Quaestiones Herodianeae

21쪽

Universam do prosodiis doctrinam post finitam Prosodiam Homericam Hor ad 0 338 Herodianus nil gno opere absol

δια scribit de Mon. 34, 8), sino tibi ut distinguat liuii librum ab Attica Prosodia. Causam inscriptionis biographus ita exponit: abuntκὴ λε Iartati et απι sitivum αἶ u ε ς υλλαμ ει , Huaυλλα'ω διαλαμνάγει. Quae quamvis mire 'dicta sint, tamen nihil significare possunt nisi rem simplicissimam, qua negari nequit Herodianum in Catholica omnium v0e bulorum Graecae lingua prosodias docuisse. Id vero birer plius minimo dicor voluit aut, si voluit, nugatus est

initiunt Catholica a monosyllabis suisse faciunt imo hace quarto decimo denium libro lo una inbuerunt. Posterioribus temporibus brevis inseri liti καθυλ κὴ sivo καθυλι in sis merat atque ita foro Semlier liber appellabatur, praeterea αι

καλλου πρυο0,διαι Steph. yκ. p. 282, 2), a Constantia Laseari etiam 'hiaria et προ ,δια Iriario p. 89 19 i). Prisci nus Catholica plurali numer diei p. 276ὶ nonnunquam

vitioso , καθολι citatum invenimus. Praeterea autem hic quoque invenimus notum illum morem, quo partes uniuscuiusdam operis propriis nominibus citantur. Ita producitur IIerodianus es etυt at λις Steph. p. 26, 20 etplzκαιδεκατειπερὶ υδαερο, ib. p. 2, 3, περ μυvυο υλλαλω Theogn. p. 134, 17 es Arc. p. ιέ, 21 Schm.), ευ ο πεο πυευμας livib. p. 19. Neque iam ullam causam video, cur hos duos

Theognosti locos eum Lentato Phil. 19. p. 11s. Suppl. p. 44. ad peculiares libros neque ad Catholicae librum quartam decimum et vicesimi alteram partem reseramus; quod de secundo loco iam Giosius vidit d. M. Diat. p. 22M. Hi dom nominis librum Heraclides composuit Philoxemus

22쪽

e partu i quidem potuerunt Herodianus nim non solum quaecunque ad x odiam pertinuerunt edocuit omnesque quaestiones huc spectantes AP ,suit ), verum etiam in permultarum vocularum c memoratisne etymologiam, declinati nem, sensum, genus terminationes, rari es sermas, passiones, doniquo quaecunque ad vocabulorum usum, formas, significatione pertinetit, copiosis excursibiis tractavit Accedit quod data occiles in accurate nonnullos disticiles poetarum locos explicasse ac res cogi aphicas mythicas vel alia ius modi illustrasse videtur ). Quae cum ita sint, non mirandum est, s inimum Catholicae honorem apud veteres fuisse. Cuius

vel id perspicuum documentum est, quod Mistius quidam Atheniensis singularem peram in eo consumpsit, ui exemplar quoddam Catholica prosodiarum es interpunctionum signis instrueret quem laborem haud exiguum fuisse querelis eius prosccto credundum cst Anth. Pal. 9, 2064. In breviores

forti indit Saepe redactum esse opus πολυυλο pro certo habere possumus quainquam una tantum epitonia diserto commem0ratur ab Aristo dein quodam consecta Suid. s. VJ. De Catholicae prooemio duo labemus testimonia. Et bio

graphus quidem haec profert ivi score καθολικῆ pio το πρὸς Arcadius autem qui diritur hae sp 2, 173 εὐθυς υν

CL Arc. . 1 sq. Schm et quae infra p. 19 ex eo lem exscripsimus. Choerob in bood. p. 72, 1. t. m. 34, 20. 46, 23. Choer. p. 6, 9 837, 9. heogn. p. 38 25. - Schol. Dem. in id. p. 683 id Sehol. r. v. 1680. Steph. p. 25, s. Sehes Aphili Prog. 2 p. 667 M. - Steph. . . . Choer P. 5i5, 4. t. m. 80, 39. - t. m. 200, 7. Theogn. p. 3 I. 5, 23. 56, 28. 23, 17. 158, 4 cram. n. Par. 44. 83 7. Her Mon. 34, 7.' Gol. l. E 43 Steph. p. 282, 2. - Steph. p. 2 8 247, 14. 502, 14. Neque nina lubito qui iret clii hoe loe etiam ad proso lias spectet, quo sensu Vocem usurpatam invenimus in Epiphani tota analo Viliola praes. H. P. IX.

