Quaestiones Herodianeae

11쪽

Gram m. p. 18b recto dei non Stravit nisi quis putare malit, Herodianum elatentiam Suam prorsus inepto expressisse. It

que Schmiduus censuit, a Nina dixisse a illa nitul aliud esse nisi singulas quae syllabam efformant literas. Quod mihi quoquo placet hoc tamen ad , uva rud--, vocabulo non solas significari literas tum enim eur Isemdianus non seripseriti iam moto ου et voci vix esset intellegendum), sed literas cum suis vel syllabarum pros iis coniunctas. Itaque, ut exemplo

utar, in cibo vocula accentus neu tus quae St una O 3rOSO- diis enuntiatur ἐκ*Σpietat cum a litora brevi. Eodem modo Herodiani verba intellecta esse puto a scriptore gram

ουλλα' iv o et cmιχε α litus', αλλα κα ot et o καὶ ε χρόMot. Multo maioris momenti ea tu apstio est, quatenus desiit itio illa pertineat. Dividebantur enim prosodia a veteribus ple

πάθη ). In quibus 'dae non ea sunt, quae Vulgo a gramma scis ita appellantur, sed notae adhibita in sinitulis vocabulis recte disiungendis aut in unum conglutinandis quae erant x πυρος, in V, διαπιυλὴ sivo ποδια υλ . Erant autem qui Herodiani desinitionem de solis accentibus intollexerunt ); sed iam metantini grammatici hane sententiam luxu reiecerunt nequo nobis diutius in hac ro commorari opus ost Do quarto

aut In IlIOSOdiarum genero dubitatio oritur uill stravi Oi'. Neque enim ab omni lius grammaticis it θη irosodiis proprie Adnu- morabantur ), et si de etat vocabuli sis Inili alion cogitaverimus Uerodiani definition ea non contineri clunidtio p. 186 eo edendum est. In hoc autem is vehementer erravit,

i Schol. Dion p. 674, 1 qui est unus locus o multis.

12쪽

quod in Herodiani seriptis prosodiacis πάθη non tractata fuisse ari,itratus est. Imo si quis vel strictim attigerit Prosodiae Iliacae reliquias, videbit, permultis locis Heliodianum do robus ad πάθη pertinentibus egisse ); de Catholica autem ius abbdebimus. Atque equidem rem ita sese habere puto. Cum saepissime quaestiones prosodiacae cum iis, quae ad παθη pertinebant, artissimo ossent coniunctae veluti si quaerebatur, uti una praepositio sui fati an παρα ilia 2 . iubstantivo adiun taessos), lacile fieri poterat, at granimatici, cum de prosodia agerent, etiam quaecunqtie ad πάθη spectantia afferri poterant, tractarent. Quod in Prosodia Homerica factum ess videmus. Neque tamen Herodianus diligenti atque accurata prosodiao definitione πάθ, comprehendenda esse censuit. Atque ita rubri inter prosodias haberi poterant non παρίως, sed -α aria Molosteriorum vero temporum grammatici ultra progressi παθη quasi quarium prosodiarum genus ceteris addiderunt. Erant igitur tractata in Prosodia Homerica ouot, ρὐvo

et EUμITI, Taini neque ero quid qua illi Ut Videtur, amplius. Atqui ego lio non contenderiin, Herodianum do iis rebus grammati ris, quae ad proSOdiam non spectant, ne nun quidem verbum dixisse imo vero rei natura secum tulit, ut nonnunquam adnotationi prosodiacae alia quaedam adderet, qua ad illum recte intellegendum necessaria vel utilia osse

censuit. Jgius modo sunt quae profert ad A 80 do mi , , ad P i do ivi vocabulorum declinatione, ad A 567 docta πος meis etymologia et significatione, ad B 521 dociliora nominis Υα:1 λ forma, si de Δαρη et ad O 607 do

αφλοιο 10c alia NuSiluam vero, opinor, talia commemorat, nisi occasione data per prosodiam. Sunt quidem loci qui utessententiae Obstare videntur; sed numerus eorum tam exiguus est, ut, cum de scholiorum mericorum compositione in

singulis quid verum sit statuero saepissimo lubricum sit atque incertum, quidquam ex iis in universum concludi ratio vetet. Et sano diligonis re examinata erit aliquid iis non probari etiam facilius intellegemus.

