eAI Aristophanes, qui quo aso Triclinium sibi Indicet
argumento non habet. Quae qui considerant, eis non dubito quin recte statuere videar, aut commentariolum istum Pindaro soli a riclinio destinatum esse, indeque in alios aliorum codices sine usta causa transiisse, ut in Aristophanis quomae aliquo codice a Musur potuerit inveniri aut, quaerariartii sui sententia l. l. mihi autem imprimis probata, partem eam asseauehiridii do metris ricliniani, quod inter codices IIss graecos regiae Parisiensis bibliothecae
extare hucusque in codice MCCLX dicitur, inde autem eo quo dixi modo ad alios, invitis opinor et scriptoribus hisce et ipso Triclinio, propagatam esse in Sed hoc utut est,
quo unicum supererat de Triclinianis in Aristophanem commentariis testimonium pDaret ita de manibus nobis osse elapsum, ut nemo jam triclinium inter narratores Aristophaneos referre iure possit. Quodsi tamen aliquis etiamnum istud testimonium tenebit mordicus, nescio quas ratiunculas sequutus, . ne sic quidem causa excidisse Symmachum , propter quem haec quoque scripsimus, contendam; quom in verborum interpretatione principem scholiorum nostrorum sontem fuisse cid quod totius disputationis meae summa et caput est vel sic videbor jure affirmasse; nam TriclInium in Aristophane, si quicquam, metra tantum attigisse nec ulterius progressum esse, lacile opinor inter me
adversariosque meos, si qui sorte erunt, conveniet.
Sed do his satis dictum; nec reliqua de Symmacho disputationi quiequam inveni quod addendum sit in quasi plurima recte disputasse videbor, laetabor summopere; sin minus, ' laetabor idem veriora edoctus.
I Ita in eod . Paris 2717 es bibl. reg. Paris eodio. Paris. 1739, T. II Aristophanis subulis novem praemissum est ΙIephaestionis fragine tum, ubi de metris omoedia propriis exposuit.
139쪽
Andreas 109. Antigonus Carystius ναυντέγραφα 24 seq. 04. Antipater 87, not. 3, Apionis seq. . sApollodori 90. Tarsonsis, M. Apollonius 89. UZ in Chaeridis M. 92, 24, A. Drscolus M. A. Rhodius M. Appianus 16. Aristarchus 86.47. n. I. 07. 108, 121. Aristocrates an Aristoxenus 109. Aristocritus 10 D iAristophanes 32. Apollonium non enarravit 87, not. I. comici eriticus m. interpr. 88 Aristoplianis sabulae quo ordine sint explicatae 3 seqq. 4. 78. 1 es. seqq. Arrianus II Artemidorus su et Aselopiades Alexandrinus L Myr-leanus 90 IM.Athenaeus 1lsi. Callia 23 seq. Callias gramm. 2. Callimachus si Callistratus gramin. 87. UL I09, Chaeris v. Apollonius.
commentarii in Danaides, seq. Eupolidis tabulas p.
Dio uchidas vel Dieulrchidas I 09. Diodori Tarsi nus glossae su seq. Dionysiiis 1l0 3 Dionysius Τhrasybuli frater II. LI. Dion. ZOP rus 87. 107. Diopithes in seq. Ducangi glossae 125 1L Lιλκυ in schol. 9. 3ιποοοθεν i. q. infra M. n. 2. Epaphroditus Ti. Epimenesis Epimenides M. Epimerismi 10 I. Eratostlienes S6, 97. n. Li κορακας 37. n. b.
Heliodorus matricus 10. 1. In seqq.
140쪽
. IVSeqq. 48 seq. 0 57. Infinitivi usus in excerptis requens
Juba M. i. h. Ixion Demetrius M. Lamia 18. 29. Lectionis Aristophanen varietas in scholiis expressa 195. . Loxicon Rhetoricum Hevher M. Libanius lis.
Moschopulus 122 seqq. 27. M. usurus L si seqq. M. Nγronidae D. u. a. Neanthes 109, Neoclides 32 seq.dieander Thyatirenus I. ditarus CL D. LOeagrus 35. Orus Milesius 2 m 6 M, Palamedes Eleaticus V.
Pausanias II 6. Pedestris oratio p. comicos obvia
De personis comicis scriptoresta seq.
Phrynichus emicus 77 seq. 95. gramin
Vesp. 73, p. 105 Ibi poli, Ut 418, p. 43. 44. p. 19 APq. 79. p. n. 822, p. 434 87b, p. I09.