23쪽

Aliter biographus neque enim credendum est, definitionem nude canonibus praepositam fuisse. Quare arbitror hane remita sego habuisse initio totius peris Herodianus imperatorem allocutus est, huius ipsius admonitu tantam rem oggressus,oiquo Catholicam dedicatam fuisse probabile est atque hoc

est πρου μ ti quod dicit biographus), dein aptissinu ninii imprimum suam prosodiae definitionen protulit, explication ia i addidit haec enim millo modo potuit omitti ) priorum definitiones reconsuit refutavitque denique operis sui magni et dissicilis rationem Ponsiliumque exposuit, simul in priorum de prosodia commentariis multa desiderari comprobavit

a rigesta sui Catholica in viginti libros, ac iam ex hoc numero colligi potest, quanto Di ius opus crediundum prioribus fuerit Apollonius eorte de prosodiis quinquo lamtummodo libris egit. Ac multo maxima indem Catholicae pars, undeviginti priores libro dico, doctrinam de accentibus

continuit. duae tua ratione in universum disposita fuerit, per- allicere licet ianique dudum est perspectum ex ollitoma illa, quae Arcadii nomen prae se ferens ad nostrant aetatem Pervenit Hanc enim, luamvis malo neglegenter pie conse

tam atque insuper librariorum culpa erroribus, lacunis, additamentis turpissimo nune vitiatam, tamen ordinem librorum Catholicae accurate servasse iis locis, quibus integrum opus inlatur, vincitur neque opinor, ab ullo viro docto negatur. Illiud iioque nemo non videt, in ordinandis unius te

minationis vocabulis Ordinem earum literarum, quae termin

Etiam in pononii de pronomine libro definitionem explicatiosequitur p. 270.

24쪽

tionem praecedunt pleriurique servatum esse, quamquam ordo singulorum canonum in pilam haud semel est reversus. Maioris momenti ad perspiciendam Catholica dispositioii erit

ea quaestio est, niim tota canonum forma in epitoma eadem

sit quae apud ΙΙerodianum fuerit. A. Schmidtius enim lib. d. d. Arh. eiget Schr. περ τυυ u p. 3 censuit, pus Herodiandum ita fore institutum fuisse, ut semper priore loco omnia vocabula, quibus eadem terminatio idemque syllabariunnumerus esset, quasi uno canone vel potius una complurium canonum copulation comprehenderentur, tum omnia horum canonum exempla et exceptiones sequerentur. Quae seribendi rati quantam effecerit molestiam atque incommoditatem apparet a recie prosectorium fecissent posteriores,ammatici,

quod neglecto Herodiani exemplo facilior Diodo canone conficerent. Permoverunt autem S timidiimn ad illam sentontiam Pa Oponendam haec verba in ellitoniae prooemio exstantia, quae

ρυς, να μη συντομια μυνον, αλλα καὶ σαφηνεια το ς ἐπιρυξs id scυπαρχν. prima quidem huius loci pars Sebia dii sententiam, quoad video, nullo modo adiuvat; eius enim sensus hie x. Cum erodianus, ut supra viditatis, in Catholica non

solum prosodiarum, sed etiam generum terminationum ceterOrumquo optoli in rationem habuisset eaque nutia fuse Expo-Musset, id autem epitomaioris ingenio non in causa δυδεο-πτο videretur, totam materiam in duas partes divisit καταδιο-

ρη, τουτο). Quam uia unam, quae erat do solis prosodiis doctrina, rovitor reddidit, omissis doctis Herodiani disputationibus ollisque qua non prorsus necessaria videbantur quod ipso