13쪽

Herodianus hoc loco post lar Olia iniexpunxisse sertur. Quod nisi ex nominum confusion fluxit, inde explicari potest, quod

Herodianus more suo do - coniunctionum accentu git, hi αλυκτtκους cas osso docuit' atqii ita data occasione satis apta de totius enuntiati sensu atque iiterpunctione breviter disseruitistis sqq. γρη - hi παρὸν re, hin, προς- ρυπια hin,

tunc ἐδυνοιτο συναπτεοθαι etsi duo, ἀουνθετος ω', 'oro . Tuni equitur haec brevior adnotatio: τικτευ', ιτα σπο αλλης ρχῆς oc κε θευ bis: πείθηῖζαι, μάλα et ἔκλυμ αυτουμ. Ivo, litκ υτ apo vra et et ut 0υ et εἴρηται. οὐetu, Ἐρωδιαυός. οὐ roab Ilerodiano prosectum osse nego. Nequo enim dubitari potest, quin Iorodianus, narrandis carminibus II omericis studiosissimus Nisiano iis περ ξομηρ κῆ a: 'stir c libros perlegerit ), et, si hoc Verum est, qui putaverit, virum sagacissimum id quod Nicanor ineptum esse evicit simpliciter repetiisso Quare puto, aut alterum scholion ad Ptolomaeum esse roserendum aut atque id mulio probabilius videtur prius neglegenter esse excerptum et errore epitomatoris Herodiano adscriptum.

3 Contrarium ex e quod Nicanorem non ita vix quisquam concludet ipso de prosodia, canor ile interpunctione egit.

14쪽

και Gθαδ υ μ. -υς Ηρωδιαυυς Initium adnotationis periit Horodianus enim, ut mihi quidem persuasum est, eos qui ilio scribere voluerunt resutavit v. Ariston ad h. l.), talia supplendum esse docuit, denique addidit τι elioris καὶ Porin qua ad A 128 do δ ua , ad Lydorio,,οχοε , ad I 605

de tμης formis docentur, ex aliis Ierodiani scriptis, verbi causa 'o Catholica excerpta esse possunt; neque enim solam Prosodiam liacam in scitoliis adhibitam esse nemo ignorat. Talos tuo loci fragmontis Prosodiae Iliacae saepe simillimi sunt;

volui adnotationos ad II 697 et ad Φ 232 ad Catholicam, non ad Homoricam Prosodiam portinero quis divinaret nisi additum esset Resia selision ad E 297, quod cum totum ad interipunctionem spectet, Nicanoris, non erodiani esso enseo; Nicanoris sententiam re vera o contineri docet sebol. V. Quod vero salsa subscriptio Η cud α'ις ευ-r of 0δια additur,

frequen errorum gentir est. Fortasse aliquis obiee et it Horo- dandum illud obet et sv. Lohrs. r. p. 343, quod Sano in Nicanoris 1 ac: mi lili non rotae ritur. Sed reperitur in schosis certe non Herodianei , nequo omnino, cum Nicanor Herodiano aetate non multum antecesserit, hanc disticultatem magnam so arbitror.

Iliacae rosodia fragmenta in scholiis ad Iliadem Venetis nobis servata esse notissimum os neque ego, quod de horum scholiorum compositione in universum iam diu constat, hoc loco denuo proferam. io forma vero, qua reliquia illae

nobis servata sunt deque iis rationibus quas secuti grammatici operis Herodi ut ei Iocos exscripserunt atque X cerpSerunt, prorsus accurate et copiose tum enaum agi poterit, cum talis

scholiorum in Diadem editio, qualis ab omni parto nobis satisfacere possit, in lucem prodierit. Etiamsi enim Behkenim de his selioliis optime moestum esse omnes novimus, tamen ex iis, quae de eodie Venei vetere retulerunt Pi geratus et LaBochius eduliaribus libellis, adlismuthius in Mus Rhen. XVII. p. 178 sqq. de altero Mohlerus ib. 74 14 sqq. 8 p. 1 3 sqq.), apparet, Behicori editione o omni quidem parte nos

minimo posse confidere. Ut unum tantum afferam inter codicis Veneti textum et maiora scholia breviores adnotationes Diuitiae by Corale