25쪽

postea indieat Omi ιιας χάρει tu alteram omnino non cura vit Sano non eleganter hane suam excerpendi rationem veribis expressit id autem minime mirandum, cum totum quo utitur scribendi genus miserrimum sit. Neque aliud, opinor,

tertio enuntiato dicere voluit otiani certius id affirmarem, si aptissima M. Selimidii es lusetur TEpizip.,uueta Pro z Ollia vovetας hoc enim sensu in non praebet ii seribatur limilion n-tis Ilibrorum auctoritate niteretur. Denique etiam X altera

loci particula quidquam colligi posse nego: nam primum Verbis i liri ἐῶ πολλυις παραθεοις quemquam vel magistellum nostrum significare voluisse, exempla canonibus ii in statim fuisse addita, concedi nequit. Lentatus scribendum esse putavit ἡ λι πολλη μα disi, tu παραδε Π Ε Pisil. 9 p.

436J qua mutatione sano violenta sensum a tradita lectione dIVUI Suni e prorsus aptu in nanciscimur. Sed id in medio relinquo etiamsi enim A. Schmidtius tirobare posset eum sensin quem supra dixi in tradita scriptura in psqo tamen ad

suam de Catholica sententiam confimiandam illi probaret. Nam propter amplos excursus persaepe sane accidere potuit, ut singula exempla longe a suis an ibus amota opitomatoris ingeni dissicultates pararent αππορεύει δ πιοι ). Mane mus igitur in ea sententia, quae et simplicissima est et una ipsi rei convenit in Catholica quoquo exempla suis quibusquo

canonibus statim addita fuisse, quamquam eorum series non, ut in epitonia, ima atque continua, sed disquisitionibus into rupta erat. Cum autem, ut nunc res sese habet, unima totius sere de

Catholica disputationis posita sit in a quaestione suae est de hau pilam Areadii nomino vulgo significata, iam haec nobis aggredienda est. Ac summum ad eam afferunt momentum Constantini Lascaris testimonia. Is epitomam libri XV Catholicae consedit, quaesinvenitur in duobus quoad ego scio cossi in bus,Matritensi uno Iriarte p. 189 sqq.), altero Hamburgensi, equo Classent Lentgiique curis edita est Phil. 23. p. is sqq.). Ita quo

componenda Lascarem ipso lorodiane opero usum isse Lentetius pro certo habet p. 162ὶ nullo verbo quo hanc rem probabilem redderet addito quod ego summo opere miror.

Quid ingens illud pus ingenti docuina apparatu instrin

26쪽

etiani ), quod Byzantino)tim opera sexcenties sine dubio xcerptum atque in angustum denuo coactum esse ex ipsa roapparet, tot opitomatorum manibus quasi restitisse ac per 'c-

decim sareula durassest Nescirem profecto, si hoc ita sese haberet, utrum magis id ipsum nobis mirandum esset an dolem dum quod tam receni tempore literae Graecae summum illud detrimentum cepissent

Num ver ipso Lascaris se Catholicam vidisse dicit Verba olus, qua de Herodiano prosor in epistola ad Umenem epi

gramin. p. 4 vidit ac si illud statuamus, ipsam Catholicam, si hoc eius epitoniam a Theodosi si intam Lascaris excerpsit Presseri autem sententia iam propterea probabilior est, quod ea quae praecedunt verba non de Herodiano sed de Theodosio agunti Plus autem momenti eo arationi illi epitomae cum gutta ex aqua fluminis hausta trilato. Ea enim intellegi non

posset, si ad cpitomam ex ipsa Catholica sactam pertineret; in hac nim satis doctrina remanere potuit. Sin vero do Theodosio in angustum contracto Lasearis cogitavit, πῖρ'0λικρυς quidem, nequo tamen inepte locutus est; nam perexiguam Doe Le- Her. p. 420 sq. Lenta, Phil. is p. 12.

In his verbis hau sola sententia inesse potest: Tlieodosii opus, quamquam epitomam tantum Catholi eae, tamen et ipsum sat ampluin εse volumen quamquam illud et τε Μικος ξυλαξ mire sane dictum est.

27쪽

sano Herodianeae doctrina particulam tali opitoma contineri ipsa illa docent quae o libro XVI. Lascaris profert. Sed haec res quo modo comparata sit oxaininatis aliis oploratum habere licet. bascaris enim in no libri tertii grammineae, quo libros adimunmaticam Graecam odiscondam necessarios enumerat, inter eos commemorat et περι ὀ 0,vm uiri 6 κα--δοορυ 'λεμο ει βραχci Anti bi quidem luce clarius nequo enim Lasearis eum. Herodianio Thoodosii opus re in breve contraxisse amrmet ipsam Catholicam dicere potest, sed opito ina in cius a fleodosio compositam. Sed, quod longe gravissimulta est, is ipso Lasi aris conamentarius o Theodosio alistus exstare dicitur in Iri articatalogo codicum Matritensium p. 91. In codice enim

CXXXVII Lascaris manu seripit atque Odom illo quidem quem supra dixi, praeter alia opuscula grammatica hoc inest: Autherior commentarius, quippe Alia implens LXI, in multiplices tributus Metiones atque ita inscriptus περὶ mutuu in inse

libri XVI. Catholio denuo contineri Iriarius disertis verbis affirmat. Quod si vorum est neque ego cur pro salso habendum sit ullam causam video haec metuntur. Invenit ascaris

Messinae epitomam Catholicae , cui lucis codice Theo-

Reputet entetius, num ullo motio cogitari possit eum, qui Cuth0licam integram haberet, tantam operam impendisse ut reperiret eius epitomam.

28쪽

dosio adscriptam csso vidit mi ipse alias ob eam in Theodosio tribilit. Eius igitur opitoma primum nihil nisi libium

XVI. postea totam in brevitis contraxit. Ioc addo, eodicis ordinem in tractandis nonilitibus ab eo, ut videtur. Diutat uni

esse in Lascaris uini optisma primo loco de nominibus noninis sod in exemtibus agitur alteriim autem in Cainolida factum fuisse in Arcadio scimus. Iam vero bis omnibus reputatis quid do Arcadio iudieam dum sit videamus. Ne suo id dissidit os intellectu. Cumonim Leniatus summo iuro dixerit tituo quidem unum quemque statim concedere oportet), Lascat is epitomam libri XVI ex eo doni sonte fluxisse e quo D cadii liber fluxit, illani vero epitoniam o Theodosio haustam esse viderimus, quid inde aliud consoquitur nisi Arcadium quoquo Catholica sunt suisso

iam non integra, sed in angustum contractare Atque id quo usus est Theodosii exemplar aut ex eodem illo fluxit, quod Lascaris Messinae invenit, aut ex libro issius persimili utramque enim epitomam iisdem nonnunquam vitiis laborare Lentatus animadvertit. Neque ego video, quid sententiae nostrae eum aliqua demonstrandi vi opponi possit. Imo etiam ex indolo

ipsius pitomac talita neglegentia inscitiaque confectae probabilius esso videtur, auctorum eius non talem suisse, qualis ipsum Herodianoae doctrinae fontem diro posset rba quae in codico Ilavmensi libro primo praeposita sunt καυυ-- της καθυλικῆς προωνδίας τυ αυφωτατου Ηpiu δ αυti tigc

παριε ηιε μοιχος ὁ ρογματικὰς φυλάξας - αρι v in νι- να,, fortasse ira scripta sunt ex maior optima nequo ullo modo ex iis sequitur, ipsum Theodosium nostra epitoma scriptorem aut existimatum fuisse aut re vera suisse. ει vero qua in eodem codico aut prologum legimus πρι-

δίαις uis o*υυ Ηρωδιαvou), opinione nituntur ius qui primus haec verba adnotavit Forsitan aliquis putet, im ipsunt fuisse Lascarem. Eius enim manu, ut orat vir in describendis libris χιλάφρος, scripta in bibliotheca Matritens praeter epitomam, quam 3 o ex Theodosio consedit, alia exsisti iamniensi libro, ut videtur, simillima ac prorsus odem modo Theodosii nomine bis signis in D. p. 14 sqq. . Nequψ