15쪽

posteriore ut videtur temporc scripta exstant La oche, Teo, eichon te. p. l). Itaque in diiudicandis singulis satis multum interest scire, ad uirum genus unum qu0dque pollineat; saepe vero nihil paene certi adhuc de ea re statui potest. Ailamon nonnulla Bee 'ardus docta ac subtili disputatione exploravit ilo sellia in Il. Von p. 4 sqo.). Verbi glutia tellexit, ab iis qua antiquissima scholiorum Vonotorum partis auctor filii Pili schol instam .ctet ' ξ6χV. nominat ipsis lorumque Herodioli verbis c0nscripsit distinguendas osse alias adnotationes, postorior tempore additas. In eo auten erravit,

quod haec scholia uni homini quem epitomatorem dicit tribuenda esse censuit sunt enim, ut recto dixit Sensebuschius diss. I. p. l), per varias manus collata, quod o varia eorum serina cognosci posse arbitror. II igitur epit Moros et ipsi Herodiani sententias situlorunt, neque tamen ipsis eius verbis

usi sunt. Quo factum si ut compluribus locis eadem lucrodiani adnotati duplici l Arna nobis tradita sit velut ad Ara' , Γ 198. a 308 319. I 2: ut alibi. ut autonti opitomator non ipsum opus Herodianeum, sed excerpta scholiasta in conscribendis suis scholiis adhibuisse, quamquam fieri potuit, ut unus vel alter nonnunquam pleniorem formam excerptoriunili im quam nos anto oculos habereti equo tamen ullum locum inveni, ubi pro certo die possit, ea quae epitomatores excerpserint in scholiastae adnotatione non reperiri. Id vero commemorandum est, nonnunquam in codico Veneto duas legi

adnotationes de prosodia agentos, quae si unum auctorem referri non possunt. Quarum una quidem Herodiani si, altera ex alio quodani conamentario vel opere grammatico ad sca'ipta ). 75bJΙorodianus απορρυ ξ 'Aptaetaoχυ υξυz0υως ως θυLακG- τρωξ καὶ Θύvbaal τουeto Tettetes, et πημαι δ, ξιτε Παθυς

ε et Blarae αv. Alius: απορρυγξ δὲ ὀξυτυ' lia απυρρυ , πυτ in αππιρρVniet. Potes haec sententia ad Ptolemaeum Ascalonitam resurri, qui talos distinctiones in ponendis accentibus amabat. Idaiorem probabilitatem habet, eiusdem gram-

ΑrisInniens tuoqii prosodiam compluribus locis respexit, velut ad B μ i. Z 289. 335. T 402. Eius autem scholiorum rationem hi non habui.

16쪽

matici verba servata osso ad E 387. Ioc nim lom postquam Herodianus nos docuit, ies nouin salso δα , non δαι scrip sisse, hoc ipsum alter adnotatione expositum invenimus.

1 558 autem quin brovior adnotatio orphyrii sit, dubii

nequit, eum formam quaestionis otiosulationis habeat sv Wollet herm de Porph stud phil. p. 153. Accedit quod eam vocis ἐχ λατυ explicationetii. qia ad inest in hoc scholio, Porlahyrii tuisse et Eustathius et scholia Victoriana docent. In his orphvrii Π0uὶen pro Lysania posituni est qui primus Oxpllicationi illius auctor fuisso videtur v. Lohrs p. 320 adii ). - Ea, quae ad 10 praeter Herodiani adnotationem eodex Venetus habet, periem doctrinae prae se sertuit citantur enim ibi complurium grammaticorum sentensa quas Herodianus non commemorat. D auctor autem liuius seliolii, cuius verba lacunis con pinsunt , ne coniecturam quidem sacer audeo. Hoc tantum puto vixisse cum post Herodianum nequo onim Casium illum, Quem citat, IIcrodianus novit triti opto scholio quod Si adi 238-, babile fit, recentiorem fuisse Casii aetatoni. - Denique

qua ad 2 100 do armonisci ot Ptolomaei opinionibus in codie Venet leguntur, permira sunt ad vix crodibilia; Mi autem Herodiani sententia, qua priore loco exstat, cum lego de accentu deminutivorum inepto confunditur. Quare utrum'

que laeum indocto cuidam posterioris temporis grammatico tribuendum osse censeo, etsi prior ortasse ex bono senio

haustus si De scholiis recentioribus, sua exstant in codicibus Lipsiensi et Victoriano equo iis quae Venotus alter cum hi QOmmunia habet ), postquam Lehi sius si, 38 Oninem fidoni eis

dologavit clementiti suo iure iudicaverunt Buccardus li. 84

Sq. Senge busebius n. Jahrb. 3 p. 765), ΚΗserus, PhiL ip. 32 sq,). Utendum iis est eodem sero modo quo homine non mendaci illo quidem, sed ea, qua ab aliis studivit et savius non recto intellexit, negli inter atque incuriose rese-' inratiis p. 26 satis probabiliter ea restituere conatus est. uriae in uno hoo odie leguntur, aene omnia sunt Porphyrii. Lehrs p. 22n Gilderfleeve, de orph stud Hom. p. 22. ollen-bem P. 14.

17쪽

rente. Id non minus in loro di an eis quani in ceteris scholiiseernitur. Usi sunt ii qui haec scholia coiis eripserunt non Herodiani de prosodia Iliaea opere, sed talibus pleruntque emptis, qualia optimamres quos diximus codicis Venet Acomp0suerunt. ac saepe quidem haec scholia in rerentioribus codicibus iisdem verbis exstant, ut, tua in Veneto A ex Herodiano excerpta sunt, in his libris brevior forma reseruntur.

Quanta autoni fuerit seglegentia illoruin scholis Starunt Ibygan

18쪽

Ex hoc potissimium errorum genere orta est opinio editionem Homeri ab Horodiano paratam esse, id quod pro vero habuerunt Follatus p. 7 et Graesentisinius p. 4). ane vero oditionem nullam suisse, postquam iam Bedeardus p. 46)et Songobusesiliis contenderunt, tam accurate atque copiose deii tonstravit Lontgilis Phil. 21 p. 390 sqq.), ait Og lianc rem brevissini absolvere possim paucis ἰ uitiun additis. Atque in Venetis quidem scholiis perlaauci sunt loci, ubi lectiones quaedam, quae senae uni a prosodin, quasi Herodianeae

commemorantur g 909 Z 266. Qil Θ 296. I M.). Quicum ad opus αρι λιακης προοo,dui referri non possint siquidem vera sunt quae supra de hoc libro disputavimo, summa cum probabilitai L migius ex ullis Horodiani seriptis eos allatos esse coniceit ). In diiudicando uno loco qui est ad Z 266 in avit, quia Plii' persi libellum de carm. Iom.

etc. retraet odit. p. 1l noli inspexit. Nam cum Bokheri edition confisi is enodotum αυιππι afv, Herodianum v neta Glumi ipsisse nitaret, IIerodiani scripturam in Catholica continemoratam fuisso Suspicatus est. Neque vero codex in Aristonici adinotation habet in D: δε η υλλα αυtat se sed ανιπτη.

Itaque etiam Zenodotus vuznim legi voluit, et eum hoc ita sese habeat, quis si cui non omnium maxime probabilo videatur, hoc loco otiam in Venetis selioliis Herodianum eum Zeno- dolo ab opitomaiore confusum osse Assentior igitur M.

Seiunidtio I id. p. 129 sit.), nisi quod is errorem P compendiosa scriptura, ego X mors 'gli g ntia ortum SSe arbitror. multo maior in deteriorum codicum scholiis nunt eruscorum locorum est, pubus lectiones Her0dianuae asseruntur; quin otiam Dino Herodiani editi inpresso conmiemoratur

schol. V ad Η 238). Sed paene in omnibus his locis ora res nominumquo confusi, nos in se a Loniai demonstratum est, adhibitis odiei Veneti selioliis. Positum est Herodiani nomen aut pro incerta quae in his legitiu signification Η 238 et vae A. x Ἐρωδ 65 V aut pro Aristiarcho A 258 quem locunt Lontgius omisit M 276. N 4 l. V 2. X 69. T 39 aut ro

In Calliolica Herodianum tu, asiolio diit de eotionibus II, meridis egisse, diserto demonstrat sebol. Uen. l37.

19쪽

Dionysio Sidoni E 40 aut pro onodoto Θ 378). Nam

mihi qui tum persuasum est, id quod ultimo loco posui scholione teum L ad idem genus quo cetera pertinero ita etiam Selimidi p. 130). Neque enim ullo modo eredibile est, Herodianum probasse audacem enodes scripturam, qui Doricum formam προρπιξιαας D epico sermoni tribuere non dubitavit, o quanta siles huic scholio habonda sit, ex eo apparet, luod

enim αυα δε σχέο logisse Didymus et ipse Horodianus docent. Quae cum ita sint, dubitari noquit, quin etiam scholia recemus ad Ε 857. II 298 u 1 4 584 detorioribus libris pr pria, quae eum ob causam eum scholiis Venetis comparari non

possunt, ad idem errorum genus pertineant Ceterum nonnunquam factum est, ut hi scholiastae Oxeoi p-tis ΙΙorodianeis uti potuerint quae in codico Veneto On veniuntur. Itaquo conlpluria rosodia Iliacae Dagnionia r contioribus Reholiis nobis sera ala sunt. Huc pertinent, ut Optima eligam quamquam ne haec quidem ori uptelis et librariorum ci roribus vacua sunt), soliolia ad Λ 52 214. 554. 74.

quibus magnae sebollarum Venetorum lamna supplentur ). Et quaodam deteriorum codicum schesia plura continent quam ea, qua ad eosdem locos in Veneto adnotata sunt Sic ad

omittendum luit. De lia r agit codicis A eholion Αρπιαρχος αλλ' et δέ, αλλο 6 ἀλλ' te δὲ δ α τυ η. V. Beccard p. 79 sq. a tocli p. I sit. Miror Lelirsium in Olligendis Prosodiae Iliacae fragmentis hoc neglexisse. Exempli gratia ea numero , quae in scholii, Lipsiensibus ad E 3 635

20쪽

is, quae Venetus pracbet, nova quaedam addunt. Quamquam, his initibus quam cautiSSime utendum est, praes Jrtim si certa grammaticorum no Inina fleruntur. Deriique ut in Venetis, si etiam in his do quibus agimus scholiis nonnulla prosodiaca inveniuntur, quae ex Herodiano omnino non hausta sunt. Quae sero omnia sint ac perversa enumerare tantum quosdam talium locorum sufficiat ad A 27 13L. M 29M V. 32 BL Oa42 LV. nos Tarai CL X 473 V. Il8 B. Multa etiam maiorem quam in Iliado iacturam in Odyssea sedimus. De Prosodiae Odysseaeae reliquiis in scholiis ad Odysseam nobis servatis v. Lehrs, r. p. 35 adn. valet, quod L in dorsiu de eorum codicibus in universum disputavit praes. schol. p. IV sqq. XII): omni uin codicia in plurima Herodianealtarietatius 3 raebet pari autem in hac ro pretio est ac saepoeum supplo in tribus primis libris Venetus ad quartum e pauca Herodiane is habet), in quatuor iis qui sequuntiu moidel-bergonsis Nomon Herodiani raro edditur ad nonnullis locis num iure additum sit valde dubitandum cs schol β 222. 445. v i5. 27 228. 627. Ceterum etiamsi non solum longe plurima Herodiani in Odysseam adnotationes deperditae, sed

etiam ea quas habemus valdo decurtata Sunt atque contractae, tamen Sumino iure aysorus quondἐilii Optavit, ut tandem eae quoquo quae in his scholiis insunt votorum grammaticorum reliquiae colligantiir, emendentur, enarrentur. Quod opus quoad spectat ad Herodianum spero, mox prout per vix licet, perpetraturum esse. Diuitia ' Corale