29쪽

tamen ex lio codice Iavniensis descriptus est, quod ex ultimi Matri tonsis verbis ab illo discrepanti hia intellegetiir sunt

ἐρωτηla ατικ0V V in πῖριοπαται uuae eum ita sint, apparet, eo si nomen Lascarem non ipsum addidisse, sed in colibro quem descrip in quemque etiam Havniensis codicis libi mrius descripsit invenisse. Sed quicunque suit, qui primus Theodosii nomine prolo-

gum inscripsit, uirum re vera a Theodosio an ab Areadio )prologus compositus sit, milii non constat neque Anno Diagni momenti haec quaestio est Paucissima illo, tuae scriptor irologi ex Herodiani opere so praestiturum profitetur, minus de maior quadam epitoma, quam de pa quod sequitur opero Valent. Quod autem ita loquitur isto grammaticus, quasi ipsam Cathol, eam ante oculos habuerit, ostentationi cuidam doctrinae tribuo nec magni Aesendum esse censeo. Ultima verba ε δε et ' ουτηι υτπω του προ hixto ἐπει7ομενου πεποιήκαμν', tua riplo miοας κτλ. maiore ortasse iuro ad Theodosium quam ad

Horodianum reseruntur. Id vero si hoc statuimus mirari me sateor, quod de Catholicae prooemio pauca ea tuae Supra attuli aliunde non nota continent orantur; sed coniectaro licet eadem a Theodosio adnotata aut x alio libro comperta suisse.

-- Ab altera parto cogitari potest, heodosium disquisitiones do dubiis rebus actas et δια se χορυ, καvovi alv), multorum loco in copiam η τῆς νηὶ - αὐτω πολλὴ παραθῖat c), rarorum vocabularum explicationes si περὶ o, ανοο ιδεω ἐ' αὐτῶ ἐατρας etiamsi plurimas, tamen non omnes emisisso

s Brevitatis ausa, non quia hae nomina exta esse mihi videntur, in sequentibus Arcadium nostrae epitomae scriptorem dico, Theodosium eum, quo ei Lasearis et ipse Arcadius usi sunt.' Id enim deteriorum librorum seripturae δὲ is praeserendum esse mihi videtur num quid effecerimus quod brevius sit te. Diuilia πιν Corale

30쪽

maiorem quali iam sortasse non multo inaiorem a minore Arovidi diversam esse censemus, o scori vana atque inutilia mendacia tribuamus necesSe est.

Multo cortius quam de praelation iudicare possumus de indico viginti librorum, qui cani in codico Parisino lae praeit, in Havniensi, utritensi, Parisino 2603 sequitur. Hunc enim

non Arcadii quam nunc habemus, sed Theodosii epit ad aut quod in hae re idem valet ipsi Catholica destinatum fuisse, duas ob causas apparet. Ac primum quidem quatuor illorum

lii'oυς. . um verborum postremis nihil significari posse nisi nomina numeralia certis, ut mihi videtur, argumontis ovicit A. Selimidiius Boitr. p. 585 sq. lachr. s. d. GIV. 15 p. 323sqq.), cui post a Lenixius stipulatiis ost Plii l. 19 p. 11). Ac sane permirtim esset si Horodianus in universali ut ita dicam roso si illud notia in uni ronus prorsus miSiS: Ct. Sed in Arcadio nostro leges do num oratium accentibus frustra quaeres, neque quidquam distilatanda in hane rem loci a M.

non propter accentus sed propter spiritus commemorantur.

Afferri ad eo inproban tam hanc de qua loquor sentcntiam hoc quoquo potest. Inter en, ita sibi omittenda esse ol itoinator eriset, est et πολ πληθος isti nuptiδMn ἀτωι sed L ngo best ut milia exempla omittat. Quic ieit i si in opis quonue atri taenilis j v πηο in αυτui πολλ' γεράθε id res eodem modo esse habet